Saltar ao contido

Abel Azcona

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaAbel Azcona

(2018) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento1 de abril de 1988 Editar o valor en Wikidata (36 anos)
Madrid, España Editar o valor en Wikidata
ResidenciaLisboa
Nova York Editar o valor en Wikidata
RelixiónAteísmo Editar o valor en Wikidata
EducaciónEscola de Arte de Pamplona
Actividade
Campo de traballoArte contemporánea, escritor e performance (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
OcupaciónArtista, escritor
Período de actividade2005 Editar o valor en Wikidata -
MovementoArte conceptual, performance (pt) Traducir, Arte contemporánea e poema/processo (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Participou en
Bienal de Venecia
Asian Art Biennale (en) Traducir
Asian Art Biennial (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Obra
Obras destacables
Sinatura Editar o valor en Wikidata

Páxina webabelazcona.art Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm5222128 Twitter: abelazcona BNE: XX5897007 Dialnet: 3655326 Editar o valor en Wikidata
Azcona durante A Morte do Artista no Círculo de Belas Artes de Madrid.
Os Pais de Azcona realizada en Madrid.
Os Pais de Azcona realizada en Madrid.

Abel Azcona, nado en Madrid o 1 de abril de 1988, é un artista español especializado en accións artísticas.[1] A súa obra, cun marcado aspecto autobiográfico, maniféstase en soportes artísticos que nacen do desempeño e evolucionan en instalacións, esculturas, videoarte, pintura[2] ou escritura, con obras literarias desde ensaios, ata textos literarios ou conmemorativos.[3] Os seus primeiros traballos versaron sobre a identidade persoal, a violencia e os límites da dor, evolucionando ata obras de carácter crítico, político e social.[4][5][6][7][8][9]

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Carreira artística

[editar | editar a fonte]

Abel Azcona exprésase a través de accións artísticas, coñecidas tamén como performances.[10][11] As primeiras obras de Abel Azcona foron creadas nas rúas de Pamplona a partir do ano 2005, sendo alumno da Escola de Arte de Pamplona.[12][13][14] Todas elas cun espírito crítico e co obxectivo de denuncia en temáticas como o abandono, a violencia, a identidade ou a sexualidade.[15][16] Azcona converte durante estes primeiros anos as experiencias traumáticas vividas en raíz das súas primeiras accións e obras artísticas.[17] Con todo até os anos 2011 e 2012[18] non realiza as súas primeiras exposicións e proxectos con maior relevancia.[1][19][20][21]

As obras de Azcona levan aos límites o seu corpo e adoitan estar relacionados con temáticas sociais.[22] Abel Azcona declara que o obxectivo das súas obras busca un fin máis aló do puramente estético.[23][24][25] A súa intención con cada acción artística é transformar internamente ao espectador e que con iso lle obrigue a reaccionar.[1] Así, a representación do seu propio corpo e obra son obxectos críticos e políticos.[5][12][26] As temáticas da maioría das súas performances son, no seu maior parte, autobiográficas e enfocadas a temas como o abandono, a violencia, o abuso e malos tratos infantís, a enfermidade mental, a privación de liberdade, a prostitución, a vida e a morte.[11][13][27]

Exposicións

[editar | editar a fonte]

O seu traballo foi exposto en exposicións e galerías de todo o mundo, obtendo proxección internacional na Bienal de arte asiática en Dacca e Taipei, a Bienal de Lión, o Festival Internacional de Performance de Miami[28] ou a Bienal de Arte Viva de Bangladesh.[29][30][31] Ademais, Azcona está presente en varios museos e centros culturais nacionais e internacionais como o Centro de Arte Contemporánea de Málaga, o Museo de Arte Moderna de Bogotá, o Art League Houston, o Museo Leslie Lohman de Nova York[32] ou o Círculo de Belas Artes de Madrid.[4][33][34][35][36] O Museo de Arte Contemporánea de Bogotá[37] dedicoulle unha exposición retrospectiva en 2014.[38][39]

  1. 1,0 1,1 1,2 (López Landabaso 2017, p. 379)
  2. "Abel Azcona critica la manca de drets humans en una nova exposició a Sant Fruitós". regio7.cat (en catalán). 22 de febreiro de 2019. Arquivado dende o orixinal o 24 de xuño de 2019. Consultado o 11 de decembro de 2019. 
  3. Molina Ruiz 2016, p. 151.
  4. 4,0 4,1 (Muñoz Clemente 2016, p. 266)
  5. 5,0 5,1 Criado Santos, Brezo (28 de xuñode 2019). "Abel Azcona: "España es un país de tabúes”". Cadena Ser (en español) (España). Consultado o 3 de novembro de 2019. 
  6. (Peñuela 2017, p. 71)
  7. "ABEL AZCONA INAUGURA DONOSTIARTEAN". makma.net (en castelán). 5 de abril de 2016. Archived from the original on 11 de decembro de 2019. Consultado o 11 de decembro de 2019. 
  8. García García, Óscar (25 de abril de 2016). "Las últimas “Horas” de Abel Azcona". plataformadeartecontemporaneo.com (en castelán). Archived from the original on 11 de decembro de 2019. Consultado o 11 de decembro de 2019. 
  9. Europa Press (17 de decembro de 2013). "El 'Gallery Weekend SDR' se despide este sábado en Enclave Pronillo". europapress.es (en castelán). Archived from the original on 24 de xuño de 2019. Consultado o 11 de decembro de 2019. 
  10. Huerta 2019, p. 111.
  11. 11,0 11,1 Cano Martínez, María Jesús. Escondido tras la piel. Representaciones y afrontamos del dolor y el sufrimiento desde el arte de acción (en Española). Granada. ISBN 978-84-9163-954-1. 
  12. 12,0 12,1 Lapidario, Josep (setembro de 2015). "Abel Azcona: "Un artista cómodo no me vale, no es contemporáneo, no es nada"". Jotdown (en español) (España). Consultado o 25 de setembro de 2019. 
  13. 13,0 13,1 "Abel Azcona". Consultado o 3 de novembro de 2019. 
  14. Oliveira Lizarribar, Ana (13 de outubro de 2012). "Abel Azcona, arte en acción". noticiasdenavarra.com (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 12 de decembro de 2019. Consultado o 11 de decembro de 2019. 
  15. "El artista Abel Azcona se tatúa esto la zona perianal para protestar contra Trump". marzo de 2017. Consultado o 21 de novembro de 2019. 
  16. Pérez, Ignacio (6 de febreiro de 2015). "Abel Azcona, performatizar la infancia (II)". Zero Grados (en español) (España). Archived from the original on 28 de novembro de 2015. Consultado o 25 de setembro de 2019. 
  17. Silva 2018.
  18. Escudero, Sergi (29 de agosto de 2019). "negratinta.com". negratinta.com (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 29 de agosto de 2019. Consultado o 11 de decembro de 2019. 
  19. De la Iglesia, María (15 de abril de 2014). "“El arte de explorar los fantasmas”". revistabeis.es (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 26 de setembro de 2020. Consultado o 11 de decembro de 2019. 
  20. Redacción (20 de novembro de 2015). "Abel Azcona muestra en la sala de la plaza Serapio Esparza 'Desenterrados'". diariodenavarra.es (en castelán). Consultado o 11 de decembro de 2019. 
  21. Garsán, Carlos (20 de outubro de 2016). "Abel Azcona trae a Valencia su performance sexual más extrema". valenciaplaza.com (en castelán). Consultado o 11 de decembro de 2019. 
  22. Molina Ruiz. "3.2 Autorretrato al límite". El autorretrato como canalizador del dolor (tesis doctoral) (en español). Granada. ISBN 978-84-9125-814-8. 
  23. Raggi, Adriana (9 de outubro de 2015). "Abel Azcona: Empathy and Prostitution". Las Disidentes (en español) (España). Consultado o 25 de setembro de 2019. 
  24. Guisado, Paula (17 de agosto de 2013). "Un artista termina en urgencias tras 42 días emulando la vida en una placenta". El Mundo (en español) (España). Consultado o 3 de novembro de 2019. 
  25. Cotorro, Paula (19 de xuñode 2019). "Abel Azcona: "Me siento más hijo de prostituta o enfermo mental que artista"". El Confidencial (en español) (España). Consultado o 10 de novembro de 2019. 
  26. José Luis Romo (10 de novembro de 2017). "Abel Azcona: "No hay nada más sexual que lo político"". 
  27. "Abel Azcona: “Que me llamen “hijo de puta” me parece bello". diario16plus.com (en castelán). 25 de novembro de 2016. Consultado o 7 de novembro de 2019. 
  28. "Miami Performance Festival". 31 de xuño de 2013. Arquivado dende o orixinal o 24 de outubro de 2019. Consultado o 23 de outubro de 2019. 
  29. Enamul Hoque Chowdhury (7 de setembro de 2018). "Performance Art Mesmerises Audience At 18th Asian Art Biennale". Consultado o 23 de outubro de 2019. 
  30. Carolina Gómez (17 de febreiro de 2013). "Abel Azcona: artista o héroe". Arquivado dende o orixinal o 24 de outubro de 2019. Consultado o 23 de outubro de 2019. 
  31. Anna Adell (xaneiro de 2017). "Abel Azcona, la empatía como materia artística". Arquivado dende o orixinal o 21 de setembro de 2019. Consultado o 21 de setembro de 2019. 
  32. "Someone Else - Abel Azcona in New York". 20 de setembro de 2014. Arquivado dende o orixinal o 11 de decembro de 2019. Consultado o 11 de decembro de 2019. 
  33. "Performance “I'm Lovin It” con Abel Azcona". 23 de xaneiro de 2013. Arquivado dende o orixinal o 24 de outubro de 2019. Consultado o 23 de outubro de 2019. 
  34. Jesús Fragozo Caro (novembro de 2014). "Las aventuras de Abel Azcona". El Espectador. Arquivado dende o orixinal o 24 de xuño de 2019. Consultado o 25 de setembro de 2019. 
  35. Bill Davenport (26 de febreiro de 2014). "Lone Star Performance Explosion: Some of Night 2". Arquivado dende o orixinal o 24 de outubro de 2019. Consultado o 23 de outubro de 2019. 
  36. "Abel Azcona". Arquivado dende o orixinal o 11 de decembro de 2019. Consultado o 11 de decembro de 2019. 
  37. Marc Caellas (29 de outubro de 2014). "Abel Azcona: artes vivas en el Museo de Arte Contemporáneo de Bogotá". Arquivado dende o orixinal o 05 de xuño de 2019. Consultado o 21 de setembro de 2019. 
  38. Juan David Quintero Arbeláez (outubro de 2014). "Abel Azcona. No deseado. Una visión retrospectiva del artista". MAC. Arquivado dende o orixinal o 05 de xuño de 2019. Consultado o 21 de setembro de 2019. 
  39. Oscar García García (outubro de 2014). "Retrospectiva de Abel Azcona en el Museo de Arte Contemporáneo de Bogotá". Plataforma de Arte Contemporáneo. Arquivado dende o orixinal o 05 de xuño de 2019. Consultado o 25 de setembro de 2019. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]