Don't look Back ✔

by LegendArie

HIGHEST RANKING: #1 in Romance (2019)

#1 in Love (2019)
#1 in General Fiction (2019)

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

PROLOGUE

"Adisson anak, come here.. Papa have something for you." Mula sa sala ay
nagtatakbo ang batang si Adisson upang puntahan ang kanyang ama na kauuwi lang
galing sa Macau at tiyak na may pasalubong sya galing rito.
Naiwan namang nakatingin lang ang kanyang kapatid na si Alisson. Alam nya na
binili na naman ng kanyang papa ang kanyang ate Adisson ng mga bagong bag at
sapatos. Alam din nya na kahit isang pirasong kendi ay wala syang matatanggap mula
rito.
Sanay na sya na ang kayang ate lang ang mahal ng lahat. Ang maganda sa paningin
ng lahat, Ang matalino, bibo at talented. Sya ang extra at walang kwenta.
"But dad! Hindi naman ito yung gusto kong color. I hate yellow!" Narinig nyang
sigaw ng kanyang ate mula sa kwarto ng kanilang papa. Umakyat sya at sinilip ang
mga ito.
"I'm sorry sweety, Ibibili ka na lang ng daddy next time huh? Don't be mad at
daddy na." Anang kanyang ama sa kanyang ate na nakasimangot na.
"San mo dadalhin ang dress na yan ngayon? Ayaw ko nyan" sabi ng kanyang ate na
tinapon lamang ang dilaw na bestida sa sahig.
"Papatapon na lang natin kay yaya mo" sagot naman ng kanyang ama. Nalungkot sya
sa narinig, Hindi man lang maalala ng kanyang ama na may isa pa itong anak na baka
gusto ng bestidang iyon.
"P-papa" tawag nya sa kanyang ama. Nilingon sya nito at kaagad ding nawala ang
mga ngiti nito kanina.
"Anong ginagawa mo dito?" Masungit na tanong nito sa kanya.
"P-papa, P-pwede pong akin na lang y-yung dress na ipapatapon nyo po kay yaya?"
Tanong nya sa kanyang ama.
Sumimangot naman ang mukha nito. "Hindi naman iyon babagay sayo. Pero kung
gusto mo ay kunin mo." Anito at tumayo na para umalis.
"Papa!" Pigil nya dito. Huminto naman ito ngunit di sya hinarap.
Iniabot nya sa kanyang papa ang letter na pinagpuyatan nya kagabi. Alam nya kasing
uuwi ang papa nya kaya gusto nya itong bigyan ng letter at sabihing miss na nya
ito.
Kinuha naman ito ng kanyang ama at tuluyan ng umalis. Pinulot naman nya ang
dilaw na bestida na nasa sahig. Itatabi nya ito at iingatan. Galing ito sa kanyang
ama.
********
 Kaarawan ngayon ng kanyang ama at gumagawa sya ng sulat para rito.
"Adisson, I'm home." Rinig nyang sigaw ng kanyang ama. Dali-dali syang tumakbo
pababa at naabutan nyang niyayakap ng ate nya ang kanilang papa.
"Papa, where's my pasalubong po?" Bungad ng kanyang ate dito.
"Madami akong pasalubong sayo pero. Kiss mo muna si daddy" magiliw na sabi ng
kanyang ama sa kanyang ate.
Hinalikan nito sa pisngi ang kanilang ama at kinuha na ang mga pasalubong nito.
Lumapit sya sa kanyang ama at binigay ang letter na ginawa nya.
"Happy birthday papa! I love you po, sana wag ka na pong galit sakin" aniya at
matamis na ngumiti dito. Bumalik na sya sa kanyang kwarto at nagdrawing na lamang.
Alam nya kasi na ayaw syang kasabay kumain ng kanyang ama, lalo na kapag kaarawan
nito.
Ilang minuto lang ay pumasok ang ate nya sa kanyang kwarto.
"Ali, tawag ka ni papa. Sabay daw tayong lahat kumain" nagulat sya sa sinabi ng
ate nya.
"Totoo ate?" Di makapaniwalang tanong nya.
"Oo naman" sagot nito, kaya nagmamadali syang tumayo at bababa na sana ng
hagdan ng tumawa ang ate nya.
"Uto-uto ka Alisson. Hahaha hindi ka naman mahal ni papa kaya bakit nya gagawin
yun?" Napahinto sya sa sinabi ng ate nya. Bumalik sya sa kanyang kama at malungkot
na umupo.
"Ito ba yung yellow dress? Magandapala sya. Akin na lang ulit. Tutal sakin
naman talaga ibinigay to." Sabi ng kanyang ate. Nilingon nya ito at nakita nyang
hawak nito ang bestida na galinv sa kanyang papa.
"Wag po ate. Akin po yan" kinuha nya ang bestida ngunit umiwas ito. Hinabol nya
ito hanngang sa makarating sila sa hagdanan at nahulog ang kanyang ate.
"Ate!"
"Adisson!"
Magkasabay na sigaw nila ng kanyang papa. Nilapitan nito ang kanyang ate at nag-
aalalang tumawag ng doktor.
******
"Walang hiya kang bata ka! Wala kang utang na loob. Pinatay mo na nga ang asawa ko
ngayon ay balak mo pang patayin pati anak ko!" Bulyaw sa kanya ng kanyang ama
habang naghihintay sila sa paglabas ng doktor na tumitingin sa ate nya.
"Sorry po papa" umiiyak na saad nya.
"Wag mo akong tawaging papa at ayaw kitang maging anak!"
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 1

Lunes, isang normal na umaga para kay Alisson. Papasok na

naman sya sa University na pinapasukan nila ng kanyang ate Adi.
"Hi Adi. Good morning"
"Hello Adi. Ang blooming mo ngayon."
"Good morning Adisson"
As usual tuwing umaga na pumapasok sila sa university ay laging ang ate Adisson
ang nakikita ng mga tao. Katulad silang lahat ng papa nya na walang ibang
napapansin at pinupuri kung hindi si Adisson. Sabagay sino nga ba sya? Isa lang
syang Nerd na nakakubli ang mukha sa makapal na salamin at braces. Hindi katulad ng
ate nya na halos di mo makilala sa kapal ng make-up.
Tahimik na nakasunod lamang sya sa ate nya. Animo isa syang alalay na dala ang
mga libro nito.
"Babe" isang baritonong tinig ang nagpaangat sa kanyang mukha mula sa pagkakayuko.
Ang boses na iyon ay ang kinahuhumalingan nya simula ng mag-aral sya sa unibersidad
na pinapasukan nya ngayon. Lumapit ito sa kinaroroonan nila at binigay ang isang
pumpon ng red roses.
 "For you Adisson" sabi ng binata at inabot ang pumpon rosas sa kanyang ate.
Masakit.
Tiningnan lang ito ng kanyang ate at pilit na ngumiti.
"Ahm. Thanks JayRed" sagot ng kanyang ate sa binata.
"So, i hope you liked it, pano? Aalis na ako? See you around. Need to go. Bye
Adisson and Alisson" paalam ng binata at tuluyan ng umalis.
Sumimangot naman ang ate nya pagkaaalis ni JayRed.
"Ayoko naman sa kanya! I want his cousin!" Naiinis na sambit nito. Gusto nyang
batukan ang ate nya dahil sa sinabi nito. Si Jayred ay mahal na mahal nya simula pa
lang, pero ang ate nya ang nagustuhan nito pero binabalewala lang ito ni Adisson.
Itinapon ng ate nya ang bulaklak sa basurahan sa may gilid nila, kinuha nito
ang mga libro mula sa kanya at umalis na. Iiling-iling na dinampot nya ang mga
iyon. Itatago na lang nya.
******
Nang hapong iyon ay alam nyang may laro ang Team ni Jayred. Team captain ito sa
basketball sa University nila. Lagi nya itong pinapanood at kinukuhanan ng mga
pictures na patago.
Pagpasok pa lang nya ng gymnasium kung saan gaganapin ang laro ay punong-puno
na ng mga tao. Karamihan ay kababaihan na may dalang banners upang suportahan ang
magkabilang teams.
Naghanap sya ng mauupuan at umupo na rito. Nagsimula na ang laro at nananalo
ang team nila Jayred. Napangiti sya ng maalala ang una nilang pagkikulita ng
binata. Dito din sa gymnasium na ito. Gusto nyang layuan ang mga nambu-bully sa
kanya kaya nagtago sya dito. Hindi nya alam na may ibang tao pala. Natamaan sya ng
bola dahil nagpa-practice pala si Jayred.
Nagulat na lang sya ng makitang nakatingin sa kanya ang binata. Pero mas
nagulat sya ng makitang papalapit ito sa kanya.
"Hi, si Adi?" Tanong nito paglapit pa lang sa kanya. Medyo nalungkot sya sa
tanong nito pero ano ba nga ba ang aasahan nya? Malamang na hindi sya nito
lalapitan kung hindi dahil sa kanyang ate.
"W-wala dito" sagot nya at yumuko. Alam nyang disappointed ang binata.
"Ah, sige. Enjoy the game" paalam nito at muling bumalik sa teammates nito.
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 2

"What? No way dad! Ayoko sa kanya! Ayoko! May iba akong

mahal kaya hindi mo ako pwedeng ipakasal lang sa kahit sino man ang gusto mo!"
Pababa ako sa hagdan at titingnan ko sana kung tapos ng kumain si ate at papa
para makakain na din ako ng makita kong nag-aaway silang dalawa sa may sala.
"Don't be so brat Addison! Iyan ang gusto ko kaya sundin mo! Bullshit!" Bulyaw
ni papa kay ate, ngayon ko lang nakitang sinigawan ni papa si ate ng ganyan.
"No papa! Wag mong kontrolin ang buhay ko!" Balik sigaw ng ate Adi. Ano ba ang
pinagtatalunan nila?
"Ayokong mapahiya sa mga Sermiento! Maganda ang deal ng kompanya nila!" May
diin sa bawat bigkas ni papa ng mga salita, halatang galit na talaga ito!
Sermiento? Naalala ko na naman sya, Jayred Sermiento.
"Bakit hindi na lang-" nakikinig ako sa sasabihin ni ate ng makita kong
tumingin sya sa gawi ko at tumitig sa akin at parang nabunutan ng tinik sa dibdib.
Bakit kaya?
"Si Alisson! Sya na lang ang ipakasal mo!" Nagmamakaawang saad ni ate, ako?
Bakit ako nadamay dyan? Naguguluhan ko silang tiningnan.
Tumawa ng pagak si papa, "Sa tingin mo ba ay gugustuhin yan ng mga sermiento?"
Sabi nya at tinuro ako. "You must be joking Adi! Walang magkakagusto sa babaeng
iyan." Sabi nya at umalis na.
Halos maiyak ako sa mga salita ni papa. Parang hindi nya ako anak kung
makapagsalita sya.
---
kinagabihan ay narinig kong may kumakaluskos sa labas, ano kaya yun? Kaya
napabangon ako at sinuot ang aking salamin para tingnan ito.
Paglabas ko at nakita ko si ate na may dalang malaking bag at lumalabas ng
kwarto nya. Maglalayas ba sya? Nanlaki ang mata ko at pinigilan sya.
"A-ate? Saan ka pupunta? Gabi na ah" sabi ko sa kanya. Tinakpan lang nya ang
bibig ko at ipinasok sa kwarto nya.
"Ate ano ba?" Reklamo ko at tinanggal ang kamay nya na nakatakip sa bibig ko ng
makapasok na kami, Ano ba ang ginagawa nya? Pumunta sya sa pinto at ini-lock ito.
"Ali, i need your help please, wag mong sasabihin kay dad na umalis ako." She
said almost begging mangiyak-ngiyak na din sya. Naawa ako bigla sa ate ko.
"Bakit ba kasi?" Naguguluhan na ako samga nangyayari.
She sighed deeply. "Gusto akong ipakasal ni daddy sa anak ng mga sermiento na
si Jayred." Sabi nya ng pabulong, Jayred? Gusto syang ipakasal ni dad sa lalaking
mahal ko?
"Ayoko. Alam mo iyon dahil mahal ko si Sky, kaya aalis ako ngayon." Aniya at
hinawakan ang balikat ko.
"Saan ka naman pupunta pag umalis ka." Tanong ko sa kanya, nag-aalala din naman
ako sa kapakanan nya.
"Kahit saan, yung malayo sa mga taong gustong kumontrol ng buhay ko. Tutuparin
ko yung pangarap ko kaya please Ali, mangako ka sa akin na hindi mo ako isusumbong
kay daddy" sabi nya na halos lumuhod na sa harap ko. Dahan-dahan akong tumango at
inakap ko sya.
Kahit hindi sya naging mabuting kapatid sa akin ay mahal ko pa din sya. Kahit
inggit na inggit ako sa kanya ay mahal ko pa din sya.
"Mag iingat ka ate." Sabi ko at pinunasan ang namumuo kong luha.
"Salamat Ali." Aniya at tuluyan ng umalis.
---
"NASAAN SI ADISSON? HINDI SYA PWEDENG UMATRAS SA KASALAN NA ITO! HANAPIN NYO
SYA!"
Nagising ako sa sigaw ni daddy. Hinahanap na nya si ate na alam kong masaya na
nakalayo na sya sa bahay na ito? Ako kaya kailan makakawala sa bahay na ito at
makakatakas sa kalupitan ni papa?
Sinoot ko na ang salamin ko at pumunta sa banyo.
Pagkatapos kong maligo upang pumasok ay lumabas na ako ng bahay. Hindi na ako
kakain ng breakfast dahil nasa bahay pa ang papa. Baka masira pa ang araw nya dahil
sa akin.
As usual isang mahabang palda at longsleeved polo na naman ang suot ko with my
braces and glasses on. Madami din akong bitbit na libro. Typical Nerd.
Ewan ko ba kung bakit natuto akong ganito ang bihis, siguro kasi ay si manang
Lelay ang nagalaga sa akin nung bata pa ako simula ng mamatay si mama.
Kaya nakasanayan ko ng ganito ang isuot na mga damit.
Pagbaba ko pa lang ay nakita ko na agad si papa na nakaupo sa sofa na may
kausap sa telepono at hawak ang noo nya. Massaging it. Halatang problemado sya.
Hindi ko na sya kinibo dahil baka sungitan na naman nya ko kaya dumiretso ako
sa kusina, magpapaalam na lang ako kay manang.
"Manang bango naman nyan." Sabi ko at nagmano sa kanya ng makalapit ako.
"Hay bata ka. Pabirito ito ng mama mo. Adobo. Halika at kumain ka muna." Aniya
at pinatay na ang kalan.
"Naku manang, wag na po, baka abutan pa ako ni daddy at sungitan na naman ako.
Next time na lang po siguro, alis na po ako manang" sabi ko sa kanya at tumayo na.
"Naku, ewan ko ba dyan sa daddy mo at ang init ng dugo sa iyo! Kung nabubuhay
lang ang mama mo ay baka hindi nya magawa iyan sa iyo. Pagbabaunin na lang kita
para naman may kainin ka mamaya." Litanya ni manang at nilagyan ng ulam at kanin
ang tupper ware.
--
Pagdating sa University ay as usual, no 'hi' nor 'hello' man lang akong
natatanggap kahit isa.
Pero sanay na ako. This is my life so, I'll live with it.
Discuss dito, discuss doon. Sulat dito, sulat doon. Napaka boring ng buhay ko.
Pagdating ng lunch at diretso cafeteria agad ako. Bitbit ko and pabaon sa akin
ni manang. Nagutom ako dahil Hindi ako nag snack kanina.
Umupo ako sa medyo malayo sa mga ibang estudyante. Binuksan ko ang container at
nagsimula ng kumain. The best talaga ang luto no manang!
Nakakadalawang subo pa lang ako when someone grab my food. Tiningala ko ang mga
ito at kumulo ang dugo ko ng makita kung sino iyon.
Ang grupo ng mga mean girls dito sa school. Lagi nila akong pinagtitripan since
highschool kaya todo iwas ako sa kanila.
"Akin na yung pagkain ko." Sabi ko sa kanila at pilot na kinukuha ang pagkain
ko.
"Aww. This little dirty nerd is so cheap." Sabi ni Erika, leader ng tropang
bisugo! Hmp!
"Akin na kasi yan. Ayoko ng away please." Mahinahon kong sabi at inabot and
container. Tumawa naman sila at pinagpasa-pasahan ito.
Bakit kasi and pandak ko? Di ko tuloy maabot. Yung iba naman at nakatingin lang
sa amin. Yung iba ay tumatawa, Hindi man lang awatin and mga bruhang ito!
"FUCKING STOP IT ERIKA! DON'T ACT VERY IMMATURE!!!" Natahimik lahat ng tao sa
cafeteria ng dumagundong and isang maotoridad na boses.
His Voice.
Lumapit sya sa akin at itinago ako sa malapad nyang likuran.
"Don't fucking mess with her o ako ang makakalaban nyong lahat!!!" Malakas
nyang sabi at kinuha nya ang pagkain kay Erika at hinitak na ako palabas.
Nagkakagulo naman ang mga paro paro sa tiyan ko. Namumutla ako at parang tambol
ang puso ko.
Huminto kami sa likod ng school at binitawan na nya ang kamay ko.
"Salamat." Nakayuko Kong sambit. Nahihiya ako sa kanya.
Iniangat naman nya ang baba KO at matamang ngumiti.
"Wala yun, magiging future sister-in-law na din naman kita."
Faded.
Yuon ang nararamdaman ko ngayon. My smile faded, the butterflies died. It's all
about her after all.
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 3

This Chapter is dedicated to LuluKyungSoo. Eto na yung

pangako kong UD :)
Paguwi ko pa lang ng bahay ay bumungad sa akin ang seryosong mukha ni papa.
Patay ako nito! Dapat pala ay gumala muna ako at umuwi kapag wala na sya sa
bahay.
Pagkalapit ko sa kanya ay agad syang nagsalita.
"Let's talk." Mariin nyang sambit at nagsimulang lumakad, wala akong nagawa
kung hindi sumunod sa kanya.
Kinakabahan ako, palalayasin na kaya ako ni papa sa mansyon?
O baka naman nalaman nya na kasabwat ako ni ate sa pagtakas nya?
Nanlalamig ang kamay ko ng makapasok na kami sa office nya.
Umupo sya sa kanyang Swivel Chair at inutusan akong maupo din sa tapat nya.
Agad akong tumalima sa inutos nya dahil baka magalit sya sa akin kapag may
nagawa akong mali.
"P-pa" mahina kong bulong. Nakayuko lang ako dahil ayokong salubungin ang
malalamig nyang tingin.
"Alam na alam mo na ayokong tinatawag mo akong papa." Mariin nyang sabi. Gusto
namang tumulo ng luha ko sa sinabi nya. Anak nya ako pero bakit ganito ang trato
nya sa akin?
 "Pero papayag akong maging ama mo kung..." Napaangat ako ng tingin totoo ba
ito? Papayag sya? Naguumpisa ng tumulo ang luha ko.
Pero ano naman ang kapalit ng bagay na iyon?
"Magpapakasal ka sa anak ng mga Sermiento." Para akong binuhusan ng tubig na
puno ng yelo sa narinig ko.
Magpapakasal ako kay Jayred? Pero mahal nya ang ate ko.
"P-pero papa. Ayoko po." Lalong lumakas ang pqgdaloy ng luha ko sa mga sinabi
ko.
Mali, Gusto ko, gustong-gusto ko kaya lang ay hindi nya ako mahal at hindi nya
ako mamahalin hanggang laman ng puso nya ang ate ko.
"Ako man ay ayoko. Ayaw kitang ipakasal dahil nakakahiya, Walang gustong
magpakasal sa katulad mo." Bulyaw nya sa akin, Bakit ganito nya ako tratuhin.
Minahal ko naman at ginalang sya kahit ganito nya ako tratuhin, Ano pa ba ang
kulang?
"Pero wala ka ng magagawa. Sa ayaw at sa gusto mo ay ipapakasal kita. Now,
leave dahil hindi ko kayang tagalan ang pagmumukha mo." Madiin nyang sabi at
tumalikod.
Mabilis naman akong lumabas ng opisina nya at tumungo sa kwarto ko.
Iniiyak ko lahat ng sama ng loob ko. Lahat ng sakit na nararamdaman ko.
Kinabukasan ay maaga akong pumasok upang takasan si Papa.
Ayoko syang makita dahil parang lumabas lahat ng sakit na nararamdaman ko.
Lalong lumaki ang hinanakit ko sa kanya. Anong klase syang ama.
Napaaga ako ng pasok kaya umupo ako sa isa sa mga bench sa likod ng school.
Nasa ilalim ito ng puno at nakakarelax. Lagi akong tumatambay dito tuwing may
problema ako.
Pumikit ako at inalala ang lahat ng sama ng loob ko sa papa ko.
All this time ay nagtiis ako sa pagtrato nila ni ate sa akin dahil umaasa ako
na baka pagdating ng araw ay mamahalin din nila ako at ituturing na pamilya.
Pero hanggang pag-asa na lang ako at mukhang malabong mangyari.
"Punasan mo nga yung luha mo. Hindi bagay sa iyo ang umiiyak." Dinilat ko ang
mata ko at nakita ang isang napakagwapong nilalang na nakangiti sa akin.

Jayred...
Nahihiya ko namang kinuha ang panyo at ipinunas sa aking pisngi.
"Bakit ka umiiyak?" tanong nya at umupo sa gilid ko. Tinitigan nya ako kaya
nailang ako at yumuko na lang.
"W-wala to. May naisip lang. S-sige una na ako." Bulong ko at tumalikod.
"Sandali" narinig kong sigaw nya kaya huminto ako. Pero hindi ko sya nililingon
dahil natatakot ako.
Natatakot ako na baka pag nilingon ko sya ay mayakap ko sya ng mahigpit at
iiyak sa kanya ang mga problema ko.
"Pag kailangan mo ng kausap ay nandito lang ako." Mahina nyang sabi kaya
napahagulhol na ako.
Nilingon ko sya at sinugod ng yakap. Naramdaman ko naman ang pagganti nya ng
yakap sa akin at ang paghimas nya sa likudan ko.
"Sige, iiyak mo lang. Mawawalq din yan." Mahina nyang bulong sa akin at
hinalikan ang tuktok ng aking ulo.
Ngayon ko lang naramdaman ang ganito.
Ngayon ko lang naramdaman na may kasama ako at masasandalan.
---
Medyo lumuwag ang pakiramdam ko pagkatapos kong iiyak kay Jayred ang problema
ko.
Sabado ngayon at walang pasok. Kagigising ko lang ng tumunog ang cellphone ko.
From: Ate Addisson
Meet me at the nearest Café now. I need your help Ali.
Recieved: 11/14/2015
Nagmamadali akong umibis sa kama at nag-ayos ng sarili.
Kahit naman hindi maganda ang trato ng Ate sa akin ay kailangan nya pa din ng
tulong ko.
Agad akong sumakay ng taxi at huminto sa pinakamalapit na Café.
Madali ko naman syang nakita kaya nilapitan ko sya.
"Ate" naibulong ko na lang ng makita ang itsura nya. Bakit may pasa sya?
Hindi sya kumino at sinenyasan akong umupo sa harap nya.
"I need your help Ali. Kailangan kong pumunta sa ibang bansa at doon tuparin
ang pangarap ko." Naiiyak na saad nya ng makalapit ako sa kanya.
"Ano ba ang magagawa ko ate?" Naiiyak na din ako dahil naaawa ako sa sitwasyon
nya.
"Alam kong alam mo na pinababantayan ni Papa ang mga Airports kaya please
gumawa ka ng paraan." Humahagulhol na sya at halos lumuhod na sa harapan ko.
Sunod-sunod na pagtango ang ginawa ko kahit na hindi ko alam kung paano ako
makagagawa ng paraan sa problemang ito.
"Salamat Alisson. Maraming salamat." Aniya at nagmamadaling umalis.
Paano na ito?
Umuwi ako ng bahay na laglag ang mga balikat. Paano ko ba matutulungan ang
kapatid ko?
Pumasok bigla sa isip ko si Jayred. Magpatulong kaya ako sa kanya?
Pero alam kong hindi din sya papayag sa pagalis mi ate dahil saksi ako sa
pagmamahal nya dito.
Pero maiintindihan naman nya siguro?
kaya lang ay magagalit ang ate pag nanghingi ako ng tulong sa iba.
---
Nagising ako ng bigla namang nagring ang cellphone ko sa gitna ng aking
pagiisip.
"Hello." Wala ng boses ang lumalabas sa aking bibig.
"Ali." Para naman akong pinako sa aking kinauupuan ng marinig ko ang boses na
iyon.
"Jayred." Bulong ko. Anong kailangan nya?
"Ali. Let's talk, meet me at the park. Please" Paos ang boses nya ng sabihin
iyon.
Nagmamadali akong nag-ayos at pumunta sa park.
Nadatnan ko sya duon na tulala kaya nilapitan ko agad sya.
"Jayred." Bulong ko. Nilingon naman nya ako at bahagyang ngumiti. Not his usual
smile.
Pilit na ngiti lamang iyon. Ni hindi umabot hanggang tenga.
"Bakit hindi mo sinabing nawawala ang ate mo?" Mahina nyang tanong sa akin at
itinuro ang upuan sa gilid nya.
Umupo ako dun at yumuko. Hindi ko alam ang isasagot ko sa kanya.
Una sa lahat ay ako ang kasabwat ni ate.
"Sorry." Mahinang saad ko. Yun lang naman ang kaya kong sabihin ngayon.
"Alam mo rin ba na itutuloy pa din nila ang kasal? At ikaw ang ipapakasal sa
akin." Tulad kanina ay malayo lang ang tingin nya.
Bahagya akong tumango. I can't even utter a word. I'm very weak.
This time ay nilingon na nya ako, by the see in his eyes, malungkot ito at
nakikiusap.
"Alam ko na pareho nating ayaw na matali sa isa't isa." Mahina nyang sabi at
hinawakan ang kamay ko.
Pinapalakas ng mga hawak nya ang loob ko.
"Mali ka Jayred." Usal ko, kumunot naman ang noo nya.
"Mahal kita." Ang mga salita lang na iyon ang lumanas sa bibig ko.
Napa awang ang bibig nya at bahagyang umiling, napatayo na din sya.
"No. It can't be! Mahal ko ang ate mo!" Halatang nahihirapan sya sa mga
sinasabi nya.
"Alam ko." Nagsisimula ng mag ulap ang aking paningin sa mga naririnig mula sa
kanya.
"Hahayaan mo naman akong maging masaya diba? Hindi ka naman papayag na maituloy
ang kasal hindi ba?" Nilapitan nya ulit ako at halos maglumuhod na.
Naguunahang tumulo ang luha ko. Napatango na lang ako kahit labag sa loob ko.
 "Salamat Alisson." Aniya at umalis na.
So... Yun na yun. Haha! Enjoy! Vote and Comment. :*
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 4

Kinakabahang nakatayo ako sa harapan ng office ni Papa.

Pinagpapawisan ng malamig ang kamay ko.
Mabilis ang tibok ng puso ko habang iniaangat ko ang aking mga kamay para
kumatok sa isang malaking pintuan na gawa sa narra.
Nakapikit na pinihit ko ang seradura ng pinto pagkatapos kumatok ng tatlong
beses.
Gusto kong kausapin ang Papa tungkol sa arrange marriage na gagawin nya sa amin
ni Jayred.
Napag isip isip ko kagabi na ayaw kong ikulong ang lalaking mahal ko sa
sitwasyong hindi sya sasaya.
Nakakunot ang noo ni Papa na tumingin sa akin.
"What are you doing here?" Napalunok ako ng marinig ang malalim na boses ng
aking ama.
Umupo ako sa upuan kaharap ng kanyang swivel chair.
"Pa. W-wag na po nating ituloy ang k-kasal p-please p-po." Nanginginig ang
boses ko habang sinasabi iyon sa kanya.
Nagbabakasakali akong baka pagbigyan nya ako kahit ngayon lang.
"Napag usapan na natin yan." Itinuon ulit nya ang tingin sa mga papeles na
kanyang pinipirmahan.
"P-pero pa. M-maawa ho kayo sa amin ni J-jayred." Naiiyak na ako ngunit
pinipigilan ko.
"Stop it Alisson. Lumayas ka sa harapan ko." Madiin nyang sabi ngunit ang
tingin ay nasa mga papeles pa din.
"P-pa. N-ngayon lang po a-ako humingi ng p-pabor sa inyo. P-pagbigyan nyo n-
naman p-po a-ako." Garalgal ang pagkakasabi ko ng mga salita na iyon.
Napakapit ako sa dulo ng aking palda ng hinampas nya ang lamesa.
"AKALA MO BA AY HINDI KO ALAM NA TINUTULUNGAN MO SI ADDISSON NA TUMAKAS?" Isa
isang naglandas ang aking mga luha ng bulyawan ako ni papa.
Para namang hindi pa ako sanay sa mga sigaw nya sa akin.
"AKALA MO DIN BA AY HINDI KO ALAM NA GAGAWA KAYO NG PARAAN PARA MAKAPUNTA SYA
SA IBANG BANSA?" Tumayo na sya at nilapitan ako, nanginginig ako sa takot lalo na
ng lumapit sya sa akin.
"PWEDE MO NAMANG TULUNGAN ANG ATE MO." Napaangat ang aking tingin sa tinuran ni
Papa.
"MAGPAKASAL KA KAY JAYRED SERMIENTO AT HAHAYAANG KO NG LUMABAS NG BANSA SI
ADDISSON DAHIL ALAM KO NA HINDI KO NAMAN SYA MAPIPILIT NA MAGPAKASAL." Lalong
tumulo ang luha ko sa mga sinabi ni papa.
Kung papayag akong magpakasal ay para namang hindi ko tinupad ang pangako ko
kay Jayred na pipigilan ang kasal.
Kung papayag naman ako ay matutupad ni ate ang pangarap nya.
"P-pero P-pa." Nalilito ako. Ano na ang gagawin ko?
"Choose Alisson. Dalawang kasiyahan ang nakasalalay sa iyo." Sarkastikong sabi
ni Papa.
"Blood is thicker than water Alisson. Isa pa ay hindi lingid sa kaalaman ko ang
pagmamahal mo kay Jayred Sarmiento."
Papa hit the button. He has a point, Mas mahalaga ang kapatid ko kaysa kanino
pa man at mahal ko si Jayred, ilang gabi ko bang pinangarap na maglakad sa altar
papunta kay Jayred?
"Payag na po ako sa kasalan." Sorry Jayred. Kahit ngayon lang ay magpapaka
selfish ako.
 Ang gusto naman ng puso ko ang susundin ko.
"Good Choice anak." Ngisi ni papa, Anak. For the first time ay tinanggap nya
ako bilang anak nya.
---

"Talaga Alisson? Wow! Salamat! Paano mo napapayag si Papa?"

Bakas na bakas ang kasiyahan sa mga mata ni ate.
Nakipagkita kasi ako sa kanya at sinabing maaari na syang makalabas ng bansa at
maituloy anv pangarap nya.
Binalik na din ni Papa ang mga ATM cards nya.
Gulat na gulat nga sya dahil napapayag ko si Papa sa nais nya.
Hindi nya alam na may isang pangako akong binali at isang kasiyahang nawala.
Ang kay Jayred.
"Maraming salamat talaga. Hayaan mo balang araw ay makakabawi din ako sa iyo
Alisson." Tumayo na si ate at lumakad palayo.
Ngunit nakaka dalawang hakbang pa lamang ay huminto sya at lumingon sa akin.
"Patawarin mo ako sa lahat ng kasalanan ko sa iyo. Nabulag lang ako sa galit ko
Alisson. Hindi talaga ikaw ang may kasalanan ng pagkawala ng mama, Sana marealize
din ni Papa iyon. Goodbye my sister." Napatulo ang luha ko ng tuluyan na syang
mawala sa aking paningin.
Sana nga ay marealize ni Papa na namatayan din ako. Sana marealize nya na hindi
ko kasalanan na ipinanganak ako at namatay ang ina ko.
Kaya sana balang araw ay tanggapin nya ang katotohanang Nawalan din ako.
Napagpasyahan kong Dumiretso na sa restaurant kung saan magkikita ang pamilya
ni Jayred at kami ni Papa.
---
Paglabas ng kotse ay iginala ko ang paningin sa loob ng isang malaking
Restaurant.
Agad ko namang nahanap ang pakay ko. Paano ba naman ay lahat ng tao ay
nakayingin sa akin dahil sa aking suot.
Napabuntong hininga ako dahil sa mapanuring tingin sa akin ng mga tao, Ano ba
ang masama sa suot kong White Polo long sleeve na tinernuhan ng lagpas tuhod na
itim na palda?
Ang aking mahabang buhok ay nakapuyod at may hawak din akong back pack.
Nakita ko ang pag ngiwi ng mga taong nadadaanan ko. Hindi ko na lang sila
pinansin at ngumiti ng pagka tamis tamis dahilan para makita ang aking mga braces.
Sanay naman na ako sa mapanghusgang tingin nila kaya nag diretso lang ako sa
paglalakad patungo sa table kung saan tanaw ko ang aking ama na nakasimangot.
Lumapit ako sa ama ni Jayred na magiliw na nakangiti sa akin, nagmano ako sa
kanya at nginitian din sya.
Binalingan ko naman ng tingin ang nakaismid na Ina ni Jayred, lumapit ako sa
kanya upang magmano pero tinaasan lang nya ako ng kilay plastik na ngumiti at
nakipag beso.
Nagulat na lang ako ng may isang batang yumakap sa akin.
Isang cute na batang babae na sa tingin ko ay nasa nine years old na.
"Hi po ate. Ako po si Emerald, kuya ko po si kuya Jayred." Napangiti ako sa
tinuran ng cute na bata.
Nilingon ko si Jayred na tahimik na nakatingin sa kawalan.
"I bet Adisson is more beautiful than you." Napatingin ako sa isang magandang
babae na nakaupo sa gilid ng ina ni Jayred.
Sya marahil ang ate ni Jayred.
"Fushia! Stop it!" Bulyaw ng kanilang ama sa babae.
Nagkibit lamang ito ng balikat at pinagpatuloy ang pag gamit ng cellphone.
"I'm sorry Kumpadre. Naging bastos ang anak ko." Hingi ng paumanhin ni Mr.
Sermiento.
Humalakhak naman ang papa ko.
"Okay lang iyon, totoo naman na hamak ang ganda ni Adisson sa babaeng iyan."
Nanggigilid ang luha ko sa tinuran ng sarili kong ama.
 Akala ko ay ipagtatanggol nya ako ngunut mas masakit pa pala ang mga salitang
lumabas sa kanyang bibig.
"Kung sana si Adisson ang pakakasalan ng anak ko ay tanggap ko pa." Hindi ko na
napigilan ang pag patak ng aking mga luha dahil sa sinabi ng mama ni Jayred. Ang
sakit.
"STOP IT!" Halos mabingi ako sa pagbulyaw ni Jayred.
Napapatingin na sa amin ang mga tao sa restaurant.
"THIS IS A PURE BULLSHIT! WE NEED TO GO."
Laking gulat ko ng hinitak ako ni Jayred palabas ng restaurant, nakita ko naman
ang pag ngisi ni Papa at ang malawak na pag ngiti ni Mr. Sermiento.
Naiinis na inirapan naman ako ng ate Fushia nya habang iiling iling naman ang
mama nila.
Pabalibag nya akong isinakay sa kanyang kotse at pinaharurot iyon.
Halos lumabas ang puso ko sa lalagyan nito dahil sa bilis ng kanyang
pagmamaneho.
Inihinto nya ang sasakyan sa labas ng bahay namin.
"Ang sabi mo ay hindi ka papayag na matuloy ang putanginang kasalan na ito!"
Napayuko ako sa pagsigaw nya.
"Sorry" that's all i can say.
"Nangako ka sa akin Alisson pero hindi mo tinupad. Bahala kang magdusa sa
desisyon mo."
Napahagulhol na lamang ako.
"Labas." Kita ko ang pag kuyom ng panga nya.
"Sorry Jayred, nakiusap ako kay pa--" Naputol ang aking sasabihin ng hinampas
nya ang manibela.
"ANG SABI KO AY LUMABAS KA NA! WALA AKONG PAKIALAM SA PUTANG INANG SORRY MO!
BULLSHIT!" Dali dali akong bumaba ng sasakyan nya dahil ayaw kong mas magalit pa
sya sa akin. Natatakot ako.
"M-mag iingat k-ka. M-mahal k-kita." I said before closing his car's door.
Mabilis nyag pinaharurot ang kotse nya palayo sa akin.
Kasabay ng pagtulo ng luha ko ang pagiyak ng langit.
Napangiti ako ng mapakla dahil pati ang kalangitan ay nararamdaman ang sakit sa
puso ko.
Pinaka madramang story ko yata ito haha. :) Vote and comment. Love yah :*
Promoted Stories:
You Own Me.
Playboy's Obssession.
Unknown Prince
Beautiful Mistake.
Want you back.
Jerk's Bitch.
Head Over Heels.
Thanks :)
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 5

When I was a little kid, I was really dreaming of having a

magical wedding.
Iyong tipong may suot akong napakahaba at napakagandang gown.
Naglalakad sa mahabang red carpet ng isang malaking simbahan.
Kasama ko ang papa ko na maghahatid sa akin sa Altar.
Iyon ang pangarap ko bata pa lamang ako pero kabaligtaran ang nangyari.
Nakasuot ako ng isang simpleng dress at nakaharap sa judge na magkakasal sa
amin.
Sa amin ng taong mahal ko na hindi ko alam kung dadating pa ba.
 Lihim lang ang kasal na ito at ang tanging dumalo ay Ang ama ni Jayred at ang
nakababata nyang kapatid na si Emerald.
Alam ko naman na hindi ako tanggap ng ate at mama nya pero hindi ko akalain na
hindi sila dadalo ng kasal.
Kahit ang papa ko ay hindi dumalo. Busy daw sya sa negosyo at wala syang
planong pumunta kung ako lang din ang ikakasal.
Masakit. Sobrang sakit pero tinibayan ko ang loob ko.
Ngayon ang flight ni ate at masaya ako para sa kanya. Masaya ako na matutupad
nya ang mga pangarap nya kapalit ang kalayaan ng taong mahal ko.
"Tuloy pa po ba ang kasal na ito?" Nakangunot na tanong ng judge habang
tumitingin sa orasan sa kanyang mga bisig.
"Alisson, iha. Sa ibang araw na kaya natin ito ituloy?" Nagaalangan na sabi sa
akin ni Tito Redrigo. Ang papa ni Jayred.
Kahit naiiyak ay pinilit kong ngumiti.
"Hintayin po natin sya Tito. Baka matraffic lang kaya nahuli." Pasimple kong
pinunasan ang namumuong luha sa gilid ng aking mata.
Dadating sya. Dadating sya. Dadating sya.
Nilapitan ako ni Emerald at niyakap.
"Ate. Hindi po dapat pinaghihintay ang magandang babae. Bad po yun" kamuntik na
akong humagulhol sa yinuran ng bata.
Buong buhay ko, Si mama, si manang at si Emerald lang ang tumawag sa aking
maganda.
Kabaligtaran ng ate na halos sambahin dahil sa kagandahan.
Ilang minuto pa kaming naghintay ng biglang magbukas ang pinto at iniluwa nito
ai Jayred.
Biglang bumilis ang tibok ang puso ko ng makita ko sya.
Ang kaninang lungkot ay biglang napalis.
Sabi na nga ba ay dadating sya.
Namumungay ang mga mata nya at halatang hindi nakatulog. Hindi din ayos ang
kurbata ng Suit na suot nya. Magulo din ang kanyang buhok at halatang napipilitan
lang sya sa mga nangyayari.
Pero wala na akong pakialam dun. Nandito na ito kaya paninindigan ko na.
Nilingon nya ako at bakas ang pagkamuhi sa mga mata nya.
Lumapit sya sa akin habang isinasara ang butones ng kanyang suit.
Bawat paghakbang nya palapit sa akin ay pabilis ng pabilis ang tibok ng puso
ko.
Feeling ko ay sasabog na ito.
Agad nyang hinigit ang braso ko at kinaladkad papunta sa harap ng Judge.
"Let's start this shit para matapos na." Marahas nya akonh binitawan kaya naman
gustong kumawala ng mga luha ko.
Kahit man lang respeto ay wala syang maibigay para sa akin.
Sinimulan ang kasal namin kung kasal nga ba itong matatawag.
Dama ko ang masamang titig sa akin ni Jayred.
"And by the power and the rights that given me. You are now husband and wife.
You may now kiss the bride." Bahagya akong ngumiti ng marinig ko ang malakas na
palakpak ni Emerald.
Bahagyang lumapit sa akin si Jayred at dinampi ang kanyang mga labi sa aking
pisngi.
Nanigas ako sa kinatatayuan ko ng mahina syang bumulong.
"Welcome to hell. Wife."
---
Nang matapos na ang kasal ay wala man lang handaan o celebration na ginanap.
Iniwanan nga lang ako basta ni Jayred sa isang tabi. Hindi man lang sya nag
abala na ihatid ako sa amin para kuhanin ang mga gamit ko at ilipat sa condo nya.
Inalok naman ako ni Tito na siya na lang ang maghahatid sa bahay pero tumanggi
ako.
Hiyang hiya na ako sa kanila. Nahihiya ako sa pinag gagawa ng asawa ko.
At isa pa ay ayaw ko ng makita ang pag kaawa sa mga mata nya.
Pagpasok ko pa lang sa sala ay sinalubong na agad ako ni manang.
 Niyakap ko sya ng napakahigpit dahil alam ko na mami miss ko sya.
"Anak. Mami miss ka ni Manang ha?" Hinimas nya ang ulo ko at hinalikan ang noo
ko.
"Manang. Ako din po. Mami miss kita. Manang ayaw kong mahiwalay sa'yo." Hindi
ko na napigil ang hagulhol ko at iniiyak ko na kay manang ang lahat ng sama ng loob
ko.
Lahat ng sakit na kanina ko pa pinipigil.
"Tapos na pala ang kasal mo? Ano pa ang ginagawa mo dito? Umalis ka na."
Napahiwalay ako ng yakap mula kay manang ng magsalita si papa mula sa likod.
"P-papa." Pinunasan ko ang aking mga luha at tinakbo ang papa ko.
Mami miss ko si papa kahit na hindi maganda ang pagtrato nya sa akin. Mahal ko
pa din sya.
"Anong ginagawa mo? Umalis ka sa pamamahay ko!" Nanggagalaiti nyag hinawakan
ang magkabilang braso ko at itinulak ako palayo.
Napasinghap naman si manang at nagmamadaling lumapit sa akin.
Pumikit ako ng mariin at inisip kung gaano ko kamahal ang papa ko.
Hindi ako dapat magalit sa kanya.
"Lumayas ka na! Kaya nga ako pumayag na ikaw ang ikasal dahil gusto kong mawala
ka na sa pamamahay na ito." Nagdadabig syang tumalikod at umakyat sa taas.
"H-halika na anak. Ihahatid na kita sa labas." Tinulungan ako ni manang na
makatayo. Pinilit kong maglakad kahit umiika ako.
Napakasakit ng pagkakatulak sa akin ni papa pero wala ng sasakit pa sa mga sinabi
nya.
Tinulungan ko si manang na buhatin ang mga gamit ko na kanina pa pala naka
ready sa sala.
Isang malaking maleta at dalawang maliit na bag lang ang dala ko.
Yumakap muli ako kay manang ng makalabas kami ng pintuan.
"Anak. Magiingat ka duon ha? Wala dun ang manang para alagaan ka. Mahal ka ni
manang ha?" Naiiyak na tumango tango lang ko. Wala akong maapuhap na sabihin sa
kanya.
"Maraming salamat manang. Mahal na mahal po kita." Pinupunasan ko ang mga luha
ko habang sumasakay sa taxi.
Sana naman kahit papaano ay maging masaya ako.
Sana naman ay sumaya na ang buhay ko.
Sa pag alis ko ng bahay na iyon, wag na sana akong mahirapan.
Pero alam ko lahat ng hinihiling ko ay hindi mangyayari dahil labis ang
pagkamuhi sa akin ng asawa ko.
Hi guys :) 100 reads is equal to one UD. Thank you so much :*
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 6

Naibagsak ko ang maleta na buhat ko pagbukas pa lamang ng

pintuan ng Condo ng asawa ko.
Hindi ko lubos akalain na ang lalaking pinakasalan ko lamang kanina ay may
ibang katalik ngayon.
Para bang hindi nila naramdaman ang presensya ko at patuloy pa din sila sa mga
kahayupan nila.
Gusto kong magalit, Gusto kong sumigaw, Gusto kong hilahin ang babaeng iyon
Paalis sa kandungan ng asawa ko.
Pero hindi ko magawa. Mahina kasi ako at duwag.
Wala ba silang mga kahihiyan? Dito pa sila sa mismong sala gagawa ng kahayupan.
Naiiling na pinulot ko ang aking mga nahulog na gamit at diretsong naglakad.
Napakasakit pala na lokohin ka ng harapan ngunit wala kang magawa.
Kung sana ay kasing tapang ako ng Ate Adi at may sapat na lakas ng loob ay baka
hindi ako nasasaktan ng ganito.
 Nakita ko pa ang pag tingin sa akin ni Jayred ngunit ipinagpatuloy lang nya ang
paghalik sa babae at binalewala ako.
Para bang wala lang sa kanya na makita sya ng asawa nya na may katalik na iba.
Hindi man lang nya nirespeto ang kasal namin.
Ang bababoy nila.
Nang malampasan ko ang lugar nila ay bigla na lamang umagos ang mga
masasaganang luha sa aking mukha.
Buong buhay ko ay iyak lang ang nagagawa ko at luha lang ang karamay ko.
Inilibot ko ang paningin sa unit nya at pinagmasdan ito.
Malungkot. Ganoon ko ito nakikita, parang ako lang.
Pinasok ko ang isang kwarto at mag isang binuhat ang mga gamit ko.
Lalong nadurog ang puso ko ng makita ang kama.
May mga damit na nagkalat. Damit ng asawa ko at ng babae nito.
Patuloy ang pag agos ng luha ko habang pinupulot ang mga ito.
Narinig ko ang pagbukas ng pinto at ang pagsarado nito.
Pasimple kong pinunasan ang mga luha na patuloy pa din sa pag agos.
Bakit ba kasi hindi maubos ang mga luha na ito?
---
Naririnig ko na ang mga hakbang ng asawa ko pababa sa hagdan kaya minadali ko
na ang pag-aayos ng pagkain namin.
"Good morning. Kain muna tayo bago pumasok sa school." Nakangiti kong bungad sa
kanya.
Pero as usual ay hindi man lang nya ako nilingon at padabog na lumabas ng
pinto.
Ang sakit. Sa Tatlong linggo naming pagsasama sa iisang bubong Simula nang
ikasal kami ay ganito na lang palagi.
Gigising ako ng umaga para magluto ng kakainin namin pero hindi man lang nya
magawang tugunan ang bawat 'good morning' ko o kaya ay tikman ang luto ko.
Wala tuloy along kasamang kumain sa umaga. Namiss ko tuloy lalo so manang.
Tumawag ako noong isang araw sa mansyon ng papa para makausap ko man lang si
manang kaya lang ay nahuli kami ni papa at pinagbawalan akong tumawag doon.
Gusto kong dumalaw kaya lang ay baka magalit lalo si papa sa akin. Ayaw na nga
nya na tumatapak ako sa pamamahay nya.
Kumain na lang ako mag-isa at nag ayos papuntang school.
---
Medyo late na akong nakapasok dahil traffic at nilinis ko pa ang condo.
Nagmamadali akong pumunta sa klase kaya tumakbo na ako.
"Ouch! Can't you see btch! May tao sa tinatakbuhan mo!" Napangiwi ako dahil sa
tili ng babaeng nabangga ko.
"S-sorry. Hindi ko napansin, nagmamadali kasi ako." Agad kong pinulot ang mga
libro ko na nagkalat sa sahig. Kasi naman Ali! Ang tanga mo e.
"Hindi napansin? Ang laki na nga ng salamin mo tapos hindi mo pa kami
napansin?" Bumuntong hininga ako at tumayo na mula sa pagkakapulot ng mga libro ko.
"Nagmamadali kasi ako." Tiningnan ko ang babae at si Stacey pala iyon. Best
friend ni ate Adisson.
Napakamaldita ng babaeng 'to. Kainis.
"Tara na babe. Hayaan mo na yan. Tatanga tanga kasi." Napakunot ang noo ko ng
may nagsalita sa gilid nya.
Si Jayred! Bakit hindi ko agad napansin na sya ang kasama ni Stacey? At
inaakbayan nya pa ang bruha!
Tiningnan ko sya at nagkasalubong ang mga mata namin. Agad ko din namang iniwas
ang akin, Nakakapaso kasi syang tumingin, Ramdam ko ang galit nya sa akin.
Nagmamadali akong umalis sa harap nila at nagtungo sa banyo. Umiyak lang ako ng
umiyak doon, bakit ba ganito?
Bakit lahat ng mahal ko sinasaktan ako? Ang papa ko. Ang asawa ko.
Hindi ba pwedeng maging masaya ma lang ako. Wala naman akong ginagawang masama
e. Nagsakripisyo na nga ako para kay ate pero ako pa din ang nasasaktan.
Pinunasan ko na lang ang luha ko at pumasok sa klase. Alam ko naman na may
plano ang Diyos para sa akin.
 ---
Pag uwi ko ng condo ay nakita ko ang sasakyan ni Jayred na naka park sa slot
nya. Nandito na sya, himala yata at maaga syang umuwi o ginabi lang ako dahil hindi
agad ako nakasakay ng taxi at traffic pa.
Hindi man lang nya kasi ako magawang isabay pauwi.
Pagpasok ko ng unit ay dumiretso ako sa kwarto at halos matumba ako sa naabutan
ko.
Ang asawa ko...
May kasamang babae at halos pareho na silang hubad.
Sa kwarto pa talaga namin? Hindi man lang nila nagawang i-lock ang pinto?
Hindi din ba nila ramdam ang presensya ko?
Ganoon ba sila kasabik? May mga upos ng sigarilyo din at ilang bote ng alak na
nagkalat sa sahig.
Wala akong nagawa kung hindi tahimik silang pagmasdan at saktan ang sarili ko.
Nang pakiramdam ko ay tutumba na ako ay bumaba na lang ako sa sala at
umiyak.... Na naman.
Pagiyak lang naman ang kaya kong gawin.
Ganitong ganito din ang nangyari pagkatapos ng kasal namin. Para namang ito ang
una.
Nang mahimasmasan na ako ay dumiretso na ako sa kusina.
Magluluto pa kasi ako. Naka ilang buntong hininga muna ako bago nagsimulang
magluto. Gutom na gutom na kasi ako dahil sa pag iyak.
Nang matapos along magluto at hindi ko na aasahan pang sasabayan ako ng asawa
ko kaya kakain na lang ako ng mag-isa.
"Bakit hindi mo kami tinatawag? Kakain na pala! Wala ka talagang kwenta!
Bullsht!" Napapitlag ako sa bulyaw ni Jayred.
"Nasa kwarto lang kami pero hindi mo man lang kami nagawang tawagin? Makasarili
ka talaga!" Napayuko ako dahil sa sigaw nya.
"Babe, bakit ba kasi hindi mo na lang palitan yang maid mo?" Parang linta na
kumapit sa kanya ang babaeng iyon.
Laking tuwa ko ng hindi nya iyon pinansin pero nakakatakot ang mga tingin na
ipinupukol nya sa akin.
Napalunok ako at huminto sa pagkuha ng pagkain.
"S-sige. K-kumain na kayo." Kumuha pa ako ng isang Plato at inilagay sa lamesa.
Nagmadali akong umakyat sa kwarto namin pagkatapos. Pero sana hindi ko na lang
pala ginawa. Nandidiri ako sa naabutan ko.
Gamit na condoms, magulong kama, mga gamit ng babae nya. Gustong gusto kong
magwala!
Bakit nila ko ginaganito? Ganoon ba kalaki ang kasalanan ko? Mga hayop sila.
Ang baboy! Nakakadiri!
At muli, umiyak lang ako ng umiyak ulit.
Jusko! Ang hirap magsulat ng madramang kwento! Anyways, sana mag enjoy kayo :)
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 7

"Manang!" Agad na lumingon si manang sa gawi ko at

nangigilid ang luha na dinamba ako ng yakap.
"Diyos ko! Namiss kitang bata ka! Kamusta ka na?" Natatawa kong niyakap pabalik
si manang. Umiiyak na kasi sya.
"Okay lang po ako. Busy sa school, pero masaya po ako." Pinilit kong ngumiti sa
kanya kahit alam kong halatang pilit ito.
"Ganun ba? Tara sa kusina. Ano ba ang gusto mong kainin?" Kanina pa ako sa
labas ng mansyon ni papa at hinihintay ko lang syang makaalis upang makita si
manang.
Alam ko naman kasing magagalit sya kapag nakita nya ako sa pamamahay nya.
 "Kumusta kayo ng asawa mo ija? Okay naman ba ang pagsasama nyo? O Sinasaktan ka
ba nya?" Opo! Hindi man pisikal pero mas gugustuhin ko pang sampalin nya ako at
pasakitan kaysa naman hindi nya ako pinapansin.
"Ahm. Okay lang kami manang. Pagbake nyo na lang po ako ng paborito kong
cookies." Again, pilit na ngiti ulit ang ipinakita ko.
Kailan ba ako ngingiti ng totoo?
"Sige anak. Diyan ka lang muna ah?" Bahagya akong tumango at inilibot ang
paningin sa paligid. Miss ko na ang bahay na ito. Kahit na puro hirap ang
napagdaanan ko dito ay at least, nandito si manang. Alam Kong may nagmamahal sa
akin.
*Ding-dong*
Napalingon ako sa pinto at napakunot. May inaasahan ba silang bisita ngayon?
Wala naman si papa dahil pumasok na ito sa opisina.
"Anak, paki buksan ang pinto. Babantayan ko lang itong cookies mo. Baka kasi
masunog!" Nagmamadali ko namang tinungo ang pinto pero laking gulat ko ng bumungad
sa akin si papa.
"ANONG GINAGAWA MO DITO?" Napaatras ako ng biglang sumigaw si papa.
"P-papa." Kitang kita ko ang pagkuyom ng kamao nya at ang pagtangis ng bagang
nya.
"BAKIT KA NANDITO? HINDI BA SINABI KO SAYO NA BAWAL KANG TUMUNGTONG SA
PAMAMAHAY KO?!" Biglang nagtuluan ang mga luha ko nang hawakan nya ng mahigpit ang
mga braso ko.
"S-sorry po papa. Gusto ko lang naman pong dalawin si manang." Masakit. Masakit
ang pagkakahawak nya pero mas masakit ang mga binibitawan nyang salita.
"WALA KA NG KARAPATAN DITO! LUMAYAS KA!" kinaladkad nya ako palabas sa pintuan.
"Tama na po papa! Sorry po. Masakit papa!" Dinig na dinig sa buong bahay ang
paghagulhol ko.
"Sir! Diyos ko! Tama na po!" Nagmamadaling dinaluhan ako ni manang at inilayo
Kay papa na inaabot na ang buhok ko.
"Lumayo ka dito Deborah!" Itinulak ni papa si Manang kaya napalayo ito sa akin.
"Lumayas ka dito! Matigas ang ulo mo! Ang sabi ko ay huwag ka ng babalik pa!"
Napahiyaw na lang ako nang hitakin nya ang buhok ko at kaladkarin ako palabas.
"Isang tapak mo pa sa pamamahay ko ay malilintikan ka sa aking bata ka!"
Malakas nya akong itinulak palabas ng bahay dahilan ng pagtumba ko.
Napahinga na lang ako ng malalim nang isinara nya ang pinto.
Tuloy tuloy lang ang pagtulo ng luha ko Habang tumatayo. Masakit ang katawan ko
pero mas masakit ang puso ko.
Punas lang ako ng punas ng luha ko na walang tigil sa pagtulo habang naglalakad
sa gilid ng kalsada. Naiwan ko pala ang bag ko sa mansyon.
Nandoon ang pera at cellphone ko kaya gusto ko mang sumakay ng taxi ay wala
akong magawa. Hindi naman ako marunong sumakay ng jeep at kung marunong man ako ay
wala din akong ibabayad.
Hindi din naman ako pwedeng bumalik sa mansyon dahil baka kung ano na naman ang
gawin sa akin ni papa.
Masakit pa ang paa ko at may pasa na din ang braso ko. Naaawa na ako sa sarili
ko. Hindi ko alam kung saan uuwi at pupunta. Malayo din ang condo ni Jayred dito.
*peet*peet*
"Ahhh!!!" Kamuntik na akong mauntog sa malaking bato dito sa gilid dahil may
mabilis na kotseng nagdaan. Ang resulta ay napuno ng putik ang damit at mukha ko.
Hambog!
"Miss. Okay ka lang?" Mabilis kong kinakapa ang salamin kong tumilapon sa kung
saan. Kainis naman e.
"Eto miss. Salamin mo ba 'to?" Nagulat na lang ako ng may nagsuot ng salamin sa
mata ko at inalalayan akong tumayo.
"Okay ka lang?" Tinulungan nya pa akong punasan ang damit kong punong puno na
ng putik.
"O-oo, s-salamat."
"Alisson? Long time no see." Napaangat ang tingin ko sa lalaking nasa harapan
ko ngayon.
 "Sky?" Bahagya syang tumango habang nakangiti sa akin.
Si Sky ay pinsan ni Jayred sa father side nya. Hindi ko alam kung alam ba nya
na kasal na ako sa pinsan nya o hindi pa.
"Kamusta ka na? Si Adi?" Sya ang lalaking gustong gusto ni ate kaya hindi nya
magawang pansinin si Jayred noon pa man.
"Ahm. Sa ibang bansa na sya nag-aaral e." Kitang kita ko ang pagtango-tango ng
maamo nyang mukha na tumititig sa akin.
"Bakit ka nga pala naglalakad ng mag isa?" Kinuha nya ang kamay kong may
kaunting galos at tinitigan ito.
"Ahm. A-ano kasi, nawala ang bag ko kaya wala akong dalang pera at phone."
Nahihiya kong saad sa kanya at mabilis na binawi ko ang kamay ko.
Mahirap na at baka may makakita at kung ano pa ang isipin. Sabagay, wala namang
nakakaalam na kasal kami. Kahit ako nga ay hindi ko feel na may asawa ako.
"Ganun ba? Kumain ka na?" Nahihiya akong umiling sa kanya. Tiningnan nya ang
orasan sa kamay nya at Napa kunot ang noo.
"1:30 na. Hindi ka pa kumakain?" Nakayuko lang ako dahil hiyang hiya na ko sa
kanya. Tango na lang ang nagawa ko.
"Tara. Pakakainin muna kita. Tapos ihahatid na din kita sa inyo." Hinitak nya
ako pasakay sa kotse nya pero tumanggi pa ako. Nakakahiya kasi, kababata namin sya
ni ate Adi pero hindi na kami ganun kaclose ngayon.
"W-wag na. H-hindi naman ako masyadong gutom." Kakasabi ko pa lang ay biglang
nag alburuto ang Tiyan ko at dinig na dinig namin ito. Nakakahiya!
"Hindi ka talaga gutom? Iba yata ang sinasabi ng tiyan mo?" Natatawa nya akong
iginiya sa sasakyan nya kaya napatawa na din ako.
---
JAYRED
It's already 6:57 pm pero hindi pa din umuuwi si Alisson. Hindi sa hinahanap ko
sya pero nakakapanibago lang, Tss. Hindi nga sya pumasok ng University kanina. Saan
kaya nagsuot ang nerd na yun?
7:00 pm na pero wala pa din sya. Pang ilang tingin ko na ba ito sa orasan? Pang
lima? Pang anim?
This is bullshit! Hindi man lang ba nya naisip na may kasama sya sa condo?
Tanga ba sya para magpagabi sa daan? Shit! Hindi ako nagaalala sa kanya. Ang sa
akin lang at responsibilidad ko na sya simula noong nangyari ang letseng kasal na
yan.
Kung hindi ba namam kasi sya malandi ay Hindi nya mararanasan ang galit ko.
Alam nya na mahal ko ang kapatid nya pero pinilit pa din nyang itali ako.
Naghintay pa ako ng ilang minuto pero 10:12 na at wala pa din sya. Putang ina
naman! Nagpasya na akong dumiretso sa parking lot sa baba para hanapin sya.
Baka kung ano pa ang sabihin sa akin ng tatay nya at ni Adi kapag may
nangyaring masama sa babaeng yun.
Narating ko na ang tapat ng kotse ko ng mahagip ng mata ko ang nerd na iyon.
Lalapitan ko na sana sya kaya lang ay may lalaking lumapit sa kanya.
Putang ina! Lalaki?!
Bigla akong nainis nang halikan sya ng lalaking iyon sa pisngi at yakapin pa.
Sino ba yung gagong yun?
Laking gulat ko ng humarap ito.
T-teka? Si Sky ba yun? Tangna!
Susugod na sana ako pero parang hindi ako nakagalaw nang makita ko ang pag
ngiti ni Alisson.
Unang beses kong nakita ang mga ngiti na iyon.
Puro lungkot at iyak lang kasi ang naibibigay ko sa kanya.
Biglang kumirot ang puso ko dahil sa isipin na iyon. Sa isipin na napapasaya
sya ng iba.
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Chapter 8

"BAKIT MO KASAMA YUNG GAGONG YUN?!" Napapitlag ako mula sa

pagkakatanaw sa sasakyan ni Sky na papalayo na.
Nilingon ko si Jayred na nakakuyom ang kamao at nagtitiim ang mga bagang.
Bigla akong natakot.
"J-jayred. N-nandyan ka na p-pala. Kumain ka na ba?" Atras lang ang nagagawa ko
sa bawat pag abante nya.
"Sa tingin mo makakakain ako kung alam kong wala pa ang ASAWA KO?! PUTANG INA
ALISSON! HINTAY AKO NG HINTAY SA'YO! TAPOS MAKIKITA LANG KITA NA MAY KASAMANG IBANG
LALAKI?! GINAGAGO MO BA AKO?!" Hindi ako makahinga. Naninikip ang dibdib ko. Parang
ano mang oras ay sasaktan nya ako.
"A-ano bang sinasabi mo? S-si Sky lang naman y-yun. P-pinsan mo." Gusto kong
humagulhol ng iyak lalo na ng hawakan nya ang braso ko.
Mahigpit. Masakit.
"KAHIT SINO PA ANG MGA LALAKING YAN! PUTA SILA!! ASAWA MO AKO ALISSON! AKIN KA
NA E." Napahikbi na ako dahil sa pagkakapiga nya sa braso ko. Bumabaon ang kuko nya
sa mga pasang gawa ni papa kanina.
"D-dugo b-ba iyan?" Napatingin ako kay Jayred na namumutla. Nilingon ko ang
braso kong tinitingnan nya.
Dumudugo nga ito. Nakakatawang isipin na hindi ko naramdaman ang sakit nito.
Mas tumatagos kasi sa puso ko ang mga salitang binibitawan nya.
---
"S-sigurado ka bang hindi na k-kita dadalhin sa hospital?" Naglilikot ang mga mata
ni Jayred habang masuyong hinahaplos ang braso ko.
"Hindi na. Malayo naman sa bituka yan. Salamat pala." Pilit akong ngumiti sa
kanya at tiningnan ang braso kong nagamot na.
Gusto Kong tumalon sa saya dahil kahit alam kong takot sya sa dugo ay ginamot
pa din nya ang sugat ko.
Bata pa lamang kami ay takot na sya sa dugo. Natrauma sya sa nangyari noon.
Hindi na nga lang nya maalala ang nangyari. Buti pa sya, limot na ang lahat pero
ako? Nagdudusa pa din sa bangungot ng kahapon.
Piniling ko ang ulo ko upang kalimutan ang nangyari sampung taon na ang
nakakaraan.
"Paano mo nagagawa yan?" Nakatitig sya sa akin habang umuupo sa kabilang dulo
ng couch kung saan ako nakaupo.
"Huh? Ang alin ba?" Nakakunot ang noo ko sa kanya. Ano bang sinasabi nya?
"Paano mo ako nagagawang ngitian? Paano mo ako nagagawang pasalamatan sa kabila
ng mga ginagawa ko sa'yo?" Nakayuko sya, nilalaro ang mga daliri. Ganyan sya kapag
kinakabahan.
"Kasi, asawa kita. Hangga't kaya ko pa, titiisin ko." Pinipigilan kong umiyak.
"Si Adisson? Alam mong mahal ko sya diba? Bakit mo ako pinakasalan?" Huminga
ako ng malalim at magsasalita sana kaya lang ay tumayo na sya.
"Never mind. Huwag mo na palang sagutin. Baka lalo lang akong magalit sa'yo."
Lumabas sya ng pinto at padabog na sinara ito.
Kung alam nya lang. Gusto ko sya pero hindi ko gustong magkaganito kami.
---
Pagkagising ko pa lang sa umaga ay nilingon ko na ang kabilang gilid ng kama. Hindi
sya umuwi.
Ano pa ba ang aasahan ko? Mabuti na nga lang at magkasama kami sa iisang kwarto
at magkatabi sa iisang kama.
Hindi naman kasi kami ganun ka-immature para maghiwalay ng kama. After all ay
kasal kami. Asawa ko sya. Handa naman ako sa mangyayari sa amin kung mayroon man
pero alam ko na malabo iyon. Galit sya sa akin, hindi nga nya matagalan na makausap
ako ng maayos.
Lagi syang naka sigaw.
Mabilis akong naligo at nagbihis. Hindi na ako kumain dahil wala akong gana.
Nilinis ko lang ulit ang sugat ko.
 Normal na araw na naman ang bumungad sa akin pag pasok ko
pa lang.
Dumiretso ako sa classroom at nakasalubong ko si Sky.
"Ali!" Nakangiti nyang bati sa akin. Ginantihan ko naman sya ng ngiti.
"Sky! Dito ka na ulit nag-aaral?" Masaya syang tumango sa akin. Umalis lang sya
dito pagka graduate namin ng highschool.
Hindi nga nya nakuhang magpaalam sa amin, nabalitaan na lang namin na sa Vegas
na nya pinagpatuloy ang pag-aaral ng college.
"Oo. Kahapon lang ako nakapag enroll. Actually, Galing nga ako sa school noong
nakita kita kahapon."
Tumango tango ako at dumiretso sa pwesto ko. Sumunod naman sya at umupo sa tabi
ko.
Nagsimula ang klase na buong oras yata akong nakangiti. Masyado kasing palabiro
si Sky.
"So? Sabay tayong mag lunch? Libre ko." Tinataas baba pa nya ang kikay kaya
napatawa ako.
"Hindi naman ako pwedeng tumanggi diba?"
"Hindi talaga." Sabay kaming lumabas ng classroom na nagtatawanan.
"Si Red ba yun?" Napalingon ako sa tinitingnan nya. Ang asawa ko. May kasamang
iba, I mean, kahalikang iba.
"E-wan. Tara gutom na ako." Dali-dali ko syang hinila papuntang canteen.
Masakit kaya.
"Akala mo kung sinong loyal yung pinsan ko na yun. Umalis lang si Adi may
kapalit pala agad." Natatawa nyang saad at umakbay sa akin.
"Buti pa ako mula noon hanggang ngayon loyal." Bulong nya na narinig ko naman.
"Kanino? Ikaw ah. Hindi ka nagsasabi." Panunukso ko sa kanya.
"Sayo." Tiningnan ko sya at tinaasan ng kilay. Seryoso ang gagong 'to.
Inirapan ko sya. "Hindi magandang Biro."
Bigla na lang syang bumunghalit ng tawa at pinitik ang Ilong ko tulad ng
ginagawa nya dati.
"Bakit nga pala hindi ka na nakatira sa mansyon nyo?" Tanong nya noong makaupo
kami.
"Ahm. Ano kasi, g-gusto kong maging independent haha, bumili ka na nga, gutom
na ako e." Mukha namang kumbinsido sya kaya bumili na ng pagkain namin.
Hindi ko ba alam kung alam na nya pero mukhang clueless naman sya. Ayaw ko
namang sabihin sa kanya dahil baka magalit sa akin si Jayred.
Inilibot ko lang ang buong tingin ko sa canteen hanggang sa matanaw ko si
Jayred na may kaakbay na isang cheerleader ng Campus.
Well, ano pa ba ang aasahan ko? Wala naman syang ibang gustong gawin kung hindi
saktan ako.
"Paborito mo 'to diba?" Napalingon ako kay Sky na hindi ko namalayang nasa
harap ko na pala at may dalang tray ng pagkain.
"Uy! Cookies!" Napatawa sya ng mahina at isinubo sa akin ang isang piraso nito.
"Nakita mo ba si Red sa building na tinitirhan mo? Nandoon din kasi ang condo
nya e." Napalunok naman ako at nagkibit ng balikat.
"Doon ba? Hindi ko alam e." Sinubuan na namam nya ako ng isang piraso kaya napa
nguso ako.
"Bakit? Hindi na ba kayo naguusap ulit?" Simple akong umiling at nagiwas ng
tingin.
"Hindi na ba ulit nabalik ang closeness nyo? It's been 10 years Ali." Huminga
ako ng malalim at napayuko.
"Ano ka ba. Huwag na nating pag usapan yan Sky." Itinaas ko ng bahagya ang
salamin ko at nagpunas ng munting luha na namumuo sa pisngi ko.
"Sorry. Pero hindi na ba naayos ang mata mo pagkatapos ng aksidente?" Umiling
iling lang ako at tumayo na.
"R-restroom lang ako." Nagmamadali akong naglakad pero sinundan nya ako.
 "Alam ko namang umiiwas ka sa topic e. Sorry na, tara na nga." Ginulo pa nya
ang buhok ko at inakbayan ako, Dinala din nya ang bag ko.
Papunta sana kami sa susunod naming klase nang may humarang sa daanan namin.
"Bro! Kamusta na?" Ngiting ngiti si Sky Kay Jayred pero nakasimangot ang huli.
"Hands off." Napakunot ang noo ni Sky kaya lumapit si Jayred at hinitak ako
papunta sa kanya.
Ano ba ang ginagawa nya? Nageeskandalo ba sya? Ano na lang ang iisipin ng mga
tao dito? Echosera pa man din ang mga nagaaral dito. Baka mamaya ay mai issue pa
kami.
"T-teka? May pupuntahan kami dude." Nagprotesta si Sky at hinitak ako papunta
sa kanya pero hinila din ni Jayred ang kabilang braso ko. Ang resulta ay nagmumukha
silang mga batang nagaagawan sa laruan.
Iisipin ko sanang mahaba ang buhok ko kung hindi lang masama ang tingin sa akin
ng mga babae dito.
"I don't care. Fuck off!" Hinitak na naman nya ako pero this time ay mas
malakas kaya napayakap ako sa kanya.
"What's your problem dude?!" Hihitakin sana ulit ako ni Sky kaya lang at
hinapit agad ni Jayred ang beywang ko.
"SHE'S FUCKING MINE! SO, FUCK OFF." With that ay kinaladkad na nya ako palayo.
Wala naman akong mukhang maiharap sa mga taong nadadaanan namin. Nakakahiya kaya!
Pero impokrita na lang ako kung sasabihin kong hindi ako kinikilig dahil ang totoo
ay gusto kong himatayin pero ayaw kong umasa.
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 9

"BAKIT BA LAGING NAKABUNTOT SA'YO YUNG LALAKING YUN?"

Hinampas ni Jayred ang manibela ng kotse nya dahilan ng pagbusina nito.
Nasa parking lot kami ng University dahil gusto na nyang umuwi kami matapos ang
nanyari kanina. Kahit may klase pa ako ay hindi ako pwedeng tumanggi dahil lalo
syang magagalit.
"K-kaibigan ko sya." wala akong maapuhap sabihin sa kanya, baka kasi masamain
nya ang iba kong mga sasabihin.
"KAIBIGAN? BULLSHIT ALISSON! HINDI BA NYA ALAM NA KASAL KA NA?!" Bahagya akong
umiling kaya lalo syang nanggigil.
"BAKIT HINDI MO SINABI?!" Napapapikit na lang ako sa bawat bulyaw nya.
"P-paano ko sasabihin? Ang sabi mo ay wala dapat makaalam?" Hinintay ko ang
susunod na bulyaw nya pero bigla na lang syang nanahimik at naiinis na pinasibad
ang kotse.
Bakit wala syang masabi? Dahil tama ako? Tama naman talaga ako e. Bakit ko
ipagsasabi sa iba, sya nga sa sarili nya ay hindi nya matanggap na naitali sya sa
akin. sa isang katulad ko.
Walang bumabasag sa katahimikan hanggang sa nakauwi kami, Tahimik sya kaya
nanatili din akong tahimik.
"Sa susunod na makita ko pang umaaligid sa'yo ang lalaking yun ay malilintikan
sya." Yun agad ang sinabi nya noong makapasok kami sa loob ng unit.
"Bakit ba ang laki ng galit mo kay Sky?" Hindi ko na napigilan ang pagsagot sa
kanya, hindi ko kasi malaman kung bakit pagdating sa pinsan nya ay mainit ang dugo
nya.
Huminto sya sa paglalakad at lumingon sa akin.
"You really wanna know?" Nang-uuyam nya akong tiningnan.
Tango lang ang tanging naisagot ko dahil alam ko na masasaktan ako sa sasabhin
nya.
"BECAUSE I'M JEALOUS! FUCKING JEALOUS!" Iniangat ko ang tingin sa kanya dahil
nagtakbuhan ang mga daga sa dibdib ko at nagkagulo ang mga paru-paro sa tiyan ko.
 "I'M JEALOUS BECAUSE ADISSON LOVES HIM!" Ang konting pag-asa na nabuo sa puso
ko ay bigla na ring naglaho.
Adisson! Si ate na naman, siya na lang lagi.
Ngumiti ako ng mapakla.
"Yun naman pala e. Kung nagseselos ka dahil kay ate huwag mo akong idamay!"
Tinalikuran ko sya at dumiretso sa loob ng kwarto.
I am the good one since then pero si ate Adi pa din ang gusto nila.
"ALISSON! WALA KANG KARAPATANG TALIKURAN AKO!" Padabog nyang isinara ang pinto
at ramdam ko ang paglapit nya pero hindi ko pa din sya hinaharap.
"Hindi mo kailangang sumigaw." Mahina at halos pabulong kong bigkas ngunit
Hindi ko pa din sya nililingon.
Napabuntong hininga sya at umupo sa kama. Nakakuyom ang mga kamao nya at
halatang nagpipigil ng galit.
"I just don't want him near you." This time ay mas mahinahon ngunit mas madiin
ang boses nya.
Naiinis na hinarap ko sya.
"Si Sky na lang ang kaibigan ko tapos palalayuin mo pa? Ikaw nga ay kung sino
sinong mga babae ang kasama pero may narinig ka ba sa akin? Wala naman Hindi ba?"
Kahit itago ko ay punong puno ng hinanakit ang boxes ko.
"Iba sila Alisson! Sex lang ang habol ko sa kanila! Pero ikaw? Nakikipaglandian
ka sa mismong pinsan ko!" Tumayo na sya at hinampas ang flower vase sa gilid nya.
"Nakikipaglandian? Kung ganoon nga ay sana nakipag sex na lang din ako kay Sky
diba? Ang hirap sayo ay malisyoso ka masyado!" Ako naman sang nagtataas ng boses
ngayon. Para na kasi akong sasabog sa inis at galit.

"WHAT THE FUCK DID YOU FUCKING SAY?!" Nilapitan nya ako at
hinawakan ng mahigpit ang braso kaya napaatras ako.
"YOU CAN'T ALISSON!" Napalunok ako ng nagtagis ang mga bagang nya at nakatitig
lang sya ng matiim sa akin.
"I CAN!" Ginamit ko ang buong lakas na mayroon ako at itinulak sya. Nagmamadali
akong tumakbo patungo sa pinto para lumabas dahil alam kong magagalit sya.
"DITO KA LANG!" Napasinghap ako ng hilahin nya ang damit ko dahilan ng
pagkapunit nito halos kalahati na ng katawan ko ang kita. Hindi ko alintana iyon,
ang mahalaga ay makalabas ako sa kwartong ito dahil kung hindi ay baka kung ano pa
ang gawin nya sa akin lalo pa ngayon na nagalit ko sya ng husto dahil sa ginawa
kong pagsagot.
Hindi ko pa naman napipihit ang seradura ng pinto ay nahuli na nya ako at
ibinalibag sa kama. Sunod sunod ang naging paglunok ko nang i-lock nya ito at
humakbang na palapit sa akin.
Nagaalab ang mga mata nya at nakakatakot iyon. Isiniksik ko na lamang ang
sarili ko sa headboard ng kama dahil kinakabahan ako sa maaari nyang gawin.
"AKIN KA LANG ALISSON!WALANG KAHIT SINONG P*TANG INA ANG MAKAKAHAWAK SA'YO!"
Nanginginig na tinakpan ko ang aking sarili nang magsimula syang maghubad.
Unti-unti syang lumapit sa akin kaya lalong tumindi ang kabang nararamdaman ko.
"AHH! JAYRED! ANO BANG GINAGAWA MO?" Halos pumiyok na sa panginginig ang boses
ko lalo na ng dumagan sya sa akin.
Pinakatitigan nya muna ang luhaang mukha ko bago alisin ang malaking salamin na
suot ko.
Bakas ang pagkamangha sa mukha nya at sinimulan na akong halikan sa leeg.
Pilit ko syang itinutulak pero hindi sya natitinag. Nagsimula ng magluha ang
mga mata ko dahil sa ginawa nyang pagpunit sa damit ko kasama ng maliit na telang
tumatakip sa dibdib ko.
"Damn." Napakagat sya sa kanyang labi at pinaglakbay nya ang kanyang kamay sa
katawan ko.
Hubad na ako sa harapan nya. Pilit kong tinatakpan ang dibdib ko dahil sa
kahihiyan lalo na at nagaapoy ang mga mata nya habang nakatitig dito ngunit itinaas
lang nya ang mga kamay ko sa aking ulunan.
Napahagulhol na ako ng halikan nya ang isa kong dibdib habang pinaglalaruan ang
kabila.
Para syang gutom na bata at masakit ang ginagawa nya. Handa naman akong ibigay
ang sarili sa kanya ngunit hindi sa ganitong paraan.
"JAYRED TAMA NA!" Pumipiyok na ang boses ko habang pilit pa ding kumakawala sa
kanya.
Naglalakbay ang isa nyang kamay hanggang matunton nito ang garter ng paldang
suot ko. Walang kahirap hirap na hinitak nya ito kasama ng nagiisang maliit na
telang pangloob ko at itinapon lang ito sa kung saan.
Saglit syang tumigil sa ginagawa at pinakatitigan ang katawan ko. Gusto ko ng
maglaho sa kahihiyan.
"You're hiding this kind of body with those clothes? It's perfect."
Ilang beses syang napalunok at mas tumigas ang bagay na nasa gitna ng mga hita nya.
Pagkuwan ay hinimas nya ang mga hita ko pataas sa gitnang parte ng pagkababae
ko. Tuloy tuloy ang pag-agos ng luha ko ng ipasok nya ang dalawang daliri dito.
Pakiramdam ko ay binababoy ako.
Hindi ako makalaban dahil wala akong lakas at hinang hina na ang isip at
katawan ko.
"Damn. Alisson. I want you." Puno ng pagnanasa ang himig nya habang nakatitig
sa akin at patuloy ang paggalaw ng daliri.
May naramdaman na lang ako na likidong lumabas mula sa akin at impit na ungol
lang ang nagawa ko ng labi naman nya ang pumalit sa parteng iyon.
Kahit pigilin ko ay nadadala ako. Gusto ko syang pigilan pero wala na akong
lakas kaya nagpatianod na lang ako sa kanya.
Gusto ko ng ipikit ang mata ko dahil sa pagod na nararamdaman ko pero parang
nagising lahat ng diwa ko ng may napunit sa loob ko.
"JAYRED!" Napakapit ako sa balikat nya dahil sa hapdi na nadarama mas dumami
ang pagtulo ng luha ko at mas lumakas din ang hagulhol ko.
"Hush now. Sorry baby." Nagaalala ang gwapo nyang mukha habang natarantang
pinupunasan ang mukha ko na puno ng luha at paulit ulit ang ginawa nyang paghalik
sa noo ko.
Ilang sandali pa ay itinuloy na nya ang ginagawa at ang alam ko lang ay
nagpapatianod na din ako at alam ko din na ginusto ko na ito.
Sana wala akong pagsisihan.
This is so Awkward. I'm not used on making SPG kaya nagpatulong ako sa isa sa
mga friend ko and ayan, Sobrang sabaw pa din I'm sorry guys but still, Thank you so
much. Sorry for the long wait dahil nagbakasyon ako and less stress muna haha.
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 10

Minulat ko ang mga mata ko nang tumama sa akin ang sinag ng

araw mula sa bintana ng kwarto.
Napangiwi ako sa kirot nang bigla akong bumangon, masakit ang buong katawan ko
lalo na sa gitnang parte mg mga hita ko. Bigla ko tuloy naalala ang nangyari
kagabi, Hindi ko na nga matandaan kung ilang beses naming inulit ulit iyon ang alam
ko lang ay madaling araw na kaming nakatulog.
Pagod na pagod na ako pero humihirit pa din sya. Ibinalot ko na lang ang sarili
ko sa puting blanket na may mantsa pa ng dugo.
Sinandal ko ang ulo ko sa Headboard dahil nanlalabo ang paningin ko. Hindi ko
nga pala suot ang salamin ko, nabasag iyon kagabi dahil nadaganan iyon ni Jayred sa
sobrang agresibo nya.
Narinig ko ang pagbukas ng pinto sa banyo at iniluwa nito si Jayred na
nakatapis lang ang pang ibaba at pinupunasan ang basa pang buhok.
Dumapo agad ang tingin nya sa mga mata ko.
"Bumagon ka na. I prepared your breakfast." seryoso nyang sabi at dumiretso sa
dresser. Lihim akong napangiti sa sinabi nya.
 First time nya akong pinaghanda ng pagkain. Dapat lang dahil sa sakit na
naranasan ko kagabi ay deserve ko iyon.
"At, wag ka na ding pumasok muna if you're still sore."Namula ang mukha ko
noong sabihin nya iyon at nang humarap sya sa akin at nagsimulang magbihis sa
harapan ko. Nakatitig lang ako sa kanya, kahit kailan talaga ay namamangha pa din
ako sa laki ng 'lawit' nya.
"and Alisson, inumin mo ito." May inihagis sya na bote sa paanan ko. Kinuha ko
ito at tiningnan, It's a pills.
"Ayaw ko pang magkaanak, lalo na sa'yo." Napaawang ang labi ko na nilingon sya
at nakita kong titig na titig sya sa akin, sa mga dibdib ko pala na natatakpan lang
ng blanket, bahagya pa syang lumulunok at nag-iwas ng tingin.
Bahagya akong tumango kahit na pigil na pigil ang luha ko. Hayop sya,
pagkatapos ng ginawa nya sa akin sasabihin nya na ayaw nyang magkaanak sa akin?
Demonyo sya.
Jayred
Nananatili lang akong nakatitig sa professor ko pero wala akong maintindihan sa
mga sinasabi nya. Who the fuck cares anyway.
The only thing in my mind is Alisson, the way her boobs bounce why I'm banging
her. Shit! that was perfect.
I am so surprised when i saw her body, Hindi ko naman akalain na itinatago nya
sa ganoong klaseng damit ang perpekto nyang katawan but in the other side ay pabor
iyon sa akin, atleast ako lang ang makakakita ng katawan nyang iyon.
The way she moaned my name is priceless. It was the best sex in my entire sex
life.
She's damn hot. Lalo na ang mga mata nya, when i remove her eyeglass i was so
mesmerize, Parang natitigan ko na ang mga mata na iyon before.
Shit! naninikip ang pantalon ko, iniisip ko pa lang sya ay ganito na ang epekto
sa akin. Kagabi ay halos hindi ko na sya tinigilan, kung hindi ko pa makita na
pagod na pagod na sya ay wala akong balak lumubay.
Kahit kanina, Nakita ko lang na bahagyang nakalitaw ang cleavage nya ay balak
ko na syang talunin sa kama, pinagpapawisan tuloy ako. Shit!
She's driving me crazy!
Naiinis na tumayo ako at lumabas na sa classroom. Wala naman akong ibang
natututunan e.
I was walking in the hallway ng makasalubong ko si Julie, one of my flings.
"Hey, darling." malandi syang lumapit sa akin at niyapos ako na parang linta.
She's pretty hot, ilang beses na din namang may nangyari sa amin, she was good
tho, kaya nang halikan nya ako ay ginantihan ko na, I think she can satisfied me.

"You look so bored, wanna have fun?" She winked at me.

Hinitak nya ako patungo sa bakanteng kwarto at nagpatianod lang ako, parang
hindi ko naman gusto ng makipag sex ngayon, i mean sa kanya, Kung si Alisson sana
sya ay pwedeng pwede pa.
I was a beast last night, sobrang agresibo ko at parang gutom na gutom. She has
a different impact to me, She is different from the other girls i used to fuck.
Pagkapasok namin ay agad nyang ini-lock ang pinto, she started kissing me but i
refuse to kiss back, There is something na pumipigil sa akin.
She unbuttoned my polo along with my pants. Nakatayo lang ako doon, watching
her, pinapakiramdaman ko kasi ang sarili ko kung may epekto ba sya but i guess ay
wala.
She's kissing my neck down to my chest kaya mahina ko na syang inilayo sa akin.
"You need to stop." sabi ko sa naiinis nyang mukha at sinimulan ng isara ang
polo ko.
"But why? Ayaw mo ba ng foreplay? You just want us to fuck?" Lumapit muli sya
kaya ako na ang lumayo.
"I'm sorry, i need to go." Tinalikuran ko na sya at pinihit ang pinto pero wala
pa mang dalawang hakbang ay hinitak na naman nya ako at pinaghahalikan.
"Stop Julie. I'm not in the mood okay?" Inilayo ko sya sa akin pero mas nainis
ang mukha nya.
"You are not in your fucking mood? kanina nga ay halos lumabas ang alaga mo
dyan sa pantalon mo tapos ngayon you're telling me that you're not in your fucking
mood?" Halos umusok na ang ilong nya sa galit kaya napasintido ako.
"Stop nagging!" Yun lang at tumalikod na ako. This bitch is pissing me off! Big
time.
"You're telling me to stop? You just fucking reject me tapos ay sasabihin mong
tumigil ako? No man ever dare to reject me!" Pumadyak na sya kaya mas nainis ako.
"I have a wife! hindi ko kayang makipagsex sayo so stop! will you?" Nakita kong
napanganga sya at halos lumuwa ang mata.
"W-what?" Hindi sya makapaniwala.
Nagkibit lang ako ng mga balikat at iniwan na sya doon. Excited na akong umuwi,
I don't know why, i want to touch Alisson, I want to feel her.
Halos paliparin ko na ang kotse para marating ang condo kaya gusto ko ng isumpa
ang traffic, Just by thinking how she looks while I'm fu cking her ay nananayo na
ang mga balahibo ko.
When i reached our unit ay nagmamadali akong nagdoorbell pero nakadalawang
doorbell na ay hindi pa din nagbubukas ang pinto kaya naisipan ko ng buksan iyon.
I am fucking stupid, alam ko naman ang code pero hinintay ko pa na si Alisson
ang magbukas ng pinto dahil gusto ko na sya ang unang bumungad sa akin pagkauwi. I
am so crazy.
Pagkapasok ay una ko syang hinanap ng mga mata ko. Hindi ko sya naabutan sa
sala tulad ng dati kaya nagtaka ako.
You're the fear, I don't care
Cause I've never been so high
Follow me to the dark
Let me take you past our satellites
You can see the world you brought to life, to life
So love me like you do, love me like you do
Love me like you do, love me like you do
Touch me like you do, touch me like you do
What are you waiting for?
Napakunot ang noo ko ng marinig na may nanggagaling na tunog sa kusina kaya
tinungo ko ito.

Fading in, fading out

On the edge of paradise
Every inch of your skin is a holy grail I've got to find
Only you can set my heart on fire, on fire
Yeah, I'll let you set the pace
Cause I'm not thinking straight
My head spinning around I can't see clear no more
What are you waiting for?
There, i saw Alisson dancing, swaying her hips like a club dancer, only wearing
a towel that covered her perfect body. Her hair was wet, and so I am.
"Love me like you do, love me like you do" Sinasabayan pa nya ang kanta habang
nakaharap sa niluluto at lalong pinagbutihan ang paggiling.
And again, biglang nanikip ang pantalon ko. Shit Alisson!
Love me like you do, love me like you do
Touch me like you do, touch me like you do
What are you waiting for?
"Yeah, I'll let you set the pace
Cause I'm not thinking straight
My head spinning around I can't see clear no more
What are you waiting fo--" Napahinto sya sa pagkanta ng lumingon sa gawi ko, she's
not wearing her eyeglass na nasira ko kagabi kaya mas natitigan ko ang maganda
nyang mga mata.
Namula sya at nagiwas ng tingin kaya napangisi ako. She's turning me on, big
time.
 Nagmamadali ko syang nilapitan at siniil ng halik, i am craving for more kaya
inupo ko sya sa sink sa gilid ng lababo, Hinila ko na ang towel na bumabalot sa
perpekto nyang katawan at natulala na naman ako sa ganda nito.
I never mesmerized by a body of woman like this before. Ito ang pinaka
magandang katawan na nakita ko kaya inumpisahan ko na ang dapat gawin.
Mukhang aabutin kami ng hating gabi dito.
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 11

Tulad kahapon ay nagising ako na masakit ang katawan dahil

hindi na naman nya ako pinatulog. He is so eager at parang walang kapaguran.
Nilingon ko ang orasan sa gilid at napatapik ako sa noo ng makita ang oras.
It's 9 in the morning pero heto pa din ako at nakahiga sa kama.
Buti na lang at walang pasok ngayon, wala na si Jayred sa tabi ko kaya bumangon
na ako at tinungo ang banyo. Masakit ang ulo ko at kumakalam ang tiyan ko dahil
hindi ako nakakain kagabi.
I was about to cook food kahapon pero laking gulat ko ng umuwi sya agad,
sobrang nahihiya ako sa ayos ko na naabutan nya, I am fresh from the bath at
isiningit lang ang pagluluto.
I am singing and dancing for damn sake! Nakakahiya talaga. Kumuha ako ng
toothpaste mula sa cabinet kaya natanaw ko ang pills na ibinigay nya sa akin.
Shit! Hindi ako nakainom kahapon dahil masyado akong nainis sa sinabi nya na
ayaw nyang magkaanak, lalo na sa akin. Mamaya na lang ako iinom kapag may laman na
ang tiyan ko.
Nagsimula na akong maligo at magbihis, I wear pants and a simple shirt.
Narealize ko kasi na napakainit sa labas kapag nakasuot ako ng long sleeves at
palda.
Dahil sira pa ang salamin ko ay sinuot ko ulit ang contact lense ko. Sinubukan
ko ding maglagay ng konting powder at lip gloss.
Kinuha ko na ang cellphone ko at lumabas ng unit. May appointment kasi ako sa
Orthodontist ko ngayon. Today is the day na napag usapan namin na aalisin ang
braces ko.
Maganda na kasi ang ipin ko at wala ng sira, Ilang taon na din naman akong
nakasuot ng braces, since i was little ay nakakabit na ito sa mga ngipin ko. I
think it's time to remove it.
Jayred
"Ito miss, mayroon ba kayong ganito na hindi sobrang ikli? Ito din, bibilhin ko
na. Mayroon bang small size nito? Yun din ay kukuhanin ko, Ito pa, Ayun pa." Bigay
lang ako ng bigay ng mga damit sa saleslady na titig na titig sa akin at
nagpapacute pa.
Kahit ayaw kong umalis sa Condo at mas gusto kong titigan na lang magdamag si
Alisson ay umalis ako ng maaga para ibili sya ng mga damit.
Anniversary kasi ng parents ko at may party mamaya.
I am so damn ironic, dati ay ayaw kong magstay sa condo na yun dahil naiinis
ako kapag nakikita ko sya pero ngayon ay parang ayaw ko ng umalis ng condo at gusto
ko ay sya ang unang makikita ko.
Baliw na yata ako.
"Sir, kukunin nyo po lahat?" Aniya at lalong nagpacute kaya napairap ako. Ali
is cuter lalo na kapag nahihiya sya.
"Oo. for MY WIFE." i emphasized the word para tigilan na nya ang paglalandi.
Nakita ko naman na parang napahiya sya kaya bahagya na lang syang tumango at
naglakad papuntang counter kaya sumunod na din ako para makuha ang mga pinamili.
"37,564 pesos sir." Inabot ko na ang bayad at nagmamadaling lumabas. I didn't
even bother to get the change dahil gusto ko ng umuwi. Dumaan ako sa isang
restaurant para bumili ng pagkain namin ni Alisson, Baka kasi tulog pa sya at hindi
nakapagluto.
Nagmamadali akong lumabas ng mall para makauwi na, iniisip ko pa din ang
pagiiba ng ugali ko towards her, parang gusto ko sya laging makita, ayaw kong
mawala sya sa paningin ko at lagi syang pumapasok sa isip ko.
I think i am addicted to her. Iba ang pakiramdam kapag kasama ko sya, May
nararamdaman ako na hindi ko pa nararamdaman sa ibang babae kahit kay Adisson,
Siguro ay dahil hindi lang nya ako basta nasa-satisfied kung hindi she make me
crave for more.
Hindi ko nga alam kung bakit hindi ko na magawang tumingin sa iba, I mean, para
kasing I am so contented sa kung ano ang ibinibigay ni Alisson.
May pilyo na naman akong naisip ng nasa harap pa lang ako ng pinto ng unit
namin. Sa sofa naman namin gagawin this time, napangisi ako sa naisip, I am so damn
pervert.
"Alisson." I called her dahil wala sya sa sala at wala din akong naririnig na
ingay mula sa kusina tulad kahapon, What happened yesterday was amazing, I feel so
complete but i don't know why.
"Alisson!" Umakyat na ako sa kwarto pero wala pa din sya, Tiningnan ko ang
banyo pero wala din sya doon, hinanap ko sya sa bawat sulok ng unit ngunit hindi ko
sya makita kaya naiinis na kinuha ko ang phone ko para sana tawagan sya kaya lang
ay naalala ko na wala akong number nya.
Kainis! Akala ko pa naman ay maaabutan ko sya na nakatapis at nagsasayaw tulad
kahapon pero bakit wala sya? Umupo muna ako sa sofa at hinintay sya ng ilang
minuto.
Hindi na ako makapagtimpi ng hindi pa din sya dumadating, Bigla tuloy akong
kinabahan.
"Shit!" Nagmamadali kong tinungo ang walk in closet nya at nakahinga ako ng
maluwag ng makita na kumpleto ang mga damit nya. Ibig sabihin ay hindi nya ako
nilayasan.
"Jayred. Anong ginagawa mo sa closet ko?" Nilingon ko ang kadadating na si
Alisson sa kwarto namin.
Napalunok ako ng makita sya, she looks so hot lalo na sa ayos nya ngayon,
Nakakapanibago na hindi sya nakasuot ng old made clothes.
Mas gumaganda yata sya ngayon o nahuhumaling lang ako sa kanya? One thing I
love with her is her eyes, ang inosente nitong tingnan.
"Where have you been?" Agad akong lumapit sa kanya at niyapos sya. Parang
nawala lahat ng kaba na nadama ko kanina.
"Sa, Orthodontist ko lang." Aniya at nakakunot ang noo na tiningala ako, agad
ko naman syang hinalikan ng malapit ang labi nya sa akin.
Pinalalim ko ang paghalik sa kanya ng maramdaman ko na tumutugon sya, Hinawakan
ko ang magkabila nyang hita at binuhat patungo sa sala. Kanina ko pa gustong gawin
iyon sa sofa.
"T-teka lang, bakit dito mo pa ako dinala sa sala?" Nakatitig lang ako habang
nagsasalita sya, para kasing pati ang boses at pagbuka ng bibig nya ay hot sa
paningin ko.
"Sa susunod huwag kang aalis na hindi nagpapaalam sa akin okay?" Tinitigan nya
ako na parang nagulat, kahit ako din naman ay nagulat sa mga sinasabi ko e, pati
tono ng boses ko ay napaka lambot, para akong kumakausap ng bata.
"Wala ka naman kasi e, kaya hindi ako nakapagpaalam. Sorry." Ngumuso sya at
bahagyang yumuko kaya napangiti ako. She's so adorable.
"It's okay, huwag mo ng uulitin okay?" I lifted her chin at bahagya syang
tumango. I start kissing her again, Her soft damn lips are driving me wild. Damn
it.
Alisson, what are you doing to me? It's driving me crazy.
Hi guys :) If you wanna ask something about my stories and stuff ay please go
to my profile and post something in my timeline using '# AskApple' thanks :)
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Chapter 12

Suot ko ang isang blue cocktail dress na ibinili sa akin ni

Jayred kanina, medyo hapit ito sa katawan ko kaya kitang-kita ang kurba ko, medyo
maikli din ito at mababa ang neckline kaya medyo naiilang akong suotin. Lahat naman
kasi ng binili nya ay ganito ang disenyo, ito na nga ang pinaka desente at hindi
masyadong bulgar.
Hapon na at pupunta kami sa bahay ng magulang nya dahil may party ang mga ito.
Kinakabahan ako dahil ngayn ko na lang ulit makikita ang pamilya nya pagkatapos ng
kasal namin.
Natatakot ako sa mama at ate nya, samantalang magaan ang loob ko sa bunso nyamg
kapatid at sa ama nya dahil mabuti ang pakikitungo nila sa akin una pa lang.
Huminga ako ng malalim at kinuha sa dresser ang make-up kit na bigay sa akin ni
ate Adisson noon. Marunong naman akong mag-ayos kahit papano dahil natuto ako
habang pinapanood ko sya dati.
Naglagay lang ako ng manipis na make-up dahil hindi naman ako sanay na maglagay
ng kahit ano sa mukha. Kung hindi lang kailangan na magmukha akong presentable ay
hindi talaga ako maglalagay ng mga kulurete.
Hindi naman ako kagaya ni ate na makapal lagi ang ayos. Sumunod kong inayos ang
buhok ko, kinulot ko lamang ang dulo nito at hinayaang naka baba. Hindi naman ako
nahirapan dahil natural na wavy naman ang buhok ko.
Patapos na ako ng may kumatok sa pinto.
"Alisson, matagal ka pa ba?" Tanong ni Jayred na nasa labas ng kwarto at
mukhang naiinip na.
"Ah. sandali na lang 'to." Sagot ko at sinimulang isuot ang sapatos, unang
beses kong magsuot ulit ng high heels, tinuruan na kasi ako dati ng baklang
kaibigan ko na nasa ibang bansa na.
"Okay. I'll wait outside okay?" Sagot naman ng asawa ko kaya mabilisan ko nang
isinuot ang mga alahas ng mama ko na bigay
ni manang sa akin, para sa'kin daw talaga ang mga ito. Inihabilin ni Mama kay
manang na ibigay sa akin ito bago sya mawala.
Hinablot ko na ang pouch ko na nasa kama at nagmamadaling lumabas. Baka kasi
magalit na naman si Jayred kung magmamabagal pa ako.
"Tara na." Nilapitan ko sya, agad naman nyang hinawakan ang kamay ko habang
nakatuon pa din ang pansin sa cellphone na hawak nya.
"Wala ka na bang naiwa--" Sunod-sunod ang paglunok nya nang lumingon sa akin.
Kinagat nya ang kanyang labi habang titig na titig sa kabuuan ko. Medyo nailang ako
sa klase ng pagtitig nya sa akin.
Mula ulo hanggang paa ay sinusuri nya ako.
"Masyadong revealing ang suot mo." Bumalik ang tingin nya sa mukha ko at hinawi
ang ilang hibla ng buhok ko.
"P-panget ba?" Nag-aalangan kong tanong, baka hindi sa akin bagay ang mag-ayos
ng ganito.
"NO! You look so wonderful. Kaya lang ay masyado kang hot." Kinindatan nya ako
habang itinataas ang dress ko upang maitago ang cleavage ko na bahagyang nakikita
sa suot ko.
Pinamulahan ako ng pisngi kaya dinamba ko na lang sya ng yakap para maitago ang
hiya ko, kinikilig kasi ako.
Ngayon lang nya ako pinuri ng wala kami sa kama, napatawa sya ng mahina dahil
sa kahihiyan ko ngayon.
"Let's go?" Pag-aaya nya. Tiningnan ko ang oras sa relong suot ko, Baka
nagsisimula na ang party at mahuli kami, nakakahiya lalo na sa magulang nya.
Tumango naman ako at pinagbuksan nya pa ako ng pinto ng kotse
"Dapat pala hindi ganyan ang mga binili ko sa'yo. Dapat ay iyong balot na balot
ka." Nakangusong turan ni Jayred habang nagmamaneho.
Napangiti ako, kinikilig ako sa kanya.
 ---
"Mama" Humalik si Jayred sa mama nya na nakataas ang brown na kilay saakin.
Napayuko na lamang ako habang nasa likod nila.
"Ate Ali!" Napalingon ako sa batang babae na tumakbo payakap sa akin. Si
Emerald ito.
"Hi Em." Ginantihan ko ang yakap niya at matamis ko syang nginitian, ngunit
nawala din ang mga ngiti na iyon ng lumakad papunta sa amin ang ate nya.
Katulad ng mama nila ay nakataas ang mga kilay nito sa akin, animo ay
nanghuhusga sila.
"Himala yata Red, mukhang tao ngayon ang asawa mo." Ngumisi pa si ate Fushia at
nilagpasan ako.
"Dapat lang, nakakahiya sa mga tao kung hindi kaaya-aya ang itsura ng asawa ni
Red." Dagdag pa ng mama nya kaya lalo akong napayuko.
Hinihintay kong ipagtanggol nya ako sa mama at ate nya pero hindi sya kumikibo,
hinahayaan lang nyang maliitin ako ng pamilya nya.
Sa kama lang magaling ang lalaking ito. He has no dick dahil hindi man lamang
nya ako kayang protektahan mula sa mga pananalita ng iba.
Sabagay, sino ba ako? Nilingon ko sya ngunit nananatiling walang reaksyon ang
mukha nya. Kung si Ate Adisson ang sinasabihan ng ganyan ng mama at ate nya ay baka
itakwil na nya ang pamilya pero kung ako lamang ay ano nga ba ang pakialam niya?
---
Ilang minuto lang ay nagsimula na ang party. Maraming bisita ang mga dumalo,
nananatili lang ako sa isang tabi dahil wala naman akong kilala dito, si Jayred ay
nasa barkada nya malapit sa pool.
"Alisson." Hindi pa man ako tumitingin ay alam ko na kung sino iyon. Inangat ko
ang aking mukha para lang makasalubong ang mga mata nya na kamukha ng akin.
"Ate Adisson." Mahina kong naibulong Niyapos na lang nya ako bigla at ganun din
ako, namiss ko si Ate. Lagi kong iniisip kung nasaan ba sya at kung mabuti ba ang
kalagayan nya.
"Ate, anong ginagawa mo dito? Hindi ba nasa ibang bansa ka?" Ngumiti lang sya
ng tipid at hinila nya ako paupo.
"Mahabang kwento, kamusta ka na? Kayo ni Jayred? You look so gorgeous Ali."
Namumugto ang mga mata nya at pilit na ngumingiti sa akin.
Ngumiti din ako ng pilit. "Ayos lang." Pagsisinungaling ko.
Hindi ayos at baka hindi na umayos pa dahil nandito ka na ulit.
"Talaga? Buti pa ikaw." Mahina nyang sabi. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang
ilang pasa sa braso nya. Napakunot ang noo ko, nagmamadali nyang itinago iyon ng
makita nya na doon nakapako ang tingin ko.
"T-tara. Sa pool tayo." Itatanong ko sana kung saan nya iyon nakuha pero
inunahan na nya ako.
Lahat ng tao sa mga daraanan namin ay nasa amin ni ate ang atensyon. Maganda
kasi at sexy si Ate Adi kaya sanay na sya sa mga ganito.
Napalingon ako sa gawi nila Jayred at nakita kong nakatingin sila sa amin. Ang
mga mata nya ay nakapako kay Ate Adisson, Ang sakit.
Ibinaling ko na lang ang paningin ko sa ibang bagay dahil ang sakit sa mata na
makita ang asawa ko na parang walang ibang nakikita kung hindi ang kapatid ko.
"Ate Ali!" Napatingin ako kay Emerald na humahangos papunta sa akin.
"Bakit Em?"
"Hinahanap ka ni kuya Sky, nasa loob po sya." Yun lang at nagtatakbo na ito
paalis.
"Si Sky?" Natatarantang tanong ni ate sa akin.
Tumango ako. Lalo naman naging balisa ang mukha nya. Nakakapagtaka na hindi sya
masaya nang malaman na nandito si Sky samantalang dati ay nagtatatalon na sya sa
kilig.
"Pupuntahan ko muna sya ate, baka may sasabihin na importante." Nagaalangan
syang tumango sa akin.
Nang makapasok ako sa loob ay hindi ako nahirapang mahanap sya. Nakaupo sya sa
sofa at umiinom ng wine.
"Sky!" Agad ayang napalingon sa akin, Para siyang gulat na gulat nang makita
ako kaya medyo nailang ako.
"Alisson? Wow!" Hinagod nya ako ng tingin mula ulo hanggang paa kaya lalo akong
nailang sa kanya.
"B-bakit mo ako hinahanap?" Naupo ako sa tabi nya, binigyan naman nya ako ng
pwesto.
"Wala lang. Miss na kita." Pilyo nyang saad kaya napatawa ako.
Nagkwentuhan lang kami tungkol sa maraming bagay bago namin naisipang maglakad-
lakad sa garden. Tahimik dito at walang tao, masarap ang simoy ng hangin at madamng
magagandang bulaklak.
"I miss you so damn much." Napahinto kami sa paglalakad ng marinig ang boses na
iyon.
Jayred.
Nilingon namin ang pinanggagalingan ng boses at natagpuan ng mga mata ko ang
asawa ko at si Ate Adisson na halos magkayakap na.
Para akong sinaksak patalikod sa nakita ko, lalo na ng maglapat ang mga labi
nila.
Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak ni Sky sa braso ko.
"Ali. Umalis na tayo." Hinila nya ako paalis sa lugar na iyon pero nananatili
lang akong nakatayo at nakamasid sa kanila.
Hinahayaan kong maramdaman ko lahat ng sakit para kapag sobra na at hindi ko na
kaya ay hindi na muli ako lilingon pabalik sa kanila... Sa kanya.

LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 13

Mugto ang mga mata ko nang humarap ako sa salamin. Ilang

oras ba ako umiyak kagabi? Hanggang sa matapos yata ang party ay umiiyak ako.
Ang sakit kasi.
Magdamag lang akong naglalabas ng hinanakit kay Sky, iniyakan ko sya hanggang
sa pagod na akong umiyak.
Nagtaka ako ng hindi man lamang nagulat si Sky nang malaman nya na asawa ko ang
pinsan nya.
Parang matagal na nyang alam iyon, Hindi ko naman sinasabi sa kanya.
Madaling araw nang natapos ang party, nang magkita kami ni Jayred ay hindi ko
sya pinansin, ganoon din naman sya sa akin.
Parang hangin lang ako kung daanan nya. Parang wala siyang nakikita kung
umasta.
Sumama ang loob ko kay Ate Adisson. Ginawa ko ang lahat. Itinaya ko ang sarili
kong kalayaan para sa pangarap nya pero ano ang ibabalik nya sa akin?
Bumuntong hininga ako at isinuot ang contact lense ko at lumabas na ng banyo.
Hindi man lang nagulo ang kabilang gilid ng kama dahil hindi nya ako tinabihan,
hindi ko alam kung nasaan sya at hindi ko din ginustong alamin pa.
Masyado na akong nasasaktan para alamin pa.
Hindi ko na nga din napansin kung dumating ba si Papa dahil wala akong ibang
ginawa kung hindi umiyak.
Pagbaba ko sa kusina nila Jayred ay nadatnan ko si Emerald na mag-isang
kumakain.
Dito kami nagpalipas ng gabi dahil madaling araw ng natapos ang party at umulan
pa.
"Good morning ate. Kain ka din." Nakangiti nyang bati sa akin pero patuloy pa
din ang pagsubo.
"Good morning. bakit mag-isa ka?" Umupo ako sa tabi nya at nagsimula na ding
kumain hindi ako nakakain ng maayos kagabi e.
"Wala sila e. lagi naman akong mag-isa dito at sila yaya lang ng kasama kapag
walang school."
 Tumango-tango na lang ako. Gusto ko sanang tanungin kung nasaan ang kuya nya
pero nag-aalangan ako. Baka masaktan lang ako sa isasagot nya.
Kumain na lang kami ng kumain ni Emerald.
"Hi guys!" Napalingon kami sa bungad ng kusina at bumungad sa amin si Sky na
may dalang mga paper bags.
"Hi kuya!" Tumayo si Emerald at nagtatakbo patungo kay Sky.
Tumayo na din ako at lumapit sa kanila.
"Ang aga mo po dito." Puna ni Emerald sa kanya, ngumiti lang sya at ginulo ang
buhok nito.
"Nandito kasi ang prinsesa ko." Si Emerald ang kausap niya ngunit sa akin sya
nakatingin. Napayuko ako at medyo lumayo sa kanila. Awkward masyado.
"Okay ka na ba? tsk. look at your eyes." Bumitiw sya kay Emerald at lumapit sa
akin. Inipit nya ang mukha ko gamit ang magkabila nyang kamay.
"O-oo naman." Naiilang na pinalis ko ang kamay nya sa mukha ko. Baka may
makakita sa amin at kung ano pa ang sabihin.
"Kumain na kayo?" Tumango ako.
"Oo, ikaw?" Hindi ako tumitingin sa kanya dahil may iba sa mga titig nya at
hindi ko iyon gusto.
"Tapos na din." Sagot nya kaya nagpaalam na ako sa kanila. Naiilang kasi talaga
ako kay Sky ngayon, iba ang mga tingin nya parang may mali.
Pumasok na lang ako sa kwarto at inayos ang gamit namin, baka pagbalik ni
Jayred ay uuwi kami sa Condo.
Nahagilap ko ang pills na dala ko. Hanggang ngayon ay hindi ko ito iniinom.
Umaasa kasi ako na kung may mabubuo sa amin ay baka mahalin na nya ako.

But i guess, umaasa ako sa wala. Lalo pa at nandito na ang

Ate ay baka tuluyan na niya akong iwan.
Nakahanda naman na ako sa mga pwedeng mangyari. Alam ko naman na kapag bumalik
si ate ay balik sa dati ang buhay ko.
Anino na naman niya ako pero atleast ay masaya ang papa at si Jayred sa
pagbabalik niya.
Bumaba ulit ako sa kusina para kumuha ng tubig, nadaanan ko pa sa sala sina Sky
at Emerald na nagkukulitan.
Ininom ko na ang pills na binigay ni Jayred sa akin at dumiretso na papasok sa
kwarto namin.
Nagayos lang ako ng ibang mga gamit pero napaupo ako sa kama nang manikip ang
dibdib ko.
Bakit ganito? Pinagpapawisan na ako.
"Ate! Umalis na po si kuya Sky, babalik na lang daw sya mama--- ATE!"
---
Jayred
"Ang ganda ni Alisson pare, kaya pala hindi ka na nagpapakita sa amin e."
Kantyaw sa akin barkada ko.
Nandito kami sa condo ni Nick at dito din ako nagpalipas ng gabi because i want
to think properly at hindi ko magagawa yun kung nakikita ko si Alisson. Baka iba
ang maisip ko.
Hindi ko sila pinansin at inisip pa rin ang nangyari kagabi. Nakainom ako at
hindi ko alam kung bakit ko nahalikan si Adisson, Isa lang ang alam ko nung mga
oras na iyon. Wala akong naramdaman na espesyal sa mga labi nya.
Hindi katulad ng nararamdaman ko kapag si Alisson ang hinahalikan ko, nalulunod
ako sa bawat halik nya.
Dapat ay si Adisson ang hinahanap-hanap ko ngayon dahil sya naman ang mahal ko.
Kagabi pa lang ay dapat hinabol ko na sya para manligaw ulit pero hindi ko alam
kung anong iniisip ko at bigla akong nawalan ng pakialam sa kanya.
Hindi ko sinasadya na sabihan sya ng 'i miss you' Akala ko kasi ay iyon ang
dapat kong sabihin pero iba ang nararamdaman ko.
Nang titigan ko ang mga mata nya ay si Alisson ang naalala ko.
Fu ck this! Baliw na yata ako.
 "Mas hot pa pala si Alisson kay Adi. Simple lang pero sexy! Yung curves pare.
Nakakaulol" Dagdag pa ni Cody sa gilid ko.
Napatiim bagang ako, hindi dahil kinumpara nila si Adisson sa asawa ko. Naiinis
ako dahil nakakabastos ang sinasabi nila kay Alisson.
"Shut the fu ck up." Pikon kong bulyaw, gusto ko syang tadyakan right in his
damn face!
"Kapag sawa ka na, pahiram mo naman sa aki---" Hindi ko na sya pinatapos.
Sinapak ko na agad. Putang'na! Ayaw pang lumubay ng demonyo.
"TANG'INA KA! BASTOS KANG HAYOP KA! ASAWA KO YUNG GINAGAGO MO!" Gigil na gigil
ako. Wala akong pakialam kung mapatay ko syang hayop sya.
"Tama na. lasing lang sya, ako na ang bahala." Itinulak na ako ni Coby palayo
sa gago niyang kapatid.
"WAG KA NG MAGPAPAKITA SAKIN! DEMNYO KA! SON OF A BIT CH." Sigaw ko kahit na
malayo na sila.
"Easy bro." Tinapik ni Ethan ang balikat ko.
"Alam mo, kung mahal mo na sya. Huwag mo ng pakawalan, baka magsawa sya sa'yo
niyan." Seryosong turan ng pinsan kong si Ethan.
Nangyari na kasi sa kanya iyon. Nagsawa ang babaeng mahal nya sa pagmamahal sa
kanya.
Hindi ko naman mahal si Alisson.
Pero ayaw ko ding magsawa sya sa akin.
Ayaw kong mawala sya sa akin.
Nalilito pa ako at magulo ang utak ko.
Umuwi na lang ako sa mansyon nila papa para sunduin si Alisson.
"Tama na Emerald." Pagpasok ko pa lang ng bahay ay nadatnan ko na si Emerald na
nakayakap sa isa sa mga katulong namin habang umiiyak.
"Em? What happened?" Dinaluhan ko siya pero hindi niya ako pinapansin. Galit pa
din sya sa akin dahil nakita niyang magkasama kami ni Adisson kagabi at ang gusto
lang daw nya ay ang ate Alisson nya.
"Yaya. Where's my wife?" Tanong ko dito pero lalo lang lumakas ang pag-iyak ng
kapatid ko.
Nagmamadali akong umakyat sa kwarto namin upang hanapin sya ngunit hindi pa
naman ako nakaka dalawang hakbang ay nagsalita na si Emerald.
"She's in the hospital." Nabalot ako ng kaba ng sabihin niya iyon.
"Anong g-ginagawa nya dun?" Humihikbi syang lumapit sa akin.
"Naabutan ko na lang siya na hindi makahinga sa kwarto nyo kaya tinawagan ko si
Kuya Sky." Umiyak na naman sya.
"BAKIT HINDI AKO ANG TINAWAGAN MO? AKO ANG ASAWA NG ATE ALISSON MO AT HINDI SI
SKY!" Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Bigla kasi akong kinabahan.
"WALA KA NAMANG PAKIALAM KAY ATE ALISSON E! SI KUYA SKY LAGI SYANG INAALALA
HINDI KATULAD MO! SANA IWANAN KA NA LANG NIYA." Hindi ko alam kung ano ang
naramdaman ko ng sabihin niya iyon. Ang alam ko lang iyon ang pinaka ayaw kong
mangyari... Ang iwan nya.
Please do read the story of Ethan 'Want you Back' thank you.
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 14

"A-anong nangyari sakin?" Pinilit kong sumandal sa

headboard ng kama kahit parang nauubusan ako ng lakas. Pagmulat ng mga mata ko ay
alam ko ng nasa hospital ako, alam na alam ko because i hate this place.
Nakatingin lang ng mataman sa akin si Sky. Nakasandal sya sa sofa na nasa gilid
ko.
"Sky? Anong nangyari?" Hindi siya sumasagot. Nakatingin lang siya ng masama sa
akin kaya kinabahan ako.
"Allergic ka sa pills kaya hindi ka nakahinga ng maayos." Simple nyang sagot at
tumayo na.
"Ganun ba, salama---"
"Ibinibigay mo pala ang sarili mo sa gagong yun." Pilyo siyang ngumisi ng may
pang-uuyam.
"S-sky, asawa ko s--"
"TANG INA!" Napakislot ako ng padabog nyang itinaob ang silya malapit sa akin.
"S-sky." Bakit ganito sya ngayon? Nakakatakot.
"Iiwanan ka din ng hayop na yun! lalo na nandito si Adisson!" Bulyaw nya sa
akin at napahilamos siya ng mukha.
"Sky. m-mahal ko s---"
"MAHAL KA BA? HUWAG KANG TANGA ALISSON!" Napahagulhol na ako sa sinabi nya.
Tinamaan kasi ako.
"WAKE UP! MATALINO KA! SA TINGIN MO AY DESERVE MO SIYA? YOU DESERVE SOMEONE
LIKE ME.!" Binato niya ang vase sa gilid ko kaya lalo akong napaiyak. Nakakatakot
siya.
"T-tama na Sky." Nagsumiksik ako sa headboard ng kama hanggang sa wala na akong
maatrasan.
"KUNG SEX LANG ANG GUSTO MO SANA AY SINABI MO SA AKIN! AT LEAST AY MAHAL KITA."
Hinubad nya ang shirt na suot kaya napatili na ako. Natatakot ako, kinakabahan ako.
"Ano bang gagawin mo? S-sky! a-ano ba ang nangyayari sa'yo?" Gusto kong tumayo
at magtatakbo pero masakit ang buong katawan ko at hinang-hina ako. Wala akong
lakas.
"AKO NAMAN ALISSON! TRY ME! MAS MAGALING AKO SA KANYA!" Tinakpan ko ang sarili
ko nang papalapit na siya. Nanginginig ako sa takot. Ibang Sky ang nakikita ko
ngayon.
"Sky!" Pinipilit nyang punitin ang suot ko pero nanlalaban ako hanggang kaya
ko.
"Come on Ali. Try me." Hinawakan nya ang buhok ko, halos sabunutan na nya ako
habang hinahalikan ang leeg ko.
"No Sky!" Itinutulak ko sya pero hindi sya natitinag. wala akong kayang gawin
kung hindi umiyak lang ng umiyak.
"Jayred." Humihikbi kong naibulong. Siya lang kasi ang laman ng utak ko at
umaasa akong dadating siya at tutulungan ako kahit imposible.
"SKY!" Biglang bumukas ang pinto at iniluwa nito asawa ko.
Jayred. Dumating nga sya.
Napatigil si Sky sa ginagawa at inilang hakbang lang ni Jayred ang pagitan
namin.
"DEMONYO KA!" Hindi ko namalayang nasa sahig na pala ito at putok ang mga labi.
Hindi pa man nakakatayo si Sky ay sinuntok na naman sya ni Jayred.
Sigaw lang ako ng sigaw habang humihingi ng tulong. Duguan na ang mukha ng
pinsan nya ngunit ayaw pa din nyang tumigil.
"FUCK YOU ASSHOLE! GAGO KA! AKALA MO KUNG SINO KANG MATINO! DAMN YOU SKY!
PAPATAYIN KITA!" Hindi sya tumitigil sa pagbugbog sa pinsan nya.
"Tama na!" Hindi ko napigilang umiyak pero wala siyang pakialam.
Wala na itong malay pero patuloy pa din sya. Ilang sandali pa ay may pumasok ng
mga nurse at naawat siya.
Kahit inilalayo na sa pinsan ay patuloy pa din ang pagtadyak niya dito.

"Jayred." Nilingon nya ako at malumanay na lumapit sa akin.

Inayos nya ang damit ko at hinalikan ako sa mga labi.
Banayad lang iyon kaya lalo akong napahikbi.
"Did he hurt you?" Paos ang boses nya habang hinihimas ang buhok ko.
"A-akala ko, Hindi ka na dadating." Para akong batang iyak lang ng iyak sa
dibdib niya. Pagod na pagod kasi ako. Hirap na hirap.
"I'm sorry. dapat ay hindi kita iniwan." Niyakap niya ako ng mahigpit at
hinalikan sa noo.
---
"I'm sorry. Please forgive Sky Alisson." Nakayukong hingi ng paumanhin sa akin
ng mama ni Sky.
Hindi ako nagsasalita, wala kasi akong maapuhap na sabihin.
"Dala iyon ng trauma niya sa nangyari sa inyo noong mga bata pa kayo. Noong
umalis kami ng bansa ay akala ko magaling na sya pero mas lumala ngayon." Tumango
ako na parang naiintindihan ko ang lahat kahit na ang alam ko lang ay masakit na.
Bakit binabalikan kami ng bangungot na iyon? Sa aming tatlo ay si Jayred lang
ang nakalimutan na ang lahat. Sana nagkaroon na lang din ako ng amnesia para wala
na akong maalalang sakit.
"Nagiiba ang kilos ni Sky sa tuwing nagagalit. Yun ang defense mechanism niya
sa trauma nya. May problema siya sa pag-iisip Alisson, We are very sorry." Saad
naman ng dad niya.
"Okay lang po. Iniintindi ko naman e. Kahit ako din ay may trauma pa sa
nangyari." Ayaw ko ng maalala. Ayaw ko ng maalala ang lahat.
"S-sa labas lang po ako." Nagmamadali akong pumunta sa likod ng mansion ni
papa. Gusto ko ng sariwang hangin. Dito ako tumutuloy ngayon dahil nagmakaawa si
Manang kay papa na gusto nya akong alagaan.
Kung sa sarili kong ama ay wala akong napapala, hindi man lamang niya itinanong
kung okay lang ba ako o maayos na ba ang lagay ko.
Si ate Adisson ay nakikisimpatya sa akin. Alam kong may pakialam siya sa akin
pero parang laging may gusto siyang sabihin.
Hindi na ako iniiwanan ni Jayred mag-isa. Nakabantay siya sa akin ngunit parang
wala sa akin ang isip niya.
Alam kong mahal na mahal niya si Ate Adisson at kahit masakit ay pinipilit kong
tanggapin na lang.
Ganun naman talaga ang role ko. Ang masaktan na lang.
Awang-awa na ako sa sarili ko lalo na kapag iniisip ko ang mga nangyayari sa
buhay ko, Mabait naman ako ah? Sinusubukan ko namang tanggapin lahat, intindihin
lahat pero bakit ganito?
Do I deserved this?
Mahal ko si Jayred, mahal ba niya ako? Asawa ang turing ko sa kanya pero
parausan lang ako para sa kanya.
Mahal ko si papa, mahal ba niya ako? Nirerespeto ko siya bilang ama pero hindi
niya ako tinuturing na anak.
Lahat ng mahal ko sinasaktan ako, Ano pa ang silbi ko? At this moment ang gusto
ko na lang ay mamatay.
"I'm pregnant." Hagulhol ang nagpabalik sa akin mula sa realidad.
"With who?" Nilingon ko ang pinanggagalingan ng boses. Boses iyon ni Jayred.
"Si S-sky ang ama. Noong nasa abroad ako ay nagkita kami, may nangyari sa amin.
A-akala ko ay o-okay na, m-mahal ko siya at ibinigay ko ang sarili ko sa kanya pero
u-umabot sa point na... na s-sinasaktan na niya ako. H-he is sick! May sakit sya sa
pag-iisip." Fear. Iyon ang mababakas ko sa boses nya. Ni Ate Adisson.
"Kailan pa?"
"3 months. Now tell me, do you still love me?"
"I love you." Tumulo lang ang luha ko pero mabilis ko ding pinalis iyon. Hindi
pa ba ako sanay? Buong buhay ko ay umiiyak ako, bakit hindi nauubos ang pesteng
luha na ito?
---
"Babalik kami Alisson para dalawin ka." Hinawakan ng mama ni Sky ang kamay ko
habang nagpapaalam. Tumango lang ako sa kanila at nagpasalamat.
Nakipagkita sila sa amin dito sa Restaurant upang pag-usapan ang tungkol sa
kasong gustong isampa ni Jayred kay Sky.
Kahit na pinsan niya ito ay galit na galit siya dito.
"Mauna na kami Don Alberto." Paalam nila kay papa na seryoso lang ang tingin
hanggang sa makaalis sila.
"Let's go inside the car." inaya na ako ni Jayred papasok pero hindi ko siya
pinansin. Nagbulag-bulagan lang ako at nagbingi-bingihan.
"Mauna ka na." Sagot ko sa kanya.
"Tara na sa loob." Pagpilit niya sa akin pero hindi ko siya ulit pinansin. I
can't stand him.
 "I said let's go insi----"
"ATE!" Hindi na niya naituloy ang sasabihin nang sumigaw ako. Isang malaking
truck ang papalapit sa kinaroroonan ni ate Adisson habang papatawid siya sa
kalsada.
Hindi ako nagdalawang isip na takbuhin ang kinaroroonan niya. Ang nasa isip ko
lamang ay buntis siya. Kailangang mabuhay ng bata.
"ALISSON DON'T!"
"ANAK! HUWAG!" Magkasabay na pagpigil sa akin ni papa at Jayred but i don't
look back. Para saan pa? I want to save a life and end my own life.
Sobrang inspired ako ngayon at hugis puso yata ang mga mata ko kaya tuloy-tuloy
ang Update.
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 15

"Manang. Gusto ko pong pumunta sa party ng kaibigan ko."

Nakasimangot akong yumakap kay manang.
"Kanino anak? Doon ba sa bagong lipat?" Niyakap nya din ako at dinala sa sofa.
"Opo. Si Jayred manang." Siya ang una kong kaibigan, nakilala ko siya sa park
noong isang araw na tumakas ako sa amin, Hindi kasi ako pinapalabas ng bahay ni
papa.
"Pero anak, alam mong magagalit ang papa mo hindi ba?" Bahagya akong tumango,
lagi namang galit sa akin si papa.
"Manang, sandali lang naman po. Hindi ako magtatagal, babatiin ko lang siya ng
happy birthday." Pinagsalikop ko pa ang mga kamay at pinaghahalikan sya sa pisngi.
Si Manang ang tumayo kong ina mula noong namatay si mama dahil sa akin, namatay
sya dahil mas pinili nya na mabuhay ako, iyon ang rason kung bakit galit si papa sa
akin, dahil nabuhay ako.
"O, sige, basta sandali lang, Dapat ay hindi maabutan ng papa mo na wala ka sa
bahay. Naiintindihan mo ba Alisson?" Sunod-sunod na tango ang ginawa ko habang
naglulundag.
"Salamat manang. I love you po."
"Jayred!" Masayang bati ko sa batang nakasuot ng Batman.
Agad siyang lumingon sa akin at kumaway.
"Hi, bata sa park." Nakangiti niya akong nilapitan.
"Happy Birthday." Masaya kong bati sa kanya habang inaabot ang drawing ko.
Yun lang kasi ang kaya kong ibigay sa kanya.
"Wow! Ikaw ang nagdrawing?" Nagulat kami ng sumulpot ang isang batang lalaking
nakasuot ng spiderman at inagaw kay Jayred ang drawing ko.

"Ah. Oo" Nahihiya kong tugon, ang maipagmamalaki ko lang ay

magaling ako sa pagguhit.
"Ang galing. Ano bang pangalan mo?" Pumapalakpak na tanong ng batang nakasuot
ng spiderman.
"Oo nga, hindi mo pa sinasabi sa akin." Dagdag pa ni Jayred na binabawi ang
sulat sa batang si Spiderman.
Hindi ko nga pala nasabi kay Jayred ang pangalan ko noong isang araw dahil
nagmamadali akong umuwi, baka kasi umuwi na si Papa at magalit na naman sa akin.
"A-adisson ang pangalan ko." Ayaw kong sabihin na ako si Alisson dahil kaibigan
ni papa ang papa ni Jayred at baka malaman ni papa na nagpunta ako dito.
Kung si ate Adisson ay Hindi sya magagalit pero hindi makakapunta ang ate dahil
may lagnat siya.
"Ako naman si Sky, pinsan ko si Jayred." Nakangiting pakilala sa akin ng batang
spiderman.
"Adisson, crush na kita okay?" Nagulat ako ng biglang halikan ni Jayred ang
pisngi ko.
Nagising ako dahil sa panaginip na iyon, That was 10 years ago.
Bumabalik na naman sa akin ang lahat, kung paano ko siya unang nakilala at kung
paano nagsimula ang lahat.
Huminga ako ng malalim at sinubukang sumandal sa headboard ng kama.
Masakit ang buong katawan ko, Naaalala ko na ang nangyari, Iniligtas ko si ate
at ang anak niya.
Napangisi ako nang makita na nasa hospital ako, bakit binuhay pa nila ako? Mas
masaya kung pinabayaan na lang nila ako.
Nilingon ko ang gilid ng kamang hinihigaan ko nang may humawak sa kamay ko.
Si Jayred. Natutulog siya, Nakasubsob ang mukha niya sa kama ko habang nakaupo
sa upuan.
Sa kabilang gilid ay si papa na ganoon din ang pwesto, Bakit sila nandito?
Inaabangan siguro nila kung kailan titigil ang paghinga ko.
Bakit sila ang nandito? Sila ang huling tao na inaasahan ko dito.
Binawi ko ang kamay ko mula sa pagkakahawak ni Jayred, sinubukan kong alisin
ang mga aparatong nakakabit sa akin.
"Ali!" Napatigil ako sa ginagawa ko ng magising si Jayred, agad niya akong
niyakap ng mahigpit, iyong hindi na ako makahinga.
"Ali! Oh god! mabuti at gising ka na, may masakit ba sa'yo? Nagugutom ka ba?
Gusto mong kumain? Ano? Tell me." Nakatitig lang ako sa kanya habang natataranta
siya at hindi alam kung ano ang gagawin.

"Nasaan si manang? Bakit kayo ang nandito?" Hindi ko alam

kung saan nanggaling ang lamig ng boses ko.
"Anak! Gising ka na pala, sa wakas after 3 weeks at nagising ka, may gusto ka
ba? May kailangan ka?" Nilingon ko si papa na katulad ni Jayred ay Hindi din
mapakali.
"Anak? Wala ho dito si ate Adisson kaya wala kang anak dito, isa pa, hindi
ninyo kailangang gawin ito." Minasahe ko na lang ang ulo ko na medyo kumikirot na.
"Anak, nagaalala lang kami sa'yo." Nakayukong saad ni papa.
"Nag-aalala? Kailan pa po? Kung kailan muntik na akong mamatay?" Puno ng
pagiging sarkastiko ang boses ko, Hindi ko alam kung saan nanggagaling, ang alam ko
lang ay nasasaktan ako. Parang umaapaw ang sama ng loob ko.
"Alisson, gusto ka lang naming alagaan." Binalingan ko si Jayred na malamlam
ang mga mata, magulo ang buhok at mukhang wala pang tulog at kain.
"Sanay naman akong walang nag-aalaga kaya umalis na kayo, nasaan ba si manang?
Hindi ko kayo kailangan." Pinipilit kong tumayo pero pinipigilan nila ako.
"You need to rest Ali. Nasa bahay si manang at binabantayan ang ate mo."
Kalmado ang boses ni papa ngunit paos din ito.
"Si ate? Okay lang ba? Yung baby niya? Kamusta sila?" Ngayon lamang pumasok sa
isip ko si ate at ang baby niya, sana ay ayos lang sila.
"She's fine. Dinugo siya kahapon kaya kailangan niyang umuwi at magpahinga."
Sagot ni papa sa akin, pareho silang matiim ang pagkakatingin sa akin. Parang gusto
nilang umiyak ngayon ngunit pinipigilan lang.
Gustong umiyak dahil buhay pa ako? Dahil hindi pa ako namatay? dahil Hindi pa
ako mawawala sa buhay nila?
"Why did you do that?" Nanginginig ang boses ni papa katulad ng panginginig ng
luha niya.
"Ang alin po? Ang ituring kayong ama kahit na hindi anak ang turing niyo sa
akin?" Nalalasahan ko ang pagiging sarkastiko ng mga salitang binibitawan ko.
Dapat ay masaya ako dahil nakikita ko ang pagaalala ng sarili kong ama pero
hindi ko alam kung bakit wala ng puwang ang saya sa dibsib ko, siguro ay puno na
ito ng galit at sakit.
"I'm sorry anak. Hindi mo dapat ginawa iyon, you almost killed yourself to save
your sister."
 Anak, ilang beses na niya akong tinawag na 'anak' ngayong araw pero wala akong
maramdaman, dapat ay umiiyak ako sa tuwa ngunit gusto kong umiyak sa galit.
"Kapag ang ate ang namatay, malulungkot kayo." Pinipigilan ko ang luha ko
habang nakatingin kay papa na katulad ko ay pigil ang luha.
"Kapag ako ang namatay ay wala namang mababago hindi ba? Baka nga matuwa pa
kayo." Kinagat ko ang pang-ibabang labi para pigilin ang paghikbi, ang bigat ng
pakiramdam ko.
"No Alisson, Hindi mo dapat sinasa--"
"Hayaan mo akong magsalita, Hayaan mo akong sabihin ang lahat. Ayaw kong
marinig ang boses mo at ayaw kong marinig ang mga kasinungalingan mo." Putol ko sa
sasabihin ni Jayred, Masama ang loob ko sa kanya.
Nakita kong napayuko siya.
Lahat ng sama ng loob ay gusto kong ibuhos, gusto ko silang sumbatan pero wala
namang mangyayari kung gagawin ko iyon, magmumukha lang akong kawawa at hindi ko na
maibabalik ang mga bagay na nangyari na.
"Kapag namatay ako, pabor sa inyo, mawawalan ka na ng anak na dahilan ng
pagkawala ng asawa mo papa" Nilingon ko ang papa na nakayuko na din habang taas-
baba ang mga balikat, he's crying.
Pero wala na akong pakialam. Ilang beses ba akong umiyak ng dahil sa kanya? sa
sarili kong ama.
"Kapag namatay ako, mawawalan ka na ng asawa Jayred, pwede mo ng pakasalan si
ate Adisson dahil mawawala na ang malanding itinali ka lang." Si Jayred naman ang
binalingan ko ng tingin, nakaawang ang mga labi niya habang nakatitig sa akin.
"Mas marami kasing nagmamahal sa kanya kaya mas gugustuhin ko ng mabuhay siya."
Huminga ako ng malalim at humiga ng maayos sa kama, gusto ko ng magpahinga. Pagod
na pagod na ako.
"Iwanan niyo na ako. Hindi ko kailangan ng mga katulad niyo sa buhay ko."
Pumikit ako upang pigilin ang pagtulo ng luha ko, lies. Sila ang pinaka kailangan
ko sa buhay ko, pero sila ang nagtataboy sa akin palayo.
"I'm s-sorry anak. If you need something, nandito lang si papa huh?"
"I-i love you Alisson."
Kasunod noon ay ang pagsara ng pinto, doon ko ibinuhos lahat. Iyon ang mga
salitang pinapangarap kong marinig una pa lamang but i don't need those.
Naisip ko na kailangan kong buuin ang sarili ko, pero sa gagawin ko, kailangan
kong magpakatatag because there's no looking back.
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 16

"Dali na spiderman! Ikaw ang out." Natutuwa kong

pinagkukurot ang pisngi ni Sky. Nakanguso kasi siya dahil ayaw niyang siya ang out.
"Kapag ako ang naging out, ako na ang crush mo?" Nakanguso pa din siya kaya
napatawa ako, Ang cute kasi niya.
"Hoy! Ako ang crush ni Adisson! Akin lang dapat siya!" Biglang sumulpot si
Jayred sa gilid namin at pilit akong itinatago sa likod niya.
"Ako dapat ang crush niya! Ako ang unang nagtanong ng name niya!" lalong
ngumuso si Sky dahil sa pagkainis sa pinsan.
"Ako! kasi ako ang unang nakakita sa kanya sa park!" Sagot naman ni Jayred,
itinulak niya si Sky dahilan ng pagkaupo nito sa sahig.
Itutulak din sana siya ng pinsan pero pumagitna na ako sa kanila, Sa ilang
buwan na lagi kaming naglalaro dito sa park ay lagi nilang pinagaawayan kung sino
ang crush ko.
Lagi na nga akong tumatakas sa bahay para makipaglaro sa kanila.
"Ganito na lang, ako na lang ang out!" Sabi ko, Aangal pa sana sila ngunit
sinimulan ko ng humarap sa puno at magbilang.
"Pagkabilang kong sampu, nakatago na kayo. Isa, dalawa, tat--"
 "Adisson!" Napahinto ako sa pagbibilang ng marinig kong humiyaw si Spiderman,
Sky.
Lilingon sana ako ngunit may taong sumulpot sa likod ko at hinila ang buhok ko.
"Don't look back little Alisson or else, I'll gonna kill them." Gusto kong
umiyak at magsisigaw sa takot, lalo na sa sinabi ng lalaki sa likuran ko.

"Adisson!" Hindi ko na napigilang lumingon ng ang boaes na

ni Batman ang narinig ko, Jayred.
Kasunod ng paglingon na iyon ay ang paghampas ng ulo ko sa malaking puno.
3:56 a.m, Niyakap ko lang ang mga binti ko dahil nagising ako mula sa isang
bangungot. Ayaw ko ng maalala pero bakit bumabalik pa.
That was 10 years ago. Part of the past, I should forget it.
Bumangon ako sa kama at tinungo ang kusina, kumuha lang ako ng malamig na tubig
para mahimasmasan man lang. Ilang gabi na ding bumabalik ang lahat sa akin, mula
noong nasa hospital ako hanggang ngayon na nasa mansyon ako ng papa.
"Bakit gising ka pa?" Nilingon ko si manang na nakasandal sa gilid ng pinto.
Ngumit ako at tinakbo siya para yakapin.
"Nagising lang po ako." Niyakap niya ako pabalik.
"Ganun ba? Kilala kita Alisson, may iniisip ka kaya ka ganyan. Sabihin mo kay
manang para makatulong ako." Humiwalay ako sa yakap niya at napangiti, kilalang-
kilala niya ako.
"Naalala niyo po noong pinilit ko kayong papuntahin ako sa party ng kaibigan
ko?" Tanong ko kay manang na kasalukuyang iniinom ang kape niya.
"Oo naman, unang beses mong magpumilit sa akin kahit na alam mong magagalit ang
papa mo." Natatawa niyang saad.
"Manang, pwede po bang ulitin ko iyon?" Nakakunot ang noo niya na lumingon sa
akin.
"Anong ibig mong sabihin?" Hinarap ko siya at hinawakan ang mga kamay.
"Manang, gusto ko pong umalis, gusto kong iwanan lahat, lahat ng sakit."
Nagsisimula na namang manggilid ang mga luha ko.
"Alam mong magagalit ang papa mo diba?" Pinunasan niya ang mga luha kong
nagbabadyang tumulo.
Ito ang eksaktong sinabi niya sampung taon na ang nakararaan noong nagpaalam
ako sa kanya upang pumunta sa party ni Jayred.
"Alam ko po, pero gusto ko namang mahalin ang sarili ko. Lahat kasi ng
pagmamahal ay naibigay ko na sa iba kaya wala ng natira sa akin." Malungkot siyang
ngumiti.
"Bahala ka, pero kapag hindi mo kaya, nandito ako huh? Huwag mong kalilimutan,
mahal na mahal kita." Niyakap niya ako kaya lalo akong napaiyak.
Sana tama ang gagawin ko.
---
"Pwede po ba tayong mag-usap?" Napatayo si papa ng makita ako sa harap ng
opisina niya dito sa mansyon.
"O-oo naman anak, ano ba ang pag-uusapan natin?" Nagmamadali niya akong iginiya
papasok sa loob.
"May hihilingin lang po ako sa inyo at sana ay maibigay ninyo." Sunod-sunod na
pagtango ang ginawa niya.
"Kahit ano anak, gagawin ko para lang makabawi sa'yo." Huminga ako ng malalim,
kailangan ko ng lakas ng loob para mahiling sa kanya ito, dahil kahit ako ay ayaw
kong mangyari ang bagay na ito.
"Pwede po ba na magfile kayo ng annulment sa kasal namin ni Jayred? Gusto ko po
ay yung mabilisan lang." Nawala ang ngiti niya at napalitan ng pagtataka.
"Tutal, ay nandiyan na si ate, siya naman talaga ang dapat na ikakasal kaya
sana po ay pagbigyan niyo ako." Napabuntong hininga siya at mukhang nagdadalawang
isip pa.
"B-bakit bigla mong naisipan iyan? Anak, mahal ka ni Jayred at pinatunayan niya
iyon noong nasa hospital ka pa." Napailing ako at pinilit na ngumiti.
"Pakitang tao po ang tawag doon. Kung ayaw ninyo ay huwag na, Sabagay, kailan
niyo ba sinunod ang gusto ko?" Ngumisi na lang ako at tumayo na. Mukhang wala akong
mapapala sa kanya.
"H-hindi anak! Gagawa ako ng paraan, pumapayag na ako sa gusto mo." Pinigil
niya ako.
"Salamat po, sana ay hindi muna makarating sa kanya ang tungkol dito." Ngumiti
lang ako sa kanya at umalis na.
Aayusin ko na ang mga papeles ko upang madali akong makalabas ng bansa.
Dadalhin ko lahat ng pera na pinamana sa akin ni mama. Kami lang ni manang ang
makakaalam nito.
"Ali!" Pababa pa lamang ako ng hagdan ay natanaw ko na si Jayred na madaming
mga dala, papalapit siya sa akin.
"Kamusta ka na? Wala na bang sumasakit sa'yo? Kumain ka na? May dala akong mga
regalo." Sunod-sunod ang mga sinasabi niya habang nakayakap sa akin.
"I'm fine. Kumain ka na ba?" Walang kagana-gana kong tugon. Sa halos Dalawang
linggo na nakalabas ako ng hospital ay sobrang maalaga sila ni papa sa akin, lahat
ng gusto ko ay ibinibigay nila. Lahat ng sabihin ko ay susundin nila.
Minsan nga ay parang umiiwas sa akin si ate dahil hindi na siya napapansin
dahil nasa akin ang atensyon ng lahat.
"Hindi pa, pwedeng ipagluto mo ako? Miss ko na kasi ang luto mo." Hindi pa din
siya bumibitiw mula sa pagkakayakap sa akin, Pinababayaan ko lang siya sa kung ano
ang gusto niyang gawin, tutal ay huli na ito.
"Ano ba ang gusto mong kainin?" Inalis ko ang yakap niya sa akin at dumiretso
sa kusina.
"Kahit ano, basta ikaw ang nagluto, oo nga pala, flowers for you." Inabot niya
sa akin ang isang bouquet ng bulaklak sabay halik sa akin.
"Hindi ka na dapat nag-aabala pa, Nalalanta lang ang iba, araw-araw at may dala
kang bulaklak." ibinaba ko ko muna ito sa isang tabi at nagsimula ng magluto.
"Okay lang, sulit naman dahil ikaw ang pinagbibigyan ko. Hmn, bango mo naman
baby." Para siyang bata na nakakapit sa akin habang nagluluto ako, hinahalik-
halikan pa niya ang balikat ko habang hinihimas ang tiyan ko.
"Gumawa kaya tayo ng baby?" Hindi ko siya pinansin, sa halip ay inalis ko ang
kamay niya sa tiyan ko dahil hindi ako makakilos ng maayos.
"Mag-anak na tayo Alisson." Lalo niyang hinigpitan ang yakap sa akin.
"Jayred, nagluluto ako." Hindi niya ako pinakinggan, pinaghahalikan niya lang
ang batok ko.
"Gumawa na kasi tayo ng baby." Natapik ko na lang ang noo ko sa kakulitan niya.
"Ikaw ang nagsabi na ayaw mong magka-anak sa akin kaya bakit tayo gagawa ng
baby?" Hinarap ko siya habang nananatiling nakapulupot ang mga braso niya sa
beywang ko.
"Sorry na. Hindi ko alam ang mga sinasabi ko ng mga panahon na iyon, Sorry na
mahal, Gusto kong magkaroon ng pamilya sa'yo. Sa'yo lang." Hinalikan niya ang noo
ko at nagsumiksik sa leeg ko.
"Enough. Nagluluto ako." Inilayo ko siya sa akin at ipinagpatuloy ang ginagawa,
Lately ay sobrang nagiging clingy siya, kunga kailan balak ko na siyang iwan ay
tsaka sya magiging ganito sa akin? Ginagago mo ba ako Jayred?
"I love you." Hindi ko na lang siya pinansin dahil bawat minuto ay sinasabi
niya iyon sa akin.
Kung sana noon pa, kung sana noon pa na kayang-kaya niya akong paikutin.
"Mahal kita huh?" Bulong niya sa tenga ko. Tumibok na naman ng malakas ang
dibdib ko, pero this time ay kontrolado ko na ang sarili ko. Hindi na ako basta
bibigay sa kanya.
"Mahal na mahal kita huh?" bulong na naman niya kaya napikon na ako.
"Jayred, ang sabi ko ay nagluluto ako. Ang kulit mo. Pag-pagaawayan ba natin
ito?" Naiinis na saad ko, natatakot kasi ako na madala ako sa mga salita niya.
"Sorry na. Huwag ka ng magalit. Bati na tayo." Napailing ako, para na naman
siyang bata.
"Basta. mahal kita." Napapikit ako. Isa pa ay baka bumigay na ako.
LEGENDARIE
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 17

Nagising ako dahil sa munting mga halik sa buong mukha ko,

Idinilat ko ang isang mata para lamang makasalubong ang malamlam na mata ng asawa
ko na nakatitig sa akin.
"Sorry, nagising ba kita?" Dinagan niya ang kalahati ng hubad niyang katawan sa
akin at niyakap ako ng sobrang higpit.
"Hindi. Ayos lang." Simpleng sagot ko at bumaling sa kabilang banda ng kama.
Inaantok pa kasi ako, Ilang oras lang ang tulog namin dahil buong magdamag yata
namang ginawa 'iyon.'
Sumama na din ako sa kanya pauwi ng Condo dahil masyado siyang makulit. Lagi
niya akong pinipilit sa tuwing dumadalaw siya sa mansyon ni Papa. Magdadalawang
buwan nang maayos ang pagsasama namin pero kailangan ko pa din siyang iwanan kahit
na anong saya ang nararamdaman ko ngayon.
Isa pa, malapit na ding matapos ang annulment papers na pinapagawa ni papa
sinusulit ko lang mga oras na kasama ko siya, kahit mahal ko si Jayred ay kailangan
ko namang mahalin din ang sarili ko at hindi ko iyon magagawa kung nandito ako lagi
para sa kanya at ibinubuhos lahat ng pagmamahal sa kanya.
Kahit saang anggulo tingnan ay kailangan kong lumayo. Para sa sarili ko.
Hindi muna ako pumapasok sa University dahil ayaw niyang pumayag, gusto niya na
magpahinga lang daw ako pero ang totoo ay pinapagod niya ako... sa kama.
"Inaantok ka pa ba?" Niyakap niya ako mula sa likod at pinaghahalikan ang leeg
ko.
"Yung totoo? Anong oras mo akong pinatulog tapos ay tatanungin mo ako niyan?"
Hinarap ko siya at niyakap, ngayon ko lang nagagawa ang mga bagay na ganito kaya
sinusulit ko na dahil wala akong kasiguraduhan kung magagawa ko pa ba ulit ang
ganitong bagay lalo na kung iiwanan ko siya, baka wala na akong balikan pa, kung
nanaisin ko pang bumalik.
"Sorry. I just can't get enough." Niyakap niya ako habang hinahaplos ang ulo
ko.
"Nagugutom ako." Ipinikit ko ulit ang aking mga dahil inaantok pa talaga ako.
"Do you want me to cook? Anong gusto mo? Magluluto ako." Lumayo siya ng konti
sa akin at inayos ang kumot na tumatakip sa hubad kong katawan.
"Sige lang. Gusto ko ng adobo na may mangga." Niyakap ko ang unan sa gilid ko.
"Seriously baby? Adobo na may mangga? Paano ko gagawin yun?" Kunot na kunot ang
noo niya habang nagsusuot ng boxers.
"Ayaw mo?" Tinaasan ko siya ng kilay, Napakamot siya ng batok at ngumuso. Ang
cute niya, bata pa lamang siya ay ugali na nya ang ngumuso kapag hindi sang-ayon.
"Sinabi ko ba? Oo na. Magluluto na ako huh? Love you." Nilapitan niya ako at
pinaghahalikan na naman.
"Lumayo ka nga. Magluto ka na la--" Napatakip ako sa bibig ko ng parang
bumaligtad ang sikmura ko. Nagtatakbo ako sa banyo kahit walang kahit anong saplot
na suot.
"Baby!" Nakita ko pagkakataranta ni Jayred habang nakasunod sa akin.
Parang iniluwa ko lahat ng laman ng tiyan ko, Naramdaman ko ang pagbalot sa
akin ni Jayred ng robe at ang paghimas ng malalaki nyang kamay sa likod ko.
"Okay ka lang ba? Bakit ka nagsusuka?" Habol hininga ako matapos sumuka.
Hinarap niya ako sa kanya at niyakap.
"Okay lang ako, baka may nakain lang?" Hinalikan niya ako sa tuktok ng ulo at
niyakap ng mahigpit.
"Pumunta na kaya tayo sa hospital?" Nag-aalala ang mukha niya habang hinihimas
ang buhok ko.
"Huwag na. Iinom na lang ako ng gamot." Kahit mukhang napipilitan ay napatango
na lang siya.
Hindi ako tanga para hindi malaman ang nangyayari sa akin. We're having sex
almost everyday in two months, Wala kaming ginagamit na contraceptive kaya hindi
imposible ang tumatakbo sa isip ko ngayon but i wouldn't tell him, ayaw kong mabago
ang isip ko dahil dito. Aalis ako dahil kailangan ko. Kailangan namin.

---
Humugot muna ako ng malalim na hininga bago tingnan ang resulta ng pregnancy
test.
Inhale...Exhale. I opened my eyes.
2 lines.
Positive.
Natutop ko ang bibig ko at tahimik na lumuha.
I am pregnant.
Buntis ako at dala ko ang magiging anak namin pero nakapagdisisyon na ako.
Aalis pa din ako, my child needs me, kailangan niya ng ina na maibibigay lahat sa
kanya at hindi ko yun magagawa if i am broken.
JAYRED
"Gusto ko ng malaking garden sa backyard, Dapat ay madami itong bulaklak, my
wife loves flowers." Ngiting-ngiti ako habang kausap ang mga gumagawa ng landscape
sa bagong bahay na binili ko. It was a two storey house, malaki ito at maganda ang
ambiance.
Hindi ko pa ito sinasabi sa asawa ko. I want to surprise her, gusto kong tumira
kami sa bahay na maayos at sa lugar na pwede kaming magsimula ng pamilya.
I want to give her everything i can dahik gusto kong bumawi sa kanya. I love
her.
I realized it when i was talking to Adisson two months ago.
"How are you?" I asked Adisson. lumabas muna ako sa garden upang bigyan ng
privacy ang pag-uusap ni Alisson at si Tito at Tita, Sky's parents. I am so mad at
him, pinsan ko siya at akala ko ay pinahahalagahan niya si Alisson, I know he likes
her at napapasaya niya ang asawa ko kaya inggit na inggit at selos na selos ako sa
kanya but i never thought na magagawa niya ang bagay na iyon.
Mabuti na lang at nagmamadali ko siyang pinuntahan that time, kung hindi ay
baka mapatay ko na ang sarili kong pinsan dahil sa kawalang-hiyaan niya. Not my
wife. Damn him.
Hindi ko alam ang nararamdaman ko noon, Ang alam ko lang ay gusto ko siyang
yakapin ng mahigpit and i want us to stay like that. I want to protect her.
Adisson smiled at me, a fake one. Dati ay nabibighani ako sa bawat ngiti niya
kahit alam kong peke iyon pero isang ngiti lang ang gusto kong nakikita ngayon.
Alisson's smile.
"I'm pregnant." Humagulhol siya sa harapan ko kaya wala akong nagawa kung hindi
aluin siya, She's my first love afterall, siya ang batang nakilala ko sa park ten
years ago, after what happened to us ay siya lang ang naaalala ko. Her name,
Adisson.

"With who?" She hugged me, I look into her eyes, it was
full of tears yet full of fears. Her eyes reminds me of Alisson's eyes, Alisson's
Innocent eyes.
"Si S-sky ang ama. Noong nasa abroad ako ay nagkita kami, may nangyari sa amin.
A-akala ko ay o-okay na, m-mahal ko siya at ibinigay ko ang sarili ko sa kanya pero
u-umabot sa point na... na s-sinasaktan na niya ako. H-he is sick! May sakit sya sa
pag-iisip." Takot na takot siya at nanginginig ang katawan, lalo qkong nagalit kay
Sky, I can't believed that he can do this things, lalo na kay Adisson na kaibigan
namin mula pagkabata.
"Kailan pa?" I asked her, bahagya ko siyang inilayo sa akin, she wiped her
tears pero patuloy pa din sa pag-iyak.
"3 months. Now tell me, do you still love me?" I was stunned. Mahal ko pa nga
ba siya? Huminga ako ng malalim bago sumagot, malinaw sa akin ang sagot, sinasabi
iyon ng puso ko.
"I love you." Inangat niya sa akin ang luhaang mga mata at gulat na tumitig sa
akin. "I love you as a friend. Mahal kita dahil kapatid ka ng asawa ko. Minahal
kita Adi pero mahal ko na si Alisson." Dagdag ko. Lahat ng sinasabi ko ay totoo,
sigurado ako sa nararamdaman ko sa kanya, sa tingin ko nga ay matagal ko na siyang
mahal pero pinaniniwala ko ang sarili ko na si Adisson pa din, nagpaka bulag ako sa
galit at siya ang sinisi ko sa lahat.
She don't deserved that. She deserve to be loved.
---
Nagmamadali akong umuwi sa condo namin, I missed her so much kahit na halos
buong araw kaming magkasama. I am so excited to see her everyday. Ganito ang epekto
niya sa akin na kahit kailan ay hindi pa nagawa ng kahit sinong babae.
God knows how much I love her. Halos mamatay ako nang maaksidente siya. First
time in my whole fucking life ay umiyak ako ng sobra, saksi ang ama niya sa lahat
ng paghihirap ko noong makita ko sya sa ganoong kalagayan.
Akala ko nga ay hindi ko kakayanin, I just want to hold her para hindi siya
makawala. I just want to watch her kahit na nakaratay siya sa hospital bed, bawat
paghinga niya ay halos bilang ko na. Pati ang pagtulog niya ay pinapanood ko.
Hindi ako kumakain, hindi din ako natutulog, hindi ko nga din nagawang maligo
man lang. I was a mess, gusto ko lang siyang bantayan, gust kong siguraduhin na
kapag gumising siya ay ako ang unang makikita niya.
My heart was pounding every seconds that past na hindi pa siya nagigising.
Grabe ang kaba ko na baka hindi na siya magising.
She wa 3 weeks comatosed at hindi ko alam kung paano ko iyon nakaya.
"Baby! I'm home!" Akala ko ay maabutan ko siya sa sala pero wala siya doon kaya
umakyat ako sa kwarto, wala din siya. Kinabahan ako kaya tiningnan ko ang dresser
namin, nakahinga ako ng maluwag ng makita na kumpleto pa ang gamit niya.
Bumaba ako ng kusina at nakita ko sya, May kausap siya sa cellphone I was about
to hug her pero napatigil ako ng marinig ko ang sinabi niya.
"Are you sure Papa? Ayos na po ba talaga ang annulment papers namin?"

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 18

"Are you sure papa? Ayos na po ba talaga ang annulment

namin?"
"Wife?" Halos mabitiwan ko ang cellphone na hawak ko nang may magsalita sa
likod ko. Jayred.
Unti-unti ko siyang hinarap, kinakabahan ako. Narinig niya kaya? Sana ay hindi
because this is not the right time para malaman niya ang tungkol sa annulment
namin.
"K-kanina ka pa?" Ngumiti siya sa akin, pilit iyon.
"Y-yeah." Mahina niyang sagot at tinawid ang pagitan namin, Niyakap niya ako ng
mahigpit, sobrang higpit na parang ayaw na niya akong pakawalan.
"N-narinig mo?" Nag-aalangan akong tumingin sa kanya, bahagya akong kumawala sa
mga yakap niya ngunit mas lalo lang humigpit iyon.
"H-huwag nating pag-usapan. M-magpapanggap ako na walang n-narinig."
Nanginginig ang boses niya katulad ng panginginig ng mga kamay niya.
"Jayred. Pag-usapan nat--"
"N-NO! NO BABY!" Pinutol niya ang sasabihin ko at lalo akong hinapit sa kanya,
tumataas na rin ang boses niya at parang natataranta.
I know this is not the right time pero mukhang kailangan ko ng sabihin sa kanya
ang bagay na ito, mas mahihirapan kami kung patatagalin ko pa.
"Jayred, let's talk about the annul--"
"N-nagugutom ka na ba? Gusto mo bang m-magluto ako?" Pinipilit niya ang mga
ngiti at iniiwasang makasalubong ang mga mata ko.
"Jayred. Mag-usap tayo." Hindi niya ako pinansin, parang wala siyang naririnig.
Dumiretso sya sa Ref at kumuha ng gagamitin para sa pagluluto.
"A-anong gusto mong kainin?" Natataranta siya sa ginagawa pero pinipilit niya
pa ding pasiglahin ang boses niya.
Napabuntong hininga ako. Pinapahirapan niya ang sitwasyon naming dalawa.
---
Araw-araw kong pinipilit na pag-usapan namin ang tungkol sa annulment pero
nagbibingi-bingihan siya. Iniiba niya ang usapan at hindi niya ako iniiwan.
Kahit saan ako magpunta ay nakasunod siya, mas nagiging sweet siya at halos
sambahin niya ako. Alam kong alam niya ang tungkol sa plano ko pero nagpapanggap
siyang walang alam.
Hindi ko masabi sa kanya ang tungkol sa anak ko, anak namin. Natatakot kasi ako
na baka lalong hindi ko siya magawang iwanan dahil sa bata.
Kanina habang naliligo si Jayred ay dumating ang annulment paper namin. Tulad
ng pangako ni papa ay minadali ang pagproseso nito.
Nakatitig lang ako dito habang nakaupo sa kama, kahit ako ay hindi ko magawang
basahin ang laman nito at lalong hindi ko kayang pirmahan ang dokumento.
Sa isipin pa lang kasi na hihiwalayan ko siya ay nanghihina ako, kahit na
masakit ang pinagdaanan ko bilang asawa niya ay ito din ang pinaka masayang bagay
na naranasan ko sa buong buhay ko ang ikasal sa kanya. Pero lahat ng bagay ay may
katapusan, kailangan ng hangganan, walang bagay na permanente sa mundo, lahat ay
nagbabago, may iba na nawawala at hindi na bumabalik, pero sa lagay ko ngayon ang
gusto ko na lang ay tumakas.
JAYRED
Nakasandal lang ako sa pinto ng banyo, i'm composing myself para maayos ako
kapag humarap ako sa asawa ko, i don't want to look pathetic in front of her.
Sapat na yung magbulag-bulagan ako sa nakikitang gusto na niya akong iwan.
Sapat na yung magbingi-bingihan ako sa tuwing babanggitin niya ang tungkol sa
annulment.
I want to work this marriage, ayaw ko siyang mawala sa akin. I will do
everything to make her stay. I really love her.
Natatakot ako, natatakot ako na baka isang araw magising na lang ako na wala
siya sa tabi ko, kaya sa tuwing nagmumulat ako ng mga mata, siya agad ang una kong
hinahanap at kung makita ko man na wala na siya sa tabi ko, dali-dali akong pupunta
sa walk-in closet para siguraduhin na nandoon pa ang mga gamit nya.
Natatawa ako sa inaakto ko, i m being so paranoid, gusto ko ay lagi ko siyang
nakikita, i don't want her out of my sight, hanggang maaari ay gusto kong bantayan
ang bawat kilos niya at nasasaktan lang ako sa nakikitang nahihirapan siya.
Ayaw na ba niya sa akin? Hindi na ba niya ako mahal? I want to ask her every
questions in my head pero hindi ko magawa because i am so damn coward! Natatakot
ako sa isasagot niya!
I want to get her pregnant para manatili na lamang siya sa akin! I want to
threatened her! Gusto ko siyang takutin na magpapakamatay ako kapag iniwan niya! I
will do such a desperate things just to make her stay. I need her to stay, i badly
need her in my life.
I wiped my tears, Damn! so gay! Huminga ako ng malalim at lumabas na ng banyo.
Napangiti ako ng makita ko siyang naka-upo sa kama. I immediately run towards her
and hugged her from behind, my sweet Alisson.
"J-jayred." Napapitlag siya at natatarantang itinago ang envelope na hawak.
Lalo kong hinigpitan ang yakap sa kanya. I am not dumb not to know what the fuck is
that envelope is all about!
"Baby." Ibinaon ko ang ulo sa leeg niya, i love it when i do this, masarap sa
pakiramdam na siya lang yung kayakap ko. mahal na mahal ko siya e.
"Magbihis ka na. May pag-uusapan tayo." Bahagya niya akong itinulak palayo sa
kanya pero lalo ko siyang hinapit palapit sa akin. Kumakabog ng malakas ang dibdib
ko, damn this I am so damn afraid! Hindi ako mapakalikapag ganyan ang snasabi niya.
Natatakot ako sa pag-uusapan namin, natatakot ako sa aasabihin niya, natatakot
akong iwanan niya.
"W-wag na. Hindi ko naman kailangan magbihis, Maghubad ka na din para fair."
Mahina pa akong tumawa at inihiga siya sa kama. I am avoiding to have a
conversation with her dahil alam ko kung ano ang pinupunto niya.
"Pero Jayred! Kailangan nga nating mag-usap." Inilalayo niya ako pero lalo kong
idinidiin ang sarili sa kanya.
"Hmn. Mamaya na." I kissed her neck down to her collarbones. She moaned kaya
napangisi ako, hindi ko hahayaang banggitin niya ang bagay na kinatatakutan ko.
I removed her blouse while kissing every part of her body. She's so damn sexy.
"Hmn. R-reddd! Ahhh." I kissed her right breast while playing with the other
one. I unbuttoned her shorts using my other hand, I caressed her thighs.
"W-wait la---" Agad niya akong itinulak at nagtatakbo sa banyo. She's vomiting
again?
"What happened baby?" Nagmamadali akong sumunod sa kanya, Patuloy pa din siya
sa pagsuka.
Hinagod ko ang hubad niyang likuran habang inaayos ang buhok niya na tumatabing
sa mukha niya.
Nag-aalala ako. I am so fucking worried! Inabutan ko siya ng tubig ng matapos
siya.
"Why are you vomiting? are you okay? Is there something wrong? Tell me baby,
hindi ako mapapanatag niyan e." Kinulong ko ang maganda niyang mukha gamit ang
dalawang palad ko, I kissed her forehead and hugged her.
"W-wala, morning sickness lang." Nagulat ako sa sinabi niya, bahagya ko siyang
inilayo sa akin habang nanlalaki ang mga mata. Para naman siyang nabuhusan ng
malamig na tubig habang nakatingin sa akin.
Does it means? Gusto kong magwala sa saya. Gusto kong tumalon sa tuwa.
"Y-your'e pregnant?"
Please do read Adisson and Sky's story entitled 'No Turning Back.' Thank you :)
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 19

[For those who are asking, May story po sina Sky and
Adisson entitled 'NO TURNING BACK' #Bride'sBurden2]
"Noong bata pa tayo, sobrang naiinggit na ako sa'yo." Kahit na alam ko kung
sino ang nagsalita ay nanatili lang akong nakatingin sa kalangitan, looking at the
fading cerulean.
Mas gusto ko sa lugar na ito, peaceful and relaxing.
Naramdaman ko ang pag-upo niya sa tabi ko. "For me, you're my greatest
nemesis." I looked at her, nakahawak siya sa tiyan niya na malaki na ang umbok.
Unconsciously I hold my belly.
"Nasa'yo na kasi lahat e. The brain, the beauty and papa's attention. I admit
it, I abnominate you." Tumingin siya sa akin at bahagyang ngumiti. Napakunot ang
noo ko, is she saying the other way around? And why is she saying this abruptly.
"Bakit mo sinasabi ang mga yan? That's not true. kinda lie." Bigla niyang
hinawakan ang kamay ko.
"Hindi mo lang nakikita but of all the people, ikaw ang pinaka importante kay
papa. Maybe he's hiding it but he really loves you. so much Alisson."
I remained silent.
Hindi ko alam kung gusto lang niyang mawala ang hinanakit ko kay papa o gusto
niyang pagaanin ang loob ko, but whatever reason Ate Adisson has, hindi ko alam
kung bakit niya ito sinasabi.
"Nakakainggit ka. The person you love is hopelessly loving you more than the
love you can give to him." She wiped her tears.
"That day, when I asked him if he still love me after what happened to me,
after impregnated by his cousin, I am testing him, kasi kung talagang mahal niya
ako, he will willingly accepted me and take me away." Gusto kong magalit, I think
it is affront on my side.
"Pero alam mo? He choose you, he told me he love me as a Friend at ganun din
ako, kahit na sobrang nasasaktan na ako sa mga ginagawa ni Sky ay mahal na mahal ko
pa rin sya at hindi ko kayang ipagpalit kahit kanino kaya maswerte ka at mahal ka
ng lalaking mahal mo. Don't make things so complicated." She hold my hand and wiped
her tears, tumayo na siya at umalis.
Napaisip ako. Am I making things so complicated?
Eh sa nasasaktan ako? Maraming gumugulo sa isip ko.

Nanatili lang ako sa pwesto ko hanggang sa naramdaman kong lumalamig na,

niyakap ko na lamang ang sarili, ayoko pang pumasok sa loob ng bahay, nandoon sina
papa, sumasakit pa din ang loob ko sa kanya, I just want to be alone.
"Kanina pa kita hinahanap, nandito ka lang pala, tinakot mo ako, akala ko
iniwan mo na ako." Naramdaman ko ang pagbalot sa akin ng cardigan kasabay ng
pagbalot niya ng mga braso sa akin.
He's hugging me from behind, isinandal ko lamang ang sarili sa dibdib niya habang
hinahalikan niya ang ulo ko. We stayed like that for how many minutes bago ako
humarap sa kanya.
"Pwede bang pag-usapan natin ang tungkol sa annul--"
"L-let's go inside, it's cold here. Makakasama sa inyo ni baby." Inalalayan
niya akong makatayo but I stayed still, nakatitig lang ako sa kanya, Why is he
averting the topic?
"Alam kong alam mo ang gusto kong pag-usapan Jayred." I mumbled while intently
looking at him. Naglikot ang mata niya bago huminga ng malalim.
"Saka na lang natin pag-usapan yan. Let's go inside first." Napahinga ako ng
malalim bago umiling.
"Why are diverting the topic? Let's face this." Mahina kong bulong. Napahilamos
siya ng mukha at tumitig sa akin.
"NO. AYAW KONG PAG-USAPAN DAHIL AYAW KONG MAWALA KA! BAKIT BA ANG DALI LANG
PARA SAYO NA HIWALAYAN AKO?!" Pumiyok na ang boses niya. He clenched his fist
habang nagtutubig ang mga mata.
"Hindi naman sa ganun Jayred. Nagkakasakitan lang tayo." I put all of my
courage para lang pigilan ang mga luha kong gusto ng bumagsak.
"OO! NASAKTAN KITA PERO IKAW ANG NANANAKIT NGAYON! PINIPILIT KO NAMANG BUMAWI
DIBA?! MAHAL NA MAHAL LANG KITA PARA PAKAWALAN E! PINAGMUMUKHA KONG GAGO YUNG
SARILI KO PARA WAG KANG MAWALA!" Napasabunot siya sa sariling buhok. Nasasaktan ako
sa naririnig at nakikita ko ngayon.
"Ayaw mo na ba talaga? Mahal na mahal kita e. Wag mo naman akong isuko please."
Niyakap niya ako kaya ramdam na ramdam ko ang pagtibok ng puso niya, umiiyak siya
habang nakasubsob sa akin.
"Jayred."
"Mahal please. bigyan mo naman ako ng isa pang chance para ipakita at iparamdam
ko sayo kung gaano kita kamahal, isipin mo na lang yung baby natin, wag mo naman
akong iwanan." Pagsusumamo niya habang hinahalikan ang buong mukha ko.
Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi at hinalikan siya ng buong puso. Wala
namang masama kung susugal ulit ako diba? I don't want to make things complicated.
Mahal ko siya at yun lang ang mahalaga.

After what happend that day, he became sweeter each day. Hindi siya umaalis sa
tabi ko, nararamdaman ko namang maayos na kami. Masaya na yung relasyon namin kaya
lang ay parang may kulang, siguro kasi ay hindi pa rin ako tanggap ng pamilya niya,
especially his mom and sister.
"It's still early, Continue your sleep baby." Dinaluhan niya ako sa kama at
inihilig ang ulo ko sa hubad niyang dibdib. His scent makes me shiver, Nakalalasing
amoy niya.
"You want me to cook? What do you want?" Malambing niyang tanong habang
hinihimas ang pisngi ko. Ngumuso ako at nag-isip.
"I want Carbonara." Nakangiti kong turan, tumango-tano naman siya.
"Okay then, madali lang naman lutuin ang carbonara." Aniya at lalong sumiksik
sa akin, inaamoy-amoy pa niya ang leeg ko kaya medyo nakakaliti ako, lagi siyang
ganyan maglambing.
"Not just ordinary carbonara Red, Gusto ko may gravy." Napatigil siya sa
pagkiliti sa akin at tiningnan ako na parang tatlo ang mata ko.
"Seriously?" Hindi makapaniwala niyang tanong. Sunod-sunod na tango naman ang
ginawa ko, kagabi ko pa gusto ng carbonara na may gravy, ang sarap siguro nun.
"Pero Babe, It's gross." Nakangiwi niyang turan. Bigla tuloy akong nainis kaya
pinalo ko ang kamay niya na kanina pa niya ipinapasok sa dibdib ko.
"Gross?! Excuse me mister! Yun yung gusto ko! sabihin mo na lang kasi kung ayaw
mo akong ipagluto!" Nanggigilid ang luha ko habang garalgal ang boses. Argh!
Hormones!
"No! No! It's not like that mahal ko. Sige, ipagluluto na kita. Ano pang gusto
mo? Kahit alam kong labag na labag sa loob niya ay tumayo na siya para magluto.
"Bakit ka nakatingin? Gusto mo din ba?" Mabilis ang pag-iling na ginawa niya ng
akma ko nang inilalapit ang plato ng carbonara na may gravy sa kanya.
"S-sa'yo na lang. Mukhang kulang pa sa'yo yan. kain lang." Pilit ang ngiti niya
at nakatingin sa akin ng parang naduduwal. Ewan ko ba sa panlasa ko.
"Anong ibig mong sabihin?! Na matakaw ako?!" Nagsisimula na naman akong mainis.
Gusto ko tuloy umiyak.
"No! Hindi yun yung gusto kong sabihin babe! what i mean is magpakabusog kayo
ni baby." Pag-aalo niya sa akin. Bigla akong napangisi mapagtripan nga.
"Talaga? Edi kumain ka din para busog ka din!" Masigla kong sabi habang
sinusubo sa kaniya ang tinidor na ma lamang pagkain.
Wala na siyang nagawa kung hindi isubo ito kahit na halata sa mukha niya ang
pagkadisgusto.
"Pasalamat ka mahal na mahal kita." Maya-maya ay bulong niya ng malunok ang
pagkain. Napangiti naman ako, Mukhang tama nga si ate, ginagawa ko lang komplikado
ang lahat kahit na alam ko na magiging masaya ako kapag mas pinili ko ang sinasabi
ng puso ko.

LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 20

Maayos.
Masaya.
Perpekto.
Wala na akong hihilingin pa sa buhay ko ngayon. Ramdam na ramdam ko ang
pagmamahal sa akin ng asawa at ng tatay ko.
Kung dati ay halos manglimos ako ng pagmamahal sa kanila ay ngayon sobra sobra
na ang ibinibigay nila.
Malaki na ang umbok ng tiyan ko. Konti na lang ay lalabas na ang anghel ko.
Alang alang sa kanya ay napagpasyahan ko na wag ng ituloy ang annulment namin
ni Jayred.
Paano na lang kung lumaki ang anak ko na walang pagmamahal galing sa isang ama?
Yun pa naman ang bagay na ayaw kong ipadanas sa anak ko dahil alam ko kung gano
kasakit at kahirap ang malaman mo na walang ama na nagmamahal sayo.
"Wife." Napangiti ako ng maramdaman ko ang pagyakap sa akin ng asawa ko mula sa
likuran. Hinalikan pa niya ang ulo ko at umupo sa gilid ng kama katabi ko.
"Let's go?" Hinawakan niya ang kamay ko at inalalayan akong makatayo.
Ngayon ang punta namin sa doctor upang malaman ang gender ng baby namin.
Kahapon pa excited na excited ang asawa ko.
Magkahawak kamay kaming bumaba ng hagdanan ng maabutan sa sala ang mama niya at
ang kapatid na si Emerald.
"Ate!" Nagtatakbo ito papunta sakin at niyakap ako. Niyakap ko naman siya
pabalik.
"Ma. Em, anong ginagawa niyo dito?" Lumapit si Jayred sa mama niya at bumeso
dito.
"Masama bang dalawin kayo anak?" Ngumiti ito ng matamis sa anak at lumapit sa
akin, bumeso siya ngunit batid ko na hindi totoo at kaplastikan lang lahat iyon.
"H-hi ma." Naiilang kong bati pero pasimple lang ako nitong inirapan kaya
nanahimik na lang ako.
Simula't sapul ay ayaw na ayaw niya sa akin para sa anak niya.
"Ngayon po ang punta namin sa OB para malaman kung anong gender ng magiging
anak namin." Masayang balita sa kanila ng asawa ko.
"Really? That's nice anak." Ngumiti ito at inayos ang kuwelyo ng asawa ko.
"Pero baka pwedeng ipagpabukas na yan Red dahil kailangan ka ng papa mo sa
kompanya ngayon." Sabi nito at umupo sa sala na akala mo ay pagmamay-ari niya ang
bahay na ito.
"Ngayon na ba Ma? Kailangan na po ba talaga? My wife needs me" nanghihinayang
na turan ng asawa ko.
"Kailangan ka ng papa mo anak. Ipagpabukas mo na lang yan." Aniya sinenyasan si
Emerald na lumayo mula sa pagkakayakap sa akin.
Lumapit naman sa kanya ang bata.
"Kaya kami nagpunta dito ay kami na muna nag bahala sa mag ina mo habang wala
ka dahil alam ko naman na ayaw mo na walang kasama ang asawa mo." Nakangiti ito
pero hindi mo makikita ang senseridad sa kanya.
Ayaw kong maiwang magisa kasama ang byenan kong ito dahil masama ang kutob ko
sa kanya.
"Oh. Thanks ma." Saad ni Jayred at hinalikan ako sa noo at labi.
Hinalikan din niya ang tiyan ko. "Aalis muna ako wife. Is that okay?" Tanong
niya pa kaya tumango na lang ako at bahagyang ngumiti.
"Oo naman. Bukas na lang tayo magpunta ng OB." Ngiti ko kaya yumakap siya sa
akin at nagpaalam na samin.
"Ingat" pahabol ko pa ng inihatid ko siya sa labas.

"Ma, may gusto ba kayong kainin?" Magalang kong tanong

kahit na ayaw ko siyang kausapin dahil hindi ako komportable sa kanya.
Imbis na sumagot ay nginisian lang niya ako.
"Congratulations. Tingnan mo nga naman, mahal ka na ng anak ko na pinikot mo!"
Nagulat ako dahil sa pagiging sarcastic niya.
"Maayos ko po kayong tinanong, huwag niyo naman po akong bastusin." Magalang
kong saad, nanay pa rin siya ng asawa ko.
"Nagpabuntis ka pa. Masyado mo namang ginalingan." Pagak itong tumawa.
"Manang mana ka sa ina mo." Maya maya ay bulong niya kaya nag init ang ulo ko,
wala siyang karapatang idamay ang nanay ko sa usapan. Wala siyang alam kay mama at
gindi niya ito kilala ng husto. Nananahimik na ang mama ko kaya hindi niya dapat
dinadamay sa pangiinsulto niya sa akin.
"Kung wala po kayong sasabihing maganda ay magpapahinga na lang ako sa taas.
Mauna na po ako." Tatalikod na sana ako ng magsalita na naman siya.
"Napipilitan lang si Red na panagutan ka. Awang awa nga ako sa anak ko na
nakonsensya lang kaya napipilitan sayo." Bigla akong nakaramdam ng inis dahil sa
sinabi niya kaya hinarap ko siya.
"Excuse me po. Kung ano man po ang desisyon ng anak niyo at kung ano man po ang
nangyayari sa buhay naming mag asawa ay sa amin na lang po kaya wag na kayong
makigulo pa." This time ay umakyat na talaga ako sa taas dahil baka kung ano pang
masabi ko sa kanya.
"Aba! Wag mo kong talikuran!" Sinundan niya ko kaya naman mas binilisan ko ang
lakad ngunit nagiingat pa din ako dahil buntis ako at baka madulas ako sa hagdan.
 Nasa taas na ako ng maramdaman ko ang paghawak niya sakin sa braso.
"Hoy! Humarap kang bastos ka! Nanay pa din ako ng asawa mo! How dare you!"
Malakas niyang sigaw at hinitak ang buhok ko ng maabot niya ito kaya naman
hinawakan ko ang kamay niya at inalis na pagkakahawak sa akin.
Bahagya ko siyang itinulak dahil akmang sasampalin niya ako.
Tumalikod na ako pagkatapos nun, baka lalong lumala kung papatulan ko pa siya.
Napalingon ako dahil sa malakas na sigaw ni Emerald.
"MA!" Halos hindi ako makagalaw ng makita ko siyang gumulong pababa ng
hagdanan.
Napalakas ang tulak ko! H-hindi ko sinasadya! Natulala lang ako sa taas habang
nakamasid sa kanya sa paanan ng hagdan.
Nang makahuma ay nagmamadali akong bumaba upang tingnan ang lagay niya.
Nanginginig ako. Hindi ako makahinga lalo na ng makita ko ang dugo mula sa ulo
niya.
Panay ang iyak ni Emerald habang tinatakasan ako ng dugo. Agad kong kinuha ang
cellphone ko gamit ang naginginig na kamay at tinawagan ang asawa ko.
"J-jayred." Hindi ako makahinga.
"Yes wife? You miss me?" Hindi ako makapagsalita ng maayos dahil nakikita ko na
padani na nag dugong nawawala sa mama nila.
"J-jayred. S-si mama. Y-yung mama mo." Nauutal kong saad at pilit na kinakalma
ang sarili.
"Why? What happened?" Nagpapanic ang tono niya.
Kinakabahan ako.
"N-nahulog siya sa hagdan." Naguunahan ng tumulo ang luha ko. Hindi ko
sinasadya. Aksidente lahat at pinagtatanggol ko lang ang sarili ko.
"Okay. Wait me there and relax wife." Pinatay ko na ang tawag at nilapitan si
Emerald na iyak ng iyak sa gilid ko.
Yayakapin ko sana siya ng bigla niya akong tinulak at sinamaan ng tingin.
Hindi ko kasalanan.
Ilang minuto lang ay bumukas ang pinto at iniluwa nito ang asawa ko na
hunahangos at parang napako ng makita ang sariling ina na naliligo na sa sariling
dugo.
Nagmamadali siyang binuhat ito at isinakay sa kotse. Nakasunod naman kami ni
Emerald sa kanila.

Nakayakap ako sa asawa ko na nanginginig ang kamay at namumula ang mga mata
habang ang kapatid niyang si Emerald ay tahimik na humihikbi at ayaw lumapit sa
amin.
Kapapasok niya pa lang sa ER at hinihintay namin ang dad at ate nila.
"What happened?" Tanong sa akin ni Jayred na walang kabuhay buhay ang mga mata,
naguguluhan siya kaya naman bigla akong nakonsensya.
Kasalanan ko ba ito? Hindi ko naman ginusto.
Sasagot na sana ko ng biglang tumayo ang umiiyak na si Emerald at tinuro ako.
"Siya kuya! Si ate Alisson ang may kasalanan! Tinulak niya si mama!"
Tumingin sakin ng naguguluhan ang asawa ko kaya naman napayuko na lang ako.
"H-Hindi ko sinasadya." Mahina kong bulong kasabay ng pagtangis ng mga bagang
niya.
LEGENDARIE
Welcome back to me loves 😘 enjoy the story and feel free to vote and
comment ❤️

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 21

First of all. Just to be clear guys, Sinusunod ko lang ang

plot ng story, kung ayaw nyo na ng flow nito then you are free to leave this story
and remove it from your library. I am not pleasing anyone to love it because I know
it's not enough. You want me to update then here is my update. A big thanks to
those who appreciate it. No hard feelings :)
Nakaupo ako sa sofa at hinihintay ang asawa ko. It's already 10 in the evening
pero wala pa din siya.
Gusto ko lang naman siyang makausap. Dalawang linggo na ang nakakaraan
pagkatapos mangyari ang aksidente.
Hindi na kami nakapag usap ng maayos dahil aalis siya ng tulog pa ako at uuwi
ng tulog na ako. Gustong gusto kong umiyak dahil namimiss ko na siya. Nasa tabi ko
nga siya pero parang hindi naman kami maayos.
Sinubukan kong kausapin siya tungkol sa nangyari sa mama niya pero iniiba niya
ang topic.
Nagiiwan lang siya ng sulat na kumain ako at wag magpupuyat, uminom ako ng
vitamins and so on.
Lagi naman akong dinadalaw ni ate Adi at ni papa dito kaya nababawasan yung
lungkot ko pero iba pa din yung saya ko kapag naglalambing siya sa akin.
Alam ko na galit siya sa akin, ako ang sinisisi niya pero alam ko sa sarili ko
na hindi ko sinasadya. Hindi ko ginusto at siya ang nauna. Nadala lang ako dahil sa
ginawa ng mama niya. Idinamay nito ang ina ko na nananahimik na.
Napatayo ako ng may marinig na tunog ng sasakyan. Dali dali kong binuksan ang
pintuan at sinalubong siya.
"Jayred!" Niyakap ko siya ng mahigpit at tinugunan naman niya at hinalikan ako
sa noo ng marahan at bumitaw na din.
Medyo nadismaya ako, nagdiretso siya sa sofa at isinandal ang katawan habang
nakapikit.
"Why are you still awake? You should sleep." Seryoso niyang turan at hinimas
ang sentido.
"K-kamusta ang araw mo? Kumain ka na?" Tanong ko habang tumatabi sa kanya.
"Yeah. I'm tired." Mahina niyang sagot habang nakapikit pa din.
"Halata nga na pagod ka. San ka ba galing?" Tanong ko at inalis ang necktie
niya na nakaluwag na.
"Sa University tapos tumuloy ako sa opisina ni dad. Then I visited mama."
Napabuntong hininga siya pagkasabi nun.
Nakayuko lang ako kaya naman tumayo na siya at hinawakan ang kamay ko. Inakay
niya ako sa kwarto namin at dumiretso sa banyo.
Humiga na lang ako at kinalma ang sarili. Naiiyak ako, narinig ko ang
paglagaslas ng shower kaya hihintayin ko muna siyang matapos para makapag usap na
kami.
Nagtagal siya ng konti kaya pinikit ko na ang aking mata dahil inaantok na ako.
Bukas ko na lang siya kakausapin.
Nagising ako kinabukasan na wala na siya sa tabi ko. Sabi na nga ba ay maaga na
naman siyang aalis.
As usual ay may sticky notes na nakadikit sa lampshade.
Eat your breakfast :) don't forget to take your vitamins. Take care of
yourself. -J
Huminga ako ng malalim at bumangon na at naligo. Bumaba ako at may nakahain ng
pagkain.
Nagtimpla ako ng gatas at dumiretso sa sala para libangin ang sarili sa
panonood.
Maya maya lang ay nagring ang cellphone ko at tumatawag ang asawa ko.
"Kumain ka na?" Seryoso niyang bungad sakin sa kabilang linya.

"Oo, anong oras ka uuwi?" Malambing na turan ko.

"Don't know. Wag mo na kong hintayin, masama sayong magpuyat. Take care of our
baby. I gotta go." Yun lang at ibinaba na niya ng tawag.
Naiiyak ako, ang cold na ng pakikitungo niya sakin. Gusto ko siyang sigawan at
sabihin na hayaan niya akong magpaliwanag pero di ko magawa kasi part of me ay
nakokonsensya dahil alam ko na ako ang rason kung bakit nasa coma ngayon ang mama
nila.
She's in between of death and life 50/50 ang lagay niya dahil matindi ang
pagkakabagsak niya at pagkakabagok ng ulo niya.
Sinubukan kong dumalaw sa hospital pero galit sa akin ang ate nila at masama
ang loob ni Emerald sa akin kaya ang sabi ni Jayred ay dumito na lang ako sa bahay
at magpahinga.
Saktong nagluluto ako ng tanghalian ng may nagdoorbell.
"Alisson!" Bungad sa akin ng ate Adisson na katulad kong malaki ang tiyan.
"Ate. Pasok ka." Binuksan ko ng malaki ang pinto para makapasok siya.
Inaya ko siya sa kusina para sabay na kaming kumain.
"Alisson." Tawag niya ng nasa hapag na kami. Tiningnan ko siya pero patuloy pa
din ang pagkain ko. Mukha siyang malungkot.
"Bakit ate?" Huminga siya ng malalim.
"Baka di na ko makadalaw dito." Napakunot naman ang noo ko sa sinabi niya at
natataka.
"Bakit ate? May problema ba?" Umiling iling siya at ngumiti ng mapait sa akin.
"Ikakasal na ko Ali." Nagulat man ay ngumiti pa din ako at hinawakan ang kamay
niya na nasa harapan ko.
"Congrats ate! Kanino?" Biglang bumagsak ang balikat niya at pilit na ngumiti.
"Kay Sky. Pinilit ni papa na ikasal kami pagkatapos ng therapy niya." Nawala
ang ngiti ko at napalitan ng pagkasimpatya kay ate Adisson.
"Mahal ko siya Alisson. Alam mo yan kaya lang ay baka lalo siyang magalit sakin
kapag nakasal na kami. Alam mo namang ayaw niya sakin." Tumawa siya ng pilit at
naluluhang tumingin sakin.
Niyakap ko lang siya dahil yun lang ang kaya kong gawin para sa kanya ngayon.
Kung ano ano lang ang pinagkaabalahan namin ni ate Adisson hanggang sa di na
namin namalayan ang oras.
"Ali, I have to go, baka kailangan na ako ni papa. Babalik na lang ako kung may
time. Thank you Ali." Nagbeso kami at hinatid ko na siya sa labas ng pinto.
Nagluto na lang ako ng dinner habang pasulyap sulyap sa phone ko. Hindi pa din
siya tumatawag sakin. Dati naman ay kahit text ay sasabihin niya kung gagabihin ba
siya.
Hanggang sa matapos ang niluluto ko ay di pa din siya nagpaparamdam.
Sinubukan kong tawagan siya pero nakailang ulit ay laging hindi niya ito
sinasagot, nagriring naman ito kaya nagtext na lang ako.
Ilang oras na ang nakakaraan at wala pa din siyang reply, napasulyap ako sa
orasan at nakitang 7:30 na kaya naman kumain na ako at uminom ng vitamins. Hindi ko
na naman siya kasabay kumain, nalulungkot na naman ako.
Baka naman busy lang siya sa opisina dahil tinutulungan niya ang papa niya sa
kompanya nila o kaya ay may inaasikaso sa university.
Paulit ulit kong pinapakalma ang sarili ko pero alam kong nagpapakatanga lang
ako dahil gabi na at sinong tao ang mananatili sa kompanya o university ng ganitong
oras.
Baka nasa hospital siya at nakabantay sa mama niya. Siguro nga. Tinawagan ko
ang mansyon nila para alamin kung nasa hospital ba ang asawa ko at laking
pasaaalamat ko ng may sumagot sa pangatlong tawag ko.
"Hello?" Sagot ng nasa kabilang linya.
"Ahm. May i ask kung nandyan ang asawa ko? Si Lilia ba 'to?" Tanong ko sa
labilang linya, sa pag aakalang ang katulong nila ang sumagot.
"Hey, sino 'to? And I'm not a maid." Pag ulit ng nasa linya kaya naman nagulat
ako dahil sa tono ng pananalita nito.
"Sorry, nandyan ba si Jayred?" Tanong ko ulit.
Narinig ko ang pagismid ng nasa kabilang linya.
"Ano mo ba si Jayred at hinahanap mo?" Mataray na tanong nito kaya nagsimula ng
uminit ang ulo ko.
"Asawa ko siya." Madiin kong tugon.
"Are you insane? Jayred is not yet married and he is my boyfriend." Nagulat ako
sa sinabi ng babaeng kausap ko ngayon kaya naman napahawak ako ng mahigpit sa
cellphone.
 "Nasaan siya? At bakit nandyan ka sa bahay nila?!" Medyo tumataas na ang boses
ko dahil sa inis.
"He's in his room. Lasing siya." Yun lang at nagbaba na siya ng tawag! Gusto
kong sumigaw sa sobrang inis at galit. Bakit siya umuwi sa mansyon nila at hindi
dito? Bakit sinasabi ng babaeng yun na boyfriend niya ang asawa ko? Anong ginagawa
niya sa bahay nila?
Ang dami kong tanong sa isip ko. Gusto ko siyang puntahan sa kanila pero alam
kong makakasama sakin dahil gabi na.
Hihintayin ko na lang siya bukas dahil alam kong uuwi siya. Ako ang asawa at
uuwian niya ako.
Pumunta akong kwarto at pinilit matulog pero bumabalik sakin ang lahat. Paano
kung maulit lahat ng nangyari samin dati? Ngayon pa lang kami nagsisimula. Ngayon
pa lang kami bumubuo ng sariling pamilya kaya bakit nagkakaganito.
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 22

Nagising ako dahil sa pagbukas ng pinto ng kwarto. Iniluwa

nito ang asawa ko.
Tiningnan ko ang wall clock at nakitang alas-syete na ng umaga.
Hindi na naman siya umuwi kahapon, ngayon pa lang ulit siya nagpakita sa akin.
"Jayred." Tawag ko, hindi man lang niya ako nilingon, dumiretso siya agad sa
banyo.
Bumangon ako ng kama at kinatok ang pinto ng banyo.
"Jayred mag-usap naman tayo." Hindi pa rin siya sumasagot, paglagaslas na lang
ng tubig ang narinig ko.
Napahilamos ako sa mukha at walang ibang nagawa kung hindi bumaba.
Magluluto muna ako dahil baka mamaya habang kumakain kami ay makapag usap kami
ng maayos.
Walang lubay ang pagtulo ng masaganang luha sa pisngi ko habang nagluluto.
Iniisip ko ang patutunguhan ng magiging usapan namin.
Paano kung ilabas niya ang galit niya at magaway na naman kami? Ayaw ko sanang
mangyari yun dahil alam kong makakasma sa amin ng anak ko.
Dali dali ang pagpunas na ginawa ko sa aking mukha ng makarinig ng mabibigat na
hakbang pababa ng hagdan. Huminga ako ng malalim at nakangiting humarap sa kanya na
wala ng reaksyon na kahit ano sa kanyang mukha.
"Tara kain na." Nagsimula kong ayusin ang mesa at asikasuhin siya pero wala
akong kahit anong salitang nakukuha mula sa kanya.
Umupo ako sa tapat ng asawa ko ng masiguro kong ayos na ang kakainin niya.
Nagdadlawang isip nga ako kung kakausapin ko siya o hindi, nagumpisa na siyang
sumubo ng maisip kong magtanong.
"Bakit ngayon ka na lang umuwi ulit Jayred?" Nanginginig ang kamay sa ibabaw ng
aking mga hita habang nagtatanong. Tumigil naman siya sa pagkain at bahagya akong
tiningnan.
"I told you, madami akong inaasikaso." Simple niyang saad at kumain muli.
"Saan ka nga galing Jayred?" Hindi ko mapigilang tanungin siya dahil asawa niya
pa din naman ako at nagaalala ako sa kanya.
"Wala ka na dun Alisson! Stop throwing me a lots of questions." Madiin niyang
sagot na nagpainis sa akin.
"I am your wife. Hindi pwedeng hindi ko alam ang ginagawa mo sa buhay mo!"
Nagtaas na ang boses ko kaya napahinto siya mula sa pagkain.
Madilim ang mukha na binato niya ako ng tingin. Panay lang ang lunok ko sa
takot pero tinatagan ko ang loob ko dahil maraming bagay pa akong gustong itanong
gaya na lang ng kung sino ang babaeng nang aangkin na girlfriend niya.
"I'm out of here. You are so stubborn. Ang sabi ko ay wala kang pakialam!"
Tumayo na siya at padabog akong tinalikuran ngunit mabilis kong hinatak ang damit
niya.
"At saan ka na naman pupunta? O uuwi ka pa ba?!" Bahagya niya akong itinulak
upang malayo ako mula sa pagkakahatak sa kanya.
"Stop nagging and let me go! What's happening to you?! You're being a brat"
Aniya at bumuntong hininga.
Namuo ang luha sa aking mga mata at eto na naman ang sakit na lagi kong
nararamdaman. Gusto kong humagulhol na lang at maglupasay sa sahig upang umiyak ng
umiyak pero hindi ko naman masusulusyunan ang problema naming magasawa kung ganoon
ang gagawin ko.
"Pakinggan mo naman kasi ako Jayred! Akala ko ba mahal mo ako." Mahina lamang
ang tono ko habang pinipigil ang paghikbi. Sakto lang upang marinig niya.
Nakita kong natigilan siya at lumambot ang ekspresyon ngunit nananatili siyang
walang reaksyon na nakatingin lamang sa akin.
"Aalis na ako, babalik na lang ako kapag wala ka ng tanong." Yun lang ang
sinabi niya at lumakad na palabas ng pinto.

Naiwan na naman akong magisa. Wala akong nagawa kung hindi

maupo at umiyak na naman ng umiyak.
Nakakapagod kang mahalin Jayred. Nakakalito kang mahalin Jayred.
--
Nasa kalagitnaan ako ng pagtulog ng sala ng tumunog ang Telepono sa kusina.
Dali dali kong sinagot iyon sa pagaakalang ang asawa ko ang nasa linya.
"Hello."
"Ma'am Ali. Nandyan po ba si sir?" Balisa at nagmamadali ag tono ng babae sa
kabilang linya. Sa pagkakaalam ko ay ito ang katulong nila.
Nangunot ang noo ko sa tanong niya, wala dito si Jayred at hindi umuwi kahapon
matapos ang pagtatalong naganap sa amin. Akala ko ay sa bahay siya ng mga magulang
niya tumuloy pero heto at hinahanap siya ng katulong nila.
"Wala po dito ang asawa ko. Hindi ba dyan tumuloy kagabi?" Kagat ko ang mga
labi habang hinihintay ang sagot na makukuha ko. Masama ang kutob ko sa pinaggagawa
ng asawa ko.
"Naku po ma'am, ilang araw ng hindi dumadaan dito si sir. Sa hospital ang
diretso niya pero hindi siya makontak ngayon kaya nagbaka sakali ang Don na nandyan
siya." Mahaba nitong litanya pero wala na akong ibang pakialam sa iba niyang
sinabi.
Ang isipin pa lang na nagsinungaling siya ng sinabi niya na sa kanila siya
tumutuloy ay napaka sakit na sa akin.
"Bakit ho ba siya pinapa contact?" Pinigil ko ang paghikbi at pinilit gawing
casual ang boses.
"Nagising na ang madam ma'am." Lumakas ang tibok ng puso ko sa narinig. Gising
na ang mama niya!
Nagpaalam na ako sa kausap at nagmamadaling nag ayos ng sarili. Dadalaw ako sa
hospital kahit na galit sakin ang mga kapatid niya. Ang nangyari sa mama niya ang
simula ng pagaaway namin kaya kakausapin ko ito para makahingi ng paumanhin dahil
siya din ang magiging sagot ng pagiging okay ulit ng relasyon naming mag asawa.
---
Huminga ako ng malalim bago kumatok ng tatlong beses sa pintuan ng hospital
room ng ina ng asawa ko.
Kinakabahan ako at nanlalamig ang mga kamay. Hindi ko alam kung paano sila
haharapin dahil ang huling beses na dumalaw ako dito ay nagsanhi ng away namin ng
ate niya.
Gusto ko lang naman kasing maging maayos kami ng mama niya para maayos na din
ang lahat sa pagitan namin.
Dahan dahan kong pinihit ang seradura ng pinto. Bumungad sa akin ang tahimik na
kwarto. Namataan ko ang ama ni Jayred na payapang nakadukdok sa gilid ng hospital
bed ng kanyang asawa.
Minabuti kong umupo muna sa mahabang sofa sa gilid habang hinihintay na
magising si papa.
 Ilang minuto lang ay nagising siya at agad naman akong nakita. Bakas ang
pagkagulat sa pagod niyang mga mata pero ngumiti pa din siya sa akin.
"Oh hija. Mabuti at napadalaw ka. Nasaan ang asawa mo?" Tumayo siya at
sinalubong ako ng yakap. Ramdam ko ang pagtanggap sa akin ng ama niya. Ibang iba sa
pagtrato ng ibang pamilya niya sa akin.
"Pumunta po ako ng tumawag ang katulong niyo at sinabing nagising na si mama."
Bahagya ko pang sinulyapan ang payapang mukha ng matandang babaeng nakaratay sa
kama.
"Mabuting balita nga ang paggising ng mama niyo. Pinagpahinga muna ng mga
doktor pagkatapos tingnan ang kalagayan kanina." Aniya. Nagusap pa kami at laking
pasasalamat ko ng hindi niya ako hinusgahan ng magpaliwanag ako tungkol sa
nangyari.
Nasa kalagitnaan kami ng pag-uusap ng bumukas ang pinto at iniluwa ang ate
Fuscia na may kasamang matangkad na babae.
Nawala ang ngiti sa mukha niya ng makita ako. Walang ano ano niya akong
nilapitan at malakas na sinampal.
Hindi ako nakailag sa bilis ng pangyayari. Napanganga na lang ako sa ginawa
nito sa akin. Nanginginig siya sa galit.
"WHERE ARE YOUR MANNERS YOUNG WOMAN!" Pigil ang galit na bulyaw ni papa at
pumagitna sa amin. Hindi ako makagalaw at nanatili lang na nakahawak ang kamay sa
aking pisngi.
Nakita ko ang pasimpleng pagngisi ng babae sa likuran kaya napakunot ang noo
ko.
"NO PAPA! WHERE IS HER MANNER! ANG KAPAL NG MUKHA NG KRIMINAL NA IYAN PARA
TUMUNGTONG DITO!" Lalapitan niya sana ulit ako pero mabilis siyang nasangga ng
papa.
Hindi ako makapag salita dahil hindi ko alam ang irereact ko sa mga nangyayari.
Nasa ganoong tagpo ng bumukas ang pinto at pumasok ang asawa ko na magulo ang
buhok at hindi pantay ang pagkakabutones ng polong suot.
Napahinto kaming lahat ng makita siya. Biglang gumaan ang loob ko dahil andyan
na siya at alam kong ipagtatanggol niya ako.
"What's happening here?" Malamig niyang saad at pinasadahan lang ako ng tingin.
Nadismaya ako sa ginawa niya lalo na ng lumapit ang babae sa kanya at walang
ano ano ang paghalik na ginawad sa asawa ko.
Lahat ng sakit ay parang nawala sa pagkamanhid ng katawan ko. Napaka sakit
pala, nakakawala ng pakiramdam lalo na ng hindi niya ito tinulak at tinugun pa.

LEGENDARIE
May part 2 po ito :) Thank you for commenting on the last chapter.
100 votes for next UD.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 23

Part 2
I don't deserve this.
Iyon lang ang laman ng isip habang nakamasid kay Jayred at sa babae niya.
Harap harapan akong ginagago ng sarili kong asawa sa mismong harapan ng pamilya
niya. Pigil na pigil ko ang mga luha na kanina pa gustong magsitulo. Wag ngayon.
Wag dito.
"Wala ka bang balak umuwi! Kapag naabutan ka ni mama na nandito ay baka
lumalala pa lalo ang lagay niya." Bulyaw sa akin ni Fuscia na ngayon ay nakataryo
sa harapan ko at nakataas ang kilay. Hindi niya itinatago ang pagkadisgusto sa
akin.
Kanina pa ako nandito at buo ang loob ko na kausapin si mama kaya hinihintay ko
ang paggising niya. Kanina pa din ako nakakatanggap ng mga masasamang tingin galing
kay ate at sa babae ng asawa ko.
Napakasarap ibato sa harapan niya ang wedding ring na suot ko, hindi ko lang
magawa dahil alam ko na ako din ang mapapahiya sa huli dahil hindi naman suot ni
Jayred ang singsing na tanda na kasal na siya.
Napakasakit ng mga pinapakita at pinaparamdam ng sarili kong asawa. Hindi man
niya ako matapunan ng tingin.
"Leave now Alisson! Nobody wants you here." Ibinaling ko ang tingin kay ate
Fuscia na kanina pa ako pinipilit lumayas. Huminga ako ng malalim at tumayo na.
Mukhang wala naman akong mapapala kung hindi away at gulo lang. Binalingan ko
ng tingin si Jayred.
"Red. Aalis na ko, uuwi ka ba?" Mahina at kalmante kong tanong sa kanya habang
tumatayo.
Hindi niya ako pinansin at animo bingi na walang naririnig. Nakita ko ang
pagngisi ng babae sa gilid niya.
Huminga ako ng malalim at nilapitan siya.
"Red, uuwi na ako. Tumawag ka kung sa bahay ka kakain." Hindi ko na siya
hinintay pang sumagot at nagsimula ng lumakad palabas. Hindi na ako makakapagpaalam
sa papa ni Jayred dahil inaayos nito ang bill ng hospital.
Paglabas pa lang ng pintuan ay nagunahan na ang pagbagsak ng mga luha ko.
Kailan ba mauubos ang mga ito.
Dumiretso ako sa mansyon ni papa dahil puro kalungkutan lang ang sasalubong sa
akin kung sa condo ako uuwi.
"Hija!" Halata ang galak sa boses niya kahit na seryoso ito. Ngumiti ako ng
malaki at sinalubong ng yakap si papa. Gusto kong umiyak sa dibdib niya dahil ang
bigat na ng dinadala ko ngayon.
"Buti at ikaw na ang dumalaw. Sasadyain sana kita bukas dahil may sasabihin ako
sayo." Iginiya niya ako sa malaking salas ng aming kabahayan.
"Ano po ba ang sasabihin mo papa?" Tiningnan niya aki ng seryoso pero may
nakikita pa din akong bakas ng awa sa mga mata niya.
"Anak. Alam ko ang nangyayari sayo ngayon. And I am not happy about it."
Hinawakan niya ang aking kamay at pinisil ito. Kusang nagsipatakan ang mga luha ko
dahil sa sinabi ni papa.
Alam niya.
"I'm sorry papa." Yun lang ang tanging lumabas sa bibig ko kasunod ng
paghagulhol.
"Alisson. You should leave him. Ituloy mo ang annulment na pinaproseso mo."
Sunod sunod ang pag iling ko sa sinabi ni papa, ayaw ko, hindi ko alam kung kaya ko
ba na wala siya sa tabi ko, umaasa pa ako sa relasyon namin.
"Papa, hindi ko na po kayang wala siya. Nawala na yung lakas ng loob kong iwan
siya dahil naramdaman ko kung paano niya mahalin." Siguro nga nagpapakatanga na ako
ng sobra kay Jayred. Napaka martyr ko na dahil sa pananatili pero mahal ko kasi
siya.
"It's up to you, kung saan ka masaya pero kapag nadamay na ang apo ko. I'm
telling you, ako na mismo ang maglalayo sayo mula sa asawa mo sa ayaw o sa gusto
mo." Madiin na pahayag ni papa. Masakit na makita kong nasasaktan siya para sa akin
pero mas masakit namang iwanan ang taong nananakit sa akin.
---
Nagtagal pa ako sa mansyon at doon nagpalipas ng gabi dahil alam ko namang wala
akong dadatnan at makakasama sa bahay dahil hindi uuwi si Jayred.
Binuksan ko na ang pintuan ng condo pero laking gulat ki ng makitang hindi ito naka
lock. Medyo kinabahan ako dahil ang pagkakatanda ko ay nakasara ito ng umalis ako
kahapon.
Kung ano ano ang tumatakbo sa isip ko. Paano kung may nanloob na pala samin ng
hindi ko alam?
Nasa ganoon akong pagiisip ng mapasigaw ako at mapahawak sa tiyan dahil muntik
na akong madulas sa nakakalat na damit sa sahig.
Kinuha ko ito at damit iyon ng babae, hindi akin kaya kanino? Kumabog ng
malakas ang puso ko, nanlamig ang mga kamay at pinagpawisan. May hinala na ako
ngunit ayaw kong magisip ng kung ano.
 Dahan dahan ang pagpihit ko ng seradura ng pinto ng kwarto.
Parang nalaglag ang puso ko sa nakikita ko ngayon. Si Jayred at ang babae niya,
magkatabi sa kama namin at parehong walang saplot. Tinakpan ko ang aking bibig at
sinara ulit ang pinto. Tahimik akong napaupo sa sahig at walang tigil ang paghikbi
ko.
Sa mismong kama namin! Ang baboy nila. Ang tanga ko. Ang gago niya.
---
Ginawa kong casual ang sarili ko habang nakaharap at inaayos ang pagkain niya.
Umalis na ang babae niya at parang wala lang ito sa kanya. Napaka galing mo Jayred.
"Jayre--"
"Don't start Alisson. I'm tired." Putol niya sa sasabihin ko.
"Tired? San ka napagod? Sa ginawa niyong kababuyan ng babae mo?" Hindi ko
maitago ang sakit at pagkamuhi sa boses ko, konti nalang ay pipiyok na ako dahil
nagbabadya na naman ang luha ko.
Nakita kong para siyang nagukat ngunit napalitan din ng pagkainis ang mukha.
"Napaka unfair mo. Noong humingi ka ng chance ay ibinigay ko kahit na napaka
laking pagsugal ng desisyon kong iyon. Pinakinggan kita at pinatawad pero anong
ginagawa mo sakin ngayon? You never listen. Tinitiis mo ako Red. Hinahayaan mong
masira na naman tayo kasi nagbibingi bingihan ka. Nakakapagod na." Hindi ko na
napigilan ang paghagulhol sa harapan niya. Hindi ko na kayang magpanggap na kaya
ko.
Wala siyang imik. Nanatili lang siyang nakatikom habang nakatingin sa akin.
Mukha siyang naguguluhan at gusto niyang lumapit sa akin.
Akmang ihahakbang na niya ang mga paa ng tumunog ang cellphone niya. Hindi niya
iyin pinansin at tinungo ako, niyakap niya ako at doon ay nakaramdam ako ng
pagiging komportable.
Pero nawala din agad iyon ng bumitiw siya at sinagot ang tawag, pagkatapos ay
nagtatakbo palabas.
Napangiti na lang ako ng mapakla at tumayo. Gusto king magsisi na binalikan ko
pa siya at pinatawad. Wala ding silbi ang second chance na hiningi niya dahil mas
nasasaktan ako ngayon.
Hinimas ko ang impit kong tiyan at dumiretso sa kwarto. Nandidiri ako sa kamang
ito. Dito sila gumawa ng kababuyan.
Hinanap ko ang annulment papers sa drawer at pinakatitigan ito. Sunod sunod na
naman ang pagpatak ng luha ko. Ito ba ang sagot para sumaya na ako? Ayaw ko siyang
isuko pero siya na mismo ang nagpaparamdam sa akin na bumitiw na.
Pikit mata akong kumuha ng ballpen sa gilid at nanginginig ang kamay na
pinirmahan ito. Hindi ko na kaya.

LEGENDARIE
100+ votes for next UD.
Thank you for commenting and voting on the last chap. 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 24

Isang buwan.
Maghihintay ako ng isang buwan para makasama pa siya, gusto ko kasing marealize
niya kung ano ang mawawala sa kanya kapag pinagpatuloy niya akong saktan.
Binibigyan ko lang ng palugit ang sarili ko na lumaban pa, ayaw ko kasing
umalis ng hindi pinaglalaban ang nararamdaman ko.
"Why not now hija? Hindi mo kailangang maghintay ng isang buwan. I can make it
fast." Nakatunghay sa akin si papa habang ibinababa ko ang juice sa lamesa sa
harapan niya.
Dinalaw niya ako at nasabi ko na sa kanya ang desisyon ko. Ayaw niyang pumayag
na maghihintay pa ako, gusto niyang umalis agad ako sa piling ng asawa ko.
"Papa. Para po ito sa sarili ko, unti unti kong ilalayo ang sarili ko sa kanya
para hindi na ko mahirapan kapag iniwan ko na siya." Parang may kung aning
sumasaksak sa akin sa isiping iiwan ko na talaga siya.
Kakayanin kong wala siya dahil yun ang makakabuti sa lahat.
"You know I'm always here okay? I will support you no matter what. I need to go
now." Niyakap ko si papa at inihatid siya palabas ng pinto.
Ilang sandali pa akong nagpaikot ikot sa bahay dahil hindi ako mapakali, gusto
kong malaman kung nasaan siya ngayon pero malamang na kasama niya ang babae niya.
Tahimik lang akong naupo sa sofa at inabala ang sarili sa panonood ng TV ng may
nagdoorbell.
Nagmamadali akong tumayo, baka si Jayred na iyon at naisipang uwian ako.
Ang lahat ng excitement ko ay nawala ng nabuksan ko na ang pinto, si Jayred nga
ngunit hindi siya nagiisa. Kasama niya ang babae niya. Magkaakbay sila at
nagtatawanan. Mabuti pa siya at nakukuhang tumawa lang habang puro pasakit ang
dulot niya sa akin. Napaka galing niya.
Nagtuloy tuloy sila papasok na para bang wala lang ako. Akala mo ay hangin lang
ako at dinaat daanan nila. Hindi ako kumibo, isinara ko na lang ang pinto at
dumiretso sa kwarto.
Ayaw kong makita ang mga gagawin pa nilang kahayupan, nagagalit ako sa kanya
pero hindi mawala ang pagmamahal na nararamdaman ko. Siya pa din kasi ang nasa puso
ko kahit na paulit ulit akong ginagago. Kahit na ang sakit sakit na ay siya pa din
ang tinitibok nito.
Ilang minuto ang nakalipas ay napagdesisyunan ko ng lumabas. Nagugutom na kasi
ako, ayaw ko man silang makaharap ay hindi ko naman gugutumin ang sarili ko huwag
lang silang makita.
Naginit bigla ang ulo ko ng maabutan silang halos mag make out na sa sofa.
Nakahubad na ang babae ng pang itaas niya at para silang mga gutom sa isa't isa
habang naghahalikan.
Hindi man nila namalayan ang pagdating ko. Para akong pinapatay sa nakikita ko
ngayon, hindi ko akalain na may isasakit pa pala ang araw araw na hindi niya pag
uwi at pagsama sa babae niya.
Iba pala kapag ginagawa na sa mismong harapan mo na ikaw ang saksi. Sana
pinatay na lang niya ako.
Tinakpan ko ang bibig ko ng maramdaman na hihikbi na ako, pasimple akong
tumungo sa kusina at pinilit ayusin ang sarili ko.
"WHY DID YOU STOP? NABITIN AKO BABE!"
"SHUT UP WOMAN!"
"ANO BA BABE! HINDI MO BA NAGUSTUHAN?!"
"I SAID SHUT UP. GET OUT OF MY SIGHT!" Puro sigawan ang naririnig ko sa sala
pero hindi ko sila pinansin. May malala ang sakit na nararamdaman ko para bigyan pa
ng atensyon ang pag-aaway nila.
Kumain lang ako ng kumain doon hanggang sa pumasok sa kusina ang nagdadabog na
babae. Masama ang tingin niya sa akin pero hindi ko siya pinansin. Wala akong
pakialam sa mga makakati.
"Bakit ba kasi hindi pa kayo maghiwalay!" Bigla niyang saad na ikinataas ng
kilay ko, ngunit hindi ako umiimik. Hinahayaan ko lang siyang magdabog doon.
"Sana kasi iwanan mo na si Red para sakin na siya! Hindi ka naman mahal nun
kaya wala ding silbi yang pagiging tanga mo." Nagtitimpi ako na hindi siya patulan,
ayaw ko lang ng gulo ngayon dahil masakit pa ang puso ko kaya hindi ko siya
pinapansin.
"Magsalita ka! Ano kailan mo balak hiwalayan si Jayred! Ayaw naman syo ng
pamilya niya kaya wala kang pinanghahawakan!" Lumapit pa siya sa akin at hinawakan
ang magkabilang balikat ko.
Naiinis na tinabig ko ang kamay niya at masamang tumingin sa kanya.
"Huwag mo akong hawakan! Nakakadiri ka!" Tumayo na ako at akmang aalis na ng
hilahin niya ang buhok ko.
"How dare you!" Inilapit niya ako sa kanya at sinabunutan. Hinablot ko din ang
buhok niya at itinulak siya.
Hindi niya ako pwedeng masaktan dahil baka makasama sa anak ko.
"Ang kapal ng mukha mong mandiri sa akin! Ang mas nakakadiri ay ikaw! Pinipilit
mo ang sarili mo sa lalaking ayaw na sayo!" Sinugod na naman niya ako at masama ang
kutob ko sa ginagawa niyang pananakit, iniilag ko ang sarili na matamaan ang tiyan
ko. Kinakalmot ko na siya para lang makalayo sa akin.
Panay lang ang sigawan namin at sakitan. Nagaalala ako sa baby ko. Lalo na ng
inihiga niya ako sa sahig at pumaibabaw siya sa akin.
"I hate you!" Sinimulan niya akong sampalin ng sampalin, itinula ko siya ng
malakas pero malakas siya. Pinagkakalmot niya ako kaya wala akong nagawa kung hindi
sumigaw na lang.
Diyos ko. Kayo na po ang bahala sa anak ko.
"Lumayo ka sakin! Bitawan mo ko!" Isa pang tulak ay nabuwal siya kaya
sinamantala ko na ang pagkakataon na tumayo.
Hahakbang na sana ako ng bigla niya akong tinisod dahilan ng pagbagsak ko sa
sahig at pagtama ng puson ko sa lamesa. Nanlalaki ang mga mata ko ng makaramdam ng
kirot.
Naguunahan ang mga luha ko sa pagpatak. Nanlalamig ang katawan ko at
namamanhid. Takot na takot ako, baka kung ano ang mangyari sa anak ko. Hindi ko
kakayanin kapag pati siya ay nawala sa akin.
Nagsisimula na akong mahilo.
"Oh my god. I-i'm sorry." Nanginginig ang kamay ng babaeng nasa harap ko ngayon
at hindi alam kung saan pupunta. Halatang nagulat siya sa nangyari. Galit na galit
ako sa kanya ngayon, pati kay Jayred.
Sa mga oras na ito, ang nasa isip ko lang ay ang buhay ng anak ko. Tahimik ang
pagpatak ng mga luha ko. Sunod sunod iyon hanggang sa nahilam na nito ang mga mata
ko.
"Alisson!" Kahit nanlalabo ang mga mata ko ay nakita ko ang nagaalalang mukha
ng asawa ko na tumakbo palapit sa akin. Halatang natatakot din siya.
"Yung anak ko." Mahina kong bulong. Halos magmakaawa na ang tono ko, hindi ko
maibuka ang bibig ko. Napaka lakas ng kabig ng dibdib ko.
"WHAT ARE YOU DOING JESSICA! BAKIT HINDI KA PA TUMAWAG NG AMBULANSYA!" Sigaw
niya sa babae na agad nagtatakbo patungo sa telepono.
"Sshh. Hush now, maililigtas ang baby natin okay? I'm here." Bulong niya habang
nakayakap sa akin at pilit akong inaalo.
Ramdam ko ang panginginig at malakas na tibok ng puso niya. Wala akong
maramdamang kahit na ano sa oras na ito.
Ang tanging naiisip ko lang ay, mailigtas lang ang anak ko ay aalis na ako sa
buhay niya.
LEGENDARIE
100+ Votes for next UD.
Thank you for voting and commenting on the last chapter.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 25

"Wala na ang anak niyo dahil sa kagaguhan mo!"

Isang malakas na pagsuntok ang narinig ko kasabay ng pagtumba ng kung ano man
sa sahig.
Patuloy sa pag-agos ang mga luha ko kahit na nakasara ang mga mata ko.
Hinawakan ko ang aking tiyan at dinama ang anak ko. Napakagat ako ng labi upang
mapigil ang paghagulhol.
Nanatili ako sa pagkukunwaring natutulog kahit na alam ko ang mga nangyayari sa
paligid. Ayaw ko magdilat ng mata dahik ayaw ko siyang makita. Mahal ko pa din kasi
siya kahit namumuhay ang pagkamuhi sa puso ko.
"Bakit hindi ka nagsasalita! Lumaban ka! Hindi ba nasasaktan mo nga ang ana ko!
Ipakita mo sakin abg tapang mi ngayon!!!" Puro sigaw ni papa na lang ang bumabalot
sa apat na sulok ng hospital room.
Hindi ko natiis at nagdilat ako. Pinagmasdan ko si Jayred na nakahiga sa sahig
habang binubugbog ni papa.
 Gusto kong magsalita at pigilin siya sa ginagawang pananakit sa asawa ko, gusto
kong tumayo at awatin siya gusto kong iyakan ang ginagawa ni papa sa kanya pero
parang hindi ako makagalaw, hindi ko maibuka ang mga labi ko at walang lumalabas na
boses mula sa bibig ko.
Pinamamasdan ko lang si Jayred na hindi lumalaban at tinatanggap lahat ng
suntok at sipa ni papa.
Tulad ko, hindi din siya nagsasalita. Wala siyang kahit na anong emosyon ngunit
basang basa ng luha ang mukha niya.
Nakatitig siya sa akin gamit ang mata nita na puno ng pagsisisi at luha. Alam
kong nasasaktan siya, alam kong sising sisi siya. Buti nga sa kanya.
Gusto ko mang makaramdam ng awa at pagkahabag sa nakikita ko, nanatili lang
akong nagmamasid, magkatitigan kami habang parehong basang basa ng luha ang mga
mata namin at kapwa kami walang kahit na anong emosyon.
Hindi ko din maramdaman ang pagmamahal ko sa kanya. Siguro, sa mga oras na ito
ay manhid na ako. Kung hindi pa ako umiyak ay siguradong wala na akong
mararamdaman.
"GET OUT!" Kinuwelyuhan siya ni papa at itinayo mula sa pagkakalupasay sa
sahig. Pinaulanan na naman siya ng mga suntok at sipa ngunit tulad kanina ay wala
siyang ginagawa para lumaban.
Hindi din siya sumasagot, basta nakatitig lang siya sa akin at patuloy sa
pagbagsak ang mga luha.
"UMALIS KA NA! I DON'T WANT TO SEE YOUR FACE AGAIN! BAKA MAPATAY NA KITA!"
Gigil na kinaladkad siya ni papa palabas ngunit umiling iling siya at nagtatakbo
palapit sa kinaroroonan ko.
Umiiyak siya habang niyayakap ako at panay ang halik sa ulo ko. Nanatili lang
akong nakaupo doon at hinayaan siya.
Sinenyasan ko si papa na hayaan muna kami ng akma niyang hihilahin si Jayred
palayo sa akin. Mukha namang naintindihan niya at lumabas ng kwarto.
"Patawarin mo ako." Paos na bulong niya habang hinahalikan ang pisngi ko.
Sinubsob niya ang mukha sa leeg ko. Nabasa ito ng mga luha na patuloy ang paglandas
sa mga mata niya.
"I'm so sorry Alisson. I am a coward jerk." Humagulhol siya pagkasabi nito.
"Dahil sa akin ay nawala ang anak natin. Dahil sa akin ay nasasaktan ako.
Please, forgive me. Paghihirapan ko basta bumalik ka lang sa akin. Mahak na mahal
kita Alisson. Nagsisisi na ako. Sising sisi na ako." Lumuhod siya sa harapan ko
habang hawak ang mga kamay ko at salitang hinahalikan ang mga ito.
Hinawakan ko ang duguan niyang mukha at pinunasan ang saganang mga luha na
dumadaloy sa namamaga niyang pisngi.
"Kasalanan mo." Mahina kong saad, bakas ang sakit sa tono ko. Idiniin niya ang
pagpikit at tumango.
"I know. I know. I love you." Tiningala niya ako at tinitigan gamit ang
nagmamakaawang mga mata.
"Hindi mo ako mahal, dahil kung mahak mo talaga ako, hindi mo ako sasaktan."
Binawi ko sa kanya ang mga kamay ko.
Napayuko siya sa sinabi ko. Sa Itsura niya ngayon ay mukha siyang wasak.
Iniangat ko ang mukha niya, hinimas ko ang pisngi niya at pinunasan ang luha.
Pagkatapos ay isang napaka lakas na sampal ang iginawad ko sa kanya.
"Magsisi ka."
---
Kasabay ng pagsara ko sa zipper ng maleta ay ang pagtulo ng luha ko.
Tahimik akong humagulhol habang yakap ang litrato namin ni Jayred. Huling iyak
ko na sana ito. Huminga ako ng malalim at minabuting ibaba na ito sa kama kasama ng
wedding ring ko at ng annulment papers.
Isang linggo ang nakalipas matapos ng inisidente, Sa mansyon namin dati ako
tumuloy.
Panay pa din ang pagpunta niya sa bahay ni papa kahit na tinataboy na siya ng
mga guards at security. Desidido siyang bawiin ako.
Gusto daw niyang bumawi at magbago. Mahal na mahal daw niya ako at gagawin niya
lahat para magsimula muli kami. Sising sisi daw siya sa pagkawala ng anak namin.
 Sa awa ng Diyos ay ligtas naman talaga ang anak ko. Sinabi lang ni papa na
nawala na ang bata para wala na ding pang hawakan pa si Jayred, para mas madali
akong makaalis sa puder niya.
Tulad ng pinangako ko ay iiwanan ko siya maligtas lang ang baby ko, at gagawin
ko na iyon ngayon.
Sa loob ng isang linggo na iyon, parang bumalik ang dating siya. Inaalagaan at
pinapakita niya sa aking asawa ko siya, Lagi niya akong sinusuyo kahit na ipabugbig
na siya ni papa.
Gusto ko ulit umatras sa isiping lalayo kami ng anak ko sa kanya pero inisip ko
ang sarili ko at ang anak ko sa pagkakataong ito.
Hindi imposible na maulit iyon, at paano kung mawala ng tuluyan ang anak ko?
Hindi ko kakayanin. Ayaw ko na ulit maramdaman ang takot na baka pati anak ko ay
madamay.
Napaka dami ng sakit ang dulot niya sa akin. Sirang sira na ako. Hinawakan ko
ang impis ko pang tiyan, buti na lang at maliit pa ito kaya hindi halata na may
bata sa loob.
Inilibot ko ang tingin sa bawat sulok ng kwarto namin ni Jayred bago hilahin
palabas ang maleta. Ang daming memorya ng kwartong ito, Ang daming masaya at
masakit na ala-ala.
Bumalik muli ako sa condo namin para kuhanin ang natitira ko pang gamit at
ipakita kay Jayred ang annulment papers, nais ko din sanang ibalik na ang wedding
ring namin.
Sinakto kong wala siya dito dahil paniguradong pipigilan niya ako kapag nalaman
niyang tuloy na ang plano ko.
Lumabas na ako ng kwarto, Pinasadahan ko ng tingin ang kabuuan ng lugar na ito
bago umalis.
---
"I will miss you." Umiiyak na nakayakap sa akin si ate Adi. Nandito kami ngayon
sa airport, Ngayon na ang flight ko patungong Australia.
Matagal ng nakaplano ang paglisan ko at ang pangingibang bansa.
Ayaw ko mang iwanan sila dito ay ito ang makakabuti para sa anak ko. Ilalayo ko
siya sa ama niya, Ilalayo ko siya sa sakit.
"Mamimiss din kita ate." Mas humigpit ang yakap niya sa akin at naging hagulhol
ang mga hikbi niya.
"Magiingat ka anak. I love you." Pigil ang emosyon ni papa ng niyakap ako.
"Salamat sa lahat papa. Magiingat din po kayo. I love you pa." Muli kaming
nagyakap na tatlo hanggang sa tawagin na ang flight ko.
Humakbang na ako palayo habang hila ang maleta. Kinawayan ko sila at tumalikod
na.
Gustong gusto kong lumingon pabalik pero hindi ko ginawa.
This time, I don't look back.

LEGENDARIE
Dahil magiiba na ang flow sa next chapter, 200 votes for next UD.
Thank you so much for voting and commenting on the last chapter. I love you
all.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 26

"Jared Ashton!" Iniangat niya ang mukha mula sa pagkakayuko

at nakasimangot na napakamot ng ulo. Alam na niya na galit ako kapag tinawag ko
siya sa pangalan niya.
Iiling-iling na lang akong lumapit sa kinaroroonan niya. Tumayo naman siya at
nakanguso akong sinalubong.
"Hey mimi." Niyakap niya ako at nagpabuhat. Naglalambing na naman siya
palibhasa ay may kasalanan.
 "Ano na namang ginawa mo this time? I told you, be a good boy Jared Ashton."
Nasa gitna ako ng pagsesermon ng bigla niyang tinakpan ang tenga at sumubsob sa
leeg ko.
Napahinga na lang ako ng malalim. Hindi lang pala mukha ng ama niya ang nakuha
niya, pati din ang ugali nito na ayaw makinig sa akin dahil alam niyang siya ang
mali.
"Good afternoon Eng. Sarmiento." Nakangiti kong binalingan ang guidance
councilor ng school ng anak ko.
Sa nakalipas na pitong taon. Isa na akong ganap na Engineer ngayon sa isang
pinaka malaking kumpaya dito sa Australia.
Noong nakaraang taon lang ako natapos ng pag-aaral. Sa awa ng Diyos ay
napagsabay ko ang pag-aaral at pagaalaga sa anak ko.
"Good afternoon." Ganting bati ko. Nandito kami ngayon sa guidance office dahil
nakipag away na naman siya sa kaklase.
"Your son punch one of his classmates Engineer. This is not the first time, We
are concerned on his behavior." Saad nito sa akin. Nilingon ko naman si Ashton na
ngayon ay naglalaro na ng iPad sa isang gilid.
"I'm sorry for what he did. He's just confused and can't control himself, don't
worry I will talk to him regarding this matter." Paliwanag ko. Tumango naman ito at
nakipagkamay sa akin.
"Thank you Engineer But the school won't tolerate him." Tinanguan ko na lang
siya at nagpaalam na.
Nilapitan ko si Ashton na nakamasid sa akin at mukhang tinatansya kung galit ba
ako.
"Mimi. You mad at me? I'm sorry mimi." Nakalabi niyang sabi at pinagsalikop ang
mga kamay namin.
Tahimik lang ako habang naglalakad kami patungo sa parking lot.
"Ashton. Bakit ka na naman nanuntok? Bad iyon." Bago sumakay sa kotse ay
kinausap ko muna siya. Sa edad niyang anim ay lagi siyang nasasangkot sa gulo, lagi
din akong napapatawag sa guidance dahil siya ang nagsisimula ng gulo.
"But mimi. They are teasing me." Malungkot na saad niya. Niyuko niya ang mukha
at alam kong nalulungkot na naman siya.
Masakit makita ang anak ko na nasasaktan dahil doble ang sakit nun sa akin.
"They keep on telling me that I have no dad." Nakagat ko ang labi dahil sa
sinabi niya. Eto ang ayaw kong mangyari.
"My dad loves me right mimi? He will go home soon right?" Nangungusap ang mga
mata ng anak ko na nakatingin sa akin.
Bahagya akong tumango habang nagpipigil ng luha. Ang totoo niyan ay wala ng
pag-asa na makakasama pa namin ang dad niya.
"He loves you."
---
"Come on mimi! I want to talk to
Cloud!" Nakanguso na naman ang makulit kong anak at hinihila ang laylayan ng damit
ko.
"Wait lang baby. May ginagawa pa si mimi okay?" Hinalikan ko siya sa noo at
ipinagpatuloy ang ginagawa. Kailangan kong matapos ang presentation ko para bukas
dahil malalaking kompanya ang makakaharap ko.
Tumigil sa pangugulit si Ashton sa tabi ko kaya nilingon ko siya. Nakita kong
naka yuko lang siya habang nakaupo sa isang tabi .
"Are you okay son?" Bahagya lang siyang tumango sa akin at tumalikod. Napahinga
na lang ako ng malalim dahil alam kong nagtatampo siya sa akin ngayon.
"Come here baby. We will call Cloud na okay?" Nagliwanag naman ang mukha niya
ng marinig ang sinabi ko. Binuksan namin ang laptop at tinawagan sa skype si Ate
Adi at ang anak nila ni Sky na si Cloud.
Ilang saglit pa ay sinagot na nila ang tawag.
"Hello Tita mama and Cloud!" Masayang bati ng anak ko.
"Hello Ashton! Hi din po Tita Mimi." Bati ni Cloud sa akin.
Kapwa naman kaming nakangiti ni ate Ate Adisson. Magkasundo talaga sila kahit
na magkahiwalay lumaki, magkapatid na ang turingan nila.
 "Cloud! I punch one of my classmate again!" Napairap ako sa tinuran ni Ashton.
Proud pa siya sa ginawa niya.
Ngumuso naman si Cloud sa kabilang screen.
"That's Bad Ash. Para kang si Dad, lagi niyang sinusuntok si mama." Malungkot
na litanya ng bata kaya kumunot ang noo ko.
Nakita ko ang paglunok ni ate sa kabilang linya. "Ate, totoo ba?" Tanong ko,
iniwas lang niya ang tingin at mapaklang ngumiti.
"Sa susunod na natin pagusapan yun Ali. Hayaan muna nating magusap yung mga
bata." Saad niya, napabuntong hininga na lang ako.
"Cloud! Malapit na ang Birthday ko! Ang sabi ni mimi pag seven na ko, uuwi kami
sa Philippines." Excited na turan ng anak ko na medyo bulol pa magtagalog.
"Talaga!? Hala! Nakaka excite! Bibilhan na kita ng gift!" Ani Cloud. Nagtawanan
na lang kami dahil ilang buwan pa bago ang birthday ng anak ko.
Naipangako ko kasi sa kanya na uuwi kami sa Pilipinas kapag big boy na siya.
Nangungulila siya kay Papa at kay Cloud, kapwa malapit kasi sa kanya ang dalawa
kaya nais niyang umuwi kami.
Naguusap lang sila doon habang ako naman ay itinuloy ang ginagawa kanina.
"Buti nga ikaw may Daddy!" Nilingon ko ang anak ko mula sa pagkakaupo ko sa
swivel chair ko.
"May daddy nga ako, ayaw naman sa akin." Nalungkot ako bigla para sa magpinsan.
Kapwa sila naghahanap ng pagmamahal galing sa isang ama.
"Atleast, you can see him everyday. Ako nga hindi ko pa siya nakikita."
Napahinga na lang ako ng malalim at pupuntahan sana ang anak ko ng biglang magring
ang phone ko.
"Hello sweety." Malambing na saad ni Caleb sa kabilang linya.
"Hey." Mahina kong pagtugon. Isa siya sa kapwa ko Engineer at ang pamilya nila
ang may ari ng kompanyang pinagtatrabahuhan ko.
"How are you? Dad wants to talk to you." Ang tinutukoy niya ay ang CEO ng
kompanya na mismong ama niya.
"I'm fine. Just wait for me, I think I am bringing Ashton with me."
Sinilip ko pa ang anak ko na nakamasid sa akin at nakasimangot pa.
Mukhang alam na niya na si Caleb ang kausap ko. Mainit kasi ang dugo niya kay
Caleb dahil inaagaw daw ako nito sa kanya.
"Oh. I miss that little rascal." Natatawang saad ni Caleb. Tanggap niya at
ramdam kong mahal niya ang anak ko, isa yun sa mga bagay na nagustuhan ko sa kanya.
"Hey baby, It's Uncle Caleb. Come on talk to him." Pag-aya ko kay Ashton pero
umismid lang siya at hinarap na ang laptop niya.
"I'm sorry Caleb, he's busy. Kausap niya kasi ang pinsan niya." Alam ko namang
naiintindihan niya ang sitwasyon na hindi pa siya tanggap ng anak ko.
"I know. Hindi niya ako tanggap right?" Napangiti ako sa slang na pagkakabigkas
niya ng tagalog.
Half Fil, Half Aus kasi si Caleb pero dito siya lumaki sa Australia at sobrang
bait ng pamilya niya sa amin ng anak ko.
"Matatanggap ka din niya soon." Pag comfort ko sa kanya. He's a good man.
"Thank you and I love you." Saad niya at alam kong nakangiti siya kaya ngumiti
na din ako.
"I love you too."
LEGENDARIE
Pls. Vote and comment for next UD.
Thank you for voting and commenting on last chapter. Love you all.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 27

"I don't like him!" Ismid ni Ashton sa akin habang

nakatingin ng masama sa papalapit na si Caleb.
"Behave Jared Ashton!" Pagbawal ko sa kanya habang ibinababa siya mula sa
pagbuhat ko.
Nakangiti ang mukha ni Caleb na papalapit sa amin, his set of white teeth keeps
on biting his lips.
"Hello Gorgeous." Hinalikan niya ako sa pisngi kaya lalong nagmaktol si Ashton
sa gilid ko.
"Hey! Don't kiss my Mimi okay? How dare you." Pinukol ko ng masamang tingin si
Ashton dahil sa sinabi niya.
"I'm sorry Hon." Hingi ko ng paumanhin kay Caleb, nakangiti pa din siyang
umiling iling.
"It's okay Sweety. I'm used to it." Pinantayan niya si Ashton na lukot ang
mukha at nakayakap sa bewang ko.
"Hey there rascal. I miss you." Aniya na ginulo ang buhok ng anak ko, Inis na
pinalo ni Ashton ang kamay niya.
Tatawa tawa lang si Caleb habang inaakbayan ako at iginiya kami papasok sa loob
ng opisina ng big boss.
He is such a nice guy. Gwapo, mabait at matalino siya. Nagkakilala kami isang
taon pagkatapos kong manganak kay Ashton.
We started as a friend. Siya ang tumulong sa akin dahil inabutan ako ng
panganganak sa South Bank museum sa Brisbane.
Pitong buwan pa lang ang tiyan ko at naisipan kong magliwaliw dahil nastress
ako sa balitang pinirmahan na daw ni Jayred ang annulment papers.
Nasa kalagitnaan ako ng pagtingin sa mga artworks ng kilalang pintor ng sumakit
ang tiyan ko at humilab ito.
Walang tumutulong sa akin kahit halos nakahiga na ako sa sahig at namimilipit
sa sakit, nakatingin lang sila sa akin, hanggang sa dumating si Caleb at walang
pagdadalawang isip na binuhat ako at isinakay sa kotse niya kahit hindi kami
magkakilala.
I am so thankful. Utang ko sa kanya ang buhay ni Ashton, kaya nga labis ang
hiya ko sa kanya dahil ganito pa siya itrato ng ana ko.
After that ay wala na kaming komunikasyon, wala na kasi siya ng magising ako
galing sa panganganak.
Isang taon ang nakalipas ng nagbalik ako ng pag-aaral, nakita kami dun dahil
pareho kaming engineering student. Naging kaibigan ko siya, kasama sa lahat at
hindi niya ako iniwan kaya ng manghingi siya ng malaking pabor ay pinagbigyan ko,
inintindi ko siya dahil siya lang ang nandyan ng kailangan ko.
"Hey Sweety." Nabalik ako sa realidad ng may kumurot sa pisngi ko. Nilingon ko
si Caleb na ngiting ngiti sa gilid ko. Isa pa iyon sa mga gusto ko sa kanya, Kahit
kailan ay hindi niya pinakita sa akin na malungkot siya kahit na alam ko ang bigat
ng pinagdadaanan niya. Lagi lang siyang nakangiti at nagpapalakas ng loob ng iba.
What a great guy.
"We're here sweety. You're spacing out." Pumasok na kami sa loob ng opisina ng
papa niya.
Si Caleb na ang bumuhat kay Ashton. Sibalubong kami ng ngiti ni Uncle Calvin,
papa ni Caleb.
"You look like a happy family." Masaya nitong turan. Agad namang bumaba ang
anak ko mula kay Caleb at nagtatakbo sa matanda.
"Gran! I miss you!" Tumalon siya ng yakap kay Uncle Calvin. Sobrang close
talaga nilag dalawa, nakikita kasi ni Ashton ang imahe ni papa kay Uncle Calvin
kaya malapit sila sa isa't isa.
"Young man. I miss you more!" Binuhat siya ng matanda, at tinungo nito ang
lamesa niya para kunin ang isang malaking paper bag na may nakalagay na toy kingdom
at iniabot ito sa anak ko.
Spoiled na spoiled talaga si Ashton sa pamilya ni Caleb. Napaka bait naman kasi
ng magulang niya, lalo na ang ina niya na si Auntie Cecilia.
Maswerte kami ng anak ko sa kanila, naalala ko na naman tuloy ang pamilya ng
dati kong asawa, kung paano nila ako pagsalitaan at apihin noon.
Well, karma na ang bahala sa kanila, ang huli kong balita ay naparalyze ang ina
ni Jayred at hindi na nito magalaw ang katawan, hindi na din ito makapagsalita pa.
"Yay! Thank you Gran! You're the best!" Pagkatapos ay nagyakap sila na
ikinangiti namin ni Caleb.
"My dad really love him." Bulong sa akin ni Caleb. Tumango na lamang ako.
"Alisson, dear." Tumayo na ako ng tawagin ako ni Uncle Calvin. Ibinaba niya si
Ashton kaya nagtatakbo ito palapit kay Caleb.
"Alisson. I know you know that you are my favorite Engineer here." Aniya sa
akin at nakangiting tiningnan si Caleb na nakikipaglaro kay Ashton.
"More than Caleb." Bulong niya at tumawa. Napangiti na lang ako. Napakagaan sa
pakiramdam kausap si Uncle.
"I have a trust in you and You are the best Alisson." Aniya. "And, because of
that I want you to take over one of the company's big project." Gusto kong maiyak
sa tuwa dahil sa tuwa. Isang malaking opportunity para sa akin ito dahil bago pa
lang ako sa kompanya pero nabigyan na ako ng malaking break.
"Thank you so much Uncle." Pasimple akong nagpunas ng luha.
"No problem Ali. And besides, You're the only one that suits in this project.
You came from the Philippines so, I think you know how to improvise it since you're
a Filipino." Napakagat ako ng labi ng sabihin na sa Pilipinas pala ang project na
gagawin ko.
Handa naman akong bumalik sa Pilipinas kung nagkataon. Handa akong harapin
lahat doon, Isa pa ay wala naman sa aking problema kung magkita man kami ng dati
kong asawa.
Wala na akong nararamdaman na kahit ano sa kanya ngayon, kahit na konting
bitterness ay wala akong makapa dahil naka move on na ako at masaya na sa buhay ko.
I am contented with my son. I am Happy with my life.
Ang inaalala ko lang ay paano kung magkita ang mag-ama? Wala naman akong balak
na itago si Ashton kay Jayred pero ayaw kong biglain ang anak ko. Ayaw kong malito
siya sa mga nangyayari.
"Philippines mimi?!" Napalingon kami ng biglang sumigaw ang anak ko.
"Yes baby." Nagtatalon siya sa tuwa at niyakap ako.
"You will work there mimi? I will see Cloud and Lolo na?" Nagningning ang nga
mata niya ng sabihin iyon.
"But baby, I don't know if I will accept it." Bumagsak ang balikat ng anak ko
dahil sa tinuran ko. Ayaw ko kasing maguluhan siya, kahit na alam ko namang
maiintindihan niya ito dahil sa murang edad ay alam na niya ang mga bagay bagay.
Matalino ang anak ko at hindi ko siya pwedeng habang buhay na lang itago.
"Don't disappoint me Ali. You know how much I trust you." Ani uncle Calvin kaya
napahinga ako ng malalim at tumango.
"I will accept it Uncle."
---
"You made the right decision you know." Saad ni Caleb ng habang kumakain kami.
Binalingan ko naman siya ng tingin at kinunot ang noo.
"Going back to Philippines and accepting Dad's project." Aniya.
"I think it is the best idea. And, you can process your Annulment with your ex
husband." Dagdag pa niya kaya napatango ako.
Ayon kasi kay papa ay pirmado na namin pareho ang Annulment ang problema lang
ay hindi pa maproseso ito. Naguluhan nga ako dahil ang sabi ni papa ay siya ang
bahala dito pero hanggang ngayon ay hindi pa din kami legal na hiwalay ni Jayred
kaya Sermiento pa din ang gamit namin ng anak ko.
"We will plan the wedding as soon as the annulment is legally processed."
Hinawakan niya ang kamay ko kaya tumango ako at nginitian siya.
LEGENDARIE
Pls. Vote and comment for next UD.
Thank you for commenting and voting on the last chapter. Love you all.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 28

"This is our new home mimi?" Nagtatakbo papasok sa loob si

Ashton at naglikot na naman sa loob ng bago naming bahay.
Nasa Pilipinas na kami, Kadarating lang namin dito kahapon at dumiretso agad
kami kay Papa at doon nagpalipas ng gabi kaya ngayon lang namin nakita ni Ashton
ang bahay na matagal ko ng pinundar dito sa Pilipinas.
Nagtatampo nga si papa dahil pwede naman daw kaming tumira sa mansyon pero mas
gusto ko kasing mamuhay kasama ng anak ko na alam kong pinaghihirapan ko ang lahat
ng mayroon kami at sariling pera ko ang ginagasta.
Isang buwan ang pinalipas ko matapos kaming magkausap ni Uncle Calvin na
ipapadala niya ako sa Pilipinas. Kailangan ko pa kasing tapusin ang ilang project
ko na iiwanan at ang mga papeles ni Ashton, lalo na at ililipat ko siya ng school.
"Careful!" Mabilis kong tinungo ang kinaroroonan ng anak ko. Sa sobrang
kalikutan ay nadapa siya.
"Takbo ka kasi ng takbo." Inalalayan ko siyang makatayo pero tinanggihan lang
ako at tumayo siyang mag-isa.
"I'm fine mimi. This is just a wound." Aniya at naglikot na naman. Napailing na
lang ako at tinawagan si ate.
Balak namin na makipagkita sa kanila ni Cloud. Miss na miss na kasi ni Ashton
ang pinsan niya.
---
"CLOUD!"
"ASHTON!"
Sabay na sigaw ng dalawang bata ng magkita sila. Ito ang unang beses na nagkita
sila ng personal dahil hindi naman kami umuuwi ni Ashton ng Pilipinas at hindi
nagkaroon ng pagkakataon si ate na dalawin kami dahil sa sitwasyon nilang mag-asawa
at siguradong hindi papayag si Sky pag nagkataon.
Si papa lang ang madalas na bumisita sa amin pero kahit na ganoon ay malapit pa
din silang magpinsan sa isa't isa.
"Ali. I miss you so much." Niyakap niya ako ng mahigpit at ganoon din ang
ginawa ko sa kanya, pansin ko ang pagbawas ng timbang ni ate Adi, bagsak na ang
katawan niya at mugto pa ang mga mata, alam ko ang mga pinagdadaanan niya sa kamay
ni Sky pero hindi ko siya mapilit na iwanan na ang asawa dahil tulad ko noon ay
puno pa din ng pagasa ang puso niya na baka isang araw ay magising sa katotohanan
ang asawa at mahalin din siya pabalik.
"Ate. Bakit mo hinayaang magkaganyan ka?" Naiiyak kong turan ng makita ang mga
pasa niya. Kahit pilit niyang itago ay halata pa din ag ikang galos niya.
"Tara na sa loob Ali. Nagugutom na yata yung mga bata." Pagiiba niya ng usapan at
inakay ang dalawa na busy sa pagku-kwentuhan.
Pumasok kami ng SM at nasa likod lang nila akong tatlo ng magring ang phone ko.
Si Caleb.
"Sweety." Malambing ang boses niya sa kabilang linya at halatang kagigising
lang.
Sinipat ko ang wristwatch na suot ko, 1:37 pm pa lang dito so it means na 3:37
pm na sa Australia, two hours ahead kasi ang Australia sa Pilipinas.
"You sound so sleepy." Saad ko habang nakamasid sa dalawang bata na
nagkukulitan sa harap ko.
"Yeah. I take a nap. I am so exhausted. I miss you so badly." Napangiti ako sa
tinuran niya. Kinikilig ako sa isiping naka pout na naman siya ngayon.
"Talaga? I miss you too." Narinig ko ang mahina niyang pagtawa sa kabilang
linya na nagpatibok ng mabilis sa puso ko.
Isang taon na kami pero wala pa din siyang sawa na pangitiin ako.
"I will follow you there." Aniya na nagpa-excite sa akin, miss na miss ko na kasi
ang kalambingan niya sa akin.
"Oh gosh! I am so excited!" Napapalakas na yata ang boses ko kaya bahagya na
akong tinitingnan ng mga nakakasalubong ko.
"As much as i want to talk to you longer, I really need to hung up. I have a
meeting at 4, I love you sweetheart." Saad niya.
"I love you too." Pagkababa ko ng cellphone ay nakasimangot na mukha ni Ashton
ang bumungad sa akin.
"Is that Uncle Daddy again?" Tanong niya habang pinagsasalikop ang kamay namin.
Lalong lumawak ang ngiti ko ng tinawag niyang 'uncle daddy' si Caleb. Ibig sabihin
ay miss na din niya ito, ganun kasi siya kapag naglalambing kay Caleb, kahit na
hindi sabihin sa akin ng anak ko ay ramdam kong may puwang na sa puso niya si
Caleb, afterall ay utang niya dito ang buhay niya.
"Yes. It's your Uncle daddy. He will follow us here." Turan ko sa anak ko,
kitang kita ko na naexcite siya kahit na itinatago niya ito sa akin.
"Hmp! I don't like him." Saad niya at umirap pa, pero kita ko naman ang lihim
niyang pagngiti kaya napatawa na lang ako at binuhat siya. Kunwari pa ang anak ko,
ang totoo niyan ay napamahal na din siya kay Caleb.
--
Nasa loob kami sa isang Japanese Restaurant dahil doon daw gustong kumain ng
mga bata. Naglalaro lang sila habang naghihintay kami ng order.
Nakatitig lang kami ni ate sa kanila habang masaya silang naguusap.
"Para ko na ding nakikita ulit si Sky at Jayred noong bata tayo." Biglang saad
ni ate, napangiti naman ako at tinanguan siya. Kamukhang kamukha kasi ni Ashton si
Jayred habang parang pinag biyak na bunga si Cloud at Sky.
"Ganyan din sila kaclose noong bata pa tayo." Natatawa kong sambit. Bigla
namang bumalik ang sa akin ang ala-ala noong bata pa kami.
Ganyan ang edad namin ng mangyari ang insidente na pinaka malagim sa aming
tatlo nila Sky at Jayred. At that age ay na-kidnap kami dahilan kung bakit
nagkaroon ng traumatic damage si Sky. Napaka saklap ng pangyayaring iyon na ayaw ko
ng alalahanin, but time flies, naka move on na ako.
"Kamukhang kamukha ni Cloud si Sky. Wala man lang namana sayo kung hindi kulay
ng buhok." Natatawa kong sabi kay ate. Golden Brown kasi ang kulay ng buhok namin
at yun kang ang namana ng anak niya sa kanya, the rest ay kay Sky na.
"Oo nga e. Pero sa kabila nun ay itinatakwil pa din niya si Cloud. Pinipilit
niyang hindi sa kanya ang anak namin kahit na ang lakas ng ebidensya na sa kanya ag
bata." Mahinang anas ni ate sa malungkot na boses. Nabuhay na naman tuloy ang galit
sa puso ko, galit na galit ako kay Sky dahil sa ginagawa niya sa kapatid ko at sa
anak nila.
"Ikaw naman, mata lang ang nakuha ni Ashton sayo." Pagiiba niya ng usapan. Buti
na nga lang at hindi malabo ang mata ng anak ko gaya ko. Nagpa opera lang ako ng
mata sa Australia kaya hindi ko na kailangan ng salamin ngayon.
"Kaya naman nating palakihin sila ng walang ama. Iwanan mo na si Sky ate, kahit
para kay Cloud na lang." Anas ko, binabalik ko lang ang inililigaw niyang usapan
kanina ngumiti naman siya ng pilit at umiling.
"Alam mong hindi ko kaya." Napabuntong hininga na lang ako at pinagmasdan ang
mga bata na nagtatawanan.
"Si Jayred. Paano kung magkita kayo?" Biglaang tanong ni ate. Nagkibit lang ako
ng balikat at ngumiti.
"Okay lang naman na magkita kami ulit. Afterall ay anak pa din niya si Ashton
at may karapatan siya sa bata." Nakatitig lang siya sa akin na para bang binabasa
ako.
"Ano ka ba ate. Naka move on na ako sa kanya, annulment na lang ang kulang sa
amin at isa pa, masaya na ako kay Caleb. Mahal ko yung tao." Totoo yun, wala na
akong kahit na anong nararamdaman kay Jayred, kuntento na kasi ako kay Caleb
ngayon.
"Buti naman, ang huling balita ko kay Jayred ay malapit na din siyang ikasal,
may long time girlfriend siya na teacher. Siguro tulad mo ay naghihintay na lang
din siya ng annulment niyo."
Nakakatuwa at kahit narinig ko iyon ay hindi man lamang ako nasaktan. Wala ng
bakas ng sakit. Pareho na kaming naka move on at closure na lang ang kulang at
malaya na kami sa nakaraan namin.
LEGENDARIE
Magsilabas naman ang mga silent readers ko diyan! Comment and vote naman guys.
Thank you.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Chapter 29

"Pasensya na talaga miss. Nagmamadali kasi ako." Hingi ko

ng paumanhin sa babaeng nakabunggo ko, buti na lang talaga at hindi siya natumba
dahil buntis siya.
"Okay lang, ano ka ba. Kasalanan ko din naman and I'm Ashley." Nakangiti niyang
turan at iniabot sa akin ang kamay niya na kinuha ko naman.
"I'm Alisson." Pakilala ko at tinulungan niya na din ako sa pagpulot ng iba
niyang pinamili na nahulog dahil sa pagkakabangga ko.
"Buti na lang at hindi ka natumba, buntis ka pa naman." Saad ko. Ngumiti ulit
siya at humawak sa tiyan. Ang saya niya tingnan. Maaliwalas ang mukha niya at
halatang mabait siya. Mestiza siya at may katangkaran pero mas matangkad ako.
Mahaba din ang buhok niya na hanggang bewang at straight na straight iyon.
"Oo nga e. Ahm, gusto mo bang kumain muna tayo? Gusto ko kasing kumain sa
Italian Restaurant kaya lang wala akong kasama." Nakanguso niyang saad. Ang cute
cute naman niya!
"Ano kasi e. Nagmamadali ako, susunduin ko pa kasi ang fiancée ko sa airport."
Kaya ko siya nabunggo kanina ay nagmamadali akong kumuha ng grocery dahil wala
kaming stock at balak kong ipagluto si Caleb dahil ngayon ang dating niya sa
Pilipinas.
"Ganun ba? Sige na kahit sandali lang please. Cravings ko kasi ang mga pasta
e." Ngumuso pa siya kaya ang cute lang niya tingnan.
Sinipat ko ang wristwatch ko at medyo maaga pa naman kaya pumayag na ako. Mukha
naman siyang mabait at friendly pa.
Pumasok kami sa isang Italian Restaurant. Para siyang bata na excited umorder
kaya natatawa ako.
"Ahm. I want Roasted Tomato Bruschetta, Grilled Prawns, Salsa Verde, Sweet
Potato Fries, Garlic Aioli and Blue Lemonade. Dine in. Tapos Bacon Pizza Large.
Take out yun." Nakamasid lang ako at natatawa ng nagoorder siya. Ang takaw niya
kasi at ang kulit.
"Meatball Sliders, Sweet Potato Fries, Garlic Aioli
Arancinette and Carbonara will do. Dine in and two large Hawaiian Pizza, take out.
Thanks." Saad ko ng ako naman ang balingan ng waiter. Dadalhan ko ng pasalubong si
Ashton at Cloud dahil nasa mansion sila ni papa ngayon.
"Baka matagalan, ang dami ko kasing order pasensya na." Nakangiti niyang turan
sa akin.
"Wala yun, okay lang nama-"
Hindi pa ako natatapos magsalita ay nagkwento na naman siya. "Favorite ko kasi
talaga dito, lagi kami ng fiancée ko dito kaya lang wala siya ngayon kasi may
trabaho kaya magisa lang akong pumunta sa mall, buti nga lang ay nakita kita."
Aniya kaya napatahimik na lang ako, ang daldal niya kasi at wala naman akong masabi
sa kanya.
"Nasan ba ang asawa mo?." Tanong ko. Nagningning naman ang mga mata niya.
"Fiancée ko pa lang. Pagkapanganak ko kami ikakasal." Saad niya at itinaas ang
kanang kamay para ipakita ang engagement ring. Nakangiti ko ding itinaas ang kamay
ko para ipakita din ang engagement ring ko. Sabay kaming napatawa, madali lang
siyang kapalagayan ng loob dahil madami siyang kwento.
"Nasaan ang fiancée mo?" Pagtatanong niya.
"Nasa Australia pero susunduin ko siya mamaya sa airport." Tumango tango naman
siya.
"Long distance pala kayo. Buti natitiis mo? Ako malayo lang kay Jay ay di ko
kaya." Kahit dumating na ang order ay patuloy pa din siya sa pagkwento.
"Kauuwi lang namin ng anak ko galing Australia last week. May trabaho kasi ako
dito, sumunod lang siya." Sagot ko at nagpasalamat sa waiter na nagdala sa amin ng
pagkain.
"Ano bang trabaho mo? At may anak ka na? Hindi halata sayo, ang sexy mo kasi."
Namamanghang sabi niya na nagpatawa sa akin.
"Engineer ako, Actually pareho kami ng fiancée ko. And yes, anim na taon na ang
anak ko." Tumango tango naman siya pagkatapos.
Kumain lang kami ng kumain habang nagkukwento siya. Napagalaman kong Architect
ang mapapangasawa niya at nasa business meeting ito ngayon na out of town at
teacher siya. Huminto lang siya sa pagtuturo noong nagbuntis siya. Masarap siyang
kausap kaya hindi ko na namalayan ang oras, buti na lang at tumawag si Ashton sa
akin.
"I really have to go Ashley, nice meeting you again." Tumayo na ako kaya tumayo
na din siya at nakipag beso sa akin.
"Nice meeting you too Ali. I had a great time. Sana ay maulut ito. Can I have
your number?" Nakangiti ko namang ibinigay ang calling card ko sa kanya at
nagpaalam na.
---
"Sweety!" Nakangiti kong niyakap si Caleb ng magkita kami.
"I miss you so da mn much." Malambing niyang saad at hinalikan ako sa ulo, ayan
na naman ang kilig ko.
"Hey there rascal. Did you miss me?" Iniabot niya ang dalawang kamay kay Ashton
na animo ay nagpapayakap. Umirap naman ang anak ko.
"Never." Anito pero inabot pa din ang mga kamay ni Caleb at yumakap dito.
Natawa kami pareho sa inasta ni Ashton. Kunwari pa, ang totoo ay namiss din naman
si Caleb.
"Tara na. Ipinagluto kita." Pagaaya ko sa kanila, ipinabuhat na namin ang gamit
niya sa driver ni papa na siyang naghatid sa amin dito.
"Hmmn. sweety? Thank you." Nakaakbay siya sa akin habang ang kabilang kamay ay
buhat si Ashton na nakayakap ng mahigpit sa kanya ngayon.
"Wait lang, pupunta muna akong restroom." Paalam ko sa kanila dahil pakiramdam
ko ay sumama ang tiyan ko.
"I will go with you." Saad ni Caleb pero pinigilan ko dahil walang kasama si
Ashton.
"Wag na. Maiwan ka na lang kay Ashton. Sandali lang nama ako." Pagkatapos ay
umalis na ako at naghanap ng malapit na restroom.
Habang naglalakad ako ay may namataan akong pamilyar na pegura ng lalaki.
Sobrang pamilyar nito. Jayred.
Likod pa lang niya ay kilalang kilala ko na. Lalo na ng tumagilid siya.
Napangiti na lang ako dahil wala na akong maramdaman pa para sa kanya kahit galit o
konting bitterness ay wala na.
Ito siguro ang nagagawa ng masaya at kuntento na, handa naman na akong
magpatawad o mas tamang sabihin na napatawad ko na siya ng matagal dahil binigyan
naman niya ako ng pinakamagandang memorya naming dalawa, at si Ashton iyon.
LEGENDARIE
PLEASE COMMENT AND VOTE GUYS. PARA NAMAN MAINSPIRE SI AUTHOR. THANK YOU.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 30

"Be a good boy okay? Wag ka ng manuntok ng classmates mo

huh?" Bilin ko kay Ashton dahil ito ang unang araw niya sa bagong school. Sana lang
ay hindi na ako mapatawag sa guidance ngayon.
"Yes mimi. I won't do that again. I am with Cloud naman po." Kaklase niya si
Cloud dahil nagpupumilit siyang magaral sa school nito kahit hindi na tumatanggap
ng estudyante doon.
International School kasi iyon pero dahil may share ang papa sa school ay
nakapag enroll pa din siya.
"Promise me Ashton! No more kiss from mimi if you do it again okay?" Ngiting
ngiti naman siyang tumango.
"Aye aye mimi." Sumaludo pa siya na parang boyscout habang isinusukbit ang bag.
Sakto naman ang paglabas ni Caleb galing kwarto na bihis na. Ito kasi ang
maghahatid sa kanya ngayon dahil may importantante akong meeting ngayon, kung wala
lang ay gusto kong ihatid ang anak ko sa unang araw niya sa bagong school.
"Bye sweety. I love you."
"Bye mimi. I love you."
Humalik sa noo ko si Caleb at sa pisngi ko naman si Ashton.
"Carry me uncle dad!" Iniabot pa nito ang dalawang kamay na animo ay
nagpapabuhat.
"I thought you're a big boy already?" Pangaasar ni Caleb kay Ashton pero
binuhat pa din ito.
Nakasimangot namang yumakap sa kanya ang anak ko.
"Tss. I don't like you uncle dad." Pairap pa niyang bulong pero nakayakap kay
Caleb.
"Take care okay?" Tumango naman sila at hinatid ko na palabas.
Pumasok na ako sa loob ng mawala na ang kotse sa paningin ko. Niligpit ko muna
ang mga pinagkainan namin kanina at mamaya ay magaayos na ako para sa meeting ko.
Ngayon ko na makikilala ang bagong team namin para sa project na ibibigay ni Uncle
Calvin.
Kinakabahan ako dahil alam kong mga malalaki at kilalang tao ang makakasama ko.
I need to impress them dahil ayaw kong madisappoint si Uncle.
Nasa kalagitnaan ako ng pagpunas ng mesa ng tumunog ang phone ko.
"Hello?"
"Hello! Is this Alisson Smith?"
"Eto nga. Who's this?"
"Ali! Si Ashley 'to remember?" Excited ang boses niya. Paano ko ba
makakalimutan ang makulit na cute na buntis na ito.
"Oo naman. Buti napatawag ka?" Itinuloy ko ang ginagawa para matapos na at
makapaligo na ako.
"Gusto ko sanang mag shopping tayo together para mag bonding naman tayo bago
ako manganak." Aniya. Hula ko ay nakatulis ang nguso niya habang sinasabi iyon.
"Ahm. When?" Inisip ko ang schedule ko at medyo magiging busy ako this week.
"Mamaya sana. Wala kasi si Jay, may meeting siya e. Importante daw kaya wala
akong kasama. Pretty please Ali." Gustuhin ko man ay may meeting din ako.
"I'm sorry Ashley. Gusto ko sana kaya lang may meeting ako. Maybe next time."
Tumahimik sa kabilang linya bago siya sumagot.
"Ganun ba, sige. Sana naman ay hindi abutin ng kabuwanan ko ang next time mo."
Tumawa pa siya sa kabilang linya.
"Ilang buwan na ba ang tiyan mo?" Tanong ko.
"Malapit ng mag eight months. Excited na nga kami sa first baby namin."
Halatang masaya siya habang sinasabi iyon kaya napangiti na din ako.
"Goodluck sa'yo, and I really need to hung up. Kailangan ko pang pumasok sa
opisina." Paalam ko. Ayon sa wall clock ay 8:30 am na, 9:30 pa naman ang meeting
pero baka abutan ako ng traffic.
"Ganun ba. Sige, bye. See you when I see you." Medyo malungkot niyang saad.
"Bye. See you." After that ay tinapos ko na ang ginagawa ko at gumayak na.
---
Tulad ng inaasahan ko ay ipit ako sa traffic. Naiinis akong bumusina habang
sinisipat ang oras sa kotse.
9:45 na at 15 minutes na akong late! Napahilamos na lang ako sa mukha ko dahil
baka umalis na ang mga kameeting ko kapag nalate pa ako lalo.
Huminga ako ng maluwag at tumingin sa labas. Napakat ang tingin ko sa isang
malaking billboard sa tapat ko. Si Jayred ang laman nito. 'The famous Architect.'
Mababakas ang kapangyarihan sa mukha niya. Not the same old Jayred dahil mas naging
mature ito.
Ang dating makinis na mukha ay nagkaroon ng konting bigote at balbas na bumagay
sa pagiging masculine nito. Mas lumaki ang katawan niya.
Still, gwapo pa din siya. Pero makikitaan mo ng lungkot ang mga mata niya o ako
lang ang nakapansin nun? Kasi kung ibang tao ay hindi na mapapansin iyon.
Naiiling na lang ako. Aakalain bang magiging ex husband ko na siya sooner or
later.
---
 Nang makarating ako sa tapat ng malaking kompanya ay agad kong tinext si Caleb
para ipaalam na nakarating ako ng safe. Hindi kasi napapakali iyon kapag hindi alam
kung nasaan na ako.
Kinakabahan man ako ay nagmamadali akong pumasok sa loob.
Pasimple ko pang inaayos ang dress ko ng makapasok sa elevator. Sinipat ko pa
ang sarili ko sa dingding ng elevator na gawa sa salamin.
Nakasuot ako ng puting dress at pinatungan ko ng coat para magmukhang formal.
Naglagay din ako ng konting make up para mukha naman akong presentable.
Nang tumunog ang elevator ay agad akong umibis palabas. May sumalubong naman sa
akin na babae.
"Good morning ma'am. May appointment po kayo? Confidential po kasi ang floor na
ito." Aniya. Nginitian ko naman ito dahil ang friendly ng aura niya.
"Ahm. May meeting ako sa floor na ito. I'm Engineer. Alisson Smith." Pakilala
ko. Tumango tango naman siya at ngumiti.
"I'm Sherri po ma'am. Welcome to K. Corp." Saad niya at iginiya na ako papasok.
Kabang kaba na ako dahil malaking kompanya ito.
Pagbukas ko pa lang ng pintuan ng Conference Hall ay bumungad na sa akin ang
ilan sa mga kilalang negosyante at Engineer. Hindi lang nationwide kung hindi pati
international.
Napalunok ako ng makita ang magkapatid na Blaze and Hanz Reifler. Malalaking
tao ito sa larangan ng Business.
Isa isa ko silang binalingan ng tingin hanggang sa matama ang mga mata ko sa
lalaking nakita ko lang kanina sa billboard.
Jayred.
Agad akong umiwas ng tingin at nginitian silang lahat. Nakamasid sila sa akin
kaya nagsalita na ako.
"Good mornig Ladies and gentleman. I'm sorry for being late." I composed
myself.
Hindi ko hahayaang makakita pa siya ng kahit konting bakas ng Alisson na kaya
lang niyang saktan. I was so different in Alisson that used to love him
At ipapakita ko iyon ngayon sa kanya. Hindi ako bumalik dito para maghiganti sa
mga ginawa niya.
I am here for pure business at nataon lang na nagkita kami.
Ipapakita ko sa kanya na masaya na ako. Na kaya ko kahit wala siya. Makikita mo
kung sino ang sinayang mo Jayred.
LEGENDARIE
Please do vote and comment naman guys para ganahan akong mag UD. Thank you.
Actually, buo na ang plot niya guys and I will try my best to update everday.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 31

"Alisson." Huminto ako sa pagpasok sa elevator at nakangiti

kong nilingon ang lalaking tumawag sa akin.
"Jayred." Seryoso ang mukha niya na nakamasid sa akin.
"It's been a long time since I last saw you. You've change." Casual na saad ko
dahil ayaw naman niyang magsalita.
Pirmi lang ang mga mata niya sa akin, hindi ko alam kung saan nagmula ang kaba
ko gayong tapos naman na ang meeting at natuwa sila sa presentation ko.
"Yeah. You've change too." Aniya at tinitigan ako mula ulo hanggang talampakan,
napalunok naman ako sa hindi malamang dahilan. Medyo nabastusan din ako sa tingin
niya.
"Ahm. Excuse me, I have to go." Nakangiti kong saad dahil bigla akong nailang
sa presensya niya.
Walang ano ano ay siya na ang pumindot ng elevator at nauna pa sa aking pumasok
doon.
Pumasok na rin ako at hindi na siya inalintana pa.
 Nagtext ako kay Caleb na tapos na ang meeting at uuwi na ako.
Ramdam ko na nakamasid siya sa akin kaya pinukol ko siya ng tingin at tama nga
ako, mataman niya akong sinusuri pero nakatikom lang ang bibig niya. Hindi niya
makuhang magsalita.
"Excuse me Jayred. May sasabihin ka ba o ano?" I ask him using my friendly
tone. Ipinapakita ko sa kanya na sa kabila ng lahat ng ginawa niya at sa kabila ng
nakaraan namin ay wala na sa akin iyon. Ibinaon ko na sa limot at handa na akong
magpatawad.
"I just want to ask if we can go out for a coffee." Saad niya, hindi siya sa
akin nakatingin kung hindi sa engagement ring na suot ko. Kanina pa sa loob ng
conference hall niya ito tinititigan.
Hindi ko mabasa ang nasa isip ng lalaking ito.
"Hinihintay kasi ako ng fiancée ko. Hindi ako pwedeng magtagal. Next time na
lang siguro." Ibinulsa ko ang kamay ko sa coat na suot dahil nakapako ang tingin
niya dito.
"Oh. I see." Mahina niyang saad at hinarap ang pinto ng elevator. Hindi na siya
nagsalita pang muli at sobrang awkward ng atmosphere namin.
"Kamusta ang Australia?" MayA maya ay saad niya, medyo nagulat naman ako dahil
alam niya na sa Australia ako nagtago ng pitong taon.
"M-maayos naman." Medyo nautal ako dahil kinabahan ako bigla. Paano niyang
nalaman?
"Engineer ka na pala. Congratulations." Tipid ang ngiti niya na nilingon ulit
ako. Nginitian ko naman din siya pabalik.
"Thank you. Congratulations din  Architect ka na pala and Engage na din." Saad
ko at lumaban sa pakikipag titigan niya. Hindi ako magiiwas ng tingin dahil
ipapakita ko sa kanya na hindi na ako takot sa kanya ngayon.
"Thanks." Maikli niyang tugon. At dinako ang tingin sa mga mata ko.
"Nag-iba yang mga mata mo." Bigla niyang sinabi kaya napatawa ako ng mahina.
"Ito ba. Pina-opera ko kasi para hindi ko na kailangan ng salamin." Sagot ko na
tinanguan lang niya. Naging tahimik na naman ang paligid dahil wala na namang
nagsalita sa amin.
Parang ang tagal naman yatang bumaba ng elevator sa lobby. Masyado na itong
masikip para sa amin.
"Kailan ka ikakasal?"
"Kailan ang kasal mo?"
Sabay naming sambit. Napangiti ako at tumawa ng mahina habang seryoso pa rin
siyang nakatitig sa akin.
"Soon. Kapag pwede na akong ikasal ulit." Ako na ang unang sumagot. Nakita ko
ang paglamlam ng mga mata niya pero saglit lang iyon, balik na naman sa pagiging
seryoso ang mukha niya.
"Kapag annulled na tayo. Magpapakasal na kami." Siya naman ang nagsabi kaya
para akong napatameme.
Ewan ko, siguro ay mahirap din na mapag-usapan ang kasal namin na hindi naman
nagwork pati na ang annulment na malapit ng maging legal.
Afterall, minahal ko siya. Hindi lang ako sigurado kung minahal din ba niya
ako.
"Speaking of annulment--" Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko ng bumukas ang
pinto ng elevator.
"Bye Ali. See you." Maikli niyang paalam at umibis na.
"Bye." Ganti ko at tinungo na namin ang magkahiwalay na direksyon.
Siguro ay pwede pa naman kaming maging magkaibigan kahit may kanya kanya na
kaming pamilya para mas makabuti sa anak namin.
Kalimutan na lang namin siguro ang nakaraan. Bubuo naman kami ng kinabukasan,
kaya nga lang ay iba na ang kasama namin.
---
"I should have go with you." Nakasimangot na saad sa akin ni Caleb.
Sinabi ko kasi sa kanya ang tungkol sa pagkikita namin ni Jayred.
"I think it's better if we become friends, afterall ay may anak kami." Anas ko
habang niyayakap siya. Nagseselos daw kasi siya.
 "No way. You can't be friends with anyone." Isinubsob niya ang mukha sa leeg ko
at niyakap ako. Ang sweet talaga ng lalaking 'to.
"Why not? It's for Ashton's sake." Umiling iling pa din siya na animo bata.
Ang cute lang niya.
"We started as friends you know. What if you realize that you still love him?"
Sumeryoso ang mukha niya at nakatitig lang sa akin.
"That's not going to happen okay? I love you and I will marry you." Saad ko at
hinalikan ang tungki ng ilong niya.
"I love you more and I won't let that happen. He can't get you not unless I'm
dead." Pagbibiro niya kaya kinurot ko sa tagliran. Kung ano ano kasi ang sinasabi.
Nagkulitan pa kami ng ilang saglit hanggang sa dumating si Ashton. Hinatid ng
school bus niya.
Nakasimangot siya at nagtatakbo palapit sa amin. Akala ko ay sa akin siya
didiretso ng yakap pero tinungo niya si Caleb at dito yumakap. Nagtaka naman kami
pareho.
"What's wrong rascal?" Kinandong niya ang anak ko.
"Cloud said, he wants you to be his dad because you're too kind." Reklamo ni
Ashton na tinawanan lang namin.
Binantayan kasi niya kanina si Ashton ng ihatid niya, umuwi lang siya ng lunch
na.
"I told him that you are my dad and he has one so you are mine even if I don't
like you." Sabay kaming bumunghalit ng tawa ni Caleb sa pinapagsasabi ni Ashton.
Deny pa siya ng deny pero alam ko naman na mahal niya si Caleb at sana balang
araw kapag nakilala niya si Jayred bilang tunay niyang ama ay tanggapin niya ito at
mapatawad sa ginawa nito sa amin noon.
LEGENDARIE
I'm sorry for being demanding pero magbibigay na po ako ng quota. 200 votes and
50 comments, may UD na agad. Don't get me wrong guys, kaya po ako nagbibigay ng
quota ay dahil parang hindi niyo naman nagugustuhan yung UD ko. Para lang malaman
ko na may gusto pa palang magbasa nito. Thank you.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 32

"Dapat pala sinama ko si Jay. Para tuloy akong third wheel

niyong dalawa niyan e." Nakasimangot ngunit nakangiti si Ashley sa amin.
Ngayon kasi kami nagkita at isinama ko ang gwapo kong fiancée dahil gusto daw
niyang makilala ang kaibigan na sinasabi ko.
"Dapat nga ay isinama mo para kapag nagshopping tayo ay tiga buhat sila ng
pinamili." Biro ko na tinawanan naman niya.
"Tara na nga. Sulitin na natin ang natitira kong isang buwan dahil malapit na
akong mangitlog." Tatawa tawa siyang naunang naglakad. Nakasunod lang kami ni
Caleb.
Pumasok kami sa iba't ibang boutique at namili doon. Sapatos, dress,
accessories at kumain din kami. Masayang kasama si Ashley, hindi siya nakakabored
kausap.
Even Caleb is so fond of her.
"Sukat ko lang 'tong shoes." Iniangat ni Ashley ang sapatos na hawak sa kamay
at tinungo ang isang sofa. Tumango lang ako tinungo ang dress section na
nakahiwalay sa bilihan ng sapatos at naghanap ng mga damit.
Bigla kasing nawala si Caleb na kasunod lang namin kanina.
"Ate Ali?" Isang matangkad na babae ang nakatayo sa harapan ko ngayon.
Napakunot ako ng noo lalo na ng teary eyed niya akong tiningnan.
"Ate Alisson! Ikaw nga!" Naiiyak niya akong niyakap. Hindi ko alam pero magaan
ang loob ko sa kanya pero hindi ko siya mamukhaan.
"T-teka lang miss. Do I know you?" Pasimple pa siyang nagpunas ng luha ng
kumalas ng yakap sa akin.
 "Ate. I'm Emerald. Kapatid ako ni Kuya Jayred." Niyugyog pa niya ako ng mahina
sa balikat.
Para naman akong natulala sa sinabi niya, binaha din ako ng saya ng makaharap
ko siya.
Wala akong masabi, hindi ako makapagsalita habang nakamasid sa kanya.
She's a grown up lady now at napaka ganda niya, an epitome. Sa tingin ko ay
nasa 16 o 17 na siya ngayon.
Hindi ko namalayan ang sarili ko na niyakap siya.
"I miss you ate. I'm glad to see you again." Aniya ng magkalas kami ng yakap.
"I miss you too. You grown up beautifully." Ngumiti lang siya sa akin saglit
pero napalitan iyon ng malungkot na ngiti.
"I am so sorry ate. I wish I could have turn back time. I am really sorry."
Saad niya sa naluluhang mga mata.
Pinunasan ko iyon at hinawakan siya sa pisngi.
"Wala na yun. Let's forget it. It's all in the past, ang mahalaga ay masaya na
ako ngayon." Hinawakan niya ang kamay ko at malamlam na tumingin sa akin.
"Nagkita na ba kayo ni kuya? Nagusap na ba kayo? Kayo na ba ulit?" Sunod sunod
niyang tanong na inilingan ko naman.
"Yes, nagkita na kami and we've talked. Pero wala ng kami and imposible ng
maging kami ulit." Lumungkot ang mata niya, para siyang nagtatanong kung bakit kaya
itinaas ko ang kamay ko para ipakita sa kanya ang engagement ring na suot ko.
"I am already engage at ganun din siya. Malabo ng maging kami ulit Em."
Paliwanag ko. Halata sa mukha niya ang pagkadismaya sa narinig.
"Pero hindi pa naman kayo totally annulled." Huminga ako ng malalim at kinurot
ang pisngi niya tulad ng dati kong ginagawa noong bata pa siya.
"Pag-uusapan na namin yan next time na magkita kami." Tipid lang ang isinukli
niyang ngiti at hindi na nagsalita pa.
"I have to go. Kailangan ko ng umalis. Nice to see you again Em. Regards kay
tito at tita pati na din sa ate mo." Paalam ko ng mamataan ko na si Caleb na
papalapit sa akin.

"Who's that?" Tanong niya ng makalapit ako, agad niyang

ipinalupot ang kamay sa akin.
"Si Emerald. Kapatid ng ex husband ko." Casual kong sagot na tinanguan lang
niya. Open naman kami sa isa't isa at alam niya ang nakaraan ko, alam niya ang
sitwasyon at pinagdaanan ko noon sa puder ni Jayred kaya nga ang sabi niya ay hindi
niya kami ibibigay ni Ashton kung sakali mang gusto kami nitong bawiin na imposible
namang mangyari dahil magkakaroon na din ito ng sariling pamilya.
"Where have you been?" Tanong ko ng marating namin ang shoe section. Nasa
cashier na si Ashley at nagbabayad.
"I just brought Ashton a pasalubong." Ang cute niya tingnan lalo na ng itinaas
niya ang kanang kamay na may hawak na paper bag, nakadagdag din ang accent niya
kapag nagsalita ng tagalog.
"Ikaw. Masyado mong ini-spoiled ang anak ko. Kaya nagiging matigas ang ulo e."
Sermon ko sa kanyana mukhang hindi naman niya pinakinggan, imbes ay kinintalan lang
niya ako ng mabilis na halik sa mga labi.
"Our son Alisson. The moment that I fell in love with you, I fell for him too.
What's yours is mine so Ashton is my son okay?" Lumamlam ang mga mata ko sa narinig
mula sa kanya.
Na-touch ako sa sinabi niya, mahak niya talaga ang anak ko kahit na hindi niya
naman kaano-ano si Ashton. I am really lucky to have him.
"Lovers! I'm sorry kung natagalan ako." Biglang sumulpot si Ashley sa harap
namin dala ang paper bags, tinulungan siya ni Caleb na magdala ng bitbit niya.
"Nakakapagod. Is it okay if we go home na? Parang gusto ko na lang matulog e."
Natatawang aniya.
"It's okay. Susunduin na din naman namin si Ashton. Hatid ka na namin?" Umiling
iling siya.
"Okay lang ba sa fiancée mo? Nakakahiya naman, magpapasundo na lang ako sa
driver namin." Inilabas na niya ang phone at nagdial.
"Okay lang. Kaysa naman iwan ka naming mag-isa dito. I insist." Saad ko at
hinila na siya palabas.
Wala na siyang ibang nagawa kung hindi magpatianod na lang.
"Saan ka ba nakatira?" Tanong ko sa kanya habang naglalakad kami sa parking
lot.
"Sa may Sarmientos lang." Natigilan ako ng banggitin niya iyon. Apilyido iyon
ni Jayred na gamit ko pa din hanngang ngayon.
Ang Sarmientos ay private subdivision na pagmamay-ari ni Jayred. Hindi pa ako
napupunta doon, Nabasa ko lang iyon sa magazine at naririnig sa ibang empleyado.
"Malapit lang iyon sa school ng anak ko. Tamang tama." Sabi ko at sumakay na
kami ng kotse.
Hanggang sa sasakyan ay madaldal siya. Ang damu niyang kwento at jokes na benta
sa amin ni Caleb.
Hinarang muna ang sasakyan ni Caleb ng nasa gate na kami ng subdivision.
"ID sir." Bungad ng security pagbaba pa lang ni Caleb ng bintana ng kotse.
"Manong. Hindi nyo po ba ako kilala? Ihahatid lang nila ako." Singit ni Ashley
mula sa backseat.
"Oh ma'am. Kayo ho pala yan. Sige ho sir. Okay na." Pinadaan na niya ang
sasakyan. Malalaki ang mga bahay dito at halatang mahusay na Architect ang may
gawa. Siguro siya ang nagdesign ng bawat bahay dito.
Lahat ng nadadaanan namin dito ay malalaking bahay at ayon sa nabasa ko ay
malalaking tao ang nakatira dito.
"Diyan sa gilid. Ihinto mo na lang dito." Itinuro ni Ashley ang Beige na three
storey house, malaki ito para sa isang pamilya at may maluwang na balcony, Glass
wall din ang karamihan nito. All in all ay maganda talaga ang bahay at masasabing
may kaya ang may-ari.
"Tara muna sa loob. Wala pa naman ang fiancée ko." Sinipat niya ang wristwatch
at binuksan ang gate.
"Hindi na. Susunduin pa namin ang anak ko. Baka mainip yun." Pagtanggi ko.
Magtatampo kasi si Ashton kapag nahuli kami ng sundo.
"Ganun ba, sige. Next time na lang, tutal alam niyo na ang samin, dumalaw kayo
kapag nandito si Jay." Aniya at nakipagbeso samin.
Pauwi na kami ng mamataan ko ang pinaka malaking bahay or rather mansion sa
loob ng subdivision, nakakalula ang laki nito, nasa pinaka dulo ito sa may gawing
gitna at nahaharangan ng mataas na bakod.
Malaki pa ito sa mansion ni Papa at lahat ng gusto ko para sa isang bahay ay
nandito. Mas nagpaganda pa ang malawak na garden nito. It was mind blowing.
Kaya lang ay mukhang walang nakatira dito dahil naka-kandado ng mabuti ang gate
nito na may naka-engrave na A&J.
Sayang naman kung ganun, kung ako ang papipiliin ay nanaisin kong tirhan ito.
LEGENDARIE
#TEAMRED OR #TEAMCALEB
Comment down kung saang side kayo and 200 votes for next UD. Thank you.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 33

"Bakit naman po niya gagawin iyon? Last time I've checked

ay siya ang dahilan kung bakit ko iniwan si Jayred." Hinilot ko ang sentido habang
ibinababa ang brown envelope.
Laman niyon ang mga dahilan kung bakit hindi pa napo-proseso ito, Isa lang ang
dahilan at ang ina ni Jayred iyon! Siya ang nag-hold nito at hindi ko alam ang
rason niya para gawin ito.
Ayaw na ayaw niya ako para sa anak niya kaya bakit niya ito ginagawa?
"I don't know. Wala din akong maisip na dahila upang gawin niya iyan. Ang
tanging paraan lang anak ay kausapin mo siya." Saad ni papa na naka-pameywang sa
harapan ko.
Dali dali akong pumunta dito matapos akong tawagan ni papa at sinabing
importante ito.
"Hindi ho ba kayo nagkakausap ni Tito? Baka alam niya ang dahilan ng asawa
niya." Tukoy ko sa ama ni Jayred.
"Hindi namin napag-uusapan ang bagay na iyan, We're just talking for business."
Sagot niya kaya napabuntong hininga ako.
Naguguluhan ako kung bakit ayaw niyang matuloy ang hiwalayan namin gayong una
pa lang ay siya na ang tutol sa kasal.
"Susubukan ko na lang pong kausapin siya para malinawan na ako. Salamat pa. Una
na po ako." Tumayo na ako at yumakap kay papa.
Kinuha ko muna ang cellphone at nagtext ako kay Caleb, ipinaalam ko sa kanya na
may kakausapin lang akong importanteng tao.
Ano man ang dahilan ni Tita kung bakit niya ginagawa ito ay hindi na niya
mapipigilan ang hiwalayan namin.
Sa loob ng Dalawang linggo ay hindi ko na siya nakikita sa opisina, hindi na
din siya gaanong uma-attend ng meeting.
Kung magkita man kami ay casual lang na ngitian o tanguan, Hindi na ulit kami
nagka-usap pa matapos ang nangyari sa amin sa elevator.
Mukhang wala na din naman siyang balak na kausapin pa ako kaya hindi din ako
nagi-insist na lapitan siya o magpanimula ng usapan.
Pero gusto ko na ayusin namin ang tungkol sa annullment na pareho kami ng
desisyon at mukhang ganoon naman ang nangyayari.
Hininto ko ang sasakyan sa labas ng mansyon ng pamilya ni Jayred. After 7 long
years ay ngayon lang ulit ako bumalik dito.
Bumaba na ako ng kotse at nagdoorbell. Bigla akong kinain ng kaba sa hindi ko
malamang dahilan. Siguro ay dahil ngayon lang ulit ako nakaapak dito sa loob ng
mahabang panahon.
Walang nagbubukas ng gate kaya pinindot ko na naman ang doorbell ng isa pang
beses.
Nang wala talagang lumalabas ng bahay ay napagdesisyunan ko ng umalis. Wala
naman yatang tao.
Tumalikod na ako at pasakay ng kotse.
"Ate Alisson!" Napatigil ako ng may tumawag sa akin.
It was Emerald, ngiting ngiti siya na lumapit patakbo sa akin.
"Buti napadalaw ka ate. Tara muna sa loob." Iginiya niya ako papasok sa loob at
sumunod na lang ako.
"Kanina ka pa ba dyan sa labas Ate Ali? Pasensya na, ako lang kasi dito at ang
mga maids, nasa likod pa silang lahat." Aniya at umupo kami sa magarang sofa ng
sala nila.
"Ikaw lang mag-isa? Wala ang tita?" Tanong ko habang pinagmamasdan ang paligid.
Ganoon pa din naman ang bahay na ito, sumisigaw pa din ng karangyaan tulad ng dati.
"Nasa therapy si Mommy kasama ni ate, si Dad naman ay nasa business meeting."
Tumango tango ako at tumayo na. Wala naman pala ang isinadya ko dito.
"Ganun ba, mauna na ako Em. Balak ko lang sanang kausapin ang mommy niyo pero
wala pala siya. Next time na lang siguro." Bigla niyang hinawakan ang kamay ko at
malungkot na nakamasid sa akin.
"Ahm. Pwede ka munang mag-stay kahit sandali lang ate? Please. Gusto lang
kitang maka-usap." Aniya, tatanggihan ko sana dahil gusto ko ng umuwi dahil miss ko
na ang anak ko pero nakonsensya ako ng makita kong nagsusumamo siya.
"Sige. Pero mga 30 minutes lang. Hinihintay na kasi ako ng an--" Nabitin sa ere
ang sasabihin ko ng mapagtanto ko na sasabihin ko ang tungkol kay Ashton! Hindi
niya pwedeng malaman iyon! Paano na lang kung sabihin niya ito sa kuya niya. Hindi
pa ako ready.
---
"Nung umalis ka ate. Alam mo bang muntik ng masira ang pamilya namin?" Binaling
ko ang tingin kay Emerald mula sa mga bulaklak.
Nasa hardin kami ng mansion nila, masarap ang sariwang hangin dito at napaka
tahimik. Magaganda din ang naglalakihang halaman.
 "Anong ibig mong sabihin?" Nangunot ang noo ko sa sinabi niya. Paano masisira
ang pamilya nila, sila nga ang nanira ng buhay ko. 
"Nung umalis ka kasi ate Alisson, doon lumabas yung totoo, nakita sa CCTV
footage na wala kang kasalanan. Patawarin mo ako ate." Nakayuko siya at pinupunasan
ang mga luha.
"Hush now. Tama na yan. Walang may kasalanan okay?" Pinilit kong pagaanin ang
loob ko dahil sa narinig. Alam na pala niya ang totoo pero hind man lang siya
gumawa ng paraan para hanapin ako.
"Si kuya. He's so broken. Nag-iba siya, nagalit siya samin, lalo na kay mommy.
Dumating pa nga sa punto na nagsagutan sila kaya inatake ang mommy at na-stroke."
Napapikit ako ng madiin sa narinig, kahit anong mangyari ay may kasalanan din ako
sa parteng iyon. Iyon siguro ang time na nabalitaan ko ang nangyari sa ina nila
pero inisip ko na karma lang iyon ng pamilya nila.
"After that ay nawala si kuya ng parang bula sa loob ng dalawang buwan. He is
nowhere to be found, walang nakakaalam kung saan siya nagpunta o sino ang kasama
niya, basta nawala siya bigla at ng bumalik siya ay naging ibang tao na siya."
Tahimik lang akong nakikinig sa kanya. Wala akong sinasabi kahit na ang daming
tanong sa isip ko at ang dami kong kumento, hinayaan ko lang siya.
Hindi na napigilan ni Emerald ang pagluha kaya pati ako ay gusto na ding
umiyak. Ramdam ko na nagsisisi siya at dinala niya iyon sa loob ng pitong taon.
"Naging sobrang seryoso siya, wala siyang inatupag kung hindi mag-aral at
magtrabaho, hanggang sa nakatapos siya. He is all over you ikaw at ikaw lang ate
Alisson. Then he met this girl, She was kind and funny. Everyone likes her kahit
ako except mommy. Ayaw niya sa fiancée ni kuya dahil gusto niya ay ikaw lang daw."
Napamaang pa ako sa sinabi nito. Ako? Gusto ng mommy nila? Gusto kong tumawa dahil
baka nakikipag lokohan lang siya. Malabo yatang mangyari yun.
"Believe me or not ate, lahat kami ay nagulat ng harap harapan niyang itaboy
ang babae dahil ikaw lang daw ang pwede kay kuya. I don't know why, siguro ay na-
realize ni mommy na iba ka sa lahat.
Nginitian ko siya. Mukhang huli naang lahat para doon. Hanggang dito na lang
talaga.
"Ate, hanggang ngayon umaasa pa din kami na kayo pa din sa huli. Sana kayo pa
din."

LEGENDARIE
#Calisson #Alired
Vote and comment your thoughts guys. Thank you. 200 votes for next UD (kahit
hindi nasusunod kasi di ko kayo matiis.)

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 34

Huminga ako ng malalim pagkatapos kong maghilamos. Hindi

ako makapaniwala sa sinabi sa akin ni Emerald.
All of a sudden ay magugustuhan ako ng mommy nila kung kailan wala na ako?
Napaka ironic naman yata ng ganun.
Lumabas na ako ng banyo at balak ko ng magpaalam kay Emerald. This is too much
for me.
"S-she's your m-mother?"
"W-who is your father?"
"Oh my god."
"Em, sino yang kausap m-" Napasinghap ako ng makitang hawak niya ang phone ko
at may kausap.
Agad kong hinablot iyon gamit ang nanginginig na mga kamay. Dali dali kong
tinignan ang caller at nanlamig ang buo kong katawan ng makita na ang pangalan ni
Ashton ang nasa screen.
Hindi ako makakilos. Naiiyak ako at panay ang tambol ng puso ko.
 Nakamasid sa akin si Emerald habang hindi makapaniwala ang expression ng mukha
niya.
Dahan dahan kong dinala ang cellphone sa tenga ko.
"A-ashton." Nanginginig ang mga labi ko.
"Mimi! Where are you? Uncle Daddy and I will going to the park! Come with us!"
Excited na turan niya sa kabilang linya. Lumunok muna ako bago siya sagutin,
nakapako pa din kay Emerald ang tingin ko. Nagpipigil siya ng iyak.
"Ahm. May aayusin lang si mimi okay? T-then we will go to park." Nakagat ko ang
pangibabang labi para pigilan ang paghikbi.
Nalaman na niya, paano kung sabihin niya iyon kay Jayred? Hindi pa ako handa.
"Okay mimi. And who's the girl a while ago? She's asking a lot of questions."
Reklamo ni Ashton.
"Ahm. I have to go baby. I love you." Ibinaba ko na ang tawag at nilapitan si
Emerald.
"Anak niyo ni kuya yung bata hindi ba?" Madiin akong napapikit pero hindi ako
sumasagot.
"Bakit hindi mo sinabi ate? Kailangan malaman ni kuya yan." Sambit niya na
nagpakaba lalo sa akin. Ito na nga ba ang kinakatakot ko.
"No! No! Please Em! Wag mong sabihin sa kuya mo." Nilapitan ko siya at
natatarantang hinawakan ang balikat niya.
"Pero karapatan niya na makilala ang anak niya! Maawa ka sa kuya ko Ate
Alisson." Aniya na nagpatahimik sa akin.
Hindi ako makakibo. Wala akong masabi.
"Huwag ngayon. Hindi ngayon. Hindi ko kaya." Anas ko, lumamlam naman ang mga
mata niya at niyakap ako.
"Okay. But promise me na malalaman ni kuya ang tungkol sa bata." Tumango lang
ako dahil hindi ko din alam kung matutupad ko ba iyon.
---
"Gusto ko na talagang makita yang anak mo. Mahilig kasi ako sa bata, alam mo na
teacher ako e." Nakangiti si Ashley ng malaki habang nakamasid kami sa mga batang
nagtatakbuhan sa loob ng restaurant na kinakainan namin.
Hinihimas pa niya ang malaki niyang tiyan. Magiging mabuti siyang ina.
"Next time kapag walang pasok ay isasama ko siya kapag nagkita tayo." Saad ko
at sinimulan ng kumain.
"Naku. Excited na talaga ako. Siguro ay kamukha mo iyon." Natatawa pa niyang
sabi.
"Sa kasamaang palad, walang nakuha sa akin, sa ama lahat namana" Natatawa kong
saad. Pumasok na naman tuloy sa isip ko ang imahe ng anak ko at ni Jayred.
"Edi gwapo! Gwapo si Caleb e." Napangiti na lang ako sa sinabi niya, hindi niya
alam na anak ko sa unang asawa si Ashton.
"Sandali lang. Pupunta ako ng rest room, sumama ang tiyan ko." Tinanguan ko
lang siya at itinuloy ang pagkain. Iniisip ko pa din si Emerald.
Nalaman niya ang tungkol kay Ashton at hindi malayo namalaman na din ito ni
Jayred, pero nangako naman siya sa akin na wala siyang pagsasabihan. Sana lang ay
tuparin niya.
Isang linggo na ang nakalipas ng mangyari iyon at isang linggo na din akong
kinakabahan sa mga pwedeng mangyari.
Huwag naman sanang dumating sa punto na pag-agawan pa namin ang bata.
Hindi ko hahayaang maipit si Ashton sa ganoong sitwasyon lalo na at bata pa
siya. Hanggang maaari ay nais kong ibigay sa kanya lahat ng makakabuti.
Nakakalungkot lamang dahil kumpletong pamilya lang ang hindi ko kayang ibigay
sa kanya.
Pwede naman, si Caleb nga lang ang magiging ama niya. Handa namang ibigay ni
Caleb ang apelyido nito sa kanya, ang balak nga namin ay papalitan ng 'Morgan' ang
ginagamit ni Ashton kapag kasal na kami para daw legal ang bata. Wala namang kaso
iyon sa akin, mas okay nga siguro na ganoon ang mangyari. Mas makakabuti sa future
ng anak ko dahil magiging legitimate siya.
"TULONG! DIYOS KO! YUNG BABAE!" Nagising ako mula sa malalim na pagiisip ng
magsisigaw ang isang babaeng may katandaan na.
 Natataranta ito at galing sa banyo. Nagsitayuan na din ang iba pang kumakain sa
loob dahil sa sigaw nito, may iilang staff na pumasok na sa loob ng banyo, maging
ang mga security.
"YUNG BABAE! TULUNGAN NIYO! BUNTIS PA NAMAN!" Para akong nabuhusan ng tubig ng
marinig na buntis ang babae,  m
Naalala ko bigla si Ashley na nasa banyo.
Nagmamadali akong tumayo at patakbong pumasok sa loob ng banyo.
Diyos ko.
Natutop ko ang sariling bibig ng maabutan ang kalagayan ni Ashley, nakahandusay
siya sa sahig at punong puno ng dugo sa paligid niya maging sa dress na suot.
May iilan na kalalakihang bumuhat sa kanya. Para naman akong napako sa
kinatatayuan ko dahil nangyari na sa akin ang scenario na ito pitong taon na ang
nakararaan.
Ako ang nasa sitwasyon niya back then, masakit sa puso at mahirap ang dinadanas
niya. Hindi ko alam ang gagawin dahil traumatized na ako. Gusto kong gumalaw pero
parang may kung anong nakadagan sa mga paa ko dahil hindi ako makahakbang.
Nakamasid lang ako sa kanya habang naiiyak. Naaalala ko na naman kasi ang
pangyayari sa akin noon. Gustong gusto ko na siyang tulungan pero natuod lang ako
at hindi makakilos.
"A-alisson." Mahinang pagtawag niya sa akin. Nagkakagulo sila pero nananatiki
lang akong nakatingin sa kanya habag tumutulo ang mga luha ko.
"A-ali yung baby ko." Umiiyak siya.
"Yung baby ko. Maawa po kayo." Garalgal na bulong ni Ashley. Hinang hina na
siya.
Para akong nagising sa katotohanan ng bumalik sa ala-ala ko ang anak ko. Dali
dali ko siyang dinaluhan.
"E-everything will be okay Ashley. Kaya mo yan, kami na ang bahala sa baby mo."
Bulong ko habang itinatakbo namin siya palabas.
Nandoon na ang Ambulansya kaya madali siyang ipinasok doon. Hawak niya ng
mahigpit ang mga kamay ko.
"A-ali. Y-yung anak ko, iligtas mo ang anak namin ni Jayred."
LEGENDARIE
#ThirdChance #NoMoreChances
Well, nag-uumpisa na ang plot. Comment your thoughts guys. Thank you.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 35

Paulit-ulit akong nagdadasal na sana maging ayos lang ang

lagay ni Ashley at ng anak niya sa loob ng emergency room.
Kalahating oras na ang itinatagal nila at kinakain na ako ng kaba. Alam ko kasi
ang pakiramdam ng muntikan ng mawalan ng anak.
Kahit na sa sandaling panahon ay naging malapit na sa akin si Ashley.
Nalukungkot ako sa nangyari sa kanya.
Nakaupo lang ako sa labas ng emergency room at hindi mapakali. Gusto ko sanang
tawagan si Caleb kaya lang ay naiwan ko ang gamit ko sa restaurant kanina.
"PAPASUKIN NIYO AKO! WHERE THE FU CK IS SHE?" Itinaas ko ang tingin sa lalaking
basang basa ng ulan at nagpupumilit pumasok sa emergency.
Nanlaki ang mga mata ko at gulat na gulat ng makita ang itsura at lagay niya.
Si Jayred.
Bakit siya nandito? Bakit siya nagwawala? Anong gingawa niya dito?
Ang daming tanong sa isip ko. Naguguluhan ako.
"A-ali. Y-yung anak ko, iligtas mo ang anak namin ni Jayred."
Unti unti ang paglilinaw nito ng maalala ang sinabing pangalan ni Ashley kanina
na hindi ko binigyan ng pansin.
Siya ang fiancée nito. Kaya pala hindi pa sila maikasal ay dahil hindi pa kami
annulled.
 Siya ang Jay na tinutukoy ni Ashley.
Architect din siya tulad ng fiancée nito.
Sa Sarmientos siya nakatira at teacher siya gaya ng fiancée ni Jayred ayon kay
ate.
Ngayon malinaw na malinaw na sa akin ang lahat. Kung hindi lang ganito ang
sitwasyon ay matatawa na ako dahil napaka mapaglaro ng tadhana.
Wala akong naramdaman na sakit o panghihinayang, nagulat lang ako dahil ang
babaeng lagi kong kasama ay fiancée ng ama ng anak ko.
Nagwawala siya kahit pinipigilan na ng mga guards.
"Jayred." Pagtawag ko sa kanya. Nilingon naman niya ako saglit at nagtatakbo
patungo sa akin.
"W-what happened Alisson?" Nanginginig ang kamay niya na umupo sa tabi ko.
Hindi siya nagtaka o nagtanong kung bakit ako nandito, siguro ay alam niya na
magkakilala kami ng fiancée niya.
"K-kumakain lang kami then nagpaalam siya na pupun--"
"Ayaw ko ulit mawalan ng anak." Pinutol niya ang pagsasalita ko. Malamlam ang
mga mata niya at mugto.
Alam ko na ang ibig niyang sabihin ay tumutukoy sa anak namin na akala niya ay
namatay.
Nakonsensya ako sa sinabi niya, gusto kong humingi ng tawad at ipaalam na buhay
na buhay si Ashton pero hindi pa ito ang panahon. Ayaw kong sabayan ang
nararamdaman niya ngayon.
Tahimik lang kami pareho na naghihintay sa labas ng emergency room. Nakasandal siya
at nakapikit ang mga mata.
Basang basa pa din ang corporate attire niya.
Tahimik lang akong nakaupo doon.
"Who is the relative of the patient?" Ilang oras pa ay lumabas ang Doctor mula
sa emergency room kaya napatayo ako ganun din si Jayred sa gilid ko.
"A-ako po. I'm her fiancée." Nagmamadali siyang lumapit sa Doctor habang
nanatili lang ako sa likuran nila.
"Ligtas na ang pasyente. We will transfer her to a private room." Panimula
nito. Napahinga ako ng maluwag dahil sa narinig. Mabuti naman at walang nangyaring
masama kay Ashley.
"W-what about my baby? Y-yung anak ko Doc." Nanginginig ang boses niya ng
tanungin iyon, parang ako din ay kinabahan sa isasagot ng Doctor.
Yumuko ito at tinapik sa balikat s Jayred kaya natutop ko na naman ang sariling
bibig. Oh gosh.
"I'm sorry Sir. We did our best to save your child be we failed. Masyadong
malakas ang impact ng pagkakadulas ng pasyente sa sahig. Ito ang dahilan ng
pagkawala ng maraming dugo sa katawan niya na sanhi kung bakit humina ang kapit ng
bata. Sinubukan namin siyang i-cesarean since walong buwan na ang tiyan niya pero
hindi na umabot ang bata. Namatay ito sa loib ng tiyan. Hindi naman siya maaaring
mag-labor ng walang malay. Sorry for your loss." Isang tapik muli sa balikat ang
iginawad nito kay Jayred bago umalis.
Nanatili pa rin sa ganoong pwesto si Jayred. Hindi siya gumagalaw o nagsasalita
man lang. Hindi ko alam ang reaksyon niya dahil nakatalikod siya mula sa pwesto ko.
Kahit ako ay nalulungkot sa nangyari sa bata. Hindi pa man niya nasisilayan ang
mundo ay nawala na siya.
Isa ko pang iniisip ay ang magiging reaksyon ni Ashley.
Nilapitan ko si Jayred at hinagod ang likod niya ng makita kong nagtaas-baba
ang balikat niya tanda na umiiyak na siya.
Handa ko siyang damayan at kalimutan muna ang lahat ng sakit na dulot niya
noon. Nandito ako bilang kaibigan niya.
"Masama nga siguro akong tao. Maybe, I don't deserve to be a father.
Pangalawang anghel ko na ito na kinuha sa akin." Saad niya ngunit hindi pa din
nakatingin sa akin. Hindi siya umaalis sa dati niyang pwesto.
"Siguro, karma ko na ito sa lahat ng kahayupan ko sayo."
---
"Hindi mo naman nabanggit sa akin na magkakilala kayo ni Jayred." Saad ni
Ashley sa akin habang kumakain kami.
"Oo. Ahm, Classmate ko." Maikli kong sagot.
Hindi lang basta magkakilala. Hindi ko alam kung anong dahilan ang sinabi ni
Jayred pero ang alam ko ay wala pang alam si Ashley sa totoong relasyon namin.
Isang buwan ang lumipas ng mawala ang baby ni Jayred at Ashley. Bilang isang
ina ay nahirapan siyang tanggapin iyon, sino ba naman ang agad matatanggap na ang
batang iningatan mo ng ilang buwan ay mawawala sayo ng ganun ganun na lang.
"Dapat ay sinabi mo. Naikwento pa naman kita sa kanya." Saad niya habang
sumusubo ng cake.
"Hindi ko naman alam na siya pala ang fiancée mo." Sagot ko naman dito.
Ilang linggo ding nagliban sa trabaho si Jayred para samahan si Ashley dahil
gusto niyang damayan ito dahil nalulungkot pa din siya.
Medyo may kumurot sa puso ko ng malaman ko iyon, nainggit siguro ako kasi hindi
ko naranasang damayan ni Jayred noong mga panahong nalulungkot ako ng dahil sa
kanya.
"Sa susunod ay mag double date tayo. Sama mo si Caleb, isasama ko si Jayred."
Suhestiyon niya. Hindi ako kumibo at patuloy lang sa pagsubo ng cake.
Nandito kami ngayon sa Cafe na malapit lang sa Kompanya kung saan ako nagta-
trabaho. Galing din kasi siya doon dahil dinalhan niya ng lunch si Jayred na kasama
ko sa project na gagawin.
Natutuwa ako na bumabalik na sa dati si Ashley. Masayahin na ulit siya hindi
tulad noong unang mga linggo ng pagkawala ng baby niya, kahit magsalita ay hindi
niya magawa.
Si Jayred naman ay pumapasok na nga sa trabaho, tahimik naman lagi ito at hindi
makausap. Siguro ay nalulungkot siya ng sobra.
Kapag kaya ipinakilala ko sa kanya si Ashton ay maibsan ang lungkot niya o baka
magalit lang siya sa akin. 
Isa pa sa inaalala ko na hindi pa alam ni Ashley ang tunay na relasyon namin ng
fiancée niya. Wala siyang alam na naging asawa ko ang mapapangasawa niya. Hindi ko
alam kung paano sasabihin iyon sa kanya.
"Hiniling ko kay Jay na gusto ko ulit bumalik sa pagtuturo. Alam mo na, para
naman hindi ako madepress lalo, kung ikukulong lang niya ako sa bahay ay baka
mabaliw na ako." Aniya at tumawa. Napangiti na lang ako. Ayaw kong biglain si
Ashley ngunit malalaman din naman niya ang totoo.
LEGENDARIE
PLEASE COMMENT KUNG GUSTO NIYONG MALAMAN ANG SIDE NI JAYRED. THANK YOU.
#Jay'sPOV

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 36

"Mimi. We have a new teacher and she is so makulit." Irap

ng anak ko habang sumusubo ng cake.
"Really?" Ipinagbuhos ko ng juice sa baso sina Ashton at Cloud. Dito muna si
Cloud ngayon dahil gusto nilang mag overnight. Hindi ko naman mapigilan ang dalawa
kahit weekdays pa. Wala kaming magagawa ni ate sa kakulitan nila.
"Tita mimi. Lagi po siyang nakatitig kay Ashton." Saad naman ni Cloud.
"I think she has a crush on me." Anas ng anak ko at tumawa silang magpinsan.
Nag high five pa. Iiling iling na lang ako.
"She's always staring at me and always asking who may dad is." Nakalabi pa si
Ashton kaya pinisil ko ang pisngi niya. Ang cute niya lalo.
"I don't know what to say, Even me, I don't know who is my father." Nawala ang
pagiging jolly ng boses niya ng sabihin iyon.
"I am your father rascal." Napalingon kami sa pintuan ng magsalita si Caleb.
Nagsitayo naman ang dalawang bata at sinalubong siya ng yakap.
Binuhat niya si Cloud at Ashton sa magkabilang kamay pagkatapos ibaba ng gamit
sa sofa.
 "Bakit ngayon ka lang umuwi aber?" Pumameywang ako sa harapan niya at tinaasan
siya ng kilay. 7:30 pm na kasi, Dati 5 o 6 lang ay nandito na siya.
"I'm sorry. Don't get mad fiancée." Ibinaba niya ang dalawa at nilapitan ako.
Yumakap siya sa akin at isinubsob ang mukha sa leeg ko.
Niyakap ko na din siya pabalik, Tumawag din naman siya kanina at sinabing late
siya makakauwi.
"Hmp. Baka nambabae ka." Ngisi ko, niloloko siya. Pikon kasi ito pagdating sa
ganoong topic. Paano ba naman ay hindi nga daw siya tumitingin sa mga babae bukod
sa akin tapos pagbibintangan ko siya.
"Sweety. You know how faithful I am." Nguso niya at lalong hinigpitan ang yakap
sa akin.
"Hindi ko lang alam, baka may nakita kang maganda dun." Nagpipigil ako ng tawa
dahil kinagat na niya ang balikat ko, ibig sabihin ay napipikon na siya.
"I don't care about them. I will never replace you with anyone else okay? I
love you." Namula ang buong mukha ko sa bulong niya sa akin. Napaka sweet talaga ng
lalaking ito at lagi akong napapangiti.
"Let's go to your room." Kinurot ko siya ng kinagat niya ang leeg ko. Hiwalay
kasi kami ng kwarto, Sa kwarto siya ni Ashton natutulog, Tabi sila.
Isang taon na ang relasyon namin pero kahit ganoon ay wala pa namang nangyayari
sa amin, hanggang kiss lang kami.
Gusto niya kasi ay ma-annulled muna ako para daw sure siya na sa kanya lang
talaga ako. Lumaki kasi sa desente at may pinag-aralang pamilya si Caleb kaya
ganoon ang paniniwala niya kahit na lumaki sa ibang bansa ay hindi siya ganoong
liberated.
"Bastos ka. May mga bata oh." Tinuro ko pa ang dalawa na bumalik na sa pagkain.
Ngumisi lang siya at iginiya na ako paupo sa sofa. Sumandal siya doon na parang
pagod na pagod kaya naman minasahe ko ang sintido niya.
"Saan ka ba nagpunta? Mukhang pagod ka talaga." Anas ko, hindi naman siya
nagsalita, nakapikit lang ang mata at nilalaro ang kamay sa hita ko.
"I've met our family lawyer. She's here so I decided to contact her." Aniya at
humiga sa hita ko. I kissed his forehead na ikinangiti niya at inilagay ang kamay
ko sa mga labi niya.
"I ask her to handle your annulment. I am so eager to marry you sweetheart."
Saad niya. Napangiti ako, ang lalaking ito ang naging sandalan ko sa panahong
walang wala ako. Utang ko pa sa kanya ang buhay ng anak ko.
Buo na talaga ang loob ko na pakasalan siya. Sa oras na maipag pawalang bisa
ang kasal namin ay ready na akong bumuo ng bagong pamilya kasama siya.
---
"Sabi mo hindi ka na makikipag-away?" Humalukipkip ako sa harapan ni Ashton.
Nakayuko lang siya at nagkakamot ng batok.
"I'm sorry mimi." Wala akong nagawa kung hindi huminga ng malalim at nagdiretso
na sa guidance.
Ilang linggo pa lang siyang pumapasok ay nakahanap na naman ng away. Nasa gitna
ako ng pagta-trabaho ng biglang tumawag sa akin ang guidance councilor ng school at
sinabing gumawa na naman ng gulo ang anak ko.
Agad akong pumunta sa eskwelahan, nasalubong ko siyang nakaupo sa bench kausap
si Cloud. Pati ang pinsan niya ay gulo ang buhok at punit ang polo, kaya ang wari
ko ay kasama niya itong nakipag away.
Pareho ko silang isinama patungo sa guidance.
"Good afternoon Engineer." Bati sa akin ng guidance councilor, ngumiti lang
ako.
"Take a sit Mrs." Anito kaya umupo ako sa tapat ng lamesa niya. Nasa harapan ko
ang dalawang bata na nagbubulungan. Umiling iling na lang ako, kapag nagkasama
talaga silang dalawa.
"I would like to inform you Mrs, that your son and nephew started the trouble."
Panimula nito habang tiningnan pa ang dalawa.
"Hindi naman po sa kinakampihan ko sila pero pakinggan natin ang side ng mga
bata." Saad ko, Ayaw ko naman kasing pagalitan sila ng hindi inaalam ang dahilan,
tulad ng dati ay naawa pa ako sa anak ko ng malamang tinutukso siya ng mga kaklase
na walang ama kaya siya nakipag-away.
"Pinagtanggol lang naman po namin si Raven. Inaaway siya ng mga classmates
namin kasi daw po adopted lang siya." Sagot ni Cloud, nakanguso pa ito.
"Yes mimi. We're just her superheroes." Singit ng anak ko. Tumango naman ang
guidance councilor.
"Okay. I understand your point boys." Ako naman ang binalingan nito. "Mrs.
Sarmiento." Anito.
"Ms. Smith na lang po." Saad ko, lahat ay tinatawag pa akong Sarmiento dahil
hanggang ngayon dala ko pa din ang apilyido ni Jayred.
"Okay, Ms. Smith. Nais ko lang pong sabihin sa inyo na hindi tino-tolerate ng
school ang gulo at away ng mga bata. I-meet niyo na lang ang teacher nila para
makapag-usap." Dagdag pa nito.
"Ako na po ang bahalang pagsabihan sila. Makakarating din po sa Ate ko ang
ginawa ni Cloud." Tumayo na ako at nakipag kamay sa kanya.
Tumayo na din ang dalawang bata at nakasunod  na lumabas sa akin.
"Ali! Ano bang nangyari?" Paglabas namin ay papunta pa lang si ate Adi sa loob
ng guidance office.
"Oh ate. Nakausap ko na, nagsimula ng gulo ang dalawa." Agad na lumapit si
Cloud sa ina niya.
"Pasensya na at nalate ako ng punta. Ano kasi, may pinag-usapan pa kami ni
Sky." Ani ate. Alam ko naman na hindi lang usap ang ginawa nila kung hindi away.
Lagi nama silang nag-aaway ng asawa niya.
"Sige ate. Pupuntahan ko pa kasi ang teacher nila. Mauna na kami." Paalam ko at
dumiretso na sa classroom nila. Sila ate naman ay nagtuloy sa guidance office na
pinanggalingan namin kanina.
"Alisson?" Nilingon ko ang tumawag sa akin at nanlaki ang mata ko na makita si
Ashley. Gulat na gulat ang expression niya na nakatingin sa akin at bumaling ang
tingin niya sa anak ko na nasa gilid ko ngayon.
"Si A-ashton ba ang a-anak mo?" Seryoso niyang tanong. Napalunok naman ako.
Dito pala siya nagtututo at malamang na ngayon ay nagtataka siya kung bakit walang
nakamukha si Ashton sa amin ni Caleb.
Malamang na nagtataka din siya kung bakit parang pinagbiyak na bunga ang anak
ko at fiancée niya.
"Ah. Oo, I don't know na dito ka pala nagtuturo." Saad ko at nginitian siya.
Nakapako pa din ang tingin niya kay Ashton.
"May kamukha siya." Aniya at binalingan ako ng tingin. May paghihinala sa mga
tingin niya, naningkit ng konti ang mgamata niya.
"Kamukhang kamukha niya." Dagdag pa niya kaya nag-iwas ako ng tingin.
LEGENDARIE
Ano sa tingin niyo ang gagawin at magiging reaksyon ni Ashley kapag nalaman
niya? Comment guys. Thank you.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 37

I will dedicate this chapter sa lahat ng nageffort na

bumoto at magcomment. Mamimili po ako sa comment kung kanino ko ide-dedicate ang
next chapter.
"Pinagtanggol lang naman nila ni Cloud si Raven. Tama naman ang ginawa nila,
ang mali lang ay nakipag away agad." Pilit akong ngumiti at tumango sa sinabi ni
Ashley, napag-alaman ko na siya ang bagong teacher na sinasabi ni Ashton sa akin
noong nakaraan.
"Mabait naman iyang si Jared." Napakagat ako ng labi sa tinawag niya sa anak
ko. Naninibago ako dahil seryoso siya. Hindi ako sanay na ganun siya dahil simula
ng nakilala ko si Ashley ay masayahin siyang tao, siguro ay may hinala na siya
ngayon kaya ganyan ang mga kilos niya.
Sa mga oras na ito malamang na alam na niya kung sino ang ama ng anak ko kaya
ganito ang pakikitungo niya.
"Ahm. Oo, buti na lang ikaw ang teacher nila. Kailan ka nagsimulang magturo
ulit?" Tanong ko. Para kasing naging awkward ang sitwasyon namin. Pinipilit kong
gawing friendly ang boses.
"Noong isang linggo lang, Ayaw kasi ni Jayred na agad akong magsimula. Pahinga
muna daw ako." Kwento niya habang inaayos ang mga gamit niya sa lamesa. Sumisikip
yata ang kwartong ito sa aming dalawa ngayon. Dati naman ay magaan siyang kasama.
"Ganun ba. Sige, thank you Ashley. We need to go." Ngumiti ako at mabilis na
ginagap ang kamay ng anak ko para makaalis na kami. Ang bilis ng tibok ng puso ko,
kinakabahan ako sa pwedeng mangyari kapag nagtagal pa kami dito.
Naka dalawang hakbang na ako ng magsalita siya.
"Ali. Sandali lang." Huminto ako at pumikit ng madiin. I want to go.
Pilit ang ngiti kong hinarap siya pagkatapos.
"Yes? May sasabihin ka pa ba Ash?" Tanong ko. Nakamasid lang siya kay Ashton na
nasa likod ko. Tulad kanina ay mababakasan siya ng pagiging seryoso.
"Pwede ba tayong mag-usap?" Aniya. Lumunok ako ng ilang beses dahil parang
nagbara ang lalamunan ko.
"Ahm. Ano kasi, aalis pa kami. Next time na lang sigu--"
"Please Ali. Alam kong alam mo kung gaano kaimportante ang paguusapan natin."
Sumulyap pa siya sa anak ko habang sinasabi iyon. Pinagpapawisan akong tumango.
Alam na alam ko na kung tungkol kanino ang pagu-usapan namin. Hindi ko alam
kung bakit ganito na lang ang pagtambol ng puso ko.
Dapat nga ay handa na ako. Dapat ay isipin kong mas makakabuti na alam na niya
para hindi na ako mahirapang magtago.
Mabait si Ashley at hindi ko din maatim na ang lumalabas ay niloloko namin siya
at pinagkakaisahan.
Pabor ang sitwasyon sa akin para mapadali ang pag-amin ko sa kanya at ma-settle
na ang lahat.
"Anak. Doon ka muna umupo, maguusap lang kami ni Teacher okay?" Tumango naman
ito at agad akong tinalima, Pumunta nga siya sa lugar na itinuro ko hindi kalayuan
sa amin. Sapat lang para hindi niya marinig ang usapan.
"Kamukhang kamukha ni Jayred ang anak niyo." Panimula niya. Malungkot ang boses
niya pero seryoso ang mukha. Hindi na ako nagulat sa tinuran niya, lahat ng
kakilala ni Jayred na makikita si Ashton ay isa lang ang iisipin.
Tahimik lang ako at hindi nagsasalita. Hinayaan ko muna siya, hindi ko din
naman alam ang sasabihin kung nagkataon.
"Magkaibigan pa lang kami ay alam ko na ang tungkol sa ex wife niya." Aniya,
this time ay nilalaro niya ang engagement ring. Kagat niya ang mga labi na para
bang nahihirapang magsalita.
"Nakakita na ako ng mga pictures mo sa cellphone niya before. Hindi lang kita
agad namukhaan dahil iba pa ang itsura mo that time." Dagdag niya, ang pictures
siguro na tinutukoy niya ay dati pa noong nerd ako. Para akong kinakain ng sistema
ko at hindi ako makapagsalita. Nalunok ko na yata ang sarili kong dila sa labis na
pananahimik.
Mataman lang akong nakikinig, hindi ako nagpapakita ng kahit na anong emosyon.
Hindi ko naman din kasi alam kung ano ang ire-react ko sa mga sinasabi niya.
"Noong una nating pagkikita ay familiar ka na. Hanggang sa nagkakasama tayo,
may nabubuo na sa isip ko pero hindi ko pinansin kasi nga engaged ka na, nalaman ko
pa na may anak ka." Sabay naming sinilip si Ashton na abala sa paglalaro sa Iphone
niya.
"Inalis ko lahat ng pagdududa sa isip ko. Ayaw ko kasing magkasira tayo,
kaibigan na ang turing ko sayo. Pero ng makita ko ang anak mo, para ko na ding
nakikita si Jayred. Lagi ko siyang tinitingnan dahil para silang mag-ama. Mas
tamang sabihin na bagay silang mag-ama. Nalaman ko na ikaw ang ina niya, pumasok
agad sa isip ko ang babaeng nakita ko sa litrato." Hinawakan niya ang kamay ko at
nakangiti sa akin habang tumutulo ang luha. Pati ako ay nadadala na din. Ayaw kong
may nasasaktan dahil sa akin. Ipinatong ko din ang kamay ko sa kamay niyang
nakahawak sa akin.
"Tinuring kitang kaibigan Ali. Ikaw din ang tumulong sa akin ng mangyari ang
aksidente. Salamat dahil dun." Nginitian niya ako genuine smile na alam kong walang
halong kaplastikan kahit na patuloy pa din sa pagdaloy ang sagana niyang luha.
Pasimple ang pagpahid niya dito at natatawang tumingin sa akin.
"Pasensya na kung naiiyak ako. Natatakot kasi ako na baka isang araw wala na sa
akin si Jayred at nasa iyo na pala ulit. Mas may kapit ka dahil may anak kayo
samantalang ako --" kinagat niya ang pang ibabang labi. Hindi niya na naituloy ang
sasabihin kaya naman niyakap ko na siya. Ramdam kong nasasaktan siya.
May takot, pangamba, lungkot at sakit sa mga mata niya. Nakokonsensya tuloy ako
kahit wala naman akong ginagawa. Guilt is eating me.
"Hindi mangyayari iyon Ash. May fiancée na ako at magpapakasal na kami. Engage
na din kayo at malapit ng ma-process ang annulment. Kung may magiging relasyon man
kami ay magkaibigan lang para kay Ashton. Yun lang at wala ng iba." Paliwanag ko,
totoo naman kasi na hanggang pagkakaibigan lang ang maibibigay namin ni Jayred sa
isa't isa.
Pagkatapos ng lahat at sakit na pinagdaanan ko sa kanya, hindi ko alam kung may
babalikan pa ba akong alaala namin at kakapitang masayang memorya, Sa buong panahon
na kasama ko siya ay puro na lang sakit ang naidulot niya. Masaya na ako sa kung
ano ang mayroon kami ngayon at doon ako sa taong tanggap at mahal ako tulad ni
Caleb.
"Promise me Ali. Kahit na magkita silang mag-ama ay walang magbabago okay?
Hindi mo naman siguro ipagpapakit si Ashton diba?" Paninigurado niya na tinanguan
ko.
"Salamat Alisson." Niyakap niya ako pero hindi na siya umiiyak tulad kanina.
"Wala iyon, basta ipangako mo din na hindi mo muna ipapaalam kay Jayred na may
anak kami." Anas ko, hindi pa ako handa kung sakaling magkita man sila. Hindi ko pa
kaya ang mga salita at sumbat sa akin ni Jayred kapag nangyari iyon.
"Pero Ali. Kailangan niyang malaman na may anak kayo. Ama siya ng bata at
kailangan siya ni Jared." Sabi ni Ashley ng maghiwalay kami. Halata sa mukha niya
ang pagka-disgusto sa sinabi ko. Imbes na maging pabor sa kanya na ipagkait ko si
Ashton ay mas gusto niyang magkita ang mag-ama.
Napakabait ni Ashley at sa mga oras na ito, tanggap ko na mas karapat dapat
siya kay Jayred.
"Nagmamakaawa ako Ashley, wag mong sabihin muna please lang." Nagmamakaawa na
ako sa kanya dahil natatakot ako na baka kapag nalaman ni Jayred ay kuhanin sa akin
ang anak ko.
"Okay. Naiintindihan kita. Desisyon mo iya--" Hindi na niya natapos ang
pagsasalita ng tumunog ang phone niya hudyat na may tumatawag. Nag-excuse siya
sandali at lumayo ng konti.
Nilapitan ko naman ang anak ko. Bakit kasi kamukha pa niya ang ama niya at
isang tingin pa lang ay alam na agad kung sino ang ama.
"Oh gosh Ali!" Natatarantang saad ni Ashley habang papunta sa kinaroroonan ko.
"Si Jay! Nandito siya ngayon para sunduin ako." Aniya na nakapagpa alarma sa
akin. Paano ba ang gagawin ko nito, pati ako ay nataranta, baka magkita sila.
"Ashley. I'm here." Isang baritonong boses ang nanggaling mula sa pinto ng
kwarto.
Ang boses na iyon. No way.

LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 38

DEDICATED TO ALL OF YOU ESPECIALLY TO itslhiin

lil_chinesegurl lovingjess13 louellathequeen and
bangtaugh
"Mimi slow down!" Mabilis akong humakbang habang buhat ang anak ko. Dama ko pa
din ang pagtambol ng puso na kanina ko pa nararamdaman.
 Lakad-takbo ang ginagawa ko hanggang sa marating namin ang parking lot ng
eskwelahan.
Agad kong isinakay ang anak ko sa kotse at sumibad na kami palabas. Nakahinga
lang ako ng maluwag ng makalabas kami ng gate.
Kabang kaba ako ng marinig ko ang boses ni Jayred kanina. Akala ko talaga ay
makikita na niya ang anak ko. Hindi ko pa kaya ngayon.
Mabuti na lang at agad siyang hinila ni Ashley palabas kaya agad kong itinakbo
ang anak ko paalis doon. Hindi ko alam ang gagawin ko kung nagkataong nalaman niya
ang tungkol kay Ashton.
"Why are you in a hurry mimi?" Nakasimangot niyang tanong sa akin.
"Ahm. Ano kasi baby, Si Uncle daddy mo nagtetext na." Pagdadahilan ko na
tinanguan naman niya at ibinalik ang mga mata sa paglalaro. Mukhang kailangan ko ng
ilipat ng school ang anak ko, paano na lang kung isang araw ay bigla siyang makita
ng ama niya ng hindi ko alam, paano kung kunin na lang niya bigla si Ashton? Hindi
malabong magkita sila dahil doon nagtuturo ang fiancée nito na teacher pa ng anak
ko.
"Mimi i want to eat po! can we please grab some food?" Maya maya ay saad ni
Ashton sa akin ng madaan kami sa mall. Iniliko ko naman agad ang sasakyan para
makakain kami.
"Sure baby. Saan mo gustong kumain?" Tanong ko habang bumababa kami ng
sasakyan.
"In Italian Restau po. I want carbonara." Siya na ang humila sa akin papasok
kaya sumunod na lang ako.
Nakatitig lang ako sa anak ko habang naglalakad kami, lahat lahat ay nakuha
niya kay Jayred. Bakit ba kasi hindi na lang ako ang naging kamukha niya para
madali na lang sa akin ang lahat, hindi iyong isang tingin lang ay kilala na ang
ama niya.
"Dine in or take out Ashton?" Agad siyang umupo sa isang bakanteng mesa ng
makapasok kami sa loob ng kilalang Italian Restaurant.
"Take out mimi. I want to eat with Daddy Caleb." Nagulat ako sa sinagot niya sa
akin. Daddy na ang tawag niya kay Caleb? And the thought na gusto pa niya itong
makasabay kumain.
Napangiti ako ng malaki at hindi na pinuna pa ang sinabi niya baka kasi bawiin
pa. Masaya na ako na tanggap niya si Caleb, ganito pala ang nagagawa ng araw-araw
siya nitong hinahatid at sinusundo. Mas nakakapag bonding silamg dalawa. Atleast
malinaw na sa isip ng anak ko ngayon na magiging legal na daddy na niya si Caleb at
mukhang malinaw na din sa kanya na hindi ko na maibibigay ang totoo niyang ama
dahil hindi na niya ito masyadong tinatanong sa akin. Salamat naman dahil nauubusn
na din naman ako ng palusot.
Pagkatapos naming mag take out ng carbonara at pizza ay lumabas na din kami.
"Mimi! Can we buy snacks po?" Tanong niya ng nasa escalator na kami. Tumango
lang ako at nagdiretso na kami sa grocery.
"Kumuha ka lang muna diyan ng mga gusto mo Ashton okay? May kakausapin lang si
mimi okay?" Nag-thumbs up naman siya sa akin kaya sinagot ko na ang tawag.
Roaming ito kaya malamang na sa Australia pa galing ang tawag  ng sagutin ko
ito ay tama ng ang hinala ko, Isa sa mga katrabaho ko sa Australia iyon at
nangungumusta. Ibinalita din sa akin na buntis siya. Masyado yata akong nasiyahan
sa pakikipag-usap kaya hindi ko namalayan na medyo napatagal ang kwentuhan namin.
Sinipat ko ang wristwatch ko at baka hinahanap na kami ni Caleb kaya nagpaalam na
ako sa kanya.
"Ashton. Okay na ba iyan? Let's pay it na anak." Nilingon ko ang kinaroroonan
niya kanina pero wala siya. Agad kong sinilip ang bawat aisle pero hindi ko siya
makita.
"Ashton!" Nilulukob ng kaba ang puso ko ng makarating sa pinakadulo ngunit wala
pa din siya doon. Iba na ang tambol ng dibdib ko. Naiiyak na ako.
"Ashton! Anak tara na." Nanggigilid ang mga luha ko ng bumalik ulit sa
kinaroroonan niya kanina.
"Miss nakita mo ba ang anak ko?" Tanong ko agad sa staff ng makasalubong ko
ito. Natataranta na ako at hindi ko alam ang gagawin ko.
 "Ano pong itsura ng bata ma'am?" Tanong nito.
"Anim na taon pa lang, mestizo tapos brown ang buhok. Matangkad siya sa edad
niya. Paki tanong naman sa iba please. Salamat." Pagkatapos noon ay nagmamadali na
akong nagtatakbo sa opisina para i-report na nawawala ang anak ko. Itinanong nila
kung ano ang pangalan nito pati ang suot at kung saan ko ito huling nakita.
Pinaghintay lang muna nila ako sa loob habang pinaghahanap ang mga guard.
Nagdadasal na ako at naiiyak. Agad kong tinawagan si Caleb at papunta na daw
siya.
"ATTENTION, A SIX YEARS OLD KID NAMED JARED ASHTON SARMIENTO IS MISSING, HE'S
WEARING THE UNIFORM OF WESTFIELD INTERNATIONAL UNIVERSITY. PLEASE IMMEDIATELY BRING
HIM TO INFORMATION DESK IF YOU FOUND HIM THANK YOU." Paulit-ulit iyon sa intercom,
hindi ko na talaga kaya ang kaba kaya imbis na maghintay lang sa loob ay minabuti
ko ng lumabas at hanapin ang ana ko.
Binalikan ko ang pinasukan naming restau kanina, nagikot-ikot pa ako at
nagtanong sa mga stores doon pero hindi ko talaga siya makita.
Nanghihina akong naupo sa isang bench at inisip kung saan maaaring magpunta ang
anak ko. Panay ang dasal ko na sana walang mangyaring masama sa kanya.
Naisip kong tawagan si papa upang ipa-report na sa pulis ang pagkawala ng anak
ko.
Lalo akong nalungkot ng pagbukas ko ng cellphone ay nakita ko ang mukha niya sa
wallpaper ko. Saan ka ba nagpunta anak.
Agad akong napatayo ng naisip ang maaari niyang puntahan. Sa store ng mga
laruan kung saan mismo kuha ang litrato.
Nagtatakbo ako papunta doon at mabuti na lang ay malapit lang ito sa
kinaroroonan ko. Sana ay nandoon siya.
"Mimi!" Agad kong niyakap ang anak ko na may bitbit na Superman at Batman na
action figure. Naiiyak ako dahil natakot ako ng sobra.
"Okay ka lang baby? Bakit umalis ka dun? Nag-alala ako ng sobra alam mo ba?
Huwag mo ng gagawin yun okay?" Kinulong ko ang mukha niya gamit ang hanggang ngayon
nanginginig kong kamay. Mukha naman siyang nalilito.
"Are you okay mimi? I'm fine. Sorry if I make you worry." Aniya at nagkamot pa
ng batok bago ako niyakap.
"ATTENTION, A SIX YEARS OLD KID NAMES JARED ASHTON SARMIENTO IS MISSING, HE'S
WEARING THE UNIFORM OF WESTFIELD INTERNATIONAL UNIVERSITY. PLEASE IMMEDIATELY BRING
HIM TO INFORMATION DESK IF YOU FOUND HIM THANK YOU." Tumunog muli iyon sa intercom.
"Hindi mo ba narinig iyan? Sana bumalik ka na para hindi na ako natakot ng
husto." Panenermon ko.
"Sorry mimi. I was about to go back but there are two ladies who stopped me.
They want me to stay here for awhile." Aniya na ikinakunot ng noo ko.
"Sabi ko sayo don't talk to strangers hindi ba?" Napayuko naman siya at inangat
ang mga action figures na hawak.
"They gave me a gift mimi. They are good people." Dagdag pa niya.
"Kahit na! Paano kung saktan ka ng mga yun tapos ilayo ka saki--"
"Ali." Nilingon ko ang pinagmulan ng boses. It was Fuscia, tulak niya ang
wheelchair ng ina nila. Kapwa sila nakamasid sa anak ko.
Mabilis kong tinago si Ashton sa likod ko.
No! It's not happening. Papadami na ang nakakaalam ng tungkol sa anak ko. Hindi
ko na siya magawang itago kahit anong pilit ko.
LEGENDARIE
PIPILI PO AKO NG LIMA SA COMMENTS KUNG KANINO KO IDE-DEDICATE ANG NEXT CHAPTER.
THANK YOU.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 39

FOLLOW ME ON TWITTER GUYS. @LegendAriewp thank you.

"Let's go anak." Hinila ko na palabas si Ashton ng may humigit sa balikat ko.
It was Fuscia.
"Alisson. Sandali!" Pumikit ako ng madiin at inialis ang kamay niya sa braso
ko.
"Anong kailangan niyo?" Pinahalata ko na ang irita sa boses ko. Ang sabi ko
noo, kapag nakita ko sila ay handa na akong magpatawad at bukas na ang puso ko sa
kapatawaran pero hindi ko akalain na ganito pala kasakit maalala ang lahat kahit na
matagal na panahon na ang nagdaan.
"Mag-usap naman tayo nina mama. Kahit sandali lang." Aniya, ngayon ko lang
nakita si Fuscia na mababa ang boses habang kausap ako, himala din ata wala ng
kasamang pagtaas ng kilay ang pagsasalita niya pagdating sa akin.
Sinulyapan ko ang mama nila na parang hindi na makapagsalita, Mukhang may gusto
itong sabihin ngunit hindi na makapagsalita ng maayos ayon na rin sa kalagayan
nito. Mukha ding kahit kumilos ay hindi nito magawa.
Pero halata sa mata niya na naluluha siya, nakamasid siya sa anak ko na
nakatago pa din sa loob ko.
"Wala naman na tayong dapat pag-usapan pa Fuscia. Kung mayroon man ay ang
paghold ng nanay mo ng annulment namin ni Jayred." Mahina ngunit may diin kong saad
dahil nasa likod ko lang anak ko. Kahit na hindi niya naiintindihan ay ayaw ko pa
ding magkaroon siya ng ideya tungkol dito.
"P-parang n-nakikita ko sa k-kanya si J-jay noong g-ganyang e-edad." Biglang
saad ng mama niya, nahihirapan siyang magsalita at tumutulo na ang luha, kaagad na
lumapit si Fuscia dito.
"Ma tama na yan, ayaw naman tayong kausapin ni Ali kaya umuwi na muna tayo. Sa
susunod na lang." Ani Fuscia sa ina niya at pinunasan ang luha nito.
Sunod sunod ang pag-iling ng matanda. "Y-yung a-apo k-ko." Anito at pilit
ipinapatulak kay Fuscia ang wheelchair palapit sa anak ko.
"A-apo k-ko." Hinawakan niya sa pisngi ang nagtatakang si Ashton kaya inialis
ko ang kamay niya dito. Inilayo ko ang anak ko. Wala silang karapatang angkinin ang
bata dahil una pa lang hindi na nila ito tanggap.
"Hindi mo siya apo! Hindi si Jayred ang ama niya kaya aalis na kami." Hinila ko
na palabas ang anak ko pero hinila din ito ni Fuscia sa kabilang kamay. Lalo namang
nangunot ang noo ng anak ko. Wari ay takhang-takha na siya.
"Wag mo naman kaming gawing tanga Alisson! Bulag lang ang hindi malalaman na
anak ni Jayred ang bata. Huwag mo ng itanggi dahil malinaw na sa amin na sa kapatid
ko yan." Tumaas na ang boses ni Fuscia ngunit pinipigilang sumigaw.
"A-alisson! K-kahit s-sandali lang ay k-kausapin m-mo k-kami." This time ay
hilam na sa luha ang mga mata ng matanda. Hindi ko ba alam kung bakit hindi ko man
lang makuhang kamuhian siya ngayon, imbis ay awa ang nararamdaman ko sa kabila ng
mga pinaggagawa niya sa akin noon.
---
"He's smart. Nakuha niya lahat kay Red. Mula sa mukha hanggang sa pagsasalita."
Saad ni Fuscia habang kumakain kami sa isang Restaurant. Hindi na ako nakatanggi ng
makita ko ang pagtangis ng mama nila kanina.
Gumawa na lang ako ng kundisyon na makikipag-usap lang ako kung ipapangako nila
na hindi muna nila sasabihin kay Jayred ang tungkol sa bata.
Ako pa ang nakonsensya sa ngayon, samantalang sinira nilang mag-iina ang buhay
ko.
"Yeah." Maikli kong sagot. Pinapahalata ko sa kayang wala akong ganang kausap
siya, She's trying to be friendly pero hindi sa kanya bagay o hindi lang ako sanay.
"Ali, look. I am very sorry for what I have done. Pinagsisisihan ko lahat iyon.
Sana naman ay mapatawad mo kami." Sincerity is evidence in her voice. Napangiti na
lang ako ng mapait habang nakasulyap kay Ashton kasama ang lola niya sa kabilang
mesa.
Gustong gusto akong kausapin ng mama niya pero ayaw itong payagan ni Fuscia
dahil masama dito ang ma-stress. Mukha naman siyang masayang nakakalaro ang apo
niya ngayon pero sana tumupad sila na hindi ito malalaman ni Jayred.
"Ang dali lang sa inyong kalimutan lahat ng ginawa niyo Fuscia. Hindi niyo alam
lahat ng paghihirap ko." Madiin kong sabi. Napahinga siya ng malalim at ginagap ang
kamay ko.
 "Look, nadadala lang kami ng galit noon Ali. Patawarin mo kami lalo na si
mama." Inalis ko ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya. Napatingin naman siya dito
at napatigil kalaunan.
"You're already engaged?" Gulat na gulat siya. Tumango lang ako bilang tugon.
"Pero hindi pa kayo annulled! Hindi pwede Ali." Aniya. Tulad ng reakayon ni
Emerald ay halata ang pagkadismaya sa mukha niya.
"Malapit ng ma-proseso ang annullment. Actually, matagal na dapat kaming
annulled kung hindi lang pinigil ng mama niyo." May paninisi sa boses ko. I can't
help it. Masamang masama ang loob ko sa pamilya nila kaya gigil na akong alisin ang
apilyido nila sa akin at sa anak ko.
"Patawarin mo si mama Ali. Ginawa niya iyon dahil akala niya mapapatawad siya
ni Red kapag pinigil niya ang annulment niyo. Gusto lang niyang bumawi sayo at sa
kapatid ko. Sana naman hindi pa huli ang lahat Ali. Simula ng umalis ka ay
nagkagulo na lahat, Patawarin mo ako sa mga ginawa ko noon sayo, sobra akong
nagsisisi Ali." Nagtutubig na ang mga mata niya. Ngayon ko lang nakitang ganito si
Fuscia, messed up.
"Tapos na iyon, kahit patawarin ko kayo ay nagawa niyo na. The damage has been
done at ang tanging paraan lang para mabigay ko ang kapatawaran na hinihingi niyo
ay makawala na ako sa kasal namin ng kapatid mo." Idinidiin ko ang bawat salita na
sinasabi ko para malinawan siya. Hindi naman siya nagsasalita pa. Mataman lang
siyang nakikinig.
"Yun lang naman ang gusto kong mangyari. Ikakasal na din siya at kayo na lang
ang hadlang sa hiwalayan namin. Ngayon ako naman ang isipin niyo. Nagmamakaawa ako
Fuscia. Sabihin mo sa mama niya na hintuan na ang pag hold ng kasal at hayaan na
kami ni Jayred na mabuhay kasama ang mga mahal namin." Litanya ko. Tulad kanina ay
nakayuko lang siya habang nagsasalita ako at hindi natitinag.
"Hindi ko alam Ali. Wala na ba talagang pag-asa? Kayo pa din naman ang end game
hindi ba?" Ginagap niya ulit ang kamay ko na nakapatong sa itaas ng lamesa. Hindi
ko na ito inalis sa pagkakataong ito. Hinyaan ko na lang siya.
"Matagal na ang naging ending namin ni Jayred. Wala ng endgame para sa amin."
LEGENDARIE
THIS CHAPTER IS DEDICATED TO HoneyClario lovelykiza haynote Zeke19
AngieGregorio3 thalia_nath PiaGrey kipopgirl IrishNicolePardeno
(I KNOW ANG SABI KO 5 LANG PERO ANG GANDA KASI NG MGA COMMENTS NIYO E.)

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 40

THIS CHAPTER IS DEDICATED TO ALL OF YOU ESPECIALLY TO

Kimmy08wo owdyheypimbawnrr MimowYu moonRaine OneStepbehindYou
innocentgrenny_12 @larrystylinson1413
(Sa mga best comments po ako pumipili ng dedication :) )
"Good news. Kasalukuyan ng naka-proseso ang annulment. Magiging Smith ka na
ulit in a matter of time. Don't worry, ipinapabilis ko na ang proseso." Saad ni
papa habang nasa sofa kami ng mansion niya.
"Mabuti naman po at ganun, matagal na naming hinihintay ni Caleb na mangyari
ito." Sagot ko habang pinapanood ang magpinsan na naglalaro sa carpet.
"Sigurado ka na ba diyan Ali?" Dumating si ate dala ang isang tray na may
lamang pitsel ng orange juice at mga tinapay.
Ibinaba niya ito sa lamesita kaharap ko.
Sasagot na sana ako ng inunahan na ako ni papa.
"Huwag mo ng lituhin ang isip ng kapatid mo Adi. Dapat nga din ay pinoproseso
ko na din ang sa inyo ni Sky ngayon." Sagot niya na ikinayuko lang ni ate.
Alam ng papa ang tungkol sa nangyayari sa kanya at binigyan siya nito ng anim
pang buwan na makasama ang asawa niya.
Nagkaroon sila ng kasundun ni papa na kapag hindi nagbago si Sky sa loob ng
anim na buwan ay sapilitan na siyang babawiin ni papa mula rito. Naaawa na din
naman ako sa sitwasyon nila ni Cloud.
Pati ang bata ay damay at naiipit sa gulo nila kaya dito muna kay Papa
tumutuloy si Cloud, minsan naman ay nasa amin siya para magkalaro sila ni Ashton.
Dumaan din ako sa ganyang kasakit na kasal at is lang ang masasabi ko.
Napakatatag ni ate.
Ngayon ko ay mas lalo kong napatunayan na mas matapang siya sa aming dalawa.
Natiis niya ng pitong taon lahat ng pasakit ni Sky. Nagawa din niyang itago ito kay
Papa sa loob ng ilang taon.
"Patawarin niyo ako mga anak for being a stupid father. I put the both of you
in this awful situation. Akala ko kasi ay makakabuti iyon, lalo palang nakasama. I
am so sorry." Sabay naming niyakap ni ate si papa dahil sa sinabi nito.
"It's okay papa. Wala naman pong sumisisi sa iyo." Saad ni ate.
"Wala kang kasalanan pa. Ginawa mo lang ang akala mo tama." Turan ko.
---
"Pasensya na sa inasta ko noong isang araw hah? Hindi ko na nakontrol ang
sarili ko." Tulad ng dati, jolly na ulit ang boses ni Ashley. Nakangiti na ulit
siya ng malawak ngayon.
Inaya niya akong makipagkita sa kanya na pinahintulutan ko naman. Hindi kasi
kami nakapag usap ng maayos ng huli naming pagkikita.
"Ayos lang yon. Naiintindihan naman kita." Ngumiti din ako at nagsimula na
kaming kumain. Tulad ng dati ay nagkwento lang siya ng tungkol sa nangyayari s araw
niya.
"Alam mo. Sobrang namana ni Jared lahat sa ama niya, mula sa pagsasalita,
paglalakad hanggang sa facial expression niya." Nakangiti niyang kwento na para
bang iniisip pa ang mukha ni Jayred habang sinasabi ang tungkol sa anak ko.
Mukhang kilalang kilala na niya ito dahil kabisado niya lahat ng galaw ni
Jayred.
"Mabait at matalino ang anak mo. Ang swerte mo sa kanya. Matutuwa si Jay kapag
nalaman ang tungkol sa anak niya." Nabawasan ang ngiti niya ng sabihin iyon pero
saglit lang dahil bumalik na naman siya sa pagiging masyahin tulad kanina.
"Kailan mo balak sabihin? Malungkot pa din kami s pagkawala ng baby namin pero
baka sumaya siya kapag nalaman na may anak siya at siyang siya." Dagdag pa niya.
It melt my heart, Ang isipin pa din ang kasiyahan ni Jayred kahit na kapalit
noon ang kalungkutan niya ay nagpapakita kung gaano niya kamahal ang fiancée.
Maswerte si Jayred kay Ashley.
"Siguro kapag handa na ako. Huwag muna ngayon pero dadating tayo diyan." Saad
ko naman. Tumango lang siya at ipinag-patuloy ang pagkain.
"Ahm. Inaayos na ang kasal namin. Naka-proseso na daw kasi ang annulment niyo."
Sabi niya at ngumiti habang may kinukuha sa loob ng bag niya.
"Ganun ba. Baka ayusin na din namin ni Caleb ang sa amin pag balik namin sa
Australia." May iniabot siya sa aking puting envelope na may gold na ribbon.
Kinuha ko naman ito.
"Ahm. Hindi naman siguro masama kung iimbitahin ko kayo ni Caleb sa kasal namin
hindi ba? Kaibigan pa din naman kita at wala ka naman ng feelings diba?"
Naninimbang ang tingin niya sa akin habang sinasabi iyon.
Ngumiti lang ako kahit na nainis ako s pagiging insensitive niya. Afterall ay
ex husband ko iyon at hindi magandang tingnan na nasa kasal ako ng dati kong asawa
kasma ang mapapangasawa ko.
Sinulyapan ko siya na nakamasid sa akin bago buksan ang envelope na binigay
niya.
'A&J Nuptial.'
Isang malaking litrato nila ni Jayred ang nasa cover nito, kapwa sila nakangiti
ng malaki. Nakataas ang mahaba niyang buhok at nakasuot ng puting dress at may
hawak na bulaklak habang nakayakap si Jayred mula sa likuran niya.
Inis ang naramdaman ko sa sarili ng makaramdam ng katiting na kurot ng sakit sa
puso ko.
I shouldn't feel this way. Ikakasal na ako at malapit na kaming maghiwalay.
Siguro ay inggit lang ang nararamdaman ko dahil kahit kailan, hindi kami
nagkaroon ng ganitong litrato ni Jayred noong nagsasama pa kami.
 "Sample pa lang naman yan. Siguro next 2 months pa namin ipapamigay ang mga
invitation." Nakangiti niyang turan. Tumango tango lang ako at pilit na ngumiti.
Awkward kasi ang sitwasyon at hindi ko alam kung ano na ang ire-react ko.
Nag-usap lang kami ng kung ano at nagshopping ng mga damit hanngang sa hindi na
namin namalayan ang oras.
"Hala. 7:35 na pala. Masyado tayong nag-enjoy mamasyal." Aniya. Bigla namang
nagring ang cellphone ko hudyat na may tumatawag.
Si Caleb. Kaagad kong sinagot iyon.
"Where are you Sweety?" Bungad niya.
"Nasa mall pa din ako kasama ni Ashley. Sorry hindi ko namalayan ang oras."
Saad ko. Sinulyapan ko pa si Ashley na nasa gilid ko at kinakalikot ang cellphone
niya.
"I will fetch you okay? I love you sweety." Napangiti ako sa boses niya, napaka
lambing nito.
"I love you too. Ingat ka." I ended the call binalikan si Ashley.
Nagkwentuhan kami habang naghihintay kay Caleb at sa driver nila na susundo sa
kanya.
"I trust you Alisson." Bigla niyang saad. Nangunot naman ang noo ko.
"Anong sinasabi mo?" Ngumiti siya at hinawakan ang kamay ko.
"Kahit na anong mangyari sakin na si Jayred okay?" Nakangiti siya habang sinasabi
iyon.
"Oo naman. Hindi mo na kailangang sabihin Ash." Ani ko at pinisil din ang kamy
niya. Lalo namang lumawaka ng ngiti niya.
"Pero paano kung.... kung balikan ka niya tapos... tapos sabihing mahal ka pa
din niya at magsimula kayo ulit?" Umiling ako at tumawa ng mahina.
"Ano ka ba. Hindi niya gagawin yun at syempre hindi ako papayag." Saad ko,
bigla niya akong niyakap.
"Salamat talaga."
"Alisson!"
"Ashley!"
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 41

"Alisson!"
"Ashley!"
Sabay naming nilingon ni Ashley ang dalawang malalaking lalaking papalapit sa
amin ngayon.
Si Jayred at Caleb. Napako ang tingin ko kay Jayred, napasinghap ako ng
makitang titig na titig din siya sa akin, hindi ko mapaliwanag kung bakit bigla na
lang akong nabuhayan ng loob ng walang dahilan. Parang may kung anong lumukob sa
puso ko na hindi ko gusto.
Nag-iwas na ako ng tingin at binalingan si Caleb. Tumayo na ako at lumapit sa
kanya. Ganoon din ang ginawa ni Ashley kay Jayred.
"Hindi mo naman sinabi na ikaw pala ang susundo sa akin. Ang sweet mo naman."
Humagikgik pa ito. Pinigilan kong umirap dahil hindi tama iyon, may karapatan siya
dahil fiancée niya ito.
At asawa ka pa rin. Napailing na lang ako sa kung anong pumapasok sa isip ko.
Stress lang siguro ako sa mga nangyayari ngayon kaya kung ano ano ang naiisip ko.
"Sweety." Hinapit ako sa bewang ni Caleb kaya lalo kaming nagkadikit. Lumayo
ako ng konti dahil ramdam ko ang pagsaksak ng maiinit at mabibigat na titig sa akin
ng lalaking katapat namin.
Sa paglayo ko ay hinapit na naman niya ako, halos magkayakap na kami. Laking
gulat ko ng halikan din ako ni Caleb sa harapan ng dalawa.
"Tangina!"
Lumayo agad ako kay Caleb ng marinig ang bulong ni Jayred na iyon. Bakit parang
hindi tama. Parang may mali. Maling mali.
Hindi din nakatago sa akin ang pinaghalong gulat at inis sa mukha ni Ashley.
Kahit alam kong narinig namin iyon, wala ng umungkat pa.
Sandaling halik lang iyon. Kinilabutan ako at parang may kung anong kuryenteng
dumaloy sa ugat ko, hindi dahil sa mga halik ni Caleb. Kung hindi dahil sa
nanginginig na kamao ni Jayred at ang pagmura niya.
"Ahm. Una na kami Ash and Red." Nginitian ko sila ng pilit, para makalayo na sa
awkward na sitwasyon.
Iniwas ko ang tingin ko sa mga mata ni Jayred na namumula pero matapang pa din
ang expression nito.
Nakasunod ang tingin niya sa akin, ilang saglit pa ay bumaling iyon kay Caleb.
Ramdam ko ang pagdiin ng kamay ni Caleb sa bewang ko. Halatang nanggigigil
siya. Tama nga ang hinala ko ng nilingon ko ang mukha niya at bumungad sa akin ang
madilim na aura nito, nakatingin siya kay Jayred gamit ang matatalim na mata.
Halatang may tensyon sa pagitan nila, mabuti na lang at sumingit sa usapan si
Ashley.
"Bye Alisson. Ingat kayo. See you next time." Paalam nito habang kumakaway.
Mabilis akong hinila ni Caleb palayo.
Tahimik lang kami habang naglalakad patungo sa parking lot.
Hindi ako sanay na tahimik siya. Usually ay tatanungin niya ako ng 'how was
your day?' 'How are you?' 'Are you tired?' O kaya ay 'I miss you.'
Nakasakay na kami sa kotse niya pero parang wala siya sa sarili.
Sa ngayon, mukhang malalim ang iniisip niya. Hinawakan ko siya sa braso at
nagsalita.
"Bakit ang tahimik mo?" Saad ko ngunit mukhang wala naman siyang balak umimik.
"Napago--"
"The way he looks at you." Pinutol niya ang sasabihin ko, nilingon niya ako ng
nanginginig ang mga panga.
"A-ano? S-sino?" Kahit na alam ko na kung sino at ano ang tinutukoy niya ay
nagmaang-maangan pa din ako para maligaw ang usapan. Hindi kasi ako komportable.
"I know you know which is who and what Alisson!" Saad niya. Madiin na ang boses
niya na gawain niya kapag hindi na makontrol ang inis.
Ako naman ngayon ang hindi makapag salita. Hindi ako makahanap ng maaaring
sabihin o isagot sa kanya.
"The way he fu cking look at you! I look at you the same way! Fu ck him!"
Napatakip ako ng tenga ng isigaw niya iyon at pagpapaluin ang manibela ng kotse na
nagdulot ng sunod sunod na busina.
My hands trembled. Natatakot ako sa mga pagsigaw na ganito, traumatized na ako
sa nangyari sa amin ni Jayred noon.
"I- i'm s-sorry." Naiiyak kong saad, nanginginig ang boses ko gaya ng mga kamay
ko. Natatakot ako sa kanya.
"Sshh. No sweety, don't cry i'm sorry." Biglang lumambot ang expression niya at
niyakap ako. Bigla na lang tumulo ang luha ko.
"I'm just pressured. I think he still love you. I think he still want you. I am
so afraid. What if he want you back? I can't afford to lose you and Ashton."
Ikinulong niya ang mukha ko gamit ang magkabila niyang mga kamay at isinandal ang
noo sa noo ko.
"Hindi mangyayari yun okay? He never loved me. And besides, he's going to marry
Ashley. Don't worry." Ani ko ng mahimasmasan na.
Nginitian lang niya ako at buong biyaheng nakahawak sa kamay ko. Buong biyahe
ko ding iniisip ang mga sinabi ni Caleb kanina kahit na alam kong imposible.
He still love me? He never love me.
He wants me back? Si Ashton ay pwede pa pero pagdating sa akin ay malabo na.
---
Naalimpungatan ako dahil sa paulit ulit na pagpindot ng doorbell sa labas.
Sinilip ko ang orasan sa bedside table. It says it's only 2:40 am.
Madaling araw na pero bakit may nagdo-doorbell pa? At sino naman kaya iyon?
Nagsuot ako ng silk na roba para patungan ang nighties ko. Dumaan muna ako sa
kwarto ni Caleb at Ashton, baka kasi nagising din ang anak ko dahil sa ingay.
 Nagtaka naman ako ng makitang walang katabi si Ashton. Wala si Caleb dito.
Nangunot ang noo kong binuksan ang ilaw at tiningnan ang banyo. No marks of him.
Saan siya nagpunta? Hindi man lang siya nagpaalam sa akin kung may pupuntahan
man siya, at madaling araw na, saan naman kaya ang punta niya.
Napailing na lang ako at inayos ang kumot ng anak ko. Hunalikan ko ito sa noo
bago lumabas. Hindi pa din kasi tumitigil ang doorbell.
Nakakahiya naman sa mga kapit bahay namin dahil baka mabulabog sila ng kung
sino man ang taong iyon.
Sinilip ko muna ang bintana para matanaw kung sino iyon, Hindi ko ito makita
dahil madilim na sa labas at tanging ilaw na nagmumula lang sa bakod namin ang
nagpapaliwanag ng labas. Ayaw ko namang lumabas dahil baka kung sino iyon kaya
tumalikod na ako at nagsimula ng lumakad pabalik ng kwarto. Tutal ay tumigil na din
naman ang pag doorbell.
"ALISSON!" Napasinghap ako ng marinig ang boses na iyon.
Para akong nabato sa kinatatayuan ko at hindi makagalaw. Anong ginagawa niya
dito at bakit alam niya kung saan kami nakatira.
Bigla kong naalala ang anak ko kaya nagmamadali akong nagtatakbo patungo sa
kwarto niya.
"ALISSON LUMABAS KA! TALK TO ME. DAMNNNNNN!" Muntik na akong matalisod sa
sobrang pagmamadali, baka kasi magising ang anak ko dahil sa pagsigaw niya.
Sa hinala ko ay lasing ito.
"Mimi! What's that? It's so noisy." Nakasalubong ko si Ashton na pababa na rin
ng hagdan kaya nagmamadali ko siyang pinasok sa loob ng kwarto.
LEGENDARIE
As I promised, this is my ud for all of you.
This chapter is dedicated to HunterCloudStar realcarrianne summerrose_71
DannahMembreve and BlackenedLight
I WILL PICK THE BEST COMMENTS FOR DEDICATION THANK YOU.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 42

"Ano bang ginagawa mo dito?!" Mahina pero galit kong bulyaw

sa kanya. Napilitan akong labasin siya dahil nakakaistorbo na ito ng mga kapit
bahay.
"Talk to me Alisson. We fu cking need to talk." Kinalampag pa niya ang gate
namin kaya napahinga ako ng malalim at natapik ang noo ko.
Lumapit pa ako sa kunaroroonan niya ngunit hindi ko pa din binubuksan ang gate.
Naaamoy ko ang alak sa kanya. Magang maga ang mga mata niya.
Ayon sa suot niya ay hindi naman siya galing sa trabaho. Gulo ang buhok niya
kagaya ng damit niya.
"Wala na tayong dapat na pag-usapan pa Jayred. Umuwi ka na." Mahina kong saad
na agad naman niyang inilingan ng sunod sunod.
"Kailangan nating mag-usap. Sige na naman oh. Alisson please." Kinalampag na
naman niya ang gate at pilit akong inaabot gamit sa pagitan ng bakal ng gate.
"Ano ba Jayred. Lasing ka lang kaya umuwi ka na." Napatili ako ng ibato niya
ang hawak na bote ng alak sa kotse niya na paling ang pagkakaparada sa daan.
"HINDI AKO UUWI HANGGANG HINDI TAYO NAGUUSAP!" Nagsisimula na siyang sumigaw na
nagpakaba sa akin. Eto nga ba ang kinakatakot ko, kapag nagtataas na siya ng boses.
"Please. Please. Alisson naman. I'm begging you. Last na to. Kausapin mo naman
ako. Hindi ko na talaga kaya Ali." Napaupo siya sa kalsada at ginulo ang sarili
niyang buhok.
He looks so hopeless. Naaawa ako sa hitsura niya ngayon kaya kahit na walang
tigil sa pagtambol ng puso ko ay dahan dahan kong binuksan ang maliit na pinto ng
gate.
"10 minutes lang. Tapos ay umuwi ka na." Ani ko habang niyayakap ang sarili.
Medyo lumakas ang hangin sa labas kaya nilalamig na ako.
 Nagmamadali siyang tumayo at pumasok sa loob ng gate. Gulat na gulat ako ng
yakapin niya ako ng mahigpit. Hindi siya nagsasalita ngunit hindi pantay ang
paghinga niya. Tulad ko ay nanginhinig ang katawan niya.
Sa loob ng pitong taon ay ngayon lang ulit ako nakaramdam ng ganito. Iyong tipo
na kumpleto at sapat na ang lahat, para bang wala ng mahalaga ngayon kung hindi
ako-- sa mga bisig niya.
Parang hindi tama. Mali lahat. Pero sa loob ng puso ko parang may nakakubling
nararamdaman ako na unti unting lumalabas. Nalilito ako, ayaw ko ng ganito, gulong
gulo na naman ang isip ko.
"Alisson. I missed you so damn much." Bulong niya gamit ang paos na boses at
hinalik halikan pa ang buhok ko. Mahigpit pa din ang yakap niya na para bang ayaw
na niya akong pakawalan pa.
"Sumama ka na sakin. Please." Bigla niyang saad na nagpagulat lalo sa akin
dahilan ng pagtulak ko sa kanya.
"Naririnig mo ba ang mga sinasabi mo Jayred?" Sigaw ko dahil naiinis ako, hindi
sa kanya kung hindi sa sarili ko dahil hinayaan ko siyang yakapin ako at may
bumubulong sa akin na tanggapin ang kahibangan niya.
"I am deadly sure Ali. Sabihin mo lang na mahal mo pa ako, iiwan ko lahat!
Iiwanan ko silang lahat para sayo. Sabihin mo lang na ako pa din. Nagmamakaawa
ako." Aniya, umiling iling ako habag nagpipigil ng luha. Ano ba itong nararamdaman
ko. Bakit parang gustong gusto ko ang sinasabi niya kahit na alam kong kahibangan
lang lahat at isusugal ko na naman ang puso ko.
"Hindi pwede Jayred! Magpapakasal na ako at ganun ka din naman! Hindi tama to!
Ilang buwan na lang ay maghihiwalay na tayo." Humakbang ako paatras pero hinila
lang niya ako payakap ulit sa kanya at dahan dahang lumuhod sa harap ko.
Gulantang buong pagkatao ko sa ginawa niya. Hindi ko alam ang sasabihin ko lalo
na ng makita ko ang mga mata niya na hilam na ng luha at pulang pula ito.
"Huwag mo akong hayaang mapunta sa iba please." Nakagat ko ang pang-ibabang
labi para magpigil ng hikbi sa tinuran niya. Ang lakas ng dating nito sa akin.
Parang ang kirot sa puso na marinig mismo sa kanya na ayaw niyang mapunta sa iba.
"Alisson. Tayo na lang, kasi tayo naman talaga eh." Ginagap niya ang kamay ko
habang nananatili sa pagkakaluhod. Halos humagulhol na siya. Gusto kong bawiin ang
kamay ko pero manhid na ito, hindi ko magawang igalaw.
"Baliw ka na Jayred. Matagal ng tapos ang tayo!" Halos dumugo na ang labi ko sa
pagkagat ko dito. Hindi ko na kasi kayang pigilan pero ayaw kong makita niya na
hanggang ngayon ay iniiyakan ko pa din siya.
Nag-ipon ako ng lakas para makawala sa kanya. Umatras ako palayo sa kanya kaya
naiwan siyang nanlulumo doon. Nakayuko lang siya at patuloy na umiiyak.
"Umalis ka na. Huwag ka ng babalik." Anas ko at tumalikod na. Hindi ako
haharap. No Alisson, there's no looking back.
"Within three months, ikakasal na ako." Napatigil ako sa paghakbang kahit na
alam ko naman iyon.
"Within three months, tuluyan na tayong maa-annulled." Dagdag pa niya. Kinurot
na naman ang puso ko ng sabihin niya iyon. Ginugulo na naman niya ang sistema ko.
Ito naman ang gusto ko hindi ba?
Bakit parang gusto ko ng umatras ngayon. Pero hindi na pwede. Madami ng
madadamay ngayon at hindi na lang puso ko ang isusugal. Pati ang kina Ashley at
Caleb ay damay.
"Ang within three months, mapapasakin ka ulit." Tuluyan na akong lumingon dahil
sa sinabi niya. Ano bang ibig niyang sabihin dun.
Sa paglingon ko ay nasa harap ko na siya. Ilang pulgada na lang ang pagitan ng
mga labi namin.
Naglalaban kami ng titigan hanggang sa bumaba ang tingin niya sa mga labi ko.
Napalunok ako.
Hindi ko alam kung ano ang mali sa akin pero imbis na iiwas ko ang sarili ay
ipinikit ko pa ang mga mata ko.
Hindi nagtagal ay naramdaman ko na ang mainit niyang labi sa mga labi ko. It
feels like lifetime.
Hindi ko na napigilan ang mga luha ko ng kusa itong lumandas sa mga pisngi ko.
Hinayaan ko lang siyang halikan ako.
Dama ko din ang mga luha niya. Nagtagal ang halik na iyon. Mali pero pakiramdam
ko ay tama.
JAYRED'S POV

Char!

LEGENDARIE
This chapter is dedicated to pencilninana hypocritexx Incorrect_meme Hability
theladymisss VioletRavinQueen134 and QueenWp_
I WILL PICK THE DEDICATION THROUGH COMMENTS. THANK YOU.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 43

JAYRED
"Anong sinasabi mo? Everything is ready tapos ay gusto mong ihinto? Are you
insane Jay!?." Halatang nagpipigil ng sigaw na saad ni Ashley habang ibinababa ang
baso ng juice sa harapan ko. Kulang na lang ay ibuhos niya ito sa akin.
Dati rati ay sinusunod ko lang ang gustong mangyari ng pamilya ko pero ngayon,
alam ko na kung saan ako sasaya at hindi ko na ipipilit ang sarili ko sa sitwasyon
na alam kong wala namang patutunguhan. Mahal ko si Alisson at ibabalik ko siya sa
akin kahit na anong mangyari at magagawa ko lamang iyon kung wala na akong
commitment kay Ashley.
"Ashley. Alam nating pareho na hindi natin ginusto ang nangyari. Mahal naman
kita--bilang kaibigan at hindi ko kayang suklian ang pagmamahal na ibinibigay mo sa
akin. Makakahanap ka din ng taong mamahalin ka talaga ng totoo at alam ang halaga
mo. Kung mahal mo ako hayaan mo akong maging masaya. Alisson is my happiness at
ngayong bumalik na siya, i won't let her leave me again. Para sa atin ang ginagawa
ko. Ayaw kong paasahin ka lang at ayaw kitang lalo pang masaktan. I am sorry Ash."
Tumabi naman siya sa akin at ipinulupot ang mga kamay sa braso ko. Tumawa siya ng
pagak at niyakap ako. Umiling iling siya sa dibdib ko.
"Hindi mo pwedeng gawin ito. Mamahalin mo din ako at isa pa, may fiancee na si
Alisson at masaya na sila. Wag ka ng manggulo Jay. Sa akin ka na lang please." She
begged. Hinawakan niya ang magkabilang kamay ko at idinapo iyon sa pisngi niya na
puno na ng luha.
 I wiped her tears away pagkatapos ay inalis ko na ang mga kamay ko doon
Halata sa reaksyon niya ang inis dahil sa ginawa ko. Huminga ako ng malalim at
tumayo na.
"I got to go. Patawarin mo ako." I sincerely said bago dumiretso sa pinto at
hinawakan ang doorknob ng hinabol niya ako ng yakap.
"Minsan ka na nga lang dumalaw dito, yan pa ang sasabihin mo." Umiiyak pa ring
saad niya. Nahimigan ko iyon ng pagtatampo at sakit kaya mas nakaramdam ako ng
guilt.
Ibinigay ko sa kanya ang bahay na ito pero hindi ko naman siya napupuntahan.
Mas gusto ko kasing manatili sa opisina o sa dati naming condo ng asawa ko.
"Jay naman. Hanggang ngayon ba manglilimos pa din ako ng pagmamahal mula sayo?
Wala na ba talaga akong pag-asa?" Nanginginig na naman ang boses niya tanda na
iiyakan na naman niya ako. Sa pangalawang pagkakataon ay huminga ako ng malalim at
hinawakan ang braso niyang nakapalibot sa bewang ko.
Dahan dahan ko itong tinanggal at humarap sa kanya. Hinawakan ko ang magkabila
niyang balikat.
"Listen Ashley. Una pa lang alam mo na ang label natin, I can't give you what
you want. Pumayag akong magpakasal para sa magiging anak sana natin and we both
know na walang may gusto ng nangyari." Yumuko na naman siya at sinapo ang mukha
tanda na nagsisimula na naman siyang umiyak.
"I'm sorry." Tuluyan na akong lumabas ng bahay niya at sumakay ng kotse ko. I
can't stand seeing her hurting. I am in deep guilt.
Naging parte siya ng buhay ko sa nagdaang tatlong taon. She's always beside me.
She never left me but i can't love her the way she wants me to.
We've been friends for 3 years nagkakilala kami dahil pareho kami ng university
na pinag-aralan.
Siya lang ang nagtiyaga sa akin noong mga panahong gusto ko ng mamatay. I am
wasted back then and she helped me to fix myself kaya paano ko siya sisirain. I
just can't break the person who fixed me.
Magkaibigan lang kami until that one night that i was drugged and high. I don't
know what I am doing and the next thing I knew was we had a one night stand and
months later she got pregnant. Tang*na lang. It's all messed up. I got my friend
pregnant habang may asawa pa ako!
Dahil sa punyetang utang na loob ko ay mas pinili kong panagutan siya. Anak ko
din ang bata at ayaw kong madamay ito dahil na naman sa kagaguhan ko. Ayaw ko ulit
mawalan ng anak.
Natatakot kasi ako na baka masaktan ko din siya kagaya ng ginawa ko kay Alisson
kaya labag man sa loob kong panagutan siya ay ginawa ko pa rin. I can see Alisson
in her.
I hate this. Naiipit ako sa sitwasyon.
I hate it more dahil ako ang may kasalanan ng lahat.
Kung hindi ako naging gago! Kung hindi ako naduwag!
Kung sana pinanindigan ko si Alisson edi sana walang madaming taong nasasaktan
ngayon.
Napalo ko ang manibela ng sasakyan ko. Da mn.
Hindi ko alam ang gagawin ko. Hindi ko alam kung saan ako pupunta hanggang sa
matanaw ko ang mansyong pinagawa ko para sana sa magiging pamilya namin ni Alisson.
Matagal na itong nakatayo dito, kasing tagal ng paghihintay kong bumalik siya
sa akin.
The moment she left me, I immediately find her. Nakakagago lang na umuwi ako sa
condo para lang maabutang iniwan na pala niya ako. She left me when I thought I
already found her.
Kung saan saan ako nakarating para lang hanapin siya! Kung sino sino na ang
hiningan ko ng tulong pero fu ck. Hindi ko siya nakita.
Maging si Sky at Adisson ay nilapitan ko na pero wala silang alam! No one
helped me because all of them are blaming me.
Nawawalan na ako ng pag-asa ng panahong iyon until her father showed up and
tell me where she is.
Bago iyon ay nakatanggap muna ako ng napakadaming suntok at tadyak mula rito
and i deserved that.
I flew away to Australia the same day when her dad told me her where abouts. 
I am so determined to make it up to her and to got her back hanggang sa
nakarating ako doon at nakita ko siya.
God knows how much i wanted to hugged and kissed her the moment i finally saw
her again.
She's sitting on the bench near the tree, across where I am standing. Napaka
ganda niya. I was about to run at her when some guy just showed up and sitted
beside her.
Hindi ako nakagalaw. Namanhid ang buong katawan ko. All i can feel is the 
little crack on my heart.
Tumatawa na siya, she's all smiles in the whole duration of their conversation
habang ako naman ay hindi maigalaw ang katawan ko. Nakatitig lang ako sa kung paano
magliwanag ang mukha niya na para bang masaya na siya. It pains me.
I don't know what to react. It all sync. I just realized na hindi niya ako
deserve. Sino ba ang deserve ang lalaking naduwag ipaglaban ang babaeng mahal niya
at nagpadala sa galit?
I never listened to her. Mas inuna ko pa siyang saktan at kamuhian. Kasalanan
ko lahat kung bakit kami napunta sa ganitong sitwasyon.
Nang tumayo sila at umalis. Sinundan ko lang siya ng tingin. She looks so
happy-- without me. That sucks.
Ilang buwan ko din siyang sinusundan sundan lang ng tingin at sa loob ng
panahong iyon, napagntanto ko na kailangan kong magbago-- para mabawi ko siya.
Umuwi ako sa Pilipinas dala ang memorya ng masayang mukha ng asawa ko.
Inuna kong ayusin ang sarili ko at isinunod ang pamilya ko, i forgave my mom.
Nag-aral ako ng architecture at nagpursige. My only inspiration is my wife.
Kaya ngayong nagkita na kami ulit, I am willing to do everything that i can do
para mabawi ko siya. Damn her fiancee and damn that annulment.
Pineke ko lang pagpirma ko doon. Yun na lang ang nagpapatunay na akin siya kaya
hindi ko hahayaang mawala iyon.
Sana...
Sana mayroong isang bagay na panghahawakan ko para mabawi ulit siya.
I don't care if there is a million reasons to give up. I will find that one
reason that will keep me on holding on.
I will get you back, wife.
LEGENDARIE
Dedicated to all of you especially to yurikamachan yuma1920 theamazingpiglet
MarivicAlcala and  kissie141 Thank you so much guys.
Pipili po ako ng dedication sa comment box. Maraming salamat.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 44

"Come on Red!" Napaikot ko na lang ang mga mata sa hangin

dahil sa nagmamadaling si Sky. He showed here early in the morning para lang
magpasama sa mall.
Just fucking great. We've been okay for the last four years. Nanghingi siya ng
patawad sa nagawa niya at pinatawad ko siya sa kawalang hiyaan niyang ginawa noon
sa asawa ko. Hindi na kami katulad ng dati na parang magkapatid ang turingan but
we're friends.
"Heto na. Para lang mag mall ay kailangan mo pa ng kasama? Ano ka five years
old? Grow up!" Sermon ko habang isinusuot ang wrist watch ko. Napakamot naman siya
ng sariling batok at sinuntok ako ng mahina sa braso ng makalapit ako sa kanya.
I did the same. Iiling-iling na lang siyang lumabas ng bahay ko. Nakasunod lang
ako sa gagong to.
"Kotse ko na lang ang gamitin natin." Aniya at pinaandar ang kotse, sumakay na
din naman ako.
 "Ano ba kasi ang bibilin mo doon at kailangan pa na isama ako?" I asked.
Inaantok ako dahil wala naman akong tulog kaiisip ng paraan kung paano ko ulit
makukuha ang asawa ko. She is mine at alam kong sa akin pa din ang bagsak niya.
"Ano ba ang gusto ng mga batang lalaki? You know, mga kasing edad ng anak ko."
Nagulat naman ako sa tinuran ng gago na 'to.
"You okay o naka drugs ka?" I smirked. He just throw dagger looks at me.
Ngayon ay tanggap na niyang anak niya si Cloud? Kung tarantado ako ay mas
malala si Sky. Nasa kanya pa din ang mag-ina niya hanggang ngayon but he can't see
their worth.
Nasa lahi na yata naming maging gago. Sana hindi magmana sa kanya ang anak. At
kung magkakaroon man ako ng anak na lalaki in the future, tuturuan ko siyang
pahalagahan ang mga bagay na mayroon siya para hindi siya magsisi sa kung anong
nagawa niya tulad ko.
"Just help me okay? I want to make it up with my son. Nagmana kasi ako ng
kagaguhan sayo." He playfully said kaya binatukan ko siya. What an ass.
We immediately go to Toy kingdom ng makarating kami sa mall. Nakatingin lang
ako sa ilang bata na namimili doon kasama ang ama nila.
Hindi ko mapigilang mainggit at masaktan. Nanghihinayang ako.
Kung sana hindi ako gago edi sana anim na taon na ang anak namin ni Alisson.
Sumunod lang ako kay Sky na naghahanap ng kung ano. Para siyang batang hindi
mapakali kaya panay ang batok ko. Mukha siyang gunggong.
"Ano ba?! First time kong mamili ng regalo para sa anak ko kaya hayaan mo ako!"
Singhal niya kaya natatawa akong lumayo sa kanya. Nag-ikot lang ako hanggang sa may
nakita akong spider man na action figure.
Naalala ko naman ang kabataan namin, wala sa sariling kinuha ko ito. Wala naman
akong pagbibigyan pero gusto ko itong bilhin. Parang may nagtutulak sa akin na
kunin ko ito.
"Nakahanap na ako. Pwede na kaya ito?" Hinarap ko si Sky sa likod ko at nakita
kong ubod ng dami ang dala niyang laruan na parang pitong bata ang pagbibigyan niya
nito. Tiningnan ko siya ng 'gago ka ba?' look.
"Don't look at me like that Red. Babawi nga ako diba?" He rolled his eyes on me
at binangga pa ako kaya napa tawa ako ng malakas. Nahihiya lang ang hayop na to na
ipakitang sweet siya sa anak niya.
Kinuha ko na din ang spiderman at sumunod sa kanya sa counter. Medyo nanibago
nga ako sa pinsan kong ito dahil halata naman ang pagpapa cute sa amin ng mga nasa
cashier pero hindi niya pinapansin ang mga ito.
Kung dati ay lahat yata ng makasalubong na babae ay nilalandi niya, ngayon
naman ay hindi niya magawang tingnan ang mga ito. Napangisi ako. Mukhang nagising
na ang lintek.
Palabas kami ng mall ng mahagilap ko ang isang pamilyar na babae. 
Pinakatitigan ko ito ng mabuti at tama ang hinala ko. It's my sister. Si ate Fuscia
ito, I was about to call her ng makita kong may lalaking palapit sa kinaroroonan
niya. Hinalikan siya nito.
My fist formed into circle ng makita ko kung sino ang pesteng iyon. Non other
than that shit named Caleb.
At ano naman ang ginagawa niya dito with my sister? Tang ina lang niya! He
fucking kissed my sister! Padabog akong nagmartsa patungo sa kinaroroonan nila ng
may pumigil sa akin.
"Wag kang mag eskandalo Red. Pabor sayo yan." Bulong niya at kinuha ang
cellphone ko sa bulsa ko. Nagtataka pa ako sa kung anong gagawin niya pero agad din
naman akong naliwanagan ng nakita ko ang pagkuha niya ng video sa mga ito.
Lalong kumuyom ang mga kamao ko. Kapatid ko ang dinadali niya puta siya!
Kunwari ay mahal niya si Alisson pero gago din pala siya.
Mukhang hindi pa nila kami napapansin kaya naman inilang hakbang ko na sila at
hinila si ate palayo sa lintik na lalaking yun.
Kitang kita ko ang gulat sa mga mata nila. Galit na galit ako sa nakikita ko.
"Gago! You hitting on my sister habang fiancee ka ng asawa ko?! Damn you."
Tinalon ko siya ng suntok pero hindi siya lumaban kaya lalo akong nanggigil.
"Red! Enough!" Bulyaw sa akin ni ate pero hindi ko siya pinakinggan. Nagdidilim
ang paningin ko sa lalaking ito.
Sinikmuraan ko siya at tinadyakan hanggang sa mapahiga siya sa sahig. Dumagan
ako sa kanya at pinaulanan siya ng suntok. I want to kill this asshole right now.
"Red! Please tama na. Umalis na lang kayo. I can explain. Iwan mo lang kami.
I'm begging you." Umiiyak na saad ni ate pero hindi ko siya pinakinggan. Hindi ako
lumubay.
"You piece of shit! Damn you!"
"Red! Stop." Naramdaman ko ang mga kamay ni Sky sa braso ko. Pinipigilan niya
ako pero tinulak ko lang siya.
I want to kill this man!
Naramdaman ko lang ang pag yakap sa akin ni ate mula sa likod kaya napatigil
ako. Umiiyak siya at pilit akong pinipigilan sa ginagawa ko.
"Hayaan mo na muna kami. I will explain everything. Tama na yan. Please. Maawa
ka." Iyak niya na nagpahinto sa akin. I gritted my teeth ang punch him in the face
for the last time.
"Para yan sa panloloko kay Alisson! Gago ka! Thank you for showing off your ass
side ngayon mas lalo akong gigil na mabawi siya." With that ay tumayo na ako. My
hands are still trembling. I am so damn mad. I want to ripped him using my bare
hands.
"Ipaliwanag mo sa akin yan as soon as possible kung ayaw mong patayin ko 'yang
lalaki mo ate." Baling ko kay ate na mabilis dinaluhan ang gagong iyon.
Hinitak na ako ni Sky paalis. He smirked.
"Wag kang masyadong hot bro. Pabor sa'yo yan."
LEGENDARIE
Dedicated to all of you especially to redcherryrose kharuaymen and 05QuennWhite
thank you ♥️
I will pick the dedication in the comment box.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 45

"Hindi ba dito nagtuturo si Ashley?" Tinanguan ko na lang

si Sky habang bumababa kami ng kotse. Dito nag-aaral ang anak niya na si Cloud.
"Paksyet. Kinakabahan ako bro." Hinampas pa niya ako sa braso kaya binatukan ko
siya. Mukhang gago.
"Come on Sky! Don't be a jerk." Hinila ko siya pababa ng kotse at itinulak.
Nananatili kasi siyang nakatayo doon at hindi pa humahakbang.
"Damn!" He cursed. Natatawa ko siyang tinapik sa balikat. Halatang kinakabahan
siya ng sobra.
Ilang linggo na din kasing hindi siya inuuwian ng mag-ina niya. Nasa bahay ito
ng magulang.
Nagsimula na kaming pumasok sa loob. Pinagtitinginan kami ng mga tao dito maybe
because of Sky's weirdness.
"Umayos ka nga. Ang laki mong tao!" He just glared at me.
Umupo kami sa isang bench sa labas ng room ng anak niya. Hindi pa kasi
lumalabas si Cloud kaya maghihintay muna kami.
Hindi ko mapigilang panoorin ang mga bata sa paligid ko. Kung nagpakatino ako
sana may anak din akong sinusundo dito.
I sighed. Tang ina. Babawi talaga ako kay Alisson lalo na ngayong alam kong may
pag-asa pa kami dahil tarantado ang fiancee niya.
"Damn! Damn! Palabas na ang anak ko." Natatarantang tumayo si Sky at lumingon
sa likod habang nananatili lang akong nakaupo sa bench.
"Fck!" Nakatingin siya sa likuran at nakatulala. Kinunutan ko lang siya ng noo,
baka nakakita siya ng chic kaya ganyan ang mukha. Hindi ko makita kasi ay
nakatalikod ako kaharap niya.
Bigla niyang ibinaling ang tingin sa akin at lalong nanlaki ang mga mata niya.
Parang abnormal.
 I was about to look back ng mag-ring ang phone ko. It's ate Fuscia. Kumulo na
naman ang dugo ko ng maalala ang nangyari kahapon. Hayop.
"Excuse me. Sagutin ko lang 'to." Paalam ko kay Sky na palipat-lipat pa din ang
tingin sa likod at sa akin. Nakanga-nga pa siya ng konti.
"What now ate? Kasama mo na naman ba ang gagong 'yun?" Napa-tiim bagang ako.
"Red. I am so sorry. Let's talk. I can explain everything." May bahid pa din ng
paghikbi sa boses niya. Napapikit ako ng mariin. Hindi ko kayang tiisin ang kapatid
ko pero puta! Niloloko nila si Alisson.
"Okay then, when?"
"Later. Please Red, huwag muna sanang makarating ito kay Ali. Si Caleb na ang
bahalang kumausap sa kanya." She pleaded. Lalong nag-init ang ulo ko sa demonyong
lalaking yun.
"No! I will talk to Alisson whether you like it or not ate! Baka kung ano na
namang kahayupan ang gawin ng lalaking yun sa asawa ko." With that, I ended the
call. Napahilamos ako sa mukha at frustrated na bumalik sa pwesto ko kanina.
Wala na doon si Sky at malamang na kasama na ang anak niya. Tingnan mo ang
lalaking 'yun. Iniwanan lang ako bigla.
Umupo ulit ako sa bench at isinandal ang likod. Ang dami ko ng iniisip ngayon
at nahihirapan na ako.
Una ay si Alisson. How can i fucking get her back!
Sumunod ay si Ashley. Hanggang ngayon ay kinakain pa din ako ng konsensiya ko,
puta! Nakasakit na naman ako ng ibang tao dahil sa kagaguhan ko!
Pati ang tang inang lalaking iyon at si ate ay dumagdag pa!
"Mister. That's my bag." Nakakagago naman kasi ako ang may kasalanan ng lahat!
"Mister. You're sitting in my bag." For the nth time ay napabuntong hininga na
lang ako. I am so fcking messed up.
"MISTER!!!"
"OH FUCK!" Napatayo ako ng wala sa oras dahil sa gulat. May bata kasing biglang
bumulyaw sa akin. Nilingon ko siya at nakasuot ito ng spiderman mask.
"Are you deaf mister?" Saad niya at biglang kinuha ang bag na hindi ko napansin
na naupuan ko na pala.
"Of course not little boy. Hindi ko lang napansin. Sorry." I said at umupo
muli.
Nilingon niya ako at inalis ang maskarang suot and OH FUCKING SHIT!
Nanlaki ang mata ko at tumayo yata halos lahat ng buhok sa katawan ko ng makita
ang mukha niya.
Aba puta!
Is this me? Am i looking at my self?! Pigil na pigil ang hininga ko habang
nakatitig sa kanya. Kamukhang kamukha ko ang batang ito!
"I am not a little boy! I am a big man now!" Hindi ako humihinga habang
nakatitig lang sa kanya. Pati ang pagsasalita nito ay kamukha ng pagsasalita ko.
Bago pa ako makahuma ay nagtatakbo na siya palayo sa akin. Nanatili lang akong
gulat na gulat.
Nakatitig pa din ako sa bata na tumakbo patungo kay Cloud ngayon.
"Na-shock ka ba? Ako din." Tinapik ni Sky ang balikat ko at sabay naming
tinitigan ang dalawang batang naglalaro na ngayon.
Hindi ko alam. Parang may kung ano sa puso ko ang gustong kumawala. Bakit
ganito? May iba akong nararamdaman sa sarili ko habang nakatulala lang ako sa
batang iyon.
Hindi ko mapaliwanag, bigla akomg sumigla at hindi ko maalis ang tingin sa
kanya. Siguro ay dahil kamukha ko siya? Pero may iba na hindi ko mapangalanan.
"Damn. Parang tayo lang noon. Look at them." Saad ni Sky sa gilid ko.
Naalala ko tuloy ang kabataan namin. Para ko lang binalikan ang panahon noong
bata pa kami ni Sky.
Para silang pinagbiyak na bunga ng anak niya at kami man ng batang iyon.
"Para kayong mag-ama." Saad na naman niya na ikina-kunot ng noo ko.
"Hindi kaya nakabuntis ka ng iba?" Dugtong pa niya na lalong nagpadikit sa kilay
ko.
Wala akong naka relasyon pagkatapos ni Alisson maliban kay Ashley at isang
beses lang may nangyari sa amin.
Sigurado din ako na hindi ako magkakaanak sa iba kong mga naging  babae dahil
gumagamit ako ng proteksyon.
Naguguluhan na talaga ako kaya naman nilapitan ko na ang bata.
"H-hi." Fck! Nabulol pa ako ng magtama ang mga mata namin! Those eyes. Those
fucking eyes.
May nararamdaman ako sa katawan ko na hindi mabigyan ng pangalan. I can feel
something about this kid that makes me wanna stare at him more. Damn.
"Yes mister?" Aniya. Napalunok naman ako ng paulit ulit dahil nakain ko na yata
ang dila ko. Hindi ko maibuka ang bibig ko kahit na ang dami kong gustong itanong
sa kanya.
"Ahm. May I know your n-name?" Nanginig na ang mga kamay ko sa paghintay ng
sagot niya. Hindi ko alam kung bakit nagkaka-ganito ako ngayon. Parang lumulukso
ang buong pagkatao ko habang nakamasid sa kanya.
"My name is Ja--"
"Ashton!" Nagmamadaling lumapit si Ashley sa bata at itinago ito sa likuran
niya.
"Oh. Jay? What are you doing here?" I can sense na para siyang kinakabahan
ngayon.
Lalong kumunot ang noo ko.
"Sinamahan ko si Sky. We'll fetch his son." Sagot ko at sinilip ang bata na
pilit niyang itinatago sa likod niya.
"G-ganun ba? Ahm. Ano.. hindi pa tapos yung ano ahm l-lesson. S-sige una na k-
kami. Bye." Hindi mapakali ang mga mata niya at nagmamadaling bumalik ng room
kasama ang bata na halatang ayaw pang umalis. What did just fvcking happened?
Ang weird niya ngayon, nakapako pa din ang tingin ko sa bata. May iba talaga sa
batang ito na hindi ko maipaliwanag pero parang alam ng katawan ko. Putangina.
Iba ang naramdaman ko at aalamin ko iyon.
Dedicated to MsixTINE alainekim_ BlueCorpse05 ❤

LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 46

Nagmamadali akong nagmaneho patungo sa eskwelahan ng anak

ko. Kabang kaba ang nararamdaman ko at iba na ang pintig ng puso ko.
Wala na akong pakialam kung may mabunggo ako. Ang nasa isip ko ngayon ay makuha
ang anak ko.
Para akong nabuhusan ng malamig na tubig ng tumawag si Ashley kanina at
sinabing nagkita si Jayred at Ashton.
Hindi pa ako handa na makita niya ang anak ko. Mangiyak-ngiyak na ako habang
nagmamaneho.
Lord, huwag po ngayon. Hindi ko yata kakayanin.
Nanginginig ang kamay kong kinuha ang cellphone at tinawagan si Ashton. Parang
nakikipagkarera ako sa tadhana ngayon.
Ilang ring na ay hindi pa din niya ito sinasagot. Diyos ko.
Tahimik akong nagdasal hanggang sa marating ko ang school ng anak ko.
Hindi ko na nai-park ng maayos ang kotse ko at lakad-takbo na ang ginawa ko.
God knows how i feel right now.
Parang nakikipag-karera ako sa tadhana at ano mang oras ay sasabog na ako sa
kaba.
"Ali! Over here!" Napahinto ako sa pagtakbo ng may tumawag sa akin. Hinanap ko
ito at nakita si Ashley na nakatayo malapit sa play ground katabi ng anak ko.
Nagmamadali kong tinawid ang pagitan namin at niyakap si Ashton.
Thanks God. Hindi ko na napigilang maiyak dahil sa relief na nararamdaman ko.
Akala ko talaga ay  nalaman na ni Jayred ang tungkol sa anak ko. Hindi pa ako
handa.
"Mimi. You crying?" Inosenteng tanong ng anak ko habang niyayakap din ako
pabalik. Umiling lang ako at hinalikan ang noo niya.
"No baby. Na-miss lang kita." Aniya ko at binalingan si Ashley na nananatili pa
ding nakatayo sa gilid naming mag-ina. Nakamasid lang siya.
"Thank you Ash." I sincerely said. Ngumiti lang siya, hindi ko alam kung bakit
parang iba ang ngiti na nakikita ko sa kanya, parang mapait ito at tila ba hindi
naman masaya.
"I'm not just doing this for you Ali. Ginagawa ko din ito para sa sarili ko."
Aniya na ikina-kunot ng noo ko.
Ano bang ibig niyang iparating sa sinabi niya?
Bumuntong hininga siya. "As you can see Alisson. Ngayon pa lang ay pina-cancel
na ni Jay ang kasal namin dahil sayo. Ano pa kaya kung malaman niyang may anak
kayo? Paano na ako? I am sorry but i need to be selfish this time." Diretso niyang
saad. Hindi naman na ako nakapag-salita pa dahil hindi ko din naman alam ang
isasagot sa sinabi niya.
"We need to go Ashley. Salamat ulit. I owe you one." With that ay binuhat ko na
ang anak ko at umalis na kami sa lugar na iyon.
---
"Let's go back to Australia love." Napahinto ako sa pagluluto ng magsalita si
Caleb sa likuran ko.
Hindi ko na lang pinansin ang sinabi niya at ipinag-patuloy ang ginagawa.
Nitong mga nakaraang linggo ay palagi siyang nagpipilit na bumalik na daw kami sa
Australia na hindi ko naman alam ang dahilan.
Naninibago din ako sa kanya dahil madalas na siyang lumabas ng bahay ngayon na
pinababayaan ko lang naman dahil baka gusto niyang libutin ang Maynila bago kami
umalis.
Isa pa ay alam kong bored na din siya dahil busy ako sa trabaho at nawawalan
ako ng oras sa kanya.
"Alisson please. Let's just go back to Australia." Saad na naman niya ng hindi
ko siya pinansin. This time ay nilingon ko na siya. Naabutan ko siyang nakasandal
sa ref at seryoso ang mukha na nakamasid sa akin.
"Why?" Tanong ko. Nagsimula namang maglikot ang mata niya ng itanong ko iyon.
Pinaningkitan ko siya ng mga mata. Something is wrong with him.
"I-i j-just... well... I---" I cut him off.
"Why?" Matigas kong ulit. Kilala ko siya at alam ko kung kailan siya nagsasabi
ng totoo at kung kailan siya nagsisinungaling kagaya na lang ng ginagawa niya
ngayon.
Bumuntong hininga siya at biglang sinabunutan ang sariling buhok. He looks so
frustrated na para bang wala siyang maapuhap na isagot sa simpleng tanong ko.
"Love. Look, I am so sorry." Tinawid niya ang pagitan namin at bigla na lang
akong niyakap.
Agad ko naman siyang itinulak dahil alam kong may mali sa kanya.
"Why?" Pag-ulit ko. Nanlulumo niya akong tiningnan gamit ang nanggigilid niyang
mga mata. Nakaramdam ako ng habag doon.
"I.. I am a jerk... I am so sorry." Akma na naman niya akong lalapitan ngunit
lumayo ulit ako. Bumigat ang loob ko dahil alam ko na may ginawa siyang hindi ko
magugustuhan kaya nagkakaganito siya ngayon.
"Sabihin mo... What have you done?" I asked him calmly. Ayaw kong magpakita ng
kahit na anong emosyon sa kanya ngayon dahil hindi ko alam kung paano ko ba
timbangin ang nararamdaman ko.
"I.. I've been a jerk and--" Again, I cut him off.
"Dammit Caleb! Diretsuhin mo na!" Iniiwas ko sa kanya ang sarili ko kahit na
pilit niya akong hinahawakan.
"I Cheated!" Frustrated niyang bulalas.
I am stunned. I am shocked. Hindi ako makakilos at para akong nawalan ng lakas.
Unti unti akong napaupo sa upuan sa gilid ng lamesa.
Binalot kami ng katahimikan. Ang tanging naririnig ko lang ay ang paghikbi
niya.
 Nakatitig lang ako sa kanya ng walang emosyon habang nagmamakaawa siya sa akin
na patawarin ko siya. I don't know what to say and what to react. Masakit kasi.
"I thought you're different. I thought you can't hurt me." Mahina kong saad
sapat na para marinig niya. Umiling iling siya dahil sa sinabi ko at lumaoit sa
akin.
"I am so sorry love. It's all my fault. Please forgive me. I love you Alisson."
Hinawakan niya ang mga kamay ko at paulit ulit na hinahalikan ito.
Napakagat ako ng labi dahil sa sinabi niya. Tumango tango ako at huminga ng
malalim. I am trying to compose myself.
"Can you please leave me alone? I can't stand seeing you." Lalo siyang nanlumo
sa sinabi ko at akmang magpo-protesta pa pero umakyat na ako sa kwarto ko at
nagkulong doon.
Akala ko pa naman hindi niya ako sasaktan kagaya ng ginawa sa akin ni Jayred
noon. Nalulungkot at nasasaktan ako pero hindi ko makuhang umiyak. Wala naman
kasing gustong lumabas na luha galing sa mga mata ko.

LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 47

"Shit!" Nagmamadali kong inayos ang mga gamit ko ng makita

ang oras.
It's already 4:30 at kanina pang alas tres ang dismissal ni Ashton. Kinuha ko
ang cellphone para tawagan sana siya ng makita kong dead batt pala ako.
Naging busy kasi ako ngayong araw sa dami ng kailangang gawin. Napaka pabaya ko
naman!
Dali-dali akong sumakay ng kotse ko ng marating ko ang parking lot. Baka kanina
pa naghihintay doon ang anak ko.
---
"Alisson!" Humahangos na papatakbo sa akin si Ashley ng makita niya ako.
"Bakit? Kasama mo ba ang anak ko? Pasensya na. Nakalimutan ko kasi siyang
sunduin." Saad ko sa kanya at nauna ng maglakad patungo sa classroom ni Ashton ng
pigilan niya ako.
"Ali! Listen. Kanina ko pa hinahanap si Ashton pero hindi ko siya makita kaya
nagpatulong na ako sa mga guards pero hanggang ngayon ay hindi pa din siya
mahanap." Natigilan ako dahil sa sinabi ni Ashley.
"Baka naman naglalaro lang ang anak ko dyan Ashley? Hanapin niyong mabuti!"
Napalakas na ang boses ko dahil bigla akong kinabahan sa tinuran niya.
Natataranta na ako. Sinasabi ba niya na nawawala ang anak ko!
"Ma'am!" Mid 40's woman approach me. Sa pagkakatanda ko ay ito ang school's
principal. Kitang kita ang pagkataranta ng mukha nito na lalong nagpakaba sa akin.
It can't be.
"Mrs. Sarmiento, We can't find him but we will do our best nagpatawag na kami
ng mga pulis." Hindi ko na siya pinansin at nagmamadaling umikot patungo sa mga
classroom at hanapin si Ashton. Natatakot ako at kinakabahan ng sobra.
In a minute ay sasabog na yata ako sa sobrang pag-aalala. Naiiyak na ako sa
nararamdaman ko. Where are you Ashton?
"Alisson." Agad akong yumakap kay ate ng makita ko siya. Nagtatakbi siya
palapit sa akin.
"Ate. Si Ashton nawawala." Umiiyak kong sumbong sa kanya.
"Hush now. We will find him okay? Just relax." Inalalayan niya akong umupo sa
isang bench doon. Nakayakap lang ako kay ate.
 Hindi ko alam ang gagawin ko kung pati anak ko ay mawawala sa akin. Ashton is
my life at hindi ako mabubuhay ng wala siya. Siya na lang ang mayroon ako ngayon.
I am spacing out ng dumating ang mga pulis. Kinausap sila ng ibang mga guro at
guard ng eskuwelahan.
Si ate Adisson ay pinapatahan si Cloud na umiiyak na din dahil kinakabahan ito
para sa pinsan.
"Alisson!" Hindi ko na nilingon pa kung sino ang tumawag sa akin dahil parang
hindi gumagana ang utak ko. I am so worried right now. Isipin pa lang na nasa
kapahamakan ang anak ko at nasa kamay ng mga masasamang tao ay hindi na ako
mapakali.
"Ali. Love. I heard what happened, I am here." Niyakap ako ni Caleb pero hindi
ko man lang siya nagawang tapunan ng tingin. Nandito pa din kasi ang sakit sa
ginawa niya pero wala akong panahong isipin ang pangloloko niya dahil ang mas
iniisip ko ay ang anak ko.
"Alisson. Please, listen to me. I am so sor--"
"Enough Caleb! Huwag ngayon! Wala akong panahon sa mga sasabihin mo at wala na
akong pakialam kung ano pa ang gawin mo sa buhay mo! I am breaking up with you!"
Out of frustration ay isinigaw ko sa kanya. I don't know what to think anymore.
Masyadong magulo ang isip ko at mabigat ang loob ko para sabayan pa siya. Ang
importante ay mahanap ko si Ashton ngayon. I need my son more than anything else.
"Ali please. Don't do this to me! I'm begging you! Let me expl--" Iniwanan ko
siya doon habang hindi pinapakinggan ang ano mang sasabihin niya at lumapit sa mga
pulis.

"Mrs. Ako si SPO2 Herrera. Kailangan ka naming makausap

muna, may mga itatanong lang kami sa inyo habang hinahanap ng mga tao ko ang anak
mo." Naiiyak akong sumama sa pulis sa isang classroom kasama sina Ashley at ang iba
pang nasa eskwelahan.
Ashley hugged me. She's trying to comfort me.
"I am so sorry Ali. Hindi ko nabantayan ng mabuti si Ashton! Kasalanan ko lahat
ng ito. I'm sorry." Umiiyak siya at halatang kinakabahan. I just hugged her back.
"Wala kang kasalanan. Wala namang may gusto nito." I replied. Halatang
kinakabahan siya tulad ko.
Tinanong lang kami ni SPO2 Herrera ng mga nangyari at mga pinupuntahan madalas
ni Ashton pero wala akong nasabi dahil hindi naman lumalabas ng bahay ang anak ko
ng hindi ako kasama at hindi pa siya gaanong pamilyar sa Pilipinas.
Wala din naman akong naisip na pwedeng dumukot sa kanya kung sakali dahil wala
akong kaaway na kahit sino. Mababaliw na yata ako sa pag-aalala at kaiisip sa kung
nasaan na ang anak ko.
Pasado alas sais na ng ayain ako ni ate na umuwi muna. Sa mansyon kami ni Papa
tumuloy dahil alam nila na kailangan ko ng karamay ngayon.
"I believe na ginagawa ng mga pulis ang makakaya nila para mahanap ang apo ko
kaya hindi mo na kailangang mag-alala pa anak." Niyakap ako ni papa na alam ko na
pinapagaan lang ang loob ko dahil halata sa kanya na kinakabahan at labis din
siyang nag-aalala sa anak ko.
"Papa! He's only six! Anim na taon lang anak ko. Ano ang laban niya kung may
mga taong gustong manakit sa kanya? He needs me papa." Humagulhol na naman ako sa
dibdib ni papa. Hindi ko lubos maisip na ang anak ko ay nahihirapan. Hindi niya
kaya na wala ako.
"Ang kailangan mo ay magpahinga na para may lakas ka sa paghahanap sa apo ko
bukas." Hinalikan niya ako sa noo at inalalayan papasok ng kwarto ko. Hindi na lang
ako kumibo at patuloy pa din sa pag-iyak.
"Papa. Ako na diyan. Magpahinga ka na din." Ani ate Adisson kay papa ng pumasok
sa kwarto ko at humalik dito.
"Pero--"
"Papa. You need to rest ako na ang bahala kay Ali." Nagdadalawang isip pa na
bumuntong hininga si papa at hinalikan ang ulo namin ni ate bago tuluyang lumabas
ng kwarto.
 "Ali." Tumabi siya sa akin. Agad naman akong yumakap sa kanya at inilabas ang
iyak ko. Ito lang ang magagawa ko ngayon.
"I'm here. We're here for you. Everything will be alright." Hinagod niya ang
likod ko at patuloy ang pag-alo sa akin hanggang sa mahimas-masan ako.
"Si Cloud?" I manage to ask. Kanina pa kasi umiiyak ang bata dahil sa pagkawala
ng pinsan, tulad ko ay sobrang devastation ang nararamdaman ni Cloud. Parang
kapatid na kasi ang turing nito kay Ashton.
"Nakatulog na kakaiyak. Hindi ko maalo, mabuti at dumating si Sky." Saad ni ate
habang inaayos ang buhok ko.
"I'm happy for you." Ngumiti lang siya sa akin at hinawakan ang magkabilang
kamay ko.
"I told you, Everything will be alright. Magpahinga ka na para mahanap natin si
Ashton bukas."
---
Maaga akong nagising kinabukasan, o hindi talaga ako nakatulog dahil sa
kakaisip sa anak ko.
Bumaba ako at naabutan si ate Adisson na pinapakain si Cloud, malungkot ang
bata habang buhat ni Sky.
"Ali. Kumain ka na din." Pag-aalok ni ate sa akin habang iginagayak ang pagkain
ko.
Walang buhay lang akong ngumiti sa kanila at umupo na din. Ang totoo ay wala
akong gana.
"Ipagtitimpla lang kita ng gatas." Saad ni ate at pumunta sa kusina.
"Alisson. I heard what happened. Bakit hindi mo sinabi kay Red na may anak
kayo?" Ani Sky sa akin ng makaupo ako.
"Sky. Please, wag mong paalam kay Red ang tungkol kay Ashton. Hindi niya
kailangang malaman at wala siyang karapatan."  Sinapo ko ang ulo dahil nae-stress
ako sa mga nangyayari sa akin ngayon at sa mga naiisip ko.
"Okay." Tumango tango siya. Maya maya din ay nagsalita na naman siya.
"Alisson. I am so sorry for what i did years ago. Hindi ako nakahingi ng
patawad sa'yo kaya ngayon ko sasabihin na nagsisisi ako sa ginawa ko." Ani Sky. He
looks so sincere, tipid lang akong ngumiti.
"Wala na yun. Matagal na kitang napatawad." Tumango lang siya at nagpaalam na
susundan si ate sa kitchen.
Babalik na sana ako ng kwarto ng mag-ring ang phone ko. Unknown number, hindi
ko sana sasagutin ngunit naisip ko na baka importante at may kinalaman sa pagkawala
ng anak ko.
"Hello?" Walang sumasagot sa kabilang linya.
"Hello? Sino ba 'to? Kung walang magsasalita ibababa ko na." Still, wala pa
ding sumasagot kaya naman ibinaba ko na ang tawag.
Maya maya lang din ay nag beep ang phone ko tanda na may message.
'People's park. 8:00 am sharp. Hawak ko ang anak mo. Huwag kang magsama ng
kahit sino. I'm watching you Alisson.'

LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 48

Nagmamadali akong nagatatakbo papasok sa kwarto ng mabasa

ko ang text na iyon.
Mabilis na mabilis ang mga kilos ko kagaya ng pagtambol ng puso ko, naglagay
ako ng ilang gamit sa loob ng bag na dadalhin ko, mga bagay na kakailanganin ko.
Wala akong balak sabihin kina papa ang tungkol sa text dahil ayaw ko na silang
madamay pa dito at tulad ng sabi sa message, hindi daw ako pwedeng magsama ng kahit
sino at alam niya ang ginagawa ko.
Hindi ko isusugal ang buhay ng anak ko. Hindi ko alam ang maaari nilang gawin
sa kanya kung sakaling suwayin ko ang may hawak sa kanya ngayon.
Sa mabilis na pagkilos ay nagmamadali akong pumasok sa opisina ni papa at
nagpaalam na pupunta sa mga pulis.
"Sasamahan na kita anak. Gusto ko ding malaman ang update sa paghahanap sa apo
ko." Sunod sunod na pag-iling ang ginawa ko.
"Hindi na po papa. Kaya ko ng mag-isa. Babalitaan ko na lang kayo kung ano na
ang nangyari. Magpahinga ka na lang muna pa." Humalik ako sa kanya at niyakap siya
pagkatapos ay bumaba na ako.
Sinipat ko ang wristwatch na suot at 7:30 na kaya nagmamadali akong bumaba ng
hagdan. Kailangan ako ng anak ko at ang oras ang kalaban ko ngayon, hindi ko alam
kung ano ang mangyayari kay Ashton kung hindi ako maagang nakapunta sa lugar na
sinabi.
"Ali. Saan ka pupunta? Kumain ka na muna." Pag-aaya ni ate ng pinigilan ako sa
paglabas.
"Ahm. Ano ate, tumawag na ang mga pulis. Kailangan ko ng pumunta doon.
Nagmamadali ako." Ayaw ko mang magsinungaling sa kanila ay hindi ko maaaring
sabihin sa kanila kung saan talaga ang punta ko at kung sino ang kikitain ko. Kahit
na hindi ko alam kung totoo ba ang sinasabi ng nagtext ay magbabaka-sakali pa din
ako dahil buhay ni Ashton ang nakasalalay dito.
"Samahan na kita." Dagdag pa niya. Huminga ako ng malalim at umiling.
"Dito ka na lang ate. Kaya ko ng mag-isa, maiwan ka na lang kay Cloud at kay
papa. Babalitaan ko na lang kayo." I hugged her at umalis na.
"Sandali lang Ali. Ipapahatid kita kay Sky. Huwag kang mag-drive ng mag-isa."
Ta-tanggi sana ako ng nagpumilit si ate.
"Sige na naman Ali. Pumayag ka na para naman mapalagay ako na ligtas ka."
Aniya, wala akong nagawa kung hindi tumango na lang at hinayaan sila.
"We got to go hon, babalik din ako agad." Tumayo na si Sky at humalik sa mag-
ina niya.
Hinatid pa kami ni ate sa may pintuan habang buhat si Cloud na naluluha na
naman.
"Mama Tita, bring Ashton home please." Aniya kaya niyakap ko lang siya. Hindi
ko din alam kung makukuha ko ba ang anak ko. And the thought of him without me is
making me miserable.
"Tara na." Iginiya ako ni Sky papasok ng sasakyan niya. May sinabi siya sandali
sa kanyang mag-ina bago sumunod na sumakay sa driver's seat at pinaandar na ang
sasakyan.
Tahimik lang kami buong byahe. Walang nagiimikan sa amin, panay ang tingin ko
sa aking wristwatch na suot dahil tumatakbo ang oras.
"Sky. Sa People's Park mo ako ihatid." Ani ko sa kanya, inihahanda ko na ang
posible kong maging alibi kapag nagtaka siya at itinanong sa akin kung bakit hindi
sa presinto ang diretso ko pero tumango lang siya bahagya at hindi na muling umimik
pa. Nagpasalamat naman ako ng taimtim dahil doon. Hindi na ko na kailangan pang
magsinungaling pa sa kanya para lang mapagtakpan ang gagawin kong kapahangasan.
Ekasktong 7:55 ng marating namin ang nasabing lugar. Nagmamadali akong bumaba
at inikot ang mga mata. Heto na naman ang pagragasa ng puso ko sa kaba.
"Maaari mo na akong maiwan Sky. Salamat sa paghatid." Saad ko sa kanya.
Nanatili lang siyang nakamasid sa akin habang nasa loob pa din ng sasakyan. Wari ba
ay may gusto siyang sabihin pero hindi na lang siya nagbuka pa ng bibig.
"Okay then. Tumawag ka na lang sa asawa ko kung may balita na kay Ashton. I got
to go." Nagmamadali akong naghanap ng kung sino man ng makaalis si Sky.
Hindi ko alam kung sino ba ang makikipagkita sa akin o tutupad ba ito sa usapan
ngunit nagbaka sakali pa din ako.
Kaagad na nag-ring ang cellphone ko kaya naman mabilis ko itong dinampot gamit
ang nanginginig na kamay. Halos maihulog ko na ito sa sobrang kaba na nararamdaman.
 'Look back, wife '
Iyon ang nakasaad sa message kaya agad akong humarap na hindi na pinansin pa
ang huling salita.
Sa pagharap ko ay isang malambot na bagay ang tumakip sa aking mukha kasabay ng
pagdilim ng aking paningin at ang paghulog ko sa isang matigas na bisig.
---
"Is she okay?"
"Yes big boy, she is."
"Then why she's still sleeping?"
"Because she needs a lot of rest."
"But i wa--"
Kumirot ang ulo ko ng bigla akong nakarinig ng mga nag-uusap. Hindi malinaw sa
akin ang usapan ngunit alam kong malapit lang ito sa kung ano man ang kinalalagyan
ko.
Hindi ko maimulat ang aking mga mata dahil sa kirot ng aking ulo. Parang gusto
ko pang matulog pero nangangawit na ang aking katawan.
Dahan dahan kong iminulat ang aking mga mata at bumungad sa akin ang pigura ng
mga tao ngunit hindi ko maaninag ng maayos dahil sa labo nito.
"Aww." Napahawak ako ng aking ulo ng kumirot na naman ito ng mas doble ang
sakit kaysa kanina dahil pilit kong pinalilinaw ang aking paningin.
"Mimi. You alright?" Para akong nabalik sa huwisyo ng biglang may nagsalitang
bata sa aking gilid at hinawakan nito ang noo ko.
Nabuhayan ako ng loob dahil naalala ko ang anak ko, kaya ako nandito ay para sa
anak ko!
"A-ashton!" I blurted out ang hugged him kahit na hindi pa din malinaw kumg ang
anak ko ba iyon pero hinila ko ang maliliit nitong mga kamay na nakadampi sa aking
noo at iniyakap iyon sa akin.
My god, I missed my son so much. Mangiyak-ngiyak ako habang hinahalikan ang ulo
niya, labis sa pag-aalala ang naramdaman ko nang mawala siya, ultimo isang malaking
tinik ang nabunot sa dibdib ko.
"Mimi. I missed you." Bulong nito sa akin dahilan ng pag-iyak ko. Hindi na ako
makapag-salita dahil sa saya na nararamdaman ko.
"Your mimi needs to rest big boy." Tumikhim ang isang baritonong boses sa gilid
namin na kilalang-kilala ko.
Unti-unting lumilinaw ang pigurang iyon at tama nga ang hinala ko, Si Jayred
iyon.
Hinila niya sa akin ang anak ko at binuhat ito. Napanga-nga na lang ako sa
nakikita ko.
Ibig sabihin ay alam niya na ang tungkol sa anak namin? At kilala na din siya
ni Ashton?
And he is the one who kidnapped him?
Litong-lito akong nakamasid sa kanila, may ibinulong pa si Jayred sa anak bago
ito tuluyang ibigay sa isang babae na nakasuot ng uniporme ng katulong.
Hindi na ako nakapag protesta dahil nanghihina pa ako.
"Ibalik mo ang anak ko! Hayop ka." Masama ang tingin ko sa kanya ng umayos na
ang pakiramdam ko at sa tingin ko ay kaya ko ng lumaban sa kanya.
Hindi naman siya nagsasalita at nakatitig lang sa akin. Naiilang ako sa
pagkapako ng mga mata niya sa akin mula kanina pa. Parang mawawala ako sa paningin
niya kung makatingin!
"You want to see OUR son?" Tanong niya ng nakangisi at unti-unting lumapit sa
akin. Pinaka diin pa niya ang salitang 'our' na para bang may gusto siyang
iparating.
"Ipakita mo sa akin si Ashton! Uuwi na kami! Nasaan ang anak ko!" Ibinato ko sa
kanya ang unan sa gilid ko.
"Not so fast wife. Gusto mong makita ang anak NATIN?" Ilang pagitan na lang ang
distansya namin .
"Kiss me. Kiss me at makikita mo ang anak NATIN."

LEGENDARIE
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 49

Nakatingin lang ako kay Jayred ng hindi makapaniwala.

Hahalikan ko siya para makita ang anak namin?
Pinagmasdan ko siyang mabuti para malaman kung nagbibiro ba siya o ano ang trip
niya ngunit nakatingin lang siya sa akin ng seryoso at nakalapit pa ang mukha sa
akin, bahagyang nakatulis ang mga nguso na para bang naghihintay sa halik ko.
Huminga muna ako ng malalim bago pumikit at inilapit ang mukha ko sa kanya,
mukhang hindi naman kasi siya nagbibiro at wala namang mawawala sa akin kung
sususbukan ko. This is just a kiss!
Nang ilang dangkal na lang ang pagitan ng mga mukha namin ay bigla niyang
sinunggaban ang mga labi ko.
Ilang sandali pa ay itutulak ko na sana siya ng hinawakan niya ang magkabilang
kamay ko gamit ang isang kamay niya at itinaas ito sa headboard ng kama.
Nanalalaki ang mga mata ko sa ginawa niya. Hindi ako makapalag dahil ikinulong
niya ang hita at binti ko gamit ang kanya. Buong pwersa syang nakadagan sa akin.
"Hmp!" Pinilit kong pumiglas ngunit parang nag-aksaya lang ako ng lakas dahil
hindi man lang siya natinag.
Patuloy lang siya sa paghalik sa akin. Hindi ko alam kung bakit bigla bigla na
lang akong nanahimik at huminto sa pagwawala ng ipasok niya ang dila sa loob ng
bibig ko.
Imbis na awatin siya ay hindi ko na napigilan ang sarili ko na gumanti sa mga
halik na ginagawad niya.
Ramdam na ramdam ko ang pag-ngisi niya sa pagitan ng halikan namin. Mas idiniin
pa niya ang halik at unti-unting binitawan ang pagkakahawak sa kamay ko.
Paraan ko na ito para maitulak siya at makawala mula sa kanya ngunit ipinalupot
ko lamang ang mga braso ko sa leeg niya.
Halos maubusan kami ng hininga sa paghahalikan. Natauhan lang ako ng maramdaman
ko na ang pagbaba ng likod ko sa kama.
Bahagya ko siyang inilayo sa akin.
"I want to see my son." Bulong ko sa kanya na patuloy akong hinahalikan sa leeg
kahit na umiiwas ako. Ibang klaseng sensasyon ang dulot nito na hindi ko
maipaliwanag at sa kanya ko lang nararamdaman mula noon hanggang ngayon.
"OUR SON!" Impit akong napasigaw ng kagatin at sipsipin niya ang leeg ko.
Pinalo ko ang balikat niya ngunit mas idiniin niya ang mukha dito.
"Ano bang problema mo? I just want to see my son Jayred!" Iniiwas ko ang leeg
ko sa kanya ngunit idiniin niya ng pagkakahiga ko sa kama. Halos mawalan na ako ng
hininga sa sobrang lapit niya sa akin.
"Fvck! I said OUR SON!" Nakagat ko na naman ang aking labi ng ang litaw na
balikat ko ang kagatin at sipsipin niya na animo ay isang bampira na uhaw sa dugo.
"Stop! Ano bang ginagawa mo Jayred! I want my son!" Naiinis na bulyaw ko at
nagpumilit na tumayo at umalis sa kama ngunit nahagilap niya agad ako at ibinato
pabalik dito.
Nagpasalamat na lang ako dahil malambot ang kama kaya naman hindi ako nasaktan.
"OUR SON!" Again, impit ang tili ko ng kagatin at sipsipin niya ang kabila kong
leeg.
Pakiramdam ko ay namuo ang mga dugo ko sa parteng pinagkakagat niya.
Masama ang tingin ko sa kanya habang umaatras sa kama. Ano ba kasi ang gusto
niya? I already kissed him but he fooled me, hindi pa niya dinadala sa akin ang
anak ko.
"Palabasin mo na ako Jayred! Para mahanap ko na ang anak ko." Saad ko sa pagod
na tono, para kasing nawalan na naman ako ng lakas sa pagbalak tumakas sa kanya
kanina pa.
"Wife, OUR SON." Nanggigigil na saad nya bago na naman kagatin ang kabila kong
balikat. Napatili ako sa sakit ng ginawa niya, pakiramdam ko ay magsusugat iyon
dahil sa gigil niya.
"Stop Jay!" Pinalo ko ang dibdib niya ngunit ako lang ang nasaktan dahil sa
tigas nito.
"Come. On. Wife. Fvcking. Tell. Me. That. Ashton. Is. Our. Son." Matigas ang
pagbigkas niya sa bawat salita habang pinapaulanan ng kagat ang leeg ko hanggang sa
batok.
"He's your son. He's our son." Mahina kong bulong sa kanya dahil feeling ko any
moment ay mawawalan na ako ng malay.
Bahagya niya akong tinitigan ng sabihin ko iyon. Malamlam ang mga mata niya na
nakamasid sa akin pagkatapos ay pinaulanan niya ng maliliit at masusuyong halik ang
bawat parte ng katawan ko na kinagat niya kanina.
It feels so good, ang mga labi niya sa balat ko at masuyong dumadampi dito.
Ilang sandali pa ang itinagal ng paghalik niyang iyon sa akin, namalayan ko na
lang na tinigil niya ito ng inunan niya ang ulo sa dibdib ko. Nakayakap siya ng
mahigpit sa akin habang nakahawak ang kamay niya sa kamay ko.
"Why didn't you tell me about him?" Mahina at paos ang boses niya ng magsalita
pagkatapos ng sandaling katahimikan ang bumalot sa amin.
"Because I'm afraid to." Mahina ko ding sagot sa kanya. Iniangat niya ang
tingin sa akin at pinakatitigan ako. I can see mixed emotions in his eyes.
Regrets, fear, emptiness and love.
"It's my fault. Kasalanan ko lahat. I am so sorry." Hinalikan niya ako ng
matagal sa noo na ikinapikit ko.
Pagkatapos noon ay bumaba na siya ng kama at lumabas ng kwarto.
Tahimik lang akong umiyak doon dahil nakaramdaman ako ng sakit na hindi ko alam
na mararamdaman ko ulit pagkalipas ng ilang taon.
Tumigil lang ako sa pagtangis ng bumukas ang pinto ng kwartong tinutuluyan ko
at pumasok doon ang anak ko na nakabihis na ng pang-tulog at may dalawang paper bag
na dala.
Mabilis ko itong niyakap ng makalapit siya sa akin.
"I missed you so much anak."
I missed you too mimi but i enjoyed being with dada too." Saad niya ngunit
nakayakap pa din sa akin.
It melts my heart, the way he call him 'dada' makes me want to cry.
"You do? I'm sorry if mimi lied okay?" Ginulo ko ang buhok niya na nakapagpa-
simangot sa kanya. Natawa ako ng bahagya sa pagiging cute ng anak ko. I pinched his
red cheeks and kiss it.
"It's alright mimi. Dada explained everything to me and he ask for my
forgiveness, he even say sorry every hour and that's kind of really annoying
because I've never been mad at him at all." Mahabang litanya niya na lalo lang
nagpa-iyak sa akin.
Our son has the purest heart and intelligent mind.
"Ahm, mimi? Dada told me to give this to you." Iniabot niya sa akin ang paper
bag na hawak.
Ang nilalaman ng mga iyon ay mga damit. May sulat sa loob nito kaya binasa ko.
'Change your clothes and eat your dinner, wife.
Ps. You can be with Ashton tonight.'
Iyon lang ang laman ng mensahe niya ngunit umaasa ako na pupuntahan niya kami
dito at pag-uusapan namin ang tungkol sa bata.
Because part of me ay umaasang kapag nakapag-usap kami ng maayos ay gagaan ang
loob niya at hindi na niya sisihin ang sarili sa mga nangyari because deep in my
heart i know that he's blaming himself all along.

LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 50
 Umagang-umaga ay nakaramdam ako ng paghalik sa buong mukha
ko. Ayaw ko pang bumangon ngunit may maliliit na kamay ang yumakap ng mahigpit sa
akin. Napangiti ako, Si Ashton.
"Good Morning Mimi. Wake up! Dada said we will have a family bonding today!"
Nagtatalon pa siya sa kama habang sinasabi iyon.
Family bonding.
Buti sana kung normal kaming pamilya pero hindi.
"Stop jumping. Come here." Lumapit naman siya sa akin at hinalikan ako sa
pisngi. Nagyakap lang kami doon dahil ayaw ko pang bumangon, pakiramdam ko ay pagod
na pagod pa ang buong katawan ko.
"Mimi. You need to get ready. Dada is waiting!" Lumayo siya mula sa akin at
nagsimula ng bumaba ng kama. Doon ko lang napansin na nakabihis na pala siya at
medyo basa pa ang buhok.
"Where's your dad?" I asked. Bigla naman niya akong tiningnan ng nang-aasar na
tingin.
"Yieee. You looking for Dada? Why hmn mimi?" He teased me na nakapagpatawa lang
sa akin. Hindi naman nagtagal ang pang-aasar niya dahil lumabas din naman siya ng
kwarto para hanapin si Jayred.
Halatang close na silang mag-ama at hindi ko alam ang dahilan kung bakit at
paano.
Bumangon na ako sa kama at nagsimulang tinungo ang banyo. Hindi ko mapigilang
hindi maisip ang mga nangyayari sa akin ngayon. Parang sinasya ang lahat.
Una ay ang nalaman kong ginawa ni Caleb sa akin, sumunod ay ang pagkawala ng
anak ko at ngayon, bigla ko na lang nalaman na magkakilala na sila ng anak namin.
Hindi ko alam kung paano ko ba nakakaya ang mga nangyayari sa akin ngayon. I
sighed.
Kailangan ko nga palang tumawag kina papa para malaman nila na okay lang kami
ni Ashton dahil siguradong nag-aalala na ang mga iyon sa amin.
Sana naman ay payagan ako ni Jayred na tawagan sila kahit sandali lang para
naman malaman nila na okay lang kami ng anak ko.
Nagtapis lang ako ng tuwalya at lumabas na ng kwarto, hindi ko na dinala ang
gamit ko sa banyo dahil ako lang naman ang tao dito.
Napasinghap ako ng makita ang sarili kong repleksyon sa salamin. May mga kiss
mark ako sa buong leeg! Namumula ang mga ito ang iba naman ay kulay ube na.
Malalaki ang iba at madami ding maliliit. Tadtad ang leeg ko hanggang sa panga at
maging sa batok.
Nasapo ko na lang ang sarili kong mukha dahil sa nakita ko. Paano kung makita
ako ng anak ko ng ganito? Ano ba ang ginawa sa akin ni Jayred.
Lumabas na lang ako ng banyo para makapaghanap ng damit na matatakpan ang mga
ito.
Nanlaki ang mga mata ko ng makita ko sa loob ng kwarto ang mag-ama ko. Nakaupo
sila sa kama at nakaupo si Ashton sa kandungan ng ama.
Babalik na sana ako sa loob ng banyo ng magsalita ang anak ko.
"There she is!" Napapikit ako ng mariin bago humarap sa kanila. Naiilang ako sa
mga titig na ginagawad sa akin ni Jayred.
Nakapakat lang ang mga tingin niya sa akin kaya naman mas lalo akong na-
conscious sa itsura ko. Hindi ako makatingin ng maayos sa kanya at pilit ang mga
ngiti ko.
"Hi son. What are you doing here? Magbibihis si mimi." Pinilit kong ipako lang
ang tingin kay Ashton ngunit napapatingin pa din ako sa ama niya na panay ang
lunok.
Tumalikod na lang ako at namili ng damit na susuotin, naiilang ako sa sitwasyon
namin ngayon. Ramdam ko pa din ang talim ng titig niya sa akin. Para akong pinag-
pawisan.
Ilang sandali pa ay nakarinig ako ng pagbukas at pagsarado ng pinto. Nakahinga
ako ng maluwag sa pag-aakalang umalis na sila ngunit halos lumundag ang puso ko ng
may mainit na hininga'ng tumama sa aking batok.
Nagsitayuan lahat ng balahibo ko dahil do'n. Napamura na lang ako sa isipan ng
maamoy ko si Jayred. Akala ko pa naman ay umalis na siya.
"Pinaalis ko muna ang anak natin." Napapikit ako ng mariin dahil sa tono ng
boses niya, hindi ko ba alam kung sadya ba 'yon o sa pandinig ko lang ganito ka
husky ang boses niya.
"Ahm. A-ano, magbibihis ako." Bahagya akong lumayo sa kanya ngunit nahatak niya
agad ang braso ko.
"Edi. Magbihis ka." Napasinghap ako sa init ng hininga niya na sobrang lapit na
sa batok ko. Naramdaman ko na din ang kamay niya na hinapit ang  bewang ko at
idinikit ang katawan niya sa akin.
Unti unti ang pagdampi ng malambot niyang labi sa batok ko, pababa ng pababa sa
likod ko. Itinaas na din niya ang mga kamay mula sa bewang ko hanggang sa dibdib ko
na natatakpan lamang ng manipis na tuwalya.
"Hmn. Ba..by" Mabilis ang pagkilos niya na iniharap ako sa kanya.
Wala na akong nagawa ng binuhat niya ako at isinandal sa pader at pinagdiinan
ang sarili sa akin.
Mapupusok ang mga halik na iginawad niya at sabik na sabik siya. Dumiin naman
ang pagkakahawak niya sa bewang ko na parang pinanggiigilan ito.
Iniyakap niya ang binti ko sa bewang niya gamit ang libre niyang kamay. Hindi
ko na alam ang gagawin ko, dapat ay pinapatigil ko siya at pero parang nagugustuhan
ko din ang ginagawa niya at ayaw ko siyang patigilin.
Bumaba ang mapupusok niyang mga labi sa panga ko at leeg. Kinagat niya muli
ito. Napasabunot na lamang ako sa buhok niya. Hindi ko malaman kung saan ibabaling
ang ulo ko dahil sa sensasyon na iginagawad niya.
"Ahh." Napakagat ako sa labi ng umalpas ang mahinang ungol mula sa aking bibig
ng hawakan niya ang dibdib ko.
"Mimi! Dada!" Mabilis akong kumawala sa kanya ng marinig ko ang sigaw ng anak
namin mula sa labas.
"R-red. Nasa labas ang anak mo." Mahina kong bulong sa kanya ng ayaw niyang
tumigil sa paghalik sa akin. Pilit kong inilalayo ang sarili sa kanya ngunit
matigas talaga ang ulo niya.
"Let him." Mahina niyang bulong at ipinagpatuloy lang ang pag-angkin sa mga
labi ko. Sa pagkakataong ito ay inalis na niya ang tanging bumabalot sa katawan ko
at inihiga ako sa kama.
"Mimi! Yuhoooo!" Tatayo na sana ako ng dumagan naman siya sa akin at hinawakan
ang magkabila kong kamay pataas sa aking ulunan ng sa ganon ay hindi na ako maka-
palag pa.
"Dada!" Nagsimula ng hubarin ni Red ang suot niyang damit at hinagkan na naman
ako. Sana naman ay hindi kami mahuli ng anak namin na nasa ganitong posis--
"Dada! What are you doing?!" Nanlaki ang mga mata ko ng magbukas ang pintuan
kaya naman agad akong niyakap ni Jayred upang matakpan ang hubad kong katawan.
Pulang pula na siguro ang mukha ko nito. Nahuli kami ng anak namin!
Kill me now. Ano na lang ang sasabihin ni Ashton nito?! Ang tanga ko naman kasi
at nagpadala ako sa lalaking ito.
"I'm making your mother happy son." Ngisi nito sa anak namin na ikinailing ko.
Narinig ko naman ang paghagikgik ni Ashton.
"Sweet of you dada." Anito at isinara na ulit ang pintuan.

LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 51

Wala ako sa sariling naghahanap ng damit na maisusuot mula

sa napaka-daming paper bags na binigay sa akin ni Red kanina.
Nakabalot lang ako ng comforter habang ginagawa iyon habang siya naman ay
prenteng nakaupo sa kama ngunit ramdam ko pa din ang pagpakat ng kanyang mga tingin
sa kabuuan ko.
 Napapikit ako ng mariin at pasimpleng kinapa ang aking dibdib, wala akong
makapang kahit na anong pagsisisi mula rito.
May nangyari ulit sa amin. Nang makaalis si Ashton ay itinuloy niya ang
ginagawa, hindi lang isang beses kung hindi tatlo. Hindi ko alam kung bakit ako
pumayag.
Ang alam ko lang ay gusto ko din ang ginagawa niya, ang mga balat niya sa balat
ko at ang labi niya sa katawan ko. Napahinga ako ng malalim dahil hindi pa din
mawala sa isip ko ang namagitan sa amin kanina lang.
Ganito ako kabilis sumuko kay Jayred, nadadala agad ako ng mga halik niya,
nakukuha ulit ako sa mga salita niya na hindi ko alam kung totoo ba.
Sa tagal ng oagsasama namin ni Caleb ay kahit minsan, hindi ko hinayaang may
mangyari sa amin dahil ayaw ng katawan ko ngunit pagdating kay Red ay bumibigay
agad ako ng walang paga-alinlangan.
"Wife... matagal pa ba 'yan? Halika ulit dito." Aniya sa malambing na tono.
Nananatili siya sa pwesto habang nakamasid sa akin.
"Sandali na lang 'to." Kinuha ko ang isang floral sundress na kulay dilaw
kasabay ng underwear at pumasok sa banyo. Maliligo ulit ako dahil ang lagkit ng
pakiramdam ko.
Inalis ko ang nakatakip sa katawan ko at pumailalim sa malamig na tubig galing
sa shower.
Nasa kalagitnaan ako ng pagligo ng may yumakap sa akin mula sa likuran na
ikina-singhap ko.
Pinaghahalikan niya ang batok ko pababa sa likuran na dahilan ng pagkapit ko sa
malamig na pader ng banyo.
"Red." Mahina kong anas at hinarap siya. Sinakop lamang niya ang aking labi at
idiniin ako sa pader sa aking likuran.
"Wife. I love you." Bulong niya sa pagitan ng paghalik sa akin. Wala akong
ibang magawa kung hindi umungol lang. Masyadong nakakadala ang ginagawa niya sa
akin. He never failed to pleasure me.
"Alisson. Mahal kita." He looked me intently right in my eyes and say those
words. Mga salitang nagpagulo na naman sa sistema ko.
"Mahal na mahal kita. Putang*na." Kasabay ng pagbigkas niya ng mga salitang
'yon ay ang pagpasok niya sa akin.
---
"Mimi what happened to your neck?!" Nasa kalagitnaan kami ng pagkain ng
mapansin ni Ashton ang mga love bites na nagpatong na yata sa leeg ko. Hindi naman
agad ako nakasagot dahil hindi ko alam kung ano ang idadahilan ko sa batang ito.
Nakagat ko ang aking labi at pasimpleng tinakpan ang aking leeg gamit ang buhok
ko.
"I bite it young man." Sabay kaming napatingin kay Jayred na masiglang kumakain
ngayon. Sinabi niya iyon sa anak namin na parang wala lang ito sa kanya.
Kumunot ang noo ni Ashton. "Why did you bite my mimi, hmn, dada?!" Bakas ang
inis sa mukha niya habang nakatingin sa ama.
"You're hurting my mimi! Are you a bad guy? Biting someone is bad!" Dagdag pa
ng anak ko at naiiyak na nilingon ako. Sinuri niya ang aking leeg at humalik sa
pisngi ko. Napaka-sweet ng anak ko na ikinangiti ko.
"That's not bad son. I bite her because she's mine. I just marked my property."
Ngisi niya sa anak namin at nakakaloko akong kinindatan. Napailing na lang ako sa
sinabi niya, kung ano-ano ang itinatanim niya sa inosenteng utak ng bata.
Pagkatapos kumain ay binuhat ni Jayred si Ashton at nagpahinga sila sa sala.
Ako na ang nag-boluntaryo na maghugas ng aming pinagkainan na tinutulan pa ni
Jayred noong una.
Kanina ko lang napag-alaman na nandito pala kami sa Tagaytay kung saan mayroong
beach resort si Jayred. Tumutuloy kami sa isang private resthouse na pagmamay-ari
niya. Kami lang ang tao dito at ang isang katulong na si Lily na nakilala kanina
lang.
Hindi ko ba alam kung bakit wala akong balak na tumakas pa, kung tutuusin ay
maaari naman kaming tumakas ng anak ko ngunit hindi ko maintindihan kung bakit
nananatili pa din kami kasama niya.
 Napaigtad pa ako ng may maramdamang malalaking bisig anh yumakap sa akin mula
sa likuran habang naghuhugas ako ng pinagkakainan.
"Wife. Gusto daw ni Ashton mag-bonding. Mag-mall tayo." Bulong niya sabay halik
sa pisngi ko. His simple gestures made my heart beats so fast.
Hindi pa malinaw ang tungkol sa aming dalawa ngunit alam ko na deep inside my
heart ay napatawad ko na siya at handa na akong magsimula ng bagong buhay kasama
siya at ang anak namin.
"Sige. Magbibihis lang ako after this ay aalis na tayo." Saad ko at
ipinagpatuloy ang ginagawa. Hinayaan ko lang siya na nakayakap sa akin at bahagya
pang humahalik sa batok ko.
"Mahal." Aniya ng makatapos ako sa ginagawa, ganoon pa din ang pwesto niya
ngunit hinarap ko na siya.
"Hmn?" Titig na titig siya sa akin gamit ang mapungay niyang mga mata. Bahagya
kong itinaas ang aking kamay upang punasan ang pawis niya sa noo. Hindi ko ba alam
kung bakit siya pinagpapawisan gayung hindi naman mainit.
"May sasabihin sana ako sa'yo." Hindi pa din niya inaalis ang tingin niya sa
akin, bumaba ang mga ito sa labi ko. Napalunok siya. Kasunod noon ay ang paghigpit
ng yakap niya sa akin at pagsakop niyang muli sa mga labi ko. Napapikit ako habang
tinutugon ito.
Wala na akong nadaramang takot at pag-aalinlangan sa ngayon. Basta ang alam ko
lang ay gusto ko ito.
Naramdaman ko na ang paghigpit ng hawak niya sa bewang ko at ang pag-anagat ko
sa lupa. Pinalupot niya ang mga binti ko sa bewang niya habang hindi pa din
napuputol ang pag-angkin niya sa mga labi ko.
Hindi ko na alintana pa ang nangyayari, naramdaman ko na lang bigla ang
paglapat ng aking likuran sa malambot na kama at ang pag-ibabaw niya sa akin.
Nagsimula na siyang ibaba ang strap ng dress na suot ko at halikan ang bawat
parte ng katawan ko na madaanan ng kanyang mga kamay. Impit na ungol lang ang tugon
ko sa mga maliliit na kagat at halik na iginagawad niya. Hinayaan ko siya ng itaas
niya ang aking dress at nagsimula niyang alisin ang kanyang shirt.
Nakatitig lang ako sa kanya na para bang nakaka-sabik ang bawat ginagawa niya.
Muli siyang pumaibabaw sa akin at sinimulan na ang dapat simulan.
Nalalasing na ako sa mga ginagawa niya. Hindi ko maintindihan ang sarili ko
ngunit payag na payag ako sa  lahat ng gawin niya. Ang pangako ko noon sa sarili ko
ay hindi ko na muli siyang babalikan ngunit heto ako at ipinauubaya na naman ang
sarili ko sa kanya. Isinusugal ko na naman ang puso ko sa taong minsan ng winasak
ito.

LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 52

"Mahal. I want to fix everything between us. Mahal na mahal

kita Alisson, hindi ko na yata kaya na mawala ka pa sa'kin. Kayo ni Ashton ang
buhay ko." Nakatitig lang ako kay Red habang mahigpit niyang hawak ang mga kamay ko
at hinahalikan ito.
Magkaharap kami sa ibabaw ng kama. Kapwa kami nakatakip ng comforter, pinag-
uusapan namin ang tungkol sa amin.
"I am willing to do everything wife, everything para lang maibalik kayo sa
akin. Let's start again, handa akong magbago para sa inyo. I promise I won't do the
same mistakes again. I love you so damn much Ali." Dugtong pa niya gamit ang
nanginginig na boses. Patuloy siya sa paghalik sa malamig kong mga kamay habang
nakatitig sa aking mga mata.
Dama ko ang pagsisisi at pagmamahal sa mga sinasabi niya. Sa puntong ito, alam
ko na din kung ano ang gusto ko. Alam ko na siya pa din ang gusto ko. Tanggap ko na
siya pa din ang mahal ko kahit na anong pinagdaanan namin.
 Nabulag lang ako ng galit sa kanya. Natakpan lang ng pagkamuhi ang ang puso ko
pero hindi ito nakakahadlang  sa kung ano man ang mayroon kami ngayon.
"I love you Ali." Buong pagmamahal niyang sambit sa akin. Bahagya akong ngumiti
at hinaplos ang makinis niyang pisngi.
"I love you." Walang pagdadalawang isip na tugon ko. Kasunod noon ang paghalik
niya sa akin at ang pagtugon ko doon. Ramdam ko ang pagngiti niya sa pagitan ng
halik namin. Napangiti na din ako dahil ngayon ko lang ulit naramdaman ang ganito,
para lahat ng nangyayari ay tama.
---
"Dada! Look! I want that!" Panay ang turo ni Ashton ng lahat ng magustuhan niya
na kinukuha naman agad ni Red. Spoiled na spoiled niya ang anak namin dahil
bumabawi daw siya dito.
Hinahayaan ko na lang sila. Nakuntento na lang akong panoorin ang mag-ama ko
dahil alam ko naman at nakikita ko na masaya ang anak ko lalo na si Red.
"Anak. Let's eat muna. Mamaya na ulit tayo bumili ng toys mo. Baka gutom na si
Mimi mo." Rinig kong saad ni Red sa anak namin. Nauuna sila sa akin. Buhat niya si
Ashton habang nasa likod lang ako at nakamasid sa kanila.
"But Dada I want to--"
"Gusto mo bang magutom si mimi? We love mimi right? We don't want her to
starve." Hindi na nakaalma pa si Ashton at tumango tango.
"Yes. I love you mi." Aniya at bumaba sa ama para lumapit sa akin. Hinalikan
niya ako sa pisngi habang dinaluhan kami ni Red na umakbay naman sa akin at sabay
na kaming nagdiretso sa isang Italian Restaurant.
The ambiance is very peaceful and romantic at the same time. Hindi ganoon
kadami ang mga tao pero may iilang pamilya din ang kumakain dito, nakakatuwang
tingnan ang bawat isa sa kanila. Sana lang ay maging totoong pamilya na kami, iyong
maayos na at hindi ganito kagulo.
"Wife. Take a seat." Aniya na nagpagising sa akin mula sa malalim na pag-iisip.
Nginitian ko lang siya. Nagsimula na naman maglikot si Ashton.
"Anong gusto mo?" Bulong ni Red sa tenga ko, malapit ang mukha niya sa akin,
naaamoy ko na naman tuloy ang bango ng hininga niya na kahit kailan ay hindi ko
naman nakalimutan.
"Salad and pasta will do." Sagot ko at inabala ang sarili sa pagmasid sa
paligid. Kinausap naman niya ang anak namin na ngayon ay madami na namang gustong
kainin. Hinayaan ko na lang silang mag-ama. Madami din kasing gumugulo sa isip ko
ngayon, gaya na lang ng tama ba ang ginagawa ko na basta na lang ulit siya
papasukin sa buhay namin ng anak ko pagkatapos ng ilang taon.
Sa kabilang banda ay naisip ko din na kailangan ng kompletong pamilya ng anak
namin at gusto ko ding sundin ang puso ko pero handa ba akong masaktan ulit?
Isusugal ko na naman ba ang sarili ko?
But based on Red's words. Halata naman ang sincerity niya. Hindi ko lang
sigurado kung kaya niyang panghawakan 'yon. I hope he's not the old Jayred anymore.
Nakakatakot na din kasi kung mararanasan ko na naman ang ginawa niya years ago,
hindi lang ako ang masasaktan maging ang anak namin na ngayon pa lang niya
nakasama. I hope everything fall into places this time.
Sa sobrang dami ng iniisip ko, hindi ko na namalayan ang pagdating ng mga
pagkain sa harap namin. Nakatingin lang sakin ang mag-ama ko na parang nagtataka.
"Are you alright? You seems so off." Tanong sa akin ni Red at hinawakan pa ang
noo ko upang makit ang temperatura ko. Bahagya ko lang tinabig ang kamay niya at
pilit na ngumiti sa kanila ni Ashton.
"I'm fine. May naisip lang ako." Pagdadahilan ko, mukha namang nakumbinsi ko
ang anak ko kaya masigla na itong kumain ngunit nanatiling nakamasid sa akin si Red
na animo ay hindi naniniwala sa palusot ko.
"Tell me, are you sick? Bakit ang tamlay mo?" Ngiti lang ang tinugon ko sa
kanya at nagsimula ng kumain.
"Come on, h'wag mo akong daanin sa ngiti mo. Alam kong may problema so tell me,
I'm worried wife." Bulong niya sa akin, hinawakan niya ang kamay ko na nasa ibabaw
ng lamesa at dinala iyon sa bibig niya upang halikan, hinayaan ko na lamang siya at
pinanood sa ginagawa. Mataman pa din siyang nakatingin sa akin na para bang
desperado na naghihintay ng sagot ko.
"Don't mind me. Napagod lang ako." Tugon ko na lamang upang mapalagay na siya,
kahit ako din kasi ay hindi ko alam kung bakit nga ba bigla akong nakaramdam ng
pagkalito at lungkot.
Ang kaninang maamo niyang mukha na nakamasid sa akin ay napalitan ng pangisi.
"Pinagod ba kita?"
Sinamaan ko siya ng tingin dahil sa kapilyuhan niya. Bahagya akong sumulyap sa
anak namin na payapang kumakain.
"Ang bastos ng bibig mo. Baka marinig ni Ashton 'yang pinagsasabi mo." I glared
at him. Humalakhak lang siya na para bang nakakatawa talaga ang sinabi ko.
Napangiti na din ako ng marinig ko ang tawa niya, nakaka-blanko kasi ito ng
isip.
Masaya kami sa buong durasyon ng araw na'to. Isa ito sa pinaka memorable na
araw para sa akin lalo na kay Ashton dahik ngayong araw ang unang beses na naging
para kaming isang totoong pamilya, nakalimutan ko na nga din ang problema na kanina
lang ay iniisip ko dahil sa sobrang nararamdaman ko ngayon.
Ramdam ko na ganoon din kasaya si Jayred at enjoy na enjoy niya ang pagiging
ama kay Ashton. Totoo nga nag sinasabi niya na babawi siya sa amin.
---
Alas-otso ng gabi ng makauwi kami. Wala akong naramdamang pagod ganoon din ang
mag-ama na hanggang ngayon ay nag-aasaran pa din.
Pinark ni Red ang kotse sa garahe ng Resthouse nang mamataan ko ang isang hindi
pamilyar na sasakyan. Nilingon ko si Red upang tanungin kung may inaasahan ba
siyang bisita ngunit katulad ko ay nakatingin lang din siya doon ng nagtataka.
"Who's car is that Dad?" Singit ng anak ko mula sa back seat. Nagkibit ng
balikat si Red at bumaba na ng sasakyan.
Umikot siya sa gawi ko upang pagbuksan ako ng pinto at binuhat si Ashton ng
makababa na ako.
Sabay sabay kaming pumasok sa loob ng resthouse.
Natuod ako sa kinatatayuan ko ng makita kung sino ang naka-upo sa sofa.
Tumayo siya at bahagyang ngumiti ng makita kami. Hindi ako makagalaw at
nakatingin lang sa kanya. Naka-ngiti siya ng malawak na para bang wala lang ang
nakikita niya.
"Teacher!" Nagtatakbo ang anak ko palapit sa kanya at niyakap ito. Masigla din
naman niyang niyakap si Ashton ngunit nakapako pa din ang tingin sa amin ni Red,
lalo na sa kamay naming magkahawak.
"Hi there guys." Aniya habang buhat ang anak namin. Mas lalong hinigpitan ni
Red ang hawak sa  kamay ko kaya kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko.
Kitang kita ko din ang paglamlam ng mga mata niya habang nakatingin pa din sa
magkasalikop naming kamay.
"Ashley." Mahina kong usal nang makita ko ang pagtakas ng butil na luha niya.

LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 53

Tahimik ko lang na pinagmamasdan ang anak ko na abala sa

paglalaro ng mga bagong laruan na binili namin kanina. Hanggang ngayon ay lumilipad
pa din ang isip ko kung ano ba talaga ang ipinunta ni Ashley dito at kung ano na
ang pinag-uusapan nila ni Jayred sa mga oras na ito.
Hiniling kasi niya na makausap ng sarilinan si Jayred ngayon kaya nauna na kami
ng anak ko na umakyat sa kwarto. Ayaw ko sana silang iwan doon ngunit nagmakaawa
siya kahit na sandaling oras lang daw kaya naman kahit labag sa akin ay hinayaan ko
na lang na magkausap sila.
Hindi ako mapakali na nandito lang kaya naman naisipan ko ng lumabas at makinig
sa usapan nila kahot na alam kong masama ang gagawin ko.
May karapatan pa din naman siguro ako upang malaman kung ano na ang takbo ng
usapan.
Pumwesto ako sa gilid ng hagdan kung saan tanaw ko sila at sapat lang upang
marinig ang pag-uusap nila.
Napakagat ako sa sariling labi ng makita ang tagpo kung saan yakap ni Ashley si
Red. Hindi ko makita ang reaksyon ng asawa ko dahil nakatalikod siya sa gawi ko.
Punong puno ng luha ang mga mata ni Ashley habang may ibinubulong kay Red. Kusa
niyang kinuha ang mga kamay ng asawa ko at niyakap sa kanya. Parang may kumirot sa
puso ko ng hindi man lang tinanggal ni Jayred iyon.
Patuloy ko silang pinanood. Ashley caged his face. Bahagya niyang tinulak ang
babae ngunit lalo lang siya nitong niyakap.
"Red. I am so desperate right now. I can live without you. Please, ako na
lang." My heart ache with her words.
Hindi ko alam kung bakit napapaluha na din ako sa nakikita ko ngayon. Hilam na
sa luha ang mga mata niya at pinipilit ang sariling magsalita kahit na garalgal na
ang tinig niya.
"I love you so much. Pagbigyan mo na ako please. Nagmamakaawa ako, ako muna sa
ngayon. I need you." Saad niya sa pagitan ng paghikbi. She kissed him but he
refused. Umiling ito ng paulit-ulit.
"Mahal ko si Allison. May anak na kami at magsisimula ulit. I'm sorry Ashley."
Binitawan niya ang mga salita na iyon kasabay ng pag-alis niya sa kamay ng babae na
nakakapit sa kanya.
Lalong nag-unahan ang mga luha ni Ashley sa pagpatak. Hindi ko alam kung ano
ang mararamdaman, ang maging masaya dahil ako ang pinili niya o ang maging
malungkot dahil sa kalungkutan ng iba.
"Red. Ako muna please. Sa akin ka kahit sandali lang. Kailangan kita ngayon."
Napasinghap ako ng lumuhod siya sa harapan ni Red.
"Ashley! Stand up! Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?!" Bulyaw ni Red at
tinulungan siyang tumayo. She hugged him the moment he helped her stand.
Mahigpit. Hinalikan niya ito ng paulit ulit habang ikinulong ang mukha ni Red
sa mga kamay niya.
Nasasaktan ako, para sa sarili ko at para na din kay Ashley. She don't deserve
it.
"Ashley, listen." Iginiya niya ang babae paupo sa sofa.
"Yung sa ating dalawa? Tapos na 'yon! May pamilya na ako at handa na kaming
magsimula ulit. You deserve better. Just let me go. I am not the right person for
you." Aniya. Sunod-sunod na iling ang ginawa ni Ashley na parang bata na ayaw
makinig sa magulang.
"Pero ikaw yung gusto ko." Anas niya sa mababang tono na para bang wala ng
lakas. Hindi ko namalayan na may mga luha na din palang lumalandas mula sa mga mata
ko. Ako ang nahihirapan at nasasaktan sa sitwasyon na ito.
"Red. Ayaw ko ng iba." Dugtong pa niya. Bumuntong hininga si Jayred at
hinawakan ang magkabilang pisngi niya.
"May mahal akong iba." He said those words as if it is the best words to atop
her.
"Alam ko. Pero mas kailangan kita." Nagtubig na naman ang mga mata niya.
"Ashley ple--"
"I'm dying!" Natigilan si Red maging ako sa isinigaw niya. Hindi magsink-in sa
isip ko ang mga sinasabi niya.
"What did you say?" Ulit ni Red, nagtataka.
"Leukemia. Stage 3" I am dumbfounded. Nakatitig lang si Red sa kanya na para
bang hindi alam ang nangyayari.
"Mamamatay na din naman ako kaya pwede bang akin ka muna?"
---
Nagpanggap akong natutulog ng marinig ko ang pagbukas ng pinto ng kwarto. It
was Jayred. Dumiretso siya sa gawi ko at hinalikan ako sa buong mukha. I want to
kiss him back but i refused to. Pinanindigan ko ang pagpapanggap na tulog dahil
alam ko na sa oras na imulat ko ang aking mga mata ay tutulo lang ang luha ko na
kanina ko pa pinipigilan.
Pagkatapos kong marinig ang mga bagay na 'yon ay nagtatakbo ako papunta sa
kwarto ng anak ko at niyakap ko ito. Pakiramdam ko ay lahat ng bigat at sama ng
loob na nararamdaman ko ng mga nakaraang  taon na nagdaan ay bumalik lang dahil sa
isang bagay na narinig ko.
Hindi ko na alam ang gagawin ko at alam ko na ganon din si Red ngayon. Ayaw
kong makasakit ng ibang tao na alam kong una pa lang ay inosente na. Wala siyang
ibang ginawa kung hindi mahalin lang si Jayred katulad ng ginawa ko pero katulad ko
noon ay nasasaktan din si Ashley ngayon.
Nasa gitna ako ng desisyon para sa ikasasaya namin ng anak ko at sa ikasasaya
ni Ashley habang nabubuhay pa siya.
"I know you're awake wife." Bulong ni Red habang tuluyan ng umakyat sa kama at
niyakap ako. Hindi ko na napigilan ang paghikbi ko ng yumakap pabalik sa kanya 
"I know you heard it all. I'm sorry, it's all my fault." Mahina ang boses niya,
nakadikit ang mukha sa leeg ko.
"Wala kang kasalanan." Bulong ko din sa kanya kasabay ng pagpatak ng mga luha
sa pisngi ko.
Hinawakan niya ang kamay ko at idinala sa pisngi niya. Lalo akong naiyak, lalo
akong nalungkot dahil ayaw ko ng mawala sa akin pero hindi ko din kaya kung
makakasakit ako ng iba dahil lang sa pansarili ko ng kasiyahan.
"Mahal kita." Bulong niya na lalong nakapag-paiyak sa akin. Alam at ramdam ko
na totoo iyon pero sa ganitong sitwasyon hindi ko na alam kung ano ang pakikinggan
ko.
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 54

"Ali." Tumayo siya mula sa pagkakaupo ng makita akong

papalapit sa kinaroroonan niya.
"Ashley." Saad ko ng huminto sa harap niya, hindi ko alam kung ano ba ang
sasabihin ko.
"I'm so glad at pumayag ka na makipagkita sa akin." Umupo na din siya
pagkatapos iyong sabihin kaya ganoon din ang ginawa ko sa upuan katapat niya.
"How are you?" Tanong niya na para bang matagal lang kaming magkaibigan na
hindi nagkita.
"I'm good." Pinagmasdan ko siya, namayat siya at maputla ang balat. Namamaga
din ang mga mata niya kaya nakaramdam ako ng pagka-habag.
"That's great. Si Ashton? I missed him so much." Pinipilit niyang pasiglahin
ang boses.
"He's fine because he is with his dad." Natigilan siya at nawala ang ngiti na
nakapaskil sa mga labi.
I hit her nerves.
"Ahm. Umorder na 'ko kanina habang wala ka pa, is that okay? Masarap naman ang
mga foods dito." Aniya pa na parang hindi narinig ang sinabi ko. Hindi na ako
magsalita paglatapos noon.
Tahimik ang paligid namin at walang kahit isa ang nagsasalita kaya
napagdesisyunan ko ng basagin ang katahimikan.
"What do you want from me?" Saad ko, hindi ko ba alam kung ramdam niya ang
panlalamig ng boses ko.
Tipid siyang ngumiti sa akin.
"I need Red." Kimi pa siyang ngumiti. Kumislap ang mga mata niya ng sabihin ang
pangalan ng asawa ko.
"Red needs me and our son." Sagot ko naman. She stayed still, ngumisi siya.
"Kahit ngayon lang. I'm dying." Yumuko siya at pasimpleng nagpunas ng luha.
 "I know. You have Lukemia right?" Tumango siya at hinawakan ang kamay ko sa
ibabaw ng lamesa.
"Stage 3 Ali. Konting oras na lang ang natitira sa akin at kailangan ko siya."
She pleaded as she silently cries. Naaawa ako ngunit ayaw kong maging dahilan iyon
para ibigay ko ang asawa ko.
"All you need is a doctor at hindi doktor si Red. He can't heal you." Saad ko
at binawi ang kamay mula sa kanya. Tumawa siya ng pagak habang patuloy sa pag-iyak.
Hinayaan ko lang siya kahit na pinagtitinginan na kami ng mga tao.
"Don't be so selfish Alisson! You left him at ako ang nasa tabi niya! Tapos
ngayon ay babalik ka na parang pagmamay-ari mo pa siya? You're unbelievable!"
Tumataas na ang boses niya pero wala akong pakialam kung ano man ang sabihin ng iba
dahil mas nananaig ang pagkainis na nararamdaman ko ngayon sa babaeng kaharap ko.
How dare her?
"You know what? Wala kang alam kaya wala ka ding karapatang sabihing selfish
ako! Baka ikaw ang makasarili dahil ginugulo mo ang isang pamilyang maaayos na
dahil lang sa mamamatay ka na!" Tumayo na ako pagkatapos non at handa ng umalis ng
tumayo din siya.
"I'm begging you." Aniya at hinawakan ang kamay ko, she looks so desperate at
mukhang wala siyang pakialam kahit ano pa ang maging tingin sa kanya ng mga tao
ngayon.
"Mahal na mahal ko si Red Ali. Nabuhay naman kayo ni Ashton na wala siya kaya
sakin na lang ang asawa mo." Humagulhol siya. Inalis ko ang pagkakahawak sa kamay
niya at ngumiti ng mapait.
"Teacher ka, may pinag-aralan ka naman Ashley, atleast sana alam mo nag
moralidad. Kung totoo man yang sakit na mayroon ka, sana gustuhin mong mamatay ng
may natitira pang dignidad." Tumalikod na ako at umalis sa lugar na 'yon.
Nagmadali akong sumakay ng sasakyan na paparating. Hindi ko mapigilang maiyak
sa loob habang papauwi na ako. Hindi ko na kayang mawala ulit si Jayred sa amin ng
anak ko lalo na ngayon na magsisimula ulit kami at mahal na mahal niya kami ng anak
namin.
Nagmamadali akong pumasok sa loob ng bahay ng makita ko ang kotse ni Red sa
labas ng Resthouse. Ang aga naman yata niyang nakauwi ngayon.
Hindi niya alam ang ginawa kong pag-alis at pakikipagkita sa akin ni Ashley.
Tumakas lang ako sa kanya at hinabilin si Ashton sa katulong ni Red dito, mabuti na
lang at saktong may importanteng meeting siya na pupuntahan kaya nagawa kong umalis
dahil kung hindi ay hindi naman ako makakatakas.
"SAN SIYA NAGPUNTA?! BAKIT HINDI NIYO ALAM?! SABI KO SA INYO BANTAYAN NIYO ANG
ASAWA KO! SIMPLENG BAGAY LANG 'YON! FU CK IT." Umalingaw-ngaw sa loob ng bahay ang
pagsigaw niya na nagpagulat sa akin. Nakakatakot ito.
Sunod-sunod ang paglunok ko habang papasok sa loob. Sumilip muna ako sa pinto
bago magpakita.
Madaming katulong at ilang pang stuff ang beach ang nandito. Lahat sila ay
nakayuko at kinakabahan. Sino ba naman ang hindi kakabahan kung ganito magalit ang
isang Jayred Sarmiento.
"Red." Minabuti ko ng magpakita sa kanila para naman kumalma na siya. Bigla
niya akong dinaluhan ng yakap ng makita ako. Ang higpit nito. Panay din ang halik
niya sa akin kaya medyo nahiya ako sa ibang taong naririto.
"Where have you been? Nag-alala ako. Akala ko iniwan mo na naman ako." Bulong
niya sa akin kaya hindi ko mapigilan ang hindi mahabag.
"I'm sorry, nagpunta lang naman ako sa coffee shop malapit lang dito, hindi na
ako nakapag-paalam." I answered him at gumanti ng yakap kaya lalo itong humigpit.
"I am so da mn worried. Natakot ako asawa ko. Natakot ako." Mahina niya na
namang bulong.
Ako na ang humingi ng paumanhin sa mga taong pinagalitan niya, mabuti na lang
at naintindihan nila ang pagiging may topak ni Red.
"Bakit hindi ka nagpaalam? Alam mo bang binalak ko ng ipahanap ka sa pulis?
Akala ko iniwan mo na naman ako. Umiyak pa ang anak natin." Panenermon niya ng
makaalis ang mga tao. Huminga lang ako ng malalim at niyakap siya.
"Anong gusto mong kainin? Magluluto ako." Pag-iiba ko sa usapan. Baka kasi
humaba na naman ito at baka madulas pa ako na nakipagkita ako kay Ashley kaya ako
umalis.
"Don't change the topic wife. Saan ka nagpunta?" Seryoso na ang mukha niya na
nakatitig sa akin.
I sighed. "Nakipagkita ako kay Ashley." Hindi ko na din natiis na hindi sabihin
sa kanya. Kung tutuusin ay kailangan naman talaga niyang malaman dahil parte siya
ng usapan.
"What? Why? Para saan pa?" Sunod sunod ang pagtatanong niya na halata ang
pagkataranta.
"Red. Relax, she just want to talk to me." I tried to calmed him down dahil
nakikita ko na ang pagiging tense niya.
"Anong pinag-usapan niyo? Hiniling ba niya na iwanan mo ako para sa kanya? Ano?
Pumayag ka?!" This time ay sumisigaw na siya, he's under pressure kaya minabuti ko
ng lapitan siya at halikan.
Natigilan siya.
"Mahal kita Red. Let's do this together. Hindi na kita tatakasan ngayon."
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 55

5 more chapters before the Epilogue.

Nagpasya kami ni Red na bumalik na ng Maynila. Aayusin na namin ang lahat, Ayon
sa kanya ay ipapaalam namin sa magulang niya at kay papa ang tungkol sa
pagpapakasal namin ulit. Wala namang tutol dito ang pamilya niya pero hindi ko lang
alam kung ano ang magiging reaksyon nila. 
"Let's go Ashton. Hinihintay tayo ng dada mo." Inilagay ko na sa bagahe ang
huling laruan ni Ashton. Agad naman siyang tumayo mula sa kama at tinulungan akong
magdala ng mga gamit namin.
Magta-tatlong linggo pa ang itinagal namin dito mula ng mangyari ang tungkol
kay Ashley. Gusto daw mag-bonding ng mag-ama ko kaya hinayaan ko na muna sila.
"Mimi let's go na po." Anito sa medyo slang na tono na nakapag-pangiti sa akin.
Kinuha niya ang handbag ko at siya ang nagdala nito.
Tumayo na ako at sinulyapan ang sarili ko sa salamin ng makaramdam akong
pagkahilo. Napahawak ako sa vanity mirror sa aking harapan.
"Mimi are you okay?" Lumapit si Ashton at niyakap ako. Bahagya lang akong
umiling dahil hindi ko makontrol ang sakit ng ulo ko. Napaupo na ako sa kama dahil
pakiramdam ko ay ano mang oras ay mahihimatay na ako.
"Mimi!" Naiiyak na ang anak ko at hinaplos ang ulo ko. Nakaramdam din ako ng
pagbaliktad ng sikmura kaya nagmamadali akong tumakbo patungo sa banyo.
Pakiramdam ko ay namimilipit ang bituka ko ngunit hangin lang naman ang
lumalabas sa bibig ko. Hingal naa hingal ako sa pagsuka ng may malalaki akong kamay
na naramdaman sa likuran ko.
Bumungad sa harap ng salamin ang pigura ni Jayred kung saan namumutla ang
kanyang ekspresyon habang hinahagod ang likod ko.
"A-anong nangyayari?! Why are you vomiting?!" Nag-aalala siya. Malalim ang
paghinga ko ng matapos ang pagbaliktad ng sikmura. Para akong nakahinga ng maluwag.
"Ali, wife. Tell me? May sakit ka ba? Ano?" He cupped my forehead at pagkatapos
ay ikinulong niya ang mukha ko sa magkabila niyang mga palad.
"Don't worry. Wala 'to." I smiled sincerely para mawala na kahit papaano ang
pag-aalala niya sa akin. Nakatitig pa din siya na parang hindi naniniwala.
"Are you sure? Ang aga naman niyan. Kaya mo bang bumyahe? Kung hindi pa kahit
sa susunod na araw na lang."
Hinalikan niya ang noo ko at hinila payakap sa kanya. Ipinikit ko na lang ang
mga mata ko at dinama ang mainit niyang katawan sa akin.
"Tara sa doktor." Aniya, itinulak ko siya ng konti at naghilamos. Nanatili lang
siya sa likod ko at pinapanood ako.
 "Huwag na Red." Ani ko at lumabas na ng banyo. Nakasunod lang siya sa akin,
ipinagpatuloy ko ang pag-aayos ng gamit namin.
Pangatlong araw na akong nakakaramdam ng ganito tuwing umaga at alam ko na
morning sickness ito. Ganito din ako noong ipinagbubuntis ko si Ashton.
Alam ko na posibleng buntis na naman ako at may bata na naman sa sinapupunan
ko. Ayaw ko lang sabibin agad kay Red dahil gusto kong unti unti munang ayusin kung
ano ang mayroon kami.
Magpapatingin din ako sa doktor sa oras na nakarating kami sa maynila.
Napangiti ako ng palihim sa isiping magkakaroon na naman kami ng anak.
"Asawa ko. Nag-aalala na ako. Tara na kasi sa doktor." Niyakap niya ako mula sa
likod at hinalikan ang aking batok hanggang sa leeg. Pigil ang kilig ko habang
hinarap siya kaya tumama ang mga labi niya sa labi ko. Abot hanggang tenga ang
ngiti ko at niyakap siya, gusto ko lang siyang lambingin at hindi ko alam kung
bakit. Ang cute niya kasi lalo sa paningin ko.
"Naglalambing ka pa." Ngumisi siya at pinaghahalikan ako sa buong mukha na
ikinatawa ko naman. Hindi ko ba alam kung bakit parang ang saya saya ko kapag
kasama siya, para akong bumalik sa mga panahon kung saan hinahangaan ko lang siya.
"Dada? Mimi? What are you both doing?" Nasa kalagitnaan kami ng paglalambingan
ng pumasok sa kwarto ang anak namin na nakatakip pa ang maliliit na kamay sa mga
mata.
Napatawa na lang kami ni Red sa reaksyon niya.
"Remember when i told you that you will have a baby sister?" Nilapitan niya si
Ashton at kinandong sa kama. Nakaupo lang ako sa gilid nila at pinagmamasdan sila.
Para nga silang pinag biyak na bunga at lahat ng katangian ay namana niya sa ama.
Pati kung paano ngumiti, tumawa at magsalita ay nakuha niya rin. Ang saya
nilang pagmasdan at parang kuntento na ako sa ganitong nakikita ko.
"Opo dada. You told me that i need to sleep on my own bed so that you can give
me a baby sister." Inosente niyang sagot sa ama. Napailing na lanh ako ng maalala
ang kalokohan ni Red noong isang gabi, nakitabi kasi sa amin ang anak namin para
matulog ngunit ang lalaki ay nagmamaktol dahil hindi daw siya makaka 'score' kaya
naman nagimbento siya ng pakulo kaya ang ending ay napapayag niya si Ashton na
matulog mag-isa sa kwarto nito.
"Yes bud. So now, all you need to do is, go to your yaya and let us make your
baby sister." Pinalo ko ang balikat niya dahil kung ano ano ang pinagsasabi sa
bata. Tatawa-tawa lang naman siya at niyakap ulit ako.
Automatic na nagtatalon si Ashton. "Yehey! I will have a baby sister na!" Anito
at nagtatakbo palabas kaya napatawa kami ng malakas.
"Pano? Tara na at gawin na natin ang baby sister ni Ashton." Kumindat siya at
bigla akong dinamba kaya wala na akong nagawa.
---
"And then what happened dada?" Bibong bibo na tanong ni Ashton kay Red habang
nagmamaneho ito ng sasakyan at nasa backseat siya.
"And then the princess left her prince because he's always hurting her and the
prince regretted it all his life." Sinulyapan niya ako habang sinasabi iyon sa anak
namin.
Halata sa mga mata niya na hanggang ngayon ay nagsisisi pa din siya sa ginawa
niya sa akin. Hinawakan niya ang kamay ko at hinigpitan ko ito. Tanda na napatawad
ko na siya at mahal na mahal ko siya.
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 56

"Masaya ako para sa'yo." Niyakap ako ni ate. Nasa balcony

kami ng mansion ni Papa at kakauwi lang namin nila Jayred, dito na kami dumiretso
at ipinaalam namin sa kanila ang plano naming  magpakasal ulit.
"Masaya din ako para sa inyo." Saad ko at hinawakan ang impit pa niyang tiyan.
She's almost 3 months pregnant at masaya ako para sa kanila ni Sky. Naayos na nila
ni Sky ang kung anong meron sila at tulad ko ay nakikita ko siyang masaya. Bumubuo
sila ng kanilang sariling maayos na pamilya at magkakaroon ulit sila ng anak,
katulad namin ni Jayred.
Napangiti ako ng maisip na buntis ulit ako. Magkaka-anak na naman kami ni
Jayred at balak kong sabihin iyon sa kanila sa mismong birthday ni Ashton na ilang
linggo na lang.
"Wait lang Ali, baka mamaya ay naglilikot na naman yung mga bata. Sisilipin ko
lang." Tukoy ni ate kay Ashton at Cloud na naglalaro sa playground sa labas ng
mansion ni papa na ipinagawa talaga para sa kanila.
Tumango lang ako at hinayaan ko ang sarili na isipin ang mga bagay-bagay. Hindi
ko alam na hahantong pala kami sa ganito, hindi ko alam na sasaya din pala ako kay
Red. Noong iniwan ko siya ay akala ko huli na at ang endgame ay hindi kami pero
ngayon ay nararanasan ko na na mahalin din niya.
"Wife." May maiinit na mga braso ang yumakap sa akin mula sa likod at amoy pa
lang alam ko na kung sino siya. Napangiti ako at isinandal ang ulo sa dibdib niya.
"Tumawag si Dad. Kailangan ko lang pumunta sa Company niya, dito ka muna,
babalikan ko kayo ni Ashton mamaya." Humalik siya sa aking noo at hinawakan ang
kamay ko. Umikot naman ako paharap sa kanya at niyakap siya. Gustong-gusto ko ang
malapit lang siya sa akin.
"Wag ka ng umalis. Dito ka na lang. Sige na." Feeling ko ay sa kanya ako
naglilihi kaya ayaw ko siyang nalalayo sa akin. Gusto kong laging nakakapit sa
kanya.
"If I can love, I will just stay here and make love with you but I can't do
anything. They need me there." Sumimangot ako at tinulis ang nguso. Gusto ko lang
namang maglambing sa kanya pero hindi naman pwedeng hindi niya gawin ang
responsibilidad niya dahil lang sa gusto kong nandito lang siya.
"Naglalambing pa si misis." Abot tenga ang ngiti niya sa akin kaya inabot ko
ang pisngi niya at hinalikan ito, ang sabi niya sa akin dati ay gusto niya na
malambing ako.
"Bumalik ka agad okay? Mamimiss ka ng baby mo." Nanlaki ang mata ko ng dumulas
ang mga salitang iyon sa bibig ko. Sana ay hindi siya makahalata.
"Sinong baby? Si Ashton o ikaw?" Kumindat na naman siya at hinalikan ulit ako
bago lumayo sa akin ng bahagya.
"Ako. Sige na. Mag-iingat ka huh?" Ngumiti siya sa akin at nag-flying kiss pa
habang papunta sa pinto. Kinilig na naman ako na parang isang teenager na nakita ng
crush niya.
Akala ko ay aalis na siya ngunit lumingon siya sa akin ng nakahawak na siya sa
doorknob.
"Mahal na mahal kita." Seryoso niyang sabi na sinuklian ko ng ngiti, words
can't describe kung ano ba ang nararamdaman kong pagmamahal sa kanya.
---
Alas sais na ng hapon, nasa kalagitnaan kami ng pagkain ng hapunan ng mag-ring
ang cellphone ko at bumungad sa akin ang pangalan ni Red. Ngiting ngiti ako na
sinagot ito.
"Hi mahal, hindi ka pa ba uuwi?" I asked him ngunit agad din akong nagtaka ng
makarinig ng mga ingay ng busina sa kabilang linya.
"Hello ma'am? Kayo po ba ang asawa ni Mr. Jayred Sarmiento?" Nawala ang ngiti
sa aking mga labi ng marinig ang boses ng ibang tao sa kabilang linya.
"W-who's this?" Lumakas ang tibok ng puso ko at parang tambol ito. Bigla akong
nakaramdam ng takot. Napatigil din sa pagkain sina papa at ate. Nakamasid lang sila
sa akin at hinihintay ang susunod kong sasabihin.
"Ako po si SPO2 Hernandez, dinala sa namin sa hospital si Mr. Jayred Sarmiento
at nais po naming ipaalam na sa inyo na malakas ang impact ng pagkabangga sa
kanya." Hindi ako makagalaw. Pigil ko ang paghibga habang nakikinig sa nagsasalita
ngunit walang pumapasok sa isip ko kung hindi ang takot at kaba.
Hindi na ako nakapagsalita pang muli hanggang sa namatay ang tawag at kasunod
noon ang text kung saang hospital nila dinala ang asawa ko.
Nabitawan ko ang cellphone at nagmamadaling tumayo ng harangin ako ni ate.
 "Bakit Ali? Sino 'yon at ano ang sinabi niya sa'yo?" Nagpa-panic na din sila
dahil sa walang tigil kong pag-iyak.
"Si Jayred. Nasa hospital si Jayred." Bulong ko sa pagitan ng paghikbi. Nanlumo
din ang mukha ni ate at tumingin kay papa na parang ipinahihiwatig na hindi maganda
ang nangyari kaya naman agad na tumayo si papa at lumapit sa akin.
"Ali. Puntahan niyo na si Jayred at ako na ang bahala sa mga bata. Lakasan mo
ang loob mo." Ani ate bago daluhan ang naguguluhang si Ashton at Cloud.
"Mimi? Are you crying? Why are you crying?" Nagtatakang tanong ng anak ko kaya
niyakap ko na lang siya at hindi na sinagot pa.
---
"Ate Ali. Kaya natin 'to." Saad ni Emerald at niyakap ako. Ngumiti lang ako sa
kanya ng tipid. Pangatlong araw na mula ng mangyari ang aksidente at hanggang
ngayon ay hindi pa din gumigising si Jayred.
Hindi ko na alam kung paano sasabihin kay Ashton ang nangyari sa dada niya.
Hindi ko alam kung makakaya ko pa ba, nanghihina na ang loob ko ngunit ayaw kong
mawalan ng pag-asa. Lalaban ako para sa kanya at sa mga anak namin.
"Allison, anak. Uuwi muna kami para kumuha ng gamit. Kaya mo bang maiwan muna?
Nandyan naman ang ilang mga nurse at si Sky." Hinawakan ng mama ni Jayred ang kamay
ko at tinapik ako sa balikat.
Pilit akong ngumiti, "kaya ko po ma. Pupunta naman si ate Adi dito mamaya."
Isang may simpatyang tingin ang binitawan niya bago tuluyang umalis kasama ni
Emerald.
Muli kong binalingan ang asawa ko na nakaratay pa din sa hospital bed at 
hinalikan ang kamay niya. Hindi pa din siya nagigising. Hindi ko mapigilan ang
pagtulo ng luha ko habang nakatitig sa kondisyon niya. Malalaking aparato ang
nakakabit sa kanya. Dinala ko ang kamay niya sa impit ko pang tiyan. Iwant him to
feel our baby.
Bakit kung kailan akala ko ayos na, doon pa nagkakagulo? Wala ba talagang happy
ending para sa aming dalawa?
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 57

"Kumain ka na muna Ali. Makakasama sa'yo ang magpalipas ng

gutom." Inilapag ni ate Adi aa harapan ko ang iba't ibang klase ng pagkain. Wala
akong ganang sumubo at pinilit iyong lunukin. Hindi ko yata kayang kumain ngayong
nasa ganitong kalagayan pa din si Red.
Hindi pa din bumubuti ang lagay niya, wala pa ding pagbabago. Pero para sa
batang nasa sinapupunan ko at para kay Ashton ay kailangan kong maging matatag.
"Nagtatanong ulit si Ashton, bakit pati daw ikaw ay hindi na umuuwi." Ani ate
at pinagsalin ako ng juice sa baso.
Nalungkot na naman ako ng banggitin niya ang tungkol sa anak namin, miss na
miss ko na siya ngunit wala akong magawa at hindi ko naman maaaring sabihin sa
kanya ang kalagayan ng dada niya.
"Anong sinabi mo sa kanya ate?" Bumuntong hininga siya at hinawakan ang kamay
ko.
"Ang sinabi ko ay magkasama kayo at gumawa ng baby sister niya." Mahina siyang
tumawa, napa-ngiti din ako ng maalala ang mga dahilan ni Red sa anak namin bago
mangyari ito, hindi nila alam ay mayroon ng baby sister sa sinapupunan ko.
"Ali. Kaya mo 'yan. Walang wala yan sa sakit na dinanas mo ng ilang taon.
Maniwala ka lang, gigising siya." Lumabas na ang mga luhang kanina ko pa
pinipigilan ng sabihin ni ate 'yon. Mabuti na lang at lagi siyang nasa tabi ko at
hindi ako iniiwan.
"Salamat ate." I whisper, nasa ganoon kaming posisyon ng pumasok si Sky na may
dalang mga folder.
Lumapit siya kay ate Adi at hinalikan ito bago umupo sa tabi namin. Ibinaba
niya ang mga papel na hawak sa maliit na lamesa sa harapan namin.
"Ano 'yan?" I ask him. Tiningnan muna niya si ate Adi bago magsalita.
"Alisson. I hired a private investigators para malaman ang totoong nangyari kay
Red dahil hindi ako naniniwala na aksidente 'yon." Napakunot ang noo ko sa sinabi
ni Sky.
"Paanong hindi aksidente?" Inilabas niya ang ilang papel at litrato sa loob ng
folder. Iniabot niya ang mga ito sa akin. Nagtataka man ay kinuha ko ito.
"Lahat ng pictures d'yan ay kuha mula sa actual CCTV footage sa parking ng
kompanya kung saan naganap ang aksidente."
Isa isa kong tiningnan ang mga ito, nakatayo si Jayred sa gilid ng kotse niya
at bubuksan ang pinto nito ng may kotseng nakaharap sa kanya at akmang bubungguin
siya.
Napasinghap ako ng mapagtanto na hindi nga aksidente ang lahat kung hindi
sinadya. May oras na nakalagay sa gilid nito, hindi ganoon malinaw ang picture pero
makikitang tinted ang kulay itim na kotseng bumunggo sa kanya.
Sa isang picture naman ay naka zoom-in ito sa plaka ng kotse. Nakuha din sa
litrato kung paano basta na lang umalis ang kotse ng nakalupasay na sa sahig si Red
na para bang ang balak lang talaga ay sagasaan siya.
Sunod sunod ang pagpatak ng luha ko ng makita ito. Mabait na tao ang asawa ko
at wala siyang kaaway, sino naman kaya ang gagawa nito sa kanya? Napaka walang
puso.
Isang lalaking pamilyado pa ang naisipan niyang gawan ng masama. Nanikip ang
dibdib ko ng bumingad sa akin ang isang litrato kung saan nalahilata si Red sa
parking at naliligo sa sarili niyang dugo.
Nanghihina akong ibinaba ang mga litarato. Nagagalit ako sa gumawa nito at
naaawa ako kay Red.
"Ali. Calm down please." Inabutan ako ni ate Adi ng isang basong tubig at
niyakap ako. Umiyak na lang ako doon dahil hindi ko alam ang nangyayari.
"Ako na ang bahala sa may gawa nito Alisson. I promise you, bago gumising si
Red ay nahuli na ang may gawa nito. Magbabayad siya Alisson, sa ginawa niya sa
pinsan ko."
---
Kinagabihan ay umuwi na din sina ate at Sky. Pumalit naman sa pagbabantay si
Emerald, siya ang kasama ko ngayon dito sa hospital.
Pinipilit nila akong umuwi muna para makapagpabinga ng maayos ngunit tumanggi
ako. Gusto ko kapag nagising si Red at pagmulat ng mata niya ay ako ang una niyang
makikita.
"Bibili lang ako ng dinner natin ate. Baka any moment ay dumating na din si
Kuya Sky para samahan ka. Babalik din ako agad." Tumango ako ngunit tinawag ulit
siya ng may narealize ako.
"Em. Ang ate Fuscia? Nasaan? Bakit hindi siya dumadalaw dito? Alam ba niya ang
nangyari kay Jayred?" Nagkibit ng balikat si Emerald.
"Hindi na din nagpapakita sa bahay ang ate. Nag-aalala nga sina mama pero
tumawag siya noong nakaraan para sabihin sa amin na may pinuntahan lang siyang
importante pero hindi na siya ma-contact pagkatapos." Paliwanag niya, tumango na
lang ako at hinayaan siyang umalis.
Matagal ko na din kasi siyang hindi nakikita at hindi din siya nababanggit ni
Red. Ipinagsawalang bahala ko na lang iyon.
"Red, gumising ka na naman please? Hinihintay kita oh. Hinihintay ka namin. Wag
kang bibitaw please? Sabi ko sa'yo ay harapin natin 'to ng sabay." I kissed his
palm. Dinala ko na din ang kamay niya sa tiyan ko. Gusto kong iparamdam sa kanya na
may isa pang buhay na nangangailangan sa kanya.
"Ali." Bumukas muli ang pinto at pumasok si Sky na may dalang laptop.  Inayos
ko naman ang kumot ni Red at umupo sa sofa katapat niya.
May USB siyang ipinasok doon at nag-play ng video.
Isa itong CCTV footage, nakalagay ang araw at oras kung kailan ito nangyari. 
Base sa oras, pasado alas singco ng hapon iyon.
Makikita si Jayred na papalabas mula sa elevator exit at nagdiretso kung saan
naka-park ang kotse niya.
 Kitang kita na may itim na kotse ang nag-start sa tapat kung nasaan siya.
Kinuha niya ang susi sa bulsa at akmang bubuksan na ang pinto nito ng umandar ang
itim na kotse at dumiretso papunta sa kanya.
Napapikit ako ng mariin ng umatras ito pagkatapos bumulagta ni Red at naligo sa
sarili niyang dugo. Hindi man lang lumabas ang may-ari ng kotse at dali daling
tumakas.
Muli ay umiyak na naman ako. Pinatay na ni Sky ang video at tinapik ako sa
balikat.
"Yan ang exact copy sa CCTV. Hindi agad namin nakuha dahil nakabantay ang mga
pulis pero hindi ako naniniwala na nag-iimbistiga sila." Aniya na lalong nagpalito
sa akin.
"A-anong ibig mong sabihin?" Tanong ko. Pinagsalikop niya ang sariling mga
kamay at huminga ng malalim.
"Alam ng mga pulis ang nangyari at pinagtatakpan nila ang may kagagawan."
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 58

"Sino naman ang gagawa sa kanya nito?" Nagkibit ng mga

balikat si Sky.
"Hindi ko muna sasabihin hanggang wala pang matinong ebidensya pero isang tao
lang ang kilala kong gagawa nito." Niligpit niya ang gamit pagkatapos at huminga ng
malalim.
"As i promised Ali, ako ang bahala dito. Don't worry, makakaasa ka sa akin."
Ngumiti ako at nagpasalamat sa kanya.
"Mauuna na ako Alisson. Kailangan ko pang bantayan ang ate Adi mo dahil sa
cravings niya. Mag-iingat kayo ni Emerald dito." Tumayo na siya at tinapik ako sa
balikat.
Bumalik naman ako sa pwesto ko kanina at binantayan ulit si Jay. Ang sabi ng
doktor ay makakatulong daw ang pagkausap sa pasyente na naka-coma upang magising
ito agad, kaya iyon ang ginagawa ko.
---
"Mimi! I missed you so much! Where have you been and where's Dada?" Sumilip
siya sa likuran ko at nadismaya ng hindi makita sa likod ko ang ama niya. Nalungkot
din ako sa ekspresyon ng anak ko.
"Anak. Your dad is sleeping. Binantayan ko siya kaya ngayon lang ako nakauwi."
Paliwanag ko sa kanya at pinunasan ang namumuo niyang mga luha.
"But mimi! I miss him so much. I want to play with him. Let's wake him up!"
Inosente niyang saad sa akin na para bang napaka simpleng bagay lang ng hinihingi
niya.
"Sana nga ganon lang kadali lahat Ashton." I whispered at niyakap siya. Binuhat
ko siya at dinala sa kama para patulugin. Umuwi muna ako sandali para makapag-
pahinga. Ilang araw na din kasi akong hindi sakto sa tulog. Nagpa check up na din
ako noong nandoon ako sa hospital, Magdadalawang buwan na ang tiyan ko at napaka
saya ko ng nalaman iyon, sana nandito at gising si Red para mas masaya kami.
Hanggang ngayon ay iniisip ko pa din ang nalaman ko. Sino naman kaya ang gagawa
nito sa kanya? Pala isipan pa din 'yon sa akin.
"Mimi?" Nasa kama na kami ng yumakap sa akin si Ashton.
"Hmn? Why baby? Hindi ka ba makatulog?" I wiped his face na may mga tuyong
luha.
"I saw daddy Caleb." Napaayos ako ng upo ng sabihin niya 'yon. Matagal na din
akong hindi ginugulo ni Caleb simula ng huli naming pag-uusap. Wala na din akong
balita sa kanya at hindi ko na din alam kung nasaan siya. Ang buong akala ko ay
bumalik na siya sa Australia.
"S-saan mo s'ya nakita? " kinusot niya ang mga mata, "When I am at Lola mimi's
house he's with Tita Fuscia." Aniya, napakunot ang noo ko. Ano naman ang gagawin ni
Caleb sa mansyon ng magulang nila Jayred? At kasama si ate Fuscia? Bakit? Lalo
akong naguluhan.
---
"Alisson." Nasa gitna ako ng pag-aayos  ng ilang pagkain na dadalin ko sa
hospital ng bumungad sa akin si ate Fuscia.
"Fuscia." Maga ang mga mata niya at parang namayat. Halos hindi ko siya
nakilala dahil wala siyang ayos.
"Buti nandito ka? Gusto mo bang sumama sa hospital? Dadalawin ko ulit si
Jayred." Saad ko. Nanatili siyang tahimik at hindi pa din nagsasalita. Nakatingin
siya sa akin.
"Ali. Pwede ka bang makausap?" Lumapit siya sa akin at sa tingin pa lang, para
siyang nagmamakaawa.
Tumango ako at iginiya siya paupo sa sala. Kahit na may galit ako sa kanila
dahil sa mga ginawa nila sa akin noon ay wala na sakin 'yon ngayon dahil napatawad
ko na si Jayred kaya ganoon din sila.
"Ali. Si Jayred. A-alam ko kung sinong may gawa sa kanya nito." Bumugso ang mga
luha niya pagkasabi nito.
"S-sino?" Humigpit annpagkakahawak niya sa kamay ko at mas naiyak pa.
"Patawarin mo ako Ali. Hindi ko sinasadya na makipag relasyon ulit sa kanya.
Noong nagkita kami, may nangyari sa amin at hindi ko na napigilan ang sarili ko."
Humagulhol siya. Wala akong idea sa sinasabi niya. Sino ba ang tinutukoy niya?
"Sino ang may gaw--"
"Alisson! Nahuli na siya!" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng dumating si
Ate Adi.
"S-sino?" Tiningnan niya muna mula ulo hanggang paa si Fuscia bago ako
binalingan.
"Sumama ka sa akin. Nasa police station si Sky." Nagpatangay na lang ako kay
ate ng hilain niya ako, naiwan doon si Fuscia. Si Papa ang kasama namin ng
makarating doon.
Litong lito ako at hindi ko na maisip ang mga nangyayari. Paano? Bakit at sino?
Hindi ko maisip kung sino ang may gawa nito sa kanya.
Nagmamadali kaming lumabas ng kotse ng makarating doon.
Naabutan ko si Sky na nakahawak ang kamao sa kuwelyo ni Caleb. Nawala ang
pagkalito ko ng makita siya. Parang naging malinaw ang lahat.
"C-caleb? Ikaw?" Nag-igting ang mga kamay ko at unti-unti na akong nilamon ng
galit na nararamdaman ko. Siya ang may gawa nito kay Red?
Nakayuko pa din siya at walang imik. Hindi siya makatingin sa akin ng diretso.
Nanggilid ang luha ko sa galit. Hindi ko lubos maisip na magagawa niya ito kay Red.
"B-bakit?" Lumapit na ako sa kanya. Binitawan siya ni Sky at nilaptan si ate
Adi.
"A-ali." Sinampal ko siya. Hindi siya nagsalita o gumawa ng kahit na ano. Galit
na galit ako ngayon.
"Walang hiya ka! Paano mo nagawa yon?" Nanghihina ako. Naramdaman ko ang
pagpigil sa akin ni Sky sa likuran ko.
"P-patawarin mo ako Alisson." Mahina niyang bulong sa akin.
"Alam mo ba kung anong ginawa mo?! Nanira ka ng buhay ng isang tao!" Pinalo ko
ang dibdib niya. Gusto ko siyang saktan para makaganti.
"Ali. Calm down." Bulong ni Sky.
"Alisson. Makakasama sa'yo yan." Saad naman ni ate Adi sa akin. Hindi ko sila
pinakinggan ang gusto ko lang gawin ay ilabas ang hinanakit ko.
"Bakit? Sa lahat ng tao ikaw pa?!" I yelled. Gusto niya akong lapitan pero
hindi nya magawa dahil naka-posas ang mga kamay niya.
"Alam mo lahat ng pinagdaanan ko tapos ito pa ang gagawin mo?!" Gusto kong
umiyak pero walang luhang lumalabas sa akin dahil pagkamuhi lang ang nararamdaman
ko ngayon.
"Hindi mo alam kung anong epekto nito sa amin ngayon!" Sinampal ko ulit siya sa
ikalawang pagkakataon. Napahagulhol na ako. Sunod sunod ang pagpatak ng luha ko
hanggang sa nakaramdam ako ng pagkirot ng puson.
"Ali!"
 "Alisson!"
Napahawak ako dito at napakapit kay Sky na nasa likod ko. Tumubo ang kaba sa
akin lalo na ng makakita ako ng dugo sa paanan ko.
Nanlabo ang paningin ko at ang huli kong nakita ay ang pagkakagulo at pagtawag
sa akin ng mga tao.
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 59

"My baby? Okay lang ba siya?" Ito ang una kong hinanap ng
magising ako. Maraming nakakabit sa akin ngunit hindi ko alintana iyon. Ang
mahalaga ay malaman ko kung ayos lang ba ang anak ko. Ang huling natatandaan ko ay
kumirot ang puson ko.
"Ali, anak. Magpahinga ka na muna. Masama sa'yo ang mapagod." Tumayo si papa
mula sa pagkakaupo at nilapitan ako. Pinigil niya ako mula sa pagwawala.
Tinatanggal ko ang mga aparato sa akin dahil gusto kong itanong sa doktor kung okay
lang ba ang baby ko.
"Pa! Yung anak namin? Nasa tiyan ko pa din siya diba? Wala namang nangyaring
masama sa kanya diba?" I can't help but to get hysterical. Nawawala na ako sa
sarili dahil sa dami ng nangyayari sa buhay namin ngayon.
"Anak, calm down please. Maayos ang lagay ng apo ko." Bigla akong napatigil at
nakahinga ng maluwag ng dahil sa sinabing iyon ni papa. Napanatag ako na maayos ang
anak ko. Napakapit ako kay papa at iniyakan ko na lang siya. Bakit ba kasi
nangyayari sa amin 'to.
"Pa. Anong ginawa ko? Bakit nararanasan ko lahat ng 'to? Hindi naman ako naging
masamang tao diba?" Tuloy tuloy ang pagtulo ng mga luha ko.
"Tama na anak. Malalagpasan mo 'yan. Just be strong and everything is going to
be okay." Hinalikan niya ako sa noo at tinulungan akong makahiga ng maayos sa kama.
Pinunasan niya ang mga luha ko. "Magpahinga ka na muna." Aniya at hindi umalis
sa tabi ko habang hinihimas ang buhok ko.
---
"Hindi muna dapat malaman ni Alisson ang kalagayan ni Red ngayon."
"Malalaman din naman niya pa. Kailangan niya pa ding malaman dahil asawa siya."
Nakapikit pa din ang mga mata ko ngunit dinig na dinig ko ang bulungan ng
dalawang tao sa gilid ko.
"Makakasama sa kanya Adi." Masakit man ang ulo ko ay pinilit ko pa dinf dumilat
para makita kung sino ang mga iyon.
Si ate Adi at si Papa. At si Red ang pinag-uusapan nila?
"Anong nangyari kay Red?" Mahina kong usal. Naga-udjust pa din ang paningin ko
sa ilaw. Tumama ang paningin ko sa orasan, alas siyete na at sa tingin ko ay gabi
na din dahil madilim na ang paligid.
"Ali. k-kanina ka pa ba g-gising?" Gulat sila pareho, hindi ko alam kung bakit
pero kitang kita ko nag paglunok ni ate Adisson bago ako sagutin.
"Ah, ano Ali, nagugutom ka na ba? Gusto mo bang kumain?" Lumapit siya sa akin
at inalalayan ako na makaupo.
"Anong pinag-uusapan niyo ni Papa tungkol kay Red?" Tanong ko ulit, natigilan
naman siya at naglikot ang mga mata.
"W-wala 'yon Ali, anong gusto mong kainin?" Pag-iiba na naman niya ng usapan.
Hindi na ako nakapagtimpi, napalo ko ang mga kamay niya. "Ano sabi 'yon? Bakit
hindi niyo sabihin sa akin?" Nagtataas na ang boses ko. Sobrang frustration na ang
nararamdaman ko ngayon.
"Alisson! Makinig ka sa ate mo! Kumain ka muna at sasabihin namin sa'yo." Si
papa na ang lumapit sa akin at iniayos ang pagkakaupo ko. Si ate Adisson naman ay
naglapag ng iba't ibang pagkain sa harapan ko.
"Ayaw kong kumain. Sabihin niyo sa akin, ano ang tungkol kay Red?" Umiling si
papa at siya na ang nagtapat ng kutsara sa bibig ko.
 "Sige na Ali. Kumain ka na muna para magkaroon ka ng lakas. Kailangan mo pa
kasing uminom ng gamot." Para na siyang kumakausap ng batang paslit ng sabihin niya
iyon sa akin.
Bumuntong hininga ako at kumain kahit wala akong gana. Ayaw ko lang kasing
makitang nahihirapan si papa dahil lang sa pagiging matigas ng ulo ko.
Pagkababa ng baso ng tubig na ginamit ko upang uminom ng gamot ay agad ko
silang hinarap.
"Sabihin niyo na sa akin. Sige na papa." Pagsusumamo ko. Nagtinginan sila ni
ate at kapwa huminga ng malalim. Naglikot ang mga mata ni ate Adisson.
Hinawakan ni papa ang kamay ko. "Mangako ka muna na wala kang gagawin na
makakasama sa inyo ng baby mo." Alanganin akong tumango, inulan ng kaba ang dibdib
ko.
"Si Red, kanina habang tulog ka, sinabi ng doctor na l-lumala ang kondisyon
niya." Napayuko si papa pagkatapos sabihin iyon. Hindi ako makagalaw ng maayos.
Kusang lumabas ang kanina ko pa pinipigilang luha. Iyak ako ng iyak, wala akong
ibang gustong gawin kung hindi ilabas ang sakit ng loob ko.
"50/50 siya ngayon. Kanina, habang wala ka pang malay ay nawalan siya ng
heartbeat." Lalong lumakas ang paghikbi ko. Unti unti akong nawawalan ng pag-asa.
Bakit sa akin nangyayari lahat ng 'to?
Hindi ko yata kaya kung ngayon pa mawawala si Jayred sa amin. Bakit ngayon pa
kung kailan masaya na kami? Ngayon pa kung kailang nagsisimula kami ng bago.
Niyakap nila ako ni ate at nagpapakita ng pakikisimpatya sa akin pero tinabig
ko lang sila at inalis lahat ng nakakabit sa aking aparato.
"Alisson! Anong ginagawa mo? Makakasama sa'yo yan anak." Magtulong sila ni ate
upang pigilan ako ngunit wala akong pakialam ngayon sa kahit ano. Nagtatakbo ako
patungo sa kwarto ni Jayred. Wala akong pakialam sa mga taong pinagtitinginan ako
ngayon, iyak lang ako ng iyak habang binabaybay ang daan patungo sa asawa ko.
Kailangan niya ako ngayon. Panay ang tawag sa akin nina Papa at ate. Ramdam ko
din na may ilang mga nurses ang humahabol sa akin ngayon kaya mas lalo akong
nagtatakbo. Iyak ako ng iyak hanggang sa umabot sa punto na wala na akong makita.
Nanlalabi na ang mga paningin ko dahil sa luha.
Nang makalapit ako sa pintuan ng kwarto ni Jayred at tsaka pa ako nakaramdam ng
pagod. Napaupo ako sa harapan noon at humagulhol na lang. Halo-halo ang emosyon na
nararamdaman ko ngayon, parang anytime ay susuko na ang katawan ko.
Nasa ganoong posisyon ako ng bumukas ang pintuan ng kwarto at nagmamadaling
lumabas ang isang nurse, hindi niya na ako natapunan ng tingin dahil nagmamadali
siyang nagtatakbo at tumawag ng mga doktor.
Lalong tinambol ang puso ko. Tumayo ako at pumasok sa kwarto. Nakakabinging
tunog mula sa aparato ang narinig ko. Kitang kita ko ang diretsong guhit sa gilid.
Sinasaad nito na wala ng buhay ang pasyente.
Natulala lang ako doon, hindi ako makagalaw hanggang sa pumasok ang ilang
doktor at nurses.
"Miss. Bawal ka sa loob. Ire-revive ang pasyente." Ilang nurse ang humawak s
aakin upang palabasin ng kwarto. Para lang namang napako ang tingin ko kay Red na
hindi na humihinga. Blanko ang isip ko.
Namalayan ko na lang na nasa labas na ako at nakasilip sa bintana. Kitang-kita
ko kung paano umiling ang doktor at tumingin sa orasan niya.
Pumasok ako bigla sa kwarto ng nakatulala pa din.
"Time of death, 8:48 pm."
Sa mga oras na 'yon, nais ko na lang mamatay.
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 60

Hindi magsink in sa akin ang lahat ning nangyayari ngayon. Nakatulala lang ako at
iyak ng iyak.
Ayaw kong may magsalita sa kahit sino sa kanila. Ayaw pang tanggapin ng sistema
ko ang nakita ko kanina. Umaasa pa din ako na buhay siya at babalik para sa akin.
"Ali. Tahan na, makakasama sa baby yan." Iyak ako ng iyak hanggang ngayon. Wala
akong pinapakinggan na kahit sino sa kanila. Ang tanging gusto ko lang gawin ay
ilabas ang sama ng loob na nararamdaman ko sa pamamagitan ng pag-iyak.
"Anak. Hindi mo ba titingnan si Red?" Tanong sa akin ni papa ng malapitan ako.
Umiling ako at paulit-ulit na umiyak.
"Hush now Alisson. Be brave." Hinawakan niya ang mga kamay ko at iginiya akong
tumayo.
"Sasamahan kita. Tingnan na natin siya." Nagpatianod lang ako kay papa.
Hinayaan kong dalhin niya ako kay Red. Umaasa pa din ang puso ko na buhay pa din
siya pero kitang kita ko ang pagkawala niya.
Huminto kami sa kwarto ni Red kaya nagtubig na naman ang mga mata ko. Kumapit
ako kay papa dahil hindi ko yata kakayanin na makita siya sa ganoong kalagayan.
Nanlalambot ako at hindi makahinga.
Pumasok kami at nakita ang isang pigura  na nakatakip ng kumot ang buong
katawan. Tumakbo ako palapit doon at niyakap siya. Umiyak ako ng umiyak.
"Red. Bakit ang daya mo? Bakit ngayon ka pa nawala?! Sabi mo pakakasalan mo
ulit ako? Sabi mo mahal mo ako diba? Bakit iniwan mo kami ng mga anak mo? Mahal na
mahal kita Red. Gumising ka naman dyan." Hinahagod ni papa ang likod ko pero
tahimik siya at hinahayaan lang ako.
"Jayred. Gusto pa kitang makasama ng mas matagal. Gusto ko pang bumuo ng
sariling masaya at maayos na pamilya kasama ka. Paano ko gagawin yun kung iniwan mo
na kami? Sana hinintay mo man lang na lumaki si Ashton. Ano na lang ang
mararamdaman ng anak natin kapag nalaman niyang wala ka na? Ang daya mo naman e!"
Basang basa na ng luha ang telang namamagitan sa amin.
Hindi ako naglakas ng loob na tingnan ang itsura niya sa ilalim ng kumot na
nakatalukbong sa kanya. Hindi ko yata kakayanin na makita siyang hindi na
humihinga.
Nakuntento na lang akong yakapin siya ng mahigpit. "Mahal na mahal kita Jayred,
mula noon hanggang ngayon mahal na mahal kita. Hindi nagbago 'yon. Natakpan lang ng
galit yung pagmamahal ko sa'yo pero ikaw pa din ang paulit-ulit kong pipiliin dahil
ikaw lang ang gusto kong kasama." Hindi na ako malahinga sa kakaiyak. Kumuha ng
upuan si papa at pinaupo ako doon. Nanatili akong nakayakap sa asawa ko. Nakapatong
ang ulo ko sa dibdib niya. Wala na ang pagtibok non pero deep inside me ay alam ko
na ako pa din ang laman nito kahit huminto na sa pagtibok.
"I found a love for me
Darling just dive right in
And follow my lead
Well I found a girl beautiful and sweet 
I never knew you were the someone waiting for me"
Lalong lumakas ang pag-iyak ko ng marinig ang boses ng kumakanta. Hanggang sa
kanta ba naman ay boses pa din ni Red ang naririnig ko? Lalo tuloy akong nalungkot
dahil kahit saan ay naririnig ko siya. Sumubsob ako lalo sa dibdib niya at hinayaan
kong tumulo ang mga luha ko.
"'Cause we were just kids when we fell in love
Not knowing what it was
I will not give you up this time
But darling, just kiss me slow, your heart is all I own
And in your eyes you're holding mine"
Pumikit ako para damhin ang musika. Parang para sa amin ang kantang iyon. Bata
pa lang kami ng mahalin ang isa't isa ngunit hindi namin alam kung ano nga ba
talaga ang pagmamahal.
"Baby, I'm dancing in the dark with you between my arms
Barefoot on the grass, listening to our favorite song
When you said you looked a mess, I whispered underneath my breath
But you heard it, darling, you look perfect tonight."
Napatigil ako sa pag-iyak ng ma-realize na hindi lang kanta sa speaker iyon.
Kanta ito dito mismo sa loob ng kwarto. Dahan dahan akong lumingon at napasinghap
ako ng makita si Jayred na kumakanta.
Napanganga ako at gulong gulo na inilipat ang tingin sa kanya at sa kanina ko
pa iniiyakan. Nakasuot pa din siya ng hospital bed katulad ko at nalabenda ang
kanang kamay, nasa wheelchair siya at may hawak na bouquet ng puting rosas. Lalong
tumulo ang luha ko at nanatiling nakatayo sa kinalalagyan ko.
"Well I found a woman, stronger than anyone I know
She shares my dreams, I hope that someday I'll share her home
I found a love, to carry more than just my secrets
To carry love, to carry children of our own"
Itinaas niya ang kaliwang kamay habang kumakanta na para bang sinasabing
lumapit ako. Dahan dahan ang mga hakbang na ginawa ko hanggang sa makalapit na ako
sa kanya.
"We are still kids, but we're so in love
Fighting against all odds
I know we'll be alright this time
Darling, just hold my hand
Be my girl, I'll be your man
I see my future in your eyes"
Hinawakan niya ang mga kamay ko habang lumakanta. Titig na titig siya sa mga
mata ko. Pinunasan niya din ang luha kong walang hinto sa pagdaloy. Hindi ko alam
kung anong mararamdaman ko. Sobrang saya dahil buhay siya. Hindi ko nga din alam
kung totoo ba lahat ito o nananaginip lang ako dahil sobrang miss ko na siya.
"Baby, I'm dancing in the dark, with you between my arms
Barefoot on the grass, listening to our favorite song
When I saw you in that dress, looking so beautiful
I don't deserve this, darling, you look perfect tonight"
Niyakap niya ako. Ginantihan ko din ang pagyakap sa kanya. Mahigpit ang
pagkakayakap ko na para bang ayaw ko ng bumitaw pa. Ngayon sigurado na ako na hindi
panaginip ang lahat ng to. Nandito talaga siya sa harap ko buhay na buhay at
kumakanta sa akin.
"I have faith in what I see
Now I know I have met an angel in personAnd she looks perfect
I don't deserve this You look perfect tonight." Binulong niya sa akin ang mga
huling lyrics. Napasinghap ako at tiningnan ang mga nasa paligid.
Nandito silang lahat, Ang magulang niya maging si Emerald. Nandito din si ate
akay ang anak namin at si Cloud.
Si Sky naman ang nagigitara habang kumakanta si Red. Nakangiti silang lahat sa
amin. Nilingon ko si papa, masayang masaya siya para sa akin.
Huli kong binalingan ng tingin si Red. Sinamaan ko siya ng tingin dahil tinakot
niya ako. Lumayo ako sa kanya at inalis ang pagkakahawak ng kamay niya.
Dali dali akong pumunta sa hospital bed at inalis ang talukbong ng kung sino
man na kanina ko pa iniiyakan.
Nagngit-ngit ako sa galit ng makitang isang mannequin lang iyon.
Nilapitan ko si Red at pumameywang. "Alam mo bang sobrang sumama ang loob ko?
Alam mo bang grabe akong umiyak? Alam mo bang gusto ko na ding mamatay dahil sa
lungkot? Alam mo bang hindi ko na kinaya? Akala mo ba nakakatuwa yon? Buhay ka pala
tap--"
"Will you marry me again Alisson?"
Natahimik na lang ako lalo na ng maglabas siya ng maliit na kahon at kitang kita ko
ang kumikinang na diamond sa singsing na nakalagay sa loob non.
Hindi pa ako nakakabawi sa pagkakagulat ng magsalita ulit siya.
"Asawa ko, alam mo ba noong nawalan ng tibok ang puso ko at nag 50/50 ako?
Pumasok sa isip ko ang mukha mo, ikaw ang dahilan kung bakit ako lumaban at kung
bakit nasa harap mo ako ngayon. Kaya noong sinabi ng doktor na maayos na ang lagay
ko, minadali ko na magplano ng surprise para mag-propose sayo agad dahil kung
mangyari man ulit yon atleast asawa na ulit kita at mapapatunayan ko sayo na mahal
na mahal kita." Nakangiti siya sa akin habang sinasabi iyon. Ramdam ko ang
sincerity sa bawat salitang binibitawan niya.
 Mabilis akong tumango. Lalong lumawak ang ngiti niya at isinuot sa akin ang
singsing. Nagpalakpakan naman silang lahat. Yayakapin sana niya ulit ako ng umiwas
ako.
Muli akong nameywang sa haraoan niya "so? Lahat ng nangyari ay acting lang?
Alam mo ba kung ano ang naramdaman ko ha?!" Nagngitngit ako sa galit sa sobrang
inis sa kanya.
Napakamot naman siya ng ulo "Hindi naman lahat mahal, yung iba lang." Aniya at
iniabot sa akin ang bulaklak na hawak. Kahit naiinis ay napangiti pa din ako.
"YEHEY! HAPPY ENDING!" Sigaw ni Ashton na ikinatawa naming lahat.
LEGENDARIE
EPILOGUE NA PO ANG NEXT DITO. STAY TUNED. THANK YOU.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

EPILOGUE

"Sige na Ashton, go to sleep. Gusto mo ba puyat ka bukas sa party mo?"

Kinumutan ko ang anak ko at ginulo ang buhok. Ayaw pa kasi niyang matulog at gusto
pang makalaro ang dada niya kahit na gabi na. Ang dahilan niya ay na-miss niya ito.
Bukas na ang birthday ni Ashton at Ilang linggo na din ang nakaraan ng mangyari
ang ganap sa Hospital. Pareho na kaming maayos ang kalagayan ni Red.
"Little boy. You need to sleep because mimi and me will make your baby sister.
Is that what you want? Hmn?" Nanlaki naman ang mga mata ng anak namin at sunod
sunod na tumango.
"Alright. I will go to sleep. Goodnight mimi and dada. I love you." Humalik
siya pareho sa amin.
"Goodnight baby. I love you."
"Goodnight young man." Sabay naming paalam ni Jayred. Inakbayan naman niya ako
ng makalabas kami ng kwarto ni Ashton.
Inamoy niya ang leeg ko. "Baka naman pwedeng paisa dyan mahal." Kindat niya sa
akin, natatawa ko naman siyang siniko ng pabiro.
Simula ng umayos ang lagay niya ay ang bagay na iyon ang lagi niyang gustong
gawin namin. Hindi din kasi niya alam na buntis ako.
Nakakatawa nga na halos lahat ay alam na, siya na lang ang hindi dahil sinabi
ko sa kanila na huwag munang ipaalam kay Red dahil gusto kong maging surpresa iyon.
Balak kong sabihin sa kanila ni Ashton ang good news bukas. Sa mismong araw ng
birthday ng anak namin.
"Red ah, sumosobra ka na. Wala kang sawa." Saad ko ng makapasok kami ng kwarto
namin. Nakangisi pa din siya at mahinang tumawa.
"Hindi ako magsasawa sa'yo Mrs." Napatawa na lang ako ng dambahin niya ako sa
higaan at wala na akong nagawa dahil mapilit talaga siya, ayaw ko din naman siyang
pigilan dahil namiss ko siya ng sobra.
---
"HAPPY BIRTHDAY TO YOU! HAPPY BIRTHDAY HAPPY BIRTHDAY HAPPY BIRTHDAY DEAR
ASHTON!" Tuwang tuwang pumalakpak pa ang anak ko habang kinakantahan siya ng mga
bisita. Ipinasok na ang cake, dala iyon ng pinsan niyang si Cloud.
 "Make a wish litttle boy." Si Red, nasa magkabila kaming gilid habang nasa
gitna ang birthday boy. Pumikit siya at pinagsalikop ang mga kamay. May ibinulong
siya pagkatapos ay hinipan ang kandila. Nagpalak pakan kami.
Isa isa siyang inabutan ng iba't ibang uri ng regalo. Masayang masaya ang anak
ko at kitang kita naman iyon sa mukha niya.
Ngayon ko gagawin ang surprise para sa kanila ng dada niya. Sinenyasan ko si
ate Adisson, agad naman siyang may ibinulong sa waiter.
Ilang saglit pa ay dumating na ang waiter dala ang cake na pinagawa ko. Kinuha
ko iyon sa kanya at tinungo ang kinaroroonan ng mag-ama ko. Nakaupo sila sa gitna
ng maliit na stage na may lamesa sa gitna.

Kandong ni Red si Ashton, ibinaba ko ang box ng cake sa

harapan nila. Napatigil sila sa pagtatawanan at sabay na nangunot ang noo sa akin.
"Open your cake Ashton. This one is special." Ani ko at hinintay ang magiging
reaksyon nila.
Excited na binuksan ng anak ko ang kahon, tinulungan siya ng ama niya.
Napatitig sila sa cake. Ngiting ngiti naman ako na inaabangan ang ekspresyon nila.
Ang cake na iyon ay may nakasulat na 'HAPPY BIRTHDAY KUYA ASHTON' -from baby on
the way
Napanganga si Red. Pigil na pigil ang tawa ko sa reaksyon niya, Si Ashton naman
ay kumurap kurap pa.
"Kuya? Is that means that I am a big brother now?!" Excited siyang nagtatalon
at lumapit sa akin. Natatawa naman ako habang nakamasid pa din kay Red na parang
hindi nagsi-sink in sa utak ang nabasa.
"D-daddy na ulit ako?" Mahina niyang tanong sa akin. Tumango ako habang
tumatawa.
"YES!" Napasuntok siya sa hangin at parang si Ashton na tumalon pa. Lumapit
siya sa amin at niyakap ako. Ginantihan ko din naman iyon.
"Thank you so much wife." Bulong niya sa akin. Pumalakpak naman ang mga bisita
naming nandito. Masayang masaya sila para sa amin pero wala ng mas sasaya pa sa
nararamdaman ko.
---
"Ma'am Ali. May nagpapabigay po sa inyo. Regalo daw po kay Sir Ashton."
Tinanggap ko ang isang malaking box galing sa kasambahay namin. Tapos na ang party
at nandito kami ngayon sa mansyon nila Jayred.
Hinanap ko kung kanino galing ang regalo pero wala namang nakalagay na card
dito.
"Manang. Kanino galing 'to?" Nagkibit siya ng balikat at nagpaalam na.
Nagtataka kong ibinaba ang regalo sa sofa.
"Wife. Matulog na tayo, 'wag kang magpuyat. Masama kay baby yan." Niyakap niya
ako mula sa likod at hinalikan ang batok ko. Hinawakan ko ang kamay ni Red at
itinuro ang kahon ng regalong ipinadala dito.
"May nagpadala, walang nakalagay kung sino." Nilapitan niya iyon at tiningnan
ng mabuti.
"Let's open it, baka kung ano pa ang laman nyan." Aniya at sinimulan ng buksan
ang kahon. Nakamasid lang ako sa kanya.
Kinuha niya ang laman at isang malaking portrait iyon, drawing ni Ashton kasama
ang teacher niya na si Ashley. May nakasulat pa sa gilid ng portrait.
For my most intelligent student,
Happy Birthday Jared Ashton, I want you to grow up just like your dad and I
hope that one day, you become as brave as your mother.
-Teacher Ashley
Nagtinginan kami ni Red ng mabasa iyon, pagkatapos ng huli naming pagkikita ay
nawalan na kami ng balita sa kanya, hindi ko na nga alam kung totoo ba ang sakit
niya pero hindi ko na din siya inisip pa, sa dami ba naman ng nangyari sa buhay
namin ay hahayaan ko pa siyang manggulo? Ang mahalaga ay masaya na kami ngayon.
"She loves drawing. She's an artist." Saad ni Red sa akin. Napangiti na lang
ako dahil sa kabila ng lahat ay minahal niya ang anak namin at hindi dinamay sa
galit niya sa akin.
Kinuha ko na din ang isang papel sa loob ng kahon. Mukhang letter iyon.
Ali,
Maybe you're right, I am a selfish person. Jay never love me as much as he
loves you but I guess, that's life. We can't get what we truly wants. I'm sorry if
I lied. I'm not dying, I am just so desperate to the point that I will do
everything but now I realized that I deserve more. Thanks for the friendship and I
am wishing for your happiness.
-Ash
Nagkatinginan kami ni Red at sabay na napangiti. Masaya na ako na masaya siya
para sa amin. Maluwag sa damdamin na wala na kaming nasasaktang tao.
Niligpit na ni Red ang kahon at inalalayan ako para sana pumasok na ng kwarto
namin.
"Alisson. Red." Sabay kaming napalingon ng makita namin si Fuscia sa may
pintuan. Nakatayo siya doon kasama ang mga bagahe niya.
"Ate." Tinawid ni Red ang pagitan nila ng kapatid niya at niyakap ito.
Nakamasid lang ako sa kanila. Kung tutuusin ay walang kinalman si Fuscia sa ginawa
ni Caleb, ang tanging pagkakamali lang niya ay natakot siyang aminin ang totoo.
Si Caleb naman ay nakakulong na at Maging ang mga magulang niya ay hindi siya
kinunsinti sa ginawa. Nakaramdam lang ako ng panghihinayang dahil naging napaka
bait niyang tao sa amin ni Ashton.
Caleb is a good guy na nadala lang ng galit. I hope one day makahanapsiya ng
babaeng mamahalin siya ng katulad ng pagmamahal na binigay niya sa akin. I hope he
will learned from his mistakes at sana maging masaya din siya.
For all the wrong reasons, the only thing that I learned in our story is, there
is no perfect love story, the only way to have a happy ending is to believe and
don't look back.
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

FB Group

GUYS! ATTENTION!
WE HAVE A FB GROUP, PLEASE JOIN AND BE A MEMBER. I AM NOT THE ADMIN BUT I AM IN
THE GROUP. THE WEBSITE IS LINKED IN MY BIO.
http://www.facebook.com/groups/LegendArie.Stories
THANK YOU ❤
LEGENDARIE

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

LEGENDARIE

First of all, maraming salamat sa lahat ng sumuporta sa

storya ni Alisson at Jayred.
This is not a perfect story but I am so thankful to all of you lalo na sa mga
naghihintay ng update ko at sa mga readers ko na nage-effort na mag vote and
comment.
Salamat po sa pagpapalakas ng loob ko at pagmamahal sa storyang ito. Hindi ko
po ito matatapos kung wala kayong lahat.
This is the hardest goodbye. I love you.
See you in WANT YOU BACK

LEGENDARIE