Viktoria Saxonia-Coburg-Saalfeldekoa
Viktoria Saxonia-Coburg-Saalfeldekoa | |
---|---|
(1832) | |
Bizitza | |
Jaiotza | Coburg, 1786ko abuztuaren 17a |
Herrialdea | Saxe-Coburg-Saalfeld |
Lehen hizkuntza | alemana |
Heriotza | Frogmore House (en) , 1861eko martxoaren 16a (74 urte) |
Hobiratze lekua | St George's Chapel, Windsor (en) Frogmore Estate |
Familia | |
Aita | Francis, Duke of Saxe-Coburg-Saalfeld |
Ama | Countess Augusta Reuss of Ebersdorf |
Ezkontidea(k) | Emich Carl, 2nd Prince of Leiningen (en) (1803ko abenduaren 21a - 1814ko uztailaren 4a) Eduardo Kentekoa (1818ko maiatzaren 29a - 1820ko urtarrilaren 23a) |
Seme-alabak | |
Haurrideak | |
Leinua | House of Wettin (en) House of Leiningen (en) House of Hanover (en) House of Saxe-Coburg and Gotha (en) |
Hezkuntza | |
Hizkuntzak | alemana ingelesa |
Jarduerak | |
Jarduerak | aristokrata |
Viktoria Saxonia-Coburg-Saalfeldekoa (Marie Luise Viktoria; Coburg, 1786ko abuztuaren 17a - Windsor, 1861eko martxoaren 16a) alemaniar printzesa izan zen, geroago, Leiningeneko printzesa ezkontidea, bere lehen senarra zen Emiko Karlos Leiningenekoarekin ezkondu ondoren, eta, geroago, Kent eta Strathearneko dukesa ezkontidea, Eduardo Kentekoa printzearekin, Jurgi III.a Erresuma Batukoaren semearekin, ezkondu zenean. Ezkontza horretatik jaio zen Viktoria Erresuma Batukoa erregina izango zena.
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Haurtzaroa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]María Luisa Viktoria de Sajonia-Coburgo-Saalfeld printzesa 1786ko abuztuaren 17an jaio zen Coburgon, Germaniako Erromatar Inperio Santuan. Francisco Federico Anton de Saxonia-Coburgo-Saalfeld dukearen eta Augusta de Reuss-Ebersdorf Kondesaren arteko ezkontzaren zazpi seme-alabetatik seigarrena zen.[1] Bere anaien artean, Ernesto nabarmendu behar da, Saxonia-Coburgo-Gothako lehen dukea bihurtu zena, baita Leopoldo ere, 1816an Jurgi IV.a Erresuma Batukoa erregearen alaba legitimo bakarrarekin ezkondu zena eta 1831.[2] Belgikako lehen errege bihurtu zena.
Ezkontzak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Lehen ezkontza
[aldatu | aldatu iturburu kodea]1803ko abenduaren 21ean, Emiko Karlos de Leiningen printzearekin ezkondu zen, Enriketa de Reuss-Ebersdorf Viktoriaren amaren aldeko izebaren alargunarekin.
Bikoteak bi seme-alaba izan zituen: Karlos Federiko, 1804an, eta Feodora, 1807an.
Lehen ezkontzaren bidez, Europako errege-etxeetako hainbat kideren zuzeneko arbaso matrilineala da, Suediako Karlos XVI.a Gustavo, Espainiako Felipe VI.a eta Greziako Konstantino II.a barne.
Leiningeneko erregeordea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Bere osaba eta lehen senarra, Emiko Karlos, 1814an hil ondoren, Viktoriak Leiningeneko printzerriko erregeorde kargua hartu zuen bere seme Carlos Federiko gutxiengoaren garaian.
Bigarren ezkontza
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Jurgi IV.aren alaba bakarraren heriotzak, 1817an, Galesko Karlota Augusta printzesa zena, krisi bat eragin zuen britainiar tronurako oinordekotzan. Parlamentuarekin batera, Jurgi III.a erregearen eta Charlotte erreginaren hiru seme ezkontzeko prest zeuden.
Horrela, Eduardo de Hannover printzeak, Kenteko dukeak, Jurgi III.aren bosgarren semeak, Viktoriaren eskua eskatu zuen, eta honek proposamena onartu zuen.[3] Bikotea, lehenik, Amorbachen ezkondu zen, 1818ko maiatzaren 29an, eta, ondoren, Kew jauregian, urte horretako uztailaren 11n; baterako zeremonia horretan, Gillermo Clarencekoa, Eduardoren anaia, Adelaida Saxonia-Meiningenokoarekin ezkondu zen.[4]
Ezkondu eta gutxira, Kenteko duke-dukesak Alemaniara joan ziren bizitzera, eta han bizimodua merkeagoa izango zen. Handik gutxira, Viktoria haurdun geratu zen, eta bikotea, bere semea Britainia Handian jaiotzea erabakita, berehala itzuli zen, 1819ko apirilaren 24an Kensington jauregian bizitzen jarriz. Han, hilabete geroago, Alexandrina Viktoria Kentekoa printzesa jaio zen, 1837an Erresuma Batuko erregina izango zena.
Alarguntasuna
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Kenteko dukea bat-batean hil zen pneumoniak jota 1820ko urtarrilaren 23an, bere aita Jurgi III.a erregea baino sei egun lehenago.[5] Bere senarra hil ondoren, Viktoriak arrazoi gutxi zituen Erresuma Batuan geratzeko, ez baitzuen hizkuntza hitz egiten eta bere jaioterriko Coburgon bizi baitzen, non Leiningeneko printze zenaren herentziatik zorionez bizi zitekeen.
Hala ere, britainiarren ondorengotza oraindik ez zegoen ziurtatuta, Clarenceko dukeak, Jurgi III.aren seme bakarra eta legez ezkondua zegoenak, ez baitzuen legezko ondorengorik. Beraz, Viktoriak bere alaba egunen batean erregina bilakarazi behar zuela erabaki zuen eta, horregatik, gobernu britainiarraren laguntza bilatu zuen, bere senarraren zorrak heredatu zituelako. Garai hartan, Kenteko printzesa gaztea laugarren postuan zegoen oinordetza-lerroan, eta Parlamentua ez zegoen ados beste erregetzaren kide pobretu bat mantentzearekin.
Dukesarentzat eta haren alabarentzat egindako hornidurak txarrak ziren; izan ere, errege-familiako beste kide pobretu batzuekin batera, Kensington jauregi hondatuko gela-multzo batean bizi ziren, bai eta Zerrenda Zibiletik jasotzen zuten finantza-laguntza eskasa ere, Parlamentuak Eduardoren bitxikeriaren oroitzapen biziak baitzituen.
Praktikan, bere laguntza iturri nagusietako bat bere anaia Leopoldoren laguntza izan zen, zeinek urtean 50.000 Libera esterlinako biziarteko diru-sarrerak jasotzen zituen, Erresuma Batuko Parlamentuaren esleipen handi bat Jurgi IV.aren alaba Charlotterekin ezkondu ondoren, eta printzesa hil ondoren indarrean iraun zuena.[6]
1831n, Gillermo IV.a tronura igo zenean, zeinak ez baitzuen legezko ondorengorik eta, garai hartan, 65 urte baitzituen, Viktoria printzesa gaztearen egoerak, ama erregeorde izateko balizko tokiak eta Belgikako errege izendatu ondoren Leopoldoren diru-sarrera britainiarrek gobernuaren diru-sarrerak nabarmen handitzea ekarri zuten dukesaren mesedetan.
Erregearekin arazoak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Dukesak ez zuen ia ingelesez hitz egiten, eta John Conroy ofizial irlandarraz fidatzen zen, idazkari pribatua baitzuen. Beharbada Conroyren eraginez, pitzatu egin zen dukesaren etxearen eta Gilermo IV.aren gortearen arteko harremana.
Erregeari ukatu egin zitzaion bere iloba gazte eta itxurazko oinordekoarengan sartzea, dukesa horretara ausartu zen bezainbeste. Halaber, are gehiago mindu zuen erregea Gilenek bere gozamenerako erreserbatu zituen Kensington jauregiko gela batzuetan ostatu hartu zuenean. Horrek guztiak eszena bat ekarri zuen afari batera, non erregeak, berriro ere dukesa eta Conroy minduta, jendaurrean adierazi baitzuen bere erregealdian jarraitu nahi zuela harik eta Viktoria printzesa adin nagusitasunera iristen ikusi arte, baita ingurukoek printzesa gaztearengan zuten eragina deitoratu ere.
Idilio zurrumurruak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Espekulazioak izan dira, ez bakarrik dukesa eta Conroy maitaleak izan zirela, baizik eta Victoria desleiala izan zitzaiola Kenteko dukeari eta Viktoria erregina ez zela haren alaba. Jarrera horren alde daudenek adierazten dute errege-etxe britainiarrean ez dagoela porfiriarik Viktoria erreginaren ondorengoen artean, lehen oso ohikoa baitzen gaixotasun hori familian.
Hori egia den arren, badago teoria bat, dukeak bere alabari gaixotasuna transmiti ziezaiokeela dioena, eta honek, bere aldetik, alaba nagusiari, Alemaniako enperatrizari, eman zion, honek bere alaba Prusiako Charlotteri.[7]
Beste argudio bat ere erabiltzen da: hemofilia ezezaguna zen errege-familia britainiarrean haren aurretik, eta dukeak, maitale asko izan arren, ez zuen inoiz legez kanpoko seme-alaba ezagunik izan. Ebidentzia historiko gutxi dago bi jarreretako edozeinen alde egiteko.
Conroy Komplota
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Conroyk itxaropen handia zuen dukesarengan eta bere buruarengan: Viktoria printzesa tronura igotzeko gazte zela ikusi zuen, eta, horregatik, erregeordetza bat beharko zuen, ama buru zuela. Dukesaren idazkari gisa, Conroy izango zen "tronuaren atzeko boterea".
Hala ere, Conroyk ez zuen ikusi Gilermo IV.a erregea printzesa adinez nagusi izateko adina bizi zenik. Dukesa aliatu gisa landu zuen, baina ez zion jaramonik egin eta Viktoria iraindu zuen.
Beraz, Conroyk ez zuen inoiz eraginik izan neskarengan, eta horregatik saiatu zen bere idazkari pertsonala izendatzera behartzen, gora egin ondoren. Plan horrek ere porrot egin zuen, Viktoria ama Conroyren azpijokoekin lotzen hasi baitzen, Conroy bere idazkari pertsonaltzat joz paper bat sinatzeko presioa jaso zuenean. 1836an, Guillermo IV.a hil ondoren, Victoria erreginak bere ama gela urrun batera eraman zuen.
Alabarekin adizkidetzea eta heriotza
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Viktoriak bere lehen alaba, printzesa-erreala, izan zuenean, dukesa, ustekabean, erreginaren zirkulu intimoan sarturik eta ongi etorria eginik aurkitu zen. Litekeena da Louise Lehzen baronesa Viktoriaren senar Alberto printzeak, dukesaren iloba ere bazenak, kaleratu izana.
Lehenik, Lehzenen eragina ezabatu zen, zeinak mesprezatu egiten baitzituen dukesa eta Conroy, biak maitaleak zirela susmatzen baitzuen. Ondoren, erregina erabat irekita geratu zen bere senarraren eraginera, zeinak Viktoriak bere amarekin adiskidetzea lortzearen alde egin baitzuen.
Gainera, Conroy kontinentera erbesteratu zen, eta banalerroaren eragin hori desagertu egin zen. Dukesaren finantzak, Conroyk desantolatuak, haren alabak eta haren aholkulariek berrantolatu zituzten.
Amona debot eta maitekor bihurtu zen dukesa. Era berean, ikuspuntu guztietatik, alabarengandik hurbilago egon zen bere bizitza osoan inoiz izan ez zuena.[8]
1861eko martxoaren 16ko 09:30ean, Kenteko dukesa hil zen, 74 urte zituela, Viktoria alaba ondoan zuela. Erregina oso hunkituta geratu zen bere amaren heriotzagatik, batez ere amaren paperak irakurri ondoren, non bere maitasun sakona aurkitu zuen, eta Conroy eta Lehzeni egotzi zien errua, «maltzurki» harengandik urruntzeagatik.[9]
Dukesaren heriotzak urte tamalgarri baten hasiera ekarri zion Viktoriari, eta haren senarra, Alberto printzea, hil zen.
Kenteko Dukesaren Mausoleoan lurperatu zuten, Frogmoreko Errege Hilerrian, Windsorren.
Tituluak eta aginduak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Tituluak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- 1787-1803. Bere gorentasun Ducal Serenísima printzesa Viktoria Saxonia-Coburgo-Saalfeld, Saxoniako dukesa.
- 1803-1807. Berorren gorentasun serenisimoa, Leiningenen oinordeko printzesa.
- 1807-1814. Berorren gorentasun serenisimoa, Leiningeneko printzesa.
- 1814-1818. Berorren gorentasun serenisimoa, Leiningenen alarguna.
- 1818-1861. Errege Gorentasuna, Kent eta Strathearngo dukesa.
Aginduak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Santa Isabel Erreginaren Ordenako Dama ( Portugalgo Erresuma, 1836)[10]
Ondorengotza
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Izena | Jaiotza | Heriotza | Notak |
---|---|---|---|
Carlos, Leiningeneko printzearenak (1803ko abenduaren 21ean ezkonduak) | |||
Carlos Federiko printzea | 1804 | 1856 | María Klebelsberg 1829an ezkondua ;seme alabak ditu. |
Feodora printzesa | 1807 | 1872 | Hohenlohe-Langenburgeko Ernesto I.arekin ezkondua 1828an; seme-alabak ditu. |
Eduardo Hannoverreko, Kenteko dukearenak (1818ko maiatzaren 29an ezkonduak). | |||
Alejandrina Viktoria Kenteko printzesa | 1819ko maiatzak 24an jaioa | 1901ko urtarrilak 22an | 1840an Alberto de Saxonia-Coburgo-Gotharekin ezkondua; seme-alabak ditu. |
Arbasoak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ (Alemanez) Biographie, Deutsche. «Victoire (genannt) - Deutsche Biographie» www.deutsche-biographie.de (Noiz kontsultatua: 2024-03-01).
- ↑ (Gaztelaniaz) Victoria de Sajonia-Coburgo-Saalfeld. 2024-02-25 (Noiz kontsultatua: 2024-03-01).
- ↑ (Ingelesez) «Edward, Prince, duke of Kent and Strathearn (1767–1820)» Oxford Dictionary of National Biography doi: . (Noiz kontsultatua: 2024-03-01).
- ↑ Childhood at Court 1819-1914. Sutton Publishing, 2 or..
- ↑ (Ingelesez) «Edward, Prince, duke of Kent and Strathearn (1767–1820)» Oxford Dictionary of National Biography doi: . (Noiz kontsultatua: 2024-03-01).
- ↑ Chambers. , 164 or..
- ↑ Purple Secret: Genes, "Madness" and the Royal Houses of Europe. Bantam Press ISBN ISBN 0-593-04148-8..
- ↑ Packard. , 85 or..
- ↑ Hibbert,. , 267 or..
- ↑ Bragança, Jose Vicente de. AGRACIAMENTOS PORTUGUESES AOS PRÍNCIPES DA CASA SAXE-COBURGO-GOTA * PORTUGUESE HONOURS AWARDED TO PRINCES OF THE HOUSE OF SAXE-COBURG-GOTHA. (Noiz kontsultatua: 2024-03-02).