Przejdź do zawartości

Fabio Capello

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Fabio Capello
Ilustracja
Fabio Capello (2014)
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1946
San Canzian d’Isonzo

Wzrost

177 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1962–1964 SPAL
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1964–1967 SPAL 2013 49 (3)
1967–1970 AS Roma 62 (11)
1970–1976 Juventus 165 (27)
1976–1980 A.C. Milan 65 (4)
W sumie: 341 (45)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1969–?  Włochy B 3 (0)
1972–1978  Włochy 32 (8)
W sumie: 35 (8)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1982–1986 A.C. Milan U19
1986–1987 AC Milan (asystent)
1987 AC Milan
1987–1991 AC Milan (asystent)
1991–1996 AC Milan
1996–1997 Real Madryt
1997–1998 AC Milan
1999–2004 AS Roma
2004–2006 Juventus
2006–2007 Real Madryt
2008–2012 Anglia
2012–2015 Rosja
2017–2018 Jiangsu Suning
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Fabio Capello (ur. 18 czerwca 1946 w San Canzian d’Isonzo) – włoski piłkarz, który grał na pozycji pomocnika, trener piłkarski, komentator telewizji Fox Sports Italia.

Kariera

Jako zawodnik występował na pozycji rozgrywającego. Grał między innymi w Juventusie i Milanie. W barwach Juventusu występował dwukrotnie w finałach rozgrywek europejskich, ale nie udało mu się zdobyć żadnego trofeum; finał Pucharu Miast Targowych (późniejszy Puchar UEFA) w 1971 Juventus przegrał z Leeds United, a finał Pucharu Mistrzów (późniejsza Liga Mistrzów) w 1973 roku – z Ajaksem. Capello grał również w reprezentacji narodowej. Był w szerokiej kadrze przygotowującej się do finałów mistrzostw świata w 1970, ale ostatecznie na turniej do Meksyku nie pojechał. Wystąpił w kolejnych finałach w Niemczech (1974), strzelił bramkę Polakom[1], ale Włosi odpadli już na etapie rozgrywek grupowych.

Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem. Odniósł szereg sukcesów z drużynami klubowymi, Milan doprowadził do trzech finałów Pucharu Mistrzów (w tym zwycięskiego w 1994) oraz zdobycia Superpucharu Europy (1994), z Realem Madryt zdobył w 1997 mistrzostwo Hiszpanii, z Romą mistrzostwo Włoch. W sezonie 2004/2005 został szkoleniowcem Juventusu, gdzie po dwóch sezonach miał na swoim koncie kolejne dwa mistrzostwa kraju. W sezonie 2006/2007 przeniósł się do Realu Madryt.

Choć krytykowany za bezbarwną grę swojej ekipy[2], wywalczył z drużyną Królewskich 30. tytuł mistrza Hiszpanii. Mimo to 28 czerwca 2007 został zwolniony.

W grudniu 2007 roku Fabio Capello otrzymał nominację na stanowisko trenera reprezentacji Anglii[3], które objął w styczniu roku następnego. Zakwalifikował się z nią do mistrzostw świata w 2010 roku i mistrzostw Europy w 2012 roku. 8 lutego 2012 roku, na cztery miesiące przed rozpoczęciem mistrzostw Europy w Polsce i na Ukrainie zrezygnował z posady trenera reprezentacji Anglii. Wcześniej Capello skrytykował decyzje federacji piłkarskiej o odebraniu opaski kapitana Johna Terry’ego. 16 lipca 2012 został trenerem reprezentacji Rosji.

W 2013 rozpoczął też pracę, jako komentator telewizji Fox Sports Italia.

14 lipca 2015 przestał być selekcjonerem reprezentacji Rosji. Umowę rozwiązano za porozumieniem stron[4].

W czerwcu 2017 został trenerem chińskiego Jiangsu Suning[5][6].

Osiągnięcia

Zawodnik

AS Roma
Juventus F.C.
A.C. Milan

Trener

A.C. Milan
Real Madryt
AS Roma
Indywidualne
  • Najlepszy trener Serie A: 2005
  • Najlepszy trener świata według stacji BBC: 2009
  • Najlepszy sportowiec wg gazety „Marca”: 2011

Przypisy

  1. Historyczne Mecze: 1974 Polska - Włochy. kadra.pl. [dostęp 2011-12-01]. (pol.).
  2. Przemysław Łonyszyn: Relatywizm a la Capello. realmadrid.pl, 2007-05-14. [dostęp 2011-12-01]. (pol.).
  3. Capello trenerem reprezentacji Anglii. realmadrid.pl, 2007-12-15. [dostęp 2011-12-01]. (pol.).
  4. www.polskieradio.pl, 14.07.2015
  5. Capello new coach of Jiangsu Suning. „Times of Malta”. 25381, s. 37, 2017-06-12. (ang.). 
  6. 苏宁签卡佩罗1年半年薪千万欧. sina.cn, 2017-06-10. [dostęp 2017-06-12]. (chiń.).

Linki zewnętrzne