Papers by GRIGORIOS CHRYSOSTOM TYMPAS
In the volume, ‘Human Meaning at the Borders of Orthodox Theology and Psychoanalysis᾽ , 2024
In the ongoing dialogue between Psychoanalysis and Orthodox theology the investigation of spiritu... more In the ongoing dialogue between Psychoanalysis and Orthodox theology the investigation of spiritual faith in relation to psychological trust arises as a fundamental quest on pursuing basic understanding of both psychological and spiritual aspects of the psyche. This article attempts to shed light such an important area by juxtaposing basic elements of these concepts following certain epistemology and methodology Faith and trust can be understood as two fundamental psychological attitudes and functions that reflect different psychic territories, which are deeply linked and interacting within a constant exchange of energy. It is argued that these two attitudes share common characteristics, resulting in overlapping dynamics, while maintaining a degree of autonomy towards their distinct development. Faith constitutes a basically archetypal trait-force, having the potential to progress into integration with conscious functions and serve the spiritual development, whereas trust struggles to establish a psychological stability and maturity by addressing a 'good object' within the psychic life. Psychological trust is viewed through various modes of attachment which, according to the object relations theory, play a vital role towards the ability to secure stable and rewarding bonds with 'the other'. The overlapping dynamics between faith and trust, as well as the amphidromic and reciprocal effect between the corresponding psychic areas, can provide rich opportunities to both the therapist and the spiritual counsellor to access one's unconscious world, which could lead to a deeper understanding of the psychodynamics in both psychological and spiritual terms: it is an analysis that aims at the therapeutic process by reparation of the inner 'good object' and/or by improving faith towards hope and love of God and of 'the neighbour'.
THE SOUL AS A SURPRISE, 2021
Just as the early Fathers implemented philosophical concepts of their era, modern theological dis... more Just as the early Fathers implemented philosophical concepts of their era, modern theological discourse should address contemporary scientific positions and sociocultural dynamics too. Apart from criticiz- ing social sciences for lacking a clear moral or spiritual perspective, mod- ern theological discourse is called also to assimilate notions and pro- cesses of contemporary anthropological models in a mutually accept- able understanding. It is an open challenge for theological discourse to discuss more deeply key concepts of psychoanalytic theory such as “de- sire” (which is a concept much wider that sexual instinct alone) in its profound unconscious dimension, or the “archetypes” (such as those of mother and father), according to Jungian Psychology, which crucially determine one’s development and apparently have not enjoyed a seri- ous analysis in patristic discourse and theological anthropology.
JUNG'S SYMBOLIC LIFE and MAXIMUS the CONFESSOR
Talk given by Rev Dr Grigorios–Chrysostom Tympas to the Guild of Pastoral Psychology, in London 2... more Talk given by Rev Dr Grigorios–Chrysostom Tympas to the Guild of Pastoral Psychology, in London 2.5.2019, in memory of Jung’s original talk on
‘The Symbolic Life’ in 1939, addressing the same Guild of Pastoral Psychology
Of Shamans, Confessors and Psychotherapists: Challenges to repentance and confession in the light of the modern and post-modern shift towards a ‘psychological’ society’, 2017
Amongst the holy sacraments of Christian Church, confession appears to engage more profoundly a r... more Amongst the holy sacraments of Christian Church, confession appears to engage more profoundly a relentless personal challenge: the question of who we are, how we understand ourselves, our strengths and weaknesses, in the light of the ultimate paradigm of Christ. A challenge of these dimensions results in an underlying difficulty that Christians are not always ready to overcome: it is the demanding task to face our psychological as well as spiritual reality, far from the narcissistic image with which we usually treat ourselves. To face one's reality means to bravely look at deeper levels of personal life, as opposed to what the reason-intelligence and emotions alone can reveal. Not all the people would accept the fact that to reach the depths of inner self presupposes a series of factors, and, imperatively, that power which Christ implies by saying, 'apart from me you can do nothing'. In fact, most of the times such an approach is found at odds with the average life of modern man. How many people are willing to reach the depths of their psychological and spiritual life, especially by invoking a God who, according to Christian faith, knows everything? Which are precisely the very foundations and the consequences of such a process?
Θεολογία 90 (3) - Ἰούλιος - Σεπτέμβριος 2019 , 2019
Τὸ ἄρθρο ἀποτελεῖ συνεργασία μὲ τὸν καθηγητὴ π. Βασ. Καλλιακμάνη καὶ χρησιμοποιεῖ ὑλικὸ ἀπὸ τὴν π... more Τὸ ἄρθρο ἀποτελεῖ συνεργασία μὲ τὸν καθηγητὴ π. Βασ. Καλλιακμάνη καὶ χρησιμοποιεῖ ὑλικὸ ἀπὸ τὴν προηγούμενη παρουσίαση. Ἀναφέρεται δὲ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ γράφοντος στοὺς ψυχολογικοὺς κινδύνους τῆς ἔκθεσης στὰ κοινωνικὰ δίκτυα, στοὺς ὁποίους καὶ δυνητικὰ ὑποπίπτουν ἰδιαιτέρως πολλοὶ κληρικοὶ (ἀναμβάνοντας ἀσυνείδητα τὴν ἀρχετυπικὴ στάση τοῦ ἡγέτου, τοῦ ἥρωα μὲ πολλὰ ναρκισσιστικὰ στοιχεῖα) καὶ γενικότερα στὸ ἔλλειμα τῆς ἀντίληψης τοῦ κυρίως προβλήματος τῆς κοινωνικῆς ἔκθεσης ἀπὸ τὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία. Ἀπὸ τὴν πλευρά του ὁ ἕτερος συγγραφέας τοῦ ἄρθρου ἐπικεντρώνεται στὰ προβλήματα ἀπὸ πλευρᾶς ἐκκλησιολογίας ποὺ ἀναδύονται κατὰ τὴν διαδικτυακὴ ἢ τηλεοπτικὴ μετάδοση τῆς θείας λατρείας καὶ ἄλλων ἀκολουθιῶν.
«Μάγοι-θεραπευτές, ἐξομολόγοι-πνευματικοὶ καὶ ψυχοθεραπευτές: Προκλήσεις τοῦ μυστηρίου τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως ἐν ὄψει τῆς νεωτερικῆς καὶ μετανεωτερικῆς στροφῆς πρὸς μία «ψυχολογικὴ» κοινωνία», 2021
στο π. Stephen Muse, π. Βασίλειος Θερμὸς (ἐπιμέλεια), Τὸ Φῶς ποὺ Ἐλευθερώνει. Ὀντολογικές, Ὑπαρ... more στο π. Stephen Muse, π. Βασίλειος Θερμὸς (ἐπιμέλεια), Τὸ Φῶς ποὺ Ἐλευθερώνει. Ὀντολογικές, Ὑπαρξιακὲς καὶ Ψυχολογικὲς Διαστάσεις τῆς Ἐξομολόγησης, Ἐν Πλῷ, Ἀθήνα 2021, σσ. 459-99.
Η παραβολη του Ασωτου Μία ψυχαναλυτική ματιά μέσα από το αρχέτυπο του πατέρα και την βασική εμπιστοσύνη, 2024
Η παραβολη του Ασωτου Μία ψυχαναλυτική ματιά μέσα από το αρχέτυπο του πατέρα και την βασική εμπισ... more Η παραβολη του Ασωτου Μία ψυχαναλυτική ματιά μέσα από το αρχέτυπο του πατέρα και την βασική εμπιστοσύνη
Αναπτύσσεται η παραβολή στην βάση της διάδρασης πίστεως και εμπιστοσύνης, μέσα από την θεωρία του δεσμού (theory of attachment)
The present thesis explores the process of psychological development, termed individuation in the... more The present thesis explores the process of psychological development, termed individuation in the psychology of Carl G. Jung, in comparison to the process of spiritual progress, termed deification-theosis in the writings of Maximus the Confessor, a philosopher and theologian of the seventh century AD. Despite the fact that these two systems of thought belong to entirely different academic disciplines, contexts and histori cal times, they appear to have striking similarities, regardless of some crucial differences . Three interrelated areas are addressed: (a) the distinctiveness of each model, focusing on the constituent psychic elements , structure and functions that they address; (b) the manner in which each model-theory defines 'the spiritual' and relates its elements to spiritual experience; and (c) the ways they define the specific stages of development (psychological and/or spiritual) as well as the. nature and process of attaining their respective final goal. The main ...
International Journal of Jungian Studies, 2013
The 'Psychological' and the 'Spiritual' ( in a .doc format), 2013
Σύναξη, Δεκέμβριος 2021, τεύχος 160, σσ. 71-82 σ , 2021
Η παρα-δοξολογία και η παρα-βατικότητα στην μετα-νεωτερικότητα. Μια επιστημολογική και ψυχαναλυτι... more Η παρα-δοξολογία και η παρα-βατικότητα στην μετα-νεωτερικότητα. Μια επιστημολογική και ψυχαναλυτική οπτική
Η µετανεωτερική πραγµατικότητα µε στοιχεία σθεναρής υποκειµενικότητας, έντονα εξατοµικευµένης άποψης, αλλά και πολλαπλής καχυποψίας σε θεσµούς, κοινωνικές δοµές ή και θεσµικές αξίες-αφηγήµατα (συµπεριλαµβανοµένης και της εκκλησιαστικής διδασκαλίας), τα οποία µόλις πριν λίγα χρόνια θεωρούνταν σταθερά και αξιόπιστα, µας φέρνει αντιµέτωπους µε πρωτοφανείς προκλήσεις της λογικής, στα όρια της παραδοξότητας.
Σε αυτό βέβαια συνεργεί καταλυτικά ο µεγεθυντικός (παραµορφωτικός) φακός των µέσων ενηµέρωσης και κοινωνικών δικτύων, που έχουν δηµιουργήσει ένα νέο status quo στην ενηµέρωση-κοινωνική ταυτότητα, εις βάρος προφανώς της κριτικής σκέψης και επιστηµονικής επεξεργασίας. Το άτοµο σήµερα διαφέρει δοµικά από εκείνο µόλις του περασµένου αιώνα, καθώς σε µεγάλο βαθµό συγκροτείται ως ταυτότητα µέσα από την κοινωνική του δικτύωση και την ψηφιακή αλληλεπίδραση.
Η παρά-βαση (από το παρα-βαίνω, εκτρέποµαι της σωστής οδού) και παρα-δοξότητα (εκτροπή και δυσκολία κατανόησης / γνώµης / πίστης / δοξασίας) αποτελούν καθηµερινές εκτροπές στον ψυχικό µας δρόµο. Αν και δεν µπορούν να ερµηνευθούν σωστά στα όρια της προσωπικής γνώµης-λογικής ή «πίστης» σε κάτι, µπορούν ωστόσο να ερµηνευθούν σε ένα διαφορετικό πλαίσιο. Χρειάζονται απαραίτητα την κριτική ανάλυση, την επιστηµονική βάση και την υψηλή νόηση ως ενοποίηση όλων των ψυχικών λειτουργιών (συναισθήµατος, λογικής-κρίσης και νόησης) για αληθεύσουν. Ωστόσο σήµερα η παντοκρατορία και καταδυναστεία των διάφορων «µέσων» (ενηµέρωσης και κοινωνικών δικτύων)
ΦΙλοκαλία - Επιτομή, 2002
EI™A°ø°Ĥ H ÚÒÙË öΉÔÛË Ùɘ ºÈÏÔηϛ·˜ öÁÈÓ Ùe 1782 ÛÙcÓ BÂÓÂÙ›· Ìb ÙeÓ Ù›ÙÏÔ «ºÈÏÔηϛ· ÙáÓ îÂÚ... more EI™A°ø°Ĥ H ÚÒÙË öΉÔÛË Ùɘ ºÈÏÔηϛ·˜ öÁÈÓ Ùe 1782 ÛÙcÓ BÂÓÂÙ›· Ìb ÙeÓ Ù›ÙÏÔ «ºÈÏÔηϛ· ÙáÓ îÂÚáÓ ÓËÙÈ ÎáÓ, Û˘ÓÂÚ·ÓÈÛıÂÖÛ· ·Úa ÙáÓ êÁ›ˆÓ ηd ıÂÔÊfiÚˆÓ ·Ù¤ÚˆÓ ìÌáÓ, âÓ F w ‰Èa Ùɘ ηÙa ÙcÓ ÚÄÍÈÓ Î·d ıˆڛ·Ó äıÈÎɘ ÊÈÏÔÛÔÊ›·˜ ï ÓÔܘ ηı·›ÚÂÙ·È, ʈٛ˙ÂÙ·È Î·d ÙÂÏÂÈÔÜ Ù·È». Oî âÈÌÂÏËÙb˜ ηd âΉfi Ù˜ ÙáÓ ÎÂÈ̤ӈÓ, ±ÁÈÔÈ M· οÚÈÔ˜ KÔÚ›ÓıÔ˘ ηd NÈÎfi‰ËÌÔ˜ ^AÁÈ ÔÚ› Ù˘ (Ùe ù ÓÔ Ì¿ ÙÔ˘˜ óÛÙfiÛÔ ‰bÓ àӷʤÚÂÙ·È ÛÙcÓ ÛÂÏ›‰· ÙÔÜ Ù› ÙÏÔ˘ j àÏÏÔÜ), ·Ú¤‰ˆÛ·Ó Ûb ‰ ‡ÛÎÔÏË âÔ¯c ÁÈa ÙcÓ \ EÎÎÏËÛ›· ΛÌÂÓ· ñ"ËÏɘ ÓÂ˘Ì·ÙÈÎɘ ˙ˆÉ˜, ηÙ\ â ÍÔ¯cÓ àÛÎËÙÈο, Ûb Ì›· ÌfiÓÔÓ çÁÎÒ‰Ë Û˘ÏÏÔÁ‹. Ta ΛÌÂÓ· àÓ‹ÎÔ˘Ó Ûb ÙÚÈ·ÓÙ·¤ÍË Û˘ÓÔÏÈÎa ¶·Ù¤Ú˜, àe ÙeÓ Ù¤Ù·ÚÙÔ ≤ˆ˜ ηd ÙeÓ ‰¤Î·ÙÔ ¤ÌÙÔ ·åÒÓ·. òEÎÙÔÙÂ, ÎÚ›ÓÔÓÙ·˜ Û˘ÓÔÏÈÎa ηd Ìb ‚¿ÛË Ùe ·ÚfiÓ, ì ‰È¿‰ÔÛË Ùɘ ºÈÏÔηϛ·˜ Ûb ¬ÏÔ˘˜ ÙÔf˜ çÚıfi‰ÔÍÔ˘˜ Ï·Ôf˜ ñÉÚÍ ÌÄÏÏÔÓ ÌÂÁ·Ï ‡ÙÂÚË Î¿ı ôÏÏ˘ Û˘ÏÏÔÁɘ ·ÙÂÚÈÎáÓ öÚÁˆÓ. ™ÙcÓ ¯ÒÚ· Ì·˜ ö¯Ô˘Ó Á›ÓÂÈ õ‰Ë Ù¤ÛÛÂÚÂȘ âΉfiÛÂȘ ÙÔÜ ÚˆÙÔÙ ‡Ô˘ ÎÂÈ̤ÓÔ˘, ì Ì›· Ûb ÌÂÙ·ÁÚ·Êc ÛÙcÓ ÓÂÔÂÏÏËÓÈ΋, ¬ˆ˜ ηd ÌÂÙ·ÊÚ¿ÛÂȘ Ûb ÔÏÏb˜ ÂéÚˆ·˚Îb˜ ÁÏáÛÛ˜, Ôî ÂÚÈÛÛfiÙÂÚ˜ Ìb àÔ Û¿ ÛÌ·Ù· j Ûb ÌÔÚ Êc âÈÙÔÌáÓ. \I‰È·›ÙÂÚË âÈÙ˘¯›· Âr¯Â ì ΢ÎÏÔÊÔÚ›· Ùɘ ºÈÏÔηϛ·˜ ÛÙd˜ ÛÏ·‚ÈÎb˜ ¯áÚ˜, ÛÙcÓ -11 -1. ¶ÂÚÈÛÛfiÙÂÚ· ÁÈa ÙcÓ ÌÂÙ¿ÊÚ·ÛË ÛÙcÓ ÛÏ·‚ÔÓÈ΋, àÏÏa ηd ÁÈa ÙcÓ ëÙÔÈÌ·Û›· Ùɘ ÚÒÙ˘ âΉfiÛˆ˜ Ùɘ ºÈÏÔηϛ·˜, ‚Ï. ANTøNIOY AIMI §IOY N. TAXIAOY, ^O ¶·˝ÛÈÔ˜ BÂÏÈÙÛÎfiÊÛÎÈ (17221794) ηd ì àÛÎËÙÈÎÔÊÈÏÔÏÔÁÈÎc Û¯ÔÏ‹ ÙÔ˘, ^EÙ·ÈÚ›· M·Î‰ÔÓÈÎáÓ ™Ô˘‰áÓ, £ÂÛÛ·ÏÔÓ›ÎË 1964, Û. 72119. 2. BÏ. ÂÚÈÛÛfiÙÂÚ· ÛÙe ÂåÛ·ÁˆÁÈÎe ΛÌÂÓÔ ÙÔÜ \EÈÛÎfiÔ˘ ¢ÈÔÎÏ›·˜ KA § §I™TOY WARE, ^H ⛉ڷÛË Ùɘ ºÈÏÔηϛ·˜ Ûb \ AÓ·ÙÔÏc ηd ¢ ‡ÛË, (ÂÚÈÏ·Ì‚¿ÓÂÙ·È ÌÂÙ·Íf ôÏÏˆÓ Ûb "ËÊÈ· Îe ‰›ÛÎÔ, Ôf ‰ÈÂÙ¤ıË àe Ùe ÂÚÈÔ‰ÈÎe N¤ÌÂÛȘ àÚ. 3, \OÎÙÒ‚ÚÈÔ˜ 1999, \ Aı‹Ó·). 3 4. BÏ. ÛÙeÓ àÓˆÙ¤Úˆ "ËÊÈ·Îe ‰›ÛÎÔ Ùe ΛÌÂÓÔ ÙÔÜ KA § §I™TOY WARE, Te ΛÓËÌ· ÙáÓ KÔÏÏ˘‚¿‰ˆÓ ηd ì ÊÈÏÔηÏÈÎc àÓ·Á¤ÓÓËÛË. EåÛ·ÁˆÁc 504B, 508AB, 516AB, 532AD, °PH°OPIOY ¶A §A MA, ¶ÂÚd ÚÔÛ¢¯É˜ ηd ηı·ÚfiÙËÙÔ˜ ηډ›·˜ 3, ºÈÏÔηϛ· ¢ã, 133.
Chapter in: Hämäläinen, R., Pesonen, H., Rahkala, M. & Sakaranaho, T. (eds): Pilgrimage of Life: Studies in Honour of Professor Rene Gothoni. Helsinki: The Finnish Society of Sciences and Letters & University of Helsinki, 2010
Chapter in: Hämäläinen, R., Pesonen, H., Rahkala, M. & Sakaranaho, T. (eds): Pilgrimage of Life:... more Chapter in: Hämäläinen, R., Pesonen, H., Rahkala, M. & Sakaranaho, T. (eds): Pilgrimage of Life: Studies in Honour of Professor Rene Gothoni. Helsinki: The Finnish Society of Sciences and Letters & University of Helsinki, 2010
PAPER PRESENTED at the Fifth International Conference of Orthodox Psychotherapists In VOLOS, 2012
INTERNATIONAL CONFERENCE IN RHODES 2014, 2014
This paper is delivered in the INTERNATIONAL CONFERENCE OF THE NETWORK OF PASTORAL CARE OF THE EC... more This paper is delivered in the INTERNATIONAL CONFERENCE OF THE NETWORK OF PASTORAL CARE OF THE ECUMENICAL PATRIARCHATE IN RHODES 10.8.2014
Anxieties and ‘trauma’ in adolescent life in Europe
Περιοδικὸ Δρόμοι Ψυχῆς, 10 (2015), 66-74, 2015
Ἄγχος καὶ ψυχολογικὸ τραῦμα στὴν ἐφηβικὴ ἡλικία.
Ὁ ρόλος τῶν κοινωνικῶν δικτύων
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΛΟΝΔΙΝΟΥ, 50 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ, 2017
A Chapter of the book
ΤΗΕ ΟRTHODOX CHURCH OF
Ss COSMAS AND DAMIAN (St ANARGYRE),
LONDON: Fi... more A Chapter of the book
ΤΗΕ ΟRTHODOX CHURCH OF
Ss COSMAS AND DAMIAN (St ANARGYRE),
LONDON: Fifty Years of History and Charity
1967 – 2017
Published by THE GREEK ORTHODOX CHURCH OF ST ANARGYRE, LONDON, TRUST
This paper delivered at the International Conference of the Network of Pastoral Care of the Ecume... more This paper delivered at the International Conference of the Network of Pastoral Care of the Ecumenical Patriarchate in Rhodes in 2017
Ὅταν ὁ Θεὸς σιωπᾶ….
Ὁ Θεὸς σιωπᾶ, νομίζω, ἂν μοῦ ἐπιτραπεῖ ἡ ἔκφραση, ἀρέσκεται στὴν σιωπή, κι ὅταν μιλᾶ στὸν κόσμο Του αὐτὸ εἶναι μία ἐξαίρεση: Ναί, ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσε ἐν ἡμῖν (Ἰω. 1, 14) καὶ ἔζησε μαζί μας γιὰ τριαντατρία ἔτη, ἀλλὰ αὐτὸ ἀφορᾶ ἕνα ἀπειροελάχιστο ποσοστὸ χρόνου στὰ χιλιάδες ἔτη τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου… Κι ἂν κάποιος ἰσχυρισθεῖ ναί, ἐντάξει, ἀλλὰ καὶ οἱ Προφῆτες καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα διὰ τῶν Πατέρων μετέφεραν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ» στὸν ἄνθρωπο, καὶ πάλι ὁ ἀντίλογος νομίζω ὑπερισχύει: Παρόλα τὰ φωτισμένα λόγια τους, ὁ περισσότερος χρόνος γιὰ τὸν ἄνθρωπο κυλᾶ βασανιστικά, μοναχικά, σιωπηλά, ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἀνταπόκριση τοῦ Θεοῦ: ἀνταπόκριση ποὺ ἐπιθυμοῦμε ὡς τὸ ἐπιθυμητὸ τέλος καὶ ἀπάντηση στὸ νόημα τῆς ἐλπίδος, θέμα καὶ τοῦ Συνεδρίου μας. Σιωπὴ καὶ ἐλπίδα ἴσως ἀντιτίθονται καὶ ἀντιπαλαίουν ὡς νοήματα τὸ ἕνα στὸ ἄλλο… στὸ τέλος ὅμως ἴσως ἡ ὁμίχλη μεταξύ τους νὰ γίνει περισσότερο φωτεινὴ καὶ γεμάτη νόημα.
ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΗΧΟΙ στο ANTIFONO.GR, 2018
Αρθρο στον ιστότοπο Αντίφωνο με αφορμή την πρόσφατη τραγωδία στο Μάτι Αττικής.
Στα αρρητα μιας πανδημιας, 2020
Στα άρ-ρητα μιας πανδημίας: Φοβική στάση, έλλειμμα γνώσης και λήθη, ως τροχοπέδη στην εξατομίκευσ... more Στα άρ-ρητα μιας πανδημίας: Φοβική στάση, έλλειμμα γνώσης και λήθη, ως τροχοπέδη στην εξατομίκευση και την ευχαριστιακή συνείδηση π. Χρυσόστομος-Γρηγόριος Τύμπας-
Published in antifono.gr on
15 Σεπτεμβρίου 2020
αναννώσεις 2346
Uploads
Papers by GRIGORIOS CHRYSOSTOM TYMPAS
‘The Symbolic Life’ in 1939, addressing the same Guild of Pastoral Psychology
Αναπτύσσεται η παραβολή στην βάση της διάδρασης πίστεως και εμπιστοσύνης, μέσα από την θεωρία του δεσμού (theory of attachment)
Η µετανεωτερική πραγµατικότητα µε στοιχεία σθεναρής υποκειµενικότητας, έντονα εξατοµικευµένης άποψης, αλλά και πολλαπλής καχυποψίας σε θεσµούς, κοινωνικές δοµές ή και θεσµικές αξίες-αφηγήµατα (συµπεριλαµβανοµένης και της εκκλησιαστικής διδασκαλίας), τα οποία µόλις πριν λίγα χρόνια θεωρούνταν σταθερά και αξιόπιστα, µας φέρνει αντιµέτωπους µε πρωτοφανείς προκλήσεις της λογικής, στα όρια της παραδοξότητας.
Σε αυτό βέβαια συνεργεί καταλυτικά ο µεγεθυντικός (παραµορφωτικός) φακός των µέσων ενηµέρωσης και κοινωνικών δικτύων, που έχουν δηµιουργήσει ένα νέο status quo στην ενηµέρωση-κοινωνική ταυτότητα, εις βάρος προφανώς της κριτικής σκέψης και επιστηµονικής επεξεργασίας. Το άτοµο σήµερα διαφέρει δοµικά από εκείνο µόλις του περασµένου αιώνα, καθώς σε µεγάλο βαθµό συγκροτείται ως ταυτότητα µέσα από την κοινωνική του δικτύωση και την ψηφιακή αλληλεπίδραση.
Η παρά-βαση (από το παρα-βαίνω, εκτρέποµαι της σωστής οδού) και παρα-δοξότητα (εκτροπή και δυσκολία κατανόησης / γνώµης / πίστης / δοξασίας) αποτελούν καθηµερινές εκτροπές στον ψυχικό µας δρόµο. Αν και δεν µπορούν να ερµηνευθούν σωστά στα όρια της προσωπικής γνώµης-λογικής ή «πίστης» σε κάτι, µπορούν ωστόσο να ερµηνευθούν σε ένα διαφορετικό πλαίσιο. Χρειάζονται απαραίτητα την κριτική ανάλυση, την επιστηµονική βάση και την υψηλή νόηση ως ενοποίηση όλων των ψυχικών λειτουργιών (συναισθήµατος, λογικής-κρίσης και νόησης) για αληθεύσουν. Ωστόσο σήµερα η παντοκρατορία και καταδυναστεία των διάφορων «µέσων» (ενηµέρωσης και κοινωνικών δικτύων)
Anxieties and ‘trauma’ in adolescent life in Europe
ΤΗΕ ΟRTHODOX CHURCH OF
Ss COSMAS AND DAMIAN (St ANARGYRE),
LONDON: Fifty Years of History and Charity
1967 – 2017
Published by THE GREEK ORTHODOX CHURCH OF ST ANARGYRE, LONDON, TRUST
Ὅταν ὁ Θεὸς σιωπᾶ….
Ὁ Θεὸς σιωπᾶ, νομίζω, ἂν μοῦ ἐπιτραπεῖ ἡ ἔκφραση, ἀρέσκεται στὴν σιωπή, κι ὅταν μιλᾶ στὸν κόσμο Του αὐτὸ εἶναι μία ἐξαίρεση: Ναί, ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσε ἐν ἡμῖν (Ἰω. 1, 14) καὶ ἔζησε μαζί μας γιὰ τριαντατρία ἔτη, ἀλλὰ αὐτὸ ἀφορᾶ ἕνα ἀπειροελάχιστο ποσοστὸ χρόνου στὰ χιλιάδες ἔτη τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου… Κι ἂν κάποιος ἰσχυρισθεῖ ναί, ἐντάξει, ἀλλὰ καὶ οἱ Προφῆτες καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα διὰ τῶν Πατέρων μετέφεραν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ» στὸν ἄνθρωπο, καὶ πάλι ὁ ἀντίλογος νομίζω ὑπερισχύει: Παρόλα τὰ φωτισμένα λόγια τους, ὁ περισσότερος χρόνος γιὰ τὸν ἄνθρωπο κυλᾶ βασανιστικά, μοναχικά, σιωπηλά, ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἀνταπόκριση τοῦ Θεοῦ: ἀνταπόκριση ποὺ ἐπιθυμοῦμε ὡς τὸ ἐπιθυμητὸ τέλος καὶ ἀπάντηση στὸ νόημα τῆς ἐλπίδος, θέμα καὶ τοῦ Συνεδρίου μας. Σιωπὴ καὶ ἐλπίδα ἴσως ἀντιτίθονται καὶ ἀντιπαλαίουν ὡς νοήματα τὸ ἕνα στὸ ἄλλο… στὸ τέλος ὅμως ἴσως ἡ ὁμίχλη μεταξύ τους νὰ γίνει περισσότερο φωτεινὴ καὶ γεμάτη νόημα.
Published in antifono.gr on
15 Σεπτεμβρίου 2020
αναννώσεις 2346
‘The Symbolic Life’ in 1939, addressing the same Guild of Pastoral Psychology
Αναπτύσσεται η παραβολή στην βάση της διάδρασης πίστεως και εμπιστοσύνης, μέσα από την θεωρία του δεσμού (theory of attachment)
Η µετανεωτερική πραγµατικότητα µε στοιχεία σθεναρής υποκειµενικότητας, έντονα εξατοµικευµένης άποψης, αλλά και πολλαπλής καχυποψίας σε θεσµούς, κοινωνικές δοµές ή και θεσµικές αξίες-αφηγήµατα (συµπεριλαµβανοµένης και της εκκλησιαστικής διδασκαλίας), τα οποία µόλις πριν λίγα χρόνια θεωρούνταν σταθερά και αξιόπιστα, µας φέρνει αντιµέτωπους µε πρωτοφανείς προκλήσεις της λογικής, στα όρια της παραδοξότητας.
Σε αυτό βέβαια συνεργεί καταλυτικά ο µεγεθυντικός (παραµορφωτικός) φακός των µέσων ενηµέρωσης και κοινωνικών δικτύων, που έχουν δηµιουργήσει ένα νέο status quo στην ενηµέρωση-κοινωνική ταυτότητα, εις βάρος προφανώς της κριτικής σκέψης και επιστηµονικής επεξεργασίας. Το άτοµο σήµερα διαφέρει δοµικά από εκείνο µόλις του περασµένου αιώνα, καθώς σε µεγάλο βαθµό συγκροτείται ως ταυτότητα µέσα από την κοινωνική του δικτύωση και την ψηφιακή αλληλεπίδραση.
Η παρά-βαση (από το παρα-βαίνω, εκτρέποµαι της σωστής οδού) και παρα-δοξότητα (εκτροπή και δυσκολία κατανόησης / γνώµης / πίστης / δοξασίας) αποτελούν καθηµερινές εκτροπές στον ψυχικό µας δρόµο. Αν και δεν µπορούν να ερµηνευθούν σωστά στα όρια της προσωπικής γνώµης-λογικής ή «πίστης» σε κάτι, µπορούν ωστόσο να ερµηνευθούν σε ένα διαφορετικό πλαίσιο. Χρειάζονται απαραίτητα την κριτική ανάλυση, την επιστηµονική βάση και την υψηλή νόηση ως ενοποίηση όλων των ψυχικών λειτουργιών (συναισθήµατος, λογικής-κρίσης και νόησης) για αληθεύσουν. Ωστόσο σήµερα η παντοκρατορία και καταδυναστεία των διάφορων «µέσων» (ενηµέρωσης και κοινωνικών δικτύων)
Anxieties and ‘trauma’ in adolescent life in Europe
ΤΗΕ ΟRTHODOX CHURCH OF
Ss COSMAS AND DAMIAN (St ANARGYRE),
LONDON: Fifty Years of History and Charity
1967 – 2017
Published by THE GREEK ORTHODOX CHURCH OF ST ANARGYRE, LONDON, TRUST
Ὅταν ὁ Θεὸς σιωπᾶ….
Ὁ Θεὸς σιωπᾶ, νομίζω, ἂν μοῦ ἐπιτραπεῖ ἡ ἔκφραση, ἀρέσκεται στὴν σιωπή, κι ὅταν μιλᾶ στὸν κόσμο Του αὐτὸ εἶναι μία ἐξαίρεση: Ναί, ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσε ἐν ἡμῖν (Ἰω. 1, 14) καὶ ἔζησε μαζί μας γιὰ τριαντατρία ἔτη, ἀλλὰ αὐτὸ ἀφορᾶ ἕνα ἀπειροελάχιστο ποσοστὸ χρόνου στὰ χιλιάδες ἔτη τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου… Κι ἂν κάποιος ἰσχυρισθεῖ ναί, ἐντάξει, ἀλλὰ καὶ οἱ Προφῆτες καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα διὰ τῶν Πατέρων μετέφεραν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ» στὸν ἄνθρωπο, καὶ πάλι ὁ ἀντίλογος νομίζω ὑπερισχύει: Παρόλα τὰ φωτισμένα λόγια τους, ὁ περισσότερος χρόνος γιὰ τὸν ἄνθρωπο κυλᾶ βασανιστικά, μοναχικά, σιωπηλά, ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἀνταπόκριση τοῦ Θεοῦ: ἀνταπόκριση ποὺ ἐπιθυμοῦμε ὡς τὸ ἐπιθυμητὸ τέλος καὶ ἀπάντηση στὸ νόημα τῆς ἐλπίδος, θέμα καὶ τοῦ Συνεδρίου μας. Σιωπὴ καὶ ἐλπίδα ἴσως ἀντιτίθονται καὶ ἀντιπαλαίουν ὡς νοήματα τὸ ἕνα στὸ ἄλλο… στὸ τέλος ὅμως ἴσως ἡ ὁμίχλη μεταξύ τους νὰ γίνει περισσότερο φωτεινὴ καὶ γεμάτη νόημα.
Published in antifono.gr on
15 Σεπτεμβρίου 2020
αναννώσεις 2346
ΓΙΑ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΠΟΙΜΕΝΟΜΕΝΟΥΣ
Το βιβλίο αυτό δεν φιλοδοξεί να καλύψει πλήρως την σύγχρονη έλλειψη ενός «επιστημονικού» εγχειριδίου ποιμαντικής πράξης, αλλά να καταθέσει συστηματικά τις βασικές αρχές, θεωρητικές και πρακτικές, που συνιστούν το ποιμαντικό έργο. Στοχεύει στην περιγραφή των δύο διαστάσεων της Ποιμαντικής, τόσο στο πνευματικό όσο και στο ψυχολογικό επίπεδο – σε επιστημονικό διάλογο με τις θεωρίες του ψυχισμού. Σκοπεύει επίσης να αναδείξει τους χαρακτήρες της «χαρισματικής Ποιμαντικής», που συχνότατα συγχέονται με την παθολογική λατρεία προσώπων και αναμονή «μαγικών» ικανοτήτων από αυτούς. Δεν περιγράφει το «πώς» πρέπει να λειτουργούν ιδανικά οι ποιμένες, αλλά τους «δρόμους» εκείνους που οφείλουμε να διανύσουμε και τους «τρόπους» στους οποίους οφείλουμε να εκπαιδευθούμε, ώστε να οδηγηθούμε στις σωστές εκκλησιολογικές βάσεις και αποτελεσματικότερες ποιμαντικές πρακτικές.
Το εγχειρίδιο αυτό ακολουθεί μία συμπληρωματική μεθοδολογία σε σχέση με το Μάθημα Ποιμαντικῆς, του αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, ήτοι μία προσέγγιση του «ήθους και των αρετών» του ποιμένα μέσα από την δυναμική περιγραφή τόσο της πνευματικής όσο και της ψυχικής ανάπτυξης. Στις ποιμαντικές πλοηγήσεις του ο ποιμένας οφείλει να γνωρίζει το εκκλησιολογικό έδαφος γι᾽ αυτήν την πορεία, τους σηματοδότες της εν Πνεύματι οδού, και την κατάληξη στον σωτήριο λιμένα. Ο δε ποιμαινόμενος οφείλει να γνωρίζει τους χαρακτήρες του υγιούς ποιμένα, προς μία πνευματική σχέση στις πρέπουσες εκκλησιολογικές βάσεις.
Ἀναφέρεται κυρίως στὴν δυναμικὴ θεώρηση τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸν Μάξιμο Ὁμολογητὴ σὲ νοῦ, λόγο, αἴσθηση, καὶ στοὺς τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους αὐτὴ ἡ διαίρεση φανερώνεται στὴν ἐν Χριστῷ ζωὴ καὶ τὴν ζωὴ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, ἰδιαίτερα τῆς Θεοτόκου. Κυρίαρχο στοιχεῖο τῆς ψυχῆς ὁ ἐσώτερος λόγος, ποὺ ἑνοποιεῖ ὅλες τὶς ὑπόλοιπες δυνάμεις καὶ ἀποκαλύπτει τὴν δυναμικὴ τῆς ἕνωσης καὶ ὁμοίωσης τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεὸ Λόγο.
με έμφαση στα τρία στάδια της πνευματικής ζωής: κάθαρση, φωτισμό, τελείωση
Μετάφραση στην νεοελληνική μον. Χρυσόστομος Τύμπας
Carl Jung and Maximus the Confessor on Psychic Development offers a creative synthesis of elements and directions from both theories and further explores:
- Jung’s views on religion in a dialogue with Maximus’ concepts
- The different directions and goals of Jung’s and Maximus’ models
- Jung’s ‘Answer to Job’ in relation to Maximus’ theory of ‘final restoration’.
Tympas argues that a synthesis of Jung’s and Maximus’ models comprises a broader trans-disciplinary paradigm of development, which can serve as a pluralistic framework for considering the composite psycho-spiritual development.
Constructively combining strands of differing disciplines, this book will appeal to those looking to explore the dialogue between analytical psychology, early Christian theology and Greek philosophy.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΔΗΜ. ΚΥΡΙΑΖΗΣ
https://armosbooks.gr/shop/psychologia/iparksiaki-psyxologia/rous-autognosias/
This volume seeks to explore the intersection of theology, philosophy and the public sphere not by referring the social and political to ethics and deontology as is often the case, but rather to ontology itself, to the very nature of beings. The meaning of history and historicity is most pertinent to this enquiry and is approached here both from the perspective of social reality and from the perspective of ontology. Joining together contributions focusing on theory of the public sphere and metaphysics, chapters explore subjects as diverse as the political implications of the Incarnation, the paradox between ontology and history, politically left and right appropriations of Christianity, the fecundity of Maximus the Confessor’s insights for a contemporary political philosophy, modern Orthodox political theology focusing on Christos Yannaras and numerous thematic areas that together form the mosaic of the enquiry in question.
https://vernonpress.com/title?id=246