Twórz swoją biblioteczkę, inspiruj się półkami innych osób, dodawaj oceny i opinie do książek
Katalog
Aktualności
Społeczność
Valérie Perrin
Christel Petitcollin
Weronika Kostyrko
Brianna Wiest
Julio Cortázar
Charlotte Higgins
Marcin Mortka
Edyta Świętek
Kotomi Li
Blake Crouch
Nagrodzona literackim Noblem jedna z najpiękniejszych historii o miłości i wojnie.Powieść o nieprzemijającej sile wyrazu, przenikająca do szpiku kości historia indywidualnego i zbiorowego losu na tle wydarzeń zmieniających bieg dziejów, a przy tym jedna z najpiękniejszych w literaturze światowej opowieści o miłości.Tytułowego bohatera – lekarza, poetę, człowieka o wielkim sercu – porywa fala przetaczająca się przez Rosję: pierwsza wojna światowa, rewolucja lutowa i październikowa, wojna domowa. Jurij Żywago, w pełni świadomy upadku ładu społecznego i moralnego, zachowuje jednak wewnętrzną wolność.
Miło się czytało
Ta książka to ponadczasowe arcydzieło, które zawsze będzie porywać czytelnika.Doktor Żywago porusza i wstrząsa, zachwyca pięknem literackim, a jednocześnie zmusza do refleksji nad losem jednostki wplecionym w wielkie wydarzenia historyczne. Borys Pasternak, laureat Nagrody Nobla, stworzył dzieło, które jest nie tylko literackim arcydziełem, ale także głębokim studium ludzkiej duszy, moralności, miłości i tragedii, jaką niesie ze sobą wojna i rewolucje. W centrum tej historii stoi człowiek, Jurij Żywago, który wpleciony w wielkie wydarzenia historii XX wieku, zachowuje swoją wewnętrzną wolność i prawo do osobistego wyboru, pomimo chaosu, który go otacza.Pasternak pokazuje, jak wojna i rewolucja mogą zrujnować nie tylko państwowy porządek, ale także indywidualne losy. Wojna, a także rewolucje oraz inne wydarzenia historyczne, stanowią w powieści tło, na którym splatają się historie jednostek, z których każda stara się odnaleźć sens w świecie pełnym niepewności. Powieść jest szczególnie poruszająca w kontekście miłości. W tym świecie pełnym przemocy i chaosu, miłość staje się formą buntu, poszukiwania piękna i sensu życia wbrew brutalnym realiom. Tylko czy tak da się żyć, tak naprawdę?Jednym z najbardziej poruszających aspektów powieści jest skomplikowana relacja Żywago z dwiema kobietami: Toną, kobietą, którą poślubia, oraz Larią, którą kocha prawdziwą, głęboką miłością. Miłość do Larii to uczucie pełne cierpienia, tęsknoty, straty. Tak, jak ukazuje ją autor, to miłość, która jest w stanie przezwyciężyć czas i przeciwności. W kontekście życia pełnego rozczarowań, konfliktów i wojennych zniszczeń, a takie życie jest udziałem bohatera, ta miłość staje się także źródłem osobistego dramatu. Co istotne, pisarz nie ocenia, ani Żywago, ani żadnej z kobiet. Jest jak najdalszy od ocen. W tych relacjach międzyludzkich nic nie jest ani białe ani czarne, tak jak w życiu każdego z nas.Dramatyczne są także losy Żywago na tle wielkiej historii. Nasz bohater, jako lekarz i poeta, nie jest w stanie uciec od wojny i rewolucji. On, niewielki trybik w machinie wielkiego kraju, po prostu jest częścią tych wydarzeń. Jednak Żnasz bohater zachowuje swoją wewnętrzną wolność, nie poddaje się całkowicie mechanizmowi wydarzeń. Jak to wygląda i co z tego wyniknie, tego dowiedzcie sie sami w trakcie tej wyjątkowej podróży, którą serwuje nam Borys Pasternak. Trudno bowiem coś więcej napisać o tej książce. Są takie dzieła literackie, które wymykają się jakimkolwiek ocenom, opisom. Po prostu każdy musi taką książkę przeczytać, poznac, postarać się ją zrozumieć. Do takich lektur należy Doktor Żywago. Gorąco zachęcam was do sięgnięcia po tę powieść.To mój 3. raz z Doktorem Żywago. Za każdym razem czytam tę książkę w innej rzeczywistości geopolitycznej. Warto na to zwrócić uwagę. Wielka powieść.http://pasje-fascynacje-mola-ksiazkowego.blogspot.com/
Ta książka to ponadczasowe arcydzieło, które zawsze będzie porywać czytelnika.Doktor Żywago porusza i wstrząsa, zachwyca pięknem literackim, a jednocześnie zmusza do refleksji nad losem jednostki wplecionym w wielkie wydarzenia historyczne. Borys Pasternak, laureat Nagrody Nobla, stworzył dzieło, które jest nie tylko literackim arcydziełem, ale także głębokim studium...
"Kto umarł? Żywago. Ach tak rozumiem. Ale nie on, ona. To wszystko jedno, niech spoczywa w pokoju. Bogaty pogrzeb". Trumna wpuszczana do ziemi, pieśń "Z duszami sprawiedliwych" wybrzmiewająca dookoła, szybkie ruchy łopat przystępujące ziemią trumnę. Stałem nad mogiłą, patrząc niewidzącymi oczami na wszystko wokoło. Obserwujący mnie ludzie widzieli to jednak inaczej. "Jego perkatonosą buzię wykrzywił grymas. Szyja się wygięła. Gdyby takim ruchem podniósł łeb wilczek, byłoby jasne, że zaraz zawyje. Chłopiec zasłonił twarz rękami i załkał". Nigdy, nikt nie wie co tak naprawdę dana osoba czuje w konkretnej chwili. "Nadciągająca chmura jęła chłostać go po rękach i twarzy mokrymi biczami zimnej ulewy. Do grobu zbliżył się mężczyzna w czerni, z zakładkami na wąskich, obcisłych rękawach. Był to brat zmarłej i wuj płaczącego chłopca, dawny duchowny, na własną prośbę zwolniony ze święceń, Mikołaj Nikołajewicz Wiedieniapin". Ja nazywam się Żywago, mam dziesięć lat i jestem synem kobiety, która właśnie zasnęła na wieki, przykryta kopczykiem ziemi. A ta historia będzie o mnie. O mnie. O historii. O miłość. Książka "Doktor Żywago", która ukazała się nakładem wydawnictwa Rebis to nowe wydanie książki, która swoją premierę w Polsce miała w latach osiemdziesiątych. Tak naprawdę powieść ta przeszła ciężki okres, a jej wydawanie było przez pewien czas zakazane. Autor powieści Borys Pasternak, dostał za swoje dzieło literacką nagrodę Nobla. To wszystko z pewnością skłoni niejednego czytelnika do poznania tej historii. Wielu z was będzie zapewne ciekawych cóż takie wybitnego jest w tej książce, że została tak mocno uhonorowana i dlaczego był zakaz wydawania jej? Tegoroczne wydanie jest niewątpliwe najładniejsze ze wszystkich dotychczasowych. Twarda oprawa, duży format, ładna jednolita kolorystycznie okładka, kojarząca się z historią i zimą - przynajmniej takie było moje pierwsze skojarzenie jak ją zobaczyłam. Książka liczy prawie sześćset stron więc na pewno nie jest to książka na jeden wieczór no chyba, że ktoś potrafi czytać w błyskawicznym tempie. Trzeba również podejść na pewno z otwartą głową i pewną dozą wyrozumiałości. To klasyka literatury, napisana sporo lat temu więc jeśli podejdziemy do niej na podobnej zasadzie jak do literatury współczesnej, możemy poczuć rozczarowanie. Czytanie tej książki to trochę jak taka historyczna podróż do zamierzchłych czasów. Ta podróż była bardzo udana, jednak doskwierał mi trochę znaczące braki czy luki w wiedzy na temat opisywanych w książce zdarzeń i sytuacji. Dodatkowo książka jednak swoją objętością nieco mnie do siebie zraziła - wolę raczej krótsze formy, chociaż daje oczywiście szansę również tym większym objętościowo. Te historię nieco bym jednak skróciła. Dostarczyła mi wzruszeń i takiego właśnie przeniesienia w czasie, idealnie oddając ten klimat niepewnej przyszłości spowodowanej sytuacją polityczną i choć momentami była nużąca, warto było przeczytać do końca. Myślę, że kiedyś do niej jeszcze wrócę. Może w jakichś innych okolicznościach. Z pewnością jest to powieść wielowarstwowa i głęboka, którą można nieco analizować i to było świetne. Bardzo ciekawy dodatek i uzupełnienie treści stanowią wiersze, zamieszczone na samym końcu książki. Z pewnością będą urozmaiceniem i gratką dla wszystkich fanów poezji. Jeśli szukacie czegoś lekkiego, dające się czytać bez zastanowienia, na jeden wieczór - to na pewno nie jest książka dla was na ten moment. Jeśli jednak jesteście gotowi i otwarci na poznanie klasyki literatury, zdobywcę nagrody Nobla, macie czas i przestrzeń do refleksji i przeżycia kawału historii - ta książka z pewnością was urzeknie. Widziałam, że na podstawie książki zostały nakręcone filmy i planuję w najbliższym czasie obejrzeć jeszcze właśnie film - jako dopełnienie historii, no i przede wszystkim porównanie jak film wypada na tle książki i na odwrót.
"Kto umarł? Żywago. Ach tak rozumiem. Ale nie on, ona. To wszystko jedno, niech spoczywa w pokoju. Bogaty pogrzeb". Trumna wpuszczana do ziemi, pieśń "Z duszami sprawiedliwych" wybrzmiewająca dookoła, szybkie ruchy łopat przystępujące ziemią trumnę. Stałem nad mogiłą, patrząc niewidzącymi oczami na wszystko wokoło. Obserwujący mnie ludzie widzieli to jednak inaczej. ...
Przegląd najbardziej kluczowych lat w historii współczesnej Rosji z perspektywy niewiernego lekarza, który pomylił się z powołaniem. Na całe szczęście poza "wewnętrznie wolnym" doktorem są też inni bohaterowie, którzy dźwigają nieporadność Żywagi, a przy okazji niosą nas przez kolejne lata zgrabnie poprowadzonej opowieści - w końcu niełatwo zmieścić 40 lat historii Rosji w niespełna 600 stronach.
Przegląd najbardziej kluczowych lat w historii współczesnej Rosji z perspektywy niewiernego lekarza, który pomylił się z powołaniem. Na całe szczęście poza "wewnętrznie wolnym" doktorem są też inni bohaterowie, którzy dźwigają nieporadność Żywagi, a przy okazji niosą nas przez kolejne lata zgrabnie poprowadzonej opowieści - w końcu niełatwo zmieścić 40 lat historii Rosji w...
Ciągle sobie obiecuję, że będę częściej sięgała po klasyki literatury. „Doktora Żywago” pierwszy raz czytałam w technikum. Jednakże mam poczucie, że to nie był odpowiedni czas, by sięgnąć po monumentalne, ponadczasowe dzieło. Tym bardziej cieszy wznowienie z @dom_wydawniczy_rebis Opisuje w nim całą ziemską drogę Jurija Żywago- lekarza i poety, stanowiącego alter ego samego autora, doświadczającego od pacholęcych lat niewyobrażalnego. Będącego w związku małżeńskim, którego targają uczucia do żony jednego z aktywistów politycznych. Tłem przemiany w Związku Radzieckim z początku XX wieku. Pasternak decyduje się w dobitny sposób przedstawić konsekwencje Rewolucji Październikowej i jej wpływ na podziały społeczne oraz arbitralne decyzje jednostek. Obrazuje w chłodny, wyważony sposób zakazaną miłość, chroniczne tęsknoty, wyzysk człowieka na człowieku, krzywdę, która scala dwa serca i istotę wiary pozwalającej złapać się ostatniej niteczki nadziei na zmianę. Jednak sceny zamykania się w kokonie samotności doprowadzające w efekcie do choroby najbardziej trafiają do drzwi serca. To dowód na to, jak bardzo ciało reaguje na to, co przeżywa umysł. Autor lubi uciekać w dygresje. Dla części czytelników może to być wada. Duże znaczenie na odbiór fabuły może mieć znajomość tamtych trudnych, zbrukanych krwią niewinnych czasów. Postacie drugoplanowe dopełniają poruszający obraz o ludziach w trybach wielkiej historii. Podziwiam Borysa Pasternaka za odwagę w ukazaniu brutalizmu i bezwzględności własnego narodu. Miłość w „Doktorze Żywago” przybiera wiele form; czego dowodem trzy kobiety z życia głównego bohatera I mnogość dylematów natury egzystencjalnej spowodowanej trudnością powzięcia właściwego wyboru. Jestem poruszona uniwersalizmem i wieloaspektową konstrukcją o przemocy i pożodze wojny. Ta podróż nasączona w stratach zmusza do zrewidowania spojrzenia na ogrom fundamentalnych spraw; w tym istotę wolności, która nie jest dana raz na zawsze. Sceny tak plastycznie wyświetlają się pod powiekami, że zapragnęłam sięgnąć jeszcze raz po ekranizację.
Ciągle sobie obiecuję, że będę częściej sięgała po klasyki literatury. „Doktora Żywago” pierwszy raz czytałam w technikum. Jednakże mam poczucie, że to nie był odpowiedni czas, by sięgnąć po monumentalne, ponadczasowe dzieło. Tym bardziej cieszy wznowienie z @dom_wydawniczy_rebis Opisuje w nim całą ziemską drogę Jurija Żywago- lekarza i poety, stanowiącego alter ego samego...
Sięgacie po dzieła Noblistów?Ja właśnie miałam okazję przeczytać jedno z nich, dzięki uprzejmości @dom_wydawniczy_rebis 🩵Doktor Żywago autorstwa Borysa Pasternaka to romans, którego akcja rozgrywa się w Rosji w burzliwym okresie pierwszej połowy XX wieku, obejmując czas antycarskiej rewolucji wybuchłej w 1905 roku (będącej początkiem zmian ustrojowych w tym kraju),I wojny światowej, rewolucji październikowej, wojny domowej aż po II wojnę światową.Jurij Żywago po śmierci matki zostaje oddany na wychowanie krewnym mieszkającym w Moskwie, będącym przedstawicielami elit intelektualnych ówczesnej Rosji. Bohater poślubia ich córkę, jednak pracując na wojennym froncie poznaje Larę, której losy toczą się równolegle do jego, by w końcu się przeciąć. Kobieta staje mu się coraz bliższa, jednak oboje są już w związkach małżeńskich, z których nie potrafią zrezygnować. Tytułowy doktor kocha bowiem swoją żonę i dzieci i nie umie ich porzucić dla uczucia, które narodziło się z dala od domu.Powieść Pasternaka pokazuje, że miłość może mieć wiele oblicz i odcieni. Jest przyjaźnią, namiętnością, poświeceniem, przywiązaniem i tęsknotą. Istnieje mimo okrutnych czasów i wciąż szuka swojego szczęśliwego zakończenia.Losy doktora Żywago przedstawione od młodzieńczych lat aż do śmierci i dylematy, przed którymi staje w swoim życiu są tylko tłem służącym do pokazania, czym jest rewolucja i jakie niesie ze sobą konsekwencje. Autor przedstawia ją jako niszczycielską siłę, która krzywdzi dzieci i dorosłych, rozdziela rodziny, a tym, którzy kochają nie pozwalała być razem. Odgórne decyzje, na które nie mają wpływu zwykli śmiertelnicy, determinują ich egzystencję oraz uczucia, które nimi rządzą.Polecam. Tak po prostu😘
Sięgacie po dzieła Noblistów?Ja właśnie miałam okazję przeczytać jedno z nich, dzięki uprzejmości @dom_wydawniczy_rebis 🩵Doktor Żywago autorstwa Borysa Pasternaka to romans, którego akcja rozgrywa się w Rosji w burzliwym okresie pierwszej połowy XX wieku, obejmując czas antycarskiej rewolucji wybuchłej w 1905 roku (będącej początkiem zmian ustrojowych w tym kraju),I...
любовь сильнее смерти и опаснее войны - miłość jest silniejsza niż śmierć i bardziej niebezpieczna niż wojna. To stwierdzenie bez dwóch zdań mogłoby stać się motywem przewodnim jednej z najmocniej pasjonujących literackich podróży w głąb tak bliskiego, choć tak dalekiego kraju, jaką jako w jednej czwartej Rosjanka miałam okazję odbyć; niepowtarzalnie poetyckiego spotkania z “Doktorem Żywago”. Tęsknoty mojej na wskroś północno-wschodniej duszy niezliczoną ilość razy potęgowały łzy podczas skrzętnego wpatrywania się błękitnymi “głazami” w ekranizację. Czy nagrodzony Noblem, najsłynniejszy przedstawiciel rosyjskiej literatury pięknej obfitował w tak samo dużą liczbę wzruszeń? A może to jeden z tych nielicznych przypadków, w których film, jakim gardzę z zasady, wkupił się w moje mroczne łaski bardziej niż powieść? Мы проверим - ale zanim do tego przejdziemy, personalne krótkie wprowadzenie do świata opisanego wręcz lirycznie przez Borysa Pasternaka. ♪ Смысловые Галлюцинации - Зверь 2 ♪ Jaka Rosja jest, tego nie wie nikt, kto nigdy się w niej nie znalazł, zgłębiając każdy z kontrastów. Swoje bajania, gdybania, powierzchowne oceny i dowody anegdotyczne. Rzeczywistość - jak zawsze zresztą - kompletnie co innego. Ten kraj to kontrasty – teraz i zawsze. Całkiem celnie zarysowała to Barbara Włodarczyk: “Ekskluzywna restauracja w Rosji. Złoto, marmury, kryształy. (...) Wioska Romanowo (...). Staruszka w rozdeptanych walonkach (...). W domu nie ma wody ani ogrzewania, ani gazu. Jest za to telewizor, a w nim codziennie przywódcy państwa zapewniają, że Rosja to bogaty kraj. (...) to różnorodny i barwny świat. To nowobogacka Moskwa i siermiężna prowincja (...). Za każdym razem przekonywałam się, że NIE MA JEDNEJ ROSJI.” Publikacja współczesna, ale z dużą dozą prawdopodobieństwa, wyjąwszy telewizor, można by ją odnieść do każdych czasów - o czym przekonać można się chociażby sięgając po “Doktora Żywago”, będącego swoistym studium przeciwieństw pod absolutnie każdym względem. Nie przesadzę zresztą wcale, jeśli stwierdzę, że w żadnej innej propozycji literackiej nie spotkałam się też z tak ogromną liczbą bohaterów, których można by ze sobą zestawić w kontrastowy sposób - i z tak wieloma postaciami w ogóle. O zróżnicowaniu Rosji w 1906 pisał również Aleksander Błok w swoim poemacie Русь (Ruś): “Русь, опоясана реками / И дебрями окружена, / С болотами и журавлями, / И с мутным взором колдуна, / Где разноликие народ / Из края в край, из / дола в дол / Ведут ночные хороводы / Под заревом горящих сел.”, co w wolnym tłumaczeniu można by podać jako: Rosja - przepasana rzekami - i otoczona dziczami z bagnami i żurawiami... i tępym spojrzeniem czarnoksiężnika. Gdzie różnorodne ludy od krawędzi do krawędzi, od doliny do doliny prowadzą nocne tańce w blasku płonących wiosek.” O paradoksalnej wręcz kontrastowości celnie wypowiada się także w swojej publikacji Wacław Radziwinowicz: “Magię tego kraju, jego ciepło i ciepło jego ludzi, dzielnych i bystrych, można odszukać. A wtedy tym bardziej intrygujące staje się pytanie, czemu ten naród pozwala, by stali nad nim ci, którzy swoich rodaków gotowi są pędzić przez pola minowe tak, jakby żadnych min tam nie było.” Tęskni poeci, traktujący swoich jak mięso armatnie... Najpiękniejsza kultura vis-à-vis szpetoty... Darzona przeze mnie uczuciem Rosja, będąca składową jednej czwartej mojej krwi ma swoje blaski i cienie. A Borys Pasternak, którego twórczości nie można docenić, bez mała opisał absolutnie każdy z nich. Przy okazji, a może przede wszystkim - przedstawił także najpiękniejszą historię miłosną w dziejach literatury z doskonale odmalowanym społeczno-polityczno-geograficzno-gospodarczym tłem. To podróż, z jakiej nie powrócisz taki sam... ♪ Смысловые Галлюцинации - Вечно молодой ♪ “Nigdy nie myślała, że w czyichś wargach może się koncentrować tyle bezwstydu, kiedy na tak długo przywierają do jej ust.” Lara. Dziewczynka, w której domu wiecznie brakowało jedzenia, choć nigdy wierności rodzinie czy chęci pracy. Poddana jednej nierozważnej, a może właśnie skrupulatnie przemyślanej, decyzji matki, przedwcześnie wrzucona w zawieruchę dorosłych. Omotana szklaną pułapką bogatego Komarowskiego; przedwcześnie dojrzała, skażona, naznaczona na całe życie. Zdominowana - choć nigdy stłamszona. Dziewczynka – a jednak już od dawna kobieta. Winna niezawinionego; obiekt westchnień chłopaka, z którym w alternatywnym wszechświecie z pewnością połączyłoby ją równorzędne, białe uczucie. W tym – przyszła żona Paszy, właściwie przyrzekająca wieczność po prostu, acz bez żadnej miłości. Ale to jeszcze nie koniec; efemeryczna stagnacja. Przez śniegi i życiowe zawieruchy później pojawi się ten najważniejszy; nie pierwszy, a ostatni. Jurij, którego imię kojarzy się z siłą i pracowitością. Tobie... z absolutem, choć stanowi zupełne przeciwieństwo - twardo stąpający po ziemi, nieskłonny do ulegania słabościom i uparcie trwający przy swoim, choćby walił się cały świat. Wiesz jedno: jeśli kiedyś faktycznie runie, dla kilku skradzionych klepsydrze chwil i tak było warto. ♪ Смысловые Галлюцинации - Всё в порядке ♪ “Ja mam inne zasady. Mężczyzna powinien zacisnąć zęby i dzielić losy ojczystego kraju. Uważam to za oczywiste.” Jurij. Doktor Żywago, w którego zawiłość losów nie uwierzyłby nikt, kto nie miał możności przyglądać im się osobiście. Ten, który przeżył tak wielką liczbę przygód i wpadł w takąż ilość kolein losu, że można by nimi obdzielić dziesiątki ludzi. Pomocny dla każdej osoby znajdującej się w tarapatach, myślący o sobie wcale – lub na absolutnie szarym końcu. Nieśpiący, bo trzeba kogoś uleczyć. Rezygnujący z jedynego realnego uczucia, bo przecież prawdziwemu mężczyźnie nie wypada odejść od rodziny. Wzdychający w ukryciu do tej tak odmiennej, a jednak nawiedzającej myśli od lat jako najbliższa. Wcale nie dlatego nęcąca, że nieuchwytna. Przeznaczona w przyszłości po latach zawirowań, niewoli, tragedii, rozterek. Póki co, pozostają noce spędzone na wizytowaniu cierpiących lub okazyjnym szaleńczym wręcz przelewaniu własnych myśli na papier. Poezja, proza; nieskładne słowa i kreślone zdania, które i tak kiedyś zmaże nieustępliwy czas. Chyba że dwóch najtragiczniejszych kochanków spotka, ponoć niemożliwe w Rosji, szczęśliwe zakończenie. Czyż jednak nie najpiękniej kończą się te bajki o zakamuflowanych otwartych drzwiach lub pozostawiające zlodowaciałe wschodnim śniegiem serce roztrzaskane na milion niepodatnych na sklejenie kawałeczków? Raz jeszcze Warykino i Juriatin... ♪ Дима Билан - Так не бывает ♪ “Oddzielne nitki są jak pajęczyna, pociągniesz - i zerwiesz, ale spróbuj uwolnić się z sieci – tylko zaplączesz się jeszcze bardziej.” Jest jeszcze bliski tworzącym inteligent Mikołaj Nikołajewicz wierny nieśmiertelności i swoim ideom. Pozbawiona miłości Tonia wciąż nietracąca nadziei na odmienne, a więc lepsze kiedyś. Dziesiątki - a może i więcej - postaci, które w rewolucyjnej Rosji próbują być lub trwać, modlić się i kochać, skrywać lub realizować, tworzyć czy tylko pracować - ale przede wszystkim choć małym odłamkiem siebie wywrzeć na historii niezacieralny ślad. Niezliczony katalog bohaterów; przemarsz życia. Kawalkada twarzy. Rzeczywistość. Niech przemówią za nią cytaty, które zwróciły moją uwagę podczas chłonięcia tekstu Pasternaka - spośród których każdy rysuje własną historię: ➡ “Podziw dla rewolucji, wierność jej ideałom również mieściły się w tym kręgu myśli. Była to rewolucja taka, jaką akceptowały klasy średnie, rewolucja w tym sensie, jaki nadawała jej wielbiąca Błoka inteligencka młodzież dziewięćset piątego roku. Ów krąg myśli znanych i bliskich zawierał również te zapowiedzi nowego, obietnice i proroctwa, które ukazały się na horyzoncie przed wojną, między rokiem dwunastym a czternastym, a które miały nastąpić w rosyjskiej myśli, rosyjskiej sztuce i rosyjskich losach, w losie całego kraju i jego własnym.” ➡ “Taką nową sprawą była wojna, jej krew, jej okropności, jej bezdomność i zdziczenie. Nowe były doświadczenia i mądrość życiowa, której uczyła wojna. Tym nowym były prowincjonalne miasta, do których rzucała go wojna, i ludzie, z którymi się stykał. Tym nowym była rewolucja, nie studencka, wyidealizowana w 1905 roku, ale ta obecna, zrodzona z wojny, krwawa, nie licząca się z niczym żołnierska rewolucja, kierowana przez znawców tego żywiołu, bolszewików.” ➡ “Trzy lata przemian, niepewności, przemarszów, wojna, rewolucja, przewroty, ostrzały, sceny zagłady, śmierci, wysadzone mosty, ruiny, pożary – wszystko to stało się nagle pozbawioną treści pustką. Pierwszym istotnym wydarzeniem po długiej przerwie było to zapierające dech zbliżanie się do domu, który ocalał i jest jeszcze na świecie, domu, w którym drogi sercu jest każdy kamyczek. To właśnie było życiem, to było wielkim wydarzeniem, tego szukali łowcy przygód, to właśnie było przedmiotem sztuki – przyjazd do najbliższych, powrót do siebie, do nowego istnienia.” ➡ “Zapomnimy część przeszłości i nie będziemy szukać wyjaśnienia spraw niezwykłych. Nowy porządek równie zwyczajny jak las na horyzoncie czy obłoki nad głową otoczy nas ze wszystkich stron. I nie będzie istnieć nic innego.” ➡ “Ale nie wolno kochać tak zapobiegliwie i skwapliwie, jak gdyby ze strachu, żeby potem nie trzeba było kochać jeszcze bardziej.” ➡ “Pracuję – mówię – i wybaczy pan, ale dumny jestem z naszej nędzy i szanuję tych, którzy czynią nam zaszczyt, obarczając nas tą nędzą.” ➡ “Ach, co za zmartwienie! Mój Boże! Zrobiło się tak źle, że wprost ręce opadają. I wszystko z rąk leci, żyć się nie chce! Czemu tak się stało? Czy dlatego, że jest rewolucja. Ach nie, nie! To wszystko przez wojnę. Wybili na wojnie sam kwiat mężczyzn i zostały tylko nędzne wyskrobki.” ➡ “(...) a jeżeli dożyjemy do wspomnień i pamiętników o tamtych czasach i przeczytamy te wspomnienia, przekonamy się, że w ciągu tych pięciu czy dziesięciu lat przeżyliśmy więcej niż inni przez całe stulecia.” ➡ “Wtedy przyszła nieprawda na ziemię rosyjską. Największym nieszczęściem, rdzeniem przyszłego zła była utrata wiary w wartość własnego zdania. Ludzie wyobrazili sobie, że czasy, w których kierowano się nakazami poczucia moralnego, minęły, że teraz należy śpiewać jednym głosem i żyć wedle obcych, narzuconych wszystkim wyobrażeń. Rozpanoszyła się władza frazesu, najpierw monarchistycznego, a potem – rewolucyjnego.” ➡ “Rozmawiali już od dawna, bitych kilka godzin, tak jak rozmawiają tylko Rosjanie w Rosji, jak rozmawiali zwłaszcza ci zastraszeni i nieszczęśliwi, i ci szaleni i zdesperowani, jakimi byli wówczas wszyscy ludzie w Rosji.” ➡ “W takiej chwili układ sił, kierujących twórczością, staje jak gdyby na głowie. Górę bierze nie człowiek i nie stan jego duszy, dla którego poszukuje wyrazu, ale i język, którym pragnie go wyrazić.” ➡ “Jesteśmy ostatnim wspomnieniem o wszystkim tym nieopisanie wielkim, co powstało na świecie w ciągu tysięcy lat dzielących ich i nas, i na pamiątkę tych cudów, co już nie istnieją, oddychamy i kochamy, i płaczemy, i trzymamy się siebie, lgniemy jedno do drugiego.” ➡ “Spotkały się dwa twórcze charaktery, złączone więzami krwi, i chociaż odrodziła się przeszłość, ogarnęły ich wspomnienia i wypłynęły na powierzchnię wydarzenia, które zaszły w latach rozłąki (...).” ➡ “Dla nich zaś – i na tym polegała ich wyjątkowość – chwile, kiedy na podobieństwo powiewu wieczności w ich efemeryczną ludzką egzystencję wdzierał się powiew namiętności, były minutami odkryć i poznawania wciąż nowych rzeczy o sobie i życiu.” ➡ “Przez ostatnie dziesięć lat Mikołaj Nikołajewicz nie miał okazji rozmawiać o urokach tworzenia i powołaniu twórcy z kimś, kto go tak doskonale rozumiał. Jurij Andrjejewicz ze swej strony nie słyszał jeszcze ocen tak przenikliwych, celnych i tak uskrzydlających.” 💔 ♪ Дима Билан & Это была любовь ♪ “Doktor Żywago” to absolutnie niepodrabialny przedstawiciel literatury pięknej. Niezwykła podróż po rewolucyjnej Rosji znanej i nieznanej, biednej i bogatej, pełnej ideałów i pustych frazesów, nienawiści i miłości, wiary oraz deprawacji. Ta powieść jest dawnym wschodnim krajem bez zbędnego ubarwiania - choć otulonym niezwykle dopracowaną, poetycką warstwą językową. Przewijające się przez książkę twarze niekiedy są tylko mirażowym mgnieniem – a jednak każda z nich na swój sposób dopełnia tę wielobarwną mozaikę, będącą przejmującym obrazem życia w wielkim kraju owładniętym wojną, sprzecznościami, reformami i... szaleństwem. Mroźne zimy bez drewna w kominku, garnki wypełnione jedynie kartoflami, które trzeba ochronić, aby nie dostały się do nich szczury. Tracąca na wartości waluta, zabierające życie choroby i... walka o ideały. Trudności równoważone uczuciami. Nauka ustępująca miejsca sile broni. Przewrót, wywracający do góry nogami tu i teraz najzwyklejszych maluczkich. Bezlitosny krajobraz, niebiorący jeńców. Czernie ciasno oplatające biel; tworzące niepowtarzalne. I choć może filmowa wersja “Doktora Żywago” jest bardziej skondensowana i ugładzona, a przy tym wyciska niezliczoną ilość łez i z kamienia – dopiero ta tekstowa jest dziełem. Niektórzy stwierdzą, że przytłaczającym przez mnogość sylwetek i opisów rzeczywistości... Ale czyż to nie właśnie one ją tworzą? Dla każdego podobnego mnie rusofila, ważącego przeszłe karty historii, mającego regał tematyczny o tym kraju i kochanka literatury na najwyższym poziomie – absolutny must read. Myślę, że dziś Borysowi Pasternakowi można by przyporządkować zdanie, którym sama niekiedy się przedstawiam: Я рассказываю истории об историях - потому что жизнь - это искусство (opowiadam historie o historiach, bo życie jest sztuką). “Doktor Żywago” jest zaś klasą samą w sobie. 9/10 “Pisze z zapałem i niezwykle udatnie to, co zawsze chciał i dawno powinien był napisać, ale nigdy nie mógł, a teraz mu się udaje.” за того, кто заразил меня любовью ко всему русскому. I... nie ma jednej Rosji. Każdy ma własną. instagram.com/thrillerly
любовь сильнее смерти и опаснее войны - miłość jest silniejsza niż śmierć i bardziej niebezpieczna niż wojna. To stwierdzenie bez dwóch zdań mogłoby stać się motywem przewodnim jednej z najmocniej pasjonujących literackich podróży w głąb tak bliskiego, choć tak dalekiego kraju, jaką jako w jednej czwartej Rosjanka miałam okazję odbyć; niepowtarzalnie poetyckiego spotkania z...
Jedna z najpiękniejszych powieści jakie czytałam. Wielki rozmach, wielki talent pisarski. Zło komunizmu pokazane jak na dłoni.
Czytając rosyjskich pisarzy rozumiem dylematy tych, którzy w latach czterdziestych zastanawiali się, czy czytać Goethego i słuchać Wagnera. Czy literatura pozwala zrozumieć? Czy powinniśmy w ogóle brać ją pod uwagę? To było moje trzecie czytanie tej powieści, za każdym razem w innej rzeczywistości wokół. I wiecie co? Za każdym razem miałem wrażenie, że czytam inną książkę. I taka refleksja nie, do końca poważna. Rosyjska inteligencja powinna się trzymać z dala od tramwajów.
Czytając rosyjskich pisarzy rozumiem dylematy tych, którzy w latach czterdziestych zastanawiali się, czy czytać Goethego i słuchać Wagnera. Czy literatura pozwala zrozumieć? Czy powinniśmy w ogóle brać ją pod uwagę? To było moje trzecie czytanie tej powieści, za każdym razem w innej rzeczywistości wokół. I wiecie co? Za każdym razem miałem wrażenie, że czytam inną...
Uwielbiam tę powieść i wszystkie jej ekranizacje. Dzięki niej pokochałam Julie Christie i...po raz pierwszy wyjechałam na Syberię. Nie chcę jej streszczać ani rekomendować, bo mam wrażenie, że w dzisiejszych czasach książka coraz częściej ma spełniac oczekiwania odbiorcy. Nie. Ma rozwijać, zmuszać do myślenia i stawiać w niekomfortowej sytuacji. Taka własnie jest ta powieść. Tak samo jak w przypadku Anny Kareniny, za każdym razem cierpię, że nie mogła skończyć się szczęśliwie...
Uwielbiam tę powieść i wszystkie jej ekranizacje. Dzięki niej pokochałam Julie Christie i...po raz pierwszy wyjechałam na Syberię. Nie chcę jej streszczać ani rekomendować, bo mam wrażenie, że w dzisiejszych czasach książka coraz częściej ma spełniac oczekiwania odbiorcy. Nie. Ma rozwijać, zmuszać do myślenia i stawiać w niekomfortowej sytuacji. Taka własnie jest ta...
To dobrze, kiedy człowiek zawodzi nasze oczekiwania, kiedy nie odpowiada z góry powziętym wyobrażeniom. Typowość to koniec człowieka, to wyrok na niego. Jeżeli nie da się go podciągnąć pod żaden wzorzec, jeżeli nie jest typowy, to znaczy, że spełnia co najmniej połowę wymagań, jakie się stawia człowiekowi. Jest panem samego siebie, zdobył już szczyptę nieśmiertelności
To dobrze, kiedy człowiek zawodzi nasze oczekiwania, kiedy nie odpowiada z góry powziętym wyobrażeniom. Typowość to koniec człowieka, to wyr...
Skorośmy nawarzyli piwa, to musimy je wypić. Skorośmy sami wleźli w wodę, to nie krzyczmy, że toniemy.
Jakimiż trzeba być niepoprawnym zerem, żeby grać w życiu tylko jedną rolę, znaczyć zawsze jedno i to samo.
