ΤΑΓΜΑ 2671 - ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΤΟΥ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ - 75 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ε.α., κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΟΡΚΑ 
(Η ομιλία αυτή πραγματοποιήθηκε στις 15 Οκτωβρίου στην Λ.Α.Ε.Δ., στα πλαίσια της παρουσίασης του βιβλίου του κ. ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΠΟΥΝΙΔΗ 
H ΑΠΟΡΡΗΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ - 75 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ)

Ο πόλεμος δεν γράφεται, δεν περιγράφεται, δεν μαθαίνεται από τα βιβλία. Πριν αρχίσει ο πόλεμος, στις 28 Οκτωβρίου 1940, εγώ ήμουν στην Σχολή Ευελπίδων και έτυχε να τον ζήσω από 1940 μέχρι το 1950, που βγήκα κατευθείαν από το νοσοκομείο. 

Το Τάγμα 2671 προήλθε από το Τάγμα 122, το οποίο συνεκροτήθη το 1943. Είχε πάει στην Αμερική ο Βασιλιάς Γεώργιος και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος τότε, και ο Ρούζβελτ απεφάσισε να γίνει αυτό το Τάγμα 122. Και είδατε τις 2 σημαίες, η μία δίπλα στην άλλη. Στο Σύνταγμα της Αμερικής ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ σημαία ξένου κράτους να παρελάσει δίπλα στην Αμερικάνικη. Και το είπανε στον Ρούζβελτ και λέει: «Τίποτε, την ευθύνη την έχω εγώ», και έγινε αυτό το πράγμα. Πήγε ο Μάρσαλ, μαζί με τον Ρούζβελτ και έγινε μία παρέλαση εντυπωσιακή. Τότε το Τάγμα 122 είχε 1200 άνδρες. Από αυτό το Τάγμα έγινε το 2671, διότι τότε ο Στρατηγός Donovan, o οποίος ήταν αρχηγός της OSS (του προδρόμου της CIA) ήταν ενήμερος των σχεδίων της Ευρώπης εναντίον της Γερμανίας. Όταν απεφασίσθη να διαλυθεί το Τάγμα 122, έριξε την ιδέα του πολέμου στα μετόπισθεν του εχθρού. Βρήκε δυσκολίες, αλλά είχε προσφορά. Το Τάγμα 122 απετελείτο από Γάλλους, Νορβηγούς, Γιουγκοσλάβους, Έλληνες, κτλ. 

Ο τρίτος λόχος (του Τάγματος) είχε κυρίως Έλληνες, αλλά είχε και Αμερικανούς βέρους. Αυτοί που ήρθαν εδώ στην Ελλάδα δεν ήσαν μόνο Ελληνικής καταγωγής, υπήρχαν και βέροι Αμερικανοί εθελοντές, Εμείνανε στην Ελλάδα 219 μέρες, όπως ακούσατε, από τις 23 Απριλίου, μέχρι τις 20 Νοεμβρίου του 1944 και αμέσως φύγανε, πήγανε στην Ιταλία και από την Ιταλία μπήκανε μέσα σε μία μεραρχία αλεξιπτωτιστών και πήγαν στην Κίνα, για τον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας.

Παρέλαση του 122 Ελληνοαμερικανικού Ανεξάρτητου Τάγματος ΠεζικούΣτρατόπεδο Κάρσον του Κολοράντο, στις 10 Απριλίου 1943. Είναι η μοναδική φορά που επιτράπηκε σε ξένη σημαία να παρελάσει με αμερικανικό στρατιωτικό τμήμα, δίπλα στην αμερικανική.

Ο πόλεμος που είδατε (στο βίντεο έδειξε) λίγα πράγματα, στα μετόπισθεν του εχθρού. Η λεγομένη ‘’Αντίστασις’’ είναι ένας πόλεμος ειδικός. Είναι ένα μείγμα μυστικού πολέμου, ανορθόδοξου πολέμου και συμβατικού πολέμου. Έτυχε στην ζωή μου εγώ να ζήσω, να εκπαιδευτώ και να υπηρετήσω στον πόλεμο τον κανονικό, στον ανορθόδοξο, αλλά και τον μυστικό. Από τον Ιερό Λόχο με πήρανε γρήγορα, ένα χρόνο με εξεπαίδευσαν σε μία σχολή μυστικού πολέμου στην Αλβανοχάϊφα (βόρεια Χάιφα) και με στείλανε ένα χρόνο, στην Κατοχή, την ίδια εποχή περίπου, που ήρθε και το Τάγμα, ο λόχος αυτός. 

Το σχέδιο του αρχιστρατήγου των συμμάχων Dwight David Eisenhower (προφ. Αϊζενχάουερ), που ήτανε για όλο τον πόλεμο, είχε και ένα παράρτημα εξαπατήσεως του εχθρού. Ένα σχέδιο κανονικό έχει παραρτήματα: ένα (από αυτά) είναι η παραπλάνησις και η εξαπάτησις του εχθρού. Το σχέδιο «Κιβωτός του Νώε» ήτανε αυτό. Και είχε σκοπό να παραπλανήσει τους Γερμανούς, ότι η κύρια προσπάθεια εναντίον της Γερμανίας θα γινόταν από τα Βαλκάνια, όπως έγινε στον πρώτο (παγκόσμιο) πόλεμο, ενώ στην πραγματικότητα, ετοιμαζότανε η Νορμανδία, (όπου τελικά έγινε στις 6 Ιουνίου 1944)

Οι πολλές δυνάμεις, στρατιές ολόκληρες, από κει βγήκαν. Αλλά εδώ, έπρεπε να εξαπατηθεί ο Χιτλερ. Σε ένα βαθμό εξαπατήθηκε γιατί είχε τότε η Βαλκανική 40 γερμανικές Μεραρχίες. 

Εν τω μεταξύ, στη Ρωσία, οι Ρώσοι άρχισαν να προχωρούν, μετά το Σταλινγκραντ (2/2/43) και οι 40 Μεραρχίες αδρανούσαν. Στην Γερμανία έγινε μία σύσκεψις του Χίτλερ και των επιτελών του, στις 27 Σεπτεμβρίου 1943, στην Καγκελαρία. Οι επιτελείς του ζήτησαν από τον Χίτλερ να πάρουν τις 40 Μεραρχίες, του είπανε πολλά, τον πείσανε και έδωσε την συγκατάθεσή του, αλλά την επομένη το πρωί, τους κάλεσε και τους είπε: 

«Τι σας είπα χθες? Να πάρετε και τις 40 Μεραρχίες? Εγώ την νύχτα άλλαξα γνώμη και σας επιτρέπω να πάρετε 38 Μεραρχίες. Δύο Μεραρχίες θέλω να μείνουν εκεί που είναι. Και οι Μεραρχίες αυτές είναι της Ρόδου και της Κρήτης.». 

Οι επιτελάρχες του έφεραν αντιρρήσεις και ο Χίτλερ τους απάντησε: 
«Δεν σας αδικώ. Εσείς έχετε εκπαιδευτεί τακτικά και στρατηγικά, εγώ, όμως, σκέπτομαι και πολιτικά. Εάν πάρουμε τις μεραρχίες από την Ρόδο και από την Κρήτη, 
- 1ον ανοίγει ο δρόμος της Βαλκανικής για τον έχθρό, που χτυπάει και την Γερμανία στην κοιλιά, όπως στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. 
- 2ον Οι αεροπορικές βάσεις από την Αφρική φεύγουν και έρχονται στην Ρουμανία και χτυπάνε εμένα.
- 3ον Έτσι, χάνω τα πετρέλαια της Ρουμανίας, που τα έχω ανάγκη. 
- 4ον Η Τουρκία με 46 μεραρχίες πηγαίνει με το μέρος των συμμάχων, (δηλ.των Αγγλοαμερικάνων)
- 5ον και το σπουδαιότερον, που εσείς δεν ξέρετε:, το 85% των μεταλλευμάτων για την βιομηχανία της Γερμανίας το παίρνω από την Ελλάδα και την Τουρκία. Εάν πάρω αυτές τις 2 Μεραρχίες, νεκρώνεται η παραγωγή μας, σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Θέλω οι δύο μεραρχίες της Ρόδου και της Κρήτης να μείνουν εκεί, ακόμα και αν το Βερολίνο πέσει»

Στρατιώτες της δεύτερης Ομάδας του ελληνοαμερικανικού τάγματος που έδρασε την περίοδο Ιούνιο – Οκτώβριο 1944 στην ευρύτερη περιοχή βορειοδυτικά της Λαμίας. Κύριος στόχος της ήταν η σιδηροδρομική γραμμή Αθήνας -Θεσσαλονίκης. Έλαβε μέρος σε 14 επιχειρήσεις, προξενώντας σημαντικές υλικές καταστροφές και μεγάλες απώλειες στους Γερμανούς (συνολικά 675 νεκροί και τραυματίες).

Έτσι και έγινε: ό,τι είπε ο Χίτλερ, έγινε ακριβώς. Εγώ έτυχε να είμαι στην Ρόδο, στα νησιά. με τον Ιερό Λόχο και τα ξέρω από πρώτο χέρι. Καθώς ξέρετε, εγίναν έξι παραδόσεις από τους Γερμανούς προς τους Συμμάχους:
- Η πρώτη, στον Άγγλο στρατάρχη, Harold Alexander, στην Ιταλία, στις 29 /4/1945. Ένα εκατομμύριο Γερμανοί, στρατιές ολόκληρες, παρεδόθησαν στον Αλεξάντερ. Την ίδια ημέρα ο Χίτλερ έκανε την διαθήκη του και όρισε διάδοχό του τον Ναύαρχο Καρλ Ντάϊνιτς 
- Η δεύτερη στον Άγγλο στρατάρχη Bernard Montgomery, στην Βόρειο Ευρώπη, στις 5 Μαΐου 1945. 
- Η τρίτη στον Αμερικανό αρχιστράτηγο των συμμάχων Dwight David Eisenhower (Αϊζενχάουερ) στην πόλη Ρεμς στη Γαλλία, στις 7 /5/1945.
- Η τετάρτη στην Σύμη των Δωδεκανήσων, στις 8 Μαϊου 1945, παρών ο ομιλών, ανθυπολοχαγός τότε. Ήρθε ο Γερμανός στρατηγός, Όττο Βάγκενερ, από την Ρόδο, 8.00 το πρωί. Εγώ ήμουν στην αίθουσα εκεί απέξω για ασφάλεια. Ανέβηκε απάνω, χαιρέτισε, διαβάζει το Πρωτόκολλο, το υπογράφει, βγάζει το πιστόλι του από την τσέπη, το ακουμπάει στο τραπέζι, χαιρετάει και φεύγει. Στο τραπέζι καθόντουσαν τέσσερις, μεταξύ αυτών ο (Χριστόδουλος) Τσιγάντες, Διοικητής του Ιερού Λόχου, στον οποίον δόθηκε και το πιστόλι που είχε αφήσει ο Γερμανός στρατηγός. 
- Η πέμπτη έγινε την άλλη μέρα, 9 Μαϊου 1945, 8.00 το πρωί, στο Βερολίνο ενώπιον των αντιπροσώπων των Ενόπλων Δυνάμεων των χωρών της αντιχιτλερικής συμμαχίας (ΕΣΣΔ, Βρετανίας, ΗΠΑ και Γαλλίας). 
- Η έκτη και τελευταία παράδοσις έγινε την ίδια μέρα, 9/5/1945, 10.30 μ.μ. (ώρα Γκρήνουϊτς), στην Βίλλα Αριάδνη, στην Κνωσό της Κρήτης. Παρεδόθησαν 15.000 Γερμανοί και 5.000 Ιταλοί (σύνολο 20.000) που βρίσκονταν στην Κρήτη. [Πρώτος υπέγραψε ο Γερμανός Yποστράτηγος Xανς Mπέντακ, Mετά υπέγραψε ο Άγγλος Tαξίαρχος Kίρκμαν και τέλος ο Έλληνας Yποστράτηγος Γεώργιος Φουντουλάκης]

Για αυτό η 9η Μαϊου 1945 ορίστηκε επισήμως ως ημέρα πέρατος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου για την Ευρώπη. Διότι, για την Άπω Ανατολή έγινε στις 2 Σεπτεμβρίου 1945, μετά τους βομβαρδισμούς και τα λοιπά. 
-----------------

Αλλά, το θέμα μας εδώ είναι το Τάγμα 122 και η δράση του Τάγματος αυτού είχε μείνει μυστική. Και εγώ, που είχα υπηρετήσει στον μυστικό πόλεμο και έμεινα 40 χρόνια στον Στρατό, από το 1940 μέχρι το 1980, δεν το ήξερα. Τυχαία βρήκα έναν από τους άνδρες του, ο οποίος ήρθε με την πρώτη ομάδα (του Τάγματος). Οι πρώτες ομάδες είχαν έλθει πρώτα) στην Αίγυπτο, από την Αίγυπτο στην Ιταλία, ανεβήκαν απάνω Μονόπολι, και από εκεί, απέναντι στην Πάτρα περνούσαν με πλοιάρια στην Ήπειρο και με τα πόδια ήλθανε στην Λαμία, στην Ρούμελη. Δύο ομάδες πέσαν με αλεξίπτωτα μία στην Πελοπόννησο και μία στην Ελλάδα (?) Αυτές οι δύο ομάδες ριχτήκανε με αλεξίπτωτα.

Άλλες τέσσερις ήλθαν από Ιταλία και, όπως ήλθανε, πήγανε, μία στην Ρούμελη, (στην Λαμία εκεί), άλλη στον Όλυμπο, άλλη στην Ήπειρο, άλλη στα Γιαννιτσά, άλλη στο Πάικο.
Και μου είπε αυτός ο λοχίας την ιστορία. Μερικοί άλλοι κάθε χρόνο ερχόσαντε και έμαθα λεπτομέρειες. Και επειδή εγώ είχα υπηρετήσει σε όλες τις υπηρεσίες, έμαθα που βρίσκονται τα αρχεία. Βρισκόσαντε στην Φλώριδα (Η.Π.Α.) τα αρχεία των μυστικών υπηρεσιών της Αμερικής: SOE (Special Operations Executive), CIA (Central Intelligence Agency), OSS (Office of Strategic Services), και μέσω του αδελφού της γυναίκας μου που ζούσε και ζει στην Αμερική ακόμα, φρόντισε και έμαθε το τηλέφωνο (της υπηρεσίας). Και πήρα εγώ τον προϊστάμενο των αρχείων αυτών, τον Τζον Πάρκιν και του μίλησα. Του λέω:

«Ἑίμαι ο Τάδε και θέλω για το τάγμα αυτό να πάρω ό,τι είναι γραμμένο. Και θέλω την άδειά σου να το μεταφράσουμε και να το βγάλουμε σε βιβλίο». Και ο Πάρκιν μου έδωσε την άδεια, και προφορικά και γραπτά. Το βιβλίο το πήρε ο κουνιάδος μου στην Washington, μου το έστειλε εδώ στην Ελλάδα και εγώ με την γυναίκα μου, που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην Αμερική, επήγαμε στην Ελληνοαμερικανική Ένωση εδώ, και βρήκαμε τον Κρις Σπύρου και του είπα: «Αυτό το βιβλίο έχει την δράση, αυτό και αυτό, ο Πάρκιν μου έδωσε την άδεια εσείς έχετε εδώ μεταφραστάς, να το μεταφράσετε κλπ» Μου ζήτησε αντίγραφο «Παρ΄το», του λέω «πήγαινε απέναντι εκεί σε αυτά και ανατυπώσατε» Και πήρα εγώ το δικό μου, τους άφησα και τους είπα «Θέλω να το μεταφράσετε και να γίνει γρήγορα».

Από το «Ελληνικό Τάγμα» συγκροτήθηκε το 2671 Ειδικό Τάγμα Αναγνωρίσεων (ΕΤΑ). Ο Γ ́ Λόχος του 2671 ΕΤΑ, συνολικής δύναμης 174 ανδρών (15 αξιωματικοί και 159 οπλίτες) διαιρέθηκε σε επτά Επιχειρησιακές Ομάδες, οι οποίες συμμετείχαν σε 76 επιχειρήσεις στην Ελλάδα από τις 23 Απριλίου έως τις 20 Νοεμβρίου 1944.

Περάσανε 2 -3 μήνες, δεν έκανε τίποτα, οπότε ξεκινάω και πάω στο Γενικό Επιτελείο Στρατού, που είχα υπηρετήσει πολλά χρόνια και βλέπω τον αρχηγό εκεί. Ήτανε τότε ο κ. Ζιαζιάς και του λέω «Το βιβλίο αυτό θέλω να μεταφραστεί και να τυπωθεί». Το ΓΕΣ ανέλαβε προθύμως αυτή τη δουλειά. Το έδωσε στο μεταφραστικό του, το μετέφρασαν και μετά το ΓΕΣ το έστειλε στην Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού (ΔΙΣ), που ήταν τότε (Διευθυντής) ο Ιωάννης Κακουδάκης που σας μίλησε προηγουμένως και, με την βοήθεια την δική μου, έγινε βιβλίο και μοιράστηκε στο Επιτελείο, στην Αμερική, σε όλη την Ελλάδα, να το μάθουνε οι Έλληνες.

Επομένως, το βάρος όλο το έχει σηκώσει ο Στρατός της Ελλάδας, το ΓΕΣ. Δεν είναι δουλειά δική μου ή του Κακουδάκη, εμείς είμαστε εκτελεσταί, είμαστε οι βοηθοί, αλλά την μεγάλη ευθύνη την πήρε το ΓΕΣ και όλοι οι αρχηγοί, μέχρι τώρα και το ΓΕΕΘΑ σήμερα και όλος ο Στρατός βοηθάει για αυτή τη δουλειά.

Επειδή εσείς πολύ λίγα ξέρετε από αυτά τα πράγματα, σας λέω ότι ο μυστικός πόλεμος είναι ο χειρότερος. Αυτό το έργο που κάναν αυτοί, να φύγουν από την Αμερική και να πέσουν στην Πελοπόννησο, σε άγρια βουνά επάνω, να πέσουν σε όλα τα άγρια βουνά, στον Όλυμπο, στον Κίσαβο, στα Άγραφα, δεν ήταν εύκολη ιστορία. Εντούτοις, το κάνανε, τα βγάλανε πέρα, εν τούτοις προσέφεραν έργο, αλλά μαζί με αυτούς δεν ήταν μόνο οι 174, ήτανε και άλλες εκατοντάδες και χιλιάδες που υπηρετούσαν το μυστικό πόλεμο, στην Σύρα, στην Θήρα, και σε όλα αυτά τα παρακλάδια. Έχετε ακούσει για τον Καραβασίλη που ήτανε εδώ, τον Γιάννη Φατσέα από το Παγκράτι, κ.α.; Όλοι αυτοί ήσαν εδώ, Ελληνοαμερικανοί και αυτοί, αλλά υπηρέτησαν εδώ στην Ελλάδα, σε άλλες υπηρεσίες. Ήρθανε στρατός και δεν ήτανε μόνο το 1944, ούτε μέχρι το 1945. Εσήκωσε το βάρος η Αμερική μετά με το σχέδιο Μάρσαλ, με το δόγμα Τρούμαν και τα αυτά. 

Ο συμμοριτοπόλεμος πως έγινε; Η αεροπορία όλη πως εδημιουργήθηκε; Μέχρι το 1950, λοιπόν, η Αμερική εβοήθησε. Εβοήθησε και μετά: έγινε το ΝATO (Nοrth Atlanτic Treaty Organization) στις 4 Απριλίου 1949 και το 1952 μπήκε η Ελλάδα και η Τουρκία στο ΝΑΤΟ. Από τότε, τα πράγματα άρχισαν να μπλέκονται, λόγω του Κυπριακού. Έχετε ακούσει για το 1955 τι έγινε στην Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη. Ήμουν εγώ εκεί τρία χρόνια και αργότερα τα πράγματα περιεπλάκησαν. Και μέχρι σήμερα όμως η Αμερική πάντα βρίσκεται στο πλευρό της Ελλάδος, κατά κανόνα, ναι. Αλλά σήμερα, η Ελλάδα έχει και αισθάνεται περισσότερες απειλές από το 1940: 
- Αλβανία: θέλει ο Ράμα, ο φίλος, να πάρει μέχρι Άρτα και Πρέβεζα. 
- Τα Σκόπια, θέλουν μέχρι Τέμπη.
Οι Βούλγαροι θέλουν Καβάλα και Αλεξανδρούπολη. 
Οι Τούρκοι θέλουν το μισό Αιγαίο και την Μεσόγειο ολόκληρη.
Οι απειλές είναι περισσότερες σήμερα, από κάθε άλλη φορά.

Κύριοι, σας ευχαριστώ πολύ.

Share