Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2025

« ΜΕ ΤΙ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙΣ ΜΙΑ ΣΚΑΛΑ; »

Ο Θεός μας ζητάει οι καλές πράξεις που κάνουμε να πηγάζουν από την καρδιά μας. Ό,τι καλό κάνουμε στους άλλους, το κάνουμε για τον Κύριο. 
Όταν κάνεις το καλό, ανεβαίνεις μια σκάλα. Όταν αμαρτήσεις, την κατεβαίνεις. Κι αυτό συμβαίνει σ’ όλη μας τη ζωή.

Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός και Ομολογητής

agios-dimitrios.blogspot.com

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2025

« ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ »

Κατά τη σημερινή ημέρα, αγαπητοί μου φίλοι, η αγία μας Εκκλησία εορτάζει τη μεγάλη Δεσποτική εορτή των Θεοφανείων. Τα Άγια Θεοφάνεια είναι μία από τις αρχαιότερες εορτές της Εκκλησίας μας, η οποία θεσπίσθηκε τον 2ο αιώνα μ.Χ. και αναφέρεται στη φανέρωση της Αγίας Τριάδας κατά τη Βάπτιση του Ιησού Χριστού. Ο Κύριος βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη ποταμό από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, ο οποίος ήταν έξι μήνες μεγαλύτερός Του και ασκήτευε στην έρημο. Τη στιγμή της Βάπτισης, που και αυτό το γεγονός ήταν μέσα στο σχέδιο της θείας Οικονομίας, κατέβηκε από τον ουρανό το Άγιο Πνεύμα υπό μορφή περιστεράς στον Ιησού Χριστό και ταυτόχρονα ακούσθηκε φωνή εξ ουρανού που έλεγε: «Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα» (ΜΑΤΘ. 3, 17). Βλέπουμε στο γεγονός της Βάπτισης του Κυρίου τη φανέρωση και των τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδας.

Σήμερα όμως θα δώσουμε έμφαση στο ιερό θαύμα του Μεγάλου Αγιασμού. Το θαύμα αυτό, επισκέπτεται παραπάνω από δύο χιλιάδες χρόνια εκατομμύρια ψυχών των Ορθοδόξων Χριστιανών, τις καθαρίζει, τις αγιάζει και τους χαρίζει την υγεία και την αθανασία. Γύρω από το θέμα του Μεγάλου Αγιασμού επικρατεί πολλή σύγχυση στο λαό μας. Η ακολουθία του Αγιασμού των υδάτων, την ημέρα των Θεοφανείων, είναι μια παλιά ιερή συνήθεια της Εκκλησίας μας. Η ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού τελείται κατά τη σημερινή τάξη δύο φορές, την παραμονή της εορτής των Θεοφανείων και την ημέρα των Θεοφανείων. Και στις δύο περιπτώσεις τελείται η ίδια ακριβώς ακολουθία. Ο Αγιασμός, λοιπόν, της παραμονής και της ημέρας των Θεοφανείων είναι ακριβώς ο ίδιος, «Μέγας Αγιασμός» και στις δύο περιπτώσεις. Άρχισε να τελείται δύο φορές από τον 5ο αιώνα για πρακτικούς λόγους, προκειμένου να εξυπηρετούνται οι πιστοί.
Πίνεται ο Αγιασμός αυτός της παραμονής των Θεοφανείων; Και βέβαια πίνεται. Αφού με τον Αγιασμό αυτό ο Ιερέας, ραντίζει όλους τους χώρους και τους εξαγιάζει, δεν επιτρέπεται να τον πιούμε; Η ίδια η ακολουθία του Αγιασμού μας λέει ότι πρέπει να τον πίνουμε. Αν προσέξουμε καλά τις δεήσεις και τις ευχές της ακολουθίας θα το δούμε σε πολλά σημεία. Η ακολουθία του Αγιασμού προϋποθέτει ότι θα πιουν οι Χριστιανοί τον Αγιασμό και ο Ιερέας εύχεται να τους αποβεί προς αγιασμό, προς ευλογία, προς ψυχική και σωματική υγεία. Στα μοναστήρια του Αγίου Όρους οι μοναχοί κοινωνούν του Μεγάλου Αγιασμού όχι μόνον την ημέρα των Θεοφανείων, αλλά κατά τη συνήθειά τους να πίνουν αγιασμό κάθε ημέρα μετά την θεία Λειτουργία, πίνουν από αυτόν σε όλο το οκταήμερο μετά τα Θεοφάνεια, μέχρι της απόδοσης της εορτής. Πίνεται, λοιπόν, ο Μεγάλος Αγιασμός της παραμονής και ας μην έχει προηγηθεί νηστεία.  
Ίσως ρωτήσουν κάποιοι: Δεν πρέπει να νηστεύουμε την προηγούμενη ημέρα; Όχι! Πολλοί, ακόμη και Ιερείς, νομίζουν ότι την παραμονή των Θεοφανείων νηστεύουμε για να πιούμε τον Μεγάλο Αγιασμό την επόμενη ημέρα. Αυτό δεν είναι σωστό. Η νηστεία της παραμονής γίνεται για την εορτή των Θεοφανείων και όχι για τον Αγιασμό. Από παλιά στην Εκκλησία πριν από μια μεγάλη εορτή νήστευαν οι πιστοί. Τα Θεοφάνεια όμως δεν είχαν τη δυνατότητα να αναπτύξουν νηστεία γιατί το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων αποτελούσε εορταστική περίοδο κατάλυσης σε όλα. Εξ άλλου η νηστεία των Χριστουγέννων είναι προπαρασκευαστική και για τα Θεοφάνεια, εφ’ όσον οι εορτές αυτές παλαιότερα αποτελούσαν μια ενιαία εορτή, που εορταζόταν την 6η Ιανουαρίου. Και έμεινε μόνο η παραμονή των Θεοφανείων ως ημέρα νηστείας και ξηροφαγίας. Αν η παραμονή πέσει Σάββατο και Κυριακή έχουμε κατάλυση «οίνου και ελαίου».
Αυτά που είπαμε μέχρι τώρα για τον Μεγάλο Αγιασμό ισχύουν για τις ημέρες των Θεοφανείων. Σε άλλη ημέρα εκτός της  εορτής χρειάζεται σχετική νηστεία για να πάρει κάποιος τον Μεγάλο Αγιασμό. Τον Μεγάλο Αγιασμό τον φυλάμε στα σπίτια μας; Βεβαιότατα. Οι πιστοί από πολύ παλιά, τηρώντας ιερή παράδοση, παίρνουν τον Μεγάλο Αγιασμό των Θεοφανείων ή της παραμονής και τον φυλάνε στα σπίτια τους. Σκοπός που διατηρείται ο Αγιασμός αυτός στα σπίτια είναι να πίνουν οι πιστοί ή να χρίονται και να αγιάζονται, αν έχουν κάποια ψυχική ή σωματική αρρώστια. Βέβαια όποτε χρησιμοποιούμε τον Μεγάλο Αγιασμό πρέπει να το κάνουμε με μεγάλη ευλάβεια. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι μετά την ημέρα των Θεοφανείων πρέπει να προσέχουμε να μη χυθεί σε ενδεχόμενη χρήση του ούτε σταγόνα από τον Μεγάλο Αγιασμό. Μετά την θεία Κοινωνία έχει τη δεύτερη θέση σε τιμή.
Αγαπητοί μου φίλοι, από αυτή την τιμητική θέση που πήρε ο Μέγας Αγιασμός δημιουργήθηκε μια παρανόηση σε πολλούς Χριστιανούς. Ότι είτε κοινωνήσουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού είτε πιουν Μεγάλο Αγιασμό το ίδιο είναι. Πολύ παλιά συνήθεια πάλι είναι ο Μέγας Αγιασμός να δίνεται στους Χριστιανούς εκείνους, που εμποδίζονται από τον πνευματικό να κοινωνήσουν γιατί υπέπεσαν σε βαριά αμαρτήματα. Για την θεία Κοινωνία υπάρχουν κωλύματα, για τον Μεγάλο Αγιασμό δεν υπάρχουν. Όσοι μεταλαμβάνουν από τον Μεγάλο Αγιασμό παίρνουν βέβαια ευλογία, δεν πρέπει όμως να πιστεύουν ότι αντικαθιστά τη θεία Κοινωνία. Ο Μεγάλος Αγιασμός πίνεται πριν να πάρουμε το αντίδωρο ή οτιδήποτε άλλο. Ήταν αναγκαίο σήμερα να κάνουμε αναφορά στον Μεγάλο Αγιασμό, προκειμένου να ξεκαθαρίσουν κάποιες εσφαλμένες αντιλήψεις. Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα!
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.

Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2025

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ »

Η σημερινή Αποστολική περικοπή, αγαπητοί μου φίλοι, είναι από την επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τον μαθητή του Τιμόθεο, που ήταν Επίσκοπος Εφέσου. Ο Παύλος βρισκόταν σε δύσκολη θέση και ο καιρός του μαρτυρίου πλησίαζε. Δεν τον κυρίευσε όμως ούτε απόγνωση, ούτε απελπισία. Παρόλο που βρισκόταν σε μια τέτοια κατάσταση, σκεφτόταν όχι τον εαυτό του, αλλά πως να φανεί χρήσιμος προς τους άλλους. Δίνει τις τελευταίες συμβουλές και υποθήκες  προς τον αγαπημένο του μαθητή. Για να τον στηρίξει στο ποιμαντικό του έργο, δεν χρησιμοποιεί ξένα παραδείγματα, αλλά του προβάλλει τους αγώνες του, τους κόπους του, για να τον διδάξει και για να τον εμπνεύσει. Γράφει μεταξύ άλλων: «Τον δρόμον τετέλεκα» (Β΄ ΤΙΜ. 4, 7). Έχω τελειώσει πλέον το δρόμο της ζωής, όπως αρμόζει στην αποστολή μου και στην ευθύνη που ανέλαβα ως Απόστολος.

Η μεγαλύτερη ικανοποίηση για κάθε άνθρωπο που έρχεται σε αυτόν τον κόσμο και φεύγει, είναι να μπορεί να λέει, όπως ο Απόστολος Παύλος, ότι αξιοποίησε τη ζωή του, αυτό το μεγάλο δώρο του Θεού και πως δεν πήγε χαμένη. Και η ζωή αξιοποιείται όχι μόνο με τους φυσικούς και βιολογικούς νόμους, αλλά και με την πίστη και τη βίωση των ηθικών και πνευματικών αξιών. Κατά τη Χριστιανική διδασκαλία η ζωή αξιοποιείται με την αγάπη που προσφέρουμε στους συνανθρώπους μας. Ο άνθρωπος αξιολογείται μέσα στην κοινωνία. Μέσα σε μια κοινωνική ομάδα φαίνεται ο δίκαιος, ο τίμιος, ο ειλικρινής, ο συνεργάσιμος. Η κοινωνική ομάδα αρχίζει πρώτα από την οικογένεια. Η οικογένεια είναι ένα παιδευτήριο κοινωνικότητας, μέσα στο οποίο καλλιεργούνται όλες οι κοινωνικές σχέσεις και αξίες. Γι’ αυτό και η οικογένεια παίζει τον σημαντικότερο ρόλο μέσα στην κοινωνία.
Ο άνθρωπος που ζει μέσα σε ένα ομαλό οικογενειακό περιβάλλον, αναπτύσσει τις σωστές σχέσεις με τη μητέρα του, τον πατέρα του, τα αδέλφια του, αργότερα με τη σύζυγό του και τα παιδιά του. Σε ένα ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον καταξιώνεται ως πρόσωπο ο άνθρωπος. Οι καλές οικογενειακές σχέσεις βοηθούν τον άνθρωπο να δημιουργήσει ωραίες κοινωνικές σχέσεις μέσα στο σχολείο, στις επαγγελματικές σπουδές και ευρύτερα στο επαγγελματικό και κοινωνικό περιβάλλον. Αν στη σημερινή εποχή υπάρχουν πολλές δυσλειτουργίες σε διάφορους τομείς της κοινωνίας, οφείλεται στις διαλυμένες οικογένειες. Δυστυχώς σε πολλές οικογένειες υπάρχει ταραχή και δεν μπορούν να προκόψουν τα μέλη της. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ηρεμία μέσα στην οικογένεια. Και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με τη βοήθεια του Χριστού και των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας.
Το μυστικό της επιτυχίας στις κοινωνικές σχέσεις είναι η θυσία του εγωϊσμού. Να νοιώσουμε ότι δεν ζούμε μόνο για τον εαυτό μας, αλλά πετυχαίνουμε την πληρότητα της ζωής με την αγάπη και την προσφορά προς τους άλλους. Έτσι η κοινωνικότητά μας αποβαίνει χρήσιμη και εποικοδομητική. Ο Απόστολος Παύλος αν και βρισκόταν μέσα σε ένα ανήλιο κελί αισθανόμενος το τέλος του, προσφέρει τη διακονία του στον μαθητή του Τιμόθεο και κατ’ επέκταση στους Χριστιανούς της Εφέσου. Το παράδειγμα του Παύλου έχει ιδιαίτερη σημασία στην εποχή μας, όπου κυριαρχεί ο ατομικισμός με φρικτές ψυχολογικές επιπτώσεις. Η αγάπη και η προσφορά του Παύλου πρέπει να μας συγκινήσει. Το χαρακτηριστικό του σύγχρονου ανθρώπου είναι η μοναξιά. Μόνο με την προσφορά μας προς τους άλλους μπορεί να φύγει η μοναξιά. Οι διανθρώπινες σχέσεις είναι πολύ σημαντικές.
Το «εγώ» βρίσκει τον πραγματικό εαυτό του στο «εσύ» υπερβαίνοντας τη μοναξιά που μας βασανίζει. Οι άλλοι δεν είναι η κόλασή μας, αλλά η ανάσταση και η περιοχή της αληθινής ζωής. Και για να γίνει αυτό πραγματικότητα χρειάζεται ταπείνωση. Η αρετή αυτή είναι χάρισμα του Αγίου Πνεύματος και όχι μόνον ανθρώπινο κατόρθωμα. Χαρίζεται δε σε όσους το επιθυμούν και το επιδιώκουν. Μέσα από μια τέτοια πνευματική κατάσταση ο άνθρωπος μπορεί πλέον να συνυπάρξει με τους συνανθρώπους του και να τους φέρεται με αγάπη. Μπορεί πλέον να έχει τη διάθεση προσφοράς που είχε ο Παύλος ακόμη και μέσα από τη φυλακή. Έτσι γινόμαστε αληθινοί Χριστιανοί: με το ταπεινό φρόνημα και με τη διάθεση προσφοράς και βοήθειας προς τους άλλους ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη και δυσκολεύονται στη ζωή τους. Να μη μένουμε μόνο στη θεωρία, αλλά να κάνουμε τα λόγια του Ευαγγελίου και πράξη.
Αγαπητοί μου φίλοι, η προσφορά του Χριστιανισμού είναι η κοινωνικότητα του ανθρώπου. Την κοινωνικότητα την αρχίζουμε από το οικογενειακό μας περιβάλλον και προχωράμε στις ειρηνικές διανθρώπινες σχέσεις. Είναι επιτακτική ανάγκη, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή, να βάλουμε και πάλι τον Χριστό μέσα στο κέντρο της οικογένειας. Να κάνουμε την προσευχή μας, να εκκλησιαζόμαστε, να συμμετέχουμε στα Μυστήρια της Εκκλησίας, να ζούμε προσεκτική ζωή, να αγαπάμε με όλη μας την καρδιά τον Ιησού Χριστό. Με τον τρόπο αυτό να πορευθούμε στην παρούσα ζωή, μέχρι να φύγουμε για την αιώνια πατρίδα μας. Και, όπως ο Απόστολος Παύλος, να μπορέσουμε κι εμείς να πούμε: «Τον δρόμον τετέλεκα, απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Β΄ ΤΙΜ. 4, 7-8). Ας είναι η νέα αυτή χρονιά, που ανέτειλε πριν λίγες ημέρες, ένα νέο πνευματικό ξεκίνημα.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.