Vejatz lo contengut

Fonters

Aqueste article es redigit en lengadocian.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Fonters
Fonters-du-Razès
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Glèisa Sant Cristòl.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 13′ 46″ N, 1° 56′ 08″ E
Superfícia 12,15 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
394 m
350 m
275 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
111
Carcassona
Canton
1101
De la Puèja al Rasés (Fanjaus abans 2015)
Intercom
200035707
CC de Puèja Lauragués Malapera
Cònsol Éric du Fayet de La Tour
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
79 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

80 ab.
Densitat 6,26 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Fonterais (en francés)
Còde postal 11400
Còde INSEE 11149

Fonters (Fonters-du-Razès en francés) es una comuna lengadociana, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Fontèrs o Fontèrç es a la font d'Èrç Mòrt.

Comunas a l'entorn.

Las fòrmas ancianas son : Decimarium S. Martini de Fonte Ircio en 1283, Villa de Fonte Yrcio en 1298, Villa de Fonte Ircio Superiori en 1307, Fons Ircii en 1308, De Fonte Yrcio Superiori en 1315, Fonters Haut en 1781. Per Fonters-Bas, vilatge situat a 2-3 km al nòrd-oèst : Villa de Fonte Ircio Inferiori en 1307, De Fonte Yrcio Inferiori en 1315, Fonters Bas en 1781. La prononciacion occitana es Fountèrs [1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [fuŋ'tɛɾs].
Segon Dauzat e Rostaing, Fontèrç vendriá de l'ancian provençal ers, participi de erzer, del latin *erctus, « que giscla, que sòrt ambe fòrça »[2]; segon los Feniés, lo nom s'explica perqué Èrç Mòrt i nais [3].

Sant Cristòl

[modificar | Modificar lo còdi]

Lo priorat dependiá del monastèri de Prolha. Las fòrmas ancianas son : Decimarium Sancti Christophori en 1293, Sanctus Christophorus en 1307, Ecclesia Beatorum Jacobi et Christophori prope Fontem [Ircii] en 1348, Eglize de Saint Christophle, annexe de Saint Amans en 1738, Saint Christol..., dédiée a saint Christophle ou Christorge en 1738, Saint Christol de Fonters en 1767, etc [4].
Glèisa dedicada a Sant Cristòl, autrement apelat Sant Cristòfol.

La glèisa parroquiala es dedicada a Sant Martin. La sucursala èra un còp èra a Sant Cristòl [situat en aval de Fontèrç Bas], annèxa de Sant Amanç[1].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 (2026) Éric du Fayet de La Tour   coronèl
març de 2001 2020 Bernard Martin    
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 76, totala: 79

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
201 226 235

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 185 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 167 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
92
88
81
74
68
90
90
90
91
95
2009 2010
96
99
90
93
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 79 abitants e la densitat èra de 6,5 ab/km².

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véser tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. 1,0 et 1,1 Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 146, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f238.item.texteImage
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 294, a Fons
  3. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 261
  4. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 371, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f463.item.texteImage