Meltem Sağlam's Reviews > Naomi

Naomi, Tanizaki’nin okuduğum ilk kitabı. Sanırım ana fikir; “aşk, budalalığın sınırındadır” olmalı.

Kitabın ilk bölümünde, karakterlerin “melek” ve “şeytan” rolleri, son bölümde yer değiştiriyor. Erkek karakterin, başlangıçta kadın karaktere hiç de etik olmayan yaklaşımını dikkate aldığımızda, sonuç birçoklarımızın içini soğutmuş olabilir.

Okurken beni en çok rahatsız eden ve şaşırtan konu; “Batıya ve Batılılara ” hayranlıkları oldu. Böylesine köklü ve asil bir gelenekten gelen Japon toplumunun, neredeyse aşağılık kompleksi düzeyindeki ezikliklerini tahmin bile edemezdim. Cümleler yüreğimi kanattı (“...Öyle bir hanımefendi olacaksın ki Batılıların arasına karışmaktan bile utanmayacaksın...”; sf; 40, “Birçok Japon gibi bir Batılıyla temas kurduğumda cesaretimi kaybetmek ve görüşlerimi açıkça söyleyememek gibi bir eğilim içindeydim ben de; dolayısıyla ... kalakalmış, söylemek istediğimi tam olarak ifade edememiştim....”; sf; 48, “...”Batılı dengi” ve “beğenilen” olmayı arzulayan her kadın...”; sf;49). Osmanlı Tanzimat döneminin benzeri bir dönemi anlatıyor. Ancak Metin üzerinden, o dönemde Osmanlı toplumundan farklı olarak Japon toplumunun, sarı ırka mensup olmalarından kaynaklanan sorunları da olduğunu düşündüm.

Diğer taraftan, bir çocuk yetiştirmenin hiç de kolay birşey olmadığını, bir alt metin olarak okumak mümkün.

Bence başarılı bir psikolojik analiz.