Przejdź do zawartości

Halvor Egner Granerud: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
drobne merytoryczne
Znaczniki: Wycofane Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 31: Linia 31:
'''Halvor Egner Granerud''' (ur. [[29 maja]] [[1996]] w [[Oslo]]{{r|ur}}) – [[Reprezentacja Norwegii w skokach narciarskich|norweski]] [[Skoki narciarskie|skoczek narciarski]], reprezentant klubu [[Asker Skiklubb]]. Indywidualny srebrny oraz drużynowy złoty medalista [[Mistrzostwa świata w lotach narciarskich|mistrzostw świata w lotach narciarskich]] z [[Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2020|2020]]. Mistrz świata juniorów w drużynie z [[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015|Ałmaty 2015]] i srebrny medalista z [[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016|Râșnowa 2016]]. Medalista mistrzostw kraju. Prawnuk pisarza [[Thorbjørn Egner|Thorbjørna Egnera]]{{r|prawnuk}}.
'''Halvor Egner Granerud''' (ur. [[29 maja]] [[1996]] w [[Oslo]]{{r|ur}}) – [[Reprezentacja Norwegii w skokach narciarskich|norweski]] [[Skoki narciarskie|skoczek narciarski]], reprezentant klubu [[Asker Skiklubb]]. Indywidualny srebrny oraz drużynowy złoty medalista [[Mistrzostwa świata w lotach narciarskich|mistrzostw świata w lotach narciarskich]] z [[Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2020|2020]]. Mistrz świata juniorów w drużynie z [[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015|Ałmaty 2015]] i srebrny medalista z [[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016|Râșnowa 2016]]. Medalista mistrzostw kraju. Prawnuk pisarza [[Thorbjørn Egner|Thorbjørna Egnera]]{{r|prawnuk}}.


== Początki ==
=== Dzieciństwo ===
Granerud zaczął skakać na nartach w wieku 6 lat do czego namówił go ojciec. Na początku nie odnosił sukcesów, za co był bity. Jego ojciej za każdy zły skok zmuszał go do jeszcze cięższych treningów. Młody skoczek myślał o zakończeniu swojej przygody że skokami z powodu braku sukcesów i surowego ojca. W sezonie 2020/2021 Granerud powiedział, jak traktował go ojciec.
|cytat = "Gdy na skoczni o punkcie K-10 skoczyłem 7 lub mniej metrów, ojciec krzyczał na mnie, a później odprowadzał do domu. Tam czekało mnie najgorsze. Dobrze wiedziałem, jak kara się moje słabe skoki. Ojciec brał kij, i uderzał mnie po plecach tyle razy, ile skoczyłem mniej niż 8m. Na przykład jak skoczyłem 7m uderzał mnie 1 raz, 6m - 2 razy. Były to uderzenia bardzo mocne i bolesne. Do dziś pamiętam to uczucie."
== Przebieg kariery ==
== Przebieg kariery ==
13 lipca 2013 zadebiutował w zawodach [[FIS Cup w skokach narciarskich|FIS Cup]]. W konkursie w Villach zajął 30. miejsce. 20 lutego 2014 w Seefeld po raz pierwszy wystartował w [[Puchar Kontynentalny w skokach narciarskich|Pucharze Kontynentalnym]]. W debiucie zajął 34. miejsce, a następnego dnia był 52{{r|sez14}}.
13 lipca 2013 zadebiutował w zawodach [[FIS Cup w skokach narciarskich|FIS Cup]]. W konkursie w Villach zajął 30. miejsce. 20 lutego 2014 w Seefeld po raz pierwszy wystartował w [[Puchar Kontynentalny w skokach narciarskich|Pucharze Kontynentalnym]]. W debiucie zajął 34. miejsce, a następnego dnia był 52{{r|sez14}}.

Wersja z 10:26, 1 mar 2021

Halvor Egner Granerud
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 maja 1996
Oslo, Norwegia

Klub

Asker Skiklubb

Debiut w PŚ

5 grudnia 2015 w Lillehammer (dyskwalifikacja)

Pierwsze punkty w PŚ

30 grudnia 2016 w Oberstdorfie (28. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

29 listopada 2020 w Ruce (1. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

29 listopada 2020 w Ruce

Rekord życiowy

244,5 m na Letalnicy w Planicy (13 grudnia 2020)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Mistrzostwa świata
srebro Oberstdorf 2021 norm. druż. miesz.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Planica 2020 drużynowo
srebro Planica 2020 indywidualnie
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Ałmaty 2015 drużynowo
srebro Râșnov 2016 drużynowo
Willingen Six
złoto 1. miejsce
2021
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews

Halvor Egner Granerud (ur. 29 maja 1996 w Oslo[1]) – norweski skoczek narciarski, reprezentant klubu Asker Skiklubb. Indywidualny srebrny oraz drużynowy złoty medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich z 2020. Mistrz świata juniorów w drużynie z Ałmaty 2015 i srebrny medalista z Râșnowa 2016. Medalista mistrzostw kraju. Prawnuk pisarza Thorbjørna Egnera[2].

Początki

Dzieciństwo

Granerud zaczął skakać na nartach w wieku 6 lat do czego namówił go ojciec. Na początku nie odnosił sukcesów, za co był bity. Jego ojciej za każdy zły skok zmuszał go do jeszcze cięższych treningów. Młody skoczek myślał o zakończeniu swojej przygody że skokami z powodu braku sukcesów i surowego ojca. W sezonie 2020/2021 Granerud powiedział, jak traktował go ojciec. 

|cytat = "Gdy na skoczni o punkcie K-10 skoczyłem 7 lub mniej metrów, ojciec krzyczał na mnie, a później odprowadzał do domu. Tam czekało mnie najgorsze. Dobrze wiedziałem, jak kara się moje słabe skoki. Ojciec brał kij, i uderzał mnie po plecach tyle razy, ile skoczyłem mniej niż 8m. Na przykład jak skoczyłem 7m uderzał mnie 1 raz, 6m - 2 razy. Były to uderzenia bardzo mocne i bolesne. Do dziś pamiętam to uczucie."

Przebieg kariery

13 lipca 2013 zadebiutował w zawodach FIS Cup. W konkursie w Villach zajął 30. miejsce. 20 lutego 2014 w Seefeld po raz pierwszy wystartował w Pucharze Kontynentalnym. W debiucie zajął 34. miejsce, a następnego dnia był 52[3].

13 września 2014 w Klingenthal zdobył punkty Letniego Pucharu Kontynentalnego, zajmując 16. miejsce. Pierwsze punkty w zimowej części cyklu wywalczył w grudniu 2014 w Renie, zajmując 13. i 23. pozycję. W trakcie sezonu 2014/2015 dwukrotnie odniósł zwycięstwo w cyklu: w lutym w Lahti oraz w marcu w Titisee-Neustadt. Podczas Mistrzostw Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015 w Ałmaty zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie zajął 20. miejsce[4].

We wrześniu 2015 zwyciężył w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Oslo. 5 grudnia 2015 w Lillehammer zadebiutował w konkursie Pucharu Świata. Został w nim zdyskwalifikowany za nieprzepisowy kombinezon. W kolejnych tygodniach trzykrotnie stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego i został powołany na konkursy Turnieju Czterech Skoczni, w których jednak zajmował miejsca poza trzydziestką. 24 lutego 2016 zdobył srebrny medal w drużynie męskiej na mistrzostwach świata juniorów. Indywidualnie zajął 17., a w drużynie mieszanej 4. pozycję. W marcu 2016 dwukrotnie zajął 3. miejsce w Pucharze Kontynentalnym w Vikersund[5].

W sierpniu 2016 dwukrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce Letniego Grand Prix, w najlepszym występie zajmując 7. miejsce w Einsiedeln. 30 grudnia 2016 w Oberstdorfie zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Świata, zajmując 28. miejsce. W dalszej części sezonu punkty cyklu zdobywał w lutym i marcu, a najwyżej sklasyfikowany był na 16. pozycji, 16 lutego 2017 w Pjongczangu. Oprócz tego dwukrotnie zwyciężył w Pucharze Kontynentalnym[6].

W Letnim Grand Prix 2017 najwyżej klasyfikowany był, dwukrotnie, na 5. miejscu. W zimowej części sezonu 2017/2018 regularnie startował w Pucharze Świata, najczęściej zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. W najlepszym występie – 16 grudnia 2017 w Engelbergu – zajął 5. pozycję, w styczniu 2018 był zaś 9. w Zakopanem. W lutym 2020 był również 3. i 1. w konkursach Pucharu Kontynentalnego w Iron Mountain[7]. W klasyfikacji generalnej Puchar Świata 2017/2018 zakończył na 20. miejscu z 280 punktami[8].

W lipcu 2018 zajął 3. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Wiśle. W Pucharze Świata 2018/2019 najlepsze wyniki osiągał w środkowej części sezonu. Ośmiokrotnie kończył konkursy indywidualne w pierwszej dziesiątce, a najwyżej klasyfikowany był na 4. pozycji, w zawodach w Sapporo 27 stycznia 2019[9]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 15. lokacie z 422 punktami[8]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019, gdzie zajął 33. miejsce indywidualnie na skoczni dużej oraz 5. w drużynie męskiej[9].

W sezonie 2019/2020 punkty Pucharu Świata zdobył tylko raz, w lutym 2020 zajmując 23. miejsce w Râșnovie. W Pucharze Kontynentalnym najwyżej klasyfikowany był na 9. miejscu[10].

29 listopada 2020 odniósł zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata w Ruce, tym samym po raz pierwszy w karierze stając na podium zawodów indywidualnych tego cyklu[11].

Zdobywał medale mistrzostw Norwegii. Indywidualnie był trzeci latem 2016[12] i 2017[13] oraz drugi zimą 2019[14] i latem 2020[15]. W drużynie, reprezentując okręg Akershus, zdobył brąz w 2014[16], złoto w 2015[17] i latem 2016[18] oraz srebro zimą[19] i latem 2019[20].

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2019 Austria Seefeld/Innsbruck – 33. miejsce (K-120)
2021 Niemcy Oberstdorf – 4. miejsce (K-95)

Drużynowo

2019 Austria Seefeld/Innsbruck – 5. miejsce (K-120)[a]
2021 Niemcy Oberstdorf – srebrny medal (drużyna mieszana/K-95)[b]

Starty H.E. Graneruda na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
33. 23 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 116,5 m – 103,0 pkt 176,4 pkt Markus Eisenbichler
5. 24 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[a] 117,5 m 121,5 m 900,2 pkt (223,4 pkt) 87,3 pkt Niemcy
4. 27 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 99,0 m 103,0 m 259,7 pkt 9,1 pkt Piotr Żyła
2.srebro 28 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż. mix.[b] 94,0 m 102,0 m 995,6 pkt (251,2 pkt) 5,2 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich

Indywidualnie

2020 Słowenia Planica – srebrny medal

Drużynowo

2020 Słowenia Planica – złoty medal[c]

Starty H.E. Graneruda na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
2.srebro 11–12 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 221,0 m 229,5 m 239,0 m 243,0 m 876,7 pkt 0,5 pkt Karl Geiger
1.złoto 13 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 druż.[c] 235,0 m 234,5 m 1727,7 pkt (488,4 pkt) —

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2015 Kazachstan Ałmaty – 20. miejsce
2016 Rumunia Râșnov – 17. miejsce

Drużynowo

2015 Kazachstan Ałmaty – złoty medal[d]
2016 Rumunia Râșnov – srebrny medal[e], 4. miejsce (drużyna mieszana)[f]

Starty H.E. Graneruda na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
20. 5 lutego 2015 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 indywid. 96,5 m 96,0 m 240,3 pkt 29,6 pkt Johann André Forfang
1. 7 lutego 2015 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż.[d] 97,5 m 100,0 m 893,3 pkt (213,2 pkt) –
17. 23 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 90,5 m 87,5 m 217,2 pkt 31,8 pkt David Siegel
4. 24 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż. mix.[f] 86,5 m 99,5 m 828,2 pkt (224,9 pkt) 54,6 pkt Słowenia
2. 24 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[e] 99,5 m 92,0 m 838,4 pkt (237,8 pkt) 28,3 pkt Niemcy

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce
2015/2016 niesklasyfikowany
2016/2017 42.
2017/2018 20.
2018/2019 15.
2019/2020 61.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 29 listopada 2020 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 137,0 m 142,0 m 282,0 pkt —
2. 5 grudnia 2020 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 132,5 m 132,0 m 270,0 pkt —
3. 6 grudnia 2020 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 135,5 m 124,5 m 241,5 pkt —
4. 19 grudnia 2020 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 133,5 m 138,0 m 311,4 pkt —
5. 20 grudnia 2020 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 141,5 m 135,5 m 305,4 pkt —
6. 10 stycznia 2021 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 140,0 m 138,0 m 299,4 pkt —
7. 30 stycznia 2021 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 147,5 m 145,5 m 285,5 pkt —
8. 31 stycznia 2021 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 149,0 m — 154,3 pkt —
9. 6 lutego 2021 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,5 m 141,5 m 284,2 pkt —
10. 7 lutego 2021 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 136,0 m 140,5 m 288,5 pkt —
11. 14 lutego 2021 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 132,0 m 133,0 m 298,1 pkt —

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 29 listopada 2020 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 137,0 m 142,0 m 282,0 pkt 1. –
2. 5 grudnia 2020 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 132,5 m 132,0 m 270,0 pkt 1. –
3. 6 grudnia 2020 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 135,5 m 124,5 m 241,5 pkt 1. –
4. 19 grudnia 2020 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 133,5 m 138,0 m 311,4 pkt 1. –
5. 20 grudnia 2020 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 141,5 m 135,5 m 305,4 pkt 1. –
6. 1 stycznia 2021 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 137,0 m 136,0 m 274,9 pkt 2. 7,2 pkt Dawid Kubacki
7. 9 stycznia 2021 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 137,5 m 138,5 m 277,6 pkt 2. 4,0 pkt Kamil Stoch
8. 10 stycznia 2021 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 140,0 m 138,0 m 299,4 pkt 1. –
9. 30 stycznia 2021 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 147,5 m 145,5 m 285,5 pkt 1. –
10. 31 stycznia 2021 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 149,0 m – 154,3 pkt 1. –
11. 6 lutego 2021 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,5 m 141,5 m 284,2 pkt 1. –
12. 7 lutego 2021 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 136,0 m 140,5 m 288,5 pkt 1. –
13. 14 lutego 2021 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 132,0 m 133,0 m 298,1 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

stan na 19 lutego 2021

Sezon 2015/2016
Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 Lillehammer HS100 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Lahti HS100 Kuopio HS127 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
- - - - - - - 46 36 - - q - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2016/2017
Ruka HS142 Ruka HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
36 32 q - - - - 28 47 34 37 50 47 - - - - 45 26 23 16 q 22 21 q - 50
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
24 22 33 18 37 5 19 23 16 21 32 25 9 17 19 - 12 12 14 11 28 20 280
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
q 24 27 9 37 16 21 q 9 - 7 25 13 5 7 4 8 15 33 5 14 14 q 47 32 28 36 28 422
Sezon 2019/2020
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 31 23 - - q q 8
Sezon 2020/2021
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS147 Willingen HS147 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Râșnov HS97 Planica HS240 Planica HS240 punkty
4 4 1 1 1 1 1 4 2 15 12 2 1 23 4 1 1 1 1 7 1 29 1544
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce
2015/2016 55.
2016/2017 32.
2017/2018 24.
2018/2019 35.
2020/2021 4.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce
2017 45.
2018 22.
2019 37.
2020 64.

Willingen Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce
2018 19.
2019 14.
2021 1.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce
2018 21.
2019 30.

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce
2016/2017 37.
2017/2018 20.
2018/2019 24.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce
2015 niesklasyfikowany
2016 22.
2017 18.
2018 20.
2019 22.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 22 lipca 2018 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 125,5 m 129,0 m 267,0 pkt 3. 13,6 pkt Kamil Stoch

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

stan po zakończeniu LGP 2019

2015
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowski HS106 Czajkowski HS140 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 punkty
- - - - - - - - - - 46 0
2016
Courchevel HS132 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowski HS140 Czajkowski HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - 18 7 10 12 - - - - 97
2017
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowski HS140 Czajkowski HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- 5 19 18 24 16 5 - - 137
2018
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Courchevel HS135 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 punkty
3 - - 7 - - - - - 96
2019
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS135 Zakopane HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
11 - 13 14 - - 15 12 100
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce
2013/2014 niesklasyfikowany
2014/2015 16.
2015/2016 8.
2016/2017 17.
2017/2018 24.
2019/2020 42.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 14 lutego 2015 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 123,5 m 125,0 m 267,4 pkt
2. 1 marca 2015 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 125,5 m 121,0 m 221,0 pkt
3. 27 grudnia 2016 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 128,0 m 142,5 m 302,5 pkt
4. 26 lutego 2017 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 134,0 m 131,5 m 243,4 pkt
5. 11 lutego 2018 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 126,5 m 143,0 m 263,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 14 lutego 2015 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 123,5 m 125,0 m 267,4 pkt 1. –
2. 1 marca 2015 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 125,5 m 121,0 m 221,0 pkt 1. –
3. 11 grudnia 2015 Norwegia Rena Renabakkene K-99 HS-111 106,0 m 102,5 m 268,3 pkt 2. 9,4 pkt Andrzej Stękała
4. 12 grudnia 2015 Norwegia Rena Renabakkene K-99 HS-111 105,0 m 108,0 m 258,7 pkt 2. 11,0 pkt Tilen Bartol
5. 19 grudnia 2015 Finlandia Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 96,0 m 97,0 m 253,1 pkt 3. 13,1 pkt Karl Geiger
6. 4 marca 2016 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-105 HS-117 107,0 m 113,5 m 261,9 pkt 3. 1,3 pkt Rok Justin
7. 5 marca 2016 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-105 HS-117 115,5 m 114,5 m 263,4 pkt 3. 12,0 pkt David Siegel
8. 27 grudnia 2016 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 128,0 m 142,5 m 302,5 pkt 1. –
9. 26 lutego 2017 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 134,0 m 131,5 m 243,4 pkt 1. –
10. 10 lutego 2018 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 134,0 m 125,0 m 268,7 pkt 3. 22,8 pkt Marius Lindvik
11. 11 lutego 2018 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 126,5 m 143,0 m 263,8 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2019/2020

Sezon 2013/2014
Rena HS111 Rena HS111 Lahti HS130 Lahti HS130 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Courchevel HS96 Courchevel HS96 Sapporo HS100 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Falun HS100 Falun HS100 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - 34 52 - - - - - 0
Sezon 2014/2015
Rena HS111 Rena HS139 Rena HS139 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Wisła HS134 Wisła HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Planica HS139 Planica HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Brotterode HS117 Lahti HS130 Lahti HS130 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
13 23 17 - - 13 15 - - - 27 24 - - - 1 4 23 8 12 31 1 - - - - 401
Sezon 2015/2016
Rena HS111 Rena HS111 Rena HS139 Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Planica HS139 Planica HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Czajkowski HS140 Czajkowski HS140 punkty
2 2 6 3 4 - - - - 16 23 38 7 11 - - 12 28 - - - - - 3 3 - - 538
Sezon 2016/2017
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS140 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Czajkowski HS140 Czajkowski HS140 punkty
8 12 10 27 17 1 4 - - - - - - - 36 35 - - - - - - 21 1 12 4 - - - - 430
Sezon 2017/2018
Whistler HS104 Whistler HS104 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS138 Planica HS138 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS140 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - 3 1 33 5 5 4 - - - - - 300
Sezon 2019/2020
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS138 Planica HS138 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Rena HS139 Lahti HS130 Lahti HS130 punkty
16 40 10 9 27 12 - - 38 21 - - - - - - - - - - - 106
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  - zawodnik nie wystartował  -  – dyskwalifikacja

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce
2014 57.
2015 18.
2016 9.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 19 września 2015 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 101,5 m 99,5 m 250,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 19 września 2015 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 101,5 m 99,5 m 250,8 pkt 1. –
2. 10 września 2016 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 129,5 m 126,0 m 270,7 pkt 2. 7,0 pkt Joacim Ødegård Bjøreng
3. 11 września 2016 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 131,0 m 139,0 m 236,3 pkt 3. 22,9 pkt Markus Eisenbichler

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2018

2014
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS140 Trondheim HS140 punkty
- - - - - - - - 16 30 28 25 25 18 44
2015
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - 35 39 - - - - 6 19 1 8 56 56 184
2016
Kranj HS109 Kranj HS109 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Stams HS115 Stams HS115 Wisła HS134 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 2 3 11 20 9 6 8 16 291
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  – zawodnik nie wystartował  -  – dyskwalifikacja

Uwagi

  1. ↑ a b Skład zespołu: Halvor Egner Granerud, Andreas Stjernen, Johann André Forfang, Robert Johansson
  2. ↑ a b Skład zespołu: Silje Opseth, Robert Johansson, Maren Lundby, Halvor Egner Granerud
  3. ↑ a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Johann André Forfang, Robert Johansson, Halvor Egner Granerud
  4. ↑ a b Skład zespołu: Joacim Ødegård Bjøreng, Halvor Egner Granerud, Phillip Sjøen, Johann André Forfang
  5. ↑ a b Skład zespołu: Marius Lindvik, Are Sumstad, Robin Pedersen, Halvor Egner Granerud
  6. ↑ a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Halvor Egner Granerud, Silje Opseth, Marius Lindvik

Przypisy

  1. ↑ Wisla (POL) Men's HS134 Extended start list. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
  2. ↑ TCS: Halvor Egner Granerud, czyli norweski „artysta” na skoczni. eurosport.onet.pl, 2015-12-31. [dostęp 2015-12-31].
  3. ↑ GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  4. ↑ GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  5. ↑ GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2020-05-18]. (ang.).
  6. ↑ GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2020-05-18]. (ang.).
  7. ↑ GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2020-05-18]. (ang.).
  8. ↑ a b GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  9. ↑ a b GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2020-05-18]. (ang.).
  10. ↑ GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-05-18]. (ang.).
  11. ↑ GRANERUD Halvor Egner - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-29]. (ang.).
  12. ↑ Dominik Formela: Tande i Lundby najlepsi w Norwegii. skijumping.pl, 2016-10-29. [dostęp 2018-08-10].
  13. ↑ Dominik Formela: Tande i Lundby letnimi mistrzami Norwegii. skijumping.pl, 2017-10-28. [dostęp 2018-08-10].
  14. ↑ Dominik Formela: Markeng i Opseth mistrzami Norwegii. skijumping.pl, 2019-03-30. [dostęp 2019-09-25].
  15. ↑ Dominik Formela, Skoki narciarskie. Lindvik i Kvandal letnimi mistrzami Norwegii [online], Skijumping.pl [dostęp 2020-10-21] (pol.).
  16. ↑ Adrian Dworakowski: Zespół Bardala drużynowym Mistrzem Norwegii. skijumping.pl, 2014-03-30. [dostęp 2018-08-10].
  17. ↑ Martyna Szydłowska: Akershus mistrzem Norwegii. Sorsell, Sklett i Ingvaldsen zakończyli karierę. skokinarciarskie.pl, 2015-03-29. [dostęp 2018-08-10].
  18. ↑ Dominik Formela: Akershus drużynowym mistrzem Norwegii. skijumping.pl, 2016-10-30. [dostęp 2018-08-10].
  19. ↑ NM Laghopp 2018. skiforbundet.no, 2019-03-30. [dostęp 2019-09-25]. (norw.).
  20. ↑ Dominik Formela: Lundby i Johansson letnimi mistrzami Norwegii, Oppland najlepszym okręgiem. skijumping.pl, 2019-10-26. [dostęp 2020-05-18].

Bibliografia

Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (mamucia skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Mistrzowie Norwegii w skokach narciarskich
Indywidualnie
Skocznia normalna
indywidualnie
Skocznia duża
indywidualnie
Drużynowo
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Halvor_Egner_Granerud&oldid=62488341”