Wydział Teologiczny

The author presents the main elements of the bp Adam Lepa’s theory of logosphere: logosphere as the environment of words, the dominance of images in audiovisual culture, function of logosphere in media education. He also presents his own proposal to develop some theses, including his own model apology of logosphere.

Messages of Benedict XVI's for World Days for Social Communications appointed a new area of theology media, which can be described as a theology of social network. Article is an attemp of describing the most important research problems and systematize them. Some problems analysed in article: the human person in social network (the problem of virtual/real network relations; friendship and neighbourhood as a form of relationships), budiling community of people ins social network, capabilities of social network for evangelization.

Article about the technological and cultural changes associated with the introduction of digital broadcasting technologies in Europe and Poland. The number of subscribers of digital television grows, but we see also the qualitative transformation. The development of digital television leads to a new culture and mentality of the viewers. Culture of digital television viewers will require more activity and orientation in communication. Consumers will need the support from educational institutions and the media. Social and school media education can plan a major role in those changes.

In the modern doctrine of the Church about the media we find many indications referring to the obligations concerning education and the use of media for families and schools. However, we can also point to other institutions responsible for media education. These are the parishes. The aim of the analysis is to identify which tasks in the teaching of the Church are formulated in relation to the parish communities and what opportunities new communication technologies offer for parish ministry.

In the Internet we can find many informations how commit a suicide, we can read about form of suicide. There are more and more cases of Internet suicides, comitted online, live. According to a report prepared by The British Medical Journal in 2008: the Internet more encouraged to suicide than discourage. In this article I analyze the problem from the media education perspective. How can be the Internet a "culture of life"? How can we make an effective suicidological prevention?

The article is an analysis of major social initiatives in media education in Poland in the years 2008 - 2011 and an presentation the main problems with its promotion. The important innovation and inspiration are the new recommendations and EU directives on media education. The author discusses plans of a national strategy for media education, plans for implementation media education as a school subject of its own, shows initiative and new social media educational organizations and evaluate the new legal changes in polish law.

This article is an attempt to conceptualize social networking theology as a new perspective for the development of the theology of the mass media. The author analyzes the modern documents of the Church about the media - Messages for World Day of Social Communications of Benedict XVI's and Francis - and tries to systematize this teaching, introduces to the most important categories of analysis, research problems, methodological challenges. Also considers the new style of doing theology - theology of 2.0 and the challenge media education in the era of social networking.

Problem uzależnień od korzystania ze środków społecznego przekazu został już dosyć dobrze przedstawiony na gruncie psychologii i pedagogiki mediów1. Dotyczy przede wszystkim nadmiernego korzystania z mediów audiowizualnych i cyfrowych, zwłaszcza tzw. nowych mediów, Internetu, gier komputerowych, telefonów komórkowych. Zauważono, że mechanizmy występujące w tym nadmiernym korzystaniu są podobne do uzależnień z tzw. grupy behawioralnej, w której mieszczą się problemy związane z seksualnością człowieka, hazardem czy też zakupami. Jednakże nie ma jeszcze dostatecznie przeprowadzonych badań, które jednoznacznie przemawiają za uznaniem tego typu zjawisk za uzależnienia. Nadal aktualna klasyfikacja chorób psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego z 2013 r., tzw. DSM-V, zaleca dalsze obserwacje nad zjawiskiem uzależnienia od Internetu i mediów w ogólności2. Dostrzeżono jednak, że problem istnieje, choć nie zawsze ma postać uzależnienia, a częściej nieprawidłowości polegającej na kompulsywnym zachowaniu-pod wpływem wewnętrznego przymusu lub też na określonym nawyku (m.in. tego zdania jest dr n. med. Bohdan Woronowicz, ekspert w zakresie uzależnień). Niemniej jednak zalecane formy terapii odpowiadają leczeniu z uzależnień w dobrze zdiagnozowanych problemach z grupy uzależnień psychicznych, tj. seksoholizm, jak i fizycznych, tj. alkoholizm czy narkomania, wśród których należy wymienić metodę dwunastu kroków3. Zjawisko uzależnień medialnych wymaga od nas szczególnego zainteresowania, stanowi bowiem nowe wyzwanie zarówno dla terapii, profilaktyki, jak i edukacji. Przestawia się również jako istotne wyzwanie kulturowe i moralne, ponieważ wiele z tych zjawisk jest implikowanych niepokojącymi kierunkami rozwoju technologii

Markowa Ewangelia program publicznej działalności Jezusa ujmuje w Mk 1,15 1. To wezwanie do przemiany Ŝycia i wiary w ewangelię, motywowane bliskością Królowania Boga i pełnią stosownego czasu, zajmuje szczególną rolę w Markowej wizji głoszenia Jezusowego orędzia. W swej ksiąŜce poświęconej Jezusowi z Nazaretu J. Gnilka poświęca dość duŜo uwagi miejscu przepowiadania o panowaniu Boga (h` basilei, a tou/ qeou/) 2. Słusznie zauwaŜa, Ŝe "głównym tematem przepowiadania Jezusa było panowanie Boga" 3. Skupia się jednak na przypowieściach i dziełach Jezusa, które ukazują Jezusowe rozumienie Królestwa BoŜego. PróŜno by jednak szukać u niego nawiązania do treści pierwszego publicznego nauczania Jezusa w Ewangelii według św. Marka (Mk 1,14-15) czy Mateusza (Mt 4,12-17). Zdaje się, Ŝe ma to związek z Jego stwierdzeniem, iŜ "trudno jest tu [Mk 1,15] dostrzec ipsissimum verbum Jesu, moŜna jednak zobaczyć rozsądną przeróbkę Jego przepowiadania o basilei" 4. Stanowisko Gnilki jest kompromisem między skrajnymi ujęciami. A.M. Ambrozic moŜe stanowić przykład traktowania całego tekstu perykopy Mk 1,14-15 jako wkładu redaktora Drugiej Ewangelii 5. ZauwŜa on, co prawda, Ŝe fraza ta nie powtarza się w Nowym Testamencie nigdzie poza Mk 1,15, co stanowi mocny argument za tym, ze jest to cytat formuły tradycyjnej. Rozstrzygającym argumentem zdaje się być dla niego język misji wczesnego Kościoła, występujący w tym wersecie. Nie ustosunkowuje się jednak w Ŝaden sposób do takiej moŜliwości, Ŝe język ten jest zakorzeniony w

Księga Hioba w Septuagincie cechuje się znaczną swobodą w podejściu do tekstu hebrajskiego 1. Trudno tu mówić o przekładzie 2 , co doprowadziło uczonych do wniosku, iŜ tekst ten był przeznaczony nie do uŜytku synagogalnego, ale dla publiczności hellenistycznej 3. Nie bez powodu uznaje się więc, Ŝe autor greckiej wersji Księgi Hioba miał zamiar stworzenia nie tyle przekładu, co "kongenialnej ksiąŜki dla greckiego czytelnika" 4. Dlatego moŜna powiedzieć, Ŝe księga ta, w swej greckiej (septuagintalnej) wersji, stanowi dość dobry obszar do badań nad tym, jaki był własny wkład autorów greckich wersji ksiąg biblijnych do rozwoju teologii judaizmu. Parafraza ta powstała przed połową I w. przed Chr 5 , choć niektórzy uwaŜają, Ŝe tłumacz czy autor tej parafrazy pracował ok. połowy II w. przed Chr 6. Nie brak teŜ głosów o moŜliwości zespołowego charakteru tego tłumaczenia 7. Stawiano pod znakiem zapytania toŜsamość podstawy przekładu Septuaginty i Tekstu Masoreckiego 8 .