Michaił Tichonow

Michaił Tichonow
Михаил Тихонов
	generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1900 ; Odessa
Data i miejsce śmierci	11 lutego 1971 ; Moskwa
	Przebieg służby
Lata służby	1918–1962
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Armia Radziecka
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji,; wojna zimowa,; front wschodni (II wojna światowa)
	Odznaczenia
	;

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 29 lis 2023, była oparta na tej wersji.

Michaił Fiodorowicz Tichonow (ros. Михаил Фёдорович Тихонов, ur. 29 października^?/11 listopada 1900 w Odessie, zm. 11 lutego 1971 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał porucznik, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

W 1914 skończył szkołę rzemieślniczą w Kimrach, pracował m.in. jako ślusarz w Piotrogrodzie, od października 1918 służył w Armii Czerwonej, w wojnie domowej walczył jako kawalerzysta i dowódca plutonu na Froncie Południowym i Południowo-Wschodnim. W sierpniu 1921 został dowódcą szwadronu, w 1925 uczestniczył w stłumieniu antykomunistycznego powstania w Czeczenii, 21 lutego 1925 został ranny w walce, w 1930 ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego i został szefem sztabu pułku kawalerii, od kwietnia 1931 pracował w sztabie dywizji kawalerii, a od listopada 1931 w Sztabie Armii Czerwonej (późniejszym Sztabie Generalnym), gdzie był pomocnikiem szefa i szefem sektora, pomocnikiem szefa i szefem oddziału w Wydziale Operacyjnym. Od czerwca 1935 do marca 1938 komenderowany służbowo do Mongolskiej Republiki Ludowej jako instruktor kawalerii Armii Ludowo-Rewolucyjnej, w marcu 1939 został dowódcą pułku kawalerii, od stycznia do marca 1940 brał udział w wojnie z Finlandią, od maja 1941 dowodził 7 Brygadą Powietrznodesantową Zachodniego Specjalnego Okręgu Wojskowego. Po ataku Niemiec na ZSRR walczył na Froncie Zachodnim w składzie 4 Korpusu Powietrznodesantowego, 4 lipca 1941 został ciężko ranny nad Berezyną, po wyleczeniu we wrześniu 1941 został dowódcą formowanego 2 Korpusu Powietrznodesantowego, który w maju 1942 został przeformowany w 32 Dywizję Piechoty, włączoną w skład 47 Armii Frontu Zakaukaskiego w celu obrony czarnomorskiego wybrzeża Kaukazu. Od 9 marca do 2 kwietnia 1943 dowodził 11 Gwardyjskim Korpusem Piechoty 9 Armii Frontu Północno-Kaukaskiego nacierającego na Półwysep Tamański, w lipcu i w październiku 1943 został ranny w walkach, od stycznia do sierpnia 1944 dowodził 108 Korpusem Piechoty 42 Armii Frontu Leningradzkiego, uczestniczył w wyzwoleniu Ropszy, Krasnogwardiejska, Gdowa i Kojwisto, w zajęciu miasta Uuras (obecnie Wysock) i w szturmie na Wyborg. W sierpniu 1944 został dowódcą formowanego w Kalininie (Twerze) 39 Gwardyjskiego Korpusu Powietrznodesantowego, przeformowanego w styczniu 1945 w 39 Gwardyjski Korpus Piechoty i włączonego w skład 9 Armii Gwardii, która w lutym 1945 została włączona do 2 Frontu Ukraińskiego, następnie 3 Frontu Ukraińskiego. Uczestniczył w operacji wiedeńskiej, w tym w szturmie na Wiedeń. Po wojnie nadal dowodził korpusem, w październiku 1945 został pomocnikiem szefa Akademii Wojskowej im. Frunzego, 1949-1950 był I zastępcą szefa, a 1950-1952 zastępcą szefa tej akademii ds. pracy naukowej i edukacyjnej, w 1948 został kandydatem nauk wojskowych, a w 1949 docentem. Od września 1953 do marca 1957 był głównym doradcą wojskowym Węgierskiej Armii Ludowej i attaché wojskowym przy Ambasadzie ZSRR na Węgrzech, od marca 1957 do października 1962 szefem katedry Akademii Wojskowo-Inżynieryjnej im. Kujbyszewa, następnie zakończył służbę wojskową. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Awanse

major (1935)
pułkownik (13 stycznia 1939)
generał major (17 listopada 1942)
generał porucznik (22 lutego 1944)

Odznaczenia

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (29 czerwca 1945)
Order Lenina (trzykrotnie - 22 czerwca 1944, 21 lutego 1945 i 29 czerwca 1945)
Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie - 13 grudnia 1942, 30 stycznia 1943, 3 listopada 1944 i 20 czerwca 1949)
Order Kutuzowa I klasy (28 kwietnia 1945)
Order Suworowa II klasy (21 lutego 1944)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (25 października 1943)
Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie - 22 lutego 1941 i 28 października 1967)
Medal „Za obronę Leningradu”
Medal „Za obronę Kaukazu”
Medal „Za zdobycie Wiednia”
Order Czerwonego Sztandaru (Mongolia)
Order Gwiazdy Polarnej
Legia Zasługi (USA, 1945)
Order Zasługi Węgierskiej Republiki Ludowej I klasy (10 marca 1955)
Order Zasługi Węgierskiej Republiki Ludowej III klasy (4 kwietnia 1955)

I inne.

Bibliografia

http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=13204 (ros.)