Κάλεσμα από τους Βούλγαρους για συνεργασία στα πυρηνικά

Ήταν στις 23 Νοεμβρίου του 2008 όταν σε ένα δημοσίευμα του «Πρώτου Θέματος» που αφορούσε την γενικότερη στρατηγική της ΔΕΗ και το δυσβάσταχτο για την ίδια επενδυτικό της πρόγραμμα, αναφέρονταν κατά λέξη τα εξής:

«Την RWE δεν την ξέχασαν ποτέ στην ΔΕΗ και είναι μαζί της σε σχέδια στην Αλβανία και στο Κόσοβο. Γιατί να μην βρεθούν λ.χ. μαζί και στο πυρηνικό εργοστάσιο του Μπέλενε στην Βουλγαρία, όπου οι Γερμανοί έχουν καταρχήν συμφωνήσει να πάρουν το 49%, προβλέποντας στο φτηνό ρεύμα που θα παράγει;

Τυχαία ήταν η αναφορά Αθανασόπουλου την Πέμπτη για το ότι αν δεν προχωρήσουν τα σχέδια για τα λιθανθρακικά εργοστάσια – το ένα με την RWE του έχει καεί, του μένουν άλλα δύο σε Αλιβέρι και Λάρυμνα - η ΔΕΗ θα πρέπει να ανοίξει το φάκελο της πυρηνικής ενέργειας;»

Τίποτε δεν είναι τυχαίο, προφανώς, ούτε και οι κατά καιρούς αναφορές τεχνοκρατών – βλ. Ομάδα Ενέργειας της Ακαδημίας Αθηνών και Συμβούλιο Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής – αλλά και του τέως υπουργού Ανάπτυξης κ. Χρήστου Φώλια περί ανάγκης πραγματοποίησης διαλόγου τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την προετοιμασία μας για την χρήση της πυρηνικής ενέργειας από γειτονικές χώρες.

Και οι εξελίξεις σε μία από αυτές φαίνεται ότι δεν μπορούν να περιμένουν, επιβεβαιώνοντας το δημοσίευμα του «Π.Θ.» στο οποίο αναφερθήκαμε. Όπως μεταδίδει το έγκυρο βουλγαρικό ειδησεογραφικό πρακτορείο novinite, ο ίδιος ο Πρόεδρος της Βουλγαρίας κ. Γκεόργκι Παρβάνοφ καλεί την Ελλάδα σε συνεργασία στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας!

«Ο Βούλγαρος Πρόεδρος καλωσόρισε τις προσπάθειες της Ελλάδας να επιταχύνει την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης. Ο κ. Παρβάνοφ εξέφρασε την άποψη ότι υπάρχουν οι συνθήκες για έναν διάλογο ανάμεσα στην Βουλγαρία και στην Ελλάδα για μία πιθανή επενδυτική συνεργασία στην σφαίρα της εφαρμοσμένης πυρηνικής ενέργειας».

Οι δηλώσεις του Βούλγαρου Προέδρου έρχονται όχι μόνο ως συνέχεια των …εν Ελλάδι νύξεων λιγότερο ή περισσότερο αρμόδιων για το θέμα, αλλά και δύο μέρες πριν την επίσκεψη του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή στην Σόφια στην Βουλγαρία, στην οποία διεξάγεται ένα μεγάλο ενεργειακό συνέδριο με την συμμετοχή των χωρών της ευρύτερης περιοχής της Μαύρης Θάλασσας.

Να εικάσουμε, λοιπόν, πως, πέραν των αναμενόμενων συζητήσεων για το παιχνίδι των ενεργειακών αγωγών, θα βρεθούν στο επίκεντρο των επαφών των αντιπροσωπειών των δύο χωρών ακόμη πιο καυτά θέματα, όπως η πυρηνική ενέργεια;

Οψόμεθα, πάντως η παραγωγή ηλεκτρισμού από πυρηνική ενέργεια έχει ένα πλεονέκτημα σε αυτή την περίπτωση: δεν επιβαρύνει την ΔΕΗ με τα δικαιώματα ρύπων και προέρχεται από εγκαταστάσεις εκτός Ελλάδος, δηλαδή δεν αποτελεί «κόκκινο πανί» ή αφορμή εκδήλωσης …φοβικών συνδρόμων από την ελληνική κοινή γνώμη,

Οπότε, ας μην αποκλείουμε τίποτε, οι διασυνδέσεις μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας με την Βουλγαρία, άλλωστε, όλο και ισχυροποιούνται…

Πηγή: Πρώτο Θέμα
http://www.protothema.gr/content.php?id=29842

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ! ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ,ΠΛΕΟΝ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΕΡΓΟ ΚΑΙ ΑΝΕΝΕΡΓΟ...(ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ)

Με μια απόφαση - βόμβα, ο Αρειος Πάγος έρχεται να νομιμοποιήσει τις πιο αντιδραστικές αξιώσεις σχετικά με το χρόνο εργασίας, ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για την ντε φάκτο εφαρμογή όσων έχουν ήδη αποφασιστεί στην ΕΕ και τώρα παίρνουν τη μορφή οδηγίας. Η απόφαση αφορά στα μισθολογικά και άλλα δικαιώματα που μπορεί να απολαμβάνει ένας εργαζόμενος ο οποίος βρίσκεται στην υπηρεσία του εργοδότη του, αλλά, σύμφωνα με τον Αρειο Πάγο, «δεν υποχρεούται να έχει σε εγρήγορση τις σωματικές ή πνευματικές του δυνάμεις, ενώ έχει τη δυνατότητα να κοιμάται ή να βρίσκεται έξω από τον τόπο εργασίας».

Ο Αρειος Πάγος αποφάνθηκε ότι ένας εργαζόμενος με το παραπάνω καθεστώς απασχόλησης δε δικαιούται την πληρωμή υπερωριών και της προσαύξησης της κυριακάτικης αργίας. Επί της ουσίας, η δικαστική απόφαση χωρίζει το χρόνο της εφημερίας (εργασίας) σε «ενεργό» και «ανενεργό», απαλλάσσοντας τον εργοδότη από την υποχρέωση να καταβάλει στον εργαζόμενο
όλα τα προβλεπόμενα για όσο χρόνο τον απασχολεί.

Η συγκεκριμένη υπόθεση αφορούσε σε ένα φύλακα που εργαζόταν σε παροπλισμένο πλοίο στην Ελευσίνα. Ο φύλακας ήταν υποχρεωμένος να βρίσκεται στο πλοίο εναλλάξ (βάρδιες) με έναν ακόμα συνάδελφό του. Μεταξύ των καθηκόντων του ήταν να περιφέρεται στα εξωτερικά μέρη του πλοίου, προκειμένου να ελέγχει την ασφαλή πρόσδεση του πλοίου, να φροντίζει τη διαρκή λειτουργία των φώτων αγκυροβολίας και να ελέγχει κάθε εβδομάδα τα βυθίσματα του πλοίου.

Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου (10/2009), ερμηνεύοντας την ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία, απέρριψε την αίτηση του φύλακα που διεκδικούσε διαφορές αποδοχών από τον εργοδότη του (υπερωρίες, προσαυξήσεις από νυκτερινή εργασία και εργασία Κυριακών).

Για να καταλήξει σε αυτή την απόφαση, ο Αρειος Πάγος εκτίμησε ότι οι εργαζόμενοι με «απλή ετοιμότητα εργασίας» (!), δηλαδή αυτοί που κατά το ωράριό τους «δε διατηρούν σε εγρήγορση τις σωματικές και πνευματικές τους δυνάμεις» δε δικαιούνται όσα προβλέπει η εργατική νομοθεσία για τους άλλους συναδέλφους τους που βρίσκονται σε «γνήσια ετοιμότητα εργασίας».

Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, η ετοιμότητα για εργασία διακρίνεται σε δύο κατηγορίες. «Η πρώτη είναι η "γνήσια ετοιμότητα εργασίας" και οι μισθωτοί οφείλουν να βρίσκονται σε ορισμένο τόπο που καθορίζεται από τον εργοδότη και για προκαθορισμένο χρονικό διάστημα, διατηρώντας τις σωματικές και πνευματικές τους δυνάμεις σε εντάσεις προκειμένου να μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους μόλις παραστεί ανάγκη. Στην περίπτωση αυτή - σημειώνει ο Αρειος Πάγος - έχουν εφαρμογή όλες οι διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας και υπάρχει πλήρης απασχόληση των εργαζομένων, καθώς υφίσταται εγρήγορση των δυνάμεων των μισθωτών».

«Δεύτερη κατηγορία - συνεχίζει η απόφαση - είναι η "απλή ετοιμότητα" ή όπως αλλιώς λέγεται η "ετοιμότητα κλήσης ή μη γνήσια ετοιμότητα", κατά την οποία ο μισθωτής δεν υποχρεούται να έχει σε εγρήγορση τις σωματικές ή πνευματικές του δυνάμεις, ενώ έχει τη δυνατότητα να κοιμάται ή να βρίσκεται έξω από τον τόπο εργασίας. Στις περιπτώσεις αυτές δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας που αφορούν τα ελάχιστα όρια αμοιβής και τις προσαυξήσεις για παροχή νυκτερινής ή υπερωριακής εργασίας και εργασία κατά τις Κυριακές»!

Η απόφαση του Αρείου Πάγου επί της ουσίας περιγράφει τον «ενεργό» και «ανενεργό» χρόνο της εφημερίας, με το δεύτερο να μη θεωρείται εργάσιμος χρόνος και άρα να μην πληρώνεται. Δηλαδή, ο συγκεκριμένος φύλακας ήταν υποχρεωμένος κατά τη διάρκεια της 12ωρης βάρδιάς του να βρίσκεται σε ετοιμότητα για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον εργοδότη. Το Ανώτατο Δικαστήριο όμως αποφάνθηκε πως παρά το γεγονός ότι ο εργοδότης τον δέσμευε για το δωδεκάωρο της βάρδιάς του ακόμα και τις Κυριακές, αυτό δε θεωρούνταν εργάσιμος χρόνος, αφού ο εργαζόμενος «δε διατηρούσε σε εγρήγορση τις σωματικές και πνευματικές τους δυνάμεις»!

Ακόμα πιο προκλητική ήταν η απόφαση του Εφετείου Αθηνών για την ίδια υπόθεση. Το δικαστήριο έκρινε ότι ο εργαζόμενος δεν δικαιούνταν τις νόμιμες προσαυξήσεις, αφού «ο φύλακας είχε τη δυνατότητα να κοιμάται στην καμπίνα του μετά τους σχετικούς ελέγχους, χωρίς να απαιτείται ολονύκτια εγρήγορση των σωματικών και πνευματικών του δυνάμεων».

Δηλαδή με απροκάλυπτο τρόπο το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι εργάσιμος χρόνος είναι μόνο αυτός κατά τον οποίο ο εργαζόμενος προσφέρει τις υπηρεσίες για τις οποίες προσλήφθηκε. Αυτή την αντιδραστική απόφαση επικύρωσε και ο Αρειος Πάγος, σε μια περίοδο που στην ΕΕ συνεχίζονται και ολοκληρώνονται οι διαβουλεύσεις για την οριστική μορφή της οδηγίας που θα καθιερώσει με τον πιο επίσημο τρόπο το διαχωρισμό του χρόνου εργασίας σε «ενεργό» και «ανενεργό».

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ,ΔΙΚΑ ΣΑΣ...

Πηγή: ΠΡΕΖΑTV
http://prezatv.blogspot.com/2009/04/blog-post_3522.html