Edukira joan

K

Wikipedia, Entziklopedia askea
Artikulu hau letrari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «K (argipen)».
K
K
Euskal alfabetoa
A aB bC c • (Ç ç)1D d
E eF fG gH hI iJ j
K kL lM mN nÑ ñO o
P pQ qR rS sT tU u
V vW wX xY yZ z

Digramak: ddtttstxtz
Beste irudikapen batzuk
Bandera
Braille
ASL
Kodeakmorse kodea: -.-
NATO alfabeto fonetikoa: Kilo
Braille ASCII (en) Itzuli: K

1ç letra, c letraren aldaera da euskal alfabetoan.


K edo ka euskal alfabetoko hamaikagarren hizkia da. K (larriz) eta k (xehez) idazten da.

Erabilera idatzia historian

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

K hizkia gaur egun euskaraz ezagutzen dugun soinua adierazteko aspalditik erabili izan da. Euskarazko lehen testuetan soinu hori adierazteko ⟨c⟩, ⟨qu⟩, ⟨k⟩, ⟨q⟩ eta ⟨ch⟩ erabiltzen baziren ere, 1783. urtean Martin Duhalde ⟨ke⟩ eta ⟨ki⟩ sistematikoki idazten hasi zen, ⟨c⟩rekin batera beste kasuetarako. Handik urte batzuetara, 1827.ean, Darrigolek soinu hori beti ⟨k⟩ idaztea erabaki zuen beste letren ordez[1].

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. Zuazo, Koldo. (2005). Euskara batua. Ezina ekinez egina. Elkar ISBN 84-9783-316-3..

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Zirriborro Artikulu hau zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.