Przejdź do zawartości

Budynek Banku Wschodniego w Poznaniu: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycja
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m Usunięto kategorię "Zabytkowe obiekty budowlane w Poznaniu"; Dodano kategorię "Zabytkowe budynki w Poznaniu" za pomocą HotCat, drobne techniczne
Aw58 (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
63 983 edycje
 
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
|nazwa = Budynek Banku Wschodniego
|nazwa = Budynek Banku Wschodniego
|nazwa oryginalna =
|nazwa oryginalna =
|zabytek = A-417 z 5.10.1994 <ref>{{zabytek|wielkopolska}}</ref>
|zabytek = A-417 z 5.10.1994<ref>{{zabytek|wielkopolska}}</ref>
|zdjęcie = Ostbank Poznan.jpg
|zdjęcie = Ostbank Poznan.jpg
|opis zdjęcia = Dawny Bank Wschodni
|opis zdjęcia = Dawny Bank Wschodni
Linia 34: Linia 34:


== Architektura ==
== Architektura ==
Obiekt wzniesiony w latach 1910-1911 dla ''[[Bank Wschodni (Poznań)|Ostbank für Handel und Gewerbe]]'' (Banku Wschodniego), według projektu [[Hans Uhl|Hansa Uhla]] (wybrany w [[Konkurs architektoniczny|konkursie]]). Wcześniej stał tu stary gmach niemieckiego Ziemstwa Kredytowego, wyburzony pod budowę Ostbanku<ref>[[Jan Skuratowicz]], ''Architektura poznańskich banków do 1918 roku'', w: ''[[Kronika Miasta Poznania]]'', nr 2/1997, s.132, ISSN 0137-3552</ref>. Koncepcja została nieco zmieniona i przeprojektowana przez [[Berlin|berlińskich]] architektów - [[Richard Bielenberg|Richarda Bielenberga]] i [[Josef Moser|Josefa Mosera]]. Ciężki gmach, typowy dla niemieckiej architektury doby wilhelmińskiej, nawiązuje do form [[barok]]owych, nie unikając jednocześnie drobnego detalu w poetyce [[art déco]], co sprawia, że jest przykładem architektury przejściowej między [[Styl architektoniczny|stylami]]. Wewnątrz znajduje się sala operacyjna i pokoje biurowe, eksploatowane obecnie przez [[Bank Zachodni WBK]].
Obiekt wzniesiony w latach 1910-1911 dla ''[[Bank Wschodni (Poznań)|Ostbank für Handel und Gewerbe]]'' (Banku Wschodniego), według projektu [[Hans Uhl|Hansa Uhla]] (wybrany w [[Konkurs architektoniczny|konkursie]]). Wcześniej stał tu stary gmach niemieckiego Ziemstwa Kredytowego, wyburzony pod budowę Ostbanku<ref>[[Jan Skuratowicz]], ''Architektura poznańskich banków do 1918 roku'', w: ''[[Kronika Miasta Poznania]]'', nr 2/1997, s.132, ISSN 0137-3552</ref>. Koncepcja została nieco zmieniona i przeprojektowana przez [[Berlin|berlińskich]] architektów – [[Richard Bielenberg|Richarda Bielenberga]] i [[Josef Moser|Josefa Mosera]]. Ciężki gmach, typowy dla niemieckiej architektury doby wilhelmińskiej, nawiązuje do form [[barok]]owych, nie unikając jednocześnie drobnego detalu w poetyce [[art déco]], co sprawia, że jest przykładem architektury przejściowej między [[Styl architektoniczny|stylami]]. Wewnątrz znajduje się sala operacyjna i pokoje biurowe, eksploatowane obecnie przez [[Bank Zachodni WBK]].


Obiekt sąsiaduje z [[Kamienica Towarzystwa Ubezpieczeniowego Union w Poznaniu|kamienicą Towarzystwa UNION]] i [[Budynek Banku Gospodarstwa Krajowego w Poznaniu|gmachem BGK]]. Według [[Marcin Libicki|Marcina Libickiego]] kamienica Union i gmach Ostbanku pokazują różnicę mentalną w traktowaniu stylów architektonicznych przez Polaków i Niemców (oba budynki nawiązują do stylu barokowego, ale każdy z nich w zupełnie inny sposób). Ostbank był jednym z licznych niemieckich banków otwierających swe oddziały w Poznaniu w początkach XX wieku, co miało związek z dynamicznym rozwojem gospodarczym, zarówno w mieście, jak i na terenie całego [[Wielkie Księstwo Poznańskie|Wielkiego Księstwa Poznańskiego]], gdzie trwała silna ''walka o ziemię'', pomiędzy Polakami i Niemcami. Przykładem polskiej inicjatywy bankowej i kredytowej jest natomiast [[Bank Włościański w Poznaniu|Bank Włościański]], zlokalizowany niemalże po przeciwnej stronie Placu Wolności.
Obiekt sąsiaduje z [[Kamienica Towarzystwa Ubezpieczeniowego Union w Poznaniu|kamienicą Towarzystwa UNION]] i [[Budynek Banku Gospodarstwa Krajowego w Poznaniu|gmachem BGK]]. Według [[Marcin Libicki|Marcina Libickiego]] kamienica Union i gmach Ostbanku pokazują różnicę mentalną w traktowaniu stylów architektonicznych przez Polaków i Niemców (oba budynki nawiązują do stylu barokowego, ale każdy z nich w zupełnie inny sposób). Ostbank był jednym z licznych niemieckich banków otwierających swe oddziały w Poznaniu w początkach XX wieku, co miało związek z dynamicznym rozwojem gospodarczym, zarówno w mieście, jak i na terenie całego [[Wielkie Księstwo Poznańskie|Wielkiego Księstwa Poznańskiego]], gdzie trwała silna ''walka o ziemię'', pomiędzy Polakami i Niemcami. Przykładem polskiej inicjatywy bankowej i kredytowej jest natomiast [[Bank Włościański w Poznaniu|Bank Włościański]], zlokalizowany niemalże po przeciwnej stronie Placu Wolności.
Linia 42: Linia 42:


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
# {{Cytuj|tytuł = Atlas architektury Poznania |data = 2008 |isbn = 978-83-7503-058-7 |inni = Janusz Pazder (red.); Aleksandra Dolczewska |miejsce = Poznań |wydawca = Wydawnictwo Miejskie |s = 321 |oclc = 316600366 }}
* {{Cytuj|tytuł = Atlas architektury Poznania |data = 2008 |isbn = 978-83-7503-058-7 |inni = [[Janusz Pazder]] (red.); Aleksandra Dolczewska |miejsce = Poznań |wydawca = Wydawnictwo Miejskie |s = 321 |oclc = 316600366}}
# {{Cytuj|autor = [[Marcin Libicki]]; |tytuł = Poznań - przewodnik |data = 1997 |isbn = 83-902028-4-0 |inni = Piotr Libicki (il.) |miejsce = Poznań |wydawca = Wydawnictwo Gazeta Handlowa |s = 312 |oclc = 69302402 }}
* {{Cytuj|autor = [[Marcin Libicki]]; |tytuł = Poznań – przewodnik |data = 1997 |isbn = 83-902028-4-0 |inni = Piotr Libicki (il.) |miejsce = Poznań |wydawca = Wydawnictwo Gazeta Handlowa |s = 312 |oclc = 69302402}}


{{Zabudowa Placu Wolności w Poznaniu}}
{{Zabudowa Placu Wolności w Poznaniu}}


[[Kategoria:Zabytkowe budynki w Poznaniu]]
[[Kategoria:Zabytkowe budynki niemieszkalne w Poznaniu]]
[[Kategoria:Banki w Poznaniu|Wschodni]]
[[Kategoria:Architektura neobarokowa w województwie wielkopolskim|Poznań]]
[[Kategoria:Architektura neobarokowa w województwie wielkopolskim|Poznań]]
[[Kategoria:Centrum (Poznań)]]
[[Kategoria:Centrum (Poznań)]]

Aktualna wersja na dzień 07:17, 6 kwi 2023

Budynek Banku Wschodniego
Zabytek: nr rej. A-417 z 5.10.1994[1]
Ilustracja
Dawny Bank Wschodni
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Adres

pl. Wolności 15

Architekt

Hans Uhl, Richard Bielenberg, Josef Moser

Rozpoczęcie budowy

1910

Ukończenie budowy

1911

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Budynek Banku Wschodniego”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Budynek Banku Wschodniego”
Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Budynek Banku Wschodniego”
Ziemia52°24′31″N 16°55′34″E/52,408611 16,926111
Multimedia w Wikimedia Commons

Budynek Banku Wschodniego – budynek o formach zbliżonych do baroku, zlokalizowany w Poznaniu przy Placu Wolności 15, na narożniku ul. Nowowiejskiego.

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Obiekt wzniesiony w latach 1910-1911 dla Ostbank für Handel und Gewerbe (Banku Wschodniego), według projektu Hansa Uhla (wybrany w konkursie). Wcześniej stał tu stary gmach niemieckiego Ziemstwa Kredytowego, wyburzony pod budowę Ostbanku[2]. Koncepcja została nieco zmieniona i przeprojektowana przez berlińskich architektów – Richarda Bielenberga i Josefa Mosera. Ciężki gmach, typowy dla niemieckiej architektury doby wilhelmińskiej, nawiązuje do form barokowych, nie unikając jednocześnie drobnego detalu w poetyce art déco, co sprawia, że jest przykładem architektury przejściowej między stylami. Wewnątrz znajduje się sala operacyjna i pokoje biurowe, eksploatowane obecnie przez Bank Zachodni WBK.

Obiekt sąsiaduje z kamienicą Towarzystwa UNION i gmachem BGK. Według Marcina Libickiego kamienica Union i gmach Ostbanku pokazują różnicę mentalną w traktowaniu stylów architektonicznych przez Polaków i Niemców (oba budynki nawiązują do stylu barokowego, ale każdy z nich w zupełnie inny sposób). Ostbank był jednym z licznych niemieckich banków otwierających swe oddziały w Poznaniu w początkach XX wieku, co miało związek z dynamicznym rozwojem gospodarczym, zarówno w mieście, jak i na terenie całego Wielkiego Księstwa Poznańskiego, gdzie trwała silna walka o ziemię, pomiędzy Polakami i Niemcami. Przykładem polskiej inicjatywy bankowej i kredytowej jest natomiast Bank Włościański, zlokalizowany niemalże po przeciwnej stronie Placu Wolności.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolska [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.
  2. ↑ Jan Skuratowicz, Architektura poznańskich banków do 1918 roku, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/1997, s.132, ISSN 0137-3552

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Zabudowa Placu Wolności w Poznaniu
Pierzeja zachodnia
Pierzeja północna (od zachodu)
Pierzeja wschodnia (od północy)
Pierzeja południowa (od zachodu)
Obiekty nieistniejące poza pierzejami
Przyległe ulice

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Budynek_Banku_Wschodniego_w_Poznaniu&oldid=70056979”