“Αλλά η επίμονη προσκόλληση αυτών των φτωχών ανθρώπων στο βράχο που τους έριξε η τύχη όταν έσπερνε πρίγκιπες αποδώ και δούκισσες αποκεί, αυτή η θαρραλέα εγκατάλειψη σε μια ζωή όλο μόχθο, αυτή η πίστη της οικογένειας που αντανακλάται στο επάγγελμα, στο σπίτι και στις πέτρες που το περιτριγυρίζουν, μου μοιάζουν πράγματα σοβαρότατα και πολύ σεβαστά. Μου φαίνεται ότι οι ανησυχίες ενός περιπλανώμενου πνεύματος θα αποκοιμούνταν γλυκά μέσα στη γαλήνη αυτών των ήπιων, απλών συναισθημάτων που κληροδοτούνται ήσυχα και αμετάβλητα από γενιά σε γενιά.”