Kinabukasan kailangan ko pang gumising ng walang kada-kadahilan. (unjustly and unreasonably).

Kahit alam ko na sabado na, at kailangan ko pa rin pumunta sa dalawang idiotic na klase ko sa araw nay un. Quezon College ay meron at tingin ko hanggang ngayon pahirap pa rin kahit sabado. Kailagang hectic ang lahat. aAng unang klase ko ay 7:30 ng umaga, pa para bang sa araw na ito hindi ko pa din maintindiahn. Kung ang stinking na eskwelahan na ito ay tinitignan na ang bawat isa ay matututo ng 7:30 ng umaga na inaatok antok pa, aba, nabubuang na ata sila. Pero hindi na ako magugulat pa, na ang Quezon College ay may pwersa ng maagang torture, kasi ang kalagim lagim nay un ang pinak unmotivated, uninspired, pitiful na dahilan para sa isang institusyon na nakita ko sa buong buhay ko. Ano bang klaseng lugar (disgusting place) Makita mo pa lang yung eskewlahan nay un, nakakabwisit na. Ito ay luma, madumi, mukang kinakalawang at namumutim ang paligid parang tulad din ng buong syudad at ito ay pinamumugaran ng libu-libong naglalakad na clichs at mga peking (teenager) binatat dalaga, mga kabataan na di alam kung ano ang pagkakaiba ng kanilang pwet sa siko nila. Kahit ang mga empleyado sa mga opisina ay makikitid at dekahon. Lahat sila ay underpaid, bwisit na mga nagsipag siksik sa syudad na mga natengga na alam na nilang tengga na sila sa mga bum na trabaho na di nagkakahalaga sa buhay o nababayaran ng sapat para pakapag maintain ng pamilya. Kahing anumang klaseng paghingi ng tulong ay imposible sa mga yun. Wala naman akong ibang pagpipilian sa dami ng kilala at sikat na unbersidad/pamantasan, kaya kahit anupamang kabobohan at katangahang meron, kelangan ko ng tanggapin yun. Yung Quezon Colleger nay un. SInabi ko sayo, the worst. At kung iniisip mo na ginagawa ko lang OA (over acting) at dramatic, Malaya kang pumunta at bumisita sa lugar nay un para makita mo. Samahan pa kita kung gusto mo. Malapit lang iyon. Boundary ng sanjuan. At sigurado ako na babaliktad ang sikmura mo. Ramdam mo kagad na manghihina ang kasu kasuan mo, maniwala ka sa akin. Pero anupaman, kailangan koo talagang bumagon na lutang nang umagang iyon para klase ng 7:30 ng umaga. Swerte, dahil isang sakay lang mana iyon mula sa looban. Kaya ayos lang na tumambay muna sa higaan bago pumasok. Nung umaga nay un naalala ko yung pakiramdam na hindi talaga alam kung bakita ayaw ko na pumasok doon. Ang ginagawa lang kasi nito sa akin ay allo akong mairita at ma-dis aapoint sa ibang tao, hindi ko na babanggitin pa yung sarili ko para doon, na isya naman pinaka malaking katarantadhuan sa lahat. Nagulat na nga lang din ako na nagawa kong pumasok ng araw nay un, sa totoo lang. Nagulat din ako na wala akong sinasabing masama doon, katulad ng palaki kong ginagawa. Pumunta na ako at nakarating ako doon ng ilang minuro, pero as usual, late. History ang klase ko nung umagang iyon. Di ko gusto na nandoon ako sa klaseng yun, pero dahil sa irregular student ako ano pa nga ba ang magagawa ko sa buong semester nay un kundi ugatan sa isa sa pinaka lousy na mga klase sa mundo. Natutuwa naman talaga ako sa history, pero yung professor sa klaseng iyon ay isang nagmamalinis na taga maynila raw na mula naman talaga sa probinsya. Ayoko sa angas niya. Ginagawa nya akong tanga, kasama na din ang iba sa klase. Karamihan sa kanila ay mula sa ibang lungsod sa NCR, pero ang iba ay mga taga probinsya, tulad ng apat na babaeng magkakatabi sag awing likuran ng klasrum pagkapasok ko nung umagang iyon. Tulad ng Kyusi, ang ibang syudad sa NCR, ay isa din sa mga lugar na mala-impyerno ang dating, kung ako ang inyong tatanuning. Gusto mong pag-usapan ba ang tungkol sa mga repulsive na tao ang mga syudad nay un ang syang kuta ng mga ganung klase ng tao. Nagkalat sa mga

syudad nay un ang taga private school, madudunigs, pompuse, insecure na mga kupal na tingin nila sa kanilang fecal matter ay amoy rosas. Tingin nila na ang buong tangang mundo ay umiikot lamang sa kani-kanilang puppy love relationships at mga kikay kit nila. ANg mga kababaihan doon ay insecure na sawing palad ang dibdib na nakikipag date lamang sa mga bata batang spoiled at ang alam lang sa problema ay kaya naman gawin ng magulang nila ang solusyon. Ang magulang na magsosolusyon sa problemang napasok nila. Halos wala ng pagkakaiba ang make up at damit. Kuntodo nag make up at kung magdamit ay pare parehas sa datingan lat ay gusting maging in para masabing nasa uso. Anong klase ng mga tao sila sa ibang syudad. Nakaka disgusting. At swerte naman sakin, na ang history klass ay pinamumugarang ng mga insecure na mga pesteng taga ibang syudad. Umupo ako sa banding likuran din. Ang apat na mga piraso ng isecurity na kahelro ko ay mga bala kakatawa at umaastang batang limang tao. Tulad ng ibang kukupal kupal ng aking henerasyon. Ipinahinga ko ang sarili at iniyuko ang ulo ko at sinubukan kumalma ng sanadali. Di ko masabi sa inyo kung paano ako nakakaramdam ng pagkakalkulong sa lugar na yun. Alam ko na hindi ako nagiging productive doon kung magtatagal pa ako doon, at hindi ko mapigil ang sarili na isiping lumayo at makahuha ng kalayaan kung saan man. Alam ko naman na may kalayaan akong gawin yun, at pinagmumuni at binubuo ko na kung makaalis ako sa Kysui, magiging maganda ang lahat. Iniisip ko na pumunta sa isang lugar na nice, maaliwalas, at malawak. Gusto kong makahanap ng lugar na kung saan ang mga tao ay friendly at smart at kung saan pwede akong making anonymous at exempt sa social rules. Ako at ang akin gismo (idealism) ay isang munting kombinasyon. Nag iisip isp ako ng kung anu anong bagay sa pagkakaup sa upuan. At pagkatapos, bago ko pa malaman, nagulo na ang isip ko. Yung apat na babaeng made in maila, sa kanilang nagpuptukang damit at sa kanilang nakakaawang mukang make up, ay sa knilang mga mukha, ay nakatingin sa direksyon ko at tumatawang parang mga grade one. Siguro iniisip nila na mukha akong ulol kasi nagiisip ako. Mukang pinagbawal na ng Diyos ang lhat na dapat mag-isp ng kahit ano sa mga panahon ngayon. Napansin ko na una tinakpan nila ang kanilang bibig at may bumubulong sa bawat isa siguro brilliant, pusta ka pa at tapos titingin sa akin at sisimulang maghagikgikan. Tingin nila siguro ay muka silang sly sa bagay nay un, pero nahuli ko sila. Sa simula tumayo ako sa kina uupuan ko. Handa na akong puntahan sila at pag umpug umpugin ang mga ulo ng apat nay un at hambalusin ng nangangalawang na lumang upuan sa kwarto, pero dahil ako ay isang mabuting mamamayan, sumusunod sa batas, mas inisip ko na lang ang mga bagay nay un. Magiging produ kayo sa akin siguro. Kaya ang ginawa ko na lang ay umupo ako ulit at pinandilatan ko na lang sia ng nakakaasara na mga mata ko. Pagkatapos noon umayos na sila ng mga upo at naging mga dummies na nakatingin sa blackboard. Nakita mo naman anong klaseng ridiculous stupidity ang nakapalibot sa akin sa basurahan nay un. Dump. Kinagalit ko talaga yun na pagpatao sa akin at umalis. Sa kabilang banda, ang apat na ikinahihiya ng mga made in manila na sa ngayon ay di ko na alam kung nasaan na sila ay ginawan nila ako ng pabor. Ayoko naman din kasing umup sa miserableng isat klahating oras nay un sa una pa lang, at bibigyan nila ang magandang dahilan para tumayo at umalis. Hindi ko na inisip pa na agandang umuwi pagkataos nun sa bahay, dahil saying lang sa pamasahe, doble gastos pa pag pumasok na ako sa trabaho. Mayroon akong absolutismo

pagdating sa will power. Kung kaya nagdesisyon na lang akong dailin ang frustration sa library at magpalamig. Mainit kasi sa labas. Ang kyusi kasi ay napaka init kaht umga pa lang. Sa totoo lang, ang lath ng syudad sa NCR ay tulad nito. Ang Quezon College ang pinaka masahol na lugar kaya ang lagkit at alinsangan ay grabe doon. Kaya nga kahit anong porma mo ay masisira, ito nga din siguro ang dahilan kung bakit mas maganda na lang ipa uso ang hubad sa syudad. Siguro hanggang ngayon ganun pa din yun. Ang library noong umagang yun ay tahimik. Pero alam ko pansamatala lang yun dahil hindi naman ito pwedeng umiwas sa mahigit 30 thousand na ingay ng mala-tambak na basura na dami ng estudyante, pwera pa dito ang mga empleyado at guro. Siguro, katulad din yun ng eskewlahang pinapasukan mo. Laht ng piraso ng libro sa lugar nay un ay pwedeng subject sa archeology at anthropology, at ang buong lugar ay kunyaring nakasegragate lahat ng lumang libro na pwedeng mong i-imagine ay may kanya kanayang sector. Sobrang atrocious talaga, at hindi conducive sa edukasyon at creativeity. Hindi mo alam na nasa Pilipinas ka kapag tinignan mo ang paligid, ni hindi rin sa Amerika. Siguro nasa kweba. At kung hindi pa grabe yun, wala namang estudyante pumupunta doon para mag aral o magbasa, matulog pwede pa siguro. Wala atang nagtatyaga. At kung ikaw naman ay wide reader, na pinipilit ko, kailangan mo ng mask at makipa digmaan sa alikabok at dust mites, at kilangan mong tiisin ang mga nakasimangot na librarian dahil kung manghihiram ka ng libro. Kaya nga, ayoko ng eskewlahan nay un. Akala ko matatapos na ang mga dilemma sa mga matatandang dalaga sa library sa Highschool pero sa kasawiang palad mali ako, maling mali. Nakakaawa ang kolehiyo, sa kabila ng mga bitbitan ng bagnkong usapang tungkol ditto. Kung ikaw ay smart, dapat ka ng mag quit habang maaga pa habang may unting katinuan ka pa at sense of self pa. Marami ka pang matututuhan sa pag battling para magtrabaho ditto sa disgusting na lipunan kaysa nasa isang immature, segregated na kolehiyo maniwala ka. Pumunta ako at umpo sa lamesa sa may bandang dulo. Na nagnanais na mag isa lang. Nakakatulong ito pansamatala sa akin kasi nakakaup ako ng ilang oras sa sarili ko. Wala naman akong masyandong ginagawa kundi nagbabakasakaling nagpupumilit na mgakapagsulat ng kahit ano kahit ano sa isang mumurahing composition notebook na mern ako, at tignan ang mga jerk koff na kung saan ay kinokopya ang mga nakasular sa mga hiniram na textbook para sa kanilang report prang mga nasa hihgschool. At yung ang paraan para maipakita nila ng buong buo na sila ay mga mindless zombie na nakakalat sa buong campus. Parati silang nagmamadali, ngarag, dahil yun lang ang libreng oras o gumawa ng nakakabobong bagay tulad nun. SIla ang mga naglalakad na clichs na nakakalat sa buong akademya. Bawat isa sa kanila. Pumapasok ng hawak hawak ang magagara nilang cellphone lhat ay nagpupumilit na mag show off at magpa impress sa bawat isa. Yun na ang tipikal na scene. Ipinagbawal na ng Diyos na ang lahat ay dapat umupo doon sa lugar nay un at gumawa ng mga produktibong bagay. Productivity, kahit anuman ang mga naririnig mo, ay hindi binibigyan pansin sa kolehiyo sa panahon ngayon. Anyway, tulad ng ginawa ko sa padis point nung gabi, sinubukan kong mgaing low profile habang nakaup sa sulong ng library pra walang moronic na kakilala ko na pumunta at subukan na ubusin ang oras ko. Ganun naman kasi ang gingagawa ng bawat isa sa kolehiyo sa panahon ngayon. Walang hindi kaibigan ninuman. Kapag wala kang kaibigan iisipin nila na nababaliw ka na. At tanging ginagawa lang nila ay gamitin ang

bawat isa para palipasin ang oras, at maipakita sa ibang tanga sa paligid nila na may kaibigan sila at sila ay popular sa ganung paraan. Katulad din lang yun ng nasa hayskul. Kaya sinubukan kong hind imaging biktima ng mga ganung modus, pero katulad din sa Timog Avenue, hindi ka din makakatakas sa Quezon College. At bago pa sumapit ang lingo, matapos ang buong lingo, naging targe at naispotan ako. Isa sa sa mga kakilala ko, si Zeny isa sag a mayabang. Madalas ko syang nakikita sa library, at palagi syang lumalapit sa akin para magreklamo kung paano sya sobrang bwisit sa pinapagawa o college life. Para syang namumutla sa pinaghalong puti ng pulbos at kayumangging itim at may mahabang kulot na buhok na bagong relax lang sa parlor, at parati niyang sinusuot ang uniporme ng course naming para striktong estudyante ang dating. Siya ay unhealthy para sa akin pero naisip ko din na ganundin pala ang iba sa lugar na yun. Anyway, dumatng nga si Zeny at nagsiula na kaagad magreklamo, katulad na lang ng pagkakaalam ko sa kanya. Ni hindi nya magawang bumati bago mang istorbo. ayoko talaga ditto e, sabi nya na may pa slang na tono. ok nga dito, sabi ko para maputol ko na kagad ang angal nya. Tumayo sya. haha Seryoso ako no, ayokong yoko talga ditto. Mukang hindi naman, napaka yabang talaga. E di alis ka na, simpleng simple. e may report ami mamaya maya na, kailangan, terro yung prof naming, wala ka lang idea.: Kinakamot nya ang mata nya habang nagrereklamo sa akin. Hini na ata iba ang reklamo nya araw araw sa buong lingo, sabi ko sayo. Ang nagrereklamong nagkatawang tao. Ayos naman yung punto nya pero totoo lang isa syang nagpapagandang stupido. Masyado syang sipsip. Hindi ko pa sya naririnig na nagrereklamo sa harap ng professor at tatango tango lang sa klase. Palagi yun. Hindi ko nga alam kung anung pagkatao meron yung babeng yun. Reklamador na sipsip o sipsip na reklamador. Tulad na lang iba ibang mga taong kilalal ko doon, sya ay isa din lang sa mga gusto na nangangarag at nagmamadali sa oras wala ng iba sa ganoon. Hindi naman kami nagkakasama sa mga group report dahil ayaw ko yun o kahit anupaman, at hindi ko nga alam ang last name nya. Wala namang surprise doo, kasi dalaw lang yun. Di ko matandaan pangalan mo o di ko matandaan apelyido mo o masaho pa di ko parehas matandaan. Bakit pa kasi kailangan tandaan. Wala din naman kasi sakin yun. Regardless, naisip ko na subukan at magkaroon ng interesting at nakakapatalinong usapan sa kanya, kahit na alam ko ay futile. Zen, may tanong ako, sabi ko.bat ba nagustuhan mo yung course natin? Course natin ngayon? Mismo, anng nag push sayo, reason ganun?, habol ko. Ako, gusto kng magkatrabaho pagtapos tulungan ko pamilya. Hindi ko alam. Para ako naman magpapaaral sa mga kapatid ko. sabihin ko sayo, zen, sabi ko sa kanya, nakakaiyak ka naman nyan?,parang gusto mo sayo na lahat ng drama e panu kung lahat tayo ganyan pala, saan tayo pupulutin. Hayaan mo na sa TV na lang yan. Napahinto sya. Tingin ko naintindihan nya ako. Tinitignan nya ako na para syang nakikinig at hindi naman siguro yun komplikado, pero kahit paano naisip ko na hinid nya

kailangan maka relate sa sinsabi ko. Ang mga tao ngayo, hindi na sila sanay sa mga usapin na magbubkas sa magandang kwentuhan. Shit na shit na ako. alam ko naman yun, sabi ni Zen, nay un na siguro ang pinaka totoong bagay na kaya nyang isipin pa. Hindi naman na ako nagulat. At meron syang ipinakitang excitement sa mga tingin nya. uy, nga pala, nagyayaya si Adrian sa kanila. Birthday ata? Sama ka? Nandoon yung may crush sayo balita ko. Yun na ang cue para tumayo at umalis. Yun na siguro ang isa sa ka-istupiduhan at pekeng rigmarole na nagbibigay dahilan para mabwisit ako sa ilang tao. Lahat lahat na lang ay gustong pag usapan sa mga panahon ngayon ay kundi alak, babaeng madaling landiin at sa sinasabinyang lugar nila Adrian napakalayong lugar. Sasakay ka pa papuntang Recto tapos maglalakad ka pa paiko ikot at iiwasan ang napakaraming tao at mga natitinda sa sidewalk tutumbukin m yung isang tagong lugar sa avenida. Hahanapin mo yung bus na byaheng malinta, na dapat may nakasulat din na EXIT. Pagbaba mo lagpas sa Malinta Exit, magta tricycle ka pa at lalakad sa isang kanot papasok dahil sa dami ng tao sa lugar hindi na pwedeng pumasok yung tricycle. At pagkatapos tanungin mo yung sarili mo kung alam mo ba yung Cubao, dahil malayo ka na doon. Pumupunta pa rn sila malamang doon, pagnagkakataon. Bago ako naging irregular sa pesteng block section noong first year ako, nakapunta na ako kila Adrian, naalala ko nung kilangan gumawa ng documentary report sa Sociology, naisipan naming na gawin sa kanila ang interbyu. May kapit bahay raw silang GRO kaya yun an gang subject naming. Kaya sinabi k okay Zen na hindi na ako pupunta kila Adrian at tsaka pinag isipan ko na magkaroon at maghanap sa ibang lugar ng kalayaan. mukang masaya yun a sabi ni Zen, na natawa naman ako kasi mukag hindi naman nya talaga naiintindihan lahat ng pinagsasabi ko sa kanya. Ang buong usapan na yun ay humigit kumulang na dalawang minuto sa haba, pero isa ng magandang halibawa ng mga idiocy na napipilitan akong paksamahan (contend) sa araw araw na ginawa sa eskwelahan. Kadalasan sa mga pag uusap na nagkaroon ako sa ibang tao ay tuamtagal lamang ng dalawang minuto at sa kadahilanan wala naman nakakaalam kung paano makakapagsalita ng kahit anungn intelektwal o mature. Parang nagbubunot ka ng ngipin para makakuha ng intellectual na sago sa kung sinuman. Anyway, nagpaalam na ako kay Zen at lumayo na. Syempre, kailangan ko nang makipagdigmaan sa mga cellphone na nagkatwang tao paikot iko na clichs para makalabas sa pinto. Napaka init sa labas nung araw a yun at ang buong campus ay bindburan nga mga kadalasang robot robotan na nakikita ko kada araw. At naturally pagpunta ko sa Main Building na may klase pa ko kaialgana kong makpag kamayan ng mga labin limang ibat ibang kamay sa labin limang ibat ibang estilo