Alain Prost

Alain Prost
	; Alain Prost podczas 66. edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes (2013)
Imię i nazwisko	Alain Marie Pascal Prost
Państwo	Francja
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1955 ; Lorette
	Sukcesy
	1979: Europejska Formuła 3; 1979: Francuska Formuła 3; 1983: Formuła 1; 1984: Formuła 1; 1985: Formuła 1; 1986: Formuła 1; 1988: Formuła 1; 1989: Formuła 1; 1990: Formuła 1; 1993: Formuła 1
	Multimedia w Wikimedia Commons

Alain Marie Pascal Prost OBE (ur. 24 lutego 1955 w Lorette) – francuski kierowca wyścigowy, jeden z najbardziej utytułowanych kierowców Formuły 1 wszech czasów. W czasie swojej kariery w F1, która trwała od sezonu 1980 do 1993, zwyciężył w 51 Grand Prix (rekord został pobity przez Michaela Schumachera w sezonie 2001) i zdobył 4 tytuły Mistrza Świata. W trakcie swojej kariery w F1 jeździł dla zespołów Renault, McLaren, Ferrari i Williams.

Został odznaczony m.in. francuską Legią Honorową V klasy, Orderem Imperium Brytyjskiego oraz brazylijskim Orderem Krzyża Południa.

Prost jest entuzjastą kolarstwa i pomaga w projektowaniu ram do rowerów francuskiemu przedsiębiorstwu Cyfac.

Życiorys

Dzieciństwo

Alain Prost urodził się nieopodal Saint-Chamond w departamencie Loire we Francji jako syn André i Marie-Rose Prost, którzy byli ormiańskiego pochodzenia. Prost miał starszego brata Daniela, który zmarł na raka we wrześniu 1986. Pomimo niskiego wzrostu, Prost był aktywnym i wysportowanym dzieckiem. Uprawiał wiele różnych sportów, m.in. zapasy i piłkę nożną. Przez tę aktywność złamał kilka razy nos. W przyszłości chciał zostać instruktorem na siłowni lub profesjonalnym piłkarzem. Odkrył karting w wieku 14 lat będąc na rodzinnych wakacjach. To zdarzenie zmieniło jego plany na przyszłość.

Początki kariery

Swoją karierę rozpoczął zaraz po ukończeniu szkoły. W 1973 został Mistrzem Francji i Europy juniorów w kartingu. Rok później powtórzył swój sukces w kategorii seniorów. W 1975 uległ poważnemu wypadkowi i musiał przerwać swoją karierę. Powrócił w 1977 i rozpoczął pracę dla zespołu Lola & Martini we Francuskiej Formule Renault. Zdołał wygrać sześć wyścigów. Od 1978 zespół startował w Formule 3, a w 1979 r. wygrał dziewięć wyścigów, zdobywając mistrzostwo we Francuskiej Formule 3, jak i również w Europejskiej Formule 3.

Formuła 1

W sezonie 1980 startował dla zespołu McLaren-Ford. W swoim debiutanckim sezonie zdobył 5 punktów.

Od sezonu 1981 jeździł w zespole Renault. Uczestniczył w 15 wyścigach i w tych, w których dojechał do mety, zawsze stawał na podium. Ostatecznie uplasował się na piątej pozycji w klasyfikacji generalnej. Rok później zwyciężył dwukrotnie, a w klasyfikacji zajął czwarte miejsce. W sezonie 1983 udało mu się zdobyć tytuł wicemistrza.

W 1984 powrócił do zespołu McLaren i przegrał walkę o mistrzostwo ze swoim partnerem z zespołu, Austriakiem Niki Laudą zaledwie o 0,5 punktu. W 1985 był bezkonkurencyjny i zdobył swój pierwszy tytuł Mistrza Świata. W klasyfikacji generalnej zdobył 73 punkty, wyprzedził drugiego Michele’a Alboreto o 20 punktów. Niki Lauda tymczasem ukończył zaledwie trzy wyścigi. Walka o tytuł w sezonie 1986 trwała do ostatniego wyścigu w Australii. Ostatecznie Nigel Mansell nie ukończył ostatniego wyścigu, a Prost wygrał i wyprzedził dzięki temu Brytyjczyka o dwa punkty w klasyfikacji generalnej. W sezonie 1987 samochody napędzane silnikami Hondy były bezkonkurencyjne i Prost musiał zadowolić się czwartą pozycją w walce o tytuł. Samochody McLarena od sezonu 1988 były napędzane silnikami Hondy zamiast Porsche. Tym razem na drodze do tytułu stanął nowy partner z zespołu, Ayrton Senna. Sezon 1989 został ponownie zdominowany przez kierowców zespołu z Woking, tym razem lepszym okazał się Prost. Wygrał 4 razy i zdobył swój trzeci tytuł Mistrza Świata. Był to jego ostatni sezon w barwach McLarena.

Od sezonu 1990 związał się z zespołem Ferrari. Po raz kolejny lepszym okazał się były partner, Senna. Prost musiał zadowolić się tytułem wicemistrza. Kolejny sezon był dużo gorszy. Nie wygrał ani jednego wyścigu i zajął piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Nie wystąpił też podczas wszystkich Grand Prix. W sezonie 1992 nie wystartował w żadnym wyścigu.

W 1993 podpisał kontrakt z zespołem Williams-Renault. Był to jego triumfalny powrót do Formuły 1: wygrał 7 wyścigów, zdobył tytuł Mistrza Świata i pokonał odwiecznego rywala, Sennę. Mimo ogromnego sukcesu po tym sezonie wycofał się z Formuły 1.

Rywalizacja pomiędzy Prostem i Senną uważana jest za jedną z najbardziej ekscytujących w historii Formuły 1.

W czasie swojej kariery dorobił się kilku przydomków: „The Professor”, „The Calculator” i „Fast Son of a Bitch”, który został mu nadany przez Laudę. Nazywano go także „The King of Rio”, ponieważ wygrał 6 razy Grand Prix Brazylii, w tym 5 razy w Rio de Janeiro.

W sezonach 1997–2001 prowadził zespół Prost Grand Prix powstały na bazie zespołu Ligier istniejącego w latach 1969–1996 i wykupionego przez Prosta. Zespół zbankrutował na początku 2002 roku.

Porównanie z partnerami z zespołu

W trakcie swojej kariery zawodowej w Formule 1 Alain Prost zwyciężył prawie wszystkich kolegów z zespołu, wśród nich pięciu mistrzów świata. Wyjątek stanowi jedynie sezon, w którym debiutował – ze względu na uraz ręki startował tylko w jedenastu wyścigach; oraz rok 1984, w którym uległ Nikiemu Laudzie w najściślejszym rozstrzygnięciu o mistrzostwo świata w historii Formuły 1 zaledwie o 0,5 punktu. W 1988 r. Prost zdobył więcej punktów niż jego przeciwnik Ayrton Senna, jednak w końcowej punktacji osiągnął tylko drugie miejsce. W 1989 r. Prost zdobył swój trzeci tytuł, ale szeroko było komentowane GP Japonii – przedostatniej eliminacji cyklu. Doszło do kolizji z Senną spowodowanej przez Prosta, w wyniku której Brazylijczyk ominął szykanę powracając na tor. Wygrał i sprawa mistrzostwa była zupełnie otwarta, lecz po dyskwalifikacji tytuł przypadł Francuzowi. Rok później podczas wyprzedzania Prosta przez Sennę doszło do kolizji i tym razem Ayrton wygrał tytuł.

Rok	Punktacja Alain Prost	Punktacja kolegi z zespołu	Kolega z zespołu
1980	5	6	John Watson
1981	43	11	René Arnoux
1982	34	28	René Arnoux
1983	57	22	Eddie Cheever
1984	71.5	72	Niki Lauda
1985	76 (73)	14	Niki Lauda
1986	74 (72)	22	Keke Rosberg
1987	46	30	Stefan Johansson
1988	105 (87)	94 (90)	Ayrton Senna
1989	81 (76)	60	Ayrton Senna
1990	73 (71)	37	Nigel Mansell
1991	34	21	Jean Alesi
1993	99	69	Damon Hill

Uwaga: Do 1991 roku system punktacji do wyłonienia Mistrza Świata kierowców Formuły 1 stosowany przez FIA nie obejmował wszystkich osiągniętych w wyścigach wyników. Wyniki w nawiasach stanowią końcową punktację według ówczesnego systemu punktacji.

Wyniki

Podsumowanie

Sezon	Stajnia	Starty	PKT	Pozycja	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	P. pos.	Naj. okr.	Nie skl.
1993	Williams-Renault	16	99	MŚ	7	3	2	13	6	1
1991	Ferrari	15	34	5	0	3	2	0	1	6
1990	Ferrari	16	71	2	5	2	2	0	2	4
1989	McLaren-Honda	16	76	MŚ	4	6	1	2	5	3
1988	McLaren-Honda	16	87	2	7	7	0	2	7	2
1987	McLaren-TAG	16	46	4	3	1	3	0	2	4
1986	McLaren-TAG	16	72	MŚ	4	4	3	1	2	3
1985	McLaren-TAG	16	73	MŚ	5	2	4	2	5	4
1984	McLaren-TAG	16	71,5	2	7	1	1	3	3	5
1983	Renault	16	57	2	4	2	1	3	3	3
1982	Renault	16	34	4	2	2	0	5	4	8
1981	Renault	15	43	5	3	2	1	2	1	9
1980	McLaren-Ford	13	5	15	0	0	0	0	0	6
Razem	4	202	768,5	4xMŚ	51	35	20	33	41	57

Odznaczenia

Kawaler Legii Honorowej (1985)
Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego (1993)
Kawaler Orderu Krzyża Południa

Linki zewnętrzne