Xoán I de Escocia

Xoán I de Escocia

Nome orixinal	(gd) Iain Bailiol (en) John Balliol
Biografía
Nacemento	1249
Morte	25 de novembro de 1314 (64/65 anos) Châteaux de Hélicourt, Francia (en)
Lugar de sepultura	Picardía
Monarca de Escocia
17 de novembro de 1292 – 10 de xullo de 1296 ← Margarida I de Escocia – Roberto I de Escocia →
Datos persoais
Relixión	Cristianismo
Educación	Durham School (en)
Actividade
Ocupación	monarca
Carreira militar
Conflito	Guerras de independencia de Escocia
Familia
Familia	Casa de Balliol (pt)
Cónxuxe	Isabella de Warenne
Fillos	Margaret Balliol, Henry Balliol, Edward Balliol
Pais	João I de Balliol   e Dervorguila de Galloway
Irmáns	Eleanor Balliol
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok Dictionary of National Biography Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron

Xoán (II) de Balliol ou Xoán de Balliol, tamén coñecido como Xoán I de Escocia (en escocés Iain Bailiol; en inglés John Balliol) nado en 1248 e finado no Château-Gaillard en 1315. Foi de facto rei de Escocia entre 1292 e 1296. Fillo de Devorguilla de Galloway e de Xoán de Balliol.

Acceso ao trono

Xoán de Balliol e a súa esposa.

Trala morte do rei Alexandre III de Escocia en 1285, Margarida “a dama de Noruega” herdou o trono escocés, circunstancia que aproveitou o rei Eduardo I de Inglaterra para intentar casar ao seu fillo Eduardo con Margarida e así anexionarse o Reino de Escocia. Antes de celebrarse a voda en 1290, Margarida morre e comezan as tensións entre as dúas liñaxes máis importantes da aristocracia escocesa (os Balliol e os Bruce). Sen acadar un acordo, o futuro Roberto I de Escocia, V Señor de Annandale, e Xoán de Balliol, descendente da filla máis vella de David. Jonh Balliol reclamou o seu dereito como neto de David; Xoán e Roberto disputáronse a coroa. Houbo enfrontamentos continuos entre as dúas familias ata que Xoán de Balliol conseguiu coa axuda de Eduardo I facerse co trono escocés, ao que accedeu co nome de Xoán I o 17 de novembro de 1292.

Reinado

A partir dese momento Escocia estivo ao servizo do Inglaterra. Isto tróuxolle problemas ao seu reinado pois non podía tomar decisións sen pasar pola aprobación do rei inglés. Pouco tempo despois, en 1265, o rei Xoán buscou a alianza con Francia, aproveitando que este reino estaba en guerra con Inglaterra, polo que Escocia negou o seu exército aos ingleses para combater contra Francia, en lugar disto, preparáronse para combater contra eles, desafortunadamente Eduardo I soubo do pacto e decidiu invadir Escocia. Tras sufrir unha derrota na batalla de Dunbar, Xoán viuse forzado a abdicar e foi encarcerado en 1297 xunto co seu fillo Eduardo na Salt Tower.

Últimos anos

Despois de dous anos en prisión Xoán de Balliol foi liberado, en xullo de 1299, grazas ao Papa Bonifacio VIII pero prohibíuselle regresar a Escocia e foi obrigado a negociar a paz entre Francia e Inglaterra. Baillol acordou vivir en Francia, onde tiña terras e propiedades. Aínda que nunca volveu a Escocia, o seu pobo recordábao como un precursor da guerra de Independencia de Escocia e como lexítimo rei.

Finou en 1315 en Francia e esta soterrado na Igrexa de San Waast en Bailleul-sur-Eaune.

Familia

Xoán contraeu matrimonio en 1281 con Isabel de Warenne, filla de John de Warenne, VII conde de Surrey. Os seus avós paternos foron Hugo X de Lusignan e Isabel de Angulema, viúva do rei Xoán I de Inglaterra.

Xoán e Isabel tiveron dous fillos:

• Eduardo de Balliol, Rei de Escocia, (m. 1364). Segundo algunhas opinións Eduardo contraeu matrimonio con Margarida de Tarento, que era filla de Filipe de Tarento (m. 1332), irmán do rei Roberto I de Nápoles.
• Enrique de Balliol, caído durante a Batalla de Annan en 1332, non tivo fillos.

Predecesor: Margarida

Rey de Escocia 1292 - 1296

Sucesor: Ocupación Inglesa (Eduardo I de Inglaterra)