Jimi Hendrix
James Marshall (Jimi) Hendrix (berne as Johnny Allen Hendrix, Seattle, 27 novimber 1942 – Londen, 18 septimber 1970) wie in Amerikaanske gitarist en singer-songwriter dy't in protte ynfloed op de popmuzyk hân hat.
Hy hat yn in pear jier tiid de status opboud fan Superstjer en is ferneamd oer de hiele wrâld troch syn firtuoaze gitaarspul. Troch de kritisy wurdt er faak sjoen as de bêste gitarist yn de skiednis fan de rockmuzyk. Yn syn styl fan spyljen komme rock, blues, psychedelyske muzyk en jazz byinoar. Hendrix hat mei syn bands, ûnder oaren The Jimi Hendrix Experience en Gypsy Sun & Rainbows, optreden op it Monterey Pop Festival, it Woodstock-Festival en it Isle of Wight Festival 1970.
Skiednis
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]
As lyts jonkje spile Jimi Hendrix al graach op de gitaar. Doe’t er in jier as tweintich wie, begong er as gitarist yn de begeliedingsbands fan in oantal soul- en bluesartysten, sa as B.B. King, Bo Diddley, Little Richard en The Isley Brothers oant er in eigen band foarme “Jimmy James and the Blue Flames”. Tidens ien fan syn optredens kaam er yn ‘e kunde mei Chas Chandler, de bassist fan de band ”The Animals”. Dy frege him om mei te gean nei Ingelân en waard syn manager. Yn Ingelân rjochte er The Jimi Hendrix Experience op mei drummer Mitch Mitchell en bassist Noel Redding. Harren earste singel wie “Hey Joe” dy ‘t útkaam yn 1966. Yn maaie 1967 waard it earste album “Are You Experienced?” útbrocht. Op dat album steane ûnder oaren blues nûmers (“Red House”), ballads (“The Wind Cries Mary”) en psychedelyske ferskes (“Purple Haze” en “Foxy Lady”). “Purple Haze”en “The Wind Cries Mary” binne op single útkaam.
Yn desimber 1967 waard it twadde album “Axis: As Bold as Love” útbrocht. Dit album is noch ekperimenteler as it earste en hat mear tempo wikselingen en jazz ynfloeden. Jimi makke ek mear gebrûk fan nije gitaar- en studio techniken, yn gearwurking mei technikus Eddy Kramer. Op dit twadde album stean ûnder oaren de rocker “Spanish Castle Magic”, de ballad “Little Wing” en “If 6 was 9” mei psychedelyske ynfloeden. De band hie net alinne sukses yn Ingelân, mar ek yn oare lannen yn Jiropa. It duorre wat langer foar’t hja ek suksesfol waarden yn Jimi’s bertelân de Feriene Steaten. It earste optreden fan the Jimi Hendrix Experience yn de U.S.A. wie it Monterey International Pop Festival yn juny 1978. Hja spilen dêr langere, rugere ferzjes fan harren eigen bekinde nûmers en twa lieten fan oaren, “Like a Rolling Stone” fan Bob Dylan en “Wild Thing” fan The Troggs.
It tredde album “Electric Ladyland” út 1968 wie sawol artistyk as kommersjeel it grutste sukses fan Jimi Hendrix. It wie ek it lêste album fan The Jimi Hendrix Experience want dêrnei gong er gearwurkjen mei oare muzikanten. Op dit album stiet ûnder oaren it blues nûmer “Voodoo Child”, mei Stevie Winwood op oargel, dat rom in kertier duorret mei lange ymprovisaasjes. Oare nûmers op dat album binne it psychedelyske “Burning of the Midnight Lamp”, it rockende “Crosstown Traffic” en “All Along the Watchtower”, skreaun troch Bob Dylan.
Yn augustus 1969 spile Jimi Hendrix op it Woodstock Festival mei in nije band, dy ‘t er Gypsy, Sun and Rainbows neamde, mei bassist Billy Cox en drummer Mitch Mitchell, in twadde gitarist en twa perkusjonisten. Hy spile ûnder oaren it Amerikaanske folkslied “Star Spangled Banner” wêrby’t er in soad ferfoarme en jankende lûden út syn gitaar helle. Dy jankende en jammerjende lûden wie ien fan syn skaaimerken, krek as it spiljen mei de tosken of mei de gitaar op ‘e rêch. Soms stuts er de gitaar yn ‘e brân om dêrnei stikken te slaan op ‘e grûn.
Nei in skoftsje foarme er wer in oare band,The Band of Gypsys mei drummer Buddy Miles en bassist Billy Cox. Mei dy band joech er in konsert op âldjiersnacht 1969/1970. Dêrfan is in album útbrocht dat krek as de band ek “Band of Gypsys” neamd waard. Op dat album stiet it nûmer “Machine Gun” wêryn’t er allerhanne oarlochslûden, sa as mitrailleus, bommen en geweren út syn gitaar helle. Dat wy doe noch nij en revolusjonèr! Fierder spile de band meast funk-rock mei nûmers as “Who Knows”en “Message to Love”. Dêrnei hat er besocht om de Jimi Hendrix Experience wer op’e nij byelkoar te krijen, mar Noel Redding hie der gjin nocht mear oan wêrnei’t Billy Cox wer mei spyljen gong.
Op 30 augustus 1970 spile Jimi Hendrix mei syn band op it Island of Wight Festival. Dêr spile hy it Ingelske folksliet “God Save the Queen”, “Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band” fan the Beatles en ûnder oaren de eigen nûmers “Hey Joe”, “Purple Haze” en “Machine Gun”. Trij wiken letter, op 18 septimber 1970, is Jimi Hendrix ferstoarn. Nei alle gedachten troch tefolle slieppillen kombinearre mei it drinken fan wyn. Hy hat in grutte ynfloed hân op lettere gitaristen as Joe Bonamassa, Stevie Ray Vaughan, Lenny Kravitz, Prince en in hiel soad oaren. Ek nei syn ferstjerren binne der noch in protte albums fan him útbrocht, mei opnames dy ‘t net earder útbrocht wienen. Foardat er stoar wie er noch dwaande mei it album “The Cry of Love” dat yn 1971 útjûn is. [1]
Diskografy
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]- 1967: Are you Experienced?
- 1968: Axis Bold as Love
- 1969: Electric Ladyland
- 1970: Band of Gypsys
Postúm:
- 1971: The Cry of Love
- 1971: Rainbow Bridge
- 1972: War Heroes
- 1974: Loose Ends
- 1997: First Rays of the Rising Sun
- South Saturn Delta
- The Jimi Hendrix Experience
- 1998: The Jimi Hendrix Experience: BBC Sessions
- 1994: Blues
- 1999: Live at the Fillmore East
- 1999: Live at Woodstock
- 2002: Blue Wild Angel Live at the Isle of Wight (ek op dvd útbrocht)
- 2003: Martin Scorsese Presents The Blues
- 2003: Live at Berkeley
- 2006: Live at Monterey
- 2010: Valleys of Neptune
- 2010: The Jimi Hendrix Experience (Boksset, orzjinele opname remastered)
- 2013: People, Hell and Angels- (mei tolve net earder útbrochte opnames)
- 2013 : Miami Pop Festival.
- 2015: Freedom: Atlanta pop festival
Keppelings om utens
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]| Boarnen, noaten en/as referinsjes: |
|
Ofbylden dy't by dit ûnderwerp hearre, binne te finen yn de kategory Jimi Hendrix fan Wikimedia Commons. |