Published Papers by Gerasimos Sofoklis Papadopoulos
Chronology of the history of Byzantine Chant, compiled primarily on the basis of external sources... more Chronology of the history of Byzantine Chant, compiled primarily on the basis of external sources derived from related or daughter chant idioms.
Χρονολόγιο της ιστορίας του Βυζαντινού Μέλους, καταρτισμένο κατά κύριο λόγο με βάση τις εξωτερικέ... more Χρονολόγιο της ιστορίας του Βυζαντινού Μέλους, καταρτισμένο κατά κύριο λόγο με βάση τις εξωτερικές πηγές που προκύπτουν από συγγενικά ή θυγατρικά ψαλτικά ιδιώματα.
Στο "Κατά Τόπους Ψαλτικές Παραδόσεις", Πρακτικά 4ου Διεθνούς Μουσικολογικού Συνεδρίου, Βόλος, 20-23 Ιουλίου, 2020 (υπό έκδοση), 2023
Βασισμένος στις ιδέες της ιστορικοσυγκριτικής γλωσσολογίας, σε αυτό μου το άρθρο εξετάζω την εξελ... more Βασισμένος στις ιδέες της ιστορικοσυγκριτικής γλωσσολογίας, σε αυτό μου το άρθρο εξετάζω την εξελικτική ιστορία του Βυζαντινού Άσματος από τους πρώτους χρόνους εμφάνισής του μέχρι σήμερα, εστιάζοντας - από τη μία - στις ποικίλες επιρροές που δέχτηκε, και - από την άλλη - στις διάφορες επιδράσεις που άσκησε, καθώς και στις αυτόνομες θυγατρικές μουσικές παραδόσεις των οποίων υπήρξε κύριος πρόγονος. Συγκεκριμένα εξετάζονται: α) περιπτώσεις παλαιών Ασμάτων που μαρτυρούν κοινή καταγωγή με το Βυζαντινό, όπως το Γρηγοριανό, το Αρμένικο, και το Συριακό, β) παράλληλες μαρτυρίες που συναινούν στη συνύπαρξη δύο διαφορετικών αντιλήψεων περί οκταηχίας, μία συριο-παλαιστινιακή που σχετίζεται με τους κύκλους της Ιερουσαλήμ, και μία περισσότερο ελληνοκεντρική που σχετίζεται με τους κύκλους της Κωνσταντινούπολης, γ) ψαλτικές επαφές της Δύσης με το Βυζάντιο κατά την περίοδο του Καρλομάγνου όπως αντικατοπτρίζονται στα μουσικά δυτικά χειρόγραφα, δ) οι διάφορες ψαλτικές παραδόσεις των Σλάβων, ως θυγατρικές της Βυζαντινής Μουσικής του 10ου αιώνα, και η εξέλιξή τους με εστίαση στις κατά περιόδους επαφές τους με την Κωνσταντινούπολη ή το Άγιο Όρος, ε) ενδείξεις για πολυφωνικές πρακτικές στο Βυζάντιο, στ) οι ψαλτικές παραδόσεις των Ιταλο-Αλβανών της Κάτω Ιταλίας, των Επτανησίων, και των Σέρβων, που αποτελούν παραγνωρισμένους επιγόνους του Βυζαντινού Άσματος, ζ) ενδείξεις για επιδράσεις της οθωμανικής μουσικής για τον καθορισμό του σημερινού Νεοβυζαντινού Άσματος, καθώς και μαρτυρίες για το ψαλτικό χάος που επικρατούσε την περίοδο πριν την μεταρρύθμιση των Τριών Δασκάλων. Η ανάλυση των διαφόρων πηγών και ο παραλληλισμός τους οδηγεί σε χρήσιμα συμπεράσματα για την διαχρονική εξέλιξη του Βυζαντινού Μέλους, και βοηθά στη σκιαγράφηση της πορείας του σε πολλαπλά επίπεδα, τόσο χρονικά όσο και γεωγραφικά.
Presentation at the 10th European Music Analysis Conference, Moscow, September 20-24, 2021
The concept of syntax is mainly connected to linguistics, since it describes a set of rules, prin... more The concept of syntax is mainly connected to linguistics, since it describes a set of rules, principles and processes that govern the structure of sentences in a given language. Musicolinguists, on the other hand, developed the concept of 'music syntax', which includes the rules, the principles and the processes that determine how each of the musical elements could find its position in the hierarchical structure of a given piece belonging to a given musical idiom. Until today, many scholars attempted to develop a hierarchical theory for the Western Tonal Music, based on the harmonic sequences and the various cadences, while much less scholars musicolinguistically approached other kinds of music, ex. modal musical idioms, like Neo-Byzantine music. According to musicolinguist Martin Rohrmeier, the whole structuring process of the Western tonality is based on two core abstract principles: prolongation and preparation. The general idea behind this theory is that 'weaker' musical units prepare the 'stronger' ones, which have the tendency to be prolongated. In this paper, I attempt to examine if these two principles could comprehensively describe the structuring process of the Neo-Byzantine music. Since this music is mainly monophonic, our units would consist of single notes or groups of notes or groups of groups of notes etc., instead of chords. Current theoretical treatises associate the various modes (and their branches) with particular notes (δεσπόζοντες φθόγγοι, 'dominant notes'). For the purposes of this analysis, I suggest the concept of synchord (σύγχορδο) - a group of consecutive intervals that functions as an intermediate level between the note and the mode (ήχος). Hence, three structural level emerge: the micro-level of the note, the mid-level of the synchord (as a combination of notes), and the macro-level of the mode (as a combination of synchords).
Παρουσίαση στο 10ο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Μουσικής Ανάλυσης, Μόσχα, 20-24 Σεπτεμβρίου, 2021
Η έννοια της σύνταξης είναι άμεσα συνδεδεμένη με την επιστήμη της Γλωσσολογίας, καθότι περιγράφει... more Η έννοια της σύνταξης είναι άμεσα συνδεδεμένη με την επιστήμη της Γλωσσολογίας, καθότι περιγράφει τους κανόνες, τις αρχές και τις διαδικασίες που σχετίζονται με τη δομή των προτάσεων μίας γλώσσας. Οι Μουσικογλωσσολόγοι, από την άλλη, ανέπτυξαν την έννοια της «μουσικής σύνταξης», η οποία συμπυκνώνει τους κανόνες, τις αρχές και τις διαδικασίες που καθορίζουν πώς καθένα από τα μουσικά στοιχεία βρίσκουν τη θέση τους στην ιεραρχική δομή ενός συγκεκριμένου μουσικού έργου που ανήκει σ’ ένα συγκεκριμένο μουσικό ιδίωμα. Μέχρι σήμερα, πολλοί ερευνητές έχουν προτείνει ποικίλους τρόπους θεωρητικοποίησης της ιεραρχικής δομής της Δυτικής Τονικής Μουσικής, στη βάση των αρμονικών αλληλουχιών και των διαφόρων καταλήξεων, ενώ πολύ μικρότερος αριθμός μελετητών έχουν προσεγγίσει με τρόπο μουσικογλωσσολογικό άλλα μουσικά είδη, π.χ. τροπικά μουσικά ιδιώματα, όπως είναι η Νεοβυζαντινή μουσική. Σύμφωνα με τον Martin Rohrmeier, η όλη διαδικασία δόμησης της Δυτικής τονικότητας μπορεί να συνοψιστεί στη βάση δύο θεμελιωδών αφηρημένων αρχών: της επιμήκυνσης (prolongation) και της προετοιμασίας (preparation). Η όλη ιδέα πίσω από αυτή τη θεωρία είναι ότι οι «ασθενέστερες» μουσικές ενότητες προετοιμάζουν τις «ισχυρότερες», οι οποίες έχουν την τάση να επιμηκύνονται. Στην παρούσα ανακοίνωση, επιχειρώ να εξετάσω αν αυτές οι καθολικές αρχές μπορούν επαρκώς να περιγράψουν τις δομικές διαδικασίες της Νεοβυζαντινής μουσικής. Καθότι η μουσική αυτή είναι πυρηνικά μονοφωνική, οι μουσικές μας ενότητες θα αποτελούνται από νότες ή από ομάδες νοτών, ή από ομάδες ομάδων νοτών κ.ο.κ., αντί συγχορδιών. Τα σύγχρονα θεωρητικά συνδέουν τους διάφορους ήχους (και τους κλάδους τους) με συγκεκριμένες νότες υψηλής συστημικής σημασίας (δεσπόζοντες φθόγγοι). Για τους σκοπούς της ανάλυσής μου, προτείνω την έννοια του "συγχόρδου" – ομάδα συνεχόμενων διαστημάτων, το οποίο δρα σε ένα ενδιάμεσο επίπεδο, μεταξύ νότας και ήχου. Έτσι, τρία βασικά δομικά επίπεδα προκύπτουν: το ελάχιστο επίπεδο του φθόγγου, το ενδιάμεσο επίπεδο του συγχόρδου (ως συνδυασμού φθόγγων), και το μέγιστο επίπεδο του ήχου (ως συνδυασμού συγχόρδων).
Presentation within the 1st International Musicological e-Symposium "Melismatic Chant Repertories", on June 14th, 2020
Studying the Heirmologion of Petros Peloponnesios (2nd half of the 18th century) in its New Metho... more Studying the Heirmologion of Petros Peloponnesios (2nd half of the 18th century) in its New Method exegesis by Gregorios Protopsaltes (early 19th century), one finds the existence of sporadic extensive melismas that stand out in the otherwise neumatic texture of the melody (duration of 2-4 beats per syllable). In this article, we examine the notational ancestors of these melismas, reaching the time of Theofanes Karykes (2nd half of the 16th century), trying to detect their melodic evolution by period and by composer. Our analysis led us to form a hypothesis for the interpretation(s) of the Old Method that combines elements from the two existing conflicting theories (stenographic Vs metrophonic). We also developed the concept of "generalization" as a fundamental mechanism of the interaction between orality and written tradition.
Παρουσίαση στο 1ο Διεθνές Συνέδριο Μουσικολογίας e-Symposium "Μελισματικά Ψαλτικά Ρεπερτόρια", την 14η Ιουνίου, 2020
Μελετώντας το Ειρμολόγιο του Πέτρου Πελοποννησίου (β΄ μισό 18ου αι.) όπως εξηγήθηκε από τον Γρηγό... more Μελετώντας το Ειρμολόγιο του Πέτρου Πελοποννησίου (β΄ μισό 18ου αι.) όπως εξηγήθηκε από τον Γρηγόριο Πρωτοψάλτη στη Νέα Μέθοδο (αρχές 19ου αι.), διαπιστώνει κανείς την ύπαρξη σποραδικών εκτενών μελισμάτων που ξεχωρίζουν στην κατά τ' άλλα νευματική υφή των μελών (αναλογία 2-4 χρόνων ανά συλλαβή). Στην εργασία μας αυτή, εξετάζουμε τους σημειογραφικούς προγόνους των εν λόγω μελισμάτων φτάνοντας μέχρι την εποχή του Θεοφάνη Καρύκη (τέλη 16ου αιώνα), επιχειρώντας να ανιχνεύσουμε την μελωδική τους εξέλιξη ανά εποχή και ανά συνθέτη. Η ανάλυσή μας μάς οδήγησε στον σχηματισμό μιας υπόθεσης για την/τις ανάγνωση/-σεις της Παλιάς Μεθόδου, συνδυάζοντας στοιχεία από τις δύο υπάρχουσες αντικρουόμενες θεωρίες (στενογραφική Vs μετροφωνική). Επιπλέον, αναπτύξαμε την έννοια της «γενίκευσης» ως θεμελιώδη μηχανισμό αλληλεπίδρασης της προφορικότητας με τη γραπτή παράδοση.
Journal of the International Society for Orthodox Church Music, 2020
The main protagonist of the 19th century reformation, Chyrsanthos bishop of Madyta, as well as im... more The main protagonist of the 19th century reformation, Chyrsanthos bishop of Madyta, as well as important 20th century scholars such as Constantinos Psachos and Gregorios Stathis, claimed that old Byzantine melodies transferred unchanged over the centuries through a process called “exegesis”. According to them, this was a kind of transcription of the melodies from a mainly stenographic to a more analytical version of the old byzantine notation. Hence, the New Method system allowed these melodies to be notated in the most detailed and accurate way, so far. In our research, we question the validity of this theory at least concerning the way of singing Great Doxologies. On the one hand, we analyze different exegeses of the same old Doxologies, in which we find important variations regarding the duration of the syllables, the addition of extra melismata at the end of some phrases, and the choice of the point where “neumatization” starts. On the other hand, we compare two old Doxologies recorded in middle-18th century in five-line score with their exegeses made by Chourmouzios Chartofylax in early-19th century, where, in addition to the above-mentioned variations, we observe a differentiation in the whole texture of the two versions. Thus, we conclude that Old Method was partly ambiguous at least at the period before the New Method reformation, while we suspect that a semantic shifting of the term "exegesis" occurred at the same period. Furthermore, we present two ideas that may justify the development that took place, the one related to a redistribution of the tempo and the other to a possible rubato interpretation of byzantine chants that gradually became mensuralistic.
Μετάφραση από τα αγγλικά του άρθρου Papadopoulos, G.-S. & P., Polykarpidis. 2020. "Elements in the development of how the Great Doxologies were sung from the 18th to the 19th century", Journal of the International Society for Orthodox Church Music, Vol. 4(2), 293-322, 2020
Ο βασικός πρωταγωνιστής της μουσικής μεταρρύθμισης του 19ου αιώνα, Χρύσανθος επίσκοπος Μαδύτων, α... more Ο βασικός πρωταγωνιστής της μουσικής μεταρρύθμισης του 19ου αιώνα, Χρύσανθος επίσκοπος Μαδύτων, αλλά και σημαντικοί μελετητές του 20ου αιώνα όπως ο Κωνσταντίνος Ψάχος και ο Γρηγόριος Στάθης, υποστήριξαν ότι οι παλιές βυζαντινές μελωδίες μεταφέρθηκαν αμετάβλητες μέσα στους αιώνες μέσω μιας διαδικασίας που ονομαζόταν «εξήγησις». Σύμφωνα με αυτούς, η εξήγηση ήταν ένα είδος μεταγραφής των μελωδιών από μια βασικά στενογραφική σε μια πιο αναλυτική εκδοχή της παλιάς βυζαντινής σημειογραφίας. Κατά συνέπεια, το σύστημα της Νέας Μεθόδου επέτρεψε σε αυτές τις μελωδίες να καταγραφούν με τον πιο λεπτομερή και ακριβή – μέχρι στιγμής – τρόπο. Στην ερευνά μας, αμφισβητούμε την ισχύ αυτής της θεωρίας, τουλάχιστον σε σχέση με τον τρόπο ψαλμώδησης των Μεγάλων Δοξολογιών: Από τη μία, αναλύουμε διαφορετικές εξηγήσεις (στη Νέα Μέθοδο) ίδιων παλιών Δοξολογιών, στις οποίες βρίσκουμε σημαντικές διαφοροποιήσεις ως προς τη διάρκεια των συλλαβών, την προσθήκη επιπλέον μελισμάτων στο τέλος κάποιων φράσεων, και την επιλογή του σημείου εκκίνησης του «νευματισμού». Από την άλλη, συγκρίνουμε δύο παλιές Δοξολογίες καταγεγραμμένες στα μέσα του 18ου αιώνα στην πενταγραμμική σημειογραφία Partes με τις εξηγήσεις τους από τον Χουρμούζιο Χαρτοφύλακα (αρχές 19ου αιώνα), όπου – πέρα από τις προαναφερθείσες διαφοροποιήσεις – εντοπίζουμε απόκλιση ως προς τη συνολική υφή των μελών (δηλαδή, την αναλογία συλλαβής-χρόνου). Ως εκ τούτου, συμπεραίνουμε ότι η Παλιά Μέθοδος ήταν μερικώς αμφίσημη τουλάχιστον τα χρόνια πριν τη Νέα Μέθοδο, ενώ υποψιαζόμαστε ότι μία σημασιολογική μετατόπιση του όρου «εξήγησις» έλαβε χώρα την ίδια περίοδο. Επιπλέον, αναπτύσσουμε δύο ιδέες που ίσως δικαιολογούν την εξέλιξη αυτή: η μία αφορά στο ενδεχόμενο επανανάλυσης του τέμπο, ενώ η άλλη στην πιθανότητα τα βυζαντινά μέλη να ερμηνεύονταν στη βάση μίας ρουμπάτο ρυθμικής προσέγγισης, η οποία σταδιακά έγινε πιο μετρονομική.
In Volos Academy for Theological Studies (ed.), «…chanting consciously to Thee in praise…»: Proceedings of the 3rd International Musicological & Chanting Conference, May 30 - June 2. Volos: Volos Academy Publications, 2020
In this project, I am developing the rationale for undertaking and the way in which I have been w... more In this project, I am developing the rationale for undertaking and the way in which I have been working for the last three years on the transcription of psaltic pieces into the Turkish five-line score. In particular, my presentation is divided into three sections: The first one, briefly describes various pre-existing transcriptions of Byzan-tine music in the Western score, made by musicians and / or researchers of the near or distant past. The other two sections focus on my transcriptional project, explaining, on the one hand, "why" it has been attempted, and, on the other, "how" it has been handled , respectively. Hence, in the second section, I set out the aims of my transcription , which relate to my overall personal desire to disseminate this musical idiom to musicians and music lovers who come from similar oriental-modal musical systems and not only. They are also related to my idea of organizing courses of teaching the psaltic art, which would be impossible to carry out on the basis of the New Method notation. Finally, in the third section, I analyse the general theoretical character of my transcription (descriptive? prescriptive? paradigmatic?) and its specific details: how to divided into measures, how to transcribe known phrases or specific notational figures , how to use legatos, the degree of interference or not in the original text, how to express micro-intervals through the use of special accidentals, the way in which the hymnological text is transferred, etc.
Στο Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου (επιμ.), «…ἐν ἐπιγνώσει ὑμνοῦντας Σε…»: Πρακτικά 3ου Διεθνούς Μουσικολογικού και Ιεροψαλτικού Συνεδρίου, 30 Μαΐου-2 Ιουνίου 2018. Βόλος: Εκδοτική Δημητριάδος, 2020
Στην ανακοίνωσή μου αυτή αναπτύσσεται το σκεπτικό ανάληψης και ο τρόπος πραγμάτωσης μίας εργασίας... more Στην ανακοίνωσή μου αυτή αναπτύσσεται το σκεπτικό ανάληψης και ο τρόπος πραγμάτωσης μίας εργασίας που εκπονώ την τελευταία τριετία και αφορά τη μεταγραφή ψαλτικών μελών στο τουρκικό πεντάγραμμο. Συγκεκριμένα, η παρουσίασή μου χωρίζεται σε τρία μέρη: Στο πρώτο, περιγράφονται εν συντομία διάφορες προϋπάρχουσες καταγραφές μελών της Βυζαντινής Μουσικής στο πεντάγραμμο από άλλους ερευνητές, είτε του άμεσου είτε του μακρινού παρελθόντος. Τα υπόλοιπα δύο μέρη εστιάζουν στη δική μου μεταγραφή, διευκρινίζοντας, από τη μια, «γιατί» επιχειρείται, και, από την άλλη, «πώς» διεκπεραιώνεται, αντίστοιχα. Έτσι, στο δεύτερο μέρος τίθενται οι σκοποί της μεταγραφής, που σχετίζονται με μια γενικότερη προσωπική μου επιθυμία διάδοσης του μουσικού αυτού ιδιώματος σε μουσικούς και φιλόμουσους που προέρχονται από ομοειδή ανατολίτικα-τροπικά μουσικά συστήματα και όχι μόνο, καθώς και μια ειδικότερη σκέψη μου για διεξαγωγή ολιγόχρονων σεμιναριακού τύπου προγραμμάτων διδασκαλίας της ψαλτικής τέχνης, τα οποία θα ήταν αδύνατο να διεξαχθούν στη βάση της σημειογραφίας της Νέας Μεθόδου. Τέλος, στο τρίτο μέρος αναλύεται λεπτομερώς ο τρόπος μεταγραφής ως προς το γενικό θεωρητικό του χαρακτήρα (περιγραφικός;, ρυθμιστικός;, παραδειγματικός;) και τις ειδικές λεπτομέρειές του: τον τρόπο χωρισμού σε μέτρα, τον τρόπο απόδοσης γνωστών φράσεων ή συγκεκριμένων συμπλεγμάτων, τον τρόπο χρήσης της διαστολής, τον βαθμό επέμβασης ή μη στο πρωτότυπο κείμενο, την απόδοση των μικροδιαστημάτων μέσω της χρήσης ειδικών υφεσοδιέσεων, τον τρόπο καταγραφής του υμνολογικού κειμένου κ.ά.
In Κ. Καραγκούνης & Κ. Δρυγιανάκης (ed.), «Από Χορού και Ομοθυμαδόν»: Πρακτικά 2ου Διεθνούς Μουσικολογικού Συνεδρίου 9-11 Ιουνίου 2016. Volos: Εκδοτική Δημητριάδος, 2017
In this project I attempt to lay the ground for the development of a descriptive theoretical trea... more In this project I attempt to lay the ground for the development of a descriptive theoretical treatise of contemporary psaltic art, which will cover a high vacuum in the byzantinomusicological literature.
My theoretical background consists of saussurean and chomskyan linguistic notions adapted to psaltic art. Specifically: a) I underline the necessity for a descriptive analysis of psaltic art, instead of current prescriptive approaches, b) I consider music to be a structured system, c) I describe music sign as having to facets: the music signified (composer's music idea) and the music signifier (the score and the performance), d) I describe the whole process of music communication which includes a bilateral 'music production' phase (music configuration and performance) and a 'music receipt' phase (listening), e) I point out the importance of synchrony-diachrony distinction especially for the psaltic art case, as well as the priority of synchrony's study, and f) I outline the adept listener's profile, whose basic feature is the music intuition which helps him/her to understand what is accepted and what is unaccepted in the frame of the psaltic music idiom.
Regarding the application of the above theories for the analysis of psaltic art's data, I suggest – based on American structuralistic methodology – the following process: a) collection of psaltic compositions notated in New Method, as well as recorded performances by chanters who represent various psaltic 'schools', b) analysis of these corpora in order to distinguish various morphological levels and to find particular music behaviours corresponded to every level, and c) distinction between Modes and modes, where the former correspond to the traditional classification in octoechos and the latter to a pure morphological classification, in order to keep the musicological character of the treatise as well as its practicality.
Στο Κ. Καραγκούνης & Κ. Δρυγιανάκης (επιμ.), «Από Χορού και Ομοθυμαδόν»: Πρακτικά 2ου Διεθνούς Μουσικολογικού Συνεδρίου 9-11 Ιουνίου 2016. Βόλος: Εκδοτική Δημητριάδος, 2017
Στην εργασία μου αυτή επιχειρώ να θέσω τις βάσεις για την κατάρτιση ενός περιγραφικού θεωρητικού ... more Στην εργασία μου αυτή επιχειρώ να θέσω τις βάσεις για την κατάρτιση ενός περιγραφικού θεωρητικού της σύγχρονης ψαλτικής τέχνης, το οποίο θα καλύψει ένα εκκωφαντικό – κατά την άποψή μου – κενό στη βιβλιογραφία της βυζαντινομουσικολογίας.
Το θεωρητικό μου υπόβαθρο συνίσταται σε έννοιες της θεωρητικής γλωσσολογίας, όπως διατυπώθηκαν από τον Saussure και συμπληρώθηκαν από τον Chomsky, οι οποίες προσαρμόστηκαν για τους σκοπούς της εργασίας αυτής. Συγκεκριμένα: α) αναδεικνύεται η αναγκαιότητα για περιγραφική ανάλυση της ψαλτικής τέχνης, σε αντιπαραβολή με την προϋπάρχουσα ρυθμιστική προσέγγιση, β) η μουσική αντιμετωπίζεται ως σύστημα με δομή, γ) εντοπίζεται το μουσικό σημείο του οποίου οι δύο εκφάνσεις είναι το μουσικό σημαινόμενο (μουσική ιδέα δημιουργού) και το μουσικό σημαίνον (παρτιτούρα και εκτέλεσή της), δ) περιγράφεται συνολικά η διαδικασία μουσικής επικοινωνίας η οποία αποτελείται από την διμερή μουσική παραγωγή (μουσική δημιουργία και εκτέλεση) και από την μουσική πρόσληψη (ακρόαση), ε) αναδεικνύεται η σημασία της διάκρισης συγχρονία – διαχρονία ειδικά στην περίπτωση της ψαλτικής τέχνης, με προτεραιότητα στη μελέτη της συγχρονίας, και στ) σκιαγραφείται το προφίλ του έμπειρου ακροατή, βασικό χαρακτηριστικό του οποίου είναι η μουσική διαίσθηση που τον βοηθά να καταλαβαίνει τι είναι αποδεκτό και τι μη αποδεκτό στα πλαίσια του ψαλτικού ιδιώματος.
Ως προς την εφαρμογή των παραπάνω θεωριών στην ανάλυση των δεδομένων της ψαλτικής τέχνης, προτείνονται – με βάση τη μεθοδολογία του αμερικανικού δομισμού – οι εξής διαδικασίες: α) περισυλλογή corpus μελουργικών κειμένων στη Νέα Μέθοδο και ηχογραφημένων εκτελέσεών τους από ψάλτες-εκπροσώπους των διαφόρων ψαλτικών “σχολών”, β) ανάλυσή τους με σκοπό τη διάκριση των διαφορετικών μορφολογικών επιπέδων και την αντιστοίχιση των μουσικών συμπεριφορών ανά επίπεδο, και γ) διάκριση Ήχων και ήχων, όπου οι πρώτοι θα αντιστοιχούν στην παραδοσιακή κατανομή των μελών στην οκταηχία και οι δεύτερη στην ταξινόμηση των μελών σε ομάδες όμοιας μορφολογίας, με σκοπό τη διατήρηση της μουσικολογικής ακεραιότητας ταυτόχρονα με τη διασφάλιση της πρακτικότητας του θεωρητικού.
"Μελέτες για την ελληνική γλώσσα", 2016
https://www.youtube.com/watch?v=yobMIDC7sMw&t=1281s&ab_channel=GouTouPou
Rebetiko is a music gen... more https://www.youtube.com/watch?v=yobMIDC7sMw&t=1281s&ab_channel=GouTouPou
Rebetiko is a music genre which includes songs called rebetika. These were composed and played by Rebetes, a semi-illegal social group that acted in Greek urban centers from the end of 19th untill the first half of 20th century. This group had its own social dialect, Μangika. Several words and expressions from the Μangika so-ciolect can be found in rebetika songs and are also used today in modern Greek vernacular language. Taking evidence from the closed character of Rebetes' society, as well as the popularity of Rebetiko music in Greece, I argue that Rebetiko mediated between the language of Rebetes and modern Greeks for this lexical borrowing. In this paper I examine this hypothesis separating my analysis in three parts. Each part attempts to answer one of three essential questions: when, how and why did the borrowing from Μangika to modern Greek vernacular take place? My basic findings are the following: (a) Based on Damianakos' (Δαμιανάκος 2001) sociological analysis of Rebetika, I distinguish three periods of borrowing from Μangika: the 1st period: 1922–1940, the 2nd period: 1940–1953, and the 3rd period: 1970 until today. In the latter, Rebetiko 'revived' as 'museum music' played by self-proclaimed 'Neo-Rebetes' and became widespread because of re-editions of old records. (b) Using Milroy & Milroy's (1992) notion of social networks, I describe how the borrowing of the first two periods took place: between 1922–1953 Rebetes had weak links with illegals, on the one hand, and with the working class, on the other. Thus, they became innovators and/or instigators of lexical borrowing. For the third period, given the Rebetes' two decades of dissolution, I highlight the mediating role of music as a carrier of words of an inactive sociolect. (c) For the two first periods of borrowing I claim that popular strata found rebetika songs attractive because they described a stoic way of living and expressed common experiences like love, pain, misery, nostalgia etc. Finally, for the third period, I suggest the notion of prestige of the past to display my assertion that Greek people (mainly youth) often juxtapose their lives with the symbolized and beautified past world of Rebetes. This explains the borrowing of Μangika's words from rebetika songs in modern Greek vernacular from 1970 until today.
Λήμμα στο "Λεξικό λογοκρισίας στην Ελλάδα" (επιμ. Π. Πετσίνη & Δ. Χριστόπουλος), Αθήνα: Καστανιώτη, 2017
The Greek National Council for Radio and Television (NCRTV, Greek: ‘E.S.R.’) is an independent su... more The Greek National Council for Radio and Television (NCRTV, Greek: ‘E.S.R.’) is an independent supervisory and regulatory administrative authority of the radio and television market, which operates since 1989. This article surveys its censorious activities concerning language use, in the light of Language Planning’s theory. My findings could briefly be summarized as follows: 1) NCRTV is engaged in an up-to-bottom language planning. 2) It controls linguistic behavior mainly through censoring “inappropriate” vocabulary, but also through defining the distribution percentage of Greek language in relation to other languages. 3) It claims that attempts to protect Greek language and culture, human dignity, and childhood. 4) Its planning includes “overt” and “covert” addressees, from whom the former undergo its censorious penalties or precautionary engage in self-censorship, while the latter participate in the same pre-existing habitus which determines their linguistic behavior unconsciously. 5) NCRTV has a too abstract theoretical frame which allows arbitrariness and partiality.
Στο Π. Πετσίνη & Δ. Χριστόπουλος (επιμ.), Η λογοκρισία στην Ελλάδα, Αθήνα: Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ, 2016
The Greek National Council for Radio and Television (NCRTV, Greek: ‘E.S.R.’) is an independent su... more The Greek National Council for Radio and Television (NCRTV, Greek: ‘E.S.R.’) is an independent supervisory and regulatory administrative authority of the radio and television market, which operates since 1989. This article surveys its censorious activities concerning language use, in the light of Language Planning’s theory. My findings could briefly be summarized as follows: 1) NCRTV is engaged in an up-to-bottom language planning. 2) It controls linguistic behavior mainly through censoring “inappropriate” vocabulary, but also through defining the distribution percentage of Greek language in relation to other languages. 3) It claims that attempts to protect Greek language and culture, human dignity, and childhood. 4) Its planning includes “overt” and “covert” addressees, from whom the former undergo its censorious penalties or precautionary engage in self-censorship, while the latter participate in the same pre-existing habitus which determines their linguistic behavior unconsciously. 5) NCRTV has a too abstract theoretical frame which allows arbitrariness and partiality.
Στα Πρακτικά του 12ου Συνεδρίου Ελληνικής Γλωσσολογίας, Edition Romiosini, 2017
In this article I selectively present the results of my critical analysis of 177 online comments ... more In this article I selectively present the results of my critical analysis of 177 online comments posted by people having an antiracist ideological background, in order to examine the assumption that antiracist discourses (as every ideological discourse) often have a polarizing trend which develops an ‘anyone-who-does-not-belongs-to-Us-belongs-to-the-Others’ bias. This bias eventually exacerbates the phenomenon of racism. Through my analysis I generally confirm this hypothesis, and I also reveal some evaluative conventions which function complementary to van Dijk’ s ideological square.
Unpublished Papers by Gerasimos Sofoklis Papadopoulos
Μεταπτυχιακή εργασία, 2014
Σκοπός της εργασίας αυτής είναι σε πρώτη φάση να εισάγει τον αναγνώστη στο χώρο της μουσικογλωσσο... more Σκοπός της εργασίας αυτής είναι σε πρώτη φάση να εισάγει τον αναγνώστη στο χώρο της μουσικογλωσσολογίας, ενός κλάδου της γνωσιακής επιστήμης που αναπτύχθηκε στα μέσα του 20ου αιώνα, και σε δεύτερη φάση να εξετάσει φαινόμενα της Ορθόδοξης Εκκλησιαστικής Τροπικής Μουσικής (OETM) υπό το πρίσμα της Θέσης Ταυτότητας Γλώσσας και Μουσικής (Katz & Pesetsky, 2011), που αποτελεί την πιο πρόσφατη γενετική μουσικογλωσσολογική μελέτη της Δυτικής Τονικής Μουσικής. Το καινούριο που εισάγουμε σε αυτή την μελέτη είναι κάποιες απόψεις μας για το φλέγον μουσικογλωσσολογικό ζήτημα του μουσικού νοήματος στο πρώτο μέρος, και στο δεύτερο μια πρώτη απόπειρα γενετικής προσέγγισης ενός τροπικού μουσικού συστήματος, όπως είναι αυτό της ΟΕΤΜ.
Εργασία για το Κόντειο Διαγώνισμα, 2016
According to embodied realism theory developed by Lakoff & Johnson (1980, 1999), image schemas, w... more According to embodied realism theory developed by Lakoff & Johnson (1980, 1999), image schemas, which constitute primary representations of bodily experience, are responsible for the structuring of the conseptual system in the human mind. Although various scholars suggest and analyse several image schemas, the question that remains is whether some image schemas are more substantial than others (Oakley, 2007: chap. 5), or, better, whether there is a single image schema from which all the others derive.
In this project, having embodied realism as my starting point (while keeping a critical eye on it), I attempt to answer the above question. My basic assumption is that consciousness is the primary image schema, upon which conceptualization is structured. In order to examine this assumption, I consider various theories of consciousness, Mikhail Bakhtin's philosophical ideas regarding consciousness and language, as well as Jacques Lacan's psychoanalytic views on the mirror stage and the construction of subjectivity. In addition, I take into account findings coming from research in cognitive and developmental psychology, as well as in neuroscience. The conclusions of this study is summarised into a suggested model, which essentially attempts to shed light on the ancient issue of concept ontogenesis and the overall structure of conceptualization.
Uploads
Published Papers by Gerasimos Sofoklis Papadopoulos
Συγκεκριμένα:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/methoi-kai-aletheies-yia-te-vezantine-moesike_gr_643958f6e4b066950599f695
https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/386021_mythoi-kai-alitheies-gia-ti-byzantini-moysiki
https://www.philenews.com/politismos/kritikes/article/1697465
https://www.larissanet.gr/2023/04/13/mythoi-kai-alitheies-gia-ti-vyzantini-mousiki/
https://www.thesspress.gr/mythoi-kai-alitheies-gia-ti-vyzantini-mousiki/
https://diafaneia.eu/%ce%bc%cf%8d%ce%b8%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%bb%ce%ae%ce%b8%ce%b5%ce%b9%ce%b5%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7-%ce%b2%cf%85%ce%b6%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%ce%bc%ce%bf/
https://www.aftodioikisi.com.cy/%ce%bc%cf%8d%ce%b8%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%bb%ce%ae%ce%b8%ce%b5%ce%b9%ce%b5%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7-%ce%b2%cf%85%ce%b6%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%ce%bc%ce%bf/
https://www.palmosev.gr/ekklisia/mythoi-kai-alitheies-gia-ti-vyzantini-moysiki/
https://www.agrinionews.gr/mythoi-alitheies-ti-vyzantini-moysiki/
https://www.haniotika-nea.gr/mythoi-kai-alitheies-gia-ti-vyzantini-moysiki/
http://lefteria.blogspot.com/2023/04/blog-post_1041.html
https://www.inewsgr.com/351/mythoi-kai-alitheies-gia-ti-vyzantini-mousiki.htm
https://www.emprosnet.gr/emprosnet-archive/mythoi-kai-alitheies-gia-ti-vyzantini-mousiki?fbclid=IwAR0r2BB27XASPwpEU09EYLYwTyd8reFK4Bhv7FX6vhOmtI7ELk8AK0imno0
My theoretical background consists of saussurean and chomskyan linguistic notions adapted to psaltic art. Specifically: a) I underline the necessity for a descriptive analysis of psaltic art, instead of current prescriptive approaches, b) I consider music to be a structured system, c) I describe music sign as having to facets: the music signified (composer's music idea) and the music signifier (the score and the performance), d) I describe the whole process of music communication which includes a bilateral 'music production' phase (music configuration and performance) and a 'music receipt' phase (listening), e) I point out the importance of synchrony-diachrony distinction especially for the psaltic art case, as well as the priority of synchrony's study, and f) I outline the adept listener's profile, whose basic feature is the music intuition which helps him/her to understand what is accepted and what is unaccepted in the frame of the psaltic music idiom.
Regarding the application of the above theories for the analysis of psaltic art's data, I suggest – based on American structuralistic methodology – the following process: a) collection of psaltic compositions notated in New Method, as well as recorded performances by chanters who represent various psaltic 'schools', b) analysis of these corpora in order to distinguish various morphological levels and to find particular music behaviours corresponded to every level, and c) distinction between Modes and modes, where the former correspond to the traditional classification in octoechos and the latter to a pure morphological classification, in order to keep the musicological character of the treatise as well as its practicality.
Το θεωρητικό μου υπόβαθρο συνίσταται σε έννοιες της θεωρητικής γλωσσολογίας, όπως διατυπώθηκαν από τον Saussure και συμπληρώθηκαν από τον Chomsky, οι οποίες προσαρμόστηκαν για τους σκοπούς της εργασίας αυτής. Συγκεκριμένα: α) αναδεικνύεται η αναγκαιότητα για περιγραφική ανάλυση της ψαλτικής τέχνης, σε αντιπαραβολή με την προϋπάρχουσα ρυθμιστική προσέγγιση, β) η μουσική αντιμετωπίζεται ως σύστημα με δομή, γ) εντοπίζεται το μουσικό σημείο του οποίου οι δύο εκφάνσεις είναι το μουσικό σημαινόμενο (μουσική ιδέα δημιουργού) και το μουσικό σημαίνον (παρτιτούρα και εκτέλεσή της), δ) περιγράφεται συνολικά η διαδικασία μουσικής επικοινωνίας η οποία αποτελείται από την διμερή μουσική παραγωγή (μουσική δημιουργία και εκτέλεση) και από την μουσική πρόσληψη (ακρόαση), ε) αναδεικνύεται η σημασία της διάκρισης συγχρονία – διαχρονία ειδικά στην περίπτωση της ψαλτικής τέχνης, με προτεραιότητα στη μελέτη της συγχρονίας, και στ) σκιαγραφείται το προφίλ του έμπειρου ακροατή, βασικό χαρακτηριστικό του οποίου είναι η μουσική διαίσθηση που τον βοηθά να καταλαβαίνει τι είναι αποδεκτό και τι μη αποδεκτό στα πλαίσια του ψαλτικού ιδιώματος.
Ως προς την εφαρμογή των παραπάνω θεωριών στην ανάλυση των δεδομένων της ψαλτικής τέχνης, προτείνονται – με βάση τη μεθοδολογία του αμερικανικού δομισμού – οι εξής διαδικασίες: α) περισυλλογή corpus μελουργικών κειμένων στη Νέα Μέθοδο και ηχογραφημένων εκτελέσεών τους από ψάλτες-εκπροσώπους των διαφόρων ψαλτικών “σχολών”, β) ανάλυσή τους με σκοπό τη διάκριση των διαφορετικών μορφολογικών επιπέδων και την αντιστοίχιση των μουσικών συμπεριφορών ανά επίπεδο, και γ) διάκριση Ήχων και ήχων, όπου οι πρώτοι θα αντιστοιχούν στην παραδοσιακή κατανομή των μελών στην οκταηχία και οι δεύτερη στην ταξινόμηση των μελών σε ομάδες όμοιας μορφολογίας, με σκοπό τη διατήρηση της μουσικολογικής ακεραιότητας ταυτόχρονα με τη διασφάλιση της πρακτικότητας του θεωρητικού.
Rebetiko is a music genre which includes songs called rebetika. These were composed and played by Rebetes, a semi-illegal social group that acted in Greek urban centers from the end of 19th untill the first half of 20th century. This group had its own social dialect, Μangika. Several words and expressions from the Μangika so-ciolect can be found in rebetika songs and are also used today in modern Greek vernacular language. Taking evidence from the closed character of Rebetes' society, as well as the popularity of Rebetiko music in Greece, I argue that Rebetiko mediated between the language of Rebetes and modern Greeks for this lexical borrowing. In this paper I examine this hypothesis separating my analysis in three parts. Each part attempts to answer one of three essential questions: when, how and why did the borrowing from Μangika to modern Greek vernacular take place? My basic findings are the following: (a) Based on Damianakos' (Δαμιανάκος 2001) sociological analysis of Rebetika, I distinguish three periods of borrowing from Μangika: the 1st period: 1922–1940, the 2nd period: 1940–1953, and the 3rd period: 1970 until today. In the latter, Rebetiko 'revived' as 'museum music' played by self-proclaimed 'Neo-Rebetes' and became widespread because of re-editions of old records. (b) Using Milroy & Milroy's (1992) notion of social networks, I describe how the borrowing of the first two periods took place: between 1922–1953 Rebetes had weak links with illegals, on the one hand, and with the working class, on the other. Thus, they became innovators and/or instigators of lexical borrowing. For the third period, given the Rebetes' two decades of dissolution, I highlight the mediating role of music as a carrier of words of an inactive sociolect. (c) For the two first periods of borrowing I claim that popular strata found rebetika songs attractive because they described a stoic way of living and expressed common experiences like love, pain, misery, nostalgia etc. Finally, for the third period, I suggest the notion of prestige of the past to display my assertion that Greek people (mainly youth) often juxtapose their lives with the symbolized and beautified past world of Rebetes. This explains the borrowing of Μangika's words from rebetika songs in modern Greek vernacular from 1970 until today.
Unpublished Papers by Gerasimos Sofoklis Papadopoulos
In this project, having embodied realism as my starting point (while keeping a critical eye on it), I attempt to answer the above question. My basic assumption is that consciousness is the primary image schema, upon which conceptualization is structured. In order to examine this assumption, I consider various theories of consciousness, Mikhail Bakhtin's philosophical ideas regarding consciousness and language, as well as Jacques Lacan's psychoanalytic views on the mirror stage and the construction of subjectivity. In addition, I take into account findings coming from research in cognitive and developmental psychology, as well as in neuroscience. The conclusions of this study is summarised into a suggested model, which essentially attempts to shed light on the ancient issue of concept ontogenesis and the overall structure of conceptualization.
Συγκεκριμένα:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/methoi-kai-aletheies-yia-te-vezantine-moesike_gr_643958f6e4b066950599f695
https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/386021_mythoi-kai-alitheies-gia-ti-byzantini-moysiki
https://www.philenews.com/politismos/kritikes/article/1697465
https://www.larissanet.gr/2023/04/13/mythoi-kai-alitheies-gia-ti-vyzantini-mousiki/
https://www.thesspress.gr/mythoi-kai-alitheies-gia-ti-vyzantini-mousiki/
https://diafaneia.eu/%ce%bc%cf%8d%ce%b8%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%bb%ce%ae%ce%b8%ce%b5%ce%b9%ce%b5%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7-%ce%b2%cf%85%ce%b6%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%ce%bc%ce%bf/
https://www.aftodioikisi.com.cy/%ce%bc%cf%8d%ce%b8%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%bb%ce%ae%ce%b8%ce%b5%ce%b9%ce%b5%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7-%ce%b2%cf%85%ce%b6%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%ce%bc%ce%bf/
https://www.palmosev.gr/ekklisia/mythoi-kai-alitheies-gia-ti-vyzantini-moysiki/
https://www.agrinionews.gr/mythoi-alitheies-ti-vyzantini-moysiki/
https://www.haniotika-nea.gr/mythoi-kai-alitheies-gia-ti-vyzantini-moysiki/
http://lefteria.blogspot.com/2023/04/blog-post_1041.html
https://www.inewsgr.com/351/mythoi-kai-alitheies-gia-ti-vyzantini-mousiki.htm
https://www.emprosnet.gr/emprosnet-archive/mythoi-kai-alitheies-gia-ti-vyzantini-mousiki?fbclid=IwAR0r2BB27XASPwpEU09EYLYwTyd8reFK4Bhv7FX6vhOmtI7ELk8AK0imno0
My theoretical background consists of saussurean and chomskyan linguistic notions adapted to psaltic art. Specifically: a) I underline the necessity for a descriptive analysis of psaltic art, instead of current prescriptive approaches, b) I consider music to be a structured system, c) I describe music sign as having to facets: the music signified (composer's music idea) and the music signifier (the score and the performance), d) I describe the whole process of music communication which includes a bilateral 'music production' phase (music configuration and performance) and a 'music receipt' phase (listening), e) I point out the importance of synchrony-diachrony distinction especially for the psaltic art case, as well as the priority of synchrony's study, and f) I outline the adept listener's profile, whose basic feature is the music intuition which helps him/her to understand what is accepted and what is unaccepted in the frame of the psaltic music idiom.
Regarding the application of the above theories for the analysis of psaltic art's data, I suggest – based on American structuralistic methodology – the following process: a) collection of psaltic compositions notated in New Method, as well as recorded performances by chanters who represent various psaltic 'schools', b) analysis of these corpora in order to distinguish various morphological levels and to find particular music behaviours corresponded to every level, and c) distinction between Modes and modes, where the former correspond to the traditional classification in octoechos and the latter to a pure morphological classification, in order to keep the musicological character of the treatise as well as its practicality.
Το θεωρητικό μου υπόβαθρο συνίσταται σε έννοιες της θεωρητικής γλωσσολογίας, όπως διατυπώθηκαν από τον Saussure και συμπληρώθηκαν από τον Chomsky, οι οποίες προσαρμόστηκαν για τους σκοπούς της εργασίας αυτής. Συγκεκριμένα: α) αναδεικνύεται η αναγκαιότητα για περιγραφική ανάλυση της ψαλτικής τέχνης, σε αντιπαραβολή με την προϋπάρχουσα ρυθμιστική προσέγγιση, β) η μουσική αντιμετωπίζεται ως σύστημα με δομή, γ) εντοπίζεται το μουσικό σημείο του οποίου οι δύο εκφάνσεις είναι το μουσικό σημαινόμενο (μουσική ιδέα δημιουργού) και το μουσικό σημαίνον (παρτιτούρα και εκτέλεσή της), δ) περιγράφεται συνολικά η διαδικασία μουσικής επικοινωνίας η οποία αποτελείται από την διμερή μουσική παραγωγή (μουσική δημιουργία και εκτέλεση) και από την μουσική πρόσληψη (ακρόαση), ε) αναδεικνύεται η σημασία της διάκρισης συγχρονία – διαχρονία ειδικά στην περίπτωση της ψαλτικής τέχνης, με προτεραιότητα στη μελέτη της συγχρονίας, και στ) σκιαγραφείται το προφίλ του έμπειρου ακροατή, βασικό χαρακτηριστικό του οποίου είναι η μουσική διαίσθηση που τον βοηθά να καταλαβαίνει τι είναι αποδεκτό και τι μη αποδεκτό στα πλαίσια του ψαλτικού ιδιώματος.
Ως προς την εφαρμογή των παραπάνω θεωριών στην ανάλυση των δεδομένων της ψαλτικής τέχνης, προτείνονται – με βάση τη μεθοδολογία του αμερικανικού δομισμού – οι εξής διαδικασίες: α) περισυλλογή corpus μελουργικών κειμένων στη Νέα Μέθοδο και ηχογραφημένων εκτελέσεών τους από ψάλτες-εκπροσώπους των διαφόρων ψαλτικών “σχολών”, β) ανάλυσή τους με σκοπό τη διάκριση των διαφορετικών μορφολογικών επιπέδων και την αντιστοίχιση των μουσικών συμπεριφορών ανά επίπεδο, και γ) διάκριση Ήχων και ήχων, όπου οι πρώτοι θα αντιστοιχούν στην παραδοσιακή κατανομή των μελών στην οκταηχία και οι δεύτερη στην ταξινόμηση των μελών σε ομάδες όμοιας μορφολογίας, με σκοπό τη διατήρηση της μουσικολογικής ακεραιότητας ταυτόχρονα με τη διασφάλιση της πρακτικότητας του θεωρητικού.
Rebetiko is a music genre which includes songs called rebetika. These were composed and played by Rebetes, a semi-illegal social group that acted in Greek urban centers from the end of 19th untill the first half of 20th century. This group had its own social dialect, Μangika. Several words and expressions from the Μangika so-ciolect can be found in rebetika songs and are also used today in modern Greek vernacular language. Taking evidence from the closed character of Rebetes' society, as well as the popularity of Rebetiko music in Greece, I argue that Rebetiko mediated between the language of Rebetes and modern Greeks for this lexical borrowing. In this paper I examine this hypothesis separating my analysis in three parts. Each part attempts to answer one of three essential questions: when, how and why did the borrowing from Μangika to modern Greek vernacular take place? My basic findings are the following: (a) Based on Damianakos' (Δαμιανάκος 2001) sociological analysis of Rebetika, I distinguish three periods of borrowing from Μangika: the 1st period: 1922–1940, the 2nd period: 1940–1953, and the 3rd period: 1970 until today. In the latter, Rebetiko 'revived' as 'museum music' played by self-proclaimed 'Neo-Rebetes' and became widespread because of re-editions of old records. (b) Using Milroy & Milroy's (1992) notion of social networks, I describe how the borrowing of the first two periods took place: between 1922–1953 Rebetes had weak links with illegals, on the one hand, and with the working class, on the other. Thus, they became innovators and/or instigators of lexical borrowing. For the third period, given the Rebetes' two decades of dissolution, I highlight the mediating role of music as a carrier of words of an inactive sociolect. (c) For the two first periods of borrowing I claim that popular strata found rebetika songs attractive because they described a stoic way of living and expressed common experiences like love, pain, misery, nostalgia etc. Finally, for the third period, I suggest the notion of prestige of the past to display my assertion that Greek people (mainly youth) often juxtapose their lives with the symbolized and beautified past world of Rebetes. This explains the borrowing of Μangika's words from rebetika songs in modern Greek vernacular from 1970 until today.
In this project, having embodied realism as my starting point (while keeping a critical eye on it), I attempt to answer the above question. My basic assumption is that consciousness is the primary image schema, upon which conceptualization is structured. In order to examine this assumption, I consider various theories of consciousness, Mikhail Bakhtin's philosophical ideas regarding consciousness and language, as well as Jacques Lacan's psychoanalytic views on the mirror stage and the construction of subjectivity. In addition, I take into account findings coming from research in cognitive and developmental psychology, as well as in neuroscience. The conclusions of this study is summarised into a suggested model, which essentially attempts to shed light on the ancient issue of concept ontogenesis and the overall structure of conceptualization.
Μεταγραφή του Γεράσιμου–Σοφοκλή Παπαδόπουλου στη Νέα Μέθοδο, από καταγραφή του Κοντακίου στα τέλη του 16ου αιώνα στο Κιεβικό πεντάγραμμο (Ειρμολόγιο της Λβιβ, φφ. 119v-120r). Τα ισοκρατήματα προστέθηκαν εκ των υστέρων. Η εκδοχή αυτή αναλύεται στο άρθρο του Γεράσιμου–Σοφοκλή Παπαδόπουλου (2023) Ιστορικοσυγκριτική ανασκόπηση της Βυζαντινής Μουσικής - αλληλοδανεισμοί και θυγατρικές μουσικές παραδόσεις": https://www.academia.edu/97444008/%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CF%85%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CF%82_%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CE%B4%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%B8%CF%85%CE%B3%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82
https://www.youtube.com/watch?v=2zgY35sA878&ab_channel=GerasimosPapadopoulos'music%26paramusic
[*We have only changed the part "ευχαριστούμεν διά την με-" since it is written (or it was chanted) - probably by mistake - one tone lower than the melodic line indicated by the Old Method score. We also fixed a mistake in the lyrics of the 4th verse ("Κύριε ο Θεός")]
To listen to the album:
YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=Ly8BHEMYaY8&feature=youtu.be
Spotify: https://open.spotify.com/album/3RhfYBWX21dRF3B9owlX5m
AppleMusic: https://music.apple.com/us/album/byzantine-hymns/1611230532?uo=4&app=itunes&at=1001lry3&ct=dashboard
iTunes: https://music.apple.com/us/album/byzantine-hymns/1611230532?uo=4&app=itunes
Deezer: https://www.deezer.com/en/album/297782282
Amazon: https://www.amazon.com/gp/product/B09T4GSYL5
Distrokid: https://distrokid.com/hyperfollow/gerasimospapadopoulos/byzantine-hymns
Για να ακούσετε το άλμπουμ:
YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=Ly8BHEMYaY8&feature=youtu.be
Spotify: https://open.spotify.com/album/3RhfYBWX21dRF3B9owlX5m
AppleMusic: https://music.apple.com/us/album/byzantine-hymns/1611230532?uo=4&app=itunes&at=1001lry3&ct=dashboard
iTunes: https://music.apple.com/us/album/byzantine-hymns/1611230532?uo=4&app=itunes
Deezer: https://www.deezer.com/en/album/297782282
Amazon: https://www.amazon.com/gp/product/B09T4GSYL5
Distrokid: https://distrokid.com/hyperfollow/gerasimospapadopoulos/byzantine-hymns
ΧΟΡΤΟ ΠΗΛΙΟΥ, 21-25 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020
Συντονιστής: Αχιλλέας Τίγκας
Συμμετέχει η Ορχήστρα Ανατολικής Μουσικής Κ.Ε.Μ.Φ.Α. (Κέντρο Ελληνικής Μουσικής «Φοίβος Ανωγειανάκης»)
Καθώς η οθωμανική μουσική διέπεται από μια πλούσια παράδοση, το παρόν εργαστήρι θα επικεντρωθεί στο ρεπερτόριο φωνητικής και οργανικής μουσικής της Κωνσταντινούπολης από τον 18ο έως τον 20ο αιώνα, κοσμικής και θρησκευτικής. Στις συναντήσεις -έχοντας την πρόθεση το κλασικό αυτό ρεπερτόριο να προσεγγιστεί υπό μια σύγχρονη οπτική γωνία, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την ανατολίτικη μελωδία με μια τυπική ορχήστρα ανάλογων μουσικών οργάνων- θα προσεγγιστούν τα όρια ανάμεσα στην τροπικότητα και τον συγκερασμό, ανάμεσα στον αυτοσχεδιασμό και την αυστηρή απόδοση της φόρμας.
Παράλληλα, στόχος του εγχειρήματος είναι να ανιχνευθούν στοιχεία πρόσμιξης της ανατολικής μουσικής με λαϊκές παραδόσεις που τοποθετούνται χρονικά και χωροθετικά πλησιέστερα στον τόπο και την εποχή μας. Για τον λόγο αυτό, η Ορχήστρα Ανατολικής Μουσικής του ΚΕΜΦΑ θα επιχειρήσει μια διαδραστική συνύπαρξη με την πολυπολιτισμική χορωδία «Χορτωδία» πάνω σε ρεπερτόριο παραδοσιακής μουσικής του Πηλίου. Τα δίκτυα επικοινωνίας και οι μουσικές επιρροές της τροπικότητας της Ανατολικής Μεσογείου που αυτά επιφέρουν γίνονται με αυτό τον τρόπο αντιληπτά ως παρακαταθήκη σε μια διαρκώς, ωστόσο, ανανεούμενη μουσική παράδοση.
21.00, Concert, "Ottoman Ritual Soundscapes"
This concert explores the sonic universe of Ottoman rituals as spaces for intercommunal and cross-confessional contact and interaction. Although historiography has often represented early modern multi-confessional empires as paradigms of ‘harmonious coexistence’, in reality these constituted more complicated and diverse societies. In urban centres, everyday experience was a mix of religious toleration and tension, and inter-religious connection and rivalry. Hierarchies were structured on administrative privileges and restrictions, defining both the communities’ and individuals’ position, while at the same time allowing space for crossfaith exchange and familiarity.