Στή μετάνοια, στήν ἐξομολόγηση καί στήν σωτηρία ὑπάρχει μόνο τό ΣΗΜΕΡΑ, τό ΤΩΡΑ! Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα

Τά πονηρά πνεύματα ἐπιζητοῦν πάντοτε νά ἐμποδίζουν ὅ,τι κάνουμε γιά τή σωτηρία μας.
Ἀλλοίμονο, ἔτσι χλιαροί ὅπως εἴμαστε, λέμε στόν ἑαυτό μας:
"Περίμενε, δέν ἔχω κάνει ἀκόμα τό τάδε, δέν ἔχω δοκιμάσει ἀκόμα τό δεῖνα...Θά μετανοήσω ἀργότερα. Ἀφοῦ τά κάνω ὅλα αὐτά, θά μετανοήσω, Θεέ, καί θά πάψω νά λοξοδρομῶ δεξιά κι ἀριστερά".

Μήν ἀναβάλλεις τήν μετάνοια γιά αὔριο...

Να δοκιμάσουμε να γίνουμε ένα με το Χριστό. Αρχίζοντας σήμερα, αρχίζοντας τώρα. Τώρα να βάλουμε μια αρχή για τη σωτηρία μας, να πάρουμε την απόφαση: «Κύριε εγώ αμάρτησα μέχρι τώρα. Είπα ψέματα, έκανα κακό στους άλλους, κατέκρινα, υπερηφανεύτηκα, πόρνεψα- τώρα Χριστέ βοήθησέ με να κάνω μια νέα αρχή. Πιστεύω σε εσένα και ότι με θέλεις κοντά Σου» Γιατί ο Χριστός λέει: «Κάνε σήμερα το πρώτο βήμα προς Εμένα! «Και ο διάβολος λέει: «Κάνε το, κάνε το αλλά όχι σήμερα! Μετανόησε, μετανόησε αλλά όχι σήμερα! Αύριο!

Τίποτε ἄς μή μᾶς σταματᾶ

«Ο προφήτης Νάθαν ήταν πνευματικός πατέρας και διδάσκαλος του Βασιλέως Δαβίδ. Το Άγιον Πνεύμα φανέρωσε στον Προφήτη ότι ο Δαβίδ επρόκειτο να παραβεί το θέλημα του Θεού και να πέσει στο αμάρτημα της μοιχείας. Ο Προφήτης τότε έσπευσε να αναγγείλει στον Βασιλέα τον κίνδυνο που διέτρεχε…

Δυστυχώς όμως ο διάβολος εμπόδισε τον Προφήτη να εκπληρώσει το σχέδιό του. Ο Νάθαν, πορευόμενος προς το Παλάτι, βρήκε μπροστά του πεσμένο ένα σκοτωμένο. Στάθηκε, άνοιξε ένα λάκκο και τον έθαψε. Εν τω μεταξύ , ο Δαβίδ έπεσε στο αμάρτημα. Ο Νάθαν το διεγνώρισε . Επέστρεψε στο σπίτι του και άρχισε να κλαίει και να οδύρεται» (Συναξάρι ,26 Δεκεμβρίου) .

Πῶς πρέπει νὰ μετανοοῦμε;

Ἀπὸ τὸ Γεροντικό:

Εἶπε ἕνας γέροντας:

– Ἂν πέσεις σὲ μιὰν ἁμαρτία καὶ σηκωθεῖς καὶ ἀρχίσεις νὰ θλίβεσαι καὶ νὰ μετανοεῖς γι’ αὐτὴν, πρόσεξε μὴν σταματήσεις τὴν λύπη καὶ τοὺς στεναγμούς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ὣς τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου σου. Ἀλλιῶς θὰ πέσεις πάλι γρήγορα στὸν ἴδιο βόθρο. Ἡ κατὰ Θεὸν λύπη εἶναι γιὰ τὴν ψυχὴ χαλινάρι, ποὺ δὲν τὴν ἀφήνει νὰ πέσει.

________________

____________________________

Διηγοῦνταν γιὰ κάποιον γέροντα πὼς, ὅταν οἱ λογισμοὶ τοῦ ἔλεγαν «Ἄφησε σήμερα κι αὔριο μετανοεῖς», τούς πολεμοῦσε λέγοντας «Ὄχι! Σήμερα θὰ μετανοήσω καὶ αὔριο ἂς γίνει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ».

Θεραπευτικές ἀρχές καί θεραπευτικά μέσα γιά τήν κατάθλιψη σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες

    

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Θεραπευτικές ἀρχές καί θεραπευτικά μέσα γιά τήν κατάθλιψη σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες

Σύμφωνα μέ τόν Γέροντα Πορφύριο ὁ διάβολος κατορθώνει νά πάρει τήν Θεόσδοτη δύναμη τῆς ψυχῆς πού λέγεται πόνος (λύπη) καί νά τήν μεταβάλλει σέ θλίψη καί κατάθλιψη (σατανική ἐνέργεια-ἐπήρεια).

Ὡστόσο, «ὑπάρχει ἕνα μυστικὸ», δίδασκε, γιά «νὰ μεταβάλετε τὴ σατανικὴ ἐνέργεια σὲ καλή. Εἶναι δύσκολο καὶ χρειάζεται καὶ κάποια προετοιμασία. Προετοιμασία εἶναι ἡ ταπείνωση. Μὲ τὴν ταπείνωση ἀποσπᾶτε τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ. Δίνεστε (τότε) στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, στὴ λατρεία Του, στὴν προσευχή. Ἀλλὰ κι ὅλα ἂν τὰ κάνετε, τίποτα δὲν ἔχετε καταφέρει, ἂν δὲν ἔχετε ἀποκτήσει ταπείνωση»¹.

«Συμβουλές Γέροντος σέ χριστιανούς πού ζοῦν στόν κόσμο»

Νά μή θυμάστε μέ λύπη τό κακό πού σᾶς προξένησε ὁ ἀδελφός σας, γιά νά μή θυμηθεῖ καί ὁ Κύριος τίς δικές σας ἁμαρτίες γιά τίς ὁποῖες σᾶς συγχώρερε.
Τό κακό νά τό νικᾶτε μέ τό καλο. Τό κακό δέν διορθώνεται ποτέ μέ τό κακό (Πρβλ. Ρωμ. Ιβ΄ : 21). Πρίν πεῖτε ὁτιδήποτε, σκεφθεῖτε μήπως μέ τά λόγια σας προσβάλετε τό Θεό ἤ τόν πλησίον σας.

Προτοῦ ἐπισκεφθεῖτε τόν ἀδελφό σας, θέστε ὡς ὄρο στόν ἑαυτό σας νά διατηρήσετε καί μετά τήν ἐπίσκεψή σας τήν ἴδια ἀγαθή διάθεση καί ἀγάπη πού τρέφετε καί τώρα ἀπέναντί του, ἀνεξάρτητα ἀπό τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά σᾶς ὑποδεχθεῖ ἐκεῖνος.

Τό στόμα σοῦ δόθηκε ὄχι γιά νά δαγκώνεις, ἀλλά γιά νά παρηγορεῖς μέ τά λόγια σου

Ξέχασε, λοιπόν, τις ξένες αμαρτίες, για να ξεχάσει και ο Κύριος τις δικές σου. Γιατί αν πεις, "Τιμώρησε τον εχθρό μου", έκλεισες το στόμα σου. Έχασε πια η γλώσσα σου το δικαίωμα να μιλάει στο Θεό. Πρώτα-πρώτα επειδή εξαρχής Τον παρόργισες, κι υστέρα επειδή ζητάς πράγματα που είναι αντίθετα στον ίδιο το χαρακτήρα της προσευχής. Αφού, δηλαδή, προσέρχεσαι για να ζητήσεις συγχώρηση αμαρτημάτων, πώς μιλάς για τιμωρία; Το αντίθετο έπρεπε να κάνεις, να παρακαλάς για τους άλλους, ώστε στη συνέχεια να παρακαλέσεις με παρρησία και για τον εαυτό σου. Αν προσευχηθείς για τους συνανθρώπους σου, τα πέτυχες όλα, έστω κι αν δεν πεις το παραμικρό για τις δικές σου αμαρτίες. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ζοφερό από μια ψυχή που μνησικακεί και μισεί.