Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

Όχι! Δεν θέλουμε να σωθούμε!

Φίλες και φίλοι.
Σας παρουσιάζω ένα επίκαιρο και ενδιαφέρον άρθρο του καλού μου φίλου ιατρού Φώτη Μιχαήλ.


Γράφει ο Φώτιος Μιχαήλ, ιατρός

Μιλώντας για την 25η Μαρτίου και την Επανάσταση του 1821, μας αρέσει, συνήθως, να λέμε λόγια φανταχτερά, γεμάτα θριαμβολογίες και επαίνους. Σπάνια ακούγεται λόγος, που να ελέγχει και να προβληματίζει. Η επέτειος, όμως, της 25ης Μαρτίου δεν είναι μόνον μια επέτειος ηρωϊκών αγώνων και πολεμικών κατορθωμάτων. Είναι ταυτόχρονα και μια πολύ καλή αφορμή, να κάνουμε όλοι μας μιαν άσκηση αυτοκριτικής και να αναρωτηθούμε:
Τι είναι αυτό, που μετράει περισσότερο για τους ήρωες του ’21; Είναι τα λόγια μας τα μεγάλα, οι παρελάσεις και η κατάθεση στεφάνων; Ή μήπως οι ψυχές τους λαχταράνε από εμάς άλλα πράγματα και κυρίως να τους μιμηθούμε στην πράξη, και η ζωή μας να είναι σύμφωνη με τα πιστεύω τους και τα ιδανικά τους;

Στα χρόνια μας, έχουμε κάνει, δυστυχώς, την Πατρίδα μας ένα απέραντο εργαστήριο αυτοκαταστροφής. Οι αλήθειες του ’21 παραποιούνται, τα πρόσωπα των ηρώων σπιλώνονται, η Πίστη και τα Ιδανικά των προγόνων μας θάβονται.
Τα παιδιά μας μεγαλώνουν μέσα σε μια σύγχυση δαιμονική. Μπερδεύουν την φιλοπατρία με τον φασισμό. Βάζουν φωτιά στην τιμημένη και ένδοξη Ελληνική Σημαία, λες και πρόκειται για ένα οποιοδήποτε πανί.
Τρέφονται με τα δηλητήρια της αθεΐας και της παγκοσμιοποίησης και ντρέπονται να πουν, ότι γεννήθηκαν Έλληνες και Ορθόδοξοι.
Τις θυσίες των ηρώων του ’21, τα οράματα, τις αξίες και την πίστη τους, φτάσαμε να τα θεωρούμε παρακατιανά και παλιομοδίτικα. Αφ’ ότου λευτερωθήκαμε από τον τούρκικο ζυγό, πετάξαμε στα άχρηστα τον δοκιμασμένο δικό μας Τρόπο και λιμπιστήκαμε την κάλπικη γυαλάδα των ξένων.
Ειρωνευτήκαμε την φιλοκαλία των πατέρων μας και προτιμήσαμε τα ξυλοκέρατα του πάπα και των προτεσταντών. Τυφλωθήκαμε από τα ψεύτικα και πλάνα ’’φώτα’’ των δήθεν πολιτισμένων της εσπερίας, και στο τέλος παγιδευτήκαμε για τα καλά.

Με δική μας, βεβαίως, υπαιτιότητα δώσαμε δικαιώματα στους Ευρωπαίους ’’σωτήρες’’ μας(*), να μας εμπαίζουν, να μας υποτιμούν και να μας εκμεταλλεύονται. Μέχρι πότε, όμως;
Την απάντηση την έδωσε, πριν από λίγες ημέρες, σχολιάζοντας συκοφαντικό για την Ελλάδα μας δημοσίευμα του γερμανικού τύπου, ο γηραιός και πολύπειρος Μίκης Θεοδωράκης με τα παρακάτω λόγια, λόγια που ταιριάζουν στην επέτειο της 25ης Μαρτίου και που δικαιώνουν απόλυτα τους Αγώνες και τις Θυσίες όλων των Ηρώων του ‘21:
’’ Όχι! Δεν θέλουμε να σωθούμε! Το μόνο που θέλουμε, είναι, να μας αφήσουν μόνους και ήσυχους. Και να είστε βέβαιοι, ότι τα καταφέρνουμε καλά. Γιατί η γη μας είναι καλή. Η θάλασσά μας πλούσια. Κι εμείς εργατικοί, φιλόξενοι, νοικοκυραίοι, αλτρουιστές και πατριώτες’’.



25η Μαρτίου 2015

_____________________________________________
(*) (ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ)

Όλοι οι προκομμένοι άντρες των παλαιών Ελλήνων, οι γοναίγοι όλης της ανθρωπότης, ο Λυκούργος, ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Αριστείδης, ο Θεμιστοκλής, ο Λεωνίδας, ο Θρασύβουλος, ο Δημοστένης και οι επίλοιποι πατέρες γενικώς της ανθρωπότης κοπίαζαν και βασανίζονταν νύχτα και ημέρα μ' αρετή, με 'λικρίνειαν, με καθαρόν ενθουσιασμόν να φωτίσουνε την ανθρωπότη και να την αναστήσουν να 'χει αρετή και φώτα, γενναιότητα και πατριωτισμόν. Όλοι αυτείνοι οι μεγάλοι άντρες του κόσμου έντυναν τους ανθρώπους αρετή, τους γύμνωναν από την κακή διαγωή και γένονταν δάσκαλοι της αλήθειας.
Κάνουν και οι μαθηταί τους οι Ευρωπαίοι την ανταμοιβή εις τους απογόνους εμάς -γύμναση της κακίας και παραλυσίας.
Τέτοι' αρετή έχουν, τέτοια φώτα μας δίνουν. 


Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

Μια άγρια δολοφονία διαρκείας.



Ας μην παρεξηγηθώ για τον τίτλο των όσων γράφω, αλλά εγώ έτσι είδα και έτσι κατάλαβα το τέλος που είχε ο εικοσάχρονος άτυχος σπουδαστής της Γαλακτοκομικής Σχολής των Ιωαννίνων, Βαγγέλης Γιακουμάκης. Άγρια δολοφονία διαρκείας. Και τονίζω το διαρκείας γιατί επί δυο χρόνια και σε καθημερινή βάση των δολοφονούσαν, οι γνωστοί με το όνομα Κρητικοί συμφοιτητές του. Επί δυο χρόνια υποβαλλόταν σε βασανιστήρια και εξευτελισμούς από μια ομάδα νεαρών συμφοιτητών του που, πράμα παράδοξο, συνέβαινε να κατάγονται από το ίδιο νησί με τον Βαγγέλη. Από την Κρήτη. Έχει συγκλονίσει όλη την Ελλάδα, αλλά και τον ελληνισμό έξω από τα σύνορα της χώρας το άδικο τέλος αυτού του παλικαριού. Ένα τέλος που ξεπερνά τα όρια κάθε φαντασίας. Ήπιου χαρακτήρα και χαμηλών τόνων φαίνεται να ήταν ο Βαγγέλης κι΄έτσι δεχόταν όλες τις ταπεινώσεις και τους εξευτελισμούς με μόνη αντίδραση την προσπάθεια να μπορέσει να ξεφύγει από τα χέρια των δημίων του και να τρέξει να κλειδωθεί στο δωμάτιό του για να ξεσπάσει σε κλάματα.
Ξεπερνάει τη φαντασία κάθε λογικά σκεπτόμενου ανθρώπου το ότι αυτός ο νεαρός Βαγγέλης Γιακουμάκης δεν κατάφερε να έχει και να προβάλει κάποιες αντιδράσεις.Και μετά από όλα αυτά είναι επόμενο να προβάλουν πλήθος οι απορίες.
Είναι δυνατόν επί δύο χρόνια σε μια Σχολή με πάρα πολλούς φοιτητές να βασανίζεται από φοιτητές ένας συμφοιτητής τους και κανείς να μην αντιληφθεί κάτι ή μήπως κάποιοι συμφοιτητές του γνώριζαν αλλά φοβόντουσαν να ανοίξουν το στόμα τους;
Σε μια Σχολή που υπάρχει διευθυντής, υποδιευθυντής, καθηγητές, υπαλληλικό προσωπικό κανείς δεν είδε, κανείς δεν άκουσε, κανείς δεν έμαθε κάτι;
Κάποιοι συμφοιτητές του βγαίνουν τώρα, κατόπιν εορτής, στα ΜΜΕ και μιλούν με λεπτομέρειες για τα βασανιστήρια στα οποία υπέβαλαν τον άτυχο Βαγγέλη οι Κρητικοί δήμιοι του. Όμως ούτε ένας δεν πλησίασε κάποιον υπεύθυνο της Σχολής για να αναφέρει αυτά που γίνονταν σε βάρος ενός συμφοιτητή τους. Γιατί; Τόσο πολύ όλοι τους φοβόντουσαν τους Κρητικούς;
Τελικά ο νεαρός Βαγγέλης μην αντέχοντας πλέον αποφάσισε και έδωσε τέλος στην ζωή του. Έκοψε τις φλέβες από το δεξί του χέρι και άφησε την τελευταία του πνοή ανάμεσα στ΄αγκάθια, κοντά στη σχολή του. Και για τριανταοχτώ ολόκληρα μερόνυχτα ήταν η βορρά των αγριμιών της περιοχής αφού η αστυνομία απεδείχθη ανίκανη να τον βρει.
Τελικά η Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων εδιοικείτο από το Συμβούλιο των καθηγητών ή από την ομάδα των Κρητικών φοιτητών;
Δυστυχώς η αυτοκτονία του νεαρού φοιτητή δεν είναι το μόνο που έχει γίνει στην πατρίδα μας. Στο παρελθόν έχουμε θρηνήσει και άλλα νεαρά παιδιά θύματα της ενδοσχολικής βίας. Κι΄ενώ είναι ένα άσχημο και επικίνδυνο φαινόμενο αυτό που συμβαίνει, από μέρους της Πολιτείας δεν έγινε, δεν γίνεται και ούτε θα γίνει ποτέ κάτι που να μπορεί να σταματήσει κακό. Οι πολιτικοί μας δεν φαίνονται να διαθέτουν τέτοιες ευαισθησίες. Κι΄έτσι θα περιμένουμε το επόμενο θύμα αφού δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι είμαστε ένοχοι όλοι μας όταν επιτρέπουμε να υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις.

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015



Ελευθερία και βίος ενάρετος πάνε πάντοτε μαζί

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός

Στην Αθηναϊκή αγορά του ''Χρυσού αιώνα'', σαν υψώσει ο ήλιος το μπόϊ του και κάνει τον ιδρώτα ποτάμι, , τα συνάφια παρατάνε για λίγο τις δουλειές τους και πιάνουνε την κουβέντα.
- Περικλή, εσύ που τόσα ξέρεις, πες μας τί είναι ευτυχία;
- Ο παππούς ο Θουκυδίδης έλεγε: ''Το εύδαιμον το ελεύθερον''. Ευτυχία είναι η ελευθερία.
- Και ελευθερία τί είναι;
- ’’Ελευθερία εστί αγαθή συνείδησις’’. Έτσι δίδασκε ο σοφός Περίανδρος από την Κόρινθο. Ελευθερία και βίος ενάρετος πάνε πάντοτε μαζί. Θυμάστε τί έλεγε ο δάσκαλος εκείνος, που τον καταδικάσαμε να πιει το κώνειο; ''Όποιος παρασύρεται από τις απολαύσεις και τις ηδονές του σώματος,  καταντάει δούλος. Κανείς δεν μπορεί να είναι ελεύθερος, εάν δεν είναι κύριος του εαυτού του''. 

Η ίδια συζήτηση συνεχίζεται, οχτώ αιώνες αργότερα, στην Πόλη των ονείρων μας: Στην Βασιλεύουσα.
Στο κέντρο της λαοσύναξης βρίσκεται ο Μέγας Ιεράρχης Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Το παλάτι και οι άνθρωποι του σκότους δεν αντέχουνε τον χρυσό του λόγο, που στηρίζει τους φτωχούς και ελέγχει τους δυνάστες, γι' αυτό και τον εξορίζουνε τρείς φορές.
- Πάτερ Ιωάννη Χρυσόστομε, τί είναι ελευθερία;
- Ελευθερία είναι η εικόνα  του Θεού στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος  είναι πλασμένος από τον Θεό αυτεξούσιος και ελεύθερος. Όπου είναι το πνεύμα του Κυρίου , εκεί είναι και η Ελευθερία. Δεν έχετε ακούσει τί λέει επ' αυτού και ο Απόστολος Παύλος; ''Εσείς αδελφοί μου είστε καλεσμένοι για την ελευθερία. Προσοχή μονάχα, μην πάρετε την ελευθερία ως αφορμή για καλλιέργεια των παθών''.

Και από την Πόλη πάμε στα Γιάννενα, χίλια πεντακόσια χρόνια μετά, με πρωταγωνιστές αυτή την φορά τον Αλή πασά και τους ηρωικούς Σουλιώτες.
Παραδοθείτε μωρέ, τους λέει ο Αλή πασάς, κι εγώ θα σας χαρίσω ό, τι λαχταράει η ψυχή σας. Και οι Σουλιώτες του απαντάνε: Η λευτεριά , πασά μου, δεν αγοράζεται ούτε με όλους τους θησαυρούς της γης.

Αφήνουμε τα Γιάννενα και πάμε κατευθείαν στην Τεργέστη. Η κουβέντα για την ελευθερία άναψε για τα καλά. Στο κέντρο της ομήγυρης τον πρώτο λόγο έχει κάποιος από το Βελεστίνο. Ρήγας το όνομά του.
- Αδέλφια μου, μπροστά μας έχουμε δυο ελευθερίες. Την ελευθερία του Γένους και την ελευθερία του ήθους. Για την ελευθερία μας από τους Τούρκους, ένα έχω να πω: Η σκλαβιά πιότερο δεν υποφέρεται. Θα αγωνιστούμε και ό, τι πει ο Θεός. Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή.
Όσο για το ηθικό σύνορο της ελευθερίας να θυμάστε τούτο το ρητό: ''Μη κάμεις εις τον άλλον αυτό, που  δεν θέλεις να κάμουν εις εσένα''. Συλλογάται καλά, όποιος συλλογάται ελεύθερα

Και φτάνουμε στα χρόνια τα δικά μας. Τα χρόνια των μνημονίων, της ταπείνωσης και του εθνικού μας εξευτελισμού.
Είναι ολοφάνερο, ότι ως έθνος σκλαβωθήκαμε. Και σκλαβωθήκαμε, διότι θεωρήσαμε την ευκολία και την άνεση πιο σημαντικές κατακτήσεις από την θεόσδοτη ελευθερία. Και η ειρωνεία είναι, ότι κοντά στην ελευθερία χάνουμε τώρα και τα ευτελή δολώματα των ευκολιών και των ανέσεων.
Έλεγε εκείνος ο ευλογημένος στρατηγός Μακρυγιάννης: ''Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης''.
Οι σημερινοί Έλληνες χάσαμε την λευτεριά μας, όπως χάνουνε την ελευθερία τους και οι πίθηκοι στην Ινδία: Ειδικά δοχεία καλά στηριγμένα, που έχουνε στόμιο μικρής διαμέτρου, τα γεμίζουν με φυστίκια. Οι πίθηκοι βάζουνε το χέρι τους μέσα, γεμίζουν λαίμαργα την χούφτα τους με φυστίκια αλλά έτσι, όπως είναι κλειστή και γεμάτη η παλάμη τους, είναι αδύνατον να χωρέσει και να βγει από το δοχείο...Στο μεταξύ έρχονται οι επιτήδειοι και τους αιχμαλωτίζουν.
Το παράδειγμα φαίνεται απλό, αλλά έχει το νόημά του: Καμμιά εθνική ελευθερία δεν τα καταφέρνει να ζήσει για πολύ, όταν στις ψυχές των ανθρώπων πεθαίνει η  ελευθερία του Πνεύματος και του Ήθους.



14 Μαρτίου 2015

(Σαν σήμερα, το 1957, απαγχονίζεται στην Κύπρο από τους Άγγλους κατακτητές ο γενναίος Αγωνιστής της Ελευθερίας Ευαγόρας Παλληκαρίδης, σε ηλικία μόλις 19 ετών)  

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

Η ζωγραφιά του μίσους. 


Σ τ΄αλήθεια δεν ξέρω πως να χαρακτηρίσω την συμπεριφορά της Γερμανίας απέναντι στη χώρα μας. Δεν μπορώ να καταλάβω αν αυτή η χώρα είναι φίλη, σύμμαχος και εταίρος μας μέσα σε μια Ένωση κρατών, που υποτίθεται ότι όλα τα μέλη έχουν όχι μόνο τις ίδιες υποχρεώσεις αλλά και τα ίδια δικαιώματα.
Η συμπεριφορά τόσο της Γερμανίδας καγκελαρίου, Άγγελλα Μέρκελ όσο και του υπουργού οικονομικών Βόλφανγκ Σόϊμπλε, μαζί τους και ο Ολλανδός πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάϊσελμπλουμ, είναι καθαρά συμπεριφορά αφεντάδων σε σκλάβους και ίσως ακόμα χειρότερη. Ο γερμανικός τύπος στο σύνολό του, με την ανοχή τους και διόλου απίθανο και με τις προτροπές τους, έχει κηρύξει έναν ιερό πόλεμο μίσους και ντροπής ενάντια στη χώρα μας και τον λαό της. Χλευάζουν ακόμη και αυτή την ελληνική ιστορία την οποία σεβάστηκαν για αιώνες όλοι οι λαοί της γης. Διακωμωδούν την θλιβερή κατάσταση του λαού της χώρας μας που χτυπημένος από την κρίση, που αυτοί του φόρτωσαν, αγωνίζεται να επιβιώσει. Το μίσος είναι ζωγραφισμένο στα πρόσωπα και των τριών αυτών πολιτικών όταν αρχίζουν να μιλούν για την Ελλάδα. Τα λόγια τους είναι σκέτο δηλητήριο για κάθε τι που αφορά την Ελλάδα. Λέξη καλή δεν έχει βγει ποτέ από τα χείλια τους. Κι΄ούτε ποτέ μας έδειξαν αν γνωρίζουν να χαμογελούν.
Είναι γεγονός ότι δεν περίμεναν ποτέ ότι θα βρεθούν αντιμέτωποι με κάποιους Έλληνες που δεν έμοιαζαν σε τίποτα με αυτούς, που όλα τα προηγούμενα χρόνια μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση έσκυβαν ταπεινά μπροστά τους τα κεφάλια σαν κάποιοι μεγάλοι ένοχοι. Δεν περίμεναν ποτέ ότι μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου του 2015 οι νέοι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού θα βρίσκονταν μέσα στις αίθουσες του Eurogroup χωρίς γραβάτες, με τα πουκάμισα έξω από τα πανταλόνια αλλά και με το ύφος ότι και εμείς είμαστε ίσοι με σας. Αυτοί οι κύριοι των Βρυξελλών έχουν μάθει να μετράνε την αξία ενός ανθρώπου από ένα κουρέλι πανί κρεμασμένο στο λαιμό του. Ο πολλά βαρύς Σόϊμπλε δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει το ότι ένας Βαρουφάκης μπόρεσε να σταθεί μπροστά του με το κεφάλι ψηλά και να μην τον προσκυνήσει. Κοντά του κι΄ο Ολλανδός, Γερούν Ντάϊσελμπλουμ δεν μπόρεσε να πιστέψει ότι ένας άγνωστος μέχρι χτες Έλληνας μπορεί να είναι πιο ψηλά απ΄αυτόν. Και η μεγάλη κυρία της Γερμανία και αφέντρα της Ευρώπης, Άγγελλα Μέρκελ, ακόμη δεν μπορεί να πιστέψει ότι οι Έλληνες τη` αμφισβήτησαν και αδιαφόρησαν προσπερνώντας την.
Έτσι άρχισε ο πόλεμος. Το τείχος της έχθρας και του μίσους ορθώθηκε μπροστά στις προτάσεις που κουβαλούσαν μαζί τους οι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού. Προτάσεις για μια καλύτερη και πιο ανθρώπινη ζωή του λαού της χώρας. Προτάσεις για να πάψουν οι Έλληνες να πεινάνε. Προτάσεις για να ξαναγυρίσει το χαμόγελο στα χείλια των μικρών παιδιών και να μην πηγαίνουν στο σχολείο χωρίς φαγητό. Η απάντησή του ήταν ΝΕΙΝ που στα γερμανικά θα πει όχι. Αυτά έχουν να προσφέρουν η Μέρκελ, ο Σόϊμπλε και ο Ντάϊσελμπλουμ στους Έλληνες. Τους ευχαριστούμε αλλά κάποτε θα μας το πληρώσουν.

Παρακαλώ περάστε από την ιστοσελίδα μου http://eftanhsa.blogspot.com και θα βρείτε κάτι ενδιαφέρον. Γράψτε τη γνώμη σας. 

Σάββατο 7 Μαρτίου 2015

5η του Μάρτη 1943.
Η Ελλάδα ξεσηκώνεται.

Προχτές την 5η του Μάρτη η Ελλάδα της περηφάνιας και της παλικαριάς, γιόρτασε μια μεγάλη επέτειο Αντίστασης. Ήταν ακριβώς εβδομήντα δύο χρόνια πριν, 5η του Μάρτη του 1943 όταν ο λαός της Αθήνας αλλά και όλης της Ελλάδας ξεσηκώθηκε ενάντια στην απόφαση των Γερμανών για την επιστράτευση των Ελλήνων προκειμένου να προσφέρουν την εργασία τους στους καταχτητές.
Κάθε κάτοικος, ηλικίας 16 – 45 ετών είναι υποχρεωμένος να αναλάβει εργασία σε γερμανικές υπηρεσίες που θα του υποδειχθούν...ακόμη και έξω από τον μόνιμο τόπο κατοικίας του. έλεγε το γερμανικό διάταγμα. Κι΄ακόμη απειλούσαν ότι όποιος δεν συμμορφωθεί μπορεί ακόμη και να σταλεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία.
Οι βάρβαροι Γερμανοί έψαχναν για σκλάβους. Όμως κείνη την ημέρα μια σκλαβωμένη και υπόδουλη χώρα, μ΄έναν αδούλωτο λαό, η Ελλάδα της Αντίστασης και της παλληκαριάς, βροντοφώναξε ένα ακόμα ΟΧΙ στους βάρβαρους Γερμανούς.
Λίγες μέρες πριν οι δυνάμεις κατοχής προσπάθησαν να ευαισθητοποιήσουν τον ελληνικό λαό με την εξής ανακοίνωση.
Ο Αρχηγός του τρίτου Ράϊχ Αδόλφος Χίτλερ εκτιμών την γενναιότητα του ελληνικού λαού την οποίαν επέδειξεν εις το πεδίον της μάχης, επιθυμεί να έχει τούτον συμπαραστάτη εις την ιστορικήν πορεία την οποίαν εχάραξε δια την δημιουργία ενός νέου κόσμου...
Παρένθεση. Αυτά τα λόγια είναι σαν να βλέπεις σήμερα τον Βόλφανγκ Σόϊμπλε να υμνεί τον Βαρουφάκη. Κλείνει η παρένθεση.
Στις 5 του Μάρτη η θύελλα ξεσπάει. Ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά αψηφώντας κάθε κίνδυνο βρίσκεται στους δρόμους σε μια γενική πανελλαδική απεργία.
Τα θρυλικά χωνιά της Κατοχής ξεσηκώνουν τον κόσμο και τον καλούν στους δρόμους.
Πλακάτ με το σύνθημα Κάτω η επιστράτευση περιφέρονται παντού. Χιλιάδες οι προκηρύξεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στους δρόμους. Ο παράνομος  Ριζοσπάστης θα κυκλοφορήσει δυο φορές εκείνη την ημέρα καλώντας το λαό σε εξέγερση μέχρι την νίκη.
Όπως ήταν αναμενόμενο οι βάρβαροι Γερμανοί απαντούν με τα όπλα.. Γύρω στους 20 είναι οι νεκροί και 135 οι τραυματίες.
Κάτω από αυτή τη λαϊκή έκρηξη και φοβούμενοι περισσότερα οι Γερμανοί αναγκάζονται σε υποχώρηση ενώ την επομένη ανακαλούν την διαταγή και ματαιώνουν την επιστράτευση. Ο περήφανος ελληνικός λαός έδωσε ένα ακόμα μάθημα στους Γερμανούς. Τους νίκησε.