Papers by Costas Galanopoulos
When Pocock described man as a political animal - one that finds its fulfillment only through cit... more When Pocock described man as a political animal - one that finds its fulfillment only through citizenship - he drew a genealogical line that goes way back, in classical Greece and Aristotle. Skinner agrees and adds that freedom in the frame of this tradition is the common freedom of free governance, i.e. man is not only political but also social. To be more precise, man is in his essence political because he is by nature social. Despite the criticism towards that interpretation, we can speak of an ontology of man as a social and political animal, which produces democracy and is, in turn, produced by it. This refers to the autonomous governance of free and equal citizens; the polis. It would not be an exaggeration to think of that ontology as the backbone of the entire Western civilization, because it has been the ontology that supported democracy. That ontology of social man was not challenged until the Hellenistic years by the new Stoic and Epicurean conceptions of human nature. Ne...
Why Political Philosophy Matters? Public Realm Postgraduate and Early Career Journal of Philosophy, 2022
Political philosophy suffers the same challenges posed against
the validity, plausibility and sou... more Political philosophy suffers the same challenges posed against
the validity, plausibility and soundness of philosophical
knowledge as such. If a problem is detected there it is a
methodological one. Namely, the troubled relationship between
reason and experience. We will argue that, applying the
pragmatist method, political philosophy has to be put to the test
of the imminent environmental collapse and the consequent
actual potentiality of human extinction. We will further argue
that political philosophy can survive that ultimate pragmatist
test provided that it will bend an ear again to the noise of facts.
Conatus, 2021
In its simplest and primary sense, conatus is about self-preservation. It further involves the ob... more In its simplest and primary sense, conatus is about self-preservation. It further involves the obligation, the duty, the imperative even, deriving from the Law of Nature for man to do whatever within his power to maintain his life. Even though this idea has been an old one, it was reintroduced in a more sophisticated form by modern philosophy as no longer a cruel necessity of life but ontologically tied to Reason and Natural law. It was with Hobbes that the idea of self-preservation was put at the core of his anthropological narration (with well known political connotations) and with Spinoza that conatus was delved into within his ontological universe. Regardless of their ontological starting points, both philosophers ended up eventually in a resolution with regard to that primary anthropological tension between individuals, whether this was a common legislator, the political society or the state. Somewhat radical at the beginning, Hobbes and Spinoza had to make some mitigations in ...
In this paper we will follow the opposite direction of that followed by Abensour trying to come t... more In this paper we will follow the opposite direction of that followed by Abensour trying to come to the same conclusion: Marxʼ antistatism and his anthropology. In order to do that we will turn to the last years of Marx and to his studies on ethnology (Ethnological Notebooks). We will argue that there is an anthropological continuum throughout Marxʼs work, from the philosophical anthropology of the 1840s to the empirical ethnology of the last years. Furthermore, we will argue that that continuum is composed of two basic elements: naturalism (by which we mean the epistemological and ontological preoccupation with the empirical) and antistatism (as the realization of the concept of democracy and the anthropology that supports it).
Φιλοσοφική επιθεώρηση Φιλοσοφείν, τ. 22, 2020.
The aim of this paper is firstly to highlight the common grounds on which John Locke and Max Sti... more The aim of this paper is firstly to highlight the common grounds on which John Locke and Max Stirner base their anthroplogical theories, especially the basic conception of man as the creator and owner of himself, that they share. Secondly, by the use of that anthropological premises as an analytical tool, we will argue that that propertian anthropological theory may be seen as the line that connects the lockenian and stirnerian poltical philosophy and can be used in order to explain the external, so to say, similarities of their political theories such as antistatism.
The aim of this essay is to develop a genealogy of anarchism and individualism. The methodologica... more The aim of this essay is to develop a genealogy of anarchism and individualism. The methodological assumption is that anthropological premises underpin every political philosophy and these ought to be used as analytical tools. The argument shows how one of these genealogical lines connects, among others, Locke with Stirner, as advocates of the propertarian theory of man as an owner, and that the other connects classical thought (Aristotle’s zoon politicon) with classical anarchism, in its view of man as an heir. We will argue, then, that the anthropological theories of Stirner and of anarchism are not only incompatible, but mutually exclusive. Furthermore, we will argue that Stirner fails to achieve his main aims, to provide an anthropology free of abstractions and fictions and thus break away from the western philosophical tradition. And he fails because he bases his philosophy on the ontological premise of a man/society dualism, a dualism that anarchism rejects as inconceivable.
Books by Costas Galanopoulos
Κώστας Γαλανόπουλος-Δημήτρης Παπανικολόπουλος ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ σκέπτονται τι πράττ... more Κώστας Γαλανόπουλος-Δημήτρης Παπανικολόπουλος ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ σκέπτονται τι πράττουν, είτε πριν, είτε μετά, είτε κατά τη διάρκεια της πράξης. Αυτός, όμως, είναι ένας συλλογικός τόμος, με κείμενα ανθρώπων που σκέπτονται γύρω από αυτά που έγιναν και αυτά που πρέπει να γίνουν. Έτσι, θα πρέπει να γίνει φανερό το ευρύτερο πλαίσιο της πολιτικής παράδοσης, προϊόν της οποίας είναι τούτος ο τόμος. Αφενός πρόκειται για μια συλλογική προσπάθεια, αφετέρου για ένα αυτοτελές εγχείρημα. Αυτές είναι οι δύο βασικές αξιώσεις της παράδοσης που ορίζουμε εδώ ως ριζοσπαστική: η συλλογική φύση του ανθρώπινου πράττειν και ο προσδιορισμός του ως αποκλειστικά αυτοτελούς. Συλλογική δεν σημαίνει κατ' ανάγκην αρμονική, συνεργατική, λυσιτελής• σημαίνει απλώς και μόνο αναγκαία συλλογική. Και αυτοτελές δεν σημαίνει κατ' ανάγκην διαφανές, συνειδητό, ελέγξιμο, σημαίνει απλώς και μόνο ότι φορέας του είναι ο κοινωνικός άνθρωπος. Δηλαδή, ο άνθρωπος που δρα συλλογικά στο θεμελιακό κοινωνικό επίπεδο, δίχως την προσφυγή σε υπερφυσικές ή υπερθεσμικές αρχές. Έτσι, το κάλεσμα για τη συμμετοχή σε αυτόν τον τόμο απευθύνθηκε σε ανθρώπους που ανήκουν σε αυτήν την, ευρεία, ριζοσπαστική πολιτική παράδοση και ειδικεύονται σε συγκεκριμένες περιοχές έρευνας του ανθρώπου και της πολιτικής-από την πολιτική φιλοσοφία και θεωρία και την πολιτική επιστήμη μέχρι την ψυχανάλυση και τις περιβαλλοντολογικές σπουδές• περιοχές έρευνας που αφορούν συγκεκριμένα επιμέρους πεδία, από τη θεσμική και κινηματική πολιτική μέχρι τον φεμινισμό, την Οικολογία και το, εξαιρετικά κρίσιμο, πεδίο των δικαιωμάτων των ζώων. Η επιλογή αυτή δεν προκύπτει απλώς ως αιτούμενο μιας πολυπρισματικής και πολυθεματικής μεθοδολογίας. Είναι πολιτική επιλογή, υπό την έννοια ότι η ριζοσπαστική πολιτική της χειραφέτησης είναι καθολική: όχι ως αίτημα καθολικής, ριζικής, αλλαγής του ανθρώπου, αλλά ως αναγκαιότητα μετασχηματισμού των σχέσεων στο σύνολο του συλλογικού πράττειν. Συγκεντρώσαμε, λοιπόν, τις σκέψεις πολλών ανθρώπων βάσει των συγκεκριμένων ειδικεύσεών τους στα επιμέρους ερευνητικά πεδία και, κυρίως, της συμμετοχής τους, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σε διάφορες εκδηλώσεις της ριζο-10
Συμμετοχή στον συλλογικό τόμο: ''Ρωσική Επανάσταση. Κριτικές προσεγγίσεις σε μια διαρκή πρόκληση.... more Συμμετοχή στον συλλογικό τόμο: ''Ρωσική Επανάσταση. Κριτικές προσεγγίσεις σε μια διαρκή πρόκληση. Πρακτικά του Συνεδρίου στη Νομική Σχολή, 12-14 Απριλίου 2019''.
Max Weber. 100 χρόνια μετά. Πολιτική, μεθοδολογία, ριζοσπαστική κριτική.
''Στον παρόντα τόμο τα κείμενα που φωτίζουν τα πολιτικά ενδιαφέροντα του Weber καταλαμβάνουν κεντ... more ''Στον παρόντα τόμο τα κείμενα που φωτίζουν τα πολιτικά ενδιαφέροντα του Weber καταλαμβάνουν κεντρική θέση [...] Ο Κώστας Γαλανόπουλος τοποθετεί στο επίκεντρο της δικής του συνεισφοράς τα στοιχεία της δημοκρατικής οντολογίας και της τραγικότητας της πολιτικής που διακρίνουν τα κείμενα του Weber'', Πρόλογος του επιμελητή.
Συμμετοχή στο Δημήτρης Παπανικολόπουλος, Στο εσωτερικό του κινήματος. Όψεις της ενδοκινηματικής ζ... more Συμμετοχή στο Δημήτρης Παπανικολόπουλος, Στο εσωτερικό του κινήματος. Όψεις της ενδοκινηματικής ζωής στην Ελλάδα της κρίσης, Εκδόσεις των Συναδέλφων, Αθήνα, 2020.
Στον πυρήνα κάθε θεωρητικού σχηματισμού στην πολιτική φιλοσοφία βρίσκεται μια δέσμη θεμελιωδών πρ... more Στον πυρήνα κάθε θεωρητικού σχηματισμού στην πολιτική φιλοσοφία βρίσκεται μια δέσμη θεμελιωδών προϋποθέσεων περί του ανθρώπου. Οι προϋποθέσεις αυτές εμφανίζονται με τη μορφή ανθρωπολογικών περιγραφών οι οποίες τείνουν να μετατρέπονται σε οντολογικές θέσεις, δηλαδή σε γενικεύσεις δεσμευτικού χαρακτήρα. Στη βάση αυτών οικοδομούνται τα ιδιαίτερα θεωρητικά συστήματα, με δομικές εννοιολογικές αρμώσεις όπως η ανθρώπινη φύση και οι ποιότητές της, η φύση της πολιτικής κοινωνίας, ο χαρακτήρας της ελευθερίας. Οι επεξεργασίες αυτές έχουν συνέπειες που φτάνουν έως την πολιτική θεωρία, όπως στις θέσεις για το κράτος, για τον πολίτη και την πολιτική ελευθερία, για τον χαρακτήρα της διακυβέρνησης και του πολιτεύματος. Η μεθοδολογική υπόθεση των ανθρωπολογικών και οντολογικών προϋποθέσεων μπορεί να χρησιμεύσει για μια ερμηνευτική και κριτική κατ' αντιπαράστασιν εξέταση του φιλελευθερισμού και του αναρχισμού, της φύσης της συγγένειάς τους, του βαθμού σύγκλισης ή απόκλισής τους.
Κατά κοινή ομολογία, η θεμελιώδης ρήξη του διεθνούς σοσιαλιστικού κινήματος κατά τη διάρκεια της ... more Κατά κοινή ομολογία, η θεμελιώδης ρήξη του διεθνούς σοσιαλιστικού κινήματος κατά τη διάρκεια της προσπάθειας συγκρότησης, οργάνωσης και επέκτασής του υπήρξε εκείνη ανάμεσα στις προσεγγίσεις του Καρόλου Μαρξ και του Μιχαήλ Μπακούνιν.
Η ρήξη αυτή, που διέτρεξε εγκάρσια την Α' Διεθνή, μεταφέρθηκε σε όλα τα επιμέρους τμήματά της και επηρέασε το επαναστατικό κίνημα στην Ευρώπη και παγκόσμια.
Με τρόπο άμεσο και με ρυθμό ταχύτατο, οι κατά τόπους ενώσεις των οργανωμένων μελών του σοσιαλιστικού κινήματος πήραν θέση είτε υπέρ της αυταρχικής είτε υπέρ της αντιαυταρχικής προσέγγισης, όπως αυτές εκφράστηκαν από τις δυο ισχυρότερες επαναστατικές προσωπικότητες στη Διεθνή Ένωση των Εργαζομένων.
Η εγκάρσια αυτή διαίρεση δεν άφησε ανεπηρέαστο ούτε το ελλαδικό σοσιαλιστικό κίνημα της εποχής, με τρόπο όμως που αποτελεί ακόμα και σήμερα ζήτημα αντιπαράθεσης μεταξύ των ιστορικών, των μελετητών αλλά και των υποστηρικτών της ευρύτερης σοσιαλιστικής ιδέας.
Ο συγγραφέας καταθέτει τη δική του γνώμη αναφορικά με την ενδιαφέρουσα αυτή διαμάχη, όπως εκφράστηκε στην εξέλιξη του κινήματος, ύστερα από εκτεταμένη έρευνα τόσο των πρωτογενών σωζόμενων και προσβάσιμων πηγών όσο και της δευτερογενούς βιβλιογραφίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
"Μια κλασική κριτική που γίνεται στην αναρχική αντίληψη είναι εκείνη που εστιάζει σε μια πρωταρχι... more "Μια κλασική κριτική που γίνεται στην αναρχική αντίληψη είναι εκείνη που εστιάζει σε μια πρωταρχική αγαθή προδιάθεση των ανθρώπων. Ότι οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους καλοί και αγαθοί και οι θεσμοί και οι φορείς της εξουσίας είναι αυτοί που τους αλλοτριώνουν και τους αναγκάζουν να παρεκτρέπονται από τις φυσικές τους κλίσεις.
Αυτή η κριτική δεν καταγράφεται μόνο από τους υπέρμαχους της διαχωρισμένης εξουσίας, του κράτους και της γενικευμένης αντιπροσώπευσης, από εκείνους δηλαδή που, είτε πατούν σε ένα προοδευτικό έδαφος είτε όχι, υιοθετούν παρόλα αυτά μια χομπσιανή επιχειρηματολογία για να δικαιολογήσουν την υιοθέτηση "αναγκαίων κακών" στη θεσμιστική ιστορία της ανθρωπότητας.
Καταγράφεται και από τους μεταδομιστές και τους μετα-αναρχικούς, όπως έχει φανεί στο βιβλίο που έχουμε εκδώσει, Εισαγωγή στον μετα-αναρχισμό, δίνοντας το έναυσμα στο συγγραφέα του ανά χείρας βιβλίου να περιηγηθεί στην ιστορία των εκφραστών του αναρχισμού προκειμένου να δείξει αν κάτι τέτοιο ισχύει ή αν είναι μια υπερβολικά απαισιόδοξη κριτική προσέγγιση του αναρχισμού".
Η έκδοση.
Η μονογραφία για τον Δημήτριο Μάτσαλη, προϊόν συστηματικής μελέτης στον τύπο της εποχής, δεν εξισ... more Η μονογραφία για τον Δημήτριο Μάτσαλη, προϊόν συστηματικής μελέτης στον τύπο της εποχής, δεν εξιστορεί μόνο ένα επεισόδιο του πρώιμου αναρχισμού στην Ελλάδα του ύστερου 19ου αιώνα (1896), αλλά τοποθετώντας την ενέργεια του Μάτσαλη τόσο στην ελληνική όσο και στη διεθνή πραγματικότητα της εποχής, αποδεικνύει ότι ήταν μια τυπική περίπτωση "έμπρακτης προπαγάνδας".
Εκτός από την ιστορική του αξία, το βιβλίο έχει και μια αναμφισβήτητη επικαιρότητα, καθώς αναδεικνύει τη συζήτηση γύρω από την επαναστατική βία που έγινε μετά την ενέργεια του 1896, για να καταδειχθεί, όπως επισημαίνεται, ότι αυτή η συζήτηση τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς δεν έχει ουσιαστικά προχωρήσει έκτοτε σχεδόν ούτε βήμα.
Αυτόν το διάλογο, που αποτελεί και το θεωρητικό μέρος της μελέτης, ο συγγραφέας τον αντιμετωπίζει με επιστημονική νηφαλιότητα και ψυχραιμία, παραθέτοντας ντοκουμέντα, αποφεύγοντας όρους με ιδιαίτερη πολιτική φόρτιση και εξετάζοντας αναλυτικά τις απόψεις των ελλήνων "κοινωνιστών" όλων των τάσεων καθώς και επιφανών θεωρητικών του αναρχισμού, αλλά και αντιπάλων του από το 19ο αιώνα μέχρι τον 21ο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Articles by Costas Galanopoulos
Άρθρο δημοσιευμένο στο περιοδικό Kaboom, ν. 3, Δεκέμβριος 2017
Uploads
Papers by Costas Galanopoulos
the validity, plausibility and soundness of philosophical
knowledge as such. If a problem is detected there it is a
methodological one. Namely, the troubled relationship between
reason and experience. We will argue that, applying the
pragmatist method, political philosophy has to be put to the test
of the imminent environmental collapse and the consequent
actual potentiality of human extinction. We will further argue
that political philosophy can survive that ultimate pragmatist
test provided that it will bend an ear again to the noise of facts.
Books by Costas Galanopoulos
Η ρήξη αυτή, που διέτρεξε εγκάρσια την Α' Διεθνή, μεταφέρθηκε σε όλα τα επιμέρους τμήματά της και επηρέασε το επαναστατικό κίνημα στην Ευρώπη και παγκόσμια.
Με τρόπο άμεσο και με ρυθμό ταχύτατο, οι κατά τόπους ενώσεις των οργανωμένων μελών του σοσιαλιστικού κινήματος πήραν θέση είτε υπέρ της αυταρχικής είτε υπέρ της αντιαυταρχικής προσέγγισης, όπως αυτές εκφράστηκαν από τις δυο ισχυρότερες επαναστατικές προσωπικότητες στη Διεθνή Ένωση των Εργαζομένων.
Η εγκάρσια αυτή διαίρεση δεν άφησε ανεπηρέαστο ούτε το ελλαδικό σοσιαλιστικό κίνημα της εποχής, με τρόπο όμως που αποτελεί ακόμα και σήμερα ζήτημα αντιπαράθεσης μεταξύ των ιστορικών, των μελετητών αλλά και των υποστηρικτών της ευρύτερης σοσιαλιστικής ιδέας.
Ο συγγραφέας καταθέτει τη δική του γνώμη αναφορικά με την ενδιαφέρουσα αυτή διαμάχη, όπως εκφράστηκε στην εξέλιξη του κινήματος, ύστερα από εκτεταμένη έρευνα τόσο των πρωτογενών σωζόμενων και προσβάσιμων πηγών όσο και της δευτερογενούς βιβλιογραφίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Αυτή η κριτική δεν καταγράφεται μόνο από τους υπέρμαχους της διαχωρισμένης εξουσίας, του κράτους και της γενικευμένης αντιπροσώπευσης, από εκείνους δηλαδή που, είτε πατούν σε ένα προοδευτικό έδαφος είτε όχι, υιοθετούν παρόλα αυτά μια χομπσιανή επιχειρηματολογία για να δικαιολογήσουν την υιοθέτηση "αναγκαίων κακών" στη θεσμιστική ιστορία της ανθρωπότητας.
Καταγράφεται και από τους μεταδομιστές και τους μετα-αναρχικούς, όπως έχει φανεί στο βιβλίο που έχουμε εκδώσει, Εισαγωγή στον μετα-αναρχισμό, δίνοντας το έναυσμα στο συγγραφέα του ανά χείρας βιβλίου να περιηγηθεί στην ιστορία των εκφραστών του αναρχισμού προκειμένου να δείξει αν κάτι τέτοιο ισχύει ή αν είναι μια υπερβολικά απαισιόδοξη κριτική προσέγγιση του αναρχισμού".
Η έκδοση.
Εκτός από την ιστορική του αξία, το βιβλίο έχει και μια αναμφισβήτητη επικαιρότητα, καθώς αναδεικνύει τη συζήτηση γύρω από την επαναστατική βία που έγινε μετά την ενέργεια του 1896, για να καταδειχθεί, όπως επισημαίνεται, ότι αυτή η συζήτηση τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς δεν έχει ουσιαστικά προχωρήσει έκτοτε σχεδόν ούτε βήμα.
Αυτόν το διάλογο, που αποτελεί και το θεωρητικό μέρος της μελέτης, ο συγγραφέας τον αντιμετωπίζει με επιστημονική νηφαλιότητα και ψυχραιμία, παραθέτοντας ντοκουμέντα, αποφεύγοντας όρους με ιδιαίτερη πολιτική φόρτιση και εξετάζοντας αναλυτικά τις απόψεις των ελλήνων "κοινωνιστών" όλων των τάσεων καθώς και επιφανών θεωρητικών του αναρχισμού, αλλά και αντιπάλων του από το 19ο αιώνα μέχρι τον 21ο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Articles by Costas Galanopoulos
the validity, plausibility and soundness of philosophical
knowledge as such. If a problem is detected there it is a
methodological one. Namely, the troubled relationship between
reason and experience. We will argue that, applying the
pragmatist method, political philosophy has to be put to the test
of the imminent environmental collapse and the consequent
actual potentiality of human extinction. We will further argue
that political philosophy can survive that ultimate pragmatist
test provided that it will bend an ear again to the noise of facts.
Η ρήξη αυτή, που διέτρεξε εγκάρσια την Α' Διεθνή, μεταφέρθηκε σε όλα τα επιμέρους τμήματά της και επηρέασε το επαναστατικό κίνημα στην Ευρώπη και παγκόσμια.
Με τρόπο άμεσο και με ρυθμό ταχύτατο, οι κατά τόπους ενώσεις των οργανωμένων μελών του σοσιαλιστικού κινήματος πήραν θέση είτε υπέρ της αυταρχικής είτε υπέρ της αντιαυταρχικής προσέγγισης, όπως αυτές εκφράστηκαν από τις δυο ισχυρότερες επαναστατικές προσωπικότητες στη Διεθνή Ένωση των Εργαζομένων.
Η εγκάρσια αυτή διαίρεση δεν άφησε ανεπηρέαστο ούτε το ελλαδικό σοσιαλιστικό κίνημα της εποχής, με τρόπο όμως που αποτελεί ακόμα και σήμερα ζήτημα αντιπαράθεσης μεταξύ των ιστορικών, των μελετητών αλλά και των υποστηρικτών της ευρύτερης σοσιαλιστικής ιδέας.
Ο συγγραφέας καταθέτει τη δική του γνώμη αναφορικά με την ενδιαφέρουσα αυτή διαμάχη, όπως εκφράστηκε στην εξέλιξη του κινήματος, ύστερα από εκτεταμένη έρευνα τόσο των πρωτογενών σωζόμενων και προσβάσιμων πηγών όσο και της δευτερογενούς βιβλιογραφίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Αυτή η κριτική δεν καταγράφεται μόνο από τους υπέρμαχους της διαχωρισμένης εξουσίας, του κράτους και της γενικευμένης αντιπροσώπευσης, από εκείνους δηλαδή που, είτε πατούν σε ένα προοδευτικό έδαφος είτε όχι, υιοθετούν παρόλα αυτά μια χομπσιανή επιχειρηματολογία για να δικαιολογήσουν την υιοθέτηση "αναγκαίων κακών" στη θεσμιστική ιστορία της ανθρωπότητας.
Καταγράφεται και από τους μεταδομιστές και τους μετα-αναρχικούς, όπως έχει φανεί στο βιβλίο που έχουμε εκδώσει, Εισαγωγή στον μετα-αναρχισμό, δίνοντας το έναυσμα στο συγγραφέα του ανά χείρας βιβλίου να περιηγηθεί στην ιστορία των εκφραστών του αναρχισμού προκειμένου να δείξει αν κάτι τέτοιο ισχύει ή αν είναι μια υπερβολικά απαισιόδοξη κριτική προσέγγιση του αναρχισμού".
Η έκδοση.
Εκτός από την ιστορική του αξία, το βιβλίο έχει και μια αναμφισβήτητη επικαιρότητα, καθώς αναδεικνύει τη συζήτηση γύρω από την επαναστατική βία που έγινε μετά την ενέργεια του 1896, για να καταδειχθεί, όπως επισημαίνεται, ότι αυτή η συζήτηση τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς δεν έχει ουσιαστικά προχωρήσει έκτοτε σχεδόν ούτε βήμα.
Αυτόν το διάλογο, που αποτελεί και το θεωρητικό μέρος της μελέτης, ο συγγραφέας τον αντιμετωπίζει με επιστημονική νηφαλιότητα και ψυχραιμία, παραθέτοντας ντοκουμέντα, αποφεύγοντας όρους με ιδιαίτερη πολιτική φόρτιση και εξετάζοντας αναλυτικά τις απόψεις των ελλήνων "κοινωνιστών" όλων των τάσεων καθώς και επιφανών θεωρητικών του αναρχισμού, αλλά και αντιπάλων του από το 19ο αιώνα μέχρι τον 21ο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)