Law

Yüksek Lisans tezi olarak sunduğum "TANZİMAT DÖNEMİNDE PADİŞAH YETKİLERİNİN SINIRLANDIRILMASI" adlı çalışmanın, tezin proje safhasından sonuçlanmasına kadar ki bütün süreçlerde bilimsel ahlak ve geleneklere aykırı düşecek bir yardıma başvurulmaksızın yazıldığını ve yararlandığım eserlerin Bibliyografya'da gösterilenlerden oluştuğunu, bunlara atıf yapılarak yararlanılmış olduğunu belirtir ve onurumla beyan ederim.

Devletin üç unsuru vardır. Bunlar; ülke, halk ve egemenliktir. Bir devletin kurulmuş sayılabilmesi için de bu üç unsurun aynı anda, bir arada bulunması gerekmektedir. Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş aşamasında bu üç unsurun bir arada bulunduğu zaman dilimi biraz karmaşıktır. Çünkü Türkiye Devleti kuruluş sürecinde topraklarını düşman işgalinden kurtarma çabasındaydı. Ayrıca Osmanlı Devleti’nin halefi olması sebebiyle Türkiye Devleti’nin Osmanlı’dan ayrılışında farklı iddialar ortaya atılmıştır. Yapılan bu çalışmada Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin 29 Ekim 1923’ten önce kurulduğu iddiası, Millî Mücadele sürecinde yeni Türk devletinin kuruluş süreciyle birlikte adım adım incelenerek değerlendirilmiştir.

Hukuk devleti, bir devletin hâkim olduğu toplum üzerindeki egemenlik kudretinin hukuk kuralları çerçevesinde sınırlandırıp sınırlandırılmadığı üzerinde doğan bir kavram olmuştur. Hukuk devleti ilkesi ve bu ilkeyi sağlayacak olan alt ilkeler, Batılı devletlerde ve Türk-İslam toplumlarında farklı şekilde gelişmiştir. Ancak temel olarak mutlak güce sahip iktidarın sınırlandırılması ve kişi hak ve özgürlüklerinin korunmasına dair gelişen hukuk devleti ilkesi Osmanlı Devleti’nde de gelişimini göstermiş, hatta her iki hukuk anlayışının kesişim noktası haline gelmiştir. Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin de öncülü olan Osmanlı Devleti, uzun zaman içerisinde kadim Orta Asya gelenekleri ve şer’i hukuk çerçevesinde hukuk kurallarını ortaya koyarken Tanzimat devrinde bu durum kısmen değişmiş ve Avrupalı devletlerin hukuk anlayışları da örnek alınmaya başlanmıştır. Bu durumun son örneği de Kanun-ı Esasi olmuştur. Kanun-ı Esasi ile bir anayasaya sahip olan Osmanlı Devleti, 1909’da yaptığı değişikliklerle modern ölçütlerle hukuk devleti ilkesini sağlama konusunda önemli bir zirve noktası oluşturmuştur. Bu bağlamda Osmanlı’dan sonra yeni kurulacak olan Türkiye Cumhuriyeti’ne öncülük etmiştir.

*This book is published under a CC BY license, which means that you can copy, redistribute, remix, transform, and build upon the content for any purpose, even commercially, as long as you give appropriate credit, provide a link to the license, indicate if changes were made, and do not impose additional terms or conditions on others that prohibit them from exercising the rights granted by that license, including any effective technological measures.