Wikipedia

Muzeum Narodowe w Kabulu

muzeum narodowe Afganistanu
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez AkaruiHikari (dyskusja | edycje) o 18:32, 9 lis 2024. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 9 lis 2024, była oparta na tej wersji.

Muzeum Narodowe w Kabulu[2] (pers. ‏موزیم ملی افغانستان‎, paszto ‏د افغانستان ملی موزیم‎) – muzeum położone w południowo-zachodniej części Kabulu, założone w 1919 roku. Muzeum gromadzi eksponaty pochodzące z różnych epok historycznych związane głównie z historią afgańskich ziem (najstarsze z nich pochodzą sprzed ponad 50 tys. lat[3]).

Muzeum Narodowe w Kabulu
‏موزیم ملی افغانستان‎
‏د افغانستان ملي لرغونتون‎
Ilustracja
Budynek Muzeum Narodowego w Kabulu (2005)
Państwo

 Afganistan

Miejscowość

Kabul

Data założenia

1919

Zakres zbiorów

głównie przedmioty odkryte podczas prac archeologicznych na terenie Afganistanu

Wielkość zbiorów

ponad 50 tys.

Dyrektor

Muhammad Zubajr Abedi (2023)[1]

Położenie na mapie Afganistanu
Mapa konturowa Afganistanu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Muzeum Narodowe w Kabulu”
Ziemia34°28′03″N 69°07′12″E/34,467500 69,120000
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Początkowo mieściło się w rezydencji emira Amanullaha Chana, a w następnych latach było niejednokrotnie przenoszone. Pod koniec XX wieku większość zbiorów została zniszczona bądź skradziona z powodu toczących się wówczas działań wojennych, a budynek muzeum został odbudowany po upadku pierwszych rządów talibów. W następnych latach odzyskano część skradzionych eksponatów.

Historia

1919–1979

 
Wnętrze muzeum (2006)

Muzeum rozpoczęło swoją działalność w 1919 roku jako Gabinet Osobliwości, który znajdował się w pałacu Bagh-e Bala – rezydencji władcy Amanullaha Chana[4]. Początkowo na kolekcję składały się m.in. miniatury, bronie i dzieła sztuki posiadane przez poprzednich afgańskich władców[5][6]. W 1922 roku z inicjatywy Francuskiej Delegacji Archeologicznej w Afganistanie (fr. La Délégation archéologique française en Afghanistan) rozpoczęto wykopaliska archeologiczne w całym kraju, co skutkowało systematycznym wzrostem liczby eksponowanych przedmiotów oraz dwukrotnym przeniesieniem zbiorów[6]. Po raz pierwszy dokonano tego w 1924 roku, kiedy to zbiory trafiły do małego budynku znajdującego się w obrębie pałacu Arg, natomiast w 1931 roku przedmioty przeniesiono ponownie[4], tym razem do znajdującego się w dzielnicy Darulaman (6. dystrykt Kabulu) budynku pełniącego wcześniej funkcję urzędu miejskiego[5][6]. Zawierał on parter, piętro, piwnicę i dwa skrzydła[6]. Na parterze znajdowały się biblioteka, biura, laboratoria oraz warsztat stolarski, natomiast na piętrze mieściło się dziewięć sal wystawowych. W latach 70. otwarto dwie nowe sale na końcach skrzydeł budynku, gdzie w jednej z nich eksponowano przedmioty odnalezione na terenie starożytnego Ajchanom, natomiast druga służyła do wystaw tymczasowych[6]. W 1973 roku zlecono jednemu z duńskich architektów opracowanie planu nowego muzeum, do którego zrealizowania ostatecznie nie doszło z powodu ówczesnej sytuacji politycznej, tj. obalenia monarchii[6].

 
Wnętrze muzeum (2006)

1979–2001

 
Wnętrze muzeum (2008)

W 1979 roku w muzeum mieściło się około 100 tys. eksponatów[7]. Do muzeum trafiło 22 tys. złotych przedmiotów z Królestwa Greko-Baktryjskiego odkrytych przez afgańskich i radzieckich archeologów. Z powodu radzieckiej interwencji w Afganistanie nigdy nie zostały wystawione[6]. Ze względu na działania wojenne budynek został przejęty przez Ministerstwo Obrony, więc wszystkie eksponaty przewieziono do domu brata Mohammada Dauda Chana. Po półtora roku ekspozycja wróciła do poprzedniego budynku[6].

 
Wejście do muzeum (2013)

W związku z obawami władz o bezpieczeństwo eksponatów jesienią 1989 roku muzeum zostało zamknięte; większość z dóbr została schowana w skarbcu Banku Afganistanu (tak się stało z przedmiotami z czasów baktryjskich)[7] oraz w siedzibie Ministerstwa Informacji i Kultury[6]. W 1993 roku w ramach działań wojennych został uszkodzony dach budynku oraz piętro[4] – wśród utraconych dóbr znalazło się między innymi malowidło datowane na IV[7] lub V wiek[8]. Na początku 1994 roku w ramach Programu Narodów Zjednoczonych ds. Osiedli Ludzkich zabezpieczono piętro, zamurowano okna oraz zainstalowano stalowe drzwi, jednak te działania nie rozwiązały problemu grabieży[7][6]. W tym samym roku pracownicy paryskiego Musée Guimet skorzystali z grantu UNESCO, w ramach którego pomagali personelowi Muzeum Narodowego w inwentaryzacji zachowanych eksponatów[6][8]. Zostały one schowane w opuszczonym hotelu położonym w centrum Kabulu, który posłużył także jako miejsce zakwaterowania dla 71 pracowników kabulskiego muzeum[6]. Do połowy lat 90. zniszczeniu lub kradzieży uległo aż 70% zbiorów muzeum[7][8].

Po dojściu talibów do władzy zamknięto teren hotelu oraz zakazano pracownikom muzeum wstępu do ich miejsca pracy, ci jednak kontynuowali inwentaryzację w latach 1997–2000, która była wspierana przez wiceministra informacji i kultury[6]. Schowane w hotelu przedmioty przetransportowano do budynku tegoż ministerstwa, ponadto przeprowadzono renowację budynku muzeum[6]. W czerwcu 2000 roku afgański przywódca Mohammad Omar wydał dekret, na mocy którego wszystkie dobra kulturowe i historyczne znajdujące się na terenie Afganistanu podlegają ochronie, dwa miesiące później oficjalnie otwarto jedno pomieszczenie w budynku muzeum, gdzie ekspozycja była dostępna jedynie przez cztery dni. Jednocześnie w Bazylei założono muzeum na emigracji, którego celem było gromadzenie przedmiotów historycznych i ich potencjalny zwrot do Afganistanu[6]. Pod koniec 2000 roku opracowano wykaz zachowanych eksponatów, który objął 7 tys. pozycji, jednak nie uwzględniono w nim obiektów przechowywanych w muzealnej piwnicy[6].

26 lutego 2001 Omar cofnął swój dekret[6], co pozwoliło talibom na zdewastowanie prawie 3 tys. eksponatów przedstawiających żywe istoty. Dobra te były uważane przez ówczesne władze afgańskie za profanację islamu[9]. Pracownicy Ministerstwa Informacji i Kultury, którzy wspierali działania na rzecz muzeum, zostali przeniesieni do pracy w innych resortach[6]. Talibom nie udało się uzyskać dostępu do skarbca Banku Afganistanu, którego zawartość wróciła do muzeum w 2003 roku, niedługo po upadku Islamskiego Emiratu Afganistanu[7]. Po zmianie władzy Francuska Delegacja Archeologiczna w Afganistanie wznowiła swoją działalność, a budynek muzeum został odrestaurowany[6].

Po 2001

Od 2004 roku zbiory Muzeum Narodowego w Kabulu były wystawiane m.in. we Francji, Kanadzie, Niemczech, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii[7]. W marcu 2007 roku do muzeum przekazano kilkaset starożytnych przedmiotów, które wcześniej przechowywano na terenie Szwajcarii[10]. W styczniu 2012 zwrócono rzeźbę pochodzącą z II wieku, która podczas radzieckiej interwencji została zrabowana, a następnie znajdowała się na terenie Niemiec[11]. Rzeźba przedstawia osiem osób patrzących w lewą stronę, afgańskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych podało, że pochodzi ona z Gandhary[11]. W lipcu tego samego roku do muzeum wróciły 843 kolejne eksponaty, w tym m.in. pochodzące z I wieku wyroby z kości słoniowej, w zwrocie tychże przedmiotów pomogło Muzeum Brytyjskie – wcześniej dane przedmioty zostały zrabowane w celu przemycenia ich do Wielkiej Brytanii oraz sprzedaży na czarnym rynku[12]. Finalnie dobra zostały przejęte przez brytyjskich celników oraz funkcjonariuszy Art and Antiques Unit (jednej z gałęzi Metropolitan Police Service)[12].

W kwietniu 2021 roku amerykańscy urzędnicy przekazali afgańskiej ambasadzie 33 przedmioty pochodzące z okresu II–VIII w., które następnie stały się częścią zbiorów muzeum[13]. W sierpniu 2021 liczba eksponatów Muzeum Narodowego wynosiła ponad 80 tys.[14][15]. W marcu 2023 roku władze wilajetu Baghlan przekazały do muzeum 57 starożytnych monet[16], a łączna wielkość zbiorów była wówczas szacowana na ponad 50 tysięcy[1].

Zakres eksponatów

Zdjęcia części ekspozycji
 
Tablica zapisana w języku baktryjskim
 
Posąg Buddy
 
Pozostałość po posągu Buddy
 
Posąg Buddy Maitrei
 
Rzeźba kafira
 
Rzygacz z Ajchanom
 
Rzygacze z Ajchanom
 
Płyta z Ajchanom (III w. p.n.e.)
 
Antefiksy z Ajchanom (III w. p.n.e.)
 
Fragment miski (III w. p.n.e.)
 
Kapitel z Ajchanom (III lub II w. p.n.e.)
 
Tablica zapisana w języku baktryjskim (II w. p.n.e.)
 
Grawerowany dysk z Ajchanom (sprzed 145 r. p.n.e.)
 
Złota moneta (I w. p.n.e.)
 
Kielich z okolic Bagramu (I w.)
 
Kinkiet z wizerunkiem Afrodyty (I w.)
 
Pochwa na noże (I w.)
 
Złota korona (I w.)
 
Złote wisiorki (I w.)
 
Złoty naszyjnik (I w.)
 
Starożytna rzeźba z kości słoniowej pochodząca z Królestwa Kapisy (I lub II w.)
 
Malowidło przedstawiające Buddę Maitreję (ok. 700 r.)
 
Malowidło ścienne z Doliny Kakrak (VII lub VIII w.)
  • prehistoryczne: kielichy, puchary i wazy oraz ich fragmenty[17]; pieczęcie wykonane ze steatytu[18]; pozyskany ze stanowiska archeologicznego w Ak Kupruk(inne języki) otoczak wapienny z wyrzeźbioną ludzką twarzą[19], uznawany za jedno z najwcześniejszych przedstawień ludzkiej twarzy wykonanej ludzką ręką[20]; terakotowe statuetki przedstawiające ludzi oraz zwierzęta[21]
  • starożytne i wczesnośredniowieczne (przedislamskie): blanki wykonane z wapienia[22]; brązowe i miedziane statuetki[23]; część wyposażenia gimnazjonu w Ajchanom (m.in. fragmenty zegara słonecznego)[24]; emblematy wykonane z gipsu, nawiązujące do mitologii greckiej[25]; fragmenty glinianych rzeźb przedstawiających ludzi[26]; fragmenty heroonu Kineasa – założyciela Ajchanom[27]; fragmenty pałacu w Ajchanom (m.in. antefiksy oraz dekoracje)[28]; fragmenty posągów z okresu Kuszanów[29]; fragmenty wapiennych fryzów mogących służyć do wystroju greckich świątyń[30]; gargulce wykonane z wapienia[31]; meble oraz statuetki z kości słoniowej[32]; monety datowane na okres od IV w. p.n.e. do III w. n.e.[33]; szkatułki i pokrywki wykonane z łupku[34]; szklane naczynia (m.in. misy oraz dzbany) i ich fragmenty[35]; wyposażenie głównie hinduskich i buddyjskich świątyń, w tym posągi Buddy[36]; wyroby z brązu (m.in. statuetki oraz dekoracje)[23]; wyroby z ceramiki, kamieni oraz metali (m.in. wazy oraz dzbany)[37]; wyroby z lakieru (m.in. misy) i ich fragmenty[38]
  • islamskie: dekoracje ścienne z pałacu sułtana Masuda III[39]; fragmenty szklanych butli oraz naczyń[40]; malowidła ścienne pochodzące m.in. z pałaców oraz prywatnych domów[41]; misa z czarnego kamienia z wyrytą inskrypcją zapisaną pismem kufickim[42]; naczynia z ceramiki oraz brązu (m.in. dzbany i misy) i ich fragmenty[43]; wyroby metalowe (m.in. dzbany oraz pokrywy)[44]
  • współczesne: broń biała (tj. topory, sztylety, włócznie)[45]; harfa pochodząca z miejscowości Kulatan[46]; metalowa biżuteria (m.in. zawieszki do ucha)[47]; srebrne puchary[48]; wyroby z drewna (m.in. rzeźby i fotele)[49]

Przypisy

  1. ↑ a b Over 50 instances of artifact smuggling prevented in last 18 months: officials. ariananews.af, 2023-03-21. (ang.).
  2. ↑ Agata Jończyk: Dzieje zbiorów Muzeum Narodowego w Kabulu w świetle historii Afganistanu. ruj.uj.edu.pl. (pol.).
  3. ↑ John F. Burns: Kabul's Museum: The Past Ruined by the Present. nytimes.com, 1996-11-30. (ang.).
  4. ↑ a b c Joanie Meharry: The National Museum of Afghanistan: In Times of War. levantinecenter.org, 2010-08-30. [dostęp 2010-09-06]. (ang.).
  5. ↑ a b National Museum of Afghanistan. en.uneso.org. (ang.).
  6. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s KABUL MUSEUM. iranicaonline.org. (ang.).
  7. ↑ a b c d e f g Alastair Lawson: Afghan gold: How the country's heritage was saved. bbc.com, 2011-03-01. (ang.).
  8. ↑ a b c Nancy Hatch Dupree: Museum Under Siege: Full Text. archaeology.org, 1998-04-20. (ang.).
  9. ↑ Taliban destroyed museum exhibits. telegraph.co.uk, 2001-11-23. (ang.).
  10. ↑ Shirley Gordon: Afghan treasures return to Kabul. news.bbc.co.uk, 2007-03-17. (ang.).
  11. ↑ a b Germany returns Afghan sculpture. bbc.com, 2012-01-31. (ang.).
  12. ↑ a b Looted art returned to Afghanistan. bbc.com, 2012-07-19. (ang.).
  13. ↑ US hands over 33 historic relics to Afghanistan. pajhwok.com, 2021-04-21. (ang.).
  14. ↑ Andrew Lawler: The Taliban destroyed Afghanistan's ancient treasures. Will history repeat itself?. nationalgeographic.com, 2021-08-13. [dostęp 2021-08-13]. (ang.).
  15. ↑ Moumita Chakraborty: National Museum of Afghanistan express growing concerns for the safety of ancient artefacts in the region. me.mashable.com, 2021-08-18. (ang.).
  16. ↑ Mitra Majeedy: 57 Ancient Coins Handed Over to National Museum. tolonews.com, 2023-03-22. (ang.).
  17. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 11-14, 18-19.
  18. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 18, 20.
  19. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 10.
  20. ↑ Dawn of History - Paleolithic (Palaeolithic) & Early Peoples of Greater Old Iran [online], www.heritageinstitute.com [dostęp 2024-11-09].
  21. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 15-17.
  22. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 59-62.
  23. ↑ a b Tissot 2006 ↓, s. 283-293.
  24. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 35-39.
  25. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 294-303.
  26. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 68.
  27. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 7-20.
  28. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 25-27.
  29. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 52-53.
  30. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 57-58.
  31. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 40-41.
  32. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 135-264.
  33. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 473.
  34. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 46, 48.
  35. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 265-279.
  36. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 28-34, 54-56, 63-67, 73-104, 108-133, 307-471.
  37. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 42-44, 280-282, 306.
  38. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 304-305.
  39. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 478-480.
  40. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 503.
  41. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 494-495.
  42. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 504.
  43. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 489-493, 496-502.
  44. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 481-488.
  45. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 521-522.
  46. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 525.
  47. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 523.
  48. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 521.
  49. ↑ Tissot 2006 ↓, s. 507-520.

Bibliografia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Muzeum_Narodowe_w_Kabulu&oldid=75192271”