Σχεδόν όνειρο

Εχθές είπες: "Θέλω να κοιμηθώ με τα μάτια ανοιχτά."

Η τηλεόραση ακόμα παίζει. Έχει επιλέξει από μόνη της κανάλι. Το παράθυρο είναι σχεδόν ανοιχτό. Σχεδόν όπως τα μάτια σου. Περπατάω προς τα πίσω. Τα πόδια γυμνά. Η σιωπή-σχεδόν σιωπή- είναι ευπρόσδεκτη. Σχεδόν ευπρόσδεκτη. Θα ήθελα να ακούω πιο καθαρά κάθε κουλουριασμένη κίνηση σε κάθε τέταρτη ανάσα σου. Αλλά ό,τι δίνεται δωρεάν δεν έχει πάντα την καλύτερη ποιότητα. Οι ανάσες σου διαπραγματεύονται την ποιότητα.

Η τηλεόραση ακόμα παίζει. Κινούμενα σχέδια. Αποταμιεύω αυτούς τους ήχους για μέρες του ανάμεσα. Ούτε λύπη ούτε θυμός. Η χαρά δε βρίσκεται ποτέ ανάμεσα. Σχεδόν ποτέ. Κάποτε την περικυκλώνεις. Ελευθερία ή υποταγή. Αυτό το "ή" διαστέλλει κάπως την απόσταση από το άλλο. Ή θάνατος. Περπατάω προς το μέρος σου. Τα πόδια γυμνά. Τα αντανακλαστικά σου άριστα. Κάθε που τρίζει λίγο η λήθη μου, ακινητοποιείσαι. Δε θες να με δεις να ξαφνιάζομαι... Το στρίφωμα της κουρτίνας και της μνήμης μου τώρα τελευταία παρατήρησα πως ξηλώθηκαν εκεί κάπου στην ακρούλα.

Η τηλεόραση ακόμα παίζει. Διαφημίσεις. Ναι, ναι, μην κάνεις πως δεν άκουσες τίποτε. Έτσι κι αλλιώς σταμάτησα να περπατάω. Σε παρατηρώ. Νομίζω πως μου γέρασες λιγάκι. Άσπρα ματσάκια από βάσανα στη βάση της προτομής σου. Λίγο πιο γυμνή κι αυτή... Άνοιξε τα μάτια σου. Δες. Εμένα.

Σχεδόν σε αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Ίσως την τρίτη ή την τέταρτη. Τη δεύτερη δεν τη θυμάμαι. Αυτή μου η μνήμη είναι σαν παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Να κλείσω την τηλεόραση ή να ξημερώσει πρώτα για τα καλά;

Δεν απαντάς. Μη γυρίσεις πλευρό. Θα μου είναι δύσκολο να δω αυτό που πρέπει να πιστέψω. Πως τόση ώρα ήξερες πως περπατούσα με τα πόδια μου γυμνά. Πονάω που δε σε ξέρω απόλυτα. Σχεδόν απόλυτα. Αυτή μου η μνήμη είναι σαν αρνητικό φωτογραφίας. Σχεδόν σε ζήλεψα. Μπορούσες να κάνεις τόσο απλά τα πράγματα και να χαμογελάς. Πάντα να χαμογελάς. Σχεδόν πάντα. Κάποιες φορές καρφίτσωνες στα μάτια σου το δίλημμα: βροχή ή αίμα;
.

Η τηλεόραση σταμάτησε να παίζει.
Σ' αγαπάω, εαυτέ μου.
Σχεδόν.