Przejdź do zawartości

J: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
LiTerA WkngR
rvv further back LTA VVikingieR
Linia 3: Linia 3:
'''J''' (''jot'') – dziesiąta litera [[alfabet łaciński|alfabetu łacińskiego]], trzynasta litera [[alfabet polski|alfabetu polskiego]]. Pierwotnie była jedynie wariantem graficznym litery [[I]]. W pisowni polskiej służy głównie do zapisu [[spółgłoska półotwarta|półsamogłoski]] przedniej /j/ (niesylabicznego [[samogłoska przymknięta przednia niezaokrąglona|i]]).
'''J''' (''jot'') – dziesiąta litera [[alfabet łaciński|alfabetu łacińskiego]], trzynasta litera [[alfabet polski|alfabetu polskiego]]. Pierwotnie była jedynie wariantem graficznym litery [[I]]. W pisowni polskiej służy głównie do zapisu [[spółgłoska półotwarta|półsamogłoski]] przedniej /j/ (niesylabicznego [[samogłoska przymknięta przednia niezaokrąglona|i]]).


W alfabecie łacińskim od XII w., w polskim – od XVII{{r|pwn}}.
W alfabecie łacińskim od XII w., w polskim – od XVII w.{{r|pwn}}.


Współcześnie jest używana do oznaczania głoski:
Współcześnie jest używana do oznaczania głoski:

Wersja z 17:15, 11 lip 2018

J j

J (jot) – dziesiąta litera alfabetu łacińskiego, trzynasta litera alfabetu polskiego. Pierwotnie była jedynie wariantem graficznym litery I. W pisowni polskiej służy głównie do zapisu półsamogłoski przedniej /j/ (niesylabicznego i).

W alfabecie łacińskim od XII w., w polskim – od XVII w.[1].

Współcześnie jest używana do oznaczania głoski:

Litery j używa się też w oficjalnych transkrypcjach z języków azjatyckich:

Wymowa litery J

Inne reprezentacje litery J

Sygnalizacja Język migowy Alfabet
Braille’a
flaga
Międzynarodowego
Kodu Sygnałowego
Alfabet
semaforowy
Kod Morse’a francuski kanadyjski polski
J  i

Przypisy

  1. Encyklopedia Powszechna PWN. T. 2. G-M. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 316.

Zobacz też