Musikkverk av Wolfgang Amadeus Mozart

Wolfgang Amadeus Mozart var produktiv og skreiv i mange sjangrar. Dei mest kjende verka hans er skriven innan opera, pianokonsertar og sonatar, symfoni, og strykekvartettar og strykekvintettar. Mozart skreiv òg mange soloverk for piano, andre former for kammermusikk, messer og anna kyrkjemusikk, fleire dansar, divertimenti, og andre former for lett underhaldning.

Katalogisering

Forkortinga "K." eller "KV" syner til «Köchel Verzeichnis», som er er ein meir eller mindre kronologisk katalog over verka til Mozart av y Ludwig von Köchel. Merk at katalogen har vorte endra fleire gonger, noko som har ført til at fleire verk har fått same KV-nummer.
Komposisjonane til Mozart i lista under er sortert tematisk, altså etter kvar slags type komposisjon det er. Ikkje alle tematiske grupper av verka til Mozart har fått eit generelt akseptert nummer. Köchel nummererte til dømes berre symfoniane (1 til 41), pianokonsertane (1 til 27, utan å ta med nokre tidlege transkripsjonar av Mozart) og eit par andre grupper. Det meste av kammermusikken og vokalmusikken hans har ikkje ei slik nummerering (eller i det minste ikkje ein akseptert ein).
Relativt få av komposisjonane til Mozart har opusnummer, sidan mange av komposisjonane ikkje vart publiserte medan han levde, så opusnummera er ganske upraktiske å nytte for komposisjonane hans.

Symfoniar

Mozart skreiv symfoniar i ein periode på 24 år, frå 1764 til 1788. I følgje nyare forsking skreiv ikkje berre Mozart dei 41 symfoniane ein ofte ser i tradisjonelle katalogutgåver, men opp mot 68 komplette verk. Den originale nummereringa har fått stått uendra, slik at den siste kjende symfonien hans likevel heiter «Nr. 41». Somme av symfoniane (K. 297, 385, 550) vart endra av komponisten etter dei første versjonane.

Barnesymfoniar (1764–1771)

Det er fleire nummererte symfoniar frå den tidlege barndomen til Mozart.

Symfoni nr. 1 i Ess-dur, K. 16
Symfoni nr. 2 i H-dur, K. 17 (tvilsam, tilskriven Leopold Mozart)
Symfoni nr. 3 i Ess-dur, K. 18 (tvilsam, av Abel)
Symfoni nr. 4 i D-dur, K. 19
Symfoni nr. 5 i H-dur, K. 22
Symfoni nr. 6 i F-dur, K. 43
Symfoni nr. 7 i D-dur, K. 45
Symfoni nr. 8 i D-dur, K. 48
Symfoni nr. 9 i C-dur, K. 73
Symfoni nr. 10 i G-dur, K. 74
Symfoni nr. 11 i D-dur, K. 84
Symfoni nr. 12 i G-dur, K. 110
Symfoni nr. 13 i F-dur, K. 112

Det er òg fleire unummererte symfoniar frå denne perioden.

Symfoni i F-dur, K. Anh. 223 (19a)
Symfoni i G-dur, "Old Lambach", K. Anh. 221 (45a)
Symfoni i F-dur, K. 76 (42a)
Symfoni i H-dur, K. Anh. 214 (45b)
Symfoni i D-dur, K. 81 (73l)
Symfoni i D-dur, K. 97 (73m)
Symfoni i D-dur, K. 95 (73n)
Symfoni i H-dur, K. Anh. 216 (C11.03)
Symfoni i C-dur, K. 96

Symfoniar frå Salzburg-tida (1771–1781)

Desse symfoniane vert stundom underkatagoriserte som «Tidleg» (1771–1773) og «Sein» (1773–1775), og stundom som «Germanske» (med menuett) eller «Italienske» (utan menuett). Ingen av desse vart publiserte medan Mozart levde.

Sjølv om dei ikkje vert rekna som «symfoniar» vert dei tre Divertimenti K. 136–138, i 3-satsa italienske overturestil stundom rekna med blant Salzburg-symfoniane.

Symfoni nr. 14 i A-dur, K. 114 (1771)
Symfoni nr. 15 i G-dur, K. 124 (1772)
Symfoni nr. 16 i C-dur, K. 128 (1772)
Symfoni nr. 17 i G-dur, K. 129 (1772)
Symfoni nr. 18 i F-dur, K. 130 (1772)
Symfoni nr. 19 i Ess-dur, K. 132 (1772)
Symfoni nr. 20 i D-dur, K. 133 (1772)
Symfoni nr. 21 i A-dur, K. 134 (1772)
Symfoni nr. 22 i C-dur, K. 162 (1773)
Symfoni nr. 23 i D-dur, K. 181 (1773)
Symfoni nr. 24 i H-dur, K. 182 (1773)
Symfoni nr. 25 i G-moll, K. 183 (173d B) (1773)
Symfoni nr. 26 i Ess-dur, K. 184 (1773)
Symfoni nr. 27 i G-dur, K. 199 (1773)
Symfoni nr. 28 i C-dur, K. 200 (1774)
Symfoni nr. 29 i A-dur, K. 201 (1774)
Symfoni nr. 30 i D-dur, K. 202 (1774)

Seinare symfoniar (1781–1791)

Symfoni nr. 31 i D-dur, "Paris", K. 297 (K. 300a) (1778)
Symfoni nr. 32 i G-dur, "Overture i italiensk stil", K. 318 (1779)
Symfoni nr. 33 i H-dur, K. 319 (1779)
Symfoni nr. 34 i C-dur, K. 338 (1780)
Symfoni nr. 35 i D-dur, "Haffner", K. 385 (1782)
Symfoni nr. 36 i C-dur, "Linz", K. 425 (1783)
Symfoni nr. 37 i G-dur, K. 444 (1783)
I fleire år vart denne katagorisert som ein Mozart-symfoni, men seinare har ein funne ut at han faktisk var skriven av Michael Haydn, og at Mozart berre skreiv ein langsam introduksjon for han.
Symfoni nr. 38 i D-dur, "Prague", K. 504 (1786)

Dei tre siste symfoniane vart skriven i løpet av tre månader i 1788. Det er truleg at han håpte å få publiserte desse tre verka i lag som ein enkel single opus, men dei vart ikkje publiserte før etter han døydde. Ein eller to av dei kan ha vorte framført i Leipzig i 1789.

Symfoni nr. 39 i Ess-dur, K. 543 (1788)
Symfoni nr. 40 i G-moll, K. 550 (1788)
Symfoni nr. 41 i C-dur, "Jupiter", K. 551 (1788)

Solokonsertar

Pianokonsertar

For meir om dette emnet, sjå pianokonsertar av Mozart.

Mozart sine solokonsertar for piano og orkester er nummerert frå 1 til 27. Dei første fire nummererte konsertane er tidlege verk. Satsane i desse konsertane er arrangement av klaversonater av forskjellige samtidige komponistar (Raupach, Honauer, Schobert, Eckart, C. P. E. Bach). Solokonsertane 7 og 10 er komposisjonar for tre og to piano. Dei 21 andre er originale komposisjonar for piano og orkester. Av desse vart femten skriven i åra 1782 til 1786, medan han dei siste fem åra berre skreiv to pianokonsertar.

Pianokonsert nr. 1 i F-dur, K. 37
Pianokonsert nr. 2 i H-dur, K. 39
Pianokonsert nr. 3 i D-dur, K. 40
Pianokonsert nr. 4 i G-dur, K. 41
Pianokonsert nr. 5 i D-dur, K. 175
Pianokonsert nr. 6 i H-dur, K. 238
Pianokonsert nr. 7 i F-dur for tre piano, K. 242
Pianokonsert nr. 8 i C-dur, "Lützow", K. 246
Pianokonsert nr. 9 i Ess-dur, "Jeunehomme", K. 271
Pianokonsert nr. 10 i Ess-dur for to piano, K. 365
Pianokonsert nr. 11 i F-dur, K. 413/387a
Pianokonsert nr. 12 i A-dur, K. 414/385p
Pianokonsert nr. 13 i C-dur, K. 415/387b
Pianokonsert nr. 14 i Ess-dur, K. 449
Pianokonsert nr. 15 i H-dur, K. 450
Pianokonsert nr. 16 i D-dur, K. 451
Pianokonsert nr. 17 i G-dur, K. 453
Pianokonsert nr. 18 i H-dur, K. 456
Pianokonsert nr. 19 i F-dur, K. 459
Pianokonsert nr. 20 i D-moll, K. 466
Pianokonsert nr. 21 i C-dur, K. 467
Pianokonsert nr. 22 i Ess-dur, K. 482
Pianokonsert nr. 23 i A-dur, K. 488
Pianokonsert nr. 24 i C-moll, K. 491
Pianokonsert nr. 25 i C-dur, K. 503
Pianokonsert nr. 26 i D-dur, "Coronation", K. 537
Pianokonsert nr. 27 i H-dur, K. 595
Rondo for piano og orkester i D-dur, K. 382
Rondo for piano og orkester i A-dur, K. 386

Fiolinkonsertar

Dei fem fiolinkonsertane til Mozart var skrivne i Salzburg kring 1775. Dei er kjend for dei vakre melodiane og kunstferdige bruken av uttrykksfylle og tekniske karakteristikkar for instrumentet, men Mozart gjekk truleg aldri gjennom alle mogelegeheitane ein har på fiolinen som andre gjorde (t.d. Beethoven og Brahms) etter han.

Fiolinkonsert nr. 1 i H-dur, K. 207 (1775)
Fiolinkonsert nr. 2 i D-dur, K. 211 (1775)
Fiolinkonsert nr. 3 i G-dur, K. 216 (1775)
Fiolinkonsert nr. 4 i D-dur, K. 218 (1775)
Fiolinkonsert nr. 5 i A-dur, K. 219 (1775)

Mozart skreiv òg ein adagio og to rondoar for fiolin og orkester .

Adagio for fiolin og orkester i E-dur, K. 261 (1776)
Rondo for fiolin og orkester i H-dur, K. 269
Rondo for fiolin og orkester i C-dur, K. 373

I tillegg finst det to verk som er tvilsamt tilskriven Mozart.

Fiolinkonsert i Ess-dur , K. 268 (1780) (tilskriven Johann Friedrich Eck)^[1]
Fiolinkonsert i D-dur, "Kolb", K. 271a ("No. 7") (1777)

Hornkonsertar

Dei fire hornkonsertane til Mozart er av dei mest spelte hornkonsertane som finst. Dei vart skriven for den gode venen til Mozart, Joseph Leutgeb. Konsertane (særleg den fjerde) vart skriven for at soloisten verkeleg skulle få slå seg laus på instrumentet og syne kor flink han var.

Hornkonsertane er kjenneteikna av ein elegant og humoristisk dialog mellom soloisten og orkesteret.

Hornkonsert nr. 1 i D-dur, K. 412 (1791)
Hornkonsert nr. 2 i Ess-dur, K. 417 (1783)
Hornkonsert nr. 3 i Ess-dur, K. 447 (c. 1784–87)
Hornkonsert nr. 4 i Ess-dur, K. 495 (1786)

Konsertar for blåseinstrument

Fagottkonsert i H-dur, K. 191 (1774)
Konsert for fløyte, harpe og orkester i C-dur, K. 299 (1778)
Obokonsert i C-dur, K. 314 (har kome til oss some in andre fløytekonsert, men var nesten heilt sikkert ein obokonsert) (1777–78)
Konsert for klarinett og orkester i A-dur, K. 622 (1791)
Fløytekonsert nr. 1 i G-dur, K. 313 (1778)
Fløytekonsert nr. 2 i D-dur, K. 314 (1778) (Eit arrangement av obokonserten over).
Andante for fløyte og orkester i C-dur, K. 315 (1778)

Concertante-symfoniar

K. 364 (3. sats, Presto)

Sinfonia concertante for fiolin, bratsj og orkester

Problem med å høyra denne fila? Sjå mediahjelp.

Sinfonia Concertante for fiolin, bratsj og orkester K. 364 i Ess-dur (1779)
Sinfonia Concertante for obo, klarinett, horn og fagott K. 297b i Ess-dur Anh. 9 og seinare Anh. C 14.01 (1778)

Andre

Trompetkonsert, K. 47c (tapt)
cellokonsert, K.206a (1775, tapt)

Pianomusikk

Dei tidlegare komposisjonane til Mozart var pianosonatar og andre pianostykke, sidan det var på dette instrumentet han fekk den første musikalske opplæringa si. Nesten alt han skreiv for piano var meint for han sjølv (eller systera som òg var flink på piano). Døme på dei tidlegaste verka hans finn ein i Nannerl's Music Book. Mellom 1782 og 1786 skreiv han 20 verk for solopiano (mellom anna sonatar, variasjonar, fantasiar, suitar, fuger, rondo) og verk for fire hender eller to piano.

Verk for solopiano

For meir om dette emnet, sjå Verk for solopiano av Wolfgang Amadeus Mozart.

Pianoduettar

Piano for fire hender

Klaversonate for fire hender i C-dur, K. 19d (London, mai 1765)
Klaversonate for fire hender i D-dur, K. 381 / 123a
Klaversonate for fire hender i H-dur, K. 358 / 186c
Klaversonate for fire hender i F-dur, K. 497
Klaversonate for fire hender i C-dur, K. 521
Klaversonate for fire hender i G-dur, K. 357 (uferdig)
Fuge i G-moll, K. 401
Andante og variasjonar i G-dur, K. 501
Adagio og allegro (Fantasi) i F-moll, K. 594 (orgel, transkripsjon av komponisten)
Fantasi i F-moll, K. 608 (orgel, transkripsjon av komponisten)

To piano

Sonate for to piano i D-dur, K. 448 / 375a
Fuge for to piano i C-moll, K. 426

Kammermusikk

Fiolinmusikk

Han skreiv òg for piano og fiolin. Merk rekkjefølgje for dei to instrumenta, for hovudsakleg er dette klaverdominerte Sonater der fiolinen er meir eit akkompagnement. I seinare år fekk fiolinen ei viktigare rolle.

Fiolinsonatar frå barndommen (1763–66)

Fiolinsonatar KV 6–9
- Sonate i C for klaver og fiolin, K. 6
- Sonate i D for klaver og fiolin, K. 7
- Sonate i H for klaver og fiolin, K. 8
- Sonate i G for klaver og fiolin, K. 9
Fiolinaronatar, KV 10–15
- Sonate i H for klaver og fiolin (eller fløyte), K. 10
- Sonate i G for klaver og fiolin (eller fløyte), K. 11
- Sonate i A for klaver og fiolin (eller fløyte), K. 12
- Sonate i F for klaver og fiolin (eller fløyte), K. 13
- Sonate i C for klaver og fiolin (eller fløyte), K. 14
- Sonate i H for klaver og fiolin (eller fløyte), K. 15
Fiolinaronatar, KV 26–31
- Sonate i Ess for klaver og fiolin, K. 26
- Sonate i G for klaver og fiolin, K. 27
- Sonate i C for klaver og fiolin, K. 28
- Sonate i D for klaver og fiolin, K. 29
- Sonate i F for klaver og fiolin, K. 30
- Sonate i H for klaver og fiolin, K. 31

Seinare fiolinsonatar (1778–88)

Fiolinsonate nr. 17 i C-dur, K. 296
Fiolinsonate nr. 18 i G-dur, K. 301
Fiolinsonate nr. 19 i Ess-dur, K. 302
Fiolinsonate nr. 20 i C-dur, K. 303
Fiolinsonate nr. 21 i E-moll, K. 304
Fiolinsonate nr. 22 i A-dur, K. 305
Fiolinsonate nr. 23 i D-dur, K. 306
Fiolinsonate nr. 24 i F-dur, K. 376
Fiolinsonate nr. 25 i F-dur, K. 377
Fiolinsonate nr. 26 i H-dur, K. 378
Fiolinsonate nr. 27 i G-dur, K. 379
Fiolinsonate nr. 28 i Ess-dur, K. 380
Fiolinsonate nr. 29 i A-dur, K. 402 (fragment, fullført av M. Stadler)
Fiolinsonate nr. 30 i C-dur, K. 403 (fragment, fullført av M. Stadler)
Fiolinsonate nr. 31 i C-dur, K. 404 (fragment)
Fiolinsonate nr. 32 i H-dur, K. 454
Fiolinsonate nr. 33 i Ess-dur, K. 481
Fiolinsonate nr. 35 i A-dur, K. 526
Fiolinsonate nr. 36 i F-dur, K. 547

Variasjonar for fiolin og piano

Strykeduettar og trioar

Strykekvartettar

Strykekvartett nr. 1 i G-dur, "Lodi", K. 80/73f (1770)
Milanokvartettane, K. 155–160 (1772–1773)

Denne syklusen, i tre satsar, vert reknar for føregangarar for dei seinare strykekvartettane

Strykekvartett nr. 2 i D-dur, K. 155/134a (1772)
Strykekvartett nr. 3 i G-dur, K. 156/134b (1772)
Strykekvartett nr. 4 i C-dur, K. 157 (1772–73)
Strykekvartett nr. 5 i F-dur, K. 158 (1772–73)
Strykekvartett nr. 6 i H-dur, K. 159 (1773)
Strykekvartett nr. 7 i Ess-dur, K. 160/159a (1773)

Wienerkvartettane, K. 168–173 (1773)

Stilmessig mykje meir utvikla. Ein trur at Mozart i Wien høyrte op. 17 og op. 20 av Joseph Haydn, og at dette gjorde eit djupt inntrykk på han.

Strykekvartett nr. 8 i F-dur, K. 168 (1773)
Strykekvartett nr. 9 i A-dur, K. 169 (1773)
Strykekvartett nr. 10 i C-dur, K. 170 (1773)
Strykekvartett nr. 11 i Ess-dur, K. 171 (1773)
Strykekvartett nr. 12 i H-dur, K. 172 (1773)
Strykekvartett nr. 13 i D-moll, K. 173 (1773)

Haydnkvartettane K. 387, 421, 428, 458, 464, 465, Opus 10 (1782–1785)

Mozart gjekk attende til kvartetten tidleg i 1780-åra, etter at han hadde flytta til Wien, møtt Haydn og utvikla eit venskap med den elder komponisten. Haydn hadde nettopp publisert Seks kvartettar Opus 33, som ein trur trekte Mozart i same retning. Desse kvartettane vert ofte rekna som eit høgdepunkt i sjangeren.

Strykekvartett nr. 14 i G-dur, "Våren", K. 387 (1782)
Strykekvartett nr. 15 i D-moll, K. 421/417b (1783)
Strykekvartett nr. 16 i Ess-dur, K. 428/421b (1783)
Strykekvartett nr. 17 i H-dur, "Jakt", K. 458 (1784)
Strykekvartett nr. 18 i A-dur, K. 464 (1785)
Strykekvartett nr. 19 i C-dur, "Dissonans", K. 465 (1785)

Strykekvartett nr. 20 i D-dur, "Hoffmeister", K. 499 (1786)

Dette verket vart publisert av Franz Anton Hoffmeister, samt prøyssiske kvartettar. Dei siste tre kvartettane til Mozart var tilskriven kongen av Preussen Fredrik Vilhelm II.

Prøyssiske kvartettar, K. 575, 589, 590 (1789–1790)

Strykekvartett nr. 21 i D-dur, K. 575 (1789)
Strykekvartett nr. 22 i H-dur, K. 589 (1790)
Strykekvartett nr. 23 i F-dur, K. 590 (1790)

Strykekvintettar

Strykekvinttetane (K. 174, 406, 515, 516, 593, 614), for to fiolinar, to bratsjar og cello. Charles Rosen skreiv at «generelt vert dei største augneblinka til Mozart innan kammermusikk rekna for å vere strykekvintettane med to bratsjar»^[2]

Strykekvintett nr. 1 i H-dur, K. 174
Strykekvintett nr. 2 i C-moll, K. 406 (516b) – Dette er ein transkripsjon for strykekvintett av tidlegare Serenade for hornoktett i C-moll, K. 388.
Strykekvintett nr. 3 i C-dur, K. 515
Strykekvintett nr. 4 i G-moll, K. 516
Strykekvintett nr. 5 i D-dur, K. 593
Strykekvintett nr. 6 i Ess-dur, K. 614

Pianotrioar

Divertimento à 3 i H for piano, fiolin og fiolincell, K. 254
Trio (Sonate) i G for piano, fiolin og fiolincell, K. 496
Trio i H for piano, fiolin og fiolincell, K. 502
Trio i E for piano, fiolin og fiolincell, K. 542
Trio i C for piano, fiolin og fiolincell, K. 548
Trio i G for piano, fiolin og fiolincell, K. 564

Anna kammermusikk

Fløytekvartettar (fløyte, fiolin, bratsj, cello) K. 285, K. 285a, K. 285b, K. 298 (1777–1778)
Sonate for fagott og fiolincell i H-dur, K. 292
Obokvartett (obo, fiolin, bratsj, cello) i F-dur, K. 370 (1781)
hornkvintett i Ess, K. 407
Kvintett for piano og horn (obo, klarinett, horn, fagott) K. 452 (1784)
Pianokvartett nr. 1 i G-moll K. 478 (1785)
12 duettar — For to horn, K. 487 (feilaktig publiert som for bassett)
Pianokvartett nr. 2 i Ess-dur K. 493 (1786)
Trio for klarinett, bratsj og piano i Ess-dur, "Kegelstatt", K. 498 (1786)
Klarinettkvintett i A-dur, K. 581 (1789)
Adagio og Rondo for glasharmonium, fløyte, obo, bratsj og cello, K⁶. 617 (1791)
Adagio i C for glasharmonium, K⁶. 617a (1791)

Serenadar, divertimenti og anna instrumentalmusikk

Produksjonen av instrumentalmusikk omfattar fleire Divertimenti, notturni, senerandar, cassations, marsjar og dansar, i tillegg til symfoniane. Produksjonen til Mozart for orkester er skriven for strykeorkester (som den tidlege Divertimenti K. 136–138), samt for blåseinstrument og varierte kombinasjonar mellom dei to.

Serenadar

Serenade nr. 1 i D-dur, K. 100
Serenade nr. 3 i D-dur, "Antretter", K. 185
Serenade nr. 4 i D-dur, "Colleredo" K. 203
Serenade nr. 5 i D-dur, K. 204
Serenade nr. 6 i D-dur, "Serenata Notturna", K. 239
Serenade nr. 7 i D-dur, "Haffner", K. 250
Notturno i D for fire orkester (Serenade nr. 8), K. 286 (1776–77)
Serenade nr. 9 i D-dur, "Posthorn", K. 320
Serenade nr. 10 for tolv horn og kontrabass i H-dur, "Gran Partita", K. 361
Serenade nr. 11 for horn i Ess-dur, K. 375
Serenade nr. 12 for horn i C-moll, K. 388
Serenade nr. 13 for strykekvartett & bass i G-dur, "Eine kleine Nachtmusik", K. 525

Divertimenti

Galimathias Musicum (Quodlibet), K. 32 (1766)
Cassation i G, K. 63 (1769)
Cassation i H, K. 99 (1769)
Divertimento i Ess, K. 113 (1771)
Divertimento i D, K. 131 (1772)
Divertimenti, K. 136–138 (1772)
Divertimento i D, K. 205 (1773)
Divertimento i F, "Lodron", K. 247 (1776)
Divertimento i D, K. 251 (1776)
Divertimento i H, "Lodron", K. 287 (1777)
Divertimento i D, K. 334 (1779–80)
25 Stykke (fem divertimenti) for tre bassetthorn, K. 439b (K. Anh. 229)
Divertimento for to horn og strykarar, «Ein musikalsk spøk», ("Ein Musikalischer Spaß"), K. 522

Marsjar

Marsj i D-dur, K. 62 (introduksjon til K. 100 serenade, òg nytta i Mitridate, re di Ponto)
Marsj i D-dur, K. 189 (truleg opninga/avsluttninga til K. 185 Serenade)
Marsj i C-dur, K. 214
Marsj i D-dur, K. 215 (for å opne og/eller avslutte Serenade, K. 204)
Marsj i D-dur, K. 237 (for å opne og/eller avslutte Serenade, K. 203)
Marsj i F-dur, K. 248 (nyttast med Divertimento, K. 247)
Marsj i D-dur, K. 249 (for å opne og/eller avslutte Serenade, "Haffner", K. 250)
Marsj i D-dur, K. 290
Marsj i D-dur, K. 335, nr. 1 (truleg for å opne Serenade, "Posthorn", K. 320)
Marsj i D-dur, K. 335, nr. 2 (truleg for å avslutte Serenade, "Posthorn", K. 320)
Marsj i C-dur, K. 408, nr. 1
Marsj i D-dur, K. 408, nr. 2
Marsj i C-dur, K. 408, nr. 3
Marsj i D-dur, K. 445 (nyttast i lag med Divertimento, K. 334)

Dansar

For meir om dette emnet, sjå Mozart og dans.

Mozart skreiv mange dansar for orkester, mellom anna sjangrane minuetto (meir enn 100), Kontradans og allemande (eller Teitsch, eller Laendler, eller tyske dansar).

Produksjonen hans av menuettar følgjer hovudsakleg Haydn, som hadde ein langsam karakter i dansane sine. Allemandane (56 mellom 1787 og 1791) vart hovudsakleg skriven for dansehallane i Wien. Kontradans-verka vart hovudsakleg skrivne i Wien.

6 menuettar, K. 61h
7 menuettar, K. 65a/61b
4 kontradansar, K. 101/250a
20 menuettar, K. 103
6 menuettar, K. 104/61e
6 menuettar, K. 105/61f
Menuet i Ess, K. 122
Kontradans i H, K. 123
6 menuettar, K. 164
16 menuettar, K. 176
4 kontradansar, K. 267/271c
Gavotte i H, K. 300
3 menuettar, K. 363
5 menuettar, K. 461
6 kontradansar, K. 462/448b
2 quadrilles, K. 463/448c
6 tyske dansar, K. 509
Kontradans i D, "Das Donnerwetter", K. 534
Kontradans i C, "La Bataille", K. 535
6 tyske dansar, K. 536
6 tyske dansar, K. 567
12 menuettar, K. 568
6 tyske dansar, K. 571
12 menuettar, K. 585
12 tyske dansar, K. 586
Kontradans i C, "Der Sieg vom Helden Koburg", K. 587
6 menuettar, K. 599
6 tyske dansar, K. 600
4 menuettar, K. 601
4 tyske dansar, K. 602
2 kontradansar, K. 603
2 menuettar, K. 604
3 tyske dansar, K. 605
6 tyske dansar, K. 606
5 tyske dansar, K. 609
Kontradans i G, K. 610

Kyrkjemusikk

Kyrkjemusikken til Mozart er hovudsakleg vokal, men det finst òg instrumentale døme som Sonate da Chiesa for to fiolinar, kontrabass og orgel, komponert mellom 1767 og 1780.

Messer

Messe nr. 1 ("Missa brevis") i G-dur, K. 49
Messe nr. 2 ("Missa brevis") i D-moll, K. 65
Messe nr. 3 i C-dur, "Dominicusmesse", K. 66
Messe nr. 4 ("Missa solemnis") i C-moll, K. 139
Messe nr. 5 ("Missa brevis") i G-dur, K. 140
Messe nr. 6 ("Missa brevis") i F-dur, K. 192
Messe nr. 7 i C-dur, "Missa i honorem Sanctissimae Trinitatis", K. 167
Messe nr. 8 ("Missa brevis") i D-dur, K. 194
Messe nr. 9 ("Missa brevis") i C-dur, "Spatzenmesse", K. 220
Messe nr. 10 ("Missa brevis") i C-dur, "Credo Mass", K. 257
Messe nr. 11 i C-dur, "Spaurmesse" or "Piccolomissa", K. 258
Messe nr. 12 ("Missa brevis") i C-dur, "Orgelsolo", K. 259
Messe nr. 13 ("Missa longa") i C-dur, K. 262
Messe nr. 14 ("Missa brevis") i H-dur, K. 275
Messe nr. 15 i C-dur, "Kroning", K. 317
Messe nr. 16 ("Missa solemnis") i C-dur, "Missa aulica", K. 337
Messe nr. 17 i C-moll, "Den store", K. 427
Rekviem i D-moll, K. 626 (gjort ferdig av Franz Xaver Süssmayr etter Mozart døydde)

Anna kyrkjemusikk

Av anna kyrkjemusikk Mozart skreiv finn ein:

God is Our Refuge, K. 20
Scande Coeli Limina i C, K. 34
Kyrie i D-moll for sopran, alto, tenor og bass, K. 90

Tre settingar av Marian antiphon Regina coeli:

Regina Coeli for sopran, kor og orkester, K. 108
Regina Coeli for sopran, kor og orkester, K. 127
Regina Coeli for solistar, kor og orkester, K. 276
Te Deum, K. 141
Exsultate, jubilate, K. 165

To aftansangar:

Vesperae de Dominica i C, K. 321
Vesperae solennes de confessore, K. 339 (1780)
Kyrie i D-moll, K. 341
Ave verum corpus, K. 618

I tillegg til fire litaniar, mange offertorium, salmar, motettar og andre fragment frå messer.

Kyrkjesonatar

Kyrkjesonate nr. 1 i Ess K. 41h (1772)
Kyrkjesonate nr. 2 i B K. 68 (1772)
Kyrkjesonate nr. 3 i D K. 69 (1772)
Kyrkjesonate nr. 4 i D, K. 144 (1772)
Kyrkjesonate nr. 5 i F, K. 145 (1772)
Kyrkjesonate nr. 6 i B, K. 212 (1775)
Kyrkjesonate nr. 7 i F, K. 241a (1776)
Kyrkjesonate nr. 8 i A, K. 241b (1776)
Kyrkjesonate nr. 9 i G, K. 241 (1776)
Kyrkjesonate nr. 10 i F, K. 244 (1776)
Kyrkjesonate nr. 11 i D, K. 245 (1776)
Kyrkjesonate nr. 12 i C, K. 263 (1776)
Kyrkjesonate nr. 13 i G, K. 274 (1777)
Kyrkjesonate nr. 14 i C, K. 278 (1777)
Kyrkjesonate nr. 15 i C, K. 328 (1779)
Kyrkjesonate nr. 16 i C, K. 329 (1779)
Kyrkjesonate nr. 17 i C, K. 336 (1780)

Orgelmusikk

Fuge i Ess-dur, K. 153 (375f)
Fuge i G-moll, K. 154 (385k)
Ouverture i C-dur, K. 399 (385i)
Fuge i G-moll, K. 401 (375e)
Eine kleine Gigue, K. 574
Adagio og Allegro i F-moll for mekanisk orgel, K. 594 (1790)
Fantasia i F-moll for mekanisk orgel, K. 608 (1791)
Andante i F for lite mekanisk orgel, K. 616 (1791)

Operaer

For meir om dette emnet, sjå Operaer av Mozart.

Die Schuldigkeit des ersten Gebots, K. 35 (1767)
Apollo et Hyacinthus, K. 38 (1767)
Bastien und Bastienne, K. 50=46b (1768)
La finta semplice, K. 51 (1768)
Mitridate, re di Ponto, K. 87 (1770)
Ascanio in Alba, K. 111 (1771)
Betulia liberata, eit oratorium, K. 118=74c (1771)
Il sogno di Scipione, K. 126 (1772)
Lucio Silla, K. 135 (1772)
Thamos, König in Ägypten (1773, 1775)
La finta giardiniera, K. 196 (1774–75)
Il re pastore, K. 208 (1775)
Zaide, K. 344 (1779)
Idomeneo, K. 366 (1781)
Die Entführung aus dem Serail, K. 384 (1782)
L'oca del Cairo, K. 422 (1783)
Lo sposo deluso, K. 430
Der Schauspieldirektor, K. 486 (1786)
Le nozze di Figaro, K. 492 (1786)
Don Giovanni, K. 527 (1787)
Così fan tutte, K. 588 (1789)
Die Zauberflöte, K. 620 (1791)
La clemenza di Tito, K. 621 (1791)

Konsertarier, songar og kanonar

For meir om dette emnet, sjå Konsertariar, songar og kanonar av Wolfgang Amadeus Mozart.

Kjelder

Denne artikkelen bygger på «List of compositions by Wolfgang Amadeus Mozart» frå Wikipedia på engelsk, den 26. desember 2010.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:

↑ King, Alec Hyatt (1973). «Some Aspects of Recent Mozart Research». Journal of the Royal Musical Association 100 (1): 9–10. ISSN 0080-4452. OCLC 478409660. doi:10.1093/jrma/100.1.1.
↑ Rosen, Charles (1997). The Classical Style: Haydn, Mozart, Beethoven (2nd utg.). New York: W. W. Norton & Company. ISBN 9780393040203. OCLC 35095841.

Bakgrunnsstoff

Publikasjonar av musikken til Mozart frå Project Gutenberg
Gratis notar av verka til Mozart frå Mutopia Project
Digitized version of the Complete New Mozart Edition (NMA)
Ei omfattande liste over verka til Mozart frå classical.net

[1] King, Alec Hyatt (1973). «Some Aspects of Recent Mozart Research». Journal of the Royal Musical Association 100 (1): 9–10. ISSN 0080-4452. OCLC 478409660. doi:10.1093/jrma/100.1.1.

[2] Rosen, Charles (1997). The Classical Style: Haydn, Mozart, Beethoven (2nd utg.). New York: W. W. Norton & Company. ISBN 9780393040203. OCLC 35095841.

[1]

[2]