Philippine Mythology.101
Philippine Mythology.101
Philippine Mythology.101
Many Filipinos, even though heavily Christianized, still believe in these tales. The prevalence of belief in the
figures of Filipino mythology is strong in the provinces.
Because the country has many islands and is inhabited by different ethnic groups, Philippine mythology
and superstitions are very diverse. However, certain similarities exist among these groups, such as the
belief in Heaven (kaluwalhatian, kalangitan, kamurawayan), Hell (impiyerno, kasamaan), and the human soul
(kaluluwa).
The stories of ancient Philippine mythology include deities, creation stories, mythical creatures, and beliefs.
Ancient Philippine mythology varies among the many indigenous tribes of the Philippines. Some groups
during the pre-Spanish conquest era believed in a single Supreme Being who created the world and
everything in it, while others chose to worship a multitude of tree and forest deities (diwatas). Diwatas came
from the Sanskrit word devata which means "deity", one of the several significant Hindu influences in the
Pre-Hispanic religion of the ancient Filipinos.
Maganda sa dami ng kanilang mga tamad at walang- pakinabang na mga anak. Nais
nilang palayasin lahat subalit hindi nila alam kung saan itatapon ang mgaito kaya
nagtiyaga na lamang ang mag-asawa.Dumami pa uli nang dumami ang mga anak sa
paglipas ng panahon at nangyari na hindi na nakaranas ngtahimik sina Malakas at
Maganda.Isang araw, hindi na nakatiis si Malakas at, dampot ang isang bakawan,
pinagha-hataw ang mga bata.Takbuhan sa takot ang mga anak at nagtago sa ibat
ibang lugar. Ang iba ang nagtago sa mga silid ng bahay, ang iba ay sumingit sa mga
dingding. Ang iba ay nagkubli sa mga kalan sa cocina. Ang ibang anak ay tumakas sa
labas, habang ilan ay tuluyang lumayas sa dagat.Sa ganitong paraan, nagka-iba-iba
ang mga tao na kumalat sa daigdig. Ang mga nagtago sa mga silid angnaging mga
pinuno sa mga pulo. Ang mga sumingit sa dingding ang naging mga alipin. Ang
mganagkubli sa mga kalan ay naging mga negro. Ang mga tumakas sa labas ang
naging mga malaya.Pagkaraan ng maraming taon, ang mga anak ng lumayas sa dagat
ay bumalik, at sila ay mga maputingtao, ang mga dayuhan.
Agyu - Bukidnon (Ilianon?)
Alim - Ifugao
Apo ni Bolinayen Ilocano (Ilocos Norte, Ilocos Sur, Abra)
Bantugan - Mindanaoan
Biag ni Lam-Ang compiled by Pedro Bukaneg - Ilocano (Ilocos Norte, Ilocos Sur, Abra)
Bidasari - Mindanaoan
Bidian - Ibaloy
Dagoy - Palawan
Darangan (Darangen) - Maranao (Lanao del Sur)
Diawot - Mansaka
Dulimaman - Ilocos Norte, Ilocos Sur, Abra
Gisumbi - Kalinga
Hinilawod - Hiligaynon (Panay)
Hud-Hud (Hudhud?) - Ifugaos
Humadapnon - Panay
Ibalon - Bicolano
Ibong Adarna - Tagalog
Indarapatra at Sulayman - Mindanaoan (which tribe exactly?); this is allegedly the Tagalized text but it is
shockingly short!
Jikiri - Tausug
Kalinga Banna Bidian - Ibaloy
Kudaman - Palawan
Kumintang - Tagalog
Labaw Donggon - Panay?
Maragtas - Panay
Si Biuag at Malana - Cagayan
Sud-ansud (Sud-sud) - Tagbanua
Panglima Munggona - Tausug
Parang Sabil - Sulu
Sandapal - Cuyonon (Cuyo Is., Palawan)
Selch - Manobo (An anomalous-sounding title, this. Sounds like German, just like Ulaginen below)
Sondayo - Zamboanga del Norte, Zamboanga del Sur
Sulod Labaw Denggen - Bukidnon
Tulalang - Manobo
Philippine epics are lengthy narrative poems based on oral tradition. The verses were chanted
or sung while being passed from generation to generation before being written on paper. The
plots of their stories revolve around supernatural events and heroic deeds.With the diversity of
ethnic groups in the Philippines, Filipino epics are not national in scope the way the Kaleva is in
Finland, for example. Instead of glorifying national heroes, Philippine epics are specific to a
particular part of the country, and thus they are referred to as ethno-epics or regional epics. In
fact, the epic poems of the Philippines are in many different languages, not just the currently
dominant Tagalog.