Θεοφάνης Μαλκίδης
Για όσα συμβαίνουν μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, για το ρόλο της Τουρκίας στη Συρία, για τον Ελληνισμό.
Η συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Αλέρτ
Θεοφάνης Μαλκίδης
Για όσα συμβαίνουν μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, για το ρόλο της Τουρκίας στη Συρία, για τον Ελληνισμό.
Η συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Αλέρτ
Ήταν η στιγμή που 70.000 θεατές και εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον πλανήτη παρακολουθούσαν με δέος την τελετή λήξης της 28ης Ολυμπιάδας που γινόταν στην Αθήνα, και συγκεκριμένα τους 63 πυρριχιστές και τους δύο μουσικούς που είχαν πιάσει ήδη θέση στην ειδικά διαμορφωμένη εξέδρα, στο κέντρο του ΟΑΚΑ, στο Μαρούσι.
Δευτερόλεπτα μετά, το σύρσιμο του τοξαριού, ο ήχος του νταουλιού αλλά και το χτύπημα των ποδιών των χορευτών έκαναν τον κόσμο να παραληρεί. Ο χορός σέρρα παρουσιαζόταν για πρώτη φορά σε όλη την ανθρωπότητα.
Η τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, που πραγματοποιήθηκε στις 29 Αυγούστου του 2004, σηματοδότησε το τέλος μιας από τις καλύτερες διοργανώσεις των τελευταίων χρόνων, όπως χαρακτήρισαν πολλοί το γεγονός, και σίγουρα ως μιας από τις σημαντικότερες στιγμές για τον ποντιακό ελληνισμό, αφού η πολιτιστική του παράδοση ήρθε σε πρώτο πλάνο σε όλη την οικουμένη. Γι’ αυτό εξάλλου διάφοροι φορείς –ανάμεσά τους και η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος– τίμησαν το Σύλλογο Ποντίων «Αργοναύται-Κομνηνοί», που ήταν ο πρωταγωνιστής αυτού του γεγονότος.
Ο πυρρίχιος χορός που «πήρε» το χρυσό μετάλλιο
H συγκινητική ιστορία ενός παιδιού μιας οικογένειας προσφύγων του Πόντου που κατάφερε να επιβιώσει και να μεγαλουργήσει χάρη στο τεράστιο ταλέντο του και κόντρα σε κάθε κοινωνική και προσωπική δυσκολία.
Μουσική, έρωτες, οικογένεια, φίλοι, ψάρεμα, δημιουργία, μπράβοι της νύχτας, φανατικοί θαυμαστές, μεγάλες διαμάχες, δημιουργούν το ψηφιδωτό της ζωής του. Μία ταινία - αφιέρωμα σε έναν μεγάλο τραγουδιστή, που η φωνή του «μίλησε» στις καρδιές όλων των Ελλήνων, ανά τον κόσμο, τον Στέλιο Καζαντζίδη - για όσους τον αγάπησαν, και όσους θέλουν να τον γνωρίσουν.
Σκηνοθεσία: Γιώργος Τσεμπερόπουλος Σενάριο: Κατερίνα Μπέη Πρωταγωνιστούν: Χρήστος Μάστορας, Κλέλια Ρένεση, Ασημένια Βουλιώτη, Αγορίτσα Οικονόμου, Δημήτρης Καπουράνης, Άννα Συμεωνίδου Μαζί με τους: Γιώργο Καραμίχο, Νίκο Ψαρρά, Γιώργο Γιαννόπουλο, Γιάννη Εγγλέζο, Γιώργο Γάλλο, Μαρία Φιλίππου, Aλέξανδρο Μπουρδούμη, Διαμαντή Καραναστάση κ.ά.
Σκηνοθετικό Σημείωμα
Στις 31 Ιανουαρίου του 1949 ο συνθέτης Μάνος Χατζιδάκις δίνει την περίφημη διάλεξή του για το Ρεμπέτικο στο «Θέατρο Τέχνης» του Κάρολου Κουν. Με τη διάλεξή
Στις 31 Ιανουαρίου του 1949 ο συνθέτης Μάνος Χατζιδάκις δίνει την περίφημη διάλεξή του για το Ρεμπέτικο στο «Θέατρο Τέχνης» του Κάρολου Κουν. Με τη διάλεξή του ο Μάνος Χατζιδάκις επαναπροσδιορίζει τη θέση του ρεμπέτικου. Εκείνη την περίοδο, το ρεμπέτικο εξαπλωνόταν στις λαϊκές γειτονιές και σταδιακά σπάει τα όρια τους. Η εξουσία και οι αρχές το κυνηγούσαν. Οι αστοί και οι διανοούμενοι το περιφρονούσαν.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Μάνος Χατζιδάκις, νεαρός τότε συνθέτης, τόλμησε να δώσει μια διάλεξη για την ανάδειξη του ρεμπέτικου ως θεμέλιου λίθου της σύγχρονης ελληνικής λαϊκής μουσικής. Παρουσιάζει τον Μάρκο Βαμβακάρη και τη Σωτηρία Μπέλλου, οι οποίοι τραγούδησαν μπροστά στο έκπληκτο κοινό του Θεάτρου Τέχνης. Η διάλεξη προκαλεί αντιδράσεις. Μέχρι που αστυνομία ειδοποιεί τη μητέρα του Χατζιδάκι να προσέχει για λίγο καιρό ο γιος της όταν κυκλοφορεί στη γειτονιά τους, στο Παγκράτι.
Η διάλεξη του Μάνου Χατζιδάκι
Το πρώτο -αθησαύριστο- κείμενο του Περικλή Γιαννόπουλου
Το παρόν κείμενο του Περικλή Γιαννόπουλου δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ἀκρόπολις», στις 21 Μαρτίου 1899, το οποίο υπογράφει με το ψευδώνυμο «Νεοέλλην», ένα από τα πολλά που χρησιμοποίησε στα πρώτα του συγγραφικά βήματα.
Ο Γκασπάρ, σαράντα χρονών σήμερα αφιέρωσε εικοσιπέντε χρόνια στον βίαιο αριστερισμό. Τον εγκατέλειψε όταν αυτός υποτάχθηκε στον ισλαμισμό
Jérémy GARAMOND για το LE FIGARO MAGAZINE
Θεοφάνης Μαλκίδης
Μνήμη και αγώνας ενός ξεχωριστού Έλληνα, ενός μοναδικού διανοούμενου και πολιτικού, του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Μέρος των ομιλιών στο διήμερο που οργάνωσαν οι Κούρδοι και οι Ασσύριοι για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη. Αθήνα Δεκέμβριος 2024
O Μιχάλης Χαραλαμπίδης (Μ.Χ.)
γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1951, από γονείς πρόσφυγες από τη Σάντα του
Πόντου, οι οποίοι κατέφυγαν στη Θράκη, μετά από τη Γενοκτονία. Όπως έγραψε ο
Μ.Χ. στο βιβλίο του «Το Ποντιακό ζήτημα σήμερα», το οποίο υπήρξε μία
πρωτοποριακή συμβολή στην ανάδειξη του ζητήματος της Γενοκτονίας, «το ιστορικό, κοινωνικό, πολιτικό
δρομολόγιο της οικογένειάς μου είναι παρόμοιο με εκείνο μεγάλης μερίδας του
λαού μας και ιδιαίτερα των προσφύγων. Από τα αμελέ ταμπουρού (εργατικά
τάγματα), το αντάρτικο σωτηρίας της Σάντας του Πόντου, η έξοδος στον Καύκασο
και την Ελλάδα, η εγκατάσταση σε ένα από τα Μακόντο της Ελλάδας, το Αετοχώρι
Θράκης (Έβρος)».
Ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς, πρόεδρος της Σερβίας, συνέδεσε τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στα Σκόπια το 2016 με τις τρέχουσες εξελίξεις στη Γεωργία και τόνισε ότι ένα τέτοιο σενάριο δεν θα συμβεί στη χώρα του.
Έδωσε ρέστα η Αννίτα Δημητρίου χτες. Κάλεσε δημοσιογραφική διάσκεψη για να εκφράσει με έναν πανηγυρικό λόγο το ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πήρε απόφαση «να υιοθετήσει μια κεντρική πολιτική μας θέση. Και τον καλούμε να συνεχίσει να προχωρά στην υλοποίηση της με τόλμη». Είναι «η συμπόρευσή μας με τις δυτικές χώρες και το ΝΑΤΟ».
Η χρήση και κατάχρηση αλκοόλ από ανήλικους στην Ελλάδα είναι ένα παλιό και πολυπαραγοντικό φαινόμενο. Όμως υπάρχουν νεότερα δεδομένα που σχετίζονται με τον σύγχρονο τρόπο ζωής τα οποία κάνουν πλέον αυτή την προβληματική σχέση πιο φανερή και επείγουσα.
Ένα από αυτά σύμφωνα με τους ειδικούς είναι η διαθεσιμότητα του προϊόντος στο χώρο. Στην Ελλάδα παραδοσιακά το αλκοόλ είναι εύκολα διαθέσιμο παντού. Τα παιδιά είναι κοντά στο αλκοόλ ακόμη και από την βρεφική τους ηλικία όταν για παράδειγμα βρίσκονται σε ένα τραπέζι όπου οι ενήλικες πίνουν λίγο κρασί ή μία μπύρα.
Η διπλωματική αντιπροσωπεία των Κούρδων της Ροτζαβας της Συρίας οργανώνει εκδήλωση για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Στο βίντεο εκείνη η ομιλία στο 6ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Αξίζει να αφιερώσετε χρόνο για να την δείτε. Ειδικά για όσα λέει για τα εθνικά μας θέματα ,για την ίδια την ύπαρξη μας…"
Ο "ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ" ΜΙΧΑΛΗΣ… Γιώργος ΤασιόπουλοςOTAN ὁ Πρόεδρος Ἐρντογάν στάθηκε μπροστά ἀπό ἕνα σκάφος τοῦ τουρκικοῦ πολεμικοῦ ναυτικοῦ καί ἐξεφώνησε γιά πρώτη φορά τό δόγμα τῆς «γαλάζιας πατρίδας», ἀξιωματοῦχοι τῆς κυβερνήσεως τοῦ διαβεβαίωσαν Ἕλληνες διαμαρτυρόμενους διπλωμάτες ὅτι δέν «κατάλαβε» τί ἀκριβῶς εἶπε καί ὅτι δέν συντρέχει κανένας λόγος ἀνησυχίας.
Αυτό το βιβλίο υπήρχε σήμερα στο "σεμινάριο" που έγινε στη Θεσσαλονίκη για τη "Μακεδονική" γλώσσα, βιβλίο το οποίο έχει εξώφυλλο το εθνικιστικό σχέδιο των Σκοπίων και στα περιεχόμενα την Ελλάδα που καταπιέζει τους" Μακεδόνες" που αναζητούν την ελευθερία τους ζώντας στη σκλαβωμένη Βέροια, Νάουσα, Έδεσσα, Κατερίνη, Θεσσαλονίκη!!!!!!
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Στην Καλόλυμνο αυτό είναι το Ελληνικό όνομα του Ίμραλι δεν είναι μόνο φυλακισμένος εδώ και δώδεκα χρόνια ο νόμιμος εκπρόσωπος ενός αυτόχθονος ιστορικού λαού ο Οτσαλάν Είναι φυλακισμένη η Δημοκρατία και η Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια. Όπως ήταν φυλακισμένες στο νησί Ρόμπεν της Ρατσιστικής Νότιας Αφρικής με τον Νέλσον Μαντέλα.
Είναι ο Οτσαλάν και το Κουρδικό ζήτημα που τροφοδότησε διαδικασίες εκδημοκρατισμού και εξανθρωπισμού στην Μικρά Ασία.
του Αλέξανδρου Ασωνίτη*
Δάσκαλος απ’ τους λίγους και τους τελευταίους, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος. Διακεκριμένος και εξέχων. Ποιητής, στιχουργός εμβληματικών έργων και τραγουδιών, χαλκέντερος φιλόλογος, μεταφραστής τραγωδιών, δοκιμιογράφος, ιστορικός του θεάτρου, κριτικός θεάτρου, αρθρογράφος επί δεκαετίες. Μαθητής του Ροντήρη στην δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών.
Θεοφάνης Μαλκίδης
Καλάβρυτα, Δεκέμβριος 1943:
Ύβρις, Άτις, Νέμεσις, Τίσις
1.Το έγκλημα
« Οι άνδρες σκαρφάλωσαν στην πλαγιά. Έφτασαν στη
μικρή χαράδρα. Οι στρατιώτες εκτέλεσαν τους άντρες, από εκατό κάθε φορά. Εμείς
στο σχολείο ακούσαμε τα οπλοπολυβόλα, κι αυτές που ούρλιαζαν σώπασαν. Η σιωπή
έπεσε πάνω μας, και μας πλάκωσε με το αβάσταχτο βάρος της. Τεντώναμε το αυτί
για να ακούσουμε την επόμενη ριπή και κάθε φορά ελπίζαμε ότι θα ήταν η τελευταία,
κλείναμε τ’ αυτιά των παιδιών με τα
χέρια μας, κι αυτά έχωναν τα προσωπάκια τους στον κόρφο μας. Σε τρεις ώρες
μέσα, είχαν τελειώσει όλα…..» (Charlotte Delbo, La mémoire et les jours, εκδ. Berg International, Paris, 1995: «Kalavrita des mille
Antigone», μετάφραση: Οντέτ Βαρών-Βασάρ, σ. 103-124).
Καλάβρυτα, Ρωγοί, Κερπινή, Άνω Ζαχλωρού, Κάτω Ζαχλωρού, Σούβαρδο, Βραχνί, Αγία Κυριακή, Αυλές, Βυσωκά, Φτέρη, Κλαπατσούνα, Πυργάκι, Βάλτσα, Μελίσσια, Μονή Ομπλού, Λαπαναγοί, Μάζι, Μαζέικα, Παγκράτι, Μορόχωβα, Δερβινή, Βάλτος, Πλανητέρο, Καλύβια, Μονή Μεγάλου Σπηλαίου, Μονή Αγίας Λαύρας.
Ήταν Δεκέμβριος του
1943, όταν οι Γερμανοί κατακτητές με δικαιολογία (για ακόμη μία φορά) την αντιστασιακή δράση
των Ελλήνων και για αντίποινα για τη δράση τους, σκότωναν, έκαιγαν, λεηλατούσαν, τη φορά
αυτή τα χωριά και την πόλη των Καλαβρύτων. Η «Επιχείρηση
Καλάβρυτα» της 117ης Γερμανικής Μεραρχίας η οποία έδρευε στην Πελοπόννησο με επικεφαλής τον
υποστράτηγο Καρλ φον Λε Ζουίρ, ξεκίνησε την 4η Δεκεμβρίου από την Πάτρα, το Αίγιο, τον
Πύργο και την Τρίπολη, καίγοντας πόλεις, χωριά και μοναστήρια,
δολοφονώντας πολίτες και μοναχούς, υλοποιώντας ένα από μεγαλύτερα
εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στις 9 Δεκεμβρίου, αφού οι
κατακτητές είχαν δολοφονήσει εκατοντάδες αθώους Έλληνες που βρέθηκαν στο δρόμο
τους, έφθασαν στα Καλάβρυτα, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό κλοιό γύρω
από την πόλη και παρότι διαβεβαίωσαν τους κατοίκους ότι δεν πάθει κανείς
τίποτα, στις 13 Δεκεμβρίου συγκέντρωσαν όλο τον πληθυσμό στον προαύλιο χώρο του
Δημοτικού σχολείου, όπου και χώρισαν τον ανδρικό πληθυσμό από τα γυναικόπαιδα
και τους υπερήλικες. Στη συνέχεια τα γυναικόπαιδα και οι ηλικιωμένοι κρατήθηκαν
στο εσωτερικό του σχολείου, ενώ οι άνδρες και οι έφηβοι άνω των 13 ετών
οδηγήθηκαν στην περιοχή «Ράχη του Καππή».
Εκεί οι
Γερμανοί εκτέλεσαν 500 άνδρες και παιδιά! Άλλες εκτιμήσεις μιλάνε
για 600, 700 ή και πάνω από 800 ανθρώπους, ενώ αναφέρεται πως 13 άτομα κατάφεραν να
γλυτώσουν, ανάμεσά τους και ο μετέπειτα αρχιμανδρίτης Θεόκλητος
Φεφές, ο οποίος περιγράφει με συγκλονιστικό τρόπο τα
γεγονότα: «Από το πρωί δεν είχαμε βάλει τίποτα στο στόμα μας.
Παιδιά είμαστε. Τότε η Κελαηδήτενα που της σκότωσαν τρία παιδιά και τον άντρα
της, προσφέρθηκε να μας δώσει. Πήρα στα χέρια το ψωμί. Στη μια γωνιά ήταν
βρεμένο. Άρχισα να το τρώω με βουλιμία. Τότε κατάλαβα. Ανατρίχιασα.
Κοκκάλωσα.Ήταν βρεμένο και ποτισμένο από το αίμα των σκοτωμένων. Κοινώνησα από
τη θυσία τους. Αυτή τη μεταλαβιά δε θα την ξεχάσω».
Οι γυναίκες και τα
παιδιά κατάφεραν να αποδράσουν από το σχολείο, ενώ η κωμόπολη
φλεγόταν έπειτα από την πυρπόλησή της από τα Ναζιστικά στρατεύματα και οι
φλόγες πλησίαζαν απειλητικά το κτίριο.
Εκδηλώσεις των Ασσυρίων και των Κούρδων στην Αττική στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Το διήμερο 14 και 15 Δεκεμβρίου οι Ασσύριοι και οι Κούρδοι και οι Ασσύριοι, δύο λαοί με τους οποίους συνδέθηκε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, λαοί οι οποίοι υφίστανται σήμερα μία νέα Γενοκτονία από την Τουρκία (και) στη Συρία, τιμούν τη μνήμη και τον αγώνα του.
Η πρώτη εκδήλωση οργανώνεται από την Πανελλήνια Ένωση Ασσυρίων το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στις 7μμ στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αιγάλεω (Δημαρχείου και Κουντουριώτου), ενώ η δεύτερη εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί από τη διπλωματική αντιπροσωπεία των Κούρδων της Ροτζάβα της Συρίας την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου στις 11πμ στα γραφεία της αντιπροσωπείας (Χαριλάου Τρικούπη 7Α , Αθήνα).
Στη δεκαετία του 1980 ο αείμνηστος διανοούμενος, συγγραφέας και πολιτικός Μιχάλης Χαραλαμπίδης (1951-2024), εισήγαγε το Κουρδικό ζήτημα στον ΟΗΕ και συνδέθηκε στενά με τον Κουρδικό λαό και τους αγώνες του για την ελευθερία, ενώ ταυτόχρονα με παρεμβάσεις του σε διεθνές επίπεδο έκανε γνωστή την ατιμώρητη Γενοκτονία των Ασσυρίων από την Τουρκία και πρωτοστάτησε στον αγώνα αναγνώρισης του μαζικού εγκλήματος.
Αυτές οι εκδηλώσεις για την ανάδειξη του έργου του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, που τιμούν τη μνήμη του, όπως και όσες έχουν πραγματοποιηθεί και αυτές που θα ακολουθήσουν σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, τελούν υπό την αιγίδα του Ιδρύματος «Μιχάλης Χαραλαμπίδης».