Przejdź do zawartości

J: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
m Wycofano edycję użytkownika 185.146.245.252 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to 109.173.238.226.
Znacznik: Wycofanie zmian
 
(Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 14 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Inne znaczenia|litery alfabetu łacińskiego|[[J (ujednoznacznienie)|J jako skrót lub oznaczenie]]}}
{{Inne znaczenia|litery alfabetu łacińskiego|[[J (ujednoznacznienie)|J jako skrót lub oznaczenie]]}}
{{znak|J j}}
{{znak|J j}}
'''J''' ([[minuskuła]]: '''j''') (''jot'', ''jota''<ref> Nazwa ''jota'' używana w polskich publikacjach językoznawczych, np. {{Cytuj pismo|autor=Polański Edward|tytuł=Reformy ortografii polskiej – wczoraj, dziś, jutro|url=http://www.mimuw.edu.pl/polszczyzna/PTJ/b/b60_029-046.pdf |czasopismo=Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego|data=2004|wolumin =LX| issn=0032-3802|miejsce=Warszawa|wydawca=Energeia|strony=29–46|adres czasopisma=http://mbc.malopolska.pl/publication/96466 |archiwum=https://web.archive.org/web/20070217062305/http://www.mimuw.edu.pl/polszczyzna/PTJ/b/b60_029-046.pdf|zarchiwizowano=17.02.2007|język=pl}}</ref>) – dziesiąta litera [[alfabet łaciński|alfabetu łacińskiego]], trzynasta litera [[alfabet polski|alfabetu polskiego]]. Pierwotnie była jedynie wariantem graficznym litery [[I]]. W pisowni polskiej J służy głównie do zapisu [[spółgłoska półotwarta|półsamogłoski]] przedniej /j/ (niesylabicznego [[samogłoska przymknięta przednia niezaokrąglona|i]]). W alfabecie łacińskim J występuje od XII w., w polskim występuje od XVII w.{{r|pwn}}.
'''J''' ([[minuskuła]]: '''j''') (''jot'', ''jota''<ref>Nazwa ''jota'' używana w polskich publikacjach językoznawczych, np. {{Cytuj pismo|autor=Polański Edward|tytuł=Reformy ortografii polskiej – wczoraj, dziś, jutro|url=http://www.mimuw.edu.pl/polszczyzna/PTJ/b/b60_029-046.pdf |czasopismo=Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego|data=2004|wolumin =LX| issn=0032-3802|miejsce=Warszawa|wydawca=Energeia|strony=29–46|adres czasopisma=http://mbc.malopolska.pl/publication/96466 |archiwum=https://web.archive.org/web/20070217062305/http://www.mimuw.edu.pl/polszczyzna/PTJ/b/b60_029-046.pdf|zarchiwizowano=17.02.2007|język=pl}}</ref>) – dziesiąta litera [[alfabet łaciński|alfabetu łacińskiego]], trzynasta litera [[alfabet polski|alfabetu polskiego]]. Pierwotnie była jedynie wariantem graficznym litery [[I]]. W pisowni polskiej J służy głównie do zapisu [[spółgłoska półotwarta|półsamogłoski]] przedniej /j/ (niesylabicznego [[samogłoska przymknięta przednia niezaokrąglona|i]]). W alfabecie łacińskim J występuje od XII w., w polskim występuje od XVII w.{{r|pwn}}.


Współcześnie litera '''j''' jest używana do oznaczania głoski:
Współcześnie litera '''j''' jest używana do oznaczania głoski:
Linia 8: Linia 8:
* /{{IPA|t}}/ w języku [[Kiowa]]
* /{{IPA|t}}/ w języku [[Kiowa]]
* /{{IPA|x}}/ lub /{{IPA|h}}/ w języku [[język hiszpański|hiszpańskim]]
* /{{IPA|x}}/ lub /{{IPA|h}}/ w języku [[język hiszpański|hiszpańskim]]
* /{{IPA|ʒ}}/ w języku [[język azerski|azerskim]], [[język francuski|francuskim]], [[język kataloński|katalońskim]], [[język portugalski|portugalskim]], [[język rumuński|rumuńskim]], [[język tatarski|tatarskim]] i [[język turecki|tureckim]]
* /{{IPA|з}}/ w języku [[język azerski|azerskim]], [[język francuski|francuskim]], [[język kataloński|katalońskim]], [[język portugalski|portugalskim]], [[język rumuński|rumuńskim]], [[język tatarski|tatarskim]] i [[język turecki|tureckim]]
* /{{IPA|ʤ}}/ w języku [[język angielski|angielskim]], [[język indonezyjski|indonezyjskim]], [[język malajski|malajskim]], [[Język turkmeński|turkmeńskim]] i w części języków afrykańskich
* /{{IPA|ʤ}}/ w języku [[język angielski|angielskim]], [[język indonezyjski|indonezyjskim]], [[język malajski|malajskim]], [[Język turkmeński|turkmeńskim]] i w części języków afrykańskich


Linia 45: Linia 45:


[[Kategoria:Litery alfabetu łacińskiego]]
[[Kategoria:Litery alfabetu łacińskiego]]
[[Kategoria:Spółgłoski]]

Aktualna wersja na dzień 16:42, 8 paź 2024

J j

J (minuskuła: j) (jot, jota[1]) – dziesiąta litera alfabetu łacińskiego, trzynasta litera alfabetu polskiego. Pierwotnie była jedynie wariantem graficznym litery I. W pisowni polskiej J służy głównie do zapisu półsamogłoski przedniej /j/ (niesylabicznego i). W alfabecie łacińskim J występuje od XII w., w polskim występuje od XVII w.[2].

Współcześnie litera j jest używana do oznaczania głoski:

Litery j używa się w oficjalnych transkrypcjach z następujących języków azjatyckich:

Wymowa litery J

Inne reprezentacje litery J

[edytuj | edytuj kod]
Sygnalizacja Język migowy Alfabet
Braille’a
flaga
Międzynarodowego
Kodu Sygnałowego
Alfabet
semaforowy
Kod Morse’a francuski kanadyjski polski
J  i

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nazwa jota używana w polskich publikacjach językoznawczych, np. Polański Edward. Reformy ortografii polskiej – wczoraj, dziś, jutro. „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego”. LX, s. 29–46, 2004. Warszawa: Energeia. ISSN 0032-3802. [zarchiwizowane z adresu 17.02.2007]. (pol.). 
  2. Encyklopedia Powszechna PWN. T. 2. G-M. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 316.