Ο επισφαλής καθηγητής

Στις χώρες της Ε.Ε. το σχολείο είναι ο πιο συχνός τρόπος εκμάθησης ξένων γλωσσών. Ωστόσο οι Έλληνες θεωρούν ότι έμαθαν μια ξένη γλώσσα σε δομές εκτός σχολείου. Μια ακόμα ελληνική πρωτοτυπία! Οι Έλληνες αντίθετα από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους δεν θεωρούν ότι τα μαθήματα ξένων γλωσσών στο σχολείο είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να μάθουν μια ξένη γλώσσα. Πιστεύουν πως ο καλύτερος τρόπος είναι η συμμετοχή σε ομαδικά μαθήματα ξένων γλωσσών εκτός σχολείου με δάσκαλο και η συμμετοχή σε κατ' ιδίαν μαθήματα με δάσκαλο. Τα ποσοστά που σημειώνουν 51% και 14% αντίστοιχα είναι και τα υψηλότερα σε όλη την ΕΕ27 (7% και 5% αντίστοιχα).

«Περισσότερο από ποτέ, πρέπει να δοθεί προσοχή στην ευημερία των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού προσωπικού στα συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης, η οποία αποτελεί επίσης σημαντικό παράγοντα για την ποιότητα της εκπαίδευσης και της κατάρτισης, καθώς επηρεάζει όχι μόνο την ικανοποίηση των εκπαιδευτικών αλλά και την ποιότητα της διδασκαλίας», αναφέρει το πρόσφατο Ψήφισμα του Συμβουλίου (2021/C 66/01) της ΕΕ περί στρατηγικού πλαισίου για την ευρωπαϊκή συνεργασία στον τομέα της εκπαίδευσης και της κατάρτισης με στόχο τον Ευρωπαϊκό Χώρο Εκπαίδευσης και πέραν αυτού (2021- 2030). Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε, θα μπορούσε να πει κάποιος ή κοροϊδία αν αναλογιστείς τη ντόπια πραγματικότητα.  

Όσοι υποστηρίζουν ότι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού είναι το πιο σημαντικό επάγγελμα στον κόσμο διαψεύδονται κατηγορηματικά από τις μακρόχρονες, ασφυκτικές, νοσογόνες και διαλυτικές καταστάσεις που βιώνουν οι δεκάδες χιλιάδες καθηγητές στα κέντρα ξένων γλωσσών και στα φροντιστήρια της λεγόμενης μη τυπικής εκπαίδευσης της χώρας, αρνητικότατοι παράγοντες για την ποιότητα της εκπαίδευσης και κατάρτισης.

Πρόκειται για έναν εκπαιδευτικό - επιχειρηματικό χώρο όπου οι εργοδοτικές ενώσεις, με την κυβερνητική ανοχή ή καθοδήγηση καθώς και με την σχετική αντεργατική νομοθεσία, αρνούνται να υπογράψουν αξιοπρεπείς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με τα εργατικά σωματεία του κλάδου. Πρόκειται για έναν χώρο όπου η καταστρατήγηση της όποιας εργατικής νομοθεσίας έχει απομείνει είναι ανεξέλεγκτη.

Η απλήρωτη και η υποασφάλιση της εργασίας είναι ο κανόνας. Η υποβάθμιση της εργασίας των καθηγητών είναι διαρκής σε όλα τα επίπεδα.

Οι καθηγητές βιώνουν έναν επαναλαμβανόμενο, από έτος σε έτος, μεσαιωνικό κύκλο εργασίας, χωρίς καμία επαγγελματική προοπτική.

Ο κύκλος αυτός αρχίζει με την μερική απασχόληση, τα πενιχρά ωρομίσθια και κλείνει με την καλοκαιρινή ανεργία (3-4 μηνών για τα κξγ) και  την ενδεχόμενη επιδότηση από τον ΟΑΕΔ (εάν και εφόσον έχουν συγκεντρωθεί τα απαραίτητα 125 ένσημα την προηγούμενη περίοδο έως 2 μήνες πριν την απόλυση ή λήξη της σύμβασης). Μια διαρκής εργασιακή και εξοντωτική περιπλάνηση.

Η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων καθηγητών, οι οποίοι, έχοντας μπροστά τους μαθητές, προσπαθούν να ασκήσουν  με ευσυνειδησία και αποτελεσματικότητα το επαγγέλματα τους, βρίσκονται σε απόγνωση.

Είναι αδύνατον να επιβιώσουν σε τέτοια  αντιεκπαιδευτικά και παντελώς κερδοσκοπικά περιβάλλοντα όπως τα κέντρα ξένων γλωσσών και τα φροντιστήρια τα οποία  φροντίζουν επιμελώς  να συντηρούν  εργοδότες και κυβερνήσεις.

Έτσι, πολλοί καθηγητές αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το επάγγελμα τους για το οποίο, κάνοντας όνειρα, κόπιαραν να σπουδάσουν. 

Όπως μας καταγγέλλουν,  τα «Νο 1 Φροντιστήρια Ξένων Γλωσσών για Ενήλικες»  «που προσφέρουν ταχύρρυθμα προγράμματα ξένων γλωσσών υψηλού επιπέδου με πραγματικά χαμηλό κόστος», με την ανοχή των εκλεκτικών κρατικών μηχανισμών, θέτουν ως προϋπόθεση στους καθηγητές που αναζητούν εργασία την αποδοχή υπογραφής τριών ατομικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου μέσα στη ίδια ακαδημαϊκή χρονιά! 

Την πρώτη από την έναρξη του εκπαιδευτικού έτους μέχρι τις παραμονές των αργιών των εορτών Χριστουγέννων, την δεύτερη από την λήξη των ημερών  αργίας των εορτών των Χριστουγέννων έως πριν την έναρξη των αργιών των εορτών του Πάσχα, και την τρίτη μετά το τέλος των εορτών το Πάσχα έως την λήξη του ακαδημαϊκού έτους.

Γιατί γίνεται κάτι τέτοιο;  Για να παρακρατούνται οι ήδη πενιχρές αποδοχές των καθηγητών και οι ασφαλιστικές εισφορές από τα ασφαλιστικά ταμεία του τις περιόδους που, με βάση την εκπαιδευτική νομοθεσία, τα κέντρα ξένων γλωσσών και τα φροντιστήρια απαγορεύονται να προσφέρουν  μαθήματα. Συνήθως τέτοιες διατροφικές καταστάσεις αναπτύσσονται εκεί όπου προϋπάρχει ένα εξίσου διεστραμμένο πλαίσιο ανοχής, αδιαφορίας για την ζωή των εργαζομένων και επικάλυψη της ασυδοσίας  εκ μέρους της Κυβέρνησης.

Για ποιο λόγο οι εργαζόμενοι καθηγητές της λεγόμενης μη τυπικής εκπαίδευσης στη χώρα μας αμείβονται με αποδοχές πείνας;  Τι λέει η λαλίστατη υπουργός της Παιδείας και ο υπουργός της Εργασίας ο οποίος δεν έχει ασκήσει κανένα επάγγελμα παρά εκείνο της κομματικής ενασχόλησης; Θα μπορούσαν άραγε να ζήσουν με καθαρές μηνιαίες αποδοχές 200-300 ευρώ το μήνα ή στην καλύτερη περίπτωση με μικτές αποδοχές 713 ευρώ (612 ευρώ καθαρά); Ποιος άνθρωπος θα μπορούσε να επιβιώσει; 

Η κυβέρνηση δε λαμβάνει καμία νομοθετική πρωτοβουλία ρύθμισης του τρόπου λειτουργίας των κέντρων ξένων γλωσσών και των φροντιστηρίων ώστε να σταματήσουν να είναι αντεργατικά κάτεργα και να θέσει φραγμούς στον εξευτελισμό του εκπαιδευτικού λειτουργήματος. Μήπως επειδή οι εργοδοτικές ενώσεις είναι σπόνσορες της;

Τα στοιχεία της ΕΡΓΑΝΗΣ για το 2018 αποκαλύπτουν έναν πραγματικό εργασιακό τριτοκοσμικό βούρκο. Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών εργάζεται με μερική απασχόληση: Οι  24.594 από τους 27.146. Το μεγαλύτερο μέρος εργάζεται με αποδοχές χώρας της υποσαχάριας Αφρικής, σε συνάρτηση με το περιορισμένο ωράριο απασχόλησής τους. Για παράδειγμα για το έτος 2018 από τους 27.146 εργαζόμενους, 6.456 έλαβαν μηνιαίες αποδοχές από 100 έως 200 ευρώ, 5.946 έλαβαν μηνιαίες αποδοχές μικρότερες των 100 ευρώ, 4.656 έλαβαν μηνιαίες αποδοχές από 200 έως 300 ευρώ, 3.566 έλαβαν μηνιαίες αποδοχές από 300 έως 400 ευρώ κ.ο.κ. Οι αμοιβές δηλαδή των εργαζομένων στα κέντρα ξένων γλωσσών υπολείπονται κατά πολύ των ετήσιων ελάχιστων δαπανών διαβίωσης. 

Οι διαφημίσεις που οι πολίτες βλέπουν στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο και στα έντυπα των κέντρων ξένων γλωσσών και των φροντιστηρίων με τους χαρούμενους και ευτυχισμένους καθηγητές και τη δήθεν ποιότητα της εκπαίδευσης είναι παντελώς παραπλανητικές.

Ο προηγμένος καπιταλισμός και ο νεοφιλελευθερισμός έχουν εμπορευματοποιήσει όλες τις μορφές των κοινωνικών σχέσεων, έχουν αναγάγει τη φύση σε εισροή παραγωγής ή χωματερή για εκροές και τον άνθρωπο σε απλό δουλικό καταναλωτή. Έχουν αφαιρέσει κάθε νόημα από τη ζωή της πλειοψηφίας του πληθυσμού που εργάζεται για να επιβιώσει όταν τα καταφέρνει.

Οι εργαζόμενοι στην επισφάλεια των κέντρων ξένων γλωσσών και φροντιστηρίων, κόντρα στα αφεντικά και σε όσους, από τους υπονόμους του διαδικτύου, στρέφονται κατά του αγώνα για σύναψη αξιοπρεπών ΣΣΕ και καλούν σε αποχή από την πανεργατική απεργία της 9ης Νοεμβρίου, πλαισιώνοντας τα εργατικά σωματεία και τις συνδικαλιστικές συλλογικότητες του κλάδου, ασκώντας πίεση για μαζικές συλλογικές ριζοσπαστικές αποφάσεις και δράσεις και αγωνιζόμενοι για την ασφάλεια της εργασίας στη χώρα της κυβέρνησης των υποκλοπών, της μίζας και της λεηλασίας του κοινωνικού πλούτου, έχουν τη δυνατότητα, δίνοντας νόημα στη ζωή και χτίζοντας γέφυρες ταξικής αλληλεγγύης στο κλάδο, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να ανατρέψουν τον εργασιακό μεσαίωνα.