Shushan Khachatryan
Ph.D. in History of Religions (Yerevan State University, Faculty of Theology)
Senior researcher & head of VSDR department at AGMI
Senior lecturer of Genocide Studies at the Institute of Oriental Studies, Russian-Armenian (Slavonic) University
Genocide and Human Rights University Program - the International Institute for Genocide and Human Rights Studies
(A Division of the Zoryan Institute) at the Department of History of the University of Toronto (July 30-August 10, 2018)
Erasmus Mundus Ph.D. student at Ca' Foscari University of Venice (2013-2014)
Theology and Religious Studies BA (2009) & MA (2011) at Yerevan State University, Faculty of Theology
Senior researcher & head of VSDR department at AGMI
Senior lecturer of Genocide Studies at the Institute of Oriental Studies, Russian-Armenian (Slavonic) University
Genocide and Human Rights University Program - the International Institute for Genocide and Human Rights Studies
(A Division of the Zoryan Institute) at the Department of History of the University of Toronto (July 30-August 10, 2018)
Erasmus Mundus Ph.D. student at Ca' Foscari University of Venice (2013-2014)
Theology and Religious Studies BA (2009) & MA (2011) at Yerevan State University, Faculty of Theology
less
InterestsView All (126)
Uploads
Papers by Shushan Khachatryan
of a child’s ethnic-religious identity for those who remembered it and totally hiding their ethnic roots and religious affiliation from those who didn’t. The whole process of cultivating a new identity
and character was a matter of time and of contested methods.
This article identifies a problem area, raising questions and analyzing the role of Turkish intellectual Halidé Edip in the state policy of Turkification of Armenian children at the Antoura orphanage
during the Armenian Genocide. It draws comparisons between the three memoirs of Armenian orphans from that orphanage that are known to date, those of Garnik Banian (Karnig Panian as written
in his English language memoir), Harutyun Alboyajyan, and Melgon Petrosian, and that written by Halidé Edip. As a result, certain essential differences, ploys, as well as facts disguised by Edip have
been collected and presented in this article. Therefore, the research carried out identifies the problems areas relating to various aspects of the Antoura orphanage by raising new questions, offering explanations and new approaches as well as highlighting issues that need to be researched further.
Although not theologians, the Armenian writers, who wrote on Yeghern, contemplate on and reveal some challenging aspects and issues of the theodicy of God and suffering in course of the Armenian Genocide. In this article we have examined the theodicies of Paruyr Sevak (1924-1971), Hovhannes Shiraz (1914-1984), Hovhannes Tumanyan (1869-1923) and Vahan Tekeyan (1878-1945).
This study is not done in terms of literary criticism; it is a theological study, a compilation and interpretation of thoughts concerning God and the Disaster of Yeghern.
Turkish old and new doctrines as a result thereof a new syncretic ideology was formed.
The latter ideology called ittihadism was a synthesis of Pan-Turkism, positivism and
modernism. Special attention is put on the Young Turks’ religious policy which was
directed against the Christians of the Ottoman Empire, especially - the Armenians.
Հոդվածում ներկայացվում են երիտթուրքերի կողմից եվրոպական փիլիսոփայության և թուրքական հին ու նոր ուսմունքների յուրացման փորձերը, որի արդյունքում ստեղծվեց սինկրետիկ գաղափարախոսություն՝ պանթուրքիզմ- պոզիտիվիզմ-մոդեռնիզմ միախառմամբ: Առանձնահատուկ ուշադրության նյութ է երիտթուրքերի կրոնական քաղաքականությունը, որն ուղղվեց Օսմանյան կայսրության քրիստոնյաների, առաջին հերթին՝ հայերի դեմ:
Links by Shushan Khachatryan
Abstracts by Shushan Khachatryan
of a child’s ethnic-religious identity for those who remembered it and totally hiding their ethnic roots and religious affiliation from those who didn’t. The whole process of cultivating a new identity
and character was a matter of time and of contested methods.
This article identifies a problem area, raising questions and analyzing the role of Turkish intellectual Halidé Edip in the state policy of Turkification of Armenian children at the Antoura orphanage
during the Armenian Genocide. It draws comparisons between the three memoirs of Armenian orphans from that orphanage that are known to date, those of Garnik Banian (Karnig Panian as written
in his English language memoir), Harutyun Alboyajyan, and Melgon Petrosian, and that written by Halidé Edip. As a result, certain essential differences, ploys, as well as facts disguised by Edip have
been collected and presented in this article. Therefore, the research carried out identifies the problems areas relating to various aspects of the Antoura orphanage by raising new questions, offering explanations and new approaches as well as highlighting issues that need to be researched further.
Although not theologians, the Armenian writers, who wrote on Yeghern, contemplate on and reveal some challenging aspects and issues of the theodicy of God and suffering in course of the Armenian Genocide. In this article we have examined the theodicies of Paruyr Sevak (1924-1971), Hovhannes Shiraz (1914-1984), Hovhannes Tumanyan (1869-1923) and Vahan Tekeyan (1878-1945).
This study is not done in terms of literary criticism; it is a theological study, a compilation and interpretation of thoughts concerning God and the Disaster of Yeghern.
Turkish old and new doctrines as a result thereof a new syncretic ideology was formed.
The latter ideology called ittihadism was a synthesis of Pan-Turkism, positivism and
modernism. Special attention is put on the Young Turks’ religious policy which was
directed against the Christians of the Ottoman Empire, especially - the Armenians.
Հոդվածում ներկայացվում են երիտթուրքերի կողմից եվրոպական փիլիսոփայության և թուրքական հին ու նոր ուսմունքների յուրացման փորձերը, որի արդյունքում ստեղծվեց սինկրետիկ գաղափարախոսություն՝ պանթուրքիզմ- պոզիտիվիզմ-մոդեռնիզմ միախառմամբ: Առանձնահատուկ ուշադրության նյութ է երիտթուրքերի կրոնական քաղաքականությունը, որն ուղղվեց Օսմանյան կայսրության քրիստոնյաների, առաջին հերթին՝ հայերի դեմ:
Հետազոտությունը կատարվել է իրավական, պատմական, գաղափարական և կրոնական տեսանկյուններից: Ուսումնասիրելով հայ երեխաների բռնի տեղափոխումը որպես հայ ժողովրդի ոչնչացման միջոց և երևույթի առանձնահատկությունները՝ աշխատությունն իր նպաստը կբերի ինչպես ցեղասպանության հանցագործության ընդհանուր ճանաչողության բարձրացմանը, այնպես էլ Հայոց ցեղասպանության առավել համապարփակ և խորը ընկալմանը: Միաժամանակ, հետազոտությունը մասնագետներին ներկայացնում է հարցադրումներ, որոնք կարող են նոր գիտական ուսումնասիրությունների հիմք դառնալ:
Աշխատությունը նախատեսված է ցեղասպանագետների, պատմաբանների, թուրքագետների, ինչպես նաև թեմայով հետաքրքրվող ընթերցողների համար:
Հետազոտությունն իրականացվել է ՀՀ գիտության կոմիտեի ֆինանսական աջակցությամբ (թեմայի ծածկագիր՝ 19YR‐6F036 և 21T‐6A315):