Վասիլի Զախարչենկո

Վասիլի Զախարչենկո
Ծնվել է	օգոստոսի 1, 1915
Ծննդավայր	Պետրոգրադ, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել է	հոկտեմբերի 22, 1999 (84 տարեկան)
Վախճանի վայր	Մոսկվա, Ռուսաստան
Գերեզման	Վագանկովյան գերեզմանատուն
Մասնագիտություն	գրող, լրագրող և բանաստեղծ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և Ռուսաստան
Կրթություն	Մաքսիմ Գորկու անվան գրականության ինստիտուտ և Մոսկվայի էներգետիկայի ինստիտուտ
Ժանրեր	գիտական ֆանտաստիկա
Անդամակցություն	ԽՍՀՄ Գրողների միություն
Աշխատավայր	Մաքսիմ Գորկու անվան գրականության ինստիտուտ
Պարգևներ	; ; և

Վասիլի Դմիտրևիչ Զախարչենկո (օգոստոսի 1, 1915(1915-08-01)^[1], Պետրոգրադ, Ռուսական կայսրություն - հոկտեմբերի 22, 1999(1999-10-22)^[1], Մոսկվա, Ռուսաստան), խորհրդային գրող, հրապարակախոս, հասարակական գործիչ և լրագրող։ Պատմության և մշակույթի հուշարձանների պահպանության համառուսաստանյան ընկերության ստեղծման նախաձեռնողներից մեկը՝ 1944 թվականից ԽՍՀՄ Գրողների միության անդամ։

Կենսագրություն

Ծնվել է 1915 թվականի հուլիսի 19-ին (օգոստոսի 1), Պետրոգրադում։

1937 թվականին ավարտել է Մոսկվայի էլեկտրատեխնիկական ինստիտուտը, իսկ 1941-ին ՝ Գրական ինստիտուտը։

Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին նա մասնակցել է Մոսկվայի պաշտպանությանը, զբաղեցրել է Կալինինի ռազմաճակատի թիվ 9 ռազմական մայրուղու տեխնիկական մասի պետի տեղակալի պաշտոնը։ Պատերազմից հետո դասավանդել է Գրական ինստիտուտում։

1947 թվականի վերջից` խմբագրի տեղակալ, 1949 թվականի կեսերից`«Техника — молодёжи» ամսագրի խմբագիր։ Նրան աշխատանքից հեռացրել են1984 թվականին ՝ Արթուր Քլարկի «2010: Ոդիսական երկուսը» վեպի հրապարակումից հետո, որի հերոսներից ոմանք կրում էին հայտնի խորհրդային այլախոհների անուններ։

1950-ական թվականների կեսերից` Խորհրդային Խաղաղության Կոմիտեի ղեկավարներից մեկը։

1970-80-ական թվականներին նա ակտիվ մասնակցություն է ունեցել «Դուք կարող եք» հեռուստածրագրում։ 1991 թվականի նոյեմբերից նա ղեկավարել է իր ստեղծած «Чудеса и Приключения» ամսագիրը։

Վասիլի Դմիտրիևիչ Զախարչենկոն վախճանվել է 1999 թվականի հոկտեմբերի 22-ին, թաղված է Վագանկովսկու գերեզմանատանը։

Բացի ԽՍՀՄ պետական մրցանակներից, նրան շնորհել են Բուլղարիայի Ժողովրդական Հանրապետության և Հունգարիայի ժողովրդական հանրապետության շքանշաններ։

Մրցանակներ, մրցանակներ և կոչումներ

«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 4-րդ աստիճանի շքանշան (05/05/1995)^[2],
Հայրենական պատերազմի II աստիճանի շքանշան (03/11/1985)^[3],
Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշան
Ժողովուրդների բարեկամության շքանշան (08.13.1975)
«Պատվո կրծքանշանի» շքանշան
Մեդալներ
Խաղաղության և բարեկամության շքանշան (Հունգարիա)
Կիրիլ և Մեթոդիոս I աստիճանի շքանշան
Լենինյան կոմերիտմիության մրցանակի դափնեկիր (1983)
ՌԽՖՍՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ (07.21.1981)
Վիեննայի պատվավոր քաղաքացի։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
↑ «Указ Президента Российской Федерации от 5 августа 1995 года № 820 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ ապրիլի 27-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 29-ին.
↑ Память народа

Արտաքին հղումներ

Институт Русской Цивилизации — Захарченко, Василий Дмитриевич

[_09b6d6adeb0f2cb6-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Internet Speculative Fiction Database — 1995.

[2] «Указ Президента Российской Федерации от 5 августа 1995 года № 820 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ ապրիլի 27-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 29-ին.

[3] Память народа

[1]

[2]

[3]