Βιώνοντας ένα τίμιο hangover

Με μπόλικη μετάνοια και ακινησία.

Καλά να πάθω!

Blogger vs. Blogger

Πριν από δυο βδομάδες, συναντήθηκα διαδικτυκακά με έναν μπλόγκερ.

Ένας σπασίιικλας.
Ένας κομπλεξικόοος.

Αλλά πριν σας πω περισσότερα για τον Χρήστο που κρύβεται πίσω από το μπλογκ Ghost Notes, να σας εξηγήσω πρώτα πώς έγινε όλο αυτό.

Όλα ξεκίνησαν από μια διαφωνία που είχαμε στα σχόλια αυτής της ανάρτησης του, η οποία ξάφνου μου έδωσε μία ιδέα. Και του έστειλα mail. Σας το παραθέτω αυτολεξεί:

"Λοιπόν μου ρθε μια ιδεα. Οποτε γουστάρεις κανονίζουμε για διαδικτυακή μπύρα υπό τρεις όρους

1)δε θα μιλήσουμε για θρησκεία
         2)θα αποκαλυψει ο καθενας μονο ο,τι θελει για τον εαυτο του

                                   3)θα γραψουμε τις αντιστοιχες εμπειριες μας στο μπλογκ μας"

Κι επειδή ποτέ δεν είμαι σίγουρη αν οι ιδέες μου μου βγαίνουν σε καλό, ειδικά αυτές οι αυθόρμητες, κι επειδή όπως έχω ξαναδηλώσει είμαι αηδιαστικά αναποφάσιστη, μετά από δυο λεπτά του ξαναέστειλα:

"Ώπα κι αν είσαι σίριαλ κίλερ? Κι αν με φωτογραφήσεις και με ποστάρεις στο ίντερνετ? 

Κι αν ηχογραφήσεις την κουβέντα μας και την ποστάρεις και αυτήν?
Κατσε κάτσε δεν ξερω αν είναι καλή ιδεα. Ασε με να το σκεφτώ!"

Με τα πολλά

-αφού του άρεσε η ιδέα και δέχτηκε τους όρους μου, θέτοντας κι αυτός τον δικό του που έλεγε "το dress code να είναι casual" 

-και αφού εγώ, προσπαθώντας να βρω μια δικλείδα ασφαλείας, του πρότεινα μέχρι και το παρανοϊκό "να είμαστε μεταμφιεσμένοι",

αποφάσισα να ρισκάρω την περίπτωση να είναι ανώμαλος και να με κάνει σταρ στο Άμστερνταμ, όπου κατοικεί, και να πιω αυτή τη ρημαδιασμένη μπύρα μαζί του. 

Όταν ανοίξαμε, λοιπόν, τις κάμερες (κανείς μας δεν ήταν τελικά μεταμφιεσμένος), εγώ έστριβα το τσιγάρο μου κι αυτός άνοιγε τα πατατάκια του. Και οι δύο είχαμε φροντίσει για το αλκοόλ μας, εγώ  τις μπύρες μου κι αυτός ένα μπουκάλι κρασί "καλό και δοκιμασμένο" όπως μου είπε.  Ήταν κλασάτος. Για τρία λεπτά ένιωσα κάφρος. Αργότερα βέβαια, όταν μου αποκάλυψε ότι τα πατατάκια είχαν γεύση κρεμμύδι, ευχαρίστησα από μέσα μου την τεχνολογία (και λυπάμαι Χρήστο που θα χρειαστεί να το διαβάσεις αυτό) που με προφύλαξε από την ανάσα του!

Εδώ λοιπόν γράφω λίγα πράγματα για τον κύριο Χρήστο και τη συνάντησή μας:

• Η κουβέντα μας ξεκίνησε αβίαστα. Αυτός μου μιλούσε για το Άμστερνταμ, και καθώς εγώ τον άκουγα, σχημάτιζα στο μυαλό μου δυο τρία πρώτα συμπεράσματα του τύπου  "έχει γλυκό πρόσωπο", "δε μοιάζει με τον Hannibal Lector", "τα περιγράφει ωραία", "χρησιμοποιεί ωραίες λέξεις".
• Στις προβλέψεις που έκανα από το μπλογκ του ότι σαν άνθρωπος θα έχει ενδιαφέρον, έπεσα μέσα. Μιλήσαμε για πολλά, το ένα θέμα έφερνε το άλλο. Είχε άποψη και την έλεγε.
• Στις προβλέψεις που έκανα από το μπλογκ του ότι μπορεί να βρίζει κάθε τρεις και λίγο, έπεσα έξω. Είνα gentle, είναι ωραίος συνομιλητής, φίνος και καραμπουζουκλής.
• Αν και γνήσιος Σπαρτάτης, μου δήλωσε ότι δεν θα πολεμούσε για πολλά, ούτε για την αγάπη. Αλλά όταν ήπιε το μισό μπουκάλι, άφησε να εννοηθεί ότι ίσως και να πολεμούσε (κύριε Χρήστο, σιγά μη δεν το έγραφα αυτό!). 
• Επίσης, όντας μουσικός κινηματογράφου δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του στο θέμα "τέχνη" και εγώ φρόντισα να μη ρίξω μύγες σε κάτι που δεν με έπαιρνε. Του "ριξα" όμως τις μουσικές μου προτιμήσεις και ούτε θέλω να φαντάζομαι τι σκεφτόταν από μέσα του. 
• Όταν μου είπε ότι "δεν τα πάει πολύ καλά  με τους ανθρώπους" και έχοντας στο μυαλό μου πόσο ανατρεπτικός είναι στο μπλογκ του, δε δίστασα να του εκφράσω το φόβο μου για αυτά που θα έγραφε για μένα. Τον κατηγόρησα ότι θα γράψει ασυναρτησίες. Το μόνο σίγουρο που ξέρω ότι θα γράψει είναι το πόσο καπνίζω. Για τα υπόλοιπα δεν έχω ιδέα.
• Την εκτίμηση μου κέρδισε όταν μου αποκάλυψε ότι με τα χρόνια είχε τελειοποιήσει την τέχνη του τοστ, φτιάχνοντας πλέον, όπως είπε, "γκουρμέ τοστ"! Μου πε πολλά τέτοια πετυχημένα και γέλασα πολύ.
• Επίσης, έκανε λόγο για μια μυστική του σάλτσα, που έχει 100% επιτυχία, όταν τη χρησιμοποιεί κι εγώ φυσικά, βλέποντας την αυτοπεποίθηση του να ανεβαίνει στα ύψη, πρόλαβα να τον πειράξω αποδίδοντας τα όλα στην ευγένεια των συνδαιτημόνων του. Χαμογέλασε.
• Εντυπωσιάστηκα με την περιγραφή του αγαπημένου του βιβλίου, που έχει τίτλο "Μακρινή πορεία" (ελπίζω να το θυμάμαι σωστά, περάσαν και δυο βδομάδες!). 
• Μου μίλησε για μια κινέζικη φιλοσοφία, αλλά είχα πιει ήδη τις μπύρες μου και δεν θυμάμαι όυτε το όνομα της ούτε το περιεχόμενο της.
• Και κουβέντα στην κουβέντα καταλήξαμε σε κάποια φάση να συμφωνούμε ότι ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης πρέπει να ήταν πλούσιος διεστραμμένος και όχι φτωχός. 
• Σταμάτησε να πίνει στο μισό μπουκάλι για να διατηρήσει το "εγκεφαλικό του status". Ήξερε πως ό,τι πει θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον του! Σωστά?
• Κλείσαμε τις κάμερες, με την ίδια φυσικότητα που τις ανοίξαμε, χωρίς κανένα χαζό κλισέ του στυλ "χάρηκα πολύ".Και πολύ χάρηκα γι' αυτό.

Τώρα για το αν τελικά είναι σπασίκλας και κομπλεξικός, νομίζω το μαρτυρούν οι τρεις ώρες που κράτησε η κουβέντα μας. Και αν με ρωτήσετε, με άτομα σαν τον Χρήστο, θα μπορούσα να συζητάω πολύ περισσότερες ώρες. Όχι μόνο επειδή ένιωσα οικεία και άνετα μαζί του, χωρίς να έρθω ούτε στιγμή σε δύσκολη θέση. Όχι μόνο γιατί γελάσαμε. Αλλά γιατί, χωρίς να πούμε κάτι ιδιαίτερα προσωπικό, αναλύσαμε χίλια δυο θέματα (που δε χωράνε σε ένα ποστ) και, το πιο σημαντικό, είχε να μου πει καινούρια πράγματα.

Η δική του εμπειρία και οπτική της συνάντησης βρίσκεται εδώ!

Κατηγορώ

Κατηγορώ όλους τους άνδρες που είναι άνω των 25 και δεν ξέρουν να την πέφτουν σε γυναίκα.

Κατηγορώ  όλες τις γυναίκες που χαλάνε την πιάτσα και ευθύνονται για τους παραπάνω άνδρες.

Επίσης, κατήγορω όλους τους άνδρες που πιστεύουν ότι είναι όμορφοι.

Αγαπημένε, δεν το κατάλαβες ακόμα? Δε χρειάζεται να είσαι όμορφος.

Και για να κλείσουμε το θέμα, ερωτώ:

Γίνεται ένας άνδρας να είναι κοκαλιάρης, κοντός, ασχημούλης αλλά αφόρητα σέξι?

Και απαντώ:

(Κι αν δεν το καταλάβατε, τα ήπιαμε και σήμερα. Καληνύχτα!)

Εξομολόγηση

Η μόνη γλώσσα 
που μπορεί να μου μιλήσει κάποιος
και να με κάνει να τον ερωτευτώ
χωρίς να μ' ενδιαφέρει τι λέει,
είναι τα ισπανικά.

Κανόνες γυναικείας ομορφιάς

16ος αιώνας, κατά τη βασιλεία του Ερρίκου β', στη Γαλλία:

"Τρία πράγματα λευκά: η επιδερμίδα, τα δόντια, τα χέρια.

 Τρία μαύρα: τα μάτια, τα φρύδια, τα ματόκλαδα.

 Τρία κόκκινα: τα χείλη, τα μάγουλα, τα νύχια.

 Τρία μακριά: το σώμα, τα μαλλιά, τα νύχια.

 Τρία κοντά: τα δόντια, τα αυτιά, οι πατούσες.

 Τρία στενά: το στόμα, η μέση, το κουτουπιέ.

 Τρία χοντρά: τα μπράτσα, οι μοιροί, το παχύ της γάμπας.

 Τρία μικρά: η θηλή, η μύτη, το κεφάλι."  (από το βιβλίο Μαζί της Γκαβάλντα)

Σήμερα, κατά τη βασιλεία της Mαταιοδοξίας, παγκοσμίως:

Τρία για πλαστική: τα οπίσθια, το στήθος, τα χείλη.
Τρία για επεξεργασία: τα μαλλιά, τα φρύδια, το ύφος.
Τρία ψεύτικα: τα εξτένσιον, τα νύχια, τα ματόκλαδα.
Τρία υπερβολικά: το μακιγιάζ, η λακ, το σολάριουμ.
Τρία ψηλά: οι γόβες, η μύτη, τα στάνταρς.
Τρία κοντά: η φούστα, το σορτσάκι, "τα χέρια σου!".
Τρία μικρά: τα εσώρουχα, το τατουάζ, η νοημοσύνη.
Τρία λεπτά: το σώμα, τα τσιγάρα, τα αισθήματα. 

Πέντε τρόποι για να δεις το Γιωργάκη με ευνοϊκό μάτι

1. Σκέψου τον γυμνό. Δεν κάνω πλάκα. Βγάλε από πάνω του τον τίτλο του prime minister. Τι είναι μωρέ κι αυτός? Ένας ανθρωπάκος σαν όλους τους άλλους. Δε σε βοηθάει η γύμνια? Οκ, με αναγκάζεις να το προχωρήσω. Σκέψου τον γυμνό και αναρωτήσου: θα πήγαινες ποτέ μαζί του? Όχι (εσύ που απάντησες ναι, να το κοιτάξεις). Τι είναι μωρέ κι αυτός? Ένας ανθρωπάκος στο σεξουαλικό περιθώριο!
2. Λυπήσου τους ψυχολόγους του (ρε παιδιά μην τον βαράτε άλλο! Τον έχετε φουλάρει στα ψυχολογικά). Πόσα να αντέξουν κι αυτά τα αυτιά τους. Και βρίσκονται σε δύσκολη θέση γιατί δεν μπορούν να τον παραπέμψουν αλλού. Άλλο είναι να ακούς τον ασθενή να παραπονιέται επειδή τον κοροιδεύουν δυο τρεις, κι άλλο επειδή τον κοροιδεύουν 10.000.000 άνθρωποι.
3. Σκέψου ότι καταβάθος είναι άτυχος. Ηγείται ενός έθνους με γλώσσα πλούσια σε υποκοριστικά. Από Γιώργος έγινε Γιωργ-άκης και σίγουρα θα παραπονιέται στους ψυχολόγους ότι οι αντίστοιχοι στις άλλες χώρες δεν θα ακούσουν ποτέ το όνομά τους να προφέρεται ως Ομπαμ-άκης ή Σαρκοζ-άκης. Αλλά το πολύ ως little Obama ή petit Sarkozi. Αδικία!
4. Φέρε στο μυαλό σου το Σημίτη. Κράτα την εικόνα του και τώρα θυμίσου και τη χροιά της φωνής του. Ωραία. Τώρα φαντάσου τον να μιλάει. Δε βοηθάω? Οκ, τότε κράτα την εικόνα του, τη χροιά της φωνής του και φαντάσου τον να μιλάει αγγλικά. Βοήθησα?
5. Μπες λίγο στη θέση του. Θα τα παρατούσες όλα για να γίνεις ψαράς στη Ζιμπάμπουε? Ναι (εσύ που απάντησες όχι, να το κοιτάξεις). Ε λοιπόν κι αυτός το ίδιο θα έκανε αλλά δεν το κάνει  -κι εκεί ακριβώς διαφέρει από σένα και αξίζει τη συμπάθειά σου- γιατί φοβάται ότι δε θα τα καταφέρει ούτε στην αλιεία. Ε μη μου πεις ότι τον αντιπαθείς ακόμα τόσο πολύ?

Ενοχλητικά ζευγάρια

1) Το ζευγάρι που είχες την υπέρτατη ατυχία να κάθεται πίσω σου ή μπροστά σου σε λεωφορείο κτελ. Εκτός του ότι είσαι καταδικασμένος να ακροαστείς τα προσωπικά τους (τα οποία, δεν ξέρω πώς τυχαίνει πάντα, είναι πιο βαρετά και από το Νothing else matters σε replay), ακούς κάθε δέκα λεπτά την γκόμενα να ρωτάει "μωλάκι μου, πότε θα φτάσουμε?" και τον άλλον να απαντάει "τώλα μωλάκι μου, όπου να ναι φτάνούμε". Κάθε φορά. Θέλεις απλά να πεταχτείς στην κουβέντα και να πεις "μωλάκια, αν δε σκάσετε, δε θα φτάσετε". Και εκεί που επιτέλους νομίζεις ότι το έχουν κλείσει το ρημάδι, ακούς πλιτς πλιτς από τα σάλια που πηγαινοέρχονται και αρχίζεις να σκέφτεσαι για πρώτη φορά στη ζωή σου πώς να είναι το κρεβάτι στις φυλακές και τι να σερβίρουν για μεσημεριανό. 

2) Το ζευγάρι στο διπλανό τραπέζι, που κάθεται δυο ώρες για καφέ και δεν έχει ανταλλάξει κουβέντα. Βρε πουλιά μου, αν σιχαθήκατε ο ένας τον άλλον, αν παραιτηθήκατε από κάθε μορφή επικοινωνίας, αν ο καθημερινός σας διάλογος βασίζεται στην πρόγνωση του καιρού, αν βγαίνετε για καφέ με σκοπό να χαλβαδιάσετε τον κόσμο, τότε χωρίστε τα τσανάκια σας. Μην κάθεστε σαν τους ανώμαλους να κοιτάτε πέρα δώθε. Μας φέρνετε σε δύσκολη θέση. Τρομάζουν και τα μικρά παιδιά. "Μαμά, εκείνος ο κύριος και εκείνη η κυρία με κοιτάνε" - "Ποιοι παιδί μου? Κάτσε εδώ κοντά και μην τους πλησιάζεις". 

3) Το ζευγάρι που κάνεις το λάθος να καλέσεις σε έξοδο παρέας. Πιτσούνια, αν θέλαμε να παρακολουθήσουμε τσόντα, θα καθόμασταν σπίτι. Σας καλέσαμε για να πιούμε, να πούμε καμιά κουβέντα και να μην κατηγορηθούμε ως ρατσιστές απέναντι στα ζευγάρια. Αλλά αν εσείς μιλάτε ο ένας στο αυτί του άλλου, φιλιέστε, αγκαλιάζεστε, χουφτώνεστε και απευθύνεστε στην παρέα μόνο για να λύσουμε τις διαφορές σας και να πάρουμε το μέρος του ενός ή του άλλου, τότε λυπούμεθα αλλά άτα μαζί μας άλλη φορά δεν έχει. Και σας το λέμε από τώρα για να μην αναρωτιέστε αύριο μεθαύριο γιατί μείνατε δυο και ο κούκος. 

4) Το ζευγάρι που εκδηλώνεται στο facebook. Μιλάμε για απόλυτη γλίτσα. Στατιστικά αυτό το ζευγάρι μένει στο ίδιο σπίτι. Αλλά είναι τόσο βλαμμένο που κάθεται και σιροπιάζεται μέσα από ένα κοινωνικό δίκτυο. "Είμαι η πιο τυχερή γυναίκα στον κόσμο που έχω εσένα". Χεστήκαμε μωρή! Πήγαινε στο διπλανό δωμάτιο και πες του το. Φωτογραφίες για κάθε κοινή τους δραστηριότητα κι από κάτω φυσικά σχόλιο "τι ωραία που τα περάσαμε μωράκι μου". Πάρτα να μη στα χρωστάω! Και δεν είναι μόνο ότι τους τρως στη μάπα όταν είναι αγαπημένοι, τους τρως και όταν χωρίζουνε με την κλάψα τους. Μέχρι που σου στέλνουν μήνυμα και σε εξαναγκάζουν να επιλέξεις ποιον από τους δυο θα συνεχίσεις να έχεις φίλο στο Facebook. Έλεος βρε δεκαπεντάχρονα! 

Σουζάνα

η πουτάνα η ζωή.

Βραβείο, μπέιμπε, βραβείο!

Και ναι, το μπλογκ έλαβε το πρώτο του βραβείο από τον αξιαγάπητο λάτρη του σουρεαλισμού Περσέα, τη συμπάθεια που έγινε λατρεία Summertime Blues και τη γλυκύτατη πρόσφατη ανακάλυψη Lyriel με το Biscoto της. Σας ευχαριστώ πολύ που με σκεφτήκατε και με τιμήσατε!

Φυσικά μου ανέθεσαν και homework. Αρχικά θα πρέπει να γράψω 7 τυχαία πράγματα για μένα κι έπειτα να δώσω με τη σειρά μου βραβείο σε 15 μπλογκ. Πάμε λοιπόν!

Για μένα:

1) συχνάζω σε λάτιν πάρτυ και, αν δεν πιω πολύ, χορεύω, αλλιώς προσπαθώ

2) σε απλά χαζά θέματα είμαι τόσο αναποφάσιστη που ψηλαφίζω τα όρια της αηδίας

3) κολλάω με διάφορα πράγματα κατά καιρούς. Μετά ξεκολλάω. Αλλά μπορεί και όχι

4) έχω δυο τρεις συνταγές μπακ-απ όταν χρειάζεται να εντυπωσιάσω κάποιον

5) φοβάμαι πολλά, ελπίζω σε πολλά, ελεύθερη ο Καζαντζάκης δε θα με έλεγε

6) όταν ήμουν μικρή, κυνηγούσα ένα αγόρι, έπεσα κι έκανα ράμματα στο γόνατο

7) με εκπλήσσει η ευφυΐα ακριβώς με την ίδια ένταση που με εκπλήσσει και η βλακεία

Θα δώσω βραβείο:

- Στα θεότρελα πλάσματα που κρύβονται πίσω από το κωδικό όνομα Roza

- Στην αγαπητή Sewsome που χει πάρει ήδη αλλά δε γίνεται να μην της δώσω και γω

- Στο gnostoagnosto που βάζει ωραία τραγούδια (κλείσιμο ματιού)

- Στο  Δρ. Απαράδεχτο γιατί είναι ένας, μοναδικός και απαράδεχτος

- Στο Nicotine γιατί δεν παίζεται με τίποτα

- Στο Χρήστο με τις Ghost Notes που το γύρισε από τσάι σε καφέ

- Στο Καλό παιδί αλλά... γιατί θέλω να διαβάσω όλο του το μπλογκ

- Στο Μούτρο γιατί είναι μούτρο με φωνή ακόμα πιο μούτρικη

- Στην Ειρήνη και τις Φάλτσες νότες της που έχει μερακλήδες γείτονες

Αυτά! Δεν είναι 15 αλλά είναι όλοι ένας κι ένας!

Στείλε μήνυμα!

Δε σου χει τύχει πολλές φορές να θέλεις να στείλεις ένα μήνυμα και να μην ξέρεις τι να γράψεις? Επειδή εγώ για σένα δουλεύω, σου βρήκα μια αστείρευτη πηγή μηνυμάτων για κάθε περίπτωση: τα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει ο ΛΕΠΑ στην καλλιτεχνική του πορεία.

Θέλεις παραπάνω αλλά προβληματίζεσαι γιατί δεν υπάρχει εξτρά χώρος? Στείλε:

"Δώσ' μου κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο, τόσο έρωτα πού θα τον βάλω?

 Κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο και ας μη χωράει άλλο"

Πηγαίνεις με άλλες αλλά εκείνη σου χει γίνει εμμονή? Στείλε:  
"Έσενα σκέφτομαι όταν άλλη αγκαλιάζω,εσένα κι όταν έρωτα με άλλη κάνω.
  Ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι εγώ εσένα σκέφτομαι" 

Μόλις μαλώσατε και θέλεις να δείξεις τη σοβαρότητα της κατάστασης? Στείλε:
"Καρδιοπάθειες απ' τις πολλές συμπάθειες,
  και εμφράγματα απ' τα πολλά σου σφάλματα"

Θα ενδώσεις μόνο αν και εφόσον? Στείλε:
"Κορμί θανατηφόρο, κορμί θανατηφόρο, σε θέλω με έναν όρο"

Νιώθεις? Νιώθεις? Νιώθεις? Νιώθεις? Στείλε:
"Και νιώθω, νιώθω, νιώθω, νιώθω 
 τάραχη στην καρδιά μου να φέρνει,
 ταραχή να με παρασέρνει"

Θέλεις να απειλήσεις παλικαρίσια, όπως θα έκανε ο Τσακ? Στείλε:
"Θέλεις?
 Να βάλω φωτιά στο κορμί μου να καώ για σένα, πες μου. 
 Θέλεις?
 Να τα βάλω με δέκα και να πεθάνω για σένα, πες μου.
 Θέλεις?"

Θέλεις να γράψεις κάτι ερωτικό αλλά να περιέχει και κοινωνικό μήνυμα? Στείλε:
"Κάνω έρωτα μαζί σου με τηλεπάθεια,
 σε έναν κόσμο μπερδεμένο, όλο αστάθεια"

Θέλεις να προχωρήσεις δίνοντας ένα καλό επιχείρημα? Στείλε:
"Μέινε μαζί μου έγκυος 
 είμαι πολύ φερέγγυος"
  

Άνοιξα μια μπύρα, είπα να ακούσω κανένα τραγουδάκι στο γιουτιουμπ κι έπεσα πάνω στο Λεπά. Πόσο μπροστά να πάω η γυναίκα κάτι τέτοιες νύχτες?

Χθες το βράδυ

Κάθομαι στο μπαρ με την παρέα μου. Ένας άγνωστος έρχεται και μου λέει στο αυτί:

Αυτός: Καληνύχτα
Εγώ: Καληνύχτα
Αυτός: Να σου δώσω ένα φιλάκι στο μάγουλο?
Εγώ: Όχι

Με φιλάει και φεύγει βιαστικά.

What the fuck?!