Έχουν περάσει σχεδόν 2 χρόνια από τις συνεχόμενες κρίσεις πανικού.
Να που τώρα το τελευταίο διάστημα καθημερινά και πάλι έκαναν την εμφάνισή τους.
Χωρίς να σκέφτομαι κάτι το ιδιαίτερο, χωρίς να με προβληματίζει κάτι.
Χωρίς να με έχει στεναχωρήσει ή να με έχει συνθλίψει κάτι ή κάποιος.
Είπα ότι είχα τελειώσει με αυτό το κομμάτι που για χρόνια και για κατά διαστήματα με ταλαιπωρούσε.
Είμαι και πάλι εδώ να το αντιμετωπίσω.
Αυτή τη φορά το προλαβαίνω, χωρίς να "σωριάζομαι" στα πατώματα.
ρω σου
Όμως αυτή η έντονη ταχυπαλμία, αυτό το περίεργο "φτερούγισμα", λίγο πριν ξεκινήσει, είναι ένα σημάδι που με δραστηριοποιεί και όπου κι αν είμαι φεύγω.
Ευτυχώς έρχεται καθημερινά την ίδια ώρα περίπου, εκεί γύρω στις 10...
Προσπαθώ να είμαι ήρεμη. Προσπαθώ να απασχολώ το μυαλό με κάτι, ώστε να μην με πιάσει η έντονη ταχυπαλμία.
Πλέον και τώρα ανοιχτά το αποδέχομαι και το παραδέχομαι ότι υπέφερα και υποφέρω από κρίσεις πανικού.
Παλιότερα είχα και ένα άτομο που ήταν πολύ κοντά και το συζητούσαμε, και με καταλάβαινε από την πρώτη στιγμή που πήγαινε να με πιάσει, και προλαβαίναμε τουλάχιστον τα χειρότερα.
Και τώρα το έχω πει σε ένα άτομο οπότε όταν με πιάνει ξέρει ... φεύγουμε...ατάκα και επιτόπου, για καθαρό αέρα.
Σας ευχαριστώ που ήσαστε δίπλα μου.
Και το άτομο που ήταν παλιά δίπλα μου αλλά και άτομο που τώρα ξέρει.
Βασικά το άσχημο είναι ότι χαλάς το κέφι και τη διάθεση των γύρω σου.. όμως όταν αποδέχεσαι το πρόβλημα απλά το αντιμετωπίζεις ... και οι γύρω σου ξέρουν ότι δεν το κάνεις επίτηδες και δεν το θέλεις. Απλά συμβαίνει.
Είναι καμιά φορά η συσσώρευση των όσων έχεις μέσα σου, θετικών και αρνητικών συναισθημάτων που "καταπιέζονται" και ξεσπά ο οργανισμός κατά αυτόν τον τρόπο.
Είναι δύσκολο για ένα άτομο σαν κι εμένα που είμαι εσωστρεφής, να εξωτερικεύσω τα συναισθήματά μου - αν και τα τελευταία χρόνια το έχω κάπως διορθώσει- τα θετικά τα εκφράζω τα αρνητικά τα κρατάω ακόμα μέσα μου.
Γι αυτό μιλάτε φίλοι μου, σας το λέει ένα άτομο που για χρόνια πολλά όλα τα κρατούσε μέσα του.
Μην κρατάτε τίποτα μέσα σας.
