Gaan na inhoud

Groothertogin Tatjana Nikolajewna van Rusland

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Hierdie naam is volgens die Oos-Slawiese gebruik; die patroniem is Nikolajewna en die van is Romanowa.

Tatjana Nikolajewna
Groothertogin Tatjana Nikolajewna, c. 1914.
Gebore
Tatjana Nikolajewna Romanowa
(Татьяна Николаевна Романова)

(1897-06-10)10 Junie 1897
Sterf17 Julie 1918 (op 21)
NasionaliteitRussies
TitelGroothertogin
Ouer(s)Nikolaas II van Rusland
Aleksandra Fjodorowna

Groothertogin Tatjana Nikolajewna van Rusland (Tatjana Nikolajewna Romanowa; Russies: великая княжна Татьяна Николаевна, welikaja knjazjna Tatjana Nikolajewna; 10 Junie [O.S. 29 Mei] 1897 – 17 Julie 1918) was die tweede oudste dogter van die laaste tsaar, Nikolaas II van Rusland, en sy vrou, Aleksandra Fjodorowna.

Sy was in haar leeftyd bekender as haar drie susters en was tydens die Eerste Wêreldoorlog voorsitter van die Rooi Kruis-komitees. Nes haar ouer suster, Olga, het sy tussen 1914 en 1917 gewonde soldate in ’n militêre hospitaal versorg, totdat die gesin tydens die Russiese Rewolusie in hegtenis geneem is. Haar jonger sibbes was Maria, Anastasia en Aleksei.

Tatjana se teregstelling in 1918 in Jekaterinburg saam met die res van haar gesin het daartoe gelei dat sy saam met hulle as heiliges van die Russies-Ortodokse Kerk verklaar is. Sy is in 1998 in die Katedraal van Petrus en Paulus in Sint Petersburg begrawe saam met haar ouers en twee van haar susters.

Vroeë lewe

[wysig | wysig bron]
Tatjana, Maria en Olga in 1900.

Tatjana se Russiese titel (welikaja knjazjna, великая княжна) kan die beste vertaal word as "grootprinses", wat beteken sy het ’n hoër titel gehad as ander prinsesse van Europa. Die eintlike Germaanse vertaling is "grootvorstin", maar dit word onder invloed van Engels meestal as "groothertogin" in Afrikaans vertaal. Sy was ’n agterkleinkind van onder andere koningin Victoria en Aleksander II van Rusland. Sy en haar suster Olga was na aan mekaar; hulle het ’n kamer gedeel, eenders aangetrek en was bekend as "Die Groot Paar".[1]

Tatjana is beskryf as lank en skraal, met kastaiingbruin hare en donkergrysblou oë, fyn gelaatstrekke en ’n elegante houding. Van die vier susters is sy as die mooiste beskou deur jong mans wat die hof besoek het.[2][3][4] Sy was ook die meeste soos haar ma en die naaste aan haar, en baie mense het gedink sy is haar ma se gunstelingdogter.[4]

Tatjana in 1906.
In 1912 op die Sjtandart (Beinecke-biblioteek).

Die tsaar se kinders is so eenvoudig moontlik grootgemaak; hulle het op harde kampbeddens geslaap en het elke oggend in koue water gestort.[5] Sy en haar susters was algemeen bekend as OTMA (die eerste letter van elkeen se naam, volgens ouderdom).[1] Tatjana was die praktiese een en ’n natuurlike leier. Sy is deur haar susters "Die Goewernante" gedoop, en hulle het haar as hul verteenwoordiger gestuur as hulle hul ouers ’n guns wou vra.

Jong volwassene

[wysig | wysig bron]

As jong tiener het Tatjana die rang erekolonel gekry en is ’n regiment aan haar toegewys: die Wosnesenski- (Hemelvaart-)Husare.[6] Tydens die Eerste Wêreldoorlog was sy, Olga en hul ma Rooi Kruis-verpleegsters. Hulle het in ’n privaat hospitaal gewonde soldate versorg. In September 1914 is sy as beskermpersoon aangestel van ’n oorlogshulpkomitee bekend as die Tatjaana-komitee.[7]

Toe Tatjana ouer word, het sy meer in die openbaar verskyn as haar susters en sy was bekender as hulle vanweë haar pligsbesef en vermoë om met mense om te gaan. Sy was die mees sosiale suster en wou graag vriende van haar eie ouderdom hê, maar haar sosiale lewe is gekniehalter deur haar status en haar ma se afkeer van sosiale verkeer.

Gevangenskap en dood

[wysig | wysig bron]
Anastasia, Tatjana, Maria en Olga saam met Aleksandra Fjodorowna in 1916 op besoek aan Sewastopol (Beinecke-biblioteek).

Die gesin is tydens die Russiese Rewolusie van 1917 gevange geneem en eers in Tsarskoje Selo aangehou, en daarna in Tobolsk en Jekaterinburg in Siberië.

Vroeg die oggend van 17 Julie 1918 is die gesin wakker gemaak en na ’n kelder geneem. Saam met Nikolaas, Aleksandra en hul kinders was hul dokter en drie bediendes wat vrywillig by die gesin gebly het. Jakof Joerofski, die hooflaksman, het ingekom en die doodsvonnis vir hulle voorgelees.[8] ’n Vuurpeloton het ingekom en die 11 mense geskiet. Die tsaar is eerste dood; Anastasia, Tatjana, Olga en Maria het die eerste sarsie skote oorleef. Die susters het 1,3 kg se diamante en edelgesteentes in hul klere weggesteek wat aanvanklik die skote en bajonetsteke afgeweer het.[9] Hulle is daarna van naby in die kop geskiet.[10]

Identifikasie

[wysig | wysig bron]
Jekaterinburg se "Kerk op Bloed" op die plek waar die Romanofs vermoor is.

In 1979 het die amateurspeurder Aleksander Awdonin naby Swerdlofsk (Jekaterinburg) afgekom op die oorskot van Nikolaas II, sy vrou en drie van hul dogters, asook dié van die vier mense wat saam met hulle vermoor is.[11][12]

In Januarie 1998 is die oorskot amptelik uitgeken as dié van Nikolaas en sy gesin (uitsluitende een van die dogters en Aleksei). Die identifikasie, insluitende vergelykings van hul DNS met dié van lewende familielede, is uitgevoer deur aparte Russiese, Britse en Amerikaanse wetenskaplikes en hulle het bevind dit is oortuigend.[13][14][15][16] Die bene van Aleksei en Maria was nie daar nie, maar is in Julie 2007 naby Jekaterinburg ontdek.[17]

In 1981 het die Russies-Ortodokse Kerk Buite Rusland Nikolaas en sy gesin erken as martelaar-heiliges. Op 14 Augustus 2000 het die sinode van die Russies-Ortodokse Kerk in Rusland hulle ook as heiliges erken – maar nie as martelare nie omdat hul dood nie regstreeks uit hul Christelike geloof gespruit het nie. In plaas daarvan is hulle as "draers van lyding" heilig verklaar.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. 1,0 1,1 Massie (1967), p. 135
  2. Massie, Robert K. Nicholas and Alexandra, 1967, p. 133.
  3. Dehn, Lili, 1922. "The Real Tsaritsa", ISBN 5-300-02285-3
  4. 4,0 4,1 Vyrubova, Anna. "Memories of the Russian Court". alexanderpalace.org (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 November 2019. Besoek op 10 Desember 2006.
  5. Massie (1967), p. 132
  6. Bokhanov, Alexander, Knodt, dr. Manfred, Oustimenko, Vladimir, Peregudova, Zinaida, Tyutyunnik, Lyubov, reds.; Xenofontova, Lyudmila, vert.; The Romanovs: Love, Power, and Tragedy, Leppi Publications, 1993, pp. 198–199.
  7. Rappaport, Helen (2014). The Romanov Sisters: The Lost Lives of the Daughters of Nicholas and Alexandra. St. Martin's Press. p. 235. ISBN 9781250020215.
  8. Rappaport, The Last Days of the Romanovs, pp. 184–189
  9. Massie (1995) p. 8.
  10. Massie (1995) p. 6.
  11. Robert K. Massie (2012). The Romanovs: The Final Chapter. Modern Library. p. 34. ISBN 978-0-679-64563-4.
  12. Coble, MD. "The identification of the Romanovs: Can we (finally) put the controversies to rest?". Investig Genet. 2: 20. doi:10.1186/2041-2223-2-20. PMC 3205009. PMID 21943354.
  13. "Экспертиза подтвердила, что найденные останки принадлежат Николаю II" (in Russies). ITAR-TASS. 5 Desember 2008. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Februarie 2017.
  14. Coble, M. D.; Loreille, O. M.; Wadhams, M. J.; Edson, S. M.; Maynard, K.; Meyer, C. E.; Niederstätter, H.; Berger, C.; Berger, B.; Falsetti, A. B.; Gill, P.; Parson, W.; Finelli, L. N. (2009). "Mystery Solved: The Identification of the Two Missing Romanov Children Using DNA Analysis". PLoS ONE. 4 (3): e4838. doi:10.1371/journal.pone.0004838. PMC 2652717. PMID 19277206.
  15. "Famous DNA" (in Engels). Isogg.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Oktober 2015. Besoek op 25 Oktober 2010.
  16. Parsons TJ, Muniec DS, Sullivan K, Woodyatt N, Alliston-Greiner R, Wilson MR, Berry DL, Holland KA, Weedn VW, Gill P, Holland MM (1997). "A high observed substitution rate in the human mitochondrial DNA control region". Nature Genetics. 15 (4): 363–8. doi:10.1038/ng0497-363. PMID 9090380.
  17. Harding, Luke (25 Augustus 2007). "Bones found by Russian builder finally solve riddle of the missing Romanovs". The Guardian (in Engels). London. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Desember 2019. Besoek op 20 Mei 2010.

Bronne

[wysig | wysig bron]

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]