Sotiris Karaiskos's Reviews > Ο τελευταίος πειρασμός

In one of the rare times that fanatical religious and atheists agree, both are absolutely convinced that this is a blasphemous and anti-Christian book. So the first use this book to denounce the author and in his person everyone else, and they do not use it as a weapon to offend Christians, claiming the second use the book as a weapon against them, claiming that it reveals hidden truths that the church would like not to be revealed. Of course, none of this is true, on the contrary, in my opinion, it is a deeply Christian book, which penetrates deep into the Christian truth and deals with issues that are at the heart of it.

Of course, while reading it, a Christian will certainly face various problems and will have to bypass several things to get to the heart of what the author wants to say. There are certainly a lot of heretical views, several points in the story seen with a different eye, some annoying images and of course you have to get used to the fact that the pious protagonists of the gospels are sounding and behaving like Zorba the Greek. He should, however, show a little leniency and look behind all and focus on what the author wants to say, not on the way he says it.

You see, the author did not intend to write a new Gospel that would reveal the true story of Christ that some have hidden for centuries. In fact, he follows the Gospels of the New Testament quite faithfully, without significant differences in events and situations, what changes are the interpretation of these events. Following the ideas expressed in several of his novels and other works, the author sees the story of Christ as a repetition of the classic pattern of the struggle between flesh and spirit. Kazantzakis' Christ is not the sure god-man, that has overcome his doubts, he has subjugated his human nature and he confidently takes the road to heaven. On the contrary, he is a man who fights with his divine nature, who resists his destiny, who has fears and doubts. Of course, the heavenly calling is stronger than anything and in the end it prevails but this prevalence of the spirit towards the flesh is anything but easy and peaceful. To use the language of the author, the spirit and the flesh are two beasts struggling to tear each other apart and in the middle are all of us and this struggle is at the heart of human existence. Using the person of Christ, the author talks about this struggle in a truly staggering way, making this book particularly important.

Of course, there are many other things in the book that may not be directly related to the story of Christ. The search for a way to deal with injustice, the issue of violence, the Church's relationship with power, the need for revolution but also more theological things such as sin, punishment, and forgiveness. All of these are given in the author's special way, which, as I said above, may seem strange, but in the end the reader who approaches this book with a free mind will discover a lot and get into the process of thinking even more. That's why it's a really great book.

Σε μία από τις σπάνιες φορές που συμφωνούν φανατικοί θρησκευόμενοι και άθεοι είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι αυτό είναι ένα βλάσφημο και αντιχριστιανικό βιβλίο. Έτσι οι μεν χρησιμοποιούν αυτό το βιβλίο για να καταγγείλουν τον συγγραφέα και στο πρόσωπο τους όλους τους υπόλοιπους, οι δε το χρησιμοποιούν ως όπλο για να πειράξουν τους χριστιανούς, ισχυριζόμενοι ότι το βιβλίο στρέφεται εναντίον τους και αποκαλύπτει κρυμμένες αλήθειες που η εκκλησία θα ήθελε να μην αποκαλυφθούν. Φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει, αντιθέτως, πρόκειται κατά τη γνώμη μου, για ένα βαθύτατα χριστιανικό βιβλίο, που διεισδύει στο βάθος της Χριστιανικής αλήθειας και πραγματεύεται ζητήματα που βρίσκονται στην καρδιά της.

Βέβαια σίγουρα κατά την ανάγνωση ένας χριστιανός θα αντιμετωπίσει διάφορα προβλήματα και θα πρέπει να προσπεράσει αρκετά πράγματα για να φτάσει στην ουσία αυτών που ο συγγραφέας θέλει να πει. Υπάρχουν σίγουρα πολλές αιρετικές αντιλήψεις, αρκετά σημεία της ιστορίας ιδωμένα με ένα διαφορετικό μάτι, κάποιες ενοχλητικές εικόνες και φυσικά θα πρέπει να συνηθίσει το γεγονός ότι οι ευσεβείς πρωταγωνιστές των ευαγγελίων ακούγονται και φέρονται σαν τον Ζορμπά. Θα πρέπει, όμως, να δείξει λίγη επιείκεια και να δει πίσω από όλα αυτά και να επικεντρωθεί σε αυτό που ο συγγραφέας θέλει να πει, όχι στον τρόπο που το λέει.

Βλέπετε, ο συγγραφέας δεν είχε σκοπό να γράψει ένα καινούργιο Ευαγγέλιο που θα αποκαλύπτει την αληθινή ιστορία του Χριστού που κάποιοι έκρυψαν για αιώνες. Στην πραγματικότητα ακολουθεί αρκετά πιστά τα Ευαγγέλια της καινής διαθήκης, χωρίς σημαντικές διαφοροποιήσεις σε γεγονότα και καταστάσεις, αυτό που αλλάζει είναι η ερμηνεία αυτών των γεγονότων. Ακολουθώντας τις ιδέες που εκφράζει σε αρκετά από τα μυθιστορήματα του και σε άλλα έργα του ο συγγραφέας βλέπει την ιστορία του Χριστού ως μία επανάληψη του κλασικού μοτίβου της πάλης ανάμεσα στη σάρκα και το πνεύμα. Ο Χριστός του Καζαντζάκη δεν είναι ο σίγουρος θεάνθρωπος που έχει νικήσει τις αμφιβολίες του, έχει υποτάξει την ανθρώπινη φύση του και με αυτοπεποίθηση παίρνει το δρόμο για τον ουρανό. Αντιθέτως είναι ένας άνθρωπος που παλεύει με τη θεία φύση του, που αντιστέκεται στο πεπρωμένο του, που έχει φόβους και αμφιβολίες. Φυσικά το ουράνιο κάλεσμα είναι ισχυρότερο από όλα και στο τέλος επικρατεί αλλά αυτή η επικράτηση του πνεύματος απέναντι στη σάρκα κάθε άλλο παρά εύκολη και ειρηνική είναι. Για να χρησιμοποιήσω τη γλώσσα του συγγραφέα, το πνεύμα και η σάρκα είναι δύο θεριά που παλεύουν να ξεσκίσουν το ένα το άλλο και στη μέση βρισκόμαστε όλοι εμείς και αυτός ο αγώνας βρίσκεται στην καρδιά της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο συγγραφέας χρησιμοποιώντας το πρόσωπο του Χριστού μιλάει για αυτόν τον αγώνα με έναν τρόπο πραγματικά συγκλονιστικό, κάνοντας αυτό το βιβλίο ιδιαίτερα σημαντικό.

Φυσικά πέρα από αυτά υπάρχουν και πάρα πολλά άλλα πράγματα μέσα στο βιβλίο που ίσως δεν έχουν άμεση σχέση με την ιστορία του Χριστού. Η αναζήτηση ενός δρόμου για την αντιμετώπιση της αδικίας, το ζήτημα της βίας, η σχέση της Εκκλησίας με την εξουσία, η ανάγκη της επανάστασης αλλά και πιο θεολογικά ζητήματα όπως η αμαρτία, η τιμωρία και η συγχώρεση. Όλα αυτά δίνονται με τον ιδιαίτερο τρόπο του συγγραφέα, που, όπως είπα παραπάνω, ενδέχεται να φανεί περίεργος, αλλά στο τέλος ο αναγνώστης που θα προσεγγίσει αυτό το βιβλίο με ελεύθερο πνεύμα θα ανακαλύψει πολλά και θα μπει στη διαδικασία να σκεφτεί ακόμα περισσότερα. Για αυτούς τους λόγους είναι ένα πραγματικά σπουδαίο βιβλίο.