Marcus

'n plaetje van Markus uit onheveer 1448

Marcus is 't twidde Biebelboek uut 't Nieuwe Testamant.

Deel in 't West Zeêuws-Vlaoms

Ieronger wor een deel (Marcus 12:38 t/m 13:2) in 't West Zeêuws-Vlaoms weer'egeven:

Een reprimande voo de schriftgelêêrden. (12,38) En de mêêste van de mènsen ôôrd’n Êm (Jezus) hèrn. En Ie zei udder in zun lêêrienk: Oudt de schriftgelêêrden in de gaot’n, z’èn de gewènte in lange klêêr’n rônd te lôôpen (39) en mekaore te zien op de mart en op de êêreplekk’n in de synagoge en op d’êêste plekk’n bie ’t eet’n te gaon zitt’n, (40) die d’uuz’n van de weduwen stikje bie bitje opeet’n en net asof ze ’t mêên ’n lange hebeed’n doen: zukke mènsen haon un zwaorder oordêêl kriegen. Het muntje van de weduw vrouwe. (41) En Ie hieng an d’ândre kânt van den offerkiste zitt’n en Ie kon hoed zien oe de mènsen koperhèld in d’offerkiste hôôiende. (42) En vele rieke mènsen hôôiende ‘r véé in, en dao kwam un èrme weduw vrouwe die dao twêê kopermuntjes in dee, dad ‘is un duit. (43) En Ie riep zun leerling’n en Ie zei toet udder: noe moej û kêê luuster’n, Ik zegg’n judder, deze èrme weduw vrouwe èt ’t mêêste in den offerkiste gedaon van âl die dur wa’ in gedaon en. Wan iederêên êt ur wa in gedaon van ’t geene, wadda ze te vee aon, mao sie èt ur in gedaon van eur èrmoe, âl was ie ao; waovan sie mos leev’n. (13,1) En toen Ie uut de tempel gieng, zei één van zun lêêrling’n toet Êm: Mêêster kiekt uh kêê nao die stêên’n en die hebouw’n! (2) En Jezus zei tot um: Zie je hie die hrôôte hebouw’n? Ur za hêên stêên op den ander’n bluuven liggen, die nie za worren afhebrook’n.

Deel in 't Zeêuws

Ieronger wor 't twidde hoôfstuk in 't Zeêuws weer'egeve:

Hoôfstuk 2. ‘t Gezag van Jezus wor betwist
1 Toen a Jezus nae een dag of wat wee in Kapernaüm was, krege de mensen a gauw in de gaten dat ‟n wee tuus was. 2 En d‟r kwam zòvee volk bie mekare da t‟r ok bie de deure gin plekke mì was, en Jezus brocht an die mensen z‟n booschap. 3 Toen kwamme ze mie een lammen naè z‟n toe die a ze mie z‟n vieren droege. 4 Mae om a t‟r zòvee volk was, konne ze nie toet bie Jezus raeke. Daèrom begonne ze „t dek boven z‟n oôd open te breken, en toen a „t gat groôt genoeg was, liete ze de draegbaer mie dien lammen d‟r op naè benee zakke. 5 En Jezus die zie ulder geloôf, en ie zei tegen dien lammen: „Jongen, je zonden bin je vergeve.‟ 6 Noe zatte daè ok een paer schriftgeleêrde en die dochte bie d‟r eigen: 7 „Wat doet die noe voe praat? Dat is God lastere: zonden vergeve dat kan toch alleênig God mae doe?‟ 8 Jezus ao direkt in de gaten wat a ze dochte en ie zei tegen ze: „Waèrom dienke julder dat bie j‟n eigen? 9 Wat is t‟r noe makkelijker, tegen dien lammen te zeggen: “Je zonden bin je vergeve”, of te zeggen: “Ries es op, pak je draegbaer en gaè mae lôpe”? 10 Om julder te laète weten da de Mensezeune volmacht ei om op aerde zonden te vergeven‟ - en ie draaiden z‟n eigen naè dien lammen - 11 „daèrom zeg ik: ries es op, pak je draegbaer en gaè mae naèr uus.‟ 12 Ie rees op, pakten z‟n baer en liep achter an mekare wig, twint a ze d‟r mie z‟n aollen op stoenge te kieken. De mensen wiste nie wat a ze zagge, ze preze God en ze zeie: „Zòiets è me noe nog noôit ezie.‟ 13 Jezus gieng wig en ie liep wee langs „t meer; d‟r kwam een êle koôie volk naè z‟n toe en ie gaf ze les. 14 Onderweg zag t‟n bie „t toluus Levi van Alfeüs zitte, en ie zei tegen z‟n: „Gaè mae mie me mee.‟ En Levi rees op en ie gieng mie z‟n mee. 15 Op een keêr lag Jezus bie Levi an om te eten, en saemen mie Jezus en z‟n leêrliengen lagge ok vee tollenaers en zondaers an; daè wazze d‟r nog a vee van bie de mensen die a t‟n volgden. 16 En de Farizeêse schriftgeleêrde die a zagge a t‟n mie die mensen an „t eten was, zeie tegen z‟n leêrliengen: „Eet „n noe mie tollenaers en zondaers?‟ 17 Jezus die oôrden dat en ie zei tegen ze: „De mensen die a niks mankere die è gin dokter nôdig, mae die a ziek bin wè; ik bin ik nie ekomme om de rechtvaerdige te roepen, mae de zondaers.‟ 18 De leêrliengen van Jewannes en de Farizeêen wazze gewend om geregeld te vasten. D‟r kwamme mensen an Jezus vraege: „Waèrom vaste de leêrliengen van Jewannes en de Farizeêen wè, en die van joe nie?‟ 19 En Jezus zei tegen ze: „De mensen op de feêste kunne toch nie gae vaste zòlank as at de bruidegom d‟r nog bie is? Neê, zòlank as at de bruidegom d‟r nog bie is, kunne ze nie gae vaste. 20 Mae d‟r za een tied komme dat de bruidegom van ze wig‟enomen is, en dan za „t wè tied weze om te vasten. 21 D‟r is gin mens die a een nieuwe lappe stof op een oud stik goed naait, wan die lappe die gaè krumpe, en dan krieg je een schore die a nog grotter is. 22 D‟r is ok gin mens die a jonge wien in ouwe zakken giet; a die wien gaè giste, boste die zakken en dan is nie alleênig de wien wig, mae dan bin ok je zakken kapot; neê, jonge wien mò je in nieuwe zakken doe.‟ 23 Op een sabbat gieng Jezus tussen de lappen land mie graen deur, en twint a ze daè liepe, begonne de leêrliengen aeren te trokken. 24 En de Farizeêen zeie tegen z‟n: „Kiek daè noe toch, waèrom doe ze op de sabbat iets dat a glad nie mag?‟ 25 Mae Jezus zei tegen ze: „È julder noôit eleze wat a David dee toen a um en z‟n mensen erremoe leeë en oenger ao? 26 Oe a t‟n in de tied van ôgepriester Abjatar in „t godsuus naè binnen gieng en de toônbroôën opat, oewel a buten de priesters gin mens daè van mag ete, en oe a t‟n an z‟n mensen ok van dat broôd gaf?‟ 27 Toen zei t‟n: „De sabbat is emaèkt voe de mens en nie de mens voe de sabbat; 28 zòdoende is de Mensezeune ok baes over de sabbat‟.

Lienk nae buten

• Marcus, NBV21