Məhəmməd Yunus

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç
Məhəmməd Yunus
Məhəmməd Yunus 2013-cü ildə.
Məhəmməd Yunus 2013-cü ildə.
Şəxsi məlumatlar
Doğum tarixi 28 iyun 1940(1940-06-28) (84 yaş)
Doğum yeri
Təhsili
Fəaliyyəti iqtisadçı, sahibkar, universitet müəllimi[d], bankir
Elmi fəaliyyəti
Elm sahəsi iqtisadçı, sahibkar, universitet müəllimi[d], bankir[d]
Elmi dərəcəsi
  • iqtisad üzrə fəlsəfə doktoru[d]
Təltifləri Prezidentin "Azadlıq" medalı "İtaliya qarşısında xidmətlərə görə" ordeni "İtaliya qarşısında xidmətlərə görə" ordeninin böyük cəngavər xaçı National Order of Benin Peru günəşi ordeni böyük xaçı "Xilaskar" ordeni "Kral Əbdüləziz" ordeni
"Nobel" sülh mükafatı Princess of Asturias Award for Concord Asturiya şahzadəsinin mükafatı
İmzanın şəkli
muhammadyunus.org
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Məhəmməd Yunus (28 iyun 1940, Bathua[d], Britaniya Hindistanı) — Banqladeşli sosial sahibkar, bankir, iqtisadçı və vətəndaş cəmiyyəti lideri.

Grameen Bankını təsis etdiyinə, mikrokredit və mikromaliyyə konsepsiyalarına öncülük etdiyinə görə Nobel sülh mükafatına layiq görülmüşdür.[1] Bu kreditlər ənənəvi bank kreditlərini ala bilməyəcək qədər yoxsul sahibkarlara verilir. Yunus və Grameen Bank birlikdə "təməldən iqtisadi və sosial inkişafı yaratmaq üçün mikro kreditlər sahəsində göstərdikləri səylərə görə" Nobel sülh mükafatına layiq görülüblər. Norveç Nobel Komitəsi bildirib ki, "əhalinin böyük qrupları yoxsulluqdan qurtulmağın yollarını tapmasa, davamlı sülh əldə edilə bilməz", "mədəniyyətlər və sivilizasiyalar arasında Yunus və Grameen Bank göstərdilər ki, hətta ən yoxsul təbəqə belə öz inkişafını təmin etmək üçün çalışa bilər". Yunus bir sıra digər milli və beynəlxalq mükafatlara layiq görülüb.[2] 2009-cu ildə ABŞ-nin Prezident Azadlıq medalı və 2010-cu ildə Konqresin Qızıl medalı ilə təltif olunub.[3]

2008-ci ildə "Foreign Policy" jurnalının "Top 100 Global Thinkers" siyahısında 2-ci yerdə qərarlaşıb.[4]

2011-ci ilin fevral ayında Yunus Saskiya Bruysten, Sopfia Eysenmann və Hans Reytz ilə birlikdə Yunus Social Business – Global Initiatives (YSB) şirkətini təsis edir. YSB bütün dünyada sosial problemləri həll etmək üçün sosial biznesləri yaradır və onlara səlahiyyətlər verir. Yunusun yeni, humanist kapitalizm vizyonunun beynəlxalq icra qolu kimi, YSB inkişaf etməkdə olan ölkələrdə sosial bizneslər üçün inkubator fondlarını idarə edir və şirkətlərə, hökumətlərə, fondlara və QHT-lərə məsləhət xidmətləri göstərir.

2012-ci ildə Şotlandiyanın Qlazqo Kaledoniya Universitetinin rektoru olub, 2018-ci ilə qədər bu vəzifəni tutub. Əvvəllər o, Banqladeşin Çittaqonq Universitetində iqtisadiyyat üzrə professor olub.[5][6] Maliyyə işi ilə bağlı bir neçə kitabı nəşr edilib.[7] O, mikrokreditləri dəstəkləyən Grameen America və Grameen Foundation-ın təsis heyətinin üzvüdür.

2017-ci ildə Azərbaycan Dövlət İqtisad Universitetində (UNEC) Yunus Sosial Biznes Mərkəzi yaradılıb. 2024-cü ilin mart ayında Məhəmməd Yunusun iştirakı ilə mərkəzin açılışı olub.[8] Məhəmməd Yunus 2017-ci ildən UNEC-in Fəxri doktorudur. 2024-cü ilin mart ayından isə UNEC rektorunun müşaviridir.[9]

Yunus eyni zamanda 1998-ci ildə amerikalı xeyriyyəçi Ted Törnerin BMT-nin işlərinə dəstək üçün 1 milyard dollarlıq hədiyyə etdiyi ictimai xeyriyyə təşkilatı olan Birləşmiş Millətlər Təşkilatının direktorlar şurasında işləyir.[10]

Erkən həyatı və təhsili

[redaktə | mənbəni redaktə et]
Yunus skaut kimi, 1953-cü ildə.
Yunus 2003-cü ildə Çittaqonq Kollecini ziyarət edərkən.

Erkən illəri

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Doqquz uşağın üçüncüsü olan Məhəmməd Yunus[11] 28 iyun 1940-cı ildə indiki Banqladeşin Britaniya Hindistanı Benqal Prezidentliyinin Çittaqonq əyalətinin Hathazari şəhərində Kaptai yolunun kənarındakı Bathua kəndində benqal müsəlman ailəsində anadan olmuşdur.[12][13] Atası zərgər olan Həzi Dula Mia Şoudaqar, anası isə Sufiya Xatundur. Uşaqlığının erkən illəri kənddə keçib. 1944-cü ildə ailəsi Çittaqonq şəhərinə köçür və o, kənd məktəbindən Lamabazar ibtidai məktəbinə keçir.[12][14] 1949-cu ildə Yunusun anası psixoloji xəstəlikdən əziyyət çəkirdi. Daha sonra o, Şərqi Pakistanda 39,000 tələbə arasından 16-cı yerə çıxmaqla Chittagong Collegiate School-nun buraxılış imtahanından keçdi.[14] Daha sonra Yunus Çittaqonq Kollecində oxuyarkənbir çox fəaliyyət sahələrində uğur qazanır, dramaturgiya üzrə mükafatlara yiyələnir.[14] 1957-ci ildə Dəkkə Universitetinin İqtisadiyyat fakültəsinə daxil olaraq, 1960-cı ildə bakalavr, 1961-ci ildə isə magistr dərəcəsini bitirib.

Məzun olduqdan sonra

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Məzun olduqdan sonra Yunus Nurul İslam və Rəhman Sobhanın İqtisadiyyat Bürosunda iqtisadiyyat araşdırmaları üzrə elmi işçi kimi işə başlayıb.[14] Daha sonra 1961-ci ildə Çittaqonq Kollecində iqtisadiyyatdan dərs verməyə başlayır.[14] Bu müddət ərzində o, gəlirli qablaşdırma fabriki də qurdu.[13] 1965-ci ildə ABŞ-də təhsil almaq üçün Fulbrayt təqaüdü aldı. O, 1971-ci ildə Vanderbilt Universitetinin İqtisadi İnkişaf üzrə Məzun Proqramında (GPED) iqtisadiyyat üzrə fəlsəfə doktoru dərəcəsi alıb.[15] in 1971.[16] 1969–1972-ci illərdə Yunus Merfrisborodakı Midl Tennessi Dövlət Universitetində iqtisadiyyat kafedrasının dosenti olub.

1971-ci ildə Banqladeş istiqlal müharibəsi zamanı Yunus vətəndaş komitəsini yaradaraq, azadlıq üçün dəstəyi artırmaq üçün ABŞ-dəki digər Banqladeşlilərlə birlikdə Banqladeş İnformasiya Mərkəzini idarə etməyə başladı[14] O, həmçinin Neşvilledəki evindən Banqladeş Xəbər bülleteni də nəşr etdi. Müharibədən sonra o, Banqladeşə qayıdaraq, Nurul İslamın rəhbərlik etdiyi hökumətin Planlaşdırma Komissiyasına təyin edildə də, tutduğu vəzifəsinin onun üçün darıxdırıcı olması səbəbi ilə, Çittaqonq Universitetində İqtisadiyyat kafedrasının müdiri vəzifəsində işləməsi üçün istefa verdi.[17] 1974-cü ildəki aclığı müşahidə etdikdən sonra o, yoxsulluğun azaldılması ilə məşğul oldu və tədqiqat layihəsi kimi kənd iqtisadiyyatı proqramı qurdu. 1975-ci ildə o, hökumətin Paketli Giriş Proqramı kimi qəbul etdiyi Nabajuq (Yeni Era) Tebhaqa Xamar (üç paylı ferma) inkişaf etdirdi.[14] Layihəni daha effektiv etmək üçün Yunus və onun tərəfdaşları Qram Sərkar (kənd hökuməti) proqramını təklif etdilər. 1970-ci illərin sonunda prezident Zyaur Rəhman tərəfindən qurulan hökumət 2003-cü ildə hökumətin dördüncü təbəqəsi kimi 40,392 kənd hökumətini formalaşdırdı.[18] 2 avqust 2005-ci ildə Banqladeş Legal Aids and Services Trust (BLAST) təşkilatının müraciətinə cavab olaraq Ali Məhkəmə kənd hökumətlərini qeyri-qanuni və konstitusiyaya zidd elan etdi.[19]

Onun bir çox inkişaf etməkdə olan ölkələrdə innovatorları dəstəkləmək üçün mikrokredit konsepsiyası, həmçinin Info lady sosial sahibkarlıq proqramı kimi proqramlara ilham verdi.[20][21][22]

Erkən karyerası

[redaktə | mənbəni redaktə et]
Mirpur-2-də Grameen Bankın Baş ofisi, Dəkkə

1976-cı ildə Çittaqonq Universitetinin yaxınlığındakı Cobra kəndindəki ən yoxsul ailələrə baş çəkərkən Yunus aşkar etdi ki, çox kiçik kreditlər yoxsul insanlar üçün qeyri-mütənasib fərq yarada bilər. Bambukdan mebel düzəldən kənd qadınları bambuk almaq üçün sələm yolu ilə kredit götürməli və qazanclarını borc verənlərə ödəməli olurdular. Ənənəvi banklar default riskinin yüksək olması səbəbindən yoxsullara ağlabatan faizlə kiçik kreditlər vermək istəmirdilər.[23] Lakin Yunus hesab edirdi ki, imkan verilsə, kasıblar pulu qaytaracaq və ona görə də mikrokreditlər əlverişli biznes modelidir.[24] Yunus pulunun 27 ABŞ dollarını kənddə yaşayan 42 qadına borc verir və onlar kreditdən hər biri 0,50 banqladeş takası (0,02 ABŞ dolları) gəlir əldə edirlər. Belə ki, mikrokredit ideyası Yunusa məxsusdur.

1976-cı ilin dekabrında Yunus nəhayət, Cobrada yoxsullara borc vermək üçün Canata Bank hökumətindən kredit götürür. Qurum layihələri üçün digər banklardan kreditlər alaraq fəaliyyətini davam etdirir. 1982-ci ilə qədər onun 28.000 üzvü var idi. 1 oktyabr 1983-cü ildə pilot layihə yoxsul Banqladeşlilər üçün tam hüquqlu bank kimi fəaliyyətə başladı və adı dəyişdirilərək Grameen Bank ("Kənd Bankı") oldu. 2007-ci ilin iyul ayına qədər Grameen 7,4 milyon borcalana 6,38 milyard ABŞ dolları vermişdi.[25] Ödənişi təmin etmək üçün bank "həmrəylik qrupları" sistemindən istifadə edirdi. Bu kiçik qeyri-rəsmi qruplar kreditlər üçün birlikdə müraciət edirlər və onun üzvləri ödənişin təminatçısı kimi çıxış edir və iqtisadi özünü inkişaf etdirmək üçün bir-birlərinin səylərini dəstəkləyirlər.[18]

1980-ci illərin sonlarında Grameen kifayət qədər istifadə olunmayan balıqçılıq gölməçələrinə və dərin boru quyuları kimi suvarma nasoslarına müraciət edərək, fəaliyyət sahələrini şaxələndirməyə başlayır.[26] 1989-cu ildə bu çoxşaxəli maraqlar ayrı-ayrı təşkilatlara çevrilməyə başladı. Balıqçılıq layihəsi Grameen Motsho ("Grameen Balıqçılıq Fondu") və suvarma layihəsi Grameen Krishi ("Grameen Agriculture Foundation") oldu.[26] Vaxt keçdikcə Grameen təşəbbüsü, Grameen Software Limited, Grameen CyberNet Limited və Grameen Knitwear Limited[27] kimi səhm layihələrini idarə edən Grameen Trust və Grameen Fund kimi böyük layihələr də daxil olmaqla, çoxşaxəli gəlirli və qeyri-kommersiya müəssisələri qrupuna çevrildi. Həmçinin Grameen Telecom -un, Banqladeşin ən böyük özəl telefon şirkəti olan Grameenphone-da (GP) payı var.[28] 1997-ci ilin mart ayından 2007-ci ilə qədər GP-nun Kənd Telefonu (Polli Telefonu) layihəsi 50.000-dən çox kənddə 260.000 kənd yoxsulunun mobil telefona sahib olmasını təmin etdi.[29]

1974-cü ildə ölkədə aclıq idi. İnsanlar aclıqdan ölürdülər. Və bu, ətrafınızda görmək çox dəhşətli vəziyyətdir. Mən özümü özümü ona görə pis hiss edirdim ki, mən burada iqtisadiyyat nəzəriyyələrini öyrədirəm və bu nəzəriyyələrin hazırda ac qalan insanlara heç bir faydası yoxdur. Ona görə də bir insan kimi, bir insan kimi bəzi insanlara faydalı ola biləcəyimi görmək istəyirdim.

- Məhəmməd Yunus Grameen Bankının yaradılmasının səbəbi haqqındakı nitqindən [30]

Grameen mikromaliyyə modelinin uğuru təxminən 100 inkişaf etməkdə olan ölkədə və hətta ABŞ da daxil olmaqla inkişaf etmiş ölkələrdə oxşar səylərə böyük güc verdi.[31] Bir çox mikrokredit layihələri Grameen-in qadınlara borc verməsini xüsusilə diqqətdə saxlayır. Grameen kreditlərinin 94%-dən çoxu yoxsulluqdan qeyri-mütənasib şəkildə əziyyət çəkən və qazanclarını kişilərdən daha çox ailələrinə həsr edən qadınlara verilib.[32]

Grameen ilə işinə görə, Yunus 2001-ci ildə Ashoka: Innovators for Public Global Academy ("Aşoka" fondu) üzvü seçildi. "Grameen Social Business Model" kitabında onun müəllifi Rəşidul Bari bildirib ki, Grameen-nin sosial biznes modeli (GSBM) nəzəriyyəsi dünyanın aparıcı universitetləri (məsələn, Qlazqo Universiteti), sahibkarlar (məsələn, Frank Riboud) və korporasiyalar (məsələn, Danone) tərəfindən qəbul edilmiş ruhlandırıcı təcrübəyə çevrildi.[33] Grameen Bank vasitəsilə Rəşidul Bari iddia edir ki,[34] Yunus Grameen Sosial Biznes Modelinin yoxsul qadınları gücləndirmək və onların yoxsulluğunu azaldaraq sahibkarlıq ruhundan necə istifadə edə biləcəyini nümayiş etdirib. Bari: "Yunusun konsepsiyalarından çıxarılması lazım olan nəticələr ondan ibarətdir ki, yoxsullar "bonsai ağacı" kimidirlər və onlar özlərini təmin etmək üçün potensialı olan sosial biznesə çıxış əldə etsələr, böyük işlər görə bilərlər." deyə bildirmişdir.

Tanınması

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Yunus iqtisadi və sosial inkişaf istiqamətindəki səylərinə görə Grameen Bank ilə birlikdə 2006-cı ildə Nobel sülh mükafatına layiq görüldü. Norveç Nobel Komitəsi mükafatın elanında qeyd edirdi:[2]

Yunus Norveçin paytaxtı Osloda Grand hoteldə.

Məhəmməd Yunus özünü təkcə Banqladeşdə deyil, həm də bir çox başqa ölkələrdə milyonlarla insanın rifahı üçün əməli fəaliyyətdə inqilaba imza atmış lider kimi göstərdi. Heç bir maliyyə təminatı olmayan kasıb insanlara kredit vermək qeyri-mümkün bir fikir kimi görünürdü. Otuz il əvvəl təvazökar başlanğıclardan Yunus, ilk növbədə, Grameen Bank vasitəsilə mikro krediti yoxsulluğa qarşı mübarizədə getdikcə daha vacib alətə çevirdi.

Yunus Nobel mükafatı alan ilk Banqladeşli olub. Əhəmiyyətli mükafat xəbərini aldıqdan sonra Yunus elan etdi ki, 1,4 milyon dollar olan (2020-ci ildə 1,8 milyon dollar ekvivalenti) mükafat pulunun bir hissəsini yoxsullar üçün ucuz, yüksək qidalı yemək hazırlaması üçün şirkət yaratmağa istifadə edəcək; qalanlarını isə doğma rayonunda Yunus Elm və Texnologiya Universitetinin yaradılmasına və Banqladeşdə yoxsullar üçün göz xəstəxanasının tikilməsinə istifadə edəcək.[35]

ABŞ-nin keçmiş prezidenti Bill Klinton Yunusa Nobel mükafatının verilməsinin fəal müdafiəçisi olub. O, bunu "Rolling Stone" jurnalında, eləcə də "My Life" avtobioqrafiyasında ifadə edib.[36][37] 2002-ci ildə Berkli Kaliforniya Universitetində etdiyi çıxışda prezident Klinton Yunusu "çoxdan İqtisadiyyat üzrə Nobel mükafatını almalı olan bir adam" olduğunu bildirdi və mən nəhayət bu mükafat ona verilənə qədər bunu dilləndirəcəyəm.[38] Əksinə, "The Economist" açıq şəkildə bildirdi ki, Yunus yoxsulluqla mübarizədə səmərəli işlər görsə də, ona Sülh mükafatının verilməsi məqsədəuyğun deyil:…. Nobel komitəsi heç bir alıcının olmayacağını bəyan etməklə daha cəsarətli, daha çətin seçim edə bilərdi".[39]

Yunus Davosda, İsveçrədə Dünya İqtisadi Forumunun 2009-cu il illik toplantısında

O, Nobel sülh mükafatı,[40] Prezident Azadlıq medalı və Konqresin Qızıl medalını qazanan yeddi nəfərdən biridir.[41][42][43] O, 1984-cü ildə Ramon Maqsaysay mükafatı, Dünya Qida mükafatı, Beynəlxalq Simon Bolivar mükafatı (1996), Konkord üçün Avsturiya Şahzadəsi mükafatı[44] və 1998-ci ildə Sidney Sülh mükafatı, 2006-cı ildə Seul Sülh mükafatı kimi önəmli mükafatlara layiq görüldü.[45] Bundan əlavə, Yunus 20 ölkənin universitetlərinin 50 fəxri doktoru dərəcəsinə, 26 müxtəlif ölkədən 113 beynəlxalq mükafata, o cümlədən 10 ölkənin dövlət mükafatına layiq görülüb. Banqladeş hökuməti onun Nobel mükafatına layiq görülməsi şərəfinə xatirə markası təsis edib.[46][47][48] Bangladesh government brought out a commemorative stamp to honour his Nobel Award.[49]

Yunus 2012-ci ilin martında Fortune jurnalı tərəfindən hazırkı dövrün 12 ən böyük sahibkarından biri seçilib.[50] Fortune jurnalı səhifələrində "Yunusun ideyası bütün dünyada saysız-hesabsız gəncləri özlərini ictimai işlərə həsr etməyə ruhlandırıb" qeyd edilib.

2008-ci ilin yanvarında Texas ştatının Hyuston şəhərində 14 yanvar "Məhəmməd Yunus Günü" elan edilib.[51]

"Foreign Policy" jurnalının 2009-cu il dekabr sayında FP 100 (dünyanın ən nüfuzlu elitası) tərəfindən dünyanın dinləməsi lazım olan ən çox arzulanan mütəfəkkirlər sırasında Yunus adı verilmişdir.[52]

Yunus 2008-ci ildə Nobel sülh mükafatını qazandıqdan sonra Braziliya Prezidenti Lula Da Silva ilə

2010-cu ildə Britaniyanın "New Statesman" jurnalı Yunusu "2010-cu ilin 50 ən nüfuzlu siması" siyahısında 40-cı yerdə qeyd edib.[53]

Yunus Argentina, Avstraliya, Banqladeş, Belçika, Kanada, Kosta-Rika, Hindistan, İtaliya, Yaponiya, Koreya, Livan, Malayziya, Peru, Rusiya, Cənubi Afrika, İspaniya, Tailand, Türkiyə, Böyük Britaniya və ABŞ-nin digər universitetlərdən 50 fəxri doktorluq dərəcəsi alıb.[54] Birləşmiş Millətlər Təşkilatının Baş katibi Pan Gi Mun Yunusu MİM-in vəkili kimi fəaliyyətə dəvət edib. Yunus Birləşmiş Millətlər Təşkilatının, Şvab Fondunun, Monako Şahzadəsi II Albert Fondunun, Grameen Credit Agricole Mikrokredit Fondunun İdarə Heyətində oturur. O, 2008-ci ildə Fransanın keçmiş prezidenti Jak Şirak tərəfindən dünyada sülhün bərqərar olması üçün təsis ediləndən bəri Fondation Chirac-ın fəxri komitəsinin üzvüdür.[55]

Yunus beynəlxalq səviyyədə tanınmış şəxsiyyətdir. O, bütün dünyada çoxsaylı mühazirələrlə çıxış edib və 2006-cı ildə Con Stüart ilə Daily Show və The Oprah Winfrey Show,[56][57][58][59][60] 2008-ci ildə The Kolbert Report, 2009-cu ildə Bill Maher ilə Real Time və 2010-cu ildə Simpsonlar da daxil olmaqla məşhur televiziya şoularında çıxış edib. Google+-da Yunus iki milyondan çox izləyicisi ilə dünyada ən çox izlənən insanlardan biridir.[61]

Siyasi fəaliyyəti

[redaktə | mənbəni redaktə et]

2006-cı ilin əvvəlində Yunus vətəndaş cəmiyyətinin digər üzvləri, o cümlədən Rəhman Sübhan, Məhəmməd Həbibur Rəhman, Kamal Hüseyn, Matiur Rəhman, Məhfuz Anam və Debapriya Bhattaçarya ilə birlikdə milli seçkilərdə dürüst və təmiz namizədlər üçün kampaniyada iştirak etdi.[62] O, həmin ilin sonlarında siyasətə girməyi düşünürdü.[63] 11 fevral 2007-ci ildə Yunus Banqladeşin Daily Star qəzetində dərc olunmuş açıq məktub yazdı və burada vətəndaşların siyasi xoşməramlılıq, düzgün rəhbərlik və yaxşı idarəçilik yaratması üçün siyasi partiya yaratmaq planı ilə bağlı fikirlərini qeyd etdi.[64] Məktubda o, hər kəsi vəzifəni necə yerinə yetirməli olduğunu və buna necə töhfə verə biləcəyini qısaca təsvir edirdi. Yunus nəhayət, 18 fevral 2007-ci ildə şərti olaraq Vətəndaşların Gücü (Naqorik Şakti) adlı siyasi partiya yaratmağa hazır olduğunu bəyan etdi.[65][66] Ordunun Yunusun siyasətə keçməsini dəstəklədiyi ilə bağlı fərziyyələr var idi.[67] Mayın 3-də isə Yunus müvəqqəti hökumətin başçısı Fəxrəddin Əhmədlə görüşdən sonra siyasi planlarından imtina etmək qərarına gəldiyini bəyan edib.[68]

2007-ci ilin iyulunda Cənubi Afrikanın Yohannesburq şəhərində Nelson Mandela, Qraça Macel və Desmond Tutu "dünyanın ən çətin problemlərinin bəzilərinin həllinə öz müdrikliklərini, müstəqil liderliklərini və dürüstlüklərinin töhfəsi" üçün dünya liderlərindən ibarət bir qrup topladılar.[69] Nelson Mandela 89-cu doğum günü münasibətilə etdiyi çıxışda yeni "Ağsaqqallar" qrupunun yaradıldığını elan etdi. Yunus qrupun açılışında iştirak edib və onun qurucu üzvlərindən biri olub.[70] O, 2009-cu ilin sentyabrında işinin tələblərinə görə üzvlüyünə haqq qazandıra bilməyəcəyini bildirərək, ağsaqqal vəzifəsindən istefa verdi.[71]

Yunus Afrikada ədalətli və davamlı inkişafı ən yüksək səviyyədə müdafiə edən on görkəmli şəxsdən ibarət Afrika Tərəqqi Panelinin (APP) üzvüdür. Panel hər il qitə üçün bilavasitə əhəmiyyət kəsb edən bir məsələni əks etdirən və əlaqəli siyasətlər toplusunu təklif edən Afrika Tərəqqi Hesabatı adlı hesabat dərc edir.[72] 2009-cu ilin iyul ayında Yunus SNV Hollandiya İnkişaf Təşkilatının yoxsulluğun azaldılması işini dəstəkləmək üçün Beynəlxalq Məsləhət Şurasının üzvü oldu.[73] 2010-cu ildən Yunus sosial və iqtisadi inkişafı sürətləndirmək üçün genişzolaqlı internet xidmətlərindən istifadə etməyə çalışan BMT-nin təşəbbüsü olan Rəqəmsal İnkişaf üzrə Genişzolaqlı Komissiyasının Müvəkkili vəzifəsində çalışır.[74] 2016-cı ilin martında o, Birləşmiş Millətlər Təşkilatının Baş Katibi Pan Gi Mun tərəfindən Fransanın və Cənubi Afrika Respublikasının prezidentləri Fransua Olland, Ceykob Zumanın həmsədrlik etdiyi Səhiyyə Məşğulluğu və İqtisadi İnkişaf üzrə Yüksək Səviyyəli Komissiyaya təyin edilib.[75] 2016–2017-ci illərdə Rohincalar soyqırımından sonra Yunus Myanmanı Rohinca müsəlmanlarına qarşı zorakılığa son qoymağa çağırıb.[76]

Münaqişələr

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Hökumət 11 yanvar 2011-ci ildə Grameen Bankın fəaliyyətinin nəzərdən keçirilməsini elan etdi və bu, hələ də davam edir.[77] Fevral ayında Meri Robinson kimi bir sıra beynəlxalq liderlər bir sıra səylərlə, o cümlədən "Grameen-nin Dostları" kimi tanınan rəsmi tərəfdarlar şəbəkəsinin yaradılması ilə Yunusun müdafiəsini gücləndirdilər.[78]

15 fevral 2011-ci ildə Banqladeşin maliyyə naziri Əbul Maal Əbdül Muhit Yunusun Grameen Bankla bağlı araşdırma aparılarkən ondan "uzaq durması" lazım olduğunu bəyan etdi.[79] 15 fevral 2011-ci ildə Banqladeşin maliyyə naziri Əbul Maal Əbdül Muhit Yunusun Grameen Bankla bağlı araşdırma aparılarkən,[80] ondan "uzaq durması" lazım olduğunu bəyan etdi.[81] 2 mart 2011-ci ildə hökumətin yanvar ayında sədr təyin etdiyi keçmiş Bank işçisi Muzammel Huq Yunusun Bankın idarəedici direktoru vəzifəsindən azad edildiyini elan etdi. Bununla belə, Bankın baş direktoru Cannet-E Quanine, Yunusun mübahisə ilə bağlı hüquqi məsələlərin nəzərdən keçirilməsini gözləyərək "ofisində davam etdiyini" açıqladı.[82]

2011-ci ilin martında Yunus Banqladeş Ali Məhkəməsinə müraciət edərək Banqladeş Mərkəzi Bankının onu Grameen Bank-ın idarəedici direktoru vəzifəsindən kənarlaşdırmaq qərarının qanuniliyinə etiraz edib.[83] Həmin gün Grameen Bank-ın doqquz seçilmiş direktoru ikinci ərizələrini verdilər.[84] Həmin gün Banqladeşdə minlərlə insan Yunusu dəstəkləmək üçün etiraz aksiyası keçirdilər.[85] Ali Məhkəmənin vəsatətlər üzrə iclası 6 mart 2011-ci il tarixinə planlaşdırılsa da, təxirə salınır.[86] 8 mart 2011-ci ildə Məhkəmə Yunusun işdən çıxarılmasını təsdiq etdi.[87]

"Kredit alveri" ittihamı və mikromaliyyənin effektivliyi

[redaktə | mənbəni redaktə et]
Yunus 2008-ci ildə Nyu-Yorkda yeni kitabının təqdimat mərasimində

Məhəmməd Yunus və Grameen Banka qarşı iddialar bəzi insanların mikromaliyyənin effektivliyini şübhə altına almağa başladığı bir kontekstdə edildi ki, bu da Hindistan və Meksikadakı bəzi kommersiya məqsədli mikromaliyyə təşkilatlarının (MMİ) hərəkətləri ilə əlaqədardır.[88] Mikrokreditlərin kommersiyalaşdırılması Yunusu[89] "bir gün mikrokreditlərin öz kredit köpəkləri cinsini doğuracağını heç təsəvvürünə belə gətirmədiyini" deməyə vadar etdi.[90][91][92]

Mənfəətin cazibəsi bəzi kommersiya məqsədli MMİ-ləri ilkin kütləvi təkliflər (IPO) keçirməsinə səbəb oldu.[93] 2010-cu ilin sentyabrında Yunus IPO-nu tənqid etdi; Klinton Qlobal Təşəbbüsü toplantısı zamanı SKS-in qurucusu Vikram Akula ilə[94] debatında: "Mikrokredit insanları kasıblardan pul qazanmağa həvəsləndirmək deyil. Sizin etdiyiniz budur. Bu, tamamilə yanlış mesajdır."[95] Faktiki faiz dərəcəsinin hesablamaları dəyişir. Eyni zamanda, təşkilat bir neçə il ərzində vergidən azad statusa malik idi və indi bu status ləğv edilmişdir.[96]

Yunusa rəğbət bəsləyənlər iddia edirlər ki, Banqladeş hökuməti Yunusu hakimiyyətdən kənarlaşdırmaq üçün "mikrokredit ətrafında mənəvi böhrandan" istifadə edir.[97]

İddiaların arxasında dayanan siyasi motivlər

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Grameen Bank Norveç hökuməti tərəfindən 2010-cu ilin dekabrında sui-istifadə edilmiş və ya mənimsənilmiş vəsaitlərlə bağlı bütün iddialardan tez bir zamanda təmizlənsə də,[77] 2011-ci ilin martında Banqladeş hökuməti Grameen Bankın bütün fəaliyyətləri ilə bağlı üç aylıq araşdırma başlatdı. Bu sorğu Məhəmməd Yunusun Dünya İqtisadi Forumunda iştirakına mane olur.[98]

2011-ci ilin yanvarında Yunus 2007-ci ildə kiçik sol təmayüllü bir partiyadan olan yerli siyasətçi tərəfindən açılan böhtan işində Yunusun AFP xəbər agentliyinə verdiyi "Banqladeşdə siyasətçilər yalnız hakimiyyət üçün çalışırlar" ifadəsindən şikayət edərək məhkəmə qarşısına çıxdı. Burada heç bir ideologiya yoxdur."[99] İclasda Yunusun zaminə buraxılması barədə qərar çıxarılır və sonrakı dinləmələrdə şəxsi iştirakdan azad edildi.[100]

Bu araşdırmalar 2007-ci ilin əvvəlindən, Yunus öz siyasi partiyasını yaratdıqdan sonra Şeyx Hasina ilə Yunus arasında çətin münasibətlərə görə bir çox hücumların siyasi motivli ola biləcəyinə dair şübhələri gücləndirdi,[101] 2007-ci ilin mayında bu cəhddən əl çəkdi.[68]

Fikirlərinin tənqidi

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Mikromaliyyə xarici mediada tənqid edilib. The Guardian (Böyük Britaniya) mikromaliyyənin "neoliberal nağıl" olub-olmadığını soruşdu. Məqalədə kreditlərin əksəriyyətinin kiçik biznes yaratmaq üçün istifadə olunmadığı, əksinə "istehlakın hamarlanması" kimi tənqidlərə diqqət yetirildiyi vurğulanırdı.[102]

Məhkəmə prosesləri

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Məhəmməd Yunusun məhkəməsi[103] Banqladeşin baş naziri Şeyx Həsinənin Məhəmməd Yunusa qarşı başlatdığı məhkəmələr silsiləsidir. Əvvəlki sonrakını, 1983-cü ildə qurduğu Bankı idarə etmək üçün çox qoca olduğunu əsas gətirərək 2010-cu ildə mühakimə etdi[104] və nəticədə onu Grameen Bank-dan uzaqlaşdırdı.[105] 2013-cü ildə o, ikinci dəfə mühakimə olundu, çünki guya o, hökumətdən lazımi icazə olmadan qazanc, o cümlədən Nobel sülh mükafatı qazancı və kitab satışından əldə etdiyi qonorar əldə etmişdi.[106] Məqalədə iddia olunur ki,[107] Yunusa qarşı bu silsilə məhkəmələr Grameen Bankın 8,3 milyon[108] imkansız qadınından tutmuş ABŞ prezidenti Barak Obamaya[109] qədər bütün dünyada milyardlarla insanı çaşdırıb.[110] to US[111][112] Həsinənin[113] Yunusa[114] qarşı siyasi vendettasını Arximed və General Klavdi Marselin münaqişəsinin müasir təkrarına bənzədərdilər.[115] Vikas Bajaj 7 noyabr 2013-cü ildə The New York Times qəzetinin "Taking Note" redaksiya bloqunda yazırdı:[116]

Banqladeş hökuməti Grameen Bank və onun qurucusu Məhəmməd Yunusa qarşı uzun müddət davam edən məhkəməsində öz rolunu oynadı. Keçən həftə, qanunvericilər kasıb qadınlara kiçik kreditlər vermək ideyasına öncülük edən bankın nəzarətini onun səhmlərinin əksəriyyətinə sahib olan 8,4 milyon kənd qadınının əlindən alaraq, faktiki olaraq onu milliləşdirən qanun qəbul etdilər.[117]

Məhəmməd Yunus, Nobel sülh mükafatı, 2006-cı il

Arxa plan

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Yunus uzun illər Həsinənin atası, Banqladeşin qurucusu Şeyx Mücibin davamçısı olaraq qalır.[118] Tennessi Dövlət Universitetində dərs deyən Yunus Qərbi Pakistanın Banqladeşə[119] və onun lideri Şeyx Mucibə qarşı təcavüzünə cavab olaraq Banqladeş Vətəndaş Komitəsini (BCC) təsis etdi.[120] 1971-ci ildə Banqladeşin yaradılmasından ilhamlanan Yunus 1972-ci ildə vətəninə qayıtdı və Mücibə uzun və qanlı müharibə nəticəsində parçalanmış xalqı birləşdirməyə kömək etdi.[121] Mücibin ölümündən sonra münasibətlər bitməyib. Yunus Mücibin qızı Həsinə ilə peşəkar münasibət saxlayırdı. Yunus Həsinanı ABŞ-nin birinci xanımı Hillari Klintonla birlikdə 2–4 fevral 1997-ci ildə keçirilən mikrokredit sammitinə həmsədri təyin etdi. Bu tədbirdə 137 milli dövlətdən 50 dövlət başçısı və yüksəksəviyyəli rəsmilər yoxsulluğun həlli yollarını müzakirə etmək üçün Vaşinqtonda bir araya gəldi. Mikrokreditlə bağlı bu makro tədbirdə Həsinə açıqlamasında,"Professor Yunusun və onun qurduğu Grameen Bankın gördüyü möhtəşəm işləri təriflədi. Grameen Bank-ın uğuru yoxsullara mikro kredit verməklə məşğul olan bankların fəaliyyətində daha böyük nikbinlik yaratdı.[122] Banqladeşdə ən böyük telefon xidməti olan Grameen Phone-un açılış mərasimi 26 mart 1997-ci ildə Həsinənin ofisində baş tutdu. Grameen Phone-dan ilk zəngi Həsinə Norveçin ozamankı baş naziri Turbyorn Yaqlanda edib. Yaqlandla söhbəti bitəndə o, Grameen telefonunun əməkdaşı Layli Bequmdan başqa bir zəng aldı. Lakin bu uzun münasibətlər 2007-ci ildə Yunus Naqorik Şakti adlı siyasi partiya yaratmaq niyyətini açıqladıqdan sonra dağıdıldı.[123]

Dostdan düşmənə

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Baş nazir Şeyx Həsinə hökuməti Grameen və onun qurucusu Məhəmməd Yunusa qarşı təbliğat aparırdı. "The New York Times" yazır ki, "Onun hərəkətləri cənab Yunusun 2007-ci ildə planlarını heç vaxt həyata keçirməsə də, dövlət vəzifəsi tutacağını elan etdiyinə görə qisas almaq kimi görünür".[124] "Times of India" qəzetinin yazdığına görə, onun Yunusa qarşı sərt qərarına daha bir amil: Nobel sülh mükafatı təsir edib.[125]

Həsinə düşünürdü ki, Norveç Nobel Sülh Mükafatı Komitəsi ona 1997-ci ildə Çittaqonq Təpə Yolları (CHT) adlı sülh müqaviləsini imzaladığı üçün mükafat verəcək. Martın 9-da Baş prokuror Məhbubəy Ələm "Baş nazir Şeyx Həsinəyə Nobel sülh mükafatı verilməli idi…" deyərək hökumətin münasibətini açıqladı. O, CHT razılaşmasına görə ustadı Həsinəyə mükafatı vermədiyi üçün Nobel komitəsinin düzgünlüyünə etirazını bildirdi.[126]

Tarixi təsvir

[redaktə | mənbəni redaktə et]

11 yanvar 2007-ci ildə ordu generalı Moeen Əhməd hərbi çevriliş etdi.[127] Bu arada Yunus Xalidə Ziyanın səlahiyyət müddəti başa çatdıqdan sonra ölkənin dördüncü baş məsləhətçisi olmaq istəyini rədd edir. Lakin Yunus bu vəzifəyə general Fəxruddin Əhmədi[128] seçməyi təklif etdi. Fəxruddin 2007-ci il yanvarın 11-də vəzifəsinin icrasına başlayıb və elə ilk günündə bəyan edib ki, o, təkcə azad və ədalətli seçkilər təşkil etmək deyil, həm də korrupsiyanı təmizləmək niyyətindədir. Xalidə və Həsinə Fəkruddini tənqid edərək, korrupsiyanı təmizləməyin onun işi olmadığını iddia edərkən, Yunus bundan məmnun olduğunu bildirir. Yunus AFP xəbər agentliyinə müsahibəsində Banqladeşdə siyasətçilərin yalnız pul üçün işlədiyini qeyd edərək, "Burada heç bir ideologiya yoxdur" deyə bildirir.[100] Həsinə Yunusun bu fikirlərinə sərt reaksiya verib və onu "nəinki yoxsulluğu aradan qaldıra bilməyən, həm də yoxsulluğu bəsləyən sələmçi" adlandırır. Bu, Həsinənin Yunusa qarşı ilk açıq bəyanatı olub. Daha sonra Yunus bu perspektivli siyasi partiyanın adını — Naqorik Şaktini (Vətəndaş Gücü) açıqladı.[129] Partiyanın amalının "dibsiz səbət"dən "yüksələn pələng"ə ucalmaq ümidi ilə millətinin siyasi arenasına çıxmaq missiyası olduğunu söylədi. Lakin mayın 3-də Yunus üçüncü açıq məktubu dərc etdirərək, siyasi ambisiyalarına son qoyduğunu elan etdi.[107]

2012-ci ildən

[redaktə | mənbəni redaktə et]

2 avqust 2012-ci ildə Şeyx Hasina bank üzərində hökumət nəzarətini artırmaq üçün "Grameen Bank Ordinance 2012[130]" layihəsini təsdiq etdi.[130] Hazırda bu səlahiyyət 8,3 milyon Grameen-dən borcalanlar tərəfindən seçilən doqquz kasıb qadından ibarət bank direktorlarının əlindədir. Həsinə həmçinin Yunusun Grameen-in idarəedici direktoru olduğu sonrakı illərdə fəaliyyəti və maliyyə əməliyyatları ilə bağlı yeni bir araşdırma aparılmasına göstəriş verib, lakin insanlar bu addımı onun imicini məhv etmək cəhdindən başqa bir şey kimi qiymətləndirmirlər.[131] Baş nazir həmçinin, o cümlədən Nobel sülh mükafatı qazancları və kitablarından aldığı qonorarlardan daxil olmaqla Yunusun hökumətdən lazımi icazə olmadan qazanclar aldığını iddia edib.[132] 4 oktyabr 2013-cü ildə Banqladeşin Nazirlər Kabineti ölkənin mərkəzi bankına Grameen Bank üzərində daha yaxından nəzarəti təmin edəcək yeni qanun layihəsini təsdiqlədi və bu, qabaqcıl mikro kreditorla uzun müddət davam edən mübahisəni daha da alovlandırdı. Grameen Bank Aktı 2013[133] cümə axşamı baş nazir Şeyx Həsinənin[134] sədrliyi ilə keçirilən kabinet iclasında təsdiq edilib. O, 2013-cü il noyabrın 7-də[135] parlament tərəfindən qəbul edildi və 1983-cü ildə Grameen Bank-ın ixtisaslaşmış mikrokredit təşkilatı kimi yaradılmasını əsaslandıran qanun olan Grameen Bank Sərəncamını əvəz etdi.[136] Hökumətin yeni planı Grameen-i 19 hissəyə bölməkdən ibarət idi.[124] The New York Times xəbər verir ki:

O vaxtdan bəri hökumət bankla bağlı araşdırmaya başladı və indi səhmlərinin əksəriyyəti borcalanlara məxsus olan və 19 regional kreditorlara bölünən Grameen-i ələ keçirməyi planlaşdırır.[124]

Şəxsi həyatı

[redaktə | mənbəni redaktə et]

1967-ci ildə Yunus Vanderbilt Universitetində təhsil alarkən Vanderbilt Universitetinin rus ədəbiyyatı fakültəsinin tələbəsi və ABŞ-nin Nyu-Cersi ştatının Trenton şəhərinə rus mühacirlərinin qızı Vera Forostenko ilə tanış olur. Onlar 1970-ci ildə evlənirlər.[13][17] Yunusun Vera ilə evliliyi onların körpə qızları Monika Yunusun 1979-cu ildə Çittaqonqda doğulmasından aylar sonra sona çatdı, çünki Vera Banqladeşin uşaq böyütmək üçün yaxşı yer olmadığını iddia edərək Nyu-Cersiyə qayıtdı.[13][17] Monika Nyu-Yorkda yerləşən opera sopranosu oldu. Yunus sonradan Mançester Universitetində fizika üzrə tədqiqatçı olan Afrozi Yunusla ailə həyatı qurur.[137] Daha sonra o, Cahanqirnaqar Universitetinə fizika sahəsi üzeə professor təyin edildi.[17] Onların 1986-cı ildə qızları Diyena Afroz Yunus anadan olub.[17]

Yunusun qardaşı Məhəmməd İbrahim Dəkkə Universitetinin keçmiş fizika professoru və kəndlərdə yeniyetmə qızlara elm təhsili verən Elmdə Kütləvi Təhsil Mərkəzinin (CMES) təsisçisidir.[138] Digər qardaşı Məhəmməd Cahangir (ö. 2019) Banqladeşdə televiziya aparıcısı və ictimai fəal idi.[139]

Yunus mərkəzi

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Banqladeşin paytaxtı Dəkkədə yerləşən Yunus Mərkəzi yoxsulluğun azaldılması və davamlılıq sahəsində sosial bizneslə bağlı məsələlər üzrə beyin mərkəzidir. O, "əsasən sosial biznesə xüsusi diqqət yetirməklə professor Yunusun fəlsəfəsini təbliğ etmək və yaymaq məqsədi daşıyır" və hazırda professor Məhəmməd Yunus tərəfindən idarə olunur.

Nəşrləri

[redaktə | mənbəni redaktə et]
  • Yunus, Muhammad. Three Farmers of Jobra. Department of Economics, Chittagong University. 1974.
  • ——. Planning in Bangladesh: Format, Technique, and Priority, and Other Essays; Rural Studies Project, Department of Economics. Chittagong University. 1976.
  • ——; Isalama, Saiyada Manajurula; Rahman, Arifa. Jorimon and Others: Faces of Poverty. Grameen Bank. 1991.
  • ——. Grameen Bank, as I See it. Grameen Bank. 1994.
  • ——. Banker to the Poor: Micro-Lending and the Battle Against World Poverty. New York: PublicAffairs. 1999. ISBN 978-1-58648-198-8.
  • ——. Creating a World without Poverty: Social Business and the Future of Capitalism. New York: PublicAffairs. 2007. ISBN 978-1-58648-493-4.
  • ——. Building Social Business: The New Kind of Capitalism that Serves Humanity's Most Pressing Needs. New York: Public Affairs. 2010. ISBN 978-1-58648-824-6.
  • Yunus, Muhammad, Moingeon, Bertrand and Laurence Lehmann-Ortega (2010), "Building Social Business Models: Lessons from the Grameen Experience Arxivləşdirilib 2022-03-04 at the Wayback Machine", April–June, vol 43, number 2–3, Long Range Planning, pp. 308–325
  • ——. A World of Three Zeroes: the new economics of zero poverty, zero unemployment, and zero carbon emissions. Scribe Publications. 2017.

Sənədli filmlər

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Həmçinin bax

[redaktə | mənbəni redaktə et]

İrsi

[redaktə | mənbəni redaktə et]
  • 1998-ci ildə Yunus Grameen Bank-ın təsisçisi kimi İndira Qandi Sülh mükafatına layiq görülüb. Arxivləşdirilib 14 may 2008 at the Wayback Machine</ref>
  • 2006-cı ildə maliyyə işinə görə Nobel sülh mükafatına layiq görülüb.
  • Filadelfiyadakı Uorton Biznes Məktəbi tərəfindən PBS sənədli filmində işıqlandırılan, son 25 ilin ən nüfuzlu 25 iş adamından biri seçildi.[140]
  • 2006-cı ildə Time jurnalı onu "60 illik Asiya Qəhrəmanları" sırasına daxil olmaqla, 12 ən yaxşı biznes liderindən biri kimi daxil edildi.[141]
  • 2008-ci ildə Yunus Prospect Magazine (Böyük Britaniya) və Foreign Policy (ABŞ) tərəfindən keçirilən açıq onlayn sorğuda 100 ən yaxşı ictimai ziyalı siyahısında 2-ci seçildi.[142]
  • 2009-cu ildə Yunus Slovakiyanın Qeyri-rəsmi İqtisadi Forumu İqtisadi Klubu tərəfindən Slovakiya Respublikasında iqtisadi, sosial, elm, təhsil və mədəniyyət sahəsində nailiyyətlər nümayiş etdirən şəxslərə verilən ən yüksək mükafat olan Qızıl Biatek mükafatına layiq görülüb.[143]
  • 2021-ci ildə Yunus inkişaf üçün idmanda geniş fəaliyyətinə görə Olimpiya Laureli mükafatına layiq görülüb.[144]
  • 2021-ci ildə Yunus Birləşmiş Millətlər Təşkilatının Qlobal Dəyişiklik Çempionu mükafatına layiq görülüb. O, insan ləyaqətini və ədaləti yüksəltmək üçün onun maarifləndirici liderliyinə və innovativliyinə görə mükafata layiq görülüb.[145]

İstinadlar

[redaktə | mənbəni redaktə et]
  1. ↑ "The Nobel Peace Prize 2006". NobelPrize.org (ingilis). 26 July 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 9 June 2020.
  2. ↑ 1 2 "The Nobel Peace Prize for 2006". Nobel Foundation. 13 October 2006. 19 October 2006 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 13 October 2006.
  3. ↑ "House and Senate Leaders Announce Gold Medal Ceremony for Professor Muhammad Yunus" Arxiv surəti 29 avqust 2018 tarixindən Wayback Machine saytında Arxivləşdirilib 29 avqust 2018 at the Wayback Machine, Press Release, US Congress
  4. ↑ FP Top 100 Global Thinkers
  5. ↑ "Muhammad Yunus accepts Glasgow Caledonian University post". BBC News. 1 July 2012. 13 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 23 February 2022.
  6. ↑ "Muhammad Yunus Chancellor of Glasgow Caledonian University". UK Parliament. 16 July 2012. 7 November 2013 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 23 February 2022.
  7. ↑ "Professor Muhammad Yunus". Keough School - University of Notre Dame (ingilis). 10 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 9 June 2020.
  8. ↑ "UNEC-də Nobel Sülh mükafatçısı Məhəmməd Yunus adına mərkəzin açılışı olub". 19 mart 2024. 2024-03-19 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 avqust 2024.
  9. ↑ "Nobel Sülh mükafatçısı UNEC rektorunun müşaviri təyin olundu". news.unec.edu.az (az.). 29 mart 2024.
  10. ↑ United Nations Foundation Arxivləşdirilib 2020-09-10 at the Wayback Machine, additional text.
  11. ↑ "About Dr. Yunus: Family". MuhammadYunus.ORG. 16 April 2008 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 14 May 2008.
  12. ↑ 1 2 "First loan he gave was $27 from own pocket". The Daily Star. 14 October 2006. 18 May 2015 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 22 August 2007.
  13. ↑ 1 2 3 4 Haider, Mahtab. "Muhammad Yunus: The triumph of idealism". New Year Special: Heroes. New Age. 1 January 2007. 7 January 2007 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 11 September 2007.
  14. ↑ 1 2 3 4 5 6 7 Yunus, Muhammad. গিরেবর উপকাের লােগ োদেখ বਗ਼ োলাক অামােদর বઘাংেক টাকা জমা রাখেত এিগেয় এেসেছ ড় মઓহামઅদ ইউনકস. Prothom Alo (Müsahibə) (Benqal dilində). Interviewed by Rahman, Matiur. Dhaka. 14 October 2003. 12 October 2007 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 9 January 2015.
  15. ↑ "The Graduate Program in Economic Development - Vanderbilt University …". 11 December 2012. 11 December 2012 tarixində orijinalından arxivləşdirilib.
  16. ↑ Yunus to receive Nichols-Chancellor's Medal Arxiv surəti 18 iyun 2008 tarixindən Wayback Machine saytında Arxivləşdirilib 18 iyun 2008 at the Wayback Machine, Vanderbilt News, 12 March 2007; Retrieved: 9 September 2007
  17. ↑ 1 2 3 4 5 Yunus, Muhammad; Jolis, Alan. Banker to the Poor: micro-lending and the battle against world poverty. New York: Public Affairs. 2003. 20–29. ISBN 978-1-58648-198-8.
  18. ↑ 1 2 "Yunus, Muhammad". Ramon Magsaysay Award Foundation. 14 October 2016 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 17 August 2007.
  19. ↑ "Bangladesh: Country of Origin Information Report" (DOC). Country of Origin Information Service. UK: Border & Immigration Agency. 15 June 2007. 27 September 2007 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 9 September 2007.
  20. ↑ Hossain, Farid. "Internet Rolls Into Bangladesh Villages on a Bike". U.S. News & World Report. Associated Press. 1 November 2012. 10 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 21 February 2017.
  21. ↑ "Info Ladies – Riding Internet into Rural Bangladesh!". Amader Kotha. 8 noyabr 2012. 17 mart 2014 tarixində orijinalından arxivləşdirilib.
  22. ↑ Bouissou, Julien. "'Info ladies' go biking to bring remote Bangladeshi villages online". The Guardian. London. 30 July 2013. 1 September 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 21 February 2017.
  23. ↑ "ProFayl: Muhammad Yunus, 'world's banker to the poor'". BBC News. 2 March 2011. 4 February 2010 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 16 October 2006.
  24. ↑ Yunus, Muhammad; Jolis, Alan. Banker to the Poor: micro-lending and the battle against world poverty. New York: PublicAffairs hc. 2003. 46–49. ISBN 978-1-58648-198-8.
  25. ↑ "GB at a glance" Arxivləşdirilib 2019-01-07 at the Wayback Machine, Muhammad Yunus, Grameen Info. Retrieved 9 September 2007
  26. ↑ 1 2 Yunus, Muhammad. "Introduction". Grameen Family. 18 June 2008 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 7 September 2007.
  27. ↑ "Grameen Fund ventures on Grameen official website". Grameen-info.org. 12 October 2007 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 14 September 2009.
  28. ↑ "About Grameenphone". Grameenphone. 16 November 2006. 10 August 2007 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 22 August 2007. Grameenphone is now the leading telecommunications service provider in the country with more than 10 million subscribers as of November 2006.
  29. ↑ "Village Phone". About Grameenphone. Grameenphone. 2006. 10 August 2007 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 22 August 2007.
  30. ↑ "Interview with Muhammad Yunus". CNN. 2022-08-18 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-02-25.
  31. ↑ "Grameen Bank, a Nobel-winning concept". The Hindu. 23 October 2006. İstifadə tarixi: 9 September 2007.
  32. ↑ Yunus, Muhammad. "World in Focus: Interview with Prof. Muhammad Yunus". Foreign Correspondent; ABC online (Transcript of broadcast interview). Interviewed by Negus, George. 25 March 1997. 5 July 2017 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 22 August 2007.
  33. ↑ "Muhammad Yunus, Ashoka's Global Academy Member, Wins Nobel Peace Prize". Ashoka.org. 13 October 2006. 16 November 2018 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 17 August 2007.
  34. ↑ Posman, Jerald. "In thrall to an agent of change". The Daily Star. 26 January 2008. 4 February 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 25 February 2022.
  35. ↑ "Yunus wins peace Nobel for anti-poverty efforts". Associated Press. 13 October 2006. 23 September 2020 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 16 August 2007.
  36. ↑ Boulden, Jim. "The birth of micro credit". CNN. 29 March 2001. 7 July 2017 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 19 August 2007.
  37. ↑ Clinton, Bill. My Life: The Presidential Years. New York: Vintage Books. 2004. səh. 329. ISBN 978-0-375-41457-2. Muhammad Yunus should have been awarded the Nobel Prize in Economics years ago.
  38. ↑ Ainsworth, Diane. "Transcript of the Jan. 29, 2002 talk by former President Bill Clinton at the University of California, Berkeley". Clinton: education, economic development key to building a peaceful, global village. UC Regents. 29 January 2002. 21 October 2018 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 22 August 2007.
  39. ↑ "Losing its Lustre". The Economist. 13 October 2006. 29 December 2017 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 28 June 2008.
  40. ↑ "President Obama Names Medal of Freedom Recipients" Arxivləşdirilib 2009-12-15 at the Wayback Machine, White House Office of the Press Secretary, 30 July 2009
  41. ↑ "Public Law 111–253—OCT. 5, 2010" (PDF). US Government Publishing Office. 2018-10-21 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2022-03-01.
  42. ↑ "Dr. Muhammad Yunus". World Food Prize. 2 July 2011 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 29 August 2007.
  43. ↑ "MUHAMMAD YUNUS RECEIVES 1996 INTERNATIONAL SIMON BOLIVAR PRIZE AT UNESCO". UNESCO. 17 February 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 13 August 2012.
  44. ↑ "Nicolás Castellanos, Vicente Ferrer, Joaquín Sanz Gadea and Muhammad Yunus, 1998 Prince of Asturias Award for Concord". Fundación Princesa de Asturias. 1 March 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 13 August 2012.
  45. ↑ "1998 Professor Muhammed Yunus". Sydney Peace Foundation. 11 March 2019 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 13 August 2012.
  46. ↑ "Awards". Yunus Centre. 2017-10-10 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-03-01.
  47. ↑ "ProFayl: Dr. Muhammad Yunus". Bangladesh News. 14 October 2006. 17 October 2006 tarixində arxivləşdirilib.
  48. ↑ "CV of Professor Muhammad Yunus". Yunus Centre. 21 October 2015 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 1 November 2015.
  49. ↑ Sydney Peace Prize recipients Arxivləşdirilib 2018-11-15 at the Wayback Machine, Sydney Peace Prize Foundation website; Retrieved: 9 September 2007
  50. ↑ Byrne, John A. "The 12 greatest entrepreneurs of our time". Fortune. 9 April 2012. 24 March 2012 tarixində arxivləşdirilib.
  51. ↑ "Houston mayor declares 14 January 'Yunus Day'". The Daily Star. 16 January 2008. 18 May 2011 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 16 January 2008.
  52. ↑ Sheldon, Blaine. "The Wisdom of the Smart Crowd". Foreign Policy. 25 November 2009. 10 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 30 November 2009.
  53. ↑ "50 People Who Matter 2010". New Statesman. 30 April 2021 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2 November 2010.
  54. ↑ "Honourary Degrees". Yunus Centre. 22 February 2013 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 13 August 2012.
  55. ↑ "Honor Committee". Fondation Chirac. 2017-12-01 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-03-01.
  56. ↑ "Seventh Nelson Mandela Annual Lecture address – Nelson Mandela Centre of Memory". Nelsonmandela.org. 1 March 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 13 August 2012.
  57. ↑ "Professor Muhammad Yunus' Commencement Speech". Grameensocialbusiness.org. 17 may 2009. 24 aprel 2013 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 13 avqust 2012.
  58. ↑ "Yunus Speaks About Capitalism, Poverty, and the Future of 'Social Business'" Arxivləşdirilib 2016-02-16 at the Wayback Machine – The Tech, Volume 128, Issue 28: Friday, 13 June 2008
  59. ↑ "Adam Smith Lecture at Glasgow University". Yunus Centre. 9 October 2017 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 13 August 2012.
  60. ↑ "Romanes Lecture". University of Oxford. 2022-05-08 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-03-01.
  61. ↑ "Muhammad Yunus Google+ Statistics". Socialstatistics.com. 6 August 2012 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 13 August 2012.
  62. ↑ "Parliament with honest, efficient must for development". The New Nation. 21 mart 2006. 29 sentyabr 2007 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 22 avqust 2007.
  63. ↑ "Yunus not willing to be caretaker chief". The Daily Star. 18 October 2006. 29 April 2012 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 18 August 2007.
  64. ↑ "Yunus seeks people's views on floating political party". The Daily Star. 12 February 2007. 19 January 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 18 August 2007.
  65. ↑ Siddique, Islam. "Bangladesh Nobel Laureate Announces His Political Party's Name". All Headline News. 18 February 2007. 20 February 2007 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 18 August 2007.
  66. ↑ "'I will do politics of unity': Yunus names his party Nagorik Shakti". The New Nation. 12 February 2007. 34138. 27 September 2007 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 18 August 2007.
  67. ↑ Mustafa, Sabir. "Bangladesh at a crossroads". BBC News. 5 April 2007. 1 March 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 18 August 2007. At first glance, the current state of Bangladesh appears to be a paradox: a country under a state of emergency, but where the general public seem quite content.
  68. ↑ 1 2 "Yunus drops plans to enter politics". Al Jazeera. 3 May 2007. 21 October 2018 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 18 August 2007.
  69. ↑ "Nelson Mandela and Desmond Tutu announce The Elders". TheElders.org. 18 July 2007. 2 October 2013 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 1 May 2013.
  70. ↑ "Mandela joins 'Elders' on turning 89". NBC News. Associated Press. 20 July 2007. 7 December 2013 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 24 August 2007.
  71. ↑ "Muhammad Yunus steps down". TheElders.org. 21 September 2009. 13 May 2013 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 1 May 2013.
  72. ↑ "Jobs, Justice and Equity: Seizing opportunities in times of global change". Africa Progress Panel. May 2012. 9 January 2013 tarixində arxivləşdirilib.
  73. ↑ "SNV Netherlands Development Organisation establishes International Advisory Board". Snvworld.org. 8 July 2009. 28 July 2011 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 12 March 2011.
  74. ↑ "Commissionners". Broadbandcommission.org. 14 May 2010 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 12 March 2011.
  75. ↑ High-Level Commission on Health Employment and Economic Growth – Commissioners World Health Organization.
  76. ↑ "Yunus suggests 7-point proposal for resolving Rohingya crisis". The Daily Star. 12 September 2017. 14 September 2017 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 1 March 2022.
  77. ↑ 1 2 Ahmed, Farid. "Nobel-winning microcredit bank comes under scrutiny". CNN. 14 January 2011. 10 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 9 March 2011.
  78. ↑ "Huge support for Yunus". The Daily Star. 18 February 2011. 26 February 2011 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 9 March 2011.
  79. ↑ "Bangladesh Nobel winner Yunus should 'stay away'". Agence France-Presse. 15 February 2011. 25 May 2012 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 March 2011.
  80. ↑ Polgreen, Lydia. "Bangladesh Inspects Grameen Bank and Muhammad Yunus". The New York Times. 29 January 2011. 17 June 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 3 March 2022.
  81. ↑ "Bangladesh Trying To Fire Muhammad Yunus, Nobel Laureate, From Microlender Grameen". HuffPost. 2 March 2011. 5 March 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 9 March 2011.
  82. ↑ "Statement of Grameen Bank". Grameen. 11 iyul 2011 tarixində orijinalından arxivləşdirilib.
  83. ↑ "Yunus files writ petition against his removal". bdnews24.com. 3 March 2011. 2 March 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 9 March 2011.
  84. ↑ "Another writ petition filed challenging govt decision". The Daily Star. 3 March 2011. 24 October 2012 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 9 March 2011.
  85. ↑ "US senator Kerry 'deeply concerned' at Yunus removal". Daily Nation. Agence France-Presse. 5 March 2011. 3 August 2023 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 29 June 2017.
  86. ↑ Alam, Shafiq. "Thousands in Bangladesh protest at Yunus sacking". Yahoo News. Agence France-Presse. 5 March 2011. 10 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 28 March 2011.
  87. ↑ "Bangladesh judge confirms Yunus sacking". Business Recorder. Karachi. Agence France-Presse. 8 March 2011. 8 December 2015 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 9 March 2011.
  88. ↑ Kashyap, Arjun. "SKS IPO Opens Today, Reactions Mixed". Microfinance Insights. 28 July 2010. 31 July 2010 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 9 March 2011.
  89. ↑ Epstein, Keith. "Compartamos: From Nonprofit to Profit". Bloomberg BusinessWeek. 13 December 2007. 25 June 2012 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 9 March 2011.
  90. ↑ "Sacrificing Microcredit for Megaprofits". Yunus Centre. 10 February 2011 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 March 2011.
  91. ↑ "The need for a balanced development policy". The Morung Express. 30 October 2017 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 March 2011.
  92. ↑ "Profit-focused MFIs are loan sharks: Yunus". The Times of India. 21 February 2011. 15 May 2021 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 March 2011.
  93. ↑ Kinetz, Erika. "SKS Launches India's First Microfinance IPO". Bloomberg Businessweek. Associated Press. 28 July 2010. 23 June 2015 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 March 2011.
  94. ↑ Bahree, Megha. "A Big Split Over Microfinance". Forbes. 11 October 2010. 24 September 2015 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 March 2011.
  95. ↑ "Quick: What's the Grameen Bank's Interest Rate?". Center For Global Development. 2022-03-03 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-03-03.
  96. ↑ "Microcredit or Macrowelfare: The Myth of Grameen". Mises Institute. 3 November 2006. 8 November 2014 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 3 March 2022.
  97. ↑ Fontaine, Jacques. "Haro sur le " banquier des pauvres "". Désirs d'Afrique (Blog) (fransız). 3 February 2011. 10 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 March 2011.
  98. ↑ "Social Entrepreneurs Impact World Leaders". Schwab Foundation for Social Entrepreneurship. 25 January 2011. 2 February 2011 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 March 2011.
  99. ↑ Hafez Ahmed. "Prof Yunus appears in court today". Newstoday.com.bd. 2021-03-03 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 March 2011.
  100. ↑ 1 2 "Grameen's Muhammad Yunus in court for defamation case". BBC News. 18 January 2011. 10 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 March 2011.
  101. ↑ Jason Burke. "Microfinance guru Muhammad Yunus faces removal from Grameen Bank". The Guardian. London. 21 February 2011. 19 June 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 March 2011.
  102. ↑ Bunting, Madeleine. "Is microfinance a neoliberal fairytale?". The Guardian. 9 March 2011. 10 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 9 March 2011.
  103. ↑ "The never-ending trial of Muhammad Yunus". The Times of India. 19 September 2013. 4 March 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  104. ↑ "Yunus slams 'destruction' of Grameen". Dawn. 7 November 2013. 17 April 2021 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  105. ↑ "Microfinance guru Muhammad Yunus faces removal from Grameen Bank". The Guardian. 19 June 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  106. ↑ "Muhammad Yunus Accused of Tax Evasion, Bangladesh To Take Legal Action Against Nobel Laureate". HuffPost. Associated Press. 14 sentyabr 2013 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 iyul 2015.
  107. ↑ 1 2 Bornstein, David. "Beyond Profit: A Talk With Muhammad Yunus". Opinionator (Opinion). 17 April 2013. 28 March 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  108. ↑ Bornstein, David. "An Attack on Grameen Bank, and the Cause of Women". Opinionator (Opinion). 22 August 2012. 1 May 2021 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  109. ↑ Nolan, Rachel. "Did 'Hingsha' Do In a Nobel Prize Winner?". The 6th Floor (Opinion). 9 March 2011. 10 June 2015 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  110. ↑ Sengupta, Somini. "A Nobel Prizewinner's Hat Alters the Political Ring in Bangladesh". The New York Times. 19 February 2007. 10 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  111. ↑ Farid Ahmed. "Bangladesh asked to find a compromise to end bank crisis". CNN. 10 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  112. ↑ Southall, Ashley. "Obama to Award Medals of Freedom to 16". The Caucus (Opinion). 30 July 2009. 30 April 2021 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  113. ↑ "Nobel laureate Yunus loses fight to keep job at microlender". USA Today. 2022-03-18 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  114. ↑ শেখ হাসিনার প্রতিহিংসার শিকার ড. ইউনূস. The Daily Sangram (Benqal dilində). 9 iyul 2015 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 iyul 2015.
  115. ↑ Bhuiyan, Mohammad. "Professor Yunus: Grameen Bank and Bangladeshi politics". Daily Sun. Dhaka. 10 November 2013 tarixində orijinalından arxivləşdirilib.
  116. ↑ "Bangladesh: Corruption Allegations Against Muhammad Yunus (Taken Question)". state.gov. 10 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  117. ↑ Vikas Bajaj. "A Hostile Bank Takeover". Taking Note. The New York Times. 13 November 2013. 27 November 2021 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 6 August 2016.
  118. ↑ "Home – FATHER OF BENGALEE NATION". bangabandhuporisad.webs.com. 9 July 2015 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  119. ↑ "Middle Tennessee State University | Middle Tennessee State University". mtsu.edu. 5 March 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  120. ↑ "The role of Muhammad Yunus in the Bangladesh Liberation War and thereafter". The Financial Express. Dhaka. 4 March 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  121. ↑ "Yunus on Congressional medal". bdnews24.com. 10 July 2015 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  122. ↑ "Hasina vs Yunus". Himal. 5 March 2011 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  123. ↑ "Yunus names his political party Nagorik Shakti". bdnews24.com. 10 July 2015 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  124. ↑ 1 2 3 "Bangladesh Takes Aim at Grameen Bank". The New York Times (Opinion). 6 August 2013. 1 September 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  125. ↑ প্রধানমন্ত্রী শেখ হাসিনার হিংসা আর ভয়ের কারণই ড. ইউনূসের সাথে দন্দ্বঃ টাইমস অব ইন্ডিয়া [Prime Minister Sheikh Hasina's jealousy and fear is the reason. Doubts with Yunus: The Times of India]. Amader Shomoy (Benqal dilində). 23 September 2013 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  126. ↑ Bari, R. Grameen Social Business Model: A Manifesto for Proletariat Revolution. AuthorHouse. 2011. səh. 158. ISBN 9781468565652. 14 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  127. ↑ "It is NOT Moeen, Stupid! | In the Middle of Nowhere". rumiahmed.wordpress.com. 9 January 2008. 1 September 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  128. ↑ "Dr Fakhruddin caretaker head of Bangladesh". Oneindia. 12 January 2007. 3 December 2013 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  129. ↑ "Usurers up in arms to usurp politics, Hasina tells cultural activists". bdnews24.com. 17 February 2007. 9 March 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  130. ↑ 1 2 "US worried over Grameen Bank future". bdnews24.com. 10 July 2015 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  131. ↑ "Microfinance pioneer Muhammad Yunus accused of tax evasion". The Guardian. 10 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  132. ↑ "Bangladesh: Nobel laureate Muhammad Yunus faces tax probe". BBC News. 10 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  133. ↑ "Grameen Bank Faces Greater Controls". The Wall Street Journal. 4 December 2013 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 July 2015.
  134. ↑ Rahman, Md. Fazlur. "Vote for parties that will return old GB". The Daily Star. 8 November 2013. 10 December 2013 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 March 2022.
  135. ↑ "Passing of Grameen Bank Act, 2013". The Daily Star. 8 November 2013. 14 November 2013 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 March 2022.
  136. ↑ "JS passes Grameen Bank law". The Daily Star. 5 November 2013. 6 December 2013 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 March 2022.
  137. ↑ "Monica Yunus, Soprano" (asp). Biography. VoxPagel.com. 27 January 2007 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2 September 2007.
  138. ↑ "History Center for Mass Education in Science" (ingilis). 20 February 2020 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 July 2019.
  139. ↑ "Muhammad Jahangir passes away". The Daily Star (ingilis). 10 July 2019. 10 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 July 2019.
  140. ↑ "25 Most Influential". Nightly Business Report. PBS. 1 August 2008 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 13 August 2012.
  141. ↑ Tharoo, Ishaan. "Asian Heroes: Muhammad Yunus". Time. 13 November 2006. 10 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 9 January 2015.
  142. ↑ "Intellectuals". Prospect Magazine. 2009. 30 September 2009 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 13 August 2012.
  143. ↑ "Dr Yonus awarded Golden Biatec 2008". The Financial Express. Dhaka. 13 October 2010. 2016-03-04 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-03-10.
  144. ↑ Report, Star Sport. "Nobel laureate Yunus awarded prestigious Olympic Laurel". The Daily Star (ingilis). 2021-07-23. 2022-04-10 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2021-08-13.
  145. ↑ "Dr Yunus receives United Nations Foundation's Champion of Global Change Award, The Daily Star, 14 December 2021". 10 April 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 March 2022.

Ədəbiyyat

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Xarici keçidlər

[redaktə | mənbəni redaktə et]
Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Məhəmməd_Yunus&oldid=7801949"