The End

Tot nu toe woonde ik ergens omdat ik er was geboren, er mijn werk had of er was gaan studeren. Door mijn emigratie naar Frankrijk leek mijn woonplek zo'n bewuste keuze, dat er nooit iets mis mee mocht zijn. En als ik dan op andere plekken in Frankrijk kwam of zelfs in Italie, betrapte ik me op de gedachte; zie je wel hier is het misschien wel nog leuker/mooier, of dit had nog beter bij ons gepast, of we hebben toch te snel besloten. Maar zo kan ik niet blijven denken; ik wordt er knettergek van. Dit is wat het is! Soms baal ik van het werk aan het huis dat we niet voorzien hadden, soms is het eenzaam omdat ik nooit volledig zal integreren puur om het feit dat ik nu eenmaal 38 jaar geschiedenis in een ander land heb liggen. Maar andere momenten zie ik ook weer heel helder dat we dit leven nooit in Nederland hadden gehad. De emigratie heeft gebracht wat ik er van verwacht had en meer, het leven is na drie jaar zo langzaam aan weer 'gewoon' geworden, maar de twijfel of je er ECHT goed aan hebt gedaan, die wil ik niet meer. Ik blijf en dit is wat het is. Mijn leven is hier, in dit dorp en in dit huis. Daar komt voorlopig geen verandering is. Niet dat ik daar aan twijfelde, maar toch. Ik heb een punt gezet. Nieuwe projecten zullen we altijd bedenken en ook wel weer uitvoeren. Op een of ander manier is dit inzicht voor mij ook de reden om te stoppen met de blog. De blog is mijn link met Nederland en zorgt ervoor dat ik de dingen continu vergelijk. Ik heb ervan genoten om jullie al die tijd op de hoogte te houden. Ik heb altijd het plan gehad om van gedeeltes van de blog en alles wat ik nog niet geschreven heb een boek te schrijven. Dus wie weet komt dat er ooit nog eens van, als ik de rust ervoor heb gevonden. Ik laat de blog voorlopig online zodat hij gebruikt kan worden als naslagwerk. Bedankt en tot ziens!!!!

Au fil de l'eau

 

In het eerste jaar dat we hier woonden wonnen we bij de school-tombola vrij-kaarten voor het "spectacle": Au fil de l'eau, une histoire. Door een grote toestroom van vrienden, is het er toen niet van gekomen. Vorig jaar kregen we vrij kaarten van onze aannemer, maar ook toen kwam het niet uit. Dit jaar kwam het eindelijk wel uit, maar moesten we het zelf betalen. In Valence d'Agen word er een historisch verhaal uitgebeeld dat zich afspeelt eind 19e eeuw en begin 20e eeuw. Met bijna 400 figuranten die op en om de rivier de Garonne hun toneelstuk opvoeren samen met laserlichten en ingenieuze projectieschermen, is het een fraai spektakel. Het was alsof we naar een levend schilderij aan het kijken waren. Als je eens in de buurt bent. Echt de moeite waard. Het is ieder jaar een aantal dagen in de eerste twee weken van augustus.

Zonnepanelen

Na het debakel van onze giga-energie rekening zijn we ons gaan verdiepen in alle bronnen van energie. Hout, granules, aardwarmte, lucht- en zonne-energie. Deze laatste wordt gebruikt voor grote zwarte panelen op een dak of zo te plaatsen om vervolgens warm water of electriciteit mee te maken (photovoltaïque). Wij zijn er nog steeds niet uit wat voor ons nu de beste oplossing is. Waarschijnlijk komt het neer op een soort van risicospreiding. Een beetje van alles.  Via vrienden konden we een aantal tweedehands zonnepanelen kopen waarmee we dus ons zwembad kunnen verwarmen. Jan heeft het vorige week aangesloten en met deze wat tegenvallende temperaturen deze zomer is dat toch wel lekker. Want ik heb inmiddels wel ontdekt dat ik niet meer in zwemwater ga dat kouder is als 24 graden. Met een beetje zon is het al gauw 26 graden. Heerlijk. Het gaat hier natuurlijk nog niet om een besparing, maar ook niet direct om extra uitgaves. We zien het een beetje als onze proeftuin.

Pubers

Gisteren moest ik voor het een en ander in Beaumont de Lomagne zijn. Terwijl ik met de kinderen stond te wachten, klonk er een knal. Het leek of wat verveelde pubers een rotje op de straat gooide. Direct trok het de aandacht van de kinderen. Niet veel later nog eens en ineens lag er een duif op de straat. Ik moest de kinderen weerhouden om er direct naartoe te rennen om het beest te helpen. Ik had geen reactie. Natuurlijk zorgen duiven hier en daar voor overlast omdat ze enorme hopen poep achterlaten. Ik heb Adriaan van Dis weleens horen zeggen dat het de ratten van Parijs zijn tegenwoordig. Maar om getuigen te zijn van deze 'moord', was even de keiharde werkelijkheid van het leven à la campagne, waar ook volwassenen zich soms gedragen als verveelde pubers.

Heimwee

Van kleinsaf aan, zijn onze kinderen uit logeren gegaan. Als tweelingmoeder was ik al snel overtuigd van het feit dat dit hun hielp om gemakkelijk op hun gemak te zijn bij anderen, zodat Jan en ik ook eens eropuit konden. En inderdaad ook in Frankrijk, was logeren geen probleem. Tot voorkort. Tessa heeft heimwee ontwikkeld. Nu schijnt dat vaker voor te komen bij kinderen die in het ziekenhuis hebben gelegen, maar toen ik realiseerde dat het heimwee was had ik met haar te doen. Nu moet ze toch binnenkort weer logeren en probeer ik die moeder waarbij ze logeert uit te leggen dat ze heimwee heeft. Maar het lijkt alsof ze me niet wil begrijpen. Ik kan er ook geen goede vertaling voor vinden; nostalgie en mal du pays, zijn de woorden die ik in het woordenboek tref. Maar dat is het niet. Ze heeft geen heimwee naar vroeger en ook niet naar haar geboorteland. Ze heeft heimwee naar huis en haar ouders en broers. Hoe leg ik dit uit. Dus vroeg ik het aan mijn franse vriendin die al 15 jaar in Nederland woont, zij zal wel het goede woord weten; en tot mijn verbazing weet zij te vertellen dat dit woord en het gehele concept niet bestaat in Frankrijk. Blijkbaar hebben franse kinderen geen heimwee. Dat komt overeen met het onbegrip dat ik tegenkom als ik de situatie probeer uit te leggen. Ik ben nog steeds me stomheid geslagen. Uiteindelijk kwam het woord; crise d'angoisse, het dichtste bij, om de ernst van de situatie uit te leggen. Succes met franse heimwee.

BOBO

Mijn 'prof' bij de Alliance Français noemde zich een 'bobo'. Het is het soort frans dat je niet zo snel uit een boekje leert. Het is het frans dat onderling wordt gesproken. 'Bobo' is een samenvoeging van Bourgeois Bohème. De bobo houdt van het echte stadsleven, gelooft wel in samenwonen, maar niet in kinderen opvoeden. Gelooft in een vreedzame samenleving, strijd voor de aarde, maar houdt ook van zijn luxe. De fransen zijn dol op het samenvoegen of afkorten van namen. dat doen ze ook met eigen namen. Zo heet mijn vriendin Véronique, Véro en heet onze burgemeester (vrouw) i.p.v. Marie-Luce, Lulu. Vooral die herhaling van twee dezelfde klanken kom je vaak tegen.

Alliance Français

Afgelopen maand heb ik weer gebuffeld op een nieuwe cursus frans in Toulouse bij Alliance Français. In november deed ik dat ook al en toen had mijn docente een video gemaakt van de Alliance. Hierbij het filmpje waar ik meerdere keren op te zien ben.