Seval Yılmaz's Reviews > Philoktetes

Herakles'in yenilmez yayına ve oklarına sahip olan Philoktetes, Troya Savaşı sırasında bir yılan tarafından sokulduktan sonra Yunan ordusu (Odysseus eliyle) ayağı irinli bir yarayla ve acıdan kopardığı feryat figanlarıyla ıssız bir adaya terk ediliyor. Uğradığı bu ihanet sonucunda derin bir sukutuhayale, kedere ve kine gark oluyor. Her ne kadar Odysseus, burada yine maharetini konuşturarak Akhileus'un toy oğlu Neoptolemos'u, Philoktetes'i Troya'ya geri dönmeye ikna etmeye ikna etse de Odysseus'un hesaba katmadığı bir durum meydana geliyor. Yoğun bir şekilde içsele dönen ve çok az aksiyon içeren oyunda Neoptolemos'un kendi özüyle, kendi benliğiyle mücadelesini, karşısındakine (Philoktetes'e) empati kurmasını ve içten gelen bir patlamayla/feryatla/isyanla kendi özüne geç de olsa geri dönmesini adım adım, tüm yoğunluğuyla hissederek okuyoruz. Yine burada Odysseus'un nasıl bir bukalemun maharetiyle ortamlara/koşullara adaptasyonunu ve şartlara uygun politik ve diplomat tavır ve davranışlarını izliyoruz aslında. Philoktetes ile de empati kuruyor, ona müşfik bir merhamet duyuyor ve onunla adeta hemdem oluyoruz. Sophokles, oyunu okurken okuru buhranlara sürüklese de sonunda yine hakkaniyetinden taviz vermeyerek Neoptolemos'a ve dolayısıyla kahraman Akhileus'a da iade-i itibarda bulunmayı ihmal etmiyor.