's Avonds als ik in de zetel neerplof
met een kopje thee
en in mijn hoofd de dag overloop,
dan denk ik:
'Het was een leuke dag vandaag!'
woensdag 31 december 2014
woensdag 17 december 2014
De 10 van 2014!
Ook ik kreeg een stokje aangereikt. Eentje om eens door mijn foto's te gaan en jullie enkele beelden te tonen die 2014 typeren.
En nu ik het zo bekijk, wordt de Nikon blijkbaar enkel uitgehaald op reis en voor het nemen van blogfoto's. Foto's genomen buiten deze momenten zijn zeldzaam.
2014 was een jaar ...
... waarin springen op de trampoline met waterballonnen zorgde voor heel wat fun en leuke foto's.
... waarin '8' worden nog gevierd wordt met taart en cake. Dit laatste omdat de jarige in kwestie geen taart lust.
... waarin jongedames soms geen zin hebben om op de foto te staan.
... waarin we Frankrijk onveilig maakten en blijkbaar kan het daar hard waaien.
... waar het vrouwelijk gezelschap van de familie ook wel eens mag lachenmet papa onder elkaar.
... waarin verwondering nog bestond.
... waarin we Wally vonden.
... waar we ons in Kopenhagen verplaatsten per fiets en dat deden we niet alleen. (Gelukkig kwam Jo ons niet tegen onderweg.)
... waarin we konden aanschouwen dat baby's in Kopenhagen gewoon buiten hun middagslaapje doen.(Ook in de creches wordt dit principe gehanteerd, wat zorgde voor taferelen met een zee van kinderkoetsen naast elkaar)
... waarin we roze vogels niet enkel op stofjes terugvonden ;)
Wie ook zin heeft om eens door zijn fotocollectie te gaan, ga gerust je gang!
En nu ik het zo bekijk, wordt de Nikon blijkbaar enkel uitgehaald op reis en voor het nemen van blogfoto's. Foto's genomen buiten deze momenten zijn zeldzaam.
2014 was een jaar ...
... waarin springen op de trampoline met waterballonnen zorgde voor heel wat fun en leuke foto's.
... waarin '8' worden nog gevierd wordt met taart en cake. Dit laatste omdat de jarige in kwestie geen taart lust.
... waarin jongedames soms geen zin hebben om op de foto te staan.
... waarin we Frankrijk onveilig maakten en blijkbaar kan het daar hard waaien.
... waar het vrouwelijk gezelschap van de familie ook wel eens mag lachen
... waarin verwondering nog bestond.
... waarin we Wally vonden.
... waar we ons in Kopenhagen verplaatsten per fiets en dat deden we niet alleen. (Gelukkig kwam Jo ons niet tegen onderweg.)
... waarin we konden aanschouwen dat baby's in Kopenhagen gewoon buiten hun middagslaapje doen.(Ook in de creches wordt dit principe gehanteerd, wat zorgde voor taferelen met een zee van kinderkoetsen naast elkaar)
... waarin we roze vogels niet enkel op stofjes terugvonden ;)
Wie ook zin heeft om eens door zijn fotocollectie te gaan, ga gerust je gang!
zaterdag 13 december 2014
We blijven oefenen!
Nu we toch bezig zijn aan de winter tenues en de temperaturen buiten tegen het vriespunt aanleunen nog een hoodie, ditmaal voor Mart.
Voor de voering van de kap kocht ik in de stoffenkamer wat men noemt 'borg' een warm, superzacht pluizig stofje dat bij mijn twee hoodie fanaten erg in de smaak viel. (Lees: mini-mormel was een beetje jaloers).
De sweater stof met gouden glinsters, gekocht op de Strass stoffenverkoop, werd toen reeds voor de oudste gereserveerd. Ik ging opnieuw aan de slag met het Ottobre patroon True Friend. Maatje 170 werd overgetekend, de mouwen werden enkele centimeters verlengd en voor de zekerheid werden zowel voor- als achterpand 1 cm van de stofvouw gelegd.
De zakjes beginnen al aardig te lukken en het allerbelangrijkste Mart is tevreden over haar hoodie!
Voor de voering van de kap kocht ik in de stoffenkamer wat men noemt 'borg' een warm, superzacht pluizig stofje dat bij mijn twee hoodie fanaten erg in de smaak viel. (Lees: mini-mormel was een beetje jaloers).
De sweater stof met gouden glinsters, gekocht op de Strass stoffenverkoop, werd toen reeds voor de oudste gereserveerd. Ik ging opnieuw aan de slag met het Ottobre patroon True Friend. Maatje 170 werd overgetekend, de mouwen werden enkele centimeters verlengd en voor de zekerheid werden zowel voor- als achterpand 1 cm van de stofvouw gelegd.
De zakjes beginnen al aardig te lukken en het allerbelangrijkste Mart is tevreden over haar hoodie!
maandag 8 december 2014
Wannabee een truienexpert...
... maar ben dat duidelijk nog niet!
Tussen het produceren van enkele nieuwjaarscadeaus, die uiteraard het bloglicht nog niet mogen zien, zorgen we ook voor projectjes die hier wel reeds mogen verschijnen. Kwestie dat er hier af en toe nog iets te lezen valt.
In de tweede versie van Stof voor durf-het-zelvers viel mijn oog onmiddellijk op de trui met knopen op de schouder. Ik wou er eentje maken voor Britt, de middelste 13-jarige dochter en zoals het moet volgens de boekjes werd dochterlief eerst opgemeten. Voor maatje 164 was de borstomtrek net 1 cm te breed, dat moest nog net lukken.
Een overschot van dit exemplaar, ik zei toch dat er meer dan één gegadigde was, bleek net genoeg om alle patroondelen eruit te krijgen. Voor het bovendeel koos Britt een effen stof in glanskatoen van Mis-en-plis. Bij Veritas vonden we knoopjes in exact hetzelfde kleur als de effen stof. Een voltreffer!
De uitleg voor het assembleren van de trui werd slaafs gevolgd en voor de mouwen en boord werden omgezoomd gepast.
En toen kwam de teleurstelling, ze leek wel een bodybuilder. Het stuk ter hoogte van de borst was veel te breed en viel niet mooi. Om de schouders te laten aansluiten zou ze enkele maanden in de fitness moeten doorbrengen. En het kind gaat al 3 keer per week zwemmen.
Kwam het door het glanskatoen dat wat stijver was, kwam het door het patroon, Joost mag het weten. De trui in wording werd aan de kant gegooid tot ik 's avonds een ingeving kreeg en het patroon van de leather sweater van La Maison Victor erbij haalde.
Voor dezelfde maat bleken de patroondelen ter hoogte van de borst en schouder veel smaller. De trui werd uit elkaar geknipt, overlocksteken lostornen staat niet in mijn woordenboek, aangepast en terug in elkaar gestoken om vervolgens overlockreepje per overlockreepje verder te versmallen tot het gewenste resultaat.
Veel beter nu!
Tussen het produceren van enkele nieuwjaarscadeaus, die uiteraard het bloglicht nog niet mogen zien, zorgen we ook voor projectjes die hier wel reeds mogen verschijnen. Kwestie dat er hier af en toe nog iets te lezen valt.
In de tweede versie van Stof voor durf-het-zelvers viel mijn oog onmiddellijk op de trui met knopen op de schouder. Ik wou er eentje maken voor Britt, de middelste 13-jarige dochter en zoals het moet volgens de boekjes werd dochterlief eerst opgemeten. Voor maatje 164 was de borstomtrek net 1 cm te breed, dat moest nog net lukken.
Een overschot van dit exemplaar, ik zei toch dat er meer dan één gegadigde was, bleek net genoeg om alle patroondelen eruit te krijgen. Voor het bovendeel koos Britt een effen stof in glanskatoen van Mis-en-plis. Bij Veritas vonden we knoopjes in exact hetzelfde kleur als de effen stof. Een voltreffer!
De uitleg voor het assembleren van de trui werd slaafs gevolgd en voor de mouwen en boord werden omgezoomd gepast.
En toen kwam de teleurstelling, ze leek wel een bodybuilder. Het stuk ter hoogte van de borst was veel te breed en viel niet mooi. Om de schouders te laten aansluiten zou ze enkele maanden in de fitness moeten doorbrengen. En het kind gaat al 3 keer per week zwemmen.
Kwam het door het glanskatoen dat wat stijver was, kwam het door het patroon, Joost mag het weten. De trui in wording werd aan de kant gegooid tot ik 's avonds een ingeving kreeg en het patroon van de leather sweater van La Maison Victor erbij haalde.
Voor dezelfde maat bleken de patroondelen ter hoogte van de borst en schouder veel smaller. De trui werd uit elkaar geknipt, overlocksteken lostornen staat niet in mijn woordenboek, aangepast en terug in elkaar gestoken om vervolgens overlockreepje per overlockreepje verder te versmallen tot het gewenste resultaat.
Veel beter nu!
Inspiratieoverload
Veel ideeën...
En nu ik mezelf in recordtempo doorheen de eerste stapel examens heb geworsteld en het volgende pakket pas morgen binnenkomt ga ik genieten van mijn extra naaitijd!
To be continued ...
En nu ik mezelf in recordtempo doorheen de eerste stapel examens heb geworsteld en het volgende pakket pas morgen binnenkomt ga ik genieten van mijn extra naaitijd!
To be continued ...
woensdag 3 december 2014
Subtiliteit ten top
Heeft u het al opgemerkt?
De subtiele aanpassing in de banner hier links van jou.
Oh wat keek ik dit jaar niet uit naar vandaag, in tegenstelling met vorig jaar.
Vanaf vandaag ben ik officieel veertig plus en dat is toch even wennen. Hoelang zou ik 'prille' erbij mogen laten staan?
Of overdrijf ik en is het allemaal zo erg nog niet?
De subtiele aanpassing in de banner hier links van jou.
Oh wat keek ik dit jaar niet uit naar vandaag, in tegenstelling met vorig jaar.
Vanaf vandaag ben ik officieel veertig plus en dat is toch even wennen. Hoelang zou ik 'prille' erbij mogen laten staan?
maandag 1 december 2014
A true friend
Naaien voor de jongste is een plezier op zich. Met veel enthousiasme worden de stofjes onthaald die ik her en der koop, gevolgd door een smekende blik en de meest prangende vraag: 'Ga jij hiermee iets voor mij maken?'
Ditmaal bracht ik een buit mee van de eerste Strass stoffenverkoop die ergens doorging begin september. Tja, ze heeft er even op moeten wachten op haar hoodie.
Deze sweaterstof is überzacht aan de binnenzijde en voor dit lapje was er hier thuis dan ook meer dan één gegadigde. Omdat ik niet kon weerstaan aan Maud haar pretoogjes werd het een kaptrui voor de kleinste jongedame.
Het patroon 'True friend' komt uit de Ottobre 04/2014 en start bij maatje 134. Ideaal dus voor mijn 8-jarige uk. Omdat ze niet van de grootste is, werd de naadwaarde achterwege gelaten. Bijpassende boordstof werd gevonden op het Stoffenspektakel te Gent en de tricot voering voor de kap vond in in de plaatselijke Veritas.
De trui is meer dan geslaagd en ondertussen ligt er een tweede geknipt exemplaar te wachten voor de oudste van mijn drie dames. Wordt vervolgd....
Ditmaal bracht ik een buit mee van de eerste Strass stoffenverkoop die ergens doorging begin september. Tja, ze heeft er even op moeten wachten op haar hoodie.
Deze sweaterstof is überzacht aan de binnenzijde en voor dit lapje was er hier thuis dan ook meer dan één gegadigde. Omdat ik niet kon weerstaan aan Maud haar pretoogjes werd het een kaptrui voor de kleinste jongedame.
Het patroon 'True friend' komt uit de Ottobre 04/2014 en start bij maatje 134. Ideaal dus voor mijn 8-jarige uk. Omdat ze niet van de grootste is, werd de naadwaarde achterwege gelaten. Bijpassende boordstof werd gevonden op het Stoffenspektakel te Gent en de tricot voering voor de kap vond in in de plaatselijke Veritas.
De trui is meer dan geslaagd en ondertussen ligt er een tweede geknipt exemplaar te wachten voor de oudste van mijn drie dames. Wordt vervolgd....
maandag 17 november 2014
Babygeluk
Bij collega Dimitri werd Lars onlangs grote broer, iets waar hij al een tijdje naar uitkeek. Kleine Otto kwam er het gezin vervoegen en speciale baby's verdienen een handgemaakte presentje.
Ik ging aan de slag met stofjes uit de Veritas om een 'Noodlehead divided basket' in elkaar te steken. De mand werd ondertussen opgevuld met verzorgingsproducten en eerstdaags afgegeven aan de kersverse papa.
dinsdag 11 november 2014
Een hemd voor mijnheer.
Hier en hier kon u recent prachtige hemden aanschouwen en ook ik waagde mij aan een exemplaar. Gezwicht voor de smekende blik met daarbij horende vraag: 'Wanneer ga je eens iets voor mij maken?' En gelijk heeft hij want er werd hier nog nooit iets gemaakt voor de heer des huizes.
Met de nieuwe reeks naailessen in het verschiet zag ik het wel zitten om, onder begeleiding van de Femma naaijuf, een hemd in elkaar te steken. Een hemd voor mijnheer. Compleet met Amerikaanse split en Engelse naad.
Het patroon werd overgetekend, stof werd besteld (Wat is het moeilijk leuke hemdenstof te vinden!) en we gingen van start.
En toen, toen werd de naaijuf ziek en zag het er niet naar uit dat ze snel zou terug komen. De nieuwe vervangende naaijuf had nog nooit van een Engelse naad gehoord want ze droeg, naar eigen zeggen, geen hemden ?!?! Wat ze ook meteen als reden aanhaalde om mee te delen dat ze zelf nog nooit een hemd had gemaakt.
Even werd overwogen om het maaksel in de dop aan de kant te gooien, maar ik besloot er zelf voor te gaan. In uiterste nood kon ik nog steeds een 'Help het lukt mij niet!' op dit blog neerpennen in de hoop dat er iemand van jullie mij met raad en daad zou bijstaan. Hemdenexperts genoeg in blogland!
Het geïllustreerde stappenplan uit La Maison Victor werd nauwgezet gevolgd. Of toch bijna want we gingen voor een mooiere afwerking door de zijnaden te voorzien van een kapnaad en de mouwinzet af te werken met een Engelse naad.
Stof: Mon Depot
Knopen: Mertens mercerie
Met de nieuwe reeks naailessen in het verschiet zag ik het wel zitten om, onder begeleiding van de Femma naaijuf, een hemd in elkaar te steken. Een hemd voor mijnheer. Compleet met Amerikaanse split en Engelse naad.
En toen, toen werd de naaijuf ziek en zag het er niet naar uit dat ze snel zou terug komen. De nieuwe vervangende naaijuf had nog nooit van een Engelse naad gehoord want ze droeg, naar eigen zeggen, geen hemden ?!?! Wat ze ook meteen als reden aanhaalde om mee te delen dat ze zelf nog nooit een hemd had gemaakt.
Even werd overwogen om het maaksel in de dop aan de kant te gooien, maar ik besloot er zelf voor te gaan. In uiterste nood kon ik nog steeds een 'Help het lukt mij niet!' op dit blog neerpennen in de hoop dat er iemand van jullie mij met raad en daad zou bijstaan. Hemdenexperts genoeg in blogland!
Het geïllustreerde stappenplan uit La Maison Victor werd nauwgezet gevolgd. Of toch bijna want we gingen voor een mooiere afwerking door de zijnaden te voorzien van een kapnaad en de mouwinzet af te werken met een Engelse naad.
Het eindresultaat zal zeker gedragen worden ook al vinden mijn pubers dat het hemd lijkt op een pyjama. Gelukkig is mijnheer wel content!
Inspiratie voor het poseren vond jij hier!
donderdag 30 oktober 2014
We hadden een plan...
Wij hadden een plan, daar op woensdagavond in de Naaischuur.
Het leek ons een leuk idee om allemaal aan de slag te gaan met eenzelfde patroon. Er werd gebrainstormd welk patroon dat dan wel moest worden en we kwamen uit bij de Dorothy Day Tripper.
Even werd overwogen om één of andere workshopdiva voor onze kar te spannen om alles in goede banen te leiden maar we besloten dat we dat allemaal samen, zonder externe hulp, ook wel zouden kunnen.
Stof, paspel, tassenband en Decovil light werden massaal aangekocht, enkele data in september werden geprikt en zo geschiedde het.
De meeste exemplaren zijn ondertussen af en man wat hebben we gevloekt op die tas. Bloed, zweet en tranen heeft het gekost. Vooral de dikke deelbare rits heeft mij parten gespeeld. Drie naalden heb ik gebroken. Waarvan eentje brak nadat hij mijn nagel en een ietsiepietsie stukje vel mee had.
De tas is voor de 13-jarige dochter Britt. Zij koos de stof en wou ook een extra accent rond de tassenband.
En toen ik haar vanmorgen vroeg of ze de tas mooi vond antwoordde ze: 'Bwa, mmmmm ja. Een beetje.'
Pubers!
Het leek ons een leuk idee om allemaal aan de slag te gaan met eenzelfde patroon. Er werd gebrainstormd welk patroon dat dan wel moest worden en we kwamen uit bij de Dorothy Day Tripper.
Even werd overwogen om één of andere workshopdiva voor onze kar te spannen om alles in goede banen te leiden maar we besloten dat we dat allemaal samen, zonder externe hulp, ook wel zouden kunnen.
Stof, paspel, tassenband en Decovil light werden massaal aangekocht, enkele data in september werden geprikt en zo geschiedde het.
De meeste exemplaren zijn ondertussen af en man wat hebben we gevloekt op die tas. Bloed, zweet en tranen heeft het gekost. Vooral de dikke deelbare rits heeft mij parten gespeeld. Drie naalden heb ik gebroken. Waarvan eentje brak nadat hij mijn nagel en een ietsiepietsie stukje vel mee had.
De tas is voor de 13-jarige dochter Britt. Zij koos de stof en wou ook een extra accent rond de tassenband.
En toen ik haar vanmorgen vroeg of ze de tas mooi vond antwoordde ze: 'Bwa, mmmmm ja. Een beetje.'
Pubers!
zondag 12 oktober 2014
Het smartphone tijdperk
Waar is de tijd dat we gewoon een uur en plaats afspraken en geduldig bleven wachten tot de andere verscheen. Dat ik met een telefoonkaart van 1000 frank ging schuiven aan een telefooncel om het lief op te bellen in Frankrijk. Dat je niet op elk moment van de dag bereikbaar hoefde te zijn.
Tegenwoordig loopt iedereen rond met een smartphone. En gebarsten of niet, het scherm wordt nauwgezet in het oog gehouden om toch maar geen e-mail, Facebook update of Instagram foto te missen. Om virtuele kippen eten te geven, monsters te verjagen of vrienden te verslaan op wordfeut.
En toch ben ik gezwicht en werd de oude Nokia ingeruild voor een nieuw exemplaar. Gezwicht in de hoop dat de online agenda mij helpt herinneren wanneer ik een afspraak heb bij de kapper. (Laatst was ik die compleet vergeten.) Gezwicht omdat ik hoop dat de OneNote functie, waar ik naar hartenlust to-do lijstje kan maken, rust brengt in mijn hoofd. Gezwicht omdat ik dan een hoesje 'moest' maken en in Kopenhagen een excuus had om ongestoord stoffenwinkels te bezoeken.
Vilt en rode elastiek: Stof og stil Kopenhagen
Al heb ik mij plechtig voorgenomen de schermtijd te beperken tot het absolute minimum. Dus mocht je mij ooit al rondlopend betrappen verzonken in mijn gsm scherm, laat het mij gerust weten.
Oh ja, er waren er hier enkele jaloers thuis! De middelste dochter haar kleinnood kreeg ondertussen ook een reeds een hoesje. Voor de oudste is er nog eentje in de maak.
Fluo elastiek: De Stoffenkamer
Abonneren op:
Posts (Atom)