Όταν
πριν μερικά χρόνια πλημμύρισε το είναι μου από την ευωδία που εξέπεμπε
μικρή ποσότητα χώματος, προερχόμενη από τον τάφο του π. Βησσαρίωνος του
Αγαθωνίτη, γεννήθηκε η επιθυμία να βρεθώ, ταπεινός ικέτης, στο μοναστήρι
του.
Πράγματι,
στις 24 Νοεμβρίου 2011, αξιώθηκα της ιδιαίτερης ευλογίας να επισκεφθώ
την Ιερά Μονή Αγάθωνος και να προσκυνήσω το άφθαρτο λείψανο του
Γέροντα Βησσαρίωνα.
Η
είσοδός μας στο παρεκκλήσιο, όπου φυλάσσεται το ιερό σκήνωμα, μας
γέμισε με ιερό δέος και ευγνωμοσύνη προς τον Άγιο Θεό για το μέγιστο
θαύμα που αξιωθήκαμε να ζήσουμε στις μέρες μας.
Ο
χώρος κατακλύζεται από μια άρρητη ευωδία. Το ιερό σκήνωμα αναλλοίωτο
στη λάρνακα, στέκει εκεί ως απτή μαρτυρία της ύπαρξης αγίων σε κάθε
εποχή. Το φέρετρο, τα άμφια του Γέροντα, τα υποδήματά του, ακόμη και το
μικρό ευαγγέλιο που κρατούσε κατά την ταφή του, παραμένουν ανέγγιχτα από
το χρόνο (το μικρό αυτό ευαγγέλιο προσπάθησε να αφαιρέσει ο μακαριστός
Πάνος Γιαμαρέλλος, χωρίς επιτυχία. Όταν όμως είπε: “Παππούλη, θα μου το
δώσεις;” το αναλλοίωτο χέρι του Γέροντα χαλάρωσε και ο ιατροδικαστής το
πήρε και το ξεφύλλισε).
Η
συζήτηση με τον Ηγούμενο της μονής, π. Δαμασκηνό Ζαχαράκη, ήταν
ιδιαίτερα αποκαλυπτική για την αγία ζωή και το έργο του Γέροντα.