spódniczki w kropki

Ma się dwie siostrzenice
Ma się łucznika.
Ma się te zdolności, nie? :)

Piórniczek

Na początku była sukienka.
Za długa.
Ciach... ciach...ciach
Sukienka była już krótka, za to w  nadmiar srebrnej materii zostało tchnięte nowe życie za pomocą suwaczka, koronki i poczciwego łucznika.
Miała być kosmetyczka, jest piórnik.
W sam raz dla Pani Nauczycielki z milionem magnesików, mazaków i innych "drobiażdżólków" do ogarnięcia :)

teatrzyk

Taki teatrzyk marzył mi się od dawna.

A konkretniej od kiedy zobaczyłam u Agrafki takie oto cudo: Link
Gdy tak wpatrywałam się w osłupieniu w monitor wypatrując szczegółów wykończenia i domyślając się jak to "działa" zaszedł u mnie mniej więcej taki proces myślowy:
 

Najpierw pomyślałam, że jest boski.
Potem pomyślałam, że moi chłopcy byliby zachwyceni, gdybym im taki sprawiła.
Jeszcze później przeszło mi przez myśl, że moim dzieciakom ze szkoły takie "cudactwo" bardzo umiliłoby odgrywanie scenek rodzajowych, którymi "Pani-Teacher" (czyli ja) męczy i dręczy co i rusz ;)
Wreszcie nieśmiało pomyślałam o tym, że w szafie stoi stary Łucznik, a niepotrzebna poszewka na kołderkę dziecięcą ma stanowczo zbyt ładny wzór, żeby zalegać kolejny rok z rzędu na półce.

Jednakowoż, przejście od myśli/zachwytów/inspiracji/planów do (ręko)czynów musi czasem odbyć się w terminie do tego stosownym. W tym przypadku termin ten nadarzył się, gdy szanowny Pan Tata wyruszył z najmłodszym pacholęciem na podbój placów zabaw na osiedlu.

Myk-myk-myk i gotowy.
Nie wiem, czy opracowałam ten sam patent, co Agrafka, ale u góry zainstalowałam tasiemki, którymi można przymocować teatrzyk, za to dół "okienka" usztywniłam plastikowym "kijkiem" wsuwanym w tunel.
Potem z tego samego materiału co "kurtynka" uszyłam jeszcze 3 kieszonki na pacynki, które doszyłam na dole (ta wersja jeszcze nie doczekała się sesji zdjęciowej - uzupełnienie wkrótce).

Miś Jubilerek -monodram

Teatrzyk już doczekał się premiery - rozwieszony między zegarem ściennym a szafką nad lodówką :) Działa. Przyciąga. Omamia :)

(Gdy Jubilerek płakał, Ryś uciekał z widowni, wchodził za kurtynę i głaskał Misia). :)

Ale prawdziwa próba wytrzymałości i użyteczności mojej nowej "pomocy dydaktycznej" już wkrótce. 
Tylko dla moich uczniów. Tylko w PUZZLACH. :)
Zapraszam :)))

www.puzzle.edu.pl

Patchworkowa torba na zakupy

Ciąg dalszy porządków w szafie.
Na mojej gromadce rzeczy odłożonych do "przeróbek" wykrystalizowała się pewna prawidłowość.
Po pierwsze kolorystyczna - zarówno rzeczy do ubrania jak i do domu kupuję w odcieniach drzewa, czyli zielenie i brązy.
A po drugie materiałowa - uwielbiam sztruks.
Starą spódniczkę, poszewkę na jasiek oraz trzy pokrowce na krzesła, które kiedyś były zielone, a pod wpływem słońca zmieniły odcień na oliwkowy brąz pocięłam na kwadraty.

Nie mam pojęcia jak szyje się patchwork, a raczej moja wiedza na ten temat zamyka się w stwierdzeniu "kosmicznie trudno". O pikowaniu lotem trzmiela mogę sobie tylko pomarzyć i podziwiać gotowe dzieła.
Szczerze mówiąc patchworkowe pledy są moim planem B na emeryturę. Wtedy na pewno dojdę do perfekcji w zszywaniu fragmencików w przepiękną całość. 
Żeby nie być gołosłowną zapraszam na bloga za 35 lat - wtedy się pochwalę swoimi dziełami :))))

Póki co, pomyślałam, że zszycie kilku kwadratów w jedną całość nie wykracza poza moje możliwości i spróbowałam.
Efekt?
Proszę bardzo:
 

przód

tył

wnętrze

Podczas szycia odkryłam Amerykę!
Okazało się, że każdy sztruks jest inny, a mianowicie inaczej elastyczny. Jeden z nich bardzo mi się naciągał i kilka razy musiałam pruć, żeby kwadraty były kwadratami, a nie rombami.

Podszewkę uszyłam z dwóch nieużywanych już pieluch flanelowych. Flanelka świetna, zupełnie niezniszczona, mocna i w ogóle się nie rozciągała :)
Do środka wszyłam jeden z kwadratów jako kieszonkę oraz małą kieszonkę odprutą od za małych spodenek Rysia. 

Cała torba jest wielgachna :)

Bez problemu zmieści się w niej pięciolitrowy baniak z wodą mineralną, wiec myślę, że bagietki i włoszczyzna też (hihi)

Mój mąż z przerażeniem patrzył na moje poczynania z kwadratami na dywanie i z lekką obawą w głosie zapytał, czy zamierzam z tą torbą chodzić po mieście. Musiałam mu obiecać, że nie wylezie za mnie na powrót nastolatka, a torba będzie służyła jeno zakupom. 
:)
Teraz torba wisi na klamce drzwi wyjściowych i (oprócz tego, że ją podziwiam za każdym razem, gdy idę do łazienki) pilnuje, żebym idąc do sklepu nie zapomniała o niej przypadkiem i nie przyniosła zakupów w jakiejś paskudnej szeleszczącej siatce. 
Myślę, że mi to nie grozi ;P
 

 

Do wykorzystania swoich resztek w kolorach drzewa zainspirowała mnie po raz kolejny Art Piaskownica. 
Wprawdzie w inspiracji był też siwy, ale siwe sztruksy męża niestety okazały się jeszcze całkiem całkiem...

kolorowe kredki

Wspominałam już, że przeprosiłam się z maszyną do szycia?
A wspominałam, że podczas robienia porządków w szafie znalazłam mnóstwo niepotrzebnych lub zniszczonych rzeczy o ciekawych kolorach i wzorach?
A wspominałam, że mój Staś nie lubi rysować, a ja usilnie próbuję go do tego zachęcić na różne sposoby?

Dziś jeden z nich. Mam nadzieję, że zadziała...

Oto mój recyklingowy, w stu procentach hendmejdowy piórnik na kredki:

odsłona pierwsza

odsłona druga

odsłona trzecia

Piórnik powstał z koszulki w kwiatki i osłonki w kratkę. Poza tym wykorzystałam guzik od starej spódniczki, niebieską wstążeczkę, mulinę i skrawki kanwy oraz niebieski kordonek na kieszonki.

Mam nadzieję, że moje w pocie czoła uszyte kieszonki na kredki wspomogą proces przeskakiwania u Stasia klepki odpowiedzialnej za rysowanie i kolorowanie.

Gdy był młodszy, używał kredek jako "humbuńcików", czyli śrubokrętów do wkręcania i wykręcania śrubek. Potem budował z nich drogi i mosty. Czasami służyły za płotek, czasami żerdzie do wożenia na przyczepie lub traktorze. Do rysowania nieczęsto.

Ostatnio za to pokochał węgielek i rysuje nim prehistoryczne stwory, paprocie itp. Tylko, że na czarno. 

Inne pomysły z kredkami w roli głównej można znaleźć w piaskownicy :)
Wystarczy kliknąć:  Art Piaskownica

woreczki

Podczas wiosennych porządków w szafie znalazło się mnóstwo skarbów. 

Zgubione dawno temu skarpetki, spodnie, o których się zapomniało, mnóstwo nienoszonych od wieków ubrań, sterta zniszczonych, jak te dziurawe spodnie oraz ona. 
Wciśnięta pomiędzy odkurzacz a gitarę, lekko przykurzona, ale promieniująca "subtelnym kobiecym pięknem" maszyna do szycia.
Padłyśmy sobie w ramiona, jako, że nie widziałyśmy się od wieków, przeprosiłyśmy i postanowiłyśmy czym prędzej nadrobić zaległości.

Na pierwszy rzut poszła stara i dziurawa koszulka w groszki, poplamiony pajacyk w paski i podarty ochraniacz do łóżeczka w kratkę. 
Połączenie kratka-paski-kropki wydało mi się idealne na zabawki.

Zawsze z zazdrością oglądam przecudne maskotki szyte własnoręcznie, np. takie. Wydaje mi się, że choćbym pękła nie potrafiłabym uszyć nawet pantalonów do takiej lali. No, ale od czegoś trzeba zacząć. 
Ja zaczęłam od woreczków, bo nie ma chyba nic łatwiejszego, niż zszycie dwóch kwadratów :P 

W celach ćwiczeniowych naszyłam na nie swoje pierwsze w życiu aplikacje. R jak Ryś, S jak Staś i serduszko jak miłość.
Miłość do moich chłopców, miłość do robótek oraz miłość do porządku w szafie. Niestety ta ostatnia nieodwzajemniona ;)

Ten miłosny wątek w moich woreczkach z grochem i fasolą idealnie wpisuje się w temat kolejnej zabawy w Art Piaskownicy. Ja w piaskownicy lubię się bawić, jako i moje dzieciaki :)

Ale woreczków chyba do niej nie weźmiemy. 
Bo jakim programem wyprać fasolę? Nie wiem, czy nasza pralka ma taką opcję... ;)

Niemowlęcy komplet do łóżeczka

Przed narodzinami synka postanowiłam sprawić mu prawdziwy niemowlęcy komplecik do łóżeczka. Chociaż szycie nie jest moją mocną stroną postanowiłam spróbować swoich sił. A że jestem z natury minimalistką i nie wchodziły w grę żadne falbanki ani kokardki to dałam sobie radę. 

Komplet składa się z pięciu elementów:
- poszewki na poduszkę
- poszewki na kołderkę
- baldachimu (w dwóch częściach)
- przewijaka
- przybornika na łóżeczko

Komplet wykonany jest z mięciutkiej flanelki w odcieniach pomarańczy z motywem owieczek, zaś baldachim z woalu w kolorze jasnożółtym. Zarówno pokrowiec na przewijak, jak i podajnik wypełnione są podwójną warstwą ociepliny do kurtek, co sprawia, że są miękkie i puchate. 

Efekt końcowy, wraz z właścicielem owego kompletu można obejrzeć poniżej.

Bez tego podajnika nie wyobrażam sobie już życia. Ma trzy kieszonki mniejsze oraz dwie większe, w sam raz na pieluchy, chusteczki, witaminki, kremiki, a nawet zabawki. Na zdjęciu jest wypełniony i wygląda na powykrzywiany, ale tak na prawdę to po prostu kilka prostokątów naszytych na duży kwadrat. Filozofia nieskomplikowana, za to baaaardzo ułatwia życie młodej mamie, która musi mieć wszystko w zasięgu ręki podczas przewijania szkraba. Zwłaszcza gdy jedną ręką trzeba go łapać, bo chce uciekać :))

Komplecik może nie wygląda jak z żurnala, za to jest niezwykle praktyczny, bawełniany, milutki, no i wykonany "własnymi ręcami" :)