Przejdź do zawartości

Stephan Leyhe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stephan Leyhe
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1992
Schwalefeld

Klub

SC Willingen

Wzrost

182 cm[1]

Debiut w PŚ

20 grudnia 2014 w Engelbergu (13. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

20 grudnia 2014 w Engelbergu (13. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

18 listopada 2018 w Wiśle (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

8 lutego 2020 w Willingen

Rekord życiowy

226,5 m na Kulm w Bad Mitterndorf (15 lutego 2020)[1][2]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
srebro Pjongczang 2018 duża druż.
brąz Pekin 2022 duża druż.
Mistrzostwa świata
złoto Seefeld 2019 duża druż.
Mistrzostwa świata w lotach
srebro Tauplitz 2016 drużynowo
brąz Tauplitz 2024 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Hinterzarten 2010 drużynowo
srebro Otepää 2011 drużynowo
Inne nagrody
Turniej Czterech Skoczni
brąz 3. miejsce
2018/2019
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews

Stephan Leyhe (ur. 5 stycznia 1992 w Schwalefeldzie[1]) – niemiecki skoczek narciarski, reprezentant klubu SC Willingen. Drużynowy srebrny (2018) i brązowy (2022) medalista olimpijski, złoty medalista Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019, srebrny (2016) i brązowy (2024) medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich oraz dwukrotny srebrny medalista mistrzostw świata juniorów z 2010 i 2011. Medalista mistrzostw kraju.

Przebieg kariery

[edytuj | edytuj kod]

Lata 2007–2014

[edytuj | edytuj kod]

W zawodach międzynarodowych zadebiutował w sezonie 2006/2007. 3 lutego 2007 zajął 11. miejsce w konkursie FIS Cupu w Chaux-Neuve[3]. 22 marca 2009 zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Kontynentalnego, zajmując 28. miejsce w konkursie w Ruce[4].

2 lutego 2010 w Klingenthal wystartował w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata, ale nie dostał się do konkursu głównego[5]. Trzykrotnie wystąpił na mistrzostwach świata juniorów. W 2010 indywidualnie był 22., a w zawodach drużynowych zdobył srebrny medal, w 2011 zajął 48. miejsce indywidualnie i ponownie wywalczył srebro w drużynie, a w 2012 był 15. indywidualnie i 5. w drużynie[6].

Uzyskał dobre rezultaty w Letnim Pucharze Kontynentalnym 2012. 9 września w zawodach w Lillehammer zajął 3. pozycję. 20 stycznia 2013 w Bischofshofen po raz pierwszy w karierze zajął miejsce w najlepszej dziesiątce zimowej części Pucharu Kontynentalnego: był czwarty. 23 lutego 2013 w Kranju zwyciężył w zawodach FIS Cup[7].

29 czerwca 2013 zajął 3. lokatę w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Stams, a w sierpniu 2013 zdobył pierwsze punkty Letniego Grand Prix, zajmując 20. i 22. miejsce w Hakubie. W zimowej części sezonu 2013/2014 najwyżej w Pucharze Kontynentalnym sklasyfikowany był na 9. pozycji[8].

Sezon 2014/2015

[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 2014 zajął 3. miejsce w Letnim Pucharze Kontynentalnym w Kuopio. Zimową część sezonu rozpoczął w Pucharze Kontynentalnym, zajmując 1. i 3. pozycję w Renie. 20 grudnia 2014 w Engelbergu Leyhe zadebiutował w zawodach Pucharu Świata. Już w pierwszym starcie zdobył punkty, zajmując 13. miejsce. W dalszej części sezonu 2014/2015 regularnie występował w tym cyklu, nie powtarzając jednak swojego debiutanckiego wyniku – najwyżej klasyfikowany był na 18. pozycji w Sapporo[9]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2014/2015 zajął 38. miejsce ze 120 punktami. 63. Turniej Czterech Skoczni ukończył na 14. pozycji[10].

Sezon 2015/2016

[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 2015 zajął 4. miejsce w konkursie indywidualnym Letniego Grand Prix w Hinterzarten. Przez całą zimową część sezonu 2015/2016 startował w zawodach Pucharu Świata. Najczęściej zajmował w nich miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce, zaś najlepszym wynikiem Leyhe w tym sezonie było 9. miejsce zajęte w Sapporo 30 stycznia 2016[11]. W klasyfikacji generalnej cyklu zajął 23. pozycję z 257 punktami[10]. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016. Zajął w nich 19. miejsce indywidualnie, a w konkursie drużynowym wraz z Andreasem Wellingerem, Richardem Freitagiem i Severinem Freunden wywalczył srebrny medal[11].

Sezon 2016/2017

[edytuj | edytuj kod]

Również w sezonie 2016/2017 Leyhe był podstawowym zawodnikiem reprezentacji Niemiec w Pucharze Świata, regularnie zdobywając punkty. Trzykrotnie kończył zawody indywidualne PŚ w najlepszej dziesiątce, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 5. pozycji na skoczni dużej w Pjongczangu[12]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 22. miejscu z 308 punktami[10]. Wystartował też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, indywidualnie zajmując 13. miejsce na skoczni normalnej i 16. na dużej, a konkurs drużynowy kończąc na 4. pozycji[12].

Sezon 2017/2018

[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 2017 zajął 2. miejsce w zawodach Letniego Grand Prix w Hinterzarten. W trzech innych konkursach Letniego Grand Prix 2017 zajmował miejsca w czołowej dziesiątce. W sezonie 2016/2017 Pucharu Świata wystąpił we wszystkich konkursach. Najwyżej klasyfikowany był na 7. pozycji, lokaty w czołowej dziesiątce zawodów indywidualnych zajmował łącznie pięciokrotnie[13]. W klasyfikacji generalnej cyklu sezon zakończył na 18. miejscu z 327 punktami[10]. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, zajmując 20. pozycję indywidualnie oraz 4. w drużynie. Został powołany również na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018. Wystąpił tam jedynie w konkursie drużynowym, w którym, wraz z Karlem Geigerem, Richardem Freitagiem i Andreasem Wellingerem, zdobył srebrny medal[13].

Sezon 2018/2019

[edytuj | edytuj kod]

Na Mistrzostwach Niemiec 2018 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym[14]. W Letnim Grand Prix 2018 dwukrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce[15].

18 listopada 2018 w otwierającym sezon 2018/2019 Pucharu Świata konkursie w Wiśle zajął 2. miejsce, tym samym po raz pierwszy w karierze stając na podium zawodów indywidualnych cyklu. Do końca stycznia 2019 regularnie zajmował pozycje w najlepszej dziesiątce Pucharu Świata, trzykrotnie kończąc zawody na 4. lokacie. W kolejnych tygodniach zaczął uzyskiwać gorsze rezultaty. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 indywidualnie był 6. na skoczni normalnej, a w drużynie męskiej wraz z Karlem Geigerem, Richardem Freitagiem i Markusem Eisenbichlerem zdobył złoty medal[15]. Z powodu kontuzji kostki odniesionej przy upadku podczas drużynowego konkursu Pucharu Świata w Oslo nie wystąpił w części marcowych zawodów cyklu[16]. Sezon zakończył na 11. miejscu w klasyfikacji generalnej z 636 punktami[10].

Lata 2019–2021

[edytuj | edytuj kod]

W listopadowych i grudniowych zawodach indywidualnych sezonu 2019/2020 Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był, dwukrotnie, na 10. pozycji. Począwszy od stycznia 2020 regularnie zaczął zajmować miejsca w najlepszej dziesiątce cyklu. 2 lutego 2020 zajął 2. miejsce w konkursie w Sapporo. 8 lutego wygrał zawody w Willingen, odnosząc tym samym pierwsze w karierze indywidualne zwycięstwo w zawodach najwyższej rangi[17]. Zwyciężył też w klasyfikacji turnieju Willingen Five 2020[18]. W dalszej części sezonu zajął 2. miejsce w pierwszym konkursie w Râșnovie oraz 3. w pierwszych zawodach w Lillehammer w ramach Raw Air 2020[17]. Sezon Pucharu Świata zakończył na 6. pozycji w klasyfikacji generalnej z 917 punktami[10].

11 marca 2020 doznał kontuzji w wyniku upadku podczas prologu Raw Air w Trondheim[19][20]. Zdiagnozowano u niego zerwanie więzadła krzyżowego przedniego oraz uszkodzenie łąkotki w lewym kolanie[21]. Z powodu urazu został wycofany ze startów w sezonie 2020/2021[22]. W marcu 2021 powrócił do treningów na skoczni[23].

Sezon 2021/2022

[edytuj | edytuj kod]

Do startów w zawodach międzynarodowych powrócił w lipcu 2021. W zawodach Letniego Grand Prix w Wiśle zajął 31. miejsce[24]. W październiku zdobył srebrny medal indywidualnie na Mistrzostwach Niemiec 2021[25].

W ramach Pucharu Świata 2021/2022 regularnie zdobywał punkty. Indywidualnie najwyżej sklasyfikowany był na 6. miejscu, w rozgrywanych w styczniu 2022 zawodach w Willingen[24]. Cykl zakończył na 22. pozycji w klasyfikacji generalnej z 333 punktami[10]. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie na skoczni normalnej zajął 24. miejsce, a w drużynie męskiej wraz z Constantinem Schmidem, Markusem Eisenbichlerem i Karlem Geigerem zdobył brązowy medal[24].

Sezon 2022/2023

[edytuj | edytuj kod]

W Pucharze Świata 2022/2023 zajmował głównie lokaty w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany został na 12. pozycji, którą zajął w lutym 2023 w Willingen[26]. Sezon ukończył na 28. miejscu w klasyfikacji generalnej z 231 punktami[10].

Sezon 2023/2024

[edytuj | edytuj kod]

W Letnim Grand Prix 2023 trzykrotnie kończył zawody w pierwszej dziesiątce, a 30 września w Hinzenbach zajął 2. pozycję. Na podium stawał również w konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2023 w Lake Placid, które ukończył na 2. i 3. miejscu[27]. Na Mistrzostwach Niemiec 2023 zdobył srebrny medal w zawodach indywidualnych[28].

Puchar Świata 2023/2024 rozpoczął od 3. miejsca w Ruce, powracając na podium cyklu po blisko czteroletniej przerwie. Był to najlepszy występ Leyhe w sezonie, w pozostałych konkursach cyklu zajmował najczęściej lokaty w drugiej i trzeciej dziesiątce[27]. W klasyfikacji generalnej Puchar Świata zakończył na 23. pozycji z 425 punktami[10]. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024. Indywidualnie zajął na nich 10. miejsce, a w drużynie wraz z Piusem Paschke, Karlem Geigerem i Andreasem Wellingerem zdobył brązowy medal[27].

Igrzyska olimpijskie

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2022 Pekin/Zhangjiakou – 24. miejsce (K-95)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2018 Korea Południowa Pjongczang – srebrny medal[a]
2022 Pekin/Zhangjiakou – brązowy medal[b]

Starty S. Leyhe na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2. 19 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[a] 128,0 m 129,0 m 1075,7 pkt (250,1 pkt) 22,8 pkt Norwegia
24. 6 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 97,5 m 95,0 m 244,4 pkt 30,6 pkt Ryōyū Kobayashi
3. 14 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[b] 127,5 m 129,0 m 922,9 pkt (222,0 pkt) 19,8 pkt Austria

Mistrzostwa świata

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2017 Finlandia Lahti – 13. miejsce (K-90), 16. miejsce (K-116)
2019 Austria Seefeld/Innsbruck – 6. miejsce (K-99)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2017 Finlandia Lahti – 4. miejsce (K-116)[c]
2019 Austria Seefeld/Innsbruck – złoty medal (K-120)[d]

Starty S. Leyhe na mistrzostwach świata – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
13. 25 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 94,0 m 94,0 m 244,9 pkt 25,9 pkt Stefan Kraft
16. 2 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 125,0 m 117,5 m 247,2 pkt 32,1 pkt Stefan Kraft
4. 4 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[c] 124,5 m 103,5 m 1052,9 pkt (224,2 pkt) 51,3 pkt Polska
1.złoto 24 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[d] 126,0 m 128,5 m 987,5 pkt (240,2 pkt) –
6. 1 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 96,5 m 99,0 m 210,6 pkt 7,7 pkt Dawid Kubacki

Mistrzostwa świata w lotach

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2016 Austria Tauplitz – 19. miejsce
2018 Niemcy Oberstdorf – 20. miejsce
2024 Austria Tauplitz – 10. miejsce

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2016 Austria Tauplitz – srebrny medal[e]
2018 Niemcy Oberstdorf – 4. miejsce[f]
2024 Austria Tauplitz – brązowy medal[g]

Starty S. Leyhe na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
19. 15–16 stycznia 2016 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-225 indywid. 193,5 m 190,5 m 205,0 m –[h] 467,0 pkt 173,1 pkt Peter Prevc
2.srebro 17 stycznia 2016 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-225 druż.[e] 168,0 m 202,0 m 1357,3 pkt (291,9 pkt) 110,4 pkt Norwegia
20. 19–20 stycznia 2018 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 indywid. 183,5 m 197,5 m 184,5 m –[h] 502,9 pkt 149,0 pkt Daniel-André Tande
4. 21 stycznia 2018 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 druż.[f] 200,0 m 186,5 m 1581,2 pkt (363,3 pkt) 80,8 pkt Norwegia
10. 26–27 stycznia 2024 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-235 indywid. 207,5 m 216,5 m 218,5 m –[h] 588,8 pkt 58,6 pkt Stefan Kraft
3.brąz 28 stycznia 2024 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[g] 198,5 m 164,5 m 1549,9 pkt (314,1 pkt) 66,5 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2010 Niemcy Hinterzarten – 22. miejsce
2011 Estonia Otepää – 48. miejsce
2012 Turcja Erzurum – 15. miejsce

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2010 Niemcy Hinterzarten – srebrny medal[i]
2011 Estonia Otepää – srebrny medal[j]
2012 Turcja Erzurum – 5. miejsce[k]

Starty S. Leyhe na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
22. 28 stycznia 2010 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 indywid. 97,0 m 92,5 m 225,5 pkt 57,0 pkt Michael Hayböck
2.srebro 30 stycznia 2010 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 druż.[i] 96,0 m 99,5 m 1010,5 pkt (238,5 pkt) 20,0 pkt Austria
48. 28 stycznia 2011 Estonia Otepää Tehvandi K-90 HS-100 indywid. 80,5 m – 91,0 pkt 164,0 pkt Władimir Zografski
2.srebro 30 stycznia 2011 Estonia Otepää Tehvandi K-90 HS-100 druż.[j] 91,5 m 83,5 m 913,0 pkt (215,5 pkt) 7,5 pkt Austria
15. 23 lutego 2012 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 indywid. 99,0 m 102,5 m 251,5 pkt 35,0 pkt Nejc Dežman
5. 25 lutego 2012 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 druż.[k] 92,5 m 96,0 m 913,0 pkt (221,5 pkt) 75,5 pkt Norwegia

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2009 Polska Szczyrk – 12. miejsce

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2009 Polska Szczyrk – 4. miejsce[l]

Starty S. Leyhe na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
12. 17 lutego 2009 Polska Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 92,5 m 99,0 m 229,0 pkt 40,5 pkt Peter Prevc
4. 19 lutego 2009 Polska Szczyrk Skalite K-95 HS-106 druż.[l] 96,0 m 97,5 m 906,5 pkt (235,0 pkt) 61,0 pkt Słowenia

Puchar Świata

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2014/2015 38.
2015/2016 23.
2016/2017 22.
2017/2018 18.
2018/2019 11.
2019/2020 6.
2021/2022 22.
2022/2023 28.
2023/2024 23.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 8 lutego 2020 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 139,5 m 144,5 m 266,4 pkt * WF 2020

Miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2014/2015 – – – –
2015/2016 – – – –
2016/2017 – – – –
2017/2018 – – – –
2018/2019 – 1 – 1
2019/2020 1 2 1 4
2021/2022 – – – –
2022/2023 – – – –
2023/2024 – – 1 1
Suma 1 3 2 6

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 18 listopada 2018 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 124,5 m 130,5 m 256,7 pkt 2. 6,7 pkt Jewgienij Klimow
2. 2 lutego 2020 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 125,5 m 142,0 m 247,4 pkt 2. 21,1 pkt Stefan Kraft
3. 8 lutego 2020 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 139,5 m 144,5 m 266,4 pkt 1. –
4. 21 lutego 2020 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 99,0 m 97,5 m 264,7 pkt 2. 5,6 pkt Karl Geiger
5. 9 marca 2020 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 130,0 m 133,0 m 277,5 pkt 3. 1,5 pkt Peter Prevc
6. 25 listopada 2023 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 137,0 m 143,5 m 313,2 pkt 3. 13,0 pkt Stefan Kraft

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]

stan na 24 listopada 2024

Źródło[30][29]
Sezon 2009/2010
Ruka Lillehammer Lillehammer Engelberg Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Sapporo Sapporo Zakopane Zakopane Oberstdorf Klingenthal Willingen Lahti Kuopio Lillehammer Oslo punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - q - - - - - 0
Sezon 2011/2012
Ruka Lillehammer Lillehammer Harrachov Harrachov Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Zakopane Zakopane Sapporo Sapporo Predazzo Predazzo Willingen Oberstdorf Lahti Trondheim Oslo Planica Planica punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - q - - - - - - 0
Sezon 2014/2015
Klingenthal Ruka Ruka Lillehammer Lillehammer Niżny Tagił Niżny Tagił Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Bad Mitterndorf Wisła Zakopane Sapporo Sapporo Willingen Willingen Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Vikersund Vikersund Lahti Kuopio Trondheim Oslo Oslo Planica Planica punkty
- - - - - - - 13 22 19 16 15 26 33 35 24 42 18 24 48 32 39 25 21 - - - - - 35 31 120
Sezon 2015/2016
Klingenthal Lillehammer Lillehammer Niżny Tagił Niżny Tagił Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Willingen Zakopane Sapporo Sapporo Trondheim Vikersund Vikersund Vikersund Lahti Lahti Kuopio Ałmaty Ałmaty Wisła Titisee-Neustadt Planica Planica Planica punkty
20 39 19 27 22 23 15 14 17 21 45 23 18 9 39 37 36 26 q 41 12 26 15 11 38 16 19 30 26 257
Sezon 2016/2017
Ruka HS142 Ruka HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
43 19 19 15 18 14 26 17 8 11 8 25 20 16 20 34 29 - - 5 12 18 28 q 37 29 308
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
10 9 40 17 16 25 18 24 10 9 19 20 13 16 18 20 7 26 20 15 20 30 327
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
2 16 6 4 25 6 11 13 7 4 4 5 18 7 9 8 11 35 17 16 35 22 - 23 34 - - - 636
Sezon 2019/2020
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 punkty
34 33 10 22 17 19 10 13 16 5 18 6 13 5 4 4 5 2 1 15 10 2 7 16 5 3 9 917
Sezon 2021/2022
Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Willingen HS147 Willingen HS147 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Planica HS240 Planica HS240 punkty
14 10 25 9 31 21 19 27 25 9 10 20 25 22 31 8 10 6 17 34 16 26 44 q q 26 q 27 333
Sezon 2022/2023
Wisła HS134 Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Râșnov HS97 Oslo HS134 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- - 21 32 15 15 18 22 20 17 33 46 19 24 17 21 32 27 14 12 15 22 13 25 30 34 28 q q - - - 231
Sezon 2023/2024
Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS98 Lillehammer HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Wisła HS134 Zakopane HS140 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Lahti HS130 Oslo HS134 Oslo HS134 Trondheim HS105 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
3 5 9 11 14 10 26 26 24 13 18 34 12 41 15 11 33 13 16 33 23 q 11 20 q 30 23 47 13 - 31 27 425
Sezon 2024/2025
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oslo HS134 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
27 18 17
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[30][29]
Sezon
2015/2016 		Klingenthal HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Oslo HS134 Kuopio HS127 Planica HS225
- - 4 - - 5
Sezon
2016/2017 		Klingenthal HS140 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS225 Planica HS225
- 1 3 2 - -
Sezon
2017/2018 		Wisła HS134 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
4 - - 2 - - - 2
Sezon
2018/2019 		Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
2 1 2 2 5 - -
Sezon
2019/2020 		Wisła HS134 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134
5 - 1 1 2
Sezon
2021/2022 		Wisła HS134 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lahti HS130 Oslo HS134 (mikst) Planica HS240
2 - 2 - - - -
Sezon
2023/2024 		Wisła HS134 (duety) Zakopane HS140 Lake Placid HS128 (duety) Oberstdorf HS235 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
3 3 - - 3 6
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2014/2015 37.
2015/2016 29.
2016/2017 42.
2017/2018 23.
2018/2019 29.
2019/2020 13.
2021/2022 35.
2022/2023 42.
2023/2024 29.

Turniej Czterech Skoczni

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2014/2015 14.
2015/2016 20.
2016/2017 8.
2017/2018 13.
2018/2019 3.
2019/2020 10.
2021/2022 11.
2022/2023 26.
2023/2024 21.

Raw Air

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2017 27.
2018 25.
2019 47.
2020 5.
2022 41.
2023 35.
2024 34.

Willingen Five

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2018 14.
2019 28.
2020 1.

Planica 7

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2018 15.
2022 39.
2024 26.

Titisee-Neustadt Five

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2020 3.

Letnie Grand Prix

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2013 65.
2014 75.
2015 33.
2016 35.
2017 7.
2018 26.
2019 37.
2021 44.
2022 40.
2023 9.
2024 44.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 29 lipca 2017 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 102,5 m 103,5 m 271,4 pkt 2. 11,9 pkt Dawid Kubacki
2. 30 września 2023 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 91,5 m 88,5 m 257,9 pkt 2. 5,0 pkt Andreas Wellinger

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[30][29]
2012
Wisła HS134 Courchevel HS132 Hinterzarten HS108 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - - 33 0
2013
Hinterzarten HS108 Wisła HS134 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - 20 22 - - - - 31 20
2014
Wisła HS134 Einsiedeln HS117 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - 25 34 - - - - 6
2015
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS140 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 punkty
19 4 20 22 - - - - - - 27 86
2016
Courchevel HS132 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
17 31 8 42 19 27 - - - 18 75
2017
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
9 2 5 - - - - 6 12 216
2018
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Courchevel HS135 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 punkty
29 21 - 32 - - dq 9 8 73
2019
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS135 Zakopane HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
28 14 23 27 - - 19 22 54
2021
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Szczuczyńsk HS99 Szczuczyńsk HS99 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
31 25 24 - - - 13 23 41
2022
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
30 26 - - 15 18 35
2023
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Szczyrk HS104 Szczyrk HS104 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - 10 13 - - 2 6 - 166
2024
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Wisła HS134 Wisła HS134 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 12 25 15 44
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[30][29]
2015 Wisła HS134 Hinterzarten HS108
2 1
2017 Wisła HS134
3
2018 Wisła HS134 Czajkowskij HS140 (mikst)
2 -
2019 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 (mikst) Zakopane HS140
4 - 4
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2008/2009 148.
2009/2010 67.
2010/2011 132.
2011/2012 48.
2012/2013 32.
2013/2014 61.
2014/2015 6.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 12 grudnia 2014 Norwegia Rena Renabakkene K-99 HS-111 108,0 m 106,0 m 269,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 12 grudnia 2014 Norwegia Rena Renabakkene K-99 HS-111 108,0 m 106,0 m 269,9 pkt 1. –
2. 14 grudnia 2014 Norwegia Rena Renabakkene K-124 HS-139 136,0 m 130,5 m 264,4 pkt 3. 6,4 pkt Johann André Forfang
3. 1 marca 2015 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 109,5 m 128,0 m 220,0 pkt 2. 1,0 pkt Halvor Egner Granerud
4. 15 marca 2015 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 125,0 m 127,0 m 217,5 pkt 2. 34,2 pkt Anže Semenič

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[30][29]
Sezon 2008/2009
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Liberec Liberec Engelberg Engelberg Braunlage Braunlage Sapporo Sapporo Sapporo Bischofshofen Bischofshofen Kranj Kranj Neustadt Neustadt Zakopane Zakopane Iron Mountain Iron Mountain Brotterode Brotterode Wisła Wisła Trondheim Trondheim Pragelato Pragelato Ruka Ruka punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 28 28 6
Sezon 2009/2010
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Otepää Otepää Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Sapporo Titisee-Neustadt Bischofshofen Bischofshofen Iron Mountain Zakopane Zakopane Kranj Kranj Brotterode Brotterode Wisła Oslo Oslo Ruka Ruka punkty
- - - - - - 36 43 - - - 19 16 13 - - - - - 26 23 45 42 26 - - 65
Sezon 2010/2011
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Erzurum Erzurum Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Sapporo Pjongczang Pjongczang Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Bischofshofen Bischofshofen Brotterode Brotterode Iron Mountain Iron Mountain Kranj Kranj Zakopane Zakopane Kuopio Kuopio Wisła Wisła punkty
- - - - - - 30 29 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 3
Sezon 2011/2012
Rovaniemi Rovaniemi Ałmaty Ałmaty Erzurum Erzurum Engelberg Engelberg Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Sapporo Sapporo Sapporo Bischofshofen Bischofshofen Brotterode Brotterode Iron Mountain Oslo Oslo Oslo Wisła Wisła Predazzo Predazzo Kuopio Kuopio punkty
18 27 33 28 23 30 52 67 14 17 30 15 22 25 20 39 20 - - - - - - 32 34 52 45 115
Sezon 2012/2013
Ałmaty Ałmaty Engelberg Engelberg Zakopane Zakopane Sapporo Sapporo Sapporo Bischofshofen Bischofshofen Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Planica Planica Iron Mountain Iron Mountain Iron Mountain Brotterode Brotterode Wisła Wisła Liberec Liberec Vikersund Vikersund Niżny Tagił Niżny Tagił punkty
19 21 15 24 48 27 16 34 12 34 4 32 31 35 31 26 22 21 - - - - 11 19 11 34 - - 220
Sezon 2013/2014
Rena Rena Lahti Lahti Engelberg Engelberg Courchevel Courchevel Sapporo Sapporo Sapporo Sapporo Iron Mountain Iron Mountain Brotterode Brotterode Brotterode Seefeld Seefeld Falun Falun Zakopane Zakopane Niżny Tagił punkty
33 31 22 31 42 32 - - - - - - - - 25 36 27 44 47 19 9 24 38 40 67
Sezon 2014/2015
Rena Rena Rena Engelberg Engelberg Wisła Wisła Sapporo Sapporo Sapporo Planica Planica Zakopane Zakopane Brotterode Lahti Lahti Iron Mountain Iron Mountain Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Seefeld Seefeld Niżny Tagił Niżny Tagił punkty
1 4 3 - - - - - - - - - - - - - - - - 14 5 2 12 24 6 2 502
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2011 79.
2012 10.
2013 10.
2014 10.
2016 25.
2023 5.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 9 września 2012 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 136,0 m 133,0 m 268,4 pkt 3. 13,1 pkt Wolfgang Loitzl
2. 29 czerwca 2013 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 110,5 m 100,0 m 226,9 pkt 3. 16,8 pkt Krzysztof Biegun
3. 16 sierpnia 2014 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 122,0 m 125,5 m 225,3 pkt 3. 12,3 pkt Cene Prevc
4. 30 września 2016 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 137,5 m 127,5 m 249,3 pkt 2. 30,8 pkt Markus Eisenbichler
5. 7 października 2023 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-115 HS-128 127,0 m – 131,9 pkt 2.[m] 2,5 pkt Fredrik Villumstad
6. 7 października 2023 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-115 HS-128 126,0 m 127,5 m 267,5 pkt 3. 5,9 pkt Clemens Aigner

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LPK 2023

Źródło[30][29]
2007
Velenje Velenje Kranj Oberstdorf Oberstdorf Lillehammer Lillehammer Villach Villach punkty
- - - 40 52 - - - - 0
2009
Velenje Kranj Kranj Villach Villach Lillehammer Lillehammer Pyeongchang Pyeongchang Wisła Wisła punkty
54 45 69 - - - - - - - - 0
2010
Kranj Kranj Velenje Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen Courchevel Courchevel Lillehammer Lillehammer Oslo Oslo Ałmaty Ałmaty Wisła Wisła punkty
- - - 54 51 - - - - - - - - - - 0
2011
Kranj Kranj Stams Stams Courchevel Courchevel Trondheim Trondheim Klingenthal Klingenthal punkty
42 45 60 28 - - 34 33 57 25 9
2012
Stams Stams Kranj Kranj Krasnaja Polana Krasnaja Polana Kuopio Kuopio Lillehammer Lillehammer Czajkowski Czajkowski Klingenthal Klingenthal punkty
- - 37 9 32 32 17 30 4 3 16 6 35 25 215
2013
Stams Stams Kranj Kranj Kuopio Kuopio Lillehammer Lillehammer Klingenthal Klingenthal punkty
3 23 25 46 16 6 12 50 34 6 191
2014
Kranj Kranj Wisła Wisła Kuopio Kuopio Frenštát Frenštát Klingenthal Klingenthal Stams Stams Trondheim Trondheim punkty
12 12 22 24 3 4 - - 22 5 26 16 24 13 271
2016
Kranj HS109 Kranj HS109 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Stams HS115 Stams HS115 Wisła HS134 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - - - - - - 2 4 130
2023
Oslo HS106 Oslo HS106 Stams HS115 Stams HS115 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Lake Placid HS100 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 punkty
13 6 4 9 7 6 8 2 3 387
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2006/2007 99.
2007/2008 215.
2008/2009 94.
2009/2010 169.
2011/2012 234.
2012/2013 22.
2013/2014 75.
2014/2015 38.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 24 lutego 2013 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 109,0 m 107,0 m 258,3 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 23 lutego 2013 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 109,0 m 107,0 m 258,3 pkt 1. –
2. 2 sierpnia 2013 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 119,5 m 114,5 m 215,2 pkt 2. 0,5 pkt Ulrich Wohlgenannt
3. 15 sierpnia 2014 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 119,0 m 119,5 m 210,1 pkt 3. 7,4 pkt Olli Muotka

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[30][29]
Sezon 2006/2007
Bischofshofen Bischofshofen Garmisch-Partenkirchen Örnsköldsvik Örnsköldsvik Einsiedeln Einsiedeln Seefeld Chaux-Neuve Chaux-Neuve Zakopane Zakopane Zaō Zaō Sapporo punkty
- - - - - - - - 11 27 - - - - - 28
Sezon 2007/2008
Bischofshofen Bischofshofen Oberwiesenthal Oberwiesenthal Falun Falun Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Harrachov Harrachov Lauscha Lauscha Eisenerz Eisenerz Kuopio Kuopio Szczyrk Szczyrk Whistler Whistler Sapporo Zaō Zaō punkty
- - 56 16 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 15
Sezon 2008/2009
Oberwiesenthal Oberwiesenthal Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Predazzo Predazzo Einsiedeln Einsiedeln Szczyrbskie Jezioro Harrachov Harrachov Yabuli Lauscha Eisenerz Eisenerz Notodden Notodden Ljubno Ljubno Zaō Zaō Sapporo punkty
10 29 - - - - - - - - - - 10 - - - - - - - - - 54
Sezon 2009/2010
Villach Predazzo Predazzo Oberwiesenthal Oberwiesenthal Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Falun Falun Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Harrachov Harrachov Szczyrk Szczyrk Lauscha Lauscha Villach Kranj Kranj Zaō Zaō Courchevel Courchevel punkty
- - - 15 28 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 19
Sezon 2011/2012
Villach Villach Gérardmer Gérardmer Szczyrk Szczyrk Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Predazzo Predazzo Szczyrk Szczyrk Kranj Kranj Liberec Brattleboro Brattleboro Baiersbronn Baiersbronn Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 29 26 7
Sezon 2012/2013
Râșnov Villach Villach Kuopio Kuopio Wisła Wisła Einsiedeln Einsiedeln Winterberg Winterberg Râșnov Râșnov Zakopane Zakopane Brattleboro Brattleboro Kranj Kranj Oberstdorf Oberstdorf punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - 1 8 18 15 161
Sezon 2013/2014
Villach Villach Szczyrk Szczyrk Kuopio Kuopio Kranj Kranj Zakopane Zakopane Frenstat Frenstat Einsiedeln Einsiedeln Râșnov Râșnov Notodden Notodden Brattleboro Brattleboro Râșnov Râșnov Zakopane Zakopane punkty
- - - - - 2 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 80
Sezon 2014/2015
Villach Villach Hinterzarten Hinterzarten Kuopio Kuopio Einsiedeln Einsiedeln Planica Planica Szczyrk Szczyrk Râșnov Râșnov Notodden Notodden Szczyrbskie Jezioro Zakopane Zakopane Kranj Kranj Brattleboro Brattleboro Lake Placid Hinterzarten Hinterzarten punkty
- - 4 10 - 3 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 136
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Skład zespołu: Karl Geiger, Stephan Leyhe, Richard Freitag i Andreas Wellinger
  2. ↑ a b Skład zespołu: Constantin Schmid, Stephan Leyhe, Markus Eisenbichler i Karl Geiger
  3. ↑ a b Skład zespołu: Markus Eisenbichler, Stephan Leyhe, Richard Freitag i Andreas Wellinger
  4. ↑ a b Skład zespołu: Karl Geiger, Richard Freitag, Stephan Leyhe i Markus Eisenbichler
  5. ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wellinger, Stephan Leyhe, Richard Freitag i Severin Freund
  6. ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wellinger, Stephan Leyhe, Markus Eisenbichler i Richard Freitag
  7. ↑ a b Skład zespołu:Pius Paschke, Karl Geiger, Stephan Leyhe i Andreas Wellinger
  8. ↑ a b c Seria konkursowa została odwołana.
  9. ↑ a b Skład zespołu: Felix Schoft, Stephan Leyhe, Tobias Bogner i Pascal Bodmer
  10. ↑ a b Skład zespołu: Daniel Wenig, Stephan Leyhe, Marinus Kraus i Richard Freitag
  11. ↑ a b Skład zespołu: Tobias Löffler, Tobias Lugert, Michael Dreher i Stephan Leyhe
  12. ↑ a b Skład zespołu: Lukas Ramesberger, Marc Ganserer, Jan Mayländer i Stephan Leyhe
  13. ↑ Ex aequo z Piusem Paschke

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Stephan LEYHE - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-07-16].
  2. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-07-16].
  3. ↑ LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2007. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  4. ↑ LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2009. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  5. ↑ LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2010. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  6. ↑ LEYHE Stephan - Athlete Information; FIS Junior World Ski Championships. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-21]. (ang.).
  7. ↑ LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  8. ↑ LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-12]. (ang.).
  9. ↑ LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-12]. (ang.).
  10. ↑ a b c d e f g h i LEYHE Stephan - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-12]. (ang.).
  11. ↑ a b LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-10]. (ang.).
  12. ↑ a b LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  13. ↑ a b LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  14. ↑ Dominik Formela: Seyfarth, Althaus i D. Siegel mistrzami Niemiec. skijumping.pl, 2018-07-13. [dostęp 2018-07-24].
  15. ↑ a b LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  16. ↑ Dominik Formela: Leyhe zakończył sezon. skijumping.pl, 2019-03-17. [dostęp 2019-04-07].
  17. ↑ a b LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-10]. (ang.).
  18. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Willingen: Niedzielny konkurs odwołany, Leyhe triumfatorem Willingen Five!. skijumping.pl, 2020-02-08. [dostęp 2020-04-10].
  19. ↑ Adam Bucholz: Raw Air w Trondheim: R. Kobayashi najlepszy w prologu, Żyła drugi, upadek Leyhe. skijumping.pl, 2020-03-11. [dostęp 2020-04-10].
  20. ↑ Adam Bucholz: Puchar Świata 2019/2020 zakończony! MŚ w lotach w Planicy przełożone na następny sezon. skijumping.pl, 2020-03-12. [dostęp 2020-04-10].
  21. ↑ Dominik Formela: Stephan Leyhe przeszedł operację. skijumping.pl, 2020-03-13. [dostęp 2020-04-10].
  22. ↑ Sezon 2020/21 bez Stephana Leyhe autor=Dominik Formela. skijumping.pl, 2020-10-24. [dostęp 2021-03-12].
  23. ↑ Dominik Formela: Stephan Leyhe wrócił na skocznię. skijumping.pl, 2021-03-11. [dostęp 2021-03-12].
  24. ↑ a b c LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-06]. (ang.).
  25. ↑ Dominik Formela: Geiger i Althaus mistrzami Niemiec. Padł rekord skoczni w Oberhofie. skijumping.pl, 2021-10-23. [dostęp 2022-04-06].
  26. ↑ LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-05]. (ang.).
  27. ↑ a b c LEYHE Stephan - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-12]. (ang.).
  28. ↑ Dominik Formela: Martin Hamann i Selina Freitag mistrzami Niemiec. skijumping.pl, 2023-11-04. [dostęp 2024-04-12].
  29. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Adam Kwieciński: LEYHE Stephan 1992.01.05 GER. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-07-16].
  30. ↑ a b c d e f g LEYHE Stephan - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-07-16]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal


Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stephan_Leyhe&oldid=75438172”