Και πάλι εδώ...

Special TIme - ocean beach figurative art
painting by artist Linda Apple

Έχω καιρό να γράψω κάτι, παρόλο που το μυαλό μου συνεχώς γυρίζει, σκέφτεται, ξανασκέφτεται, αναλύει, συνθέτει και άκρη, δεν βγάζει...
Δεν είναι οτι αναρωτιέμαι ή ανασυγκροτώ απόψεις...Αντίθετα, είμαι πιο κατασταλαγμένη απο ποτέ στις απόψεις μου, τα θέλω και τα όριά μου. Είναι που αρχίζω πια να παρατηρώ τους άλλους. Αφού καταλάγιασε η θύελλα μέσα μου, κάθομαι στο ωραίο αραξοβόλι μου και κοιτάζω τις βαρκες των αλλων να βολοδέρνουν....
Για κάποιους δεν με νοιάζει αν θα τα καταφέρουν να βγούν σώοι στην ακτή. Απλά αναρωτιέμαι για τις μανούβρες τους, που μου φαίνονται τόσο λάθος... και συνεχίζω να τους παρακολουθώ με την υποψία οτι τελικά κι αυτοί μια χαρά θα τα καταφέρουν, αν και διαφορετικά απο μένα.
Για κάποιους άλλους νοιάζομαι πολύ. Μου λείπουν και ανυπομονώ να ελλιμενιστούν και να έρθουν να καθήσουν πλάι μου το συντομότερο.
Με κάποιους ανυπομονώ να ανάψουμε τη βραδυνή φωτιά και να ζήσουμε μια νύχτα αξημέρωτη...Μέχρι το φώς να αναγγείλει την τελευταία μέρα.
Και είναι ένας, το φώς της ζωής μου, ο γιός μου, που παλεύει κι αυτός με τα κύματα. Κι όσο κι αν φωνάζω διαταγές και παραγγέλματα, ξέρω πως μόνος του θα τα καταφέρει. Κι ελπίζω να έρθει γρήγορα η μέρα που θα αράξει κι αυτός τη βάρκα του και θα έρθει δίπλα μου. Οχι για να μείνει. Απλά για να μου δώσει ένα φιλί και να αρχίσει να περπατάει, περήφανος κι ευθυτενής, πλάι στο κύμα, μέχρι να βρεί το δικό του αραξοβόλι, κάπως κοντά, αλλά και λίγο μακριά απο το δικό μου...