Ang Panunuring Pampanitikan ay isang malalim na pagsusuri ng mga akdang pampanitikan upang maunawaan ang tunay na mensahe nito. Ito ay makatutulong upang makita ang mas malalim na kahulugan sa nilalaman ng akda at kung paano ito nagiging isang buong ideya. Ang isang mahusay na kritiko ay dapat magtaglay ng mga katangiang katulad ng pagiging matapat, bukas ang pananaw, at may kaalaman sa kathang sinusuri.
Ang Panunuring Pampanitikan ay isang malalim na pagsusuri ng mga akdang pampanitikan upang maunawaan ang tunay na mensahe nito. Ito ay makatutulong upang makita ang mas malalim na kahulugan sa nilalaman ng akda at kung paano ito nagiging isang buong ideya. Ang isang mahusay na kritiko ay dapat magtaglay ng mga katangiang katulad ng pagiging matapat, bukas ang pananaw, at may kaalaman sa kathang sinusuri.
Ang Panunuring Pampanitikan ay isang malalim na pagsusuri ng mga akdang pampanitikan upang maunawaan ang tunay na mensahe nito. Ito ay makatutulong upang makita ang mas malalim na kahulugan sa nilalaman ng akda at kung paano ito nagiging isang buong ideya. Ang isang mahusay na kritiko ay dapat magtaglay ng mga katangiang katulad ng pagiging matapat, bukas ang pananaw, at may kaalaman sa kathang sinusuri.
Ang Panunuring Pampanitikan ay isang malalim na pagsusuri ng mga akdang pampanitikan upang maunawaan ang tunay na mensahe nito. Ito ay makatutulong upang makita ang mas malalim na kahulugan sa nilalaman ng akda at kung paano ito nagiging isang buong ideya. Ang isang mahusay na kritiko ay dapat magtaglay ng mga katangiang katulad ng pagiging matapat, bukas ang pananaw, at may kaalaman sa kathang sinusuri.
Download as DOCX, PDF, TXT or read online from Scribd
Download as docx, pdf, or txt
You are on page 1of 3
PANUNURING PAMPANITIKAN
Kahulugan ng Panunuring Pampanitikan
Ang Panunuring Pampanitikan ay isang malalim napaghimay sa mga akdang pampanitikan sa pamamagitan ng paglalapat ng iba’t ibang dulog ng kritisismo para sa mabisang pag-unawa sa mga malikhaing manunulat at katha. Ito ay isang pagsusuri nang malalim at kritikal sa mga akda ng mga manunulat upang mahimay ang kanilang mga likha at malaman ang tunay na mensahe nito.
Kahalagahan ng Panunuring Pampanitikan
Sa panunuring pampanitikan ay mabubuksan ang mga kritisismo hinggil sa akda, dito makikita ang maaaring patlang o kakulangan sa isang likha dahil pinupuna nito ang mga teknikal na kabuuhan. Maganda na may panunuring pampanitikan dahil naiwawasto at napapaunlad ang mga gawain. Ang pagsusuri ng gma akda ay makatutulong sa mga pag-aaral upang malaman ang kanilang gustong iparating sa mga mambabasa o kaya suriin ang iba’t ibang simbolismo na ibinigay ng may akda. Nagbibigay ito ng kakayahan upang makita ang mas malalim na kahulugan sa sa nilalaman ng akda at kung paano ito ay lahat nagiging isang buong ideya. Tumutulong ito na pahalagahan ang lalim ng kuwento at ang mensahe na binabanggit ng may-akda. Isang kapaki-pakinabang na ehersisyo bilang pagkakakilanlan ng isang makabuluhang tema, at ang pagsisiyasat ng mga pampanitikang kasangkapang (pananalita, matalinghagang paglalarawan, simbolismo) na ginamit ng may-akda upang ipakita ang tema nito. Mga Katangian ng Isang Mahusay na Kritiko sa Panitikan Kinilala, hinangaan, at ipinagmamalaki ng mga makata at manunulat na Pilipino sina Alejandro G. Abadilla at Clodualdo del Mundo bilang namumukod- tanging kritikong panitikang Filipino noong kanilang panahon ganito ang ipinahayag ni Abadilla (1954): Sa bisa ng “Parolang Ginto” ni Clodualdo del Mundo noong 1972, se del Mundo ay nagsimula ng pamimili ng sa palagay niya’y pinakamahusay na katha ng mga buwan at taon. Sa pamamagitan ng kanyang “Parolang Ginto” ay pinasok ni del Mundo ang larangan ng pamumuna o panunuri, s Alejandro G. Abadilla naman aypumagitna sa larangan sa pamamagitan ng kanyang “Talaang Bughaw” noong 1932, na sagisag mula noon hanggang ngayon, sa buwanan at taunang pamimili ng pinakamahusay na akda, maging tula o akda man. Sa “Hindi na Uso ang Hindi pa Uso: Ang Kritika sa Panahon pa ng Iraq,” isang sanaysay ni Isagani R. Cruz ay sunod-sunod na tanong ang kanyang ipinukol sa mga mambabasabilang paglalarawan sa mga nangyayari ngayon sa larangan ng panunuri na itinutumbas niya sa salitang kritika: Ano ba ang tayo ng kritika sa kasalukuyan? Ano ba ang uso ay hindi uso? Ano-ano ang mga isyu na nalutas na at ano pa ang hindi nalulutas? Sa madaling salita’y nasaan na ba tayo ngayon sa kritika? Tulad ng pagigng manunulat ng alinmang akdang pampanitikan, ang isang kritiko sa panitikan ay dapat ding magtaglay ng magagandang katangian. Dahil dito, iminumungkahi ng manunulat ng aklat na ito ang sumusunod na mga katangiang dapat taglayin ng isang kritiko: Ang kritiko ay matapat sa sarili at itinuturing ang panunuri ng mga akdang pampanitikan bilang isang sining. Ang kritiko ay handang kilalanin ang sarili bilang manunuri ng akdang pampanitikan at hindi manunuri ng lipunan, manunulat, mambabasa o ideolohiya. Ang kritiko ay laging bukas ang pananaw sa mga pagbabagong nagaganap sa panitikan. Ang kritiko ay iginagalang ang desisyon ng ibang mga kritiko na patuloy na sumasandig sa ibang disiplina gaya ng linggwistika, kasaysayan, sikolohiya, atbp. Ang kritiko ay atapat na kumikilala sa akda bilang isang akdang sumasailalim sa paraanang pagbuo o konstruksyon batay sa sinusunod na alituntunin at batas. Ayon kay Alejandro G. Abadilla, kailangan ng isang kritiko ang tigas ng damdaming naninindigan upang maging tiyak na kapakinabangan ng panitikan ang kanyang pagmamalasakit. Sa pagsusuri, kinakailangan ang lubos na kaalaman sa kathang sinusuri tulad ng buong nilalaman ng akda, paraan ng pagkakabuo nito at ang ginamit ng aqtor na pamamaraan o istilo. Kinakailangan ding ang manunuri ay may opinyong bunga ng obhektibong pananaw laban man o katig sa katha, kaya mahalagang siya ay maging matapat.